Actueel
alle pijlers
handtekeningenactie wetswijziging partneralimentatie
maandag 21 januari 2008 om 14:24
dinsdag 22 januari 2008 om 09:45
mijn.. ben het er tot op zeker hoogt mee eens.. ja ik heb gekozen voor een man met kinderen... maar niet om zijn ex erbij te krijgen waar ik voor moet gaan werken om haar te gaan onderhouden omat mevrouw op de bank blijft hangen en dr handje ophoud.
Ik kan het heel goed vnden met zijn ex op alle vlakken.. zij moest naar het ziekenhuis voor een operatie en ik zat naast dr bed toen ze bijkwam uit de narcose.. niet haar vriend zoals wel had gemoeten.
Ga met dr winkelen en kleren kopen voor de kinderen allemaal geen problem.. kan met dr lachen en ja ook huilen.
Zij was een van de eerste die horde dat ik zwanger was.. en een van de eerste die ik belde na de geboorte. alleen op het punt van werken en har bijsand.. daar kunnen we niet over praten.. nou ok so be it.. ze weet heel goed hoe ik erover denk.. ze weet ook dat ze binnenkort toch eens moet gaan werken.. is het niet vrijwillig dan wel door dwang van de bijstand. ook goed.. haar tijd komt nog wel.
Zelf ben ik zelfstandg ondrneemster. na 4 weken most ik weer aan het werk omdat er anders geen inkomen binnekomt. geen gemeente die tegen mij zal zeggen..ach mevrouwtje.. blijf maar lkker 16 weken thuis hoor .. wij keren wel wat uit. en dan zit ikzelf nog ONDER bijstandsniveau qua inkomen. Ik hoef mn handje niet ip te houden voor mn eigen ged.. dat heb ik zelf verdiend namelijk en dat is me veel meer waard..
per defenitie...Ook als een vrouw de man verlaat is de man vaak de dupe.. hij mag de kinds eens per 2 weken zien (is niet zijn keuze) hij moet ali betaln (terrecht! zijn ook zijn kids) partneral.. waarom? omdat zij weg is gegaan? omdat zij na het verbreken van het huwelijk ineens niet mer in staat is om voor dr eigen te zorgen? is een 'verkeringstijd" en men gaat uit elkaar dan was dat het .. hield het gewoon op...
waarom na en huwelijk niet?
Ik kan het heel goed vnden met zijn ex op alle vlakken.. zij moest naar het ziekenhuis voor een operatie en ik zat naast dr bed toen ze bijkwam uit de narcose.. niet haar vriend zoals wel had gemoeten.
Ga met dr winkelen en kleren kopen voor de kinderen allemaal geen problem.. kan met dr lachen en ja ook huilen.
Zij was een van de eerste die horde dat ik zwanger was.. en een van de eerste die ik belde na de geboorte. alleen op het punt van werken en har bijsand.. daar kunnen we niet over praten.. nou ok so be it.. ze weet heel goed hoe ik erover denk.. ze weet ook dat ze binnenkort toch eens moet gaan werken.. is het niet vrijwillig dan wel door dwang van de bijstand. ook goed.. haar tijd komt nog wel.
Zelf ben ik zelfstandg ondrneemster. na 4 weken most ik weer aan het werk omdat er anders geen inkomen binnekomt. geen gemeente die tegen mij zal zeggen..ach mevrouwtje.. blijf maar lkker 16 weken thuis hoor .. wij keren wel wat uit. en dan zit ikzelf nog ONDER bijstandsniveau qua inkomen. Ik hoef mn handje niet ip te houden voor mn eigen ged.. dat heb ik zelf verdiend namelijk en dat is me veel meer waard..
per defenitie...Ook als een vrouw de man verlaat is de man vaak de dupe.. hij mag de kinds eens per 2 weken zien (is niet zijn keuze) hij moet ali betaln (terrecht! zijn ook zijn kids) partneral.. waarom? omdat zij weg is gegaan? omdat zij na het verbreken van het huwelijk ineens niet mer in staat is om voor dr eigen te zorgen? is een 'verkeringstijd" en men gaat uit elkaar dan was dat het .. hield het gewoon op...
waarom na en huwelijk niet?
dinsdag 22 januari 2008 om 10:03
dinsdag 22 januari 2008 om 10:18
Als je trouwt beloof je voor elkaar te zorgen, ook na het huwelijk. als je die verplichting niet wilt heben ten opzichte van elkar, dan moet je idd niet trouwen.
Persoonlijk vind ik trouwens partneralimentatie wel onzin als er gen kinderen zijn die verzorgd moeten worden. Dan kan de minstverdienende partner wel meer gaan werken om meer te verdienen. Wat ik wel vreemd vind is dat idd zolang met getrouwd is men het "beter voor de kinderen"vin als er na schooltijd een ouder (moeder) thuis zit te wachten met een kopje thee, maar zodra er dan is gescheiden heet dat "lui op de bank" en is het ineens prima voor de kinderen om 5 dagen in de opvang te zitten.
In principe telt het inkomen van de nieuwe partner ook niet mee, alleen gaat men ervan uit dat deze de helft van devaste lasten betaalt, waardoor idd draagkracht stijgt. als nieuwe partner echter gee inkomen heeft en er komen nieuwe kinderen, dan daalt de draagkracht. Dus als je niet wilt dat je vriend voor zijn kinderen bij zijn ex betaalt, gewoon zelf stoppenmet werken en subiet zwanger worden. Wel vervelend als ie dan ook weer ooit bij jou weggaat, maar ja das de consequentie an je keuze dan he.
Persoonlijk vind ik trouwens partneralimentatie wel onzin als er gen kinderen zijn die verzorgd moeten worden. Dan kan de minstverdienende partner wel meer gaan werken om meer te verdienen. Wat ik wel vreemd vind is dat idd zolang met getrouwd is men het "beter voor de kinderen"vin als er na schooltijd een ouder (moeder) thuis zit te wachten met een kopje thee, maar zodra er dan is gescheiden heet dat "lui op de bank" en is het ineens prima voor de kinderen om 5 dagen in de opvang te zitten.
In principe telt het inkomen van de nieuwe partner ook niet mee, alleen gaat men ervan uit dat deze de helft van devaste lasten betaalt, waardoor idd draagkracht stijgt. als nieuwe partner echter gee inkomen heeft en er komen nieuwe kinderen, dan daalt de draagkracht. Dus als je niet wilt dat je vriend voor zijn kinderen bij zijn ex betaalt, gewoon zelf stoppenmet werken en subiet zwanger worden. Wel vervelend als ie dan ook weer ooit bij jou weggaat, maar ja das de consequentie an je keuze dan he.
dinsdag 22 januari 2008 om 10:39
Daar wist ik persoonlijk niets van, toen ik de eerste keer trouwde. Het wordt je ook niet meegedeeld. Ik heb geen contract ondertekend waar dat in stond, ook niet in kleine lettertjes.
Ik vind het persoonlijk onzin dat je voor elkaar moet blijven zorgen als het huwelijk over is. Daarom heb ik zelf geen ex-partneralimentatie gevraagd toen ik besloot om te scheiden. Ik ben meer gaan werken.
Ik vind wel dat er rekening gehouden moet worden met omstandigheden, bijvoorbeeld kleine kinderen. Als die er zijn, moet de zorgende ouder daarvoor door de ander gecompenseerd worden. Maar zoals de wet nu is, is hij veel te algemeen.
Mensch! Dat kun je toch niet menen?
dinsdag 22 januari 2008 om 10:41
Ook als dat zou betekenen dat de meestverdienende partner daardoor zo in inkomen achteruit zou gaan dat hij of zij zelf niet meer kan leven zoals hij/zij gewend was tijdens het huwelijk? Niet geheel onvoorstelbaar als het echtpaar altijd samen van 1 salaris heeft geleefd, toch? Maar dat lijkt me dan wel een beetje krom...
dinsdag 22 januari 2008 om 11:08
Volledig eens met Reiger100. Ik zou er niet aan moeten denken dat ik of mijn huidige man zouden moeten bijdragen in de kosten van mijn ex-man en omgekeerd gun ik het mijn ex-man ook niet dat hij en zijn nieuwe vrouw voor mij zouden moeten betalen.
Mensen gaan niet voor niets uit elkaar en in veel gevallen is de verstandhouding dusdanig dat men absoluut niets meer met elkaar te maken wil hebben dus dan lijkt het me ook niet meer dan normaal dat men afziet van al die alimentatie-regelingen, dat hebben wij in elk geval wel gedaan.
We zijn allemaal oud en wijs genoeg om onze boontjes te doppen en mensen die zich in een huwelijk zo afhankelijk opstellen van hun partner zijn in mijn ogen niet zo slim bezig.
Ik vind het inderdaad iets anders als er kinderen in het spel zijn, daarvoor moet natuurlijk gewoon alimentatie betaald worden, die kinderen zijn tenslotte nog niet in staat om voor zichzelf te zorgen.
En die opmerking dat mensen voor elkaar kiezen wanneer ze in het huwelijk treden en voor elkaar blijven zorgen tijdens maar ook na het huwelijk - vind ik vreselijk achterhaald en niet meer van deze tijd.
Mensen gaan niet voor niets uit elkaar en in veel gevallen is de verstandhouding dusdanig dat men absoluut niets meer met elkaar te maken wil hebben dus dan lijkt het me ook niet meer dan normaal dat men afziet van al die alimentatie-regelingen, dat hebben wij in elk geval wel gedaan.
We zijn allemaal oud en wijs genoeg om onze boontjes te doppen en mensen die zich in een huwelijk zo afhankelijk opstellen van hun partner zijn in mijn ogen niet zo slim bezig.
Ik vind het inderdaad iets anders als er kinderen in het spel zijn, daarvoor moet natuurlijk gewoon alimentatie betaald worden, die kinderen zijn tenslotte nog niet in staat om voor zichzelf te zorgen.
En die opmerking dat mensen voor elkaar kiezen wanneer ze in het huwelijk treden en voor elkaar blijven zorgen tijdens maar ook na het huwelijk - vind ik vreselijk achterhaald en niet meer van deze tijd.
dinsdag 22 januari 2008 om 11:27
In Nederland is het redelijk normaal dat een vrouw, zodra er kinderen komen, parttime gaat werken. ( Als je meer dan drie dagen werkt krijg je al snel te horen dat je alleen kinderen hebt omdat ze zo leuk staan in je pc-hooffttractor). Feit is ook dat je nu eenmaal minder snel carriere maakt als je maar twee of drie dagen werkt. De meeste mannen blijven gewoon fulltime werken, en sparen geld uit aan werkster en kinderopvang, omdat vrouwlief thuis is. Die mannen kunen dus en carriere maken en een hogerellevensstandaard hebben, doordat die vrouw thuisblijft en het huishouden doet.
Zolang ze getrouwd zijn, profiteert die vrouw daar ook van mee.
En dan komt er een scheiding. man blijft fulltime werken, vrouw krijgt de kinderen. Omdat ze al die tijd maar drie dagen gewerkt heeft heeft ze al jaren geen promotie gemaakt en zit dat er ook niet meer in. Zij en haar man vonden het altijd belangrijk dat er iemand thuis was voor de kinderen, maar nu ineens vind man dat ze ook maar fulltime moet gaan werken, want anders zit ze maar lui op de bank. zonder partneralimentatie creeer je ook een scheve machtsverhouding, want dan kan een vrouw dus nooit haar man verlaten, zonder daar financieel enorm op achteruit te gaan. Dus wordt het ik blijf bij mijn man vanwege het inkomen. Dat lijkt me een grotere achteruitgang voor vrouwen dan gewenst.
En nee ik vind niet perse dat een vrouw dezelfde levensstandaard moet kunnen houden na een scheiding. Ik vind wedat ze gecompenseerd mag worden voor het inleveren van haar carriereperspectieven omwille van de kinderen.
En als je gaat trouwen zet je wel degelijk je handtekening en zeg je "ja"ten overstaan van je getuigen als de ambtenaar je vraagt of je bereid bent om te voldoen aan alle rechten en plichten die de huwelijkse staat je stelt. Dat je niet weet waarop je ja zegt, dat is jouw fout, niet die van het instituut huwelijk.
Zolang ze getrouwd zijn, profiteert die vrouw daar ook van mee.
En dan komt er een scheiding. man blijft fulltime werken, vrouw krijgt de kinderen. Omdat ze al die tijd maar drie dagen gewerkt heeft heeft ze al jaren geen promotie gemaakt en zit dat er ook niet meer in. Zij en haar man vonden het altijd belangrijk dat er iemand thuis was voor de kinderen, maar nu ineens vind man dat ze ook maar fulltime moet gaan werken, want anders zit ze maar lui op de bank. zonder partneralimentatie creeer je ook een scheve machtsverhouding, want dan kan een vrouw dus nooit haar man verlaten, zonder daar financieel enorm op achteruit te gaan. Dus wordt het ik blijf bij mijn man vanwege het inkomen. Dat lijkt me een grotere achteruitgang voor vrouwen dan gewenst.
En nee ik vind niet perse dat een vrouw dezelfde levensstandaard moet kunnen houden na een scheiding. Ik vind wedat ze gecompenseerd mag worden voor het inleveren van haar carriereperspectieven omwille van de kinderen.
En als je gaat trouwen zet je wel degelijk je handtekening en zeg je "ja"ten overstaan van je getuigen als de ambtenaar je vraagt of je bereid bent om te voldoen aan alle rechten en plichten die de huwelijkse staat je stelt. Dat je niet weet waarop je ja zegt, dat is jouw fout, niet die van het instituut huwelijk.
dinsdag 22 januari 2008 om 11:29
Als je geen zin hebt in de verplichtingen en voorwaarden die aan een wettelijk Nederlands huwelijk vastzitten, dan hóef je toch niet op die manier te trouwen? Dan doe je gewoon een leuke ceremonie en teken je een contract waarin heel duidelijk staat dat de zorg, de loyaliteit en de trouw gelden, niet tot de dood je scheidt, maar tot één van beiden of beide personen er geen zin meer in hebben. Is geen probleem hoor, kun je gewoon voor kiezen.
Maar als je wél voor een wettelijk Nederlands huwelijk kiest, dan moet je niet piepen, vind ik, over de voorwaarden die daar dan aan vast hangen. En doet er zeker niet toe of je dit allemaal wist of niet. Onwetendheid is nooit een argument als het gaat om de wet.
Maar als je wél voor een wettelijk Nederlands huwelijk kiest, dan moet je niet piepen, vind ik, over de voorwaarden die daar dan aan vast hangen. En doet er zeker niet toe of je dit allemaal wist of niet. Onwetendheid is nooit een argument als het gaat om de wet.
dinsdag 22 januari 2008 om 11:39
Dat gaat niet altijd op, hoor. Bij ons is dat namelijk zo gegaan. Ik was weduwe toen ik mijn huidige man ontmoette en had al 2 kinderen. Hij was gescheiden en heeft 1 kind dat bij zijn ex woont, en waarvoor hij alimentatie betaalt. Toen we gingen samenwonen raakte ik mijn nabestaandenuitkering kwijt (logisch natuurlijk). Daarna trouwden we en kregen we samen nog 1 kind. Door allerlei omstandigheden moest ik stoppen met werken.
We hebben toen aangevraagd of de alimentatie enigszins verlaagd kon worden, aangezien de draagkracht van mijn man natuurlijk drastisch verlaagd is. Dat is ons niet toegekend; ik word geacht financieel verantwoordelijk te zijn voor mijn 2 kinderen (ongeacht het feit dat ik nu niet werk) omdat ik dat ook was toen mijn man en ik elkaar leerden kennen. Dat wij samen nu een 3e hebben verandert de draagkracht van mijn man nauwelijks, aangezien ik geacht word ook daar de helft van te kunnen financieren.
Het wordt mij aangerekend dat ik niet werk, hoewel ik 3 kinderen heb, waarvan de jongste nog baby. Het wordt de ex van mijn man niet aangerekend dat zij niet werkt, hoewel zij maar 1 kind heeft dat al op het voortgezet onderwijs zit. Het bedrag van de alimentatie is zo hoog, dat ik daar alledrie onze kinderen ruimschoots van kan verzorgen.
Ik vind het bijzonder krom dat ik met 3 kinderen word gezien als ''fulltime beschikbaar voor de arbeidsmarkt'' en dat de ex, jaren na de scheiding, nog steeds niet geacht wordt eens een keer te gaan werken.
Sorry voor mijn geklaag hoor, jullie merken wel dat dit nogal een onderwerp van gesprek is geweest bij ons thuis... hoewel we ons er ondertussen wel bij neergelegd hebben (alsof we een andere keuze hebben...).
dinsdag 22 januari 2008 om 11:49
Lemmy, waarom moet zij werken? Omdat jij dat wil?
Tja, sorry hoor, maar je wist dat je man alimentatie moest betalen toen jullie gingen trouwen.
Ik zie het een beetje als een schuld bij een bank: als je iemand leert kennen die een schuld heeft, en die moet aflossen, maar je trouwt alsnog in gemeenschap van goederen, dan ga je toch ook niet lopen mauwen als er een situatie verandert? Dan weet je toch ook dat je moet betalen?
Tja, sorry hoor, maar je wist dat je man alimentatie moest betalen toen jullie gingen trouwen.
Ik zie het een beetje als een schuld bij een bank: als je iemand leert kennen die een schuld heeft, en die moet aflossen, maar je trouwt alsnog in gemeenschap van goederen, dan ga je toch ook niet lopen mauwen als er een situatie verandert? Dan weet je toch ook dat je moet betalen?
dinsdag 22 januari 2008 om 12:02
Ik wist inderdaad dat mijn man alimentatie moest betalen toen we gingen trouwen, Tilalia, maar toen wist ik nog niet dat onze omstandigheden dusdanig zouden veranderen dat we er financieel totaal anders voor kwamen te staan. En ik begrijp ook wel degelijk dat hij alimentatie moet betalen, het is en blijft zijn kind en dus is dat niet meer dan terecht. Maar iets minder was eerlijker geweest, vind ik.
In principe waren mijn man en ik een stuk beter af geweest als we apart waren blijven wonen, want dan had ik mijn nabestaandenuitkering behouden. Wij wilden dat niet, hebben het eerlijk gemeld dat we gingen samenwonen en moesten daardoor de financiële consequenties van deze keuze dragen, maar ik vind het wel slecht dat de wet zoiets in de hand werkt. In principe maak je het zo aantrekkelijk om (al dan niet illegaal) op kosten van de staat te (blijven) leven immers.
De ex 'moet' van mij niet werken, maar ik vind het wel raar dat ik wel geacht word te werken (fulltime nog wel) en zij niet.
In principe waren mijn man en ik een stuk beter af geweest als we apart waren blijven wonen, want dan had ik mijn nabestaandenuitkering behouden. Wij wilden dat niet, hebben het eerlijk gemeld dat we gingen samenwonen en moesten daardoor de financiële consequenties van deze keuze dragen, maar ik vind het wel slecht dat de wet zoiets in de hand werkt. In principe maak je het zo aantrekkelijk om (al dan niet illegaal) op kosten van de staat te (blijven) leven immers.
De ex 'moet' van mij niet werken, maar ik vind het wel raar dat ik wel geacht word te werken (fulltime nog wel) en zij niet.
dinsdag 22 januari 2008 om 12:29
Op zich is het natuurlijk prettiger om geld van je ex dan van de staat te krijgen. (mits wel een goede verstandhouding natuurlijk).
Maar als je een uitkering hebt, is het niet de bedoeling dat je die al te lang blijft houden: je bent verplicht mee te werken om zo snel mogelijk weer aan het werk te kunnen (reïntegratiecursus ed).
Nou heb ik geen cijfers in hoeveel gevallen dat ook daadwerkelijk lukt, maar ik weet wel dat gemeentes tegenwoordig erg streng zijn en er erg veel aan doen om mensen weer aan het werk te krijgen.
Dus eigenlijk is het voor de zelfstandigheid van vrouwen uiteindelijk beter om een uitkering te hebben
(je ex kan jou niet dwingen om te gaan werken)
dinsdag 22 januari 2008 om 12:30
Uit de reacties begrijp ik dat de levensstandaard van de alimentatiegever wel mag zakken, die van de alimentatieontvanger gelijk moet blijven. Dat lijkt me onredelijk. Fairer zou zijn als beide expartners evenredig in levensstandaard achteruit gaan.
Verder lijkt het me aardig als de alimentatieplicht niet verder rijkt dan de duur van het huwelijk, maar volgens mij is dat al zo.
Verder lijkt het me aardig als de alimentatieplicht niet verder rijkt dan de duur van het huwelijk, maar volgens mij is dat al zo.
dinsdag 22 januari 2008 om 12:31
Ik zou het niet meer dan terecht vinden als de partneralimentatieregel zou worden aangepast en situaties zoals mijn man en ik meemaakten in ieder geval niet meer voorkomen. Zijn ex was op haar 28ste weer gaan studeren en toen ze gingen scheiden moest hij haar per maand ¤ 200,- betalen. Omdat zij was gaan studeren maar dat na de daadwerkelijke scheiding al niet meer deed. Ze hadden geen kinderen.
Toen hij één keer niet betaald had omdat hij toen nog alleen woonde en in zijn eentje nog een torenhoge hypotheek moest opbrengen omdat hij haar had uitgekocht en het huis nog niet verkocht was, stuurde ze een deurwaarder op hem af. Ze stond ik haar 'recht'. Ook toen wij een dochter kregen moesten we haar, een inmiddels gewoon werkende vrouw van 30, iedere maand alimentatie betalen. Be-lach-elijk. Geen andere woorden voor.
Heel snel afschaffen die achterlijke regel. Je houdt gewoon je eigen broek op, dat moet iedereen een gescheiden vrouwen (zonder kinderen) dus ook.
Toen hij één keer niet betaald had omdat hij toen nog alleen woonde en in zijn eentje nog een torenhoge hypotheek moest opbrengen omdat hij haar had uitgekocht en het huis nog niet verkocht was, stuurde ze een deurwaarder op hem af. Ze stond ik haar 'recht'. Ook toen wij een dochter kregen moesten we haar, een inmiddels gewoon werkende vrouw van 30, iedere maand alimentatie betalen. Be-lach-elijk. Geen andere woorden voor.
Heel snel afschaffen die achterlijke regel. Je houdt gewoon je eigen broek op, dat moet iedereen een gescheiden vrouwen (zonder kinderen) dus ook.
dinsdag 22 januari 2008 om 12:36
Op zich ben ik het met je eens, maar als een vrouw dan toch lange tijd thuis heeft gezeten (omdat beide de keus hebben gemaakt dat dat beter was destijds), dan is het voor die vrouw wel erg moeilijk om weer een baan te vinden. Als je bijna 40 bent, je hebt niet al te veel werkervaring, dan moet je wel verdomd hard je best doen wil je werk vinden (wat je dan ook nog moet kunnen combineren met de kinderen natuurlijk, en daar heeft die ex dus weer geen last van, die kan werken wanneer hij wil).
Een baan die genoeg geld oplevert om niet afhankelijk te hoeven zijn van ex of gemeente, dat is dan nog best lastig hoor.
dinsdag 22 januari 2008 om 12:38
@ Lemmy. Een kind op voortgezet onderwijs kost veel meer dan een baby, dus dat die alimentatie daarop berekent is vind ik niet zo raar. En als Jouw ex samen met die vrouw heeft besloten dat het beter voor dat kind was als mamma thuis was, waarom is dat nu ineens niet meer zo dan?
Voor jou is het idd zuur dat je nabestaanden-uitkering is gestopt. Je wist wel dat dat de consequentie zou zijn an hertrouwen, dus dat is wel en keuze. ik vind het ook hniet zo vreemd dat jouw man niet hoeft bij te dragen in het onderhoud van de twee kinderen die jij al had, want as het goed is krijgen zij nog wel hun "wezenpensioen". Overigens bestaat de nabesaandenwet nu niet meer in die vorm als uitkering, dus voor de huidige generatie ligt dat sowieso anders.
Wel raar vind ik het dat als jij niet werkt, je toch geacht wordt om bij te dragen in de kosten van het kind van jullie samen. het is iddd ergens krom dat jij nu wel moet werken en ex niet. helaas is dat de consequentie van de huwelijksgelofdte die jouw vriend destijds samen met haar heeft afgelegd en sta jij eigenlijk min of meer buiten die afspraken. je kunt alleen maar hopen dat ex ook snel een nieuwe partner vindt, dan houdt die partneralimentatie tenminste op. ( De kinderalimentatie moet je niet over zeuren, vind ik, het kind heeft tensloote niet gekozen voor de scheiding).
Voor jou is het idd zuur dat je nabestaanden-uitkering is gestopt. Je wist wel dat dat de consequentie zou zijn an hertrouwen, dus dat is wel en keuze. ik vind het ook hniet zo vreemd dat jouw man niet hoeft bij te dragen in het onderhoud van de twee kinderen die jij al had, want as het goed is krijgen zij nog wel hun "wezenpensioen". Overigens bestaat de nabesaandenwet nu niet meer in die vorm als uitkering, dus voor de huidige generatie ligt dat sowieso anders.
Wel raar vind ik het dat als jij niet werkt, je toch geacht wordt om bij te dragen in de kosten van het kind van jullie samen. het is iddd ergens krom dat jij nu wel moet werken en ex niet. helaas is dat de consequentie van de huwelijksgelofdte die jouw vriend destijds samen met haar heeft afgelegd en sta jij eigenlijk min of meer buiten die afspraken. je kunt alleen maar hopen dat ex ook snel een nieuwe partner vindt, dan houdt die partneralimentatie tenminste op. ( De kinderalimentatie moet je niet over zeuren, vind ik, het kind heeft tensloote niet gekozen voor de scheiding).
dinsdag 22 januari 2008 om 12:39
De ex man van mijn zus heeft haar met een kind van 3 mnd en een van 2 jr laten zitten voor een ander, mijn zus wilde geen partnerallimentatie hebben maar moest dit wel aannemen,omdat haar ex ruim 10.000 euro per maand verdiende kon ze geen uitkering aanvragen, en dus besloot de rechter dat zij het wel aan MOEST nemen. (ook hier zei de rechter dat de levensstandaard van de kinderen niet meer als een bepaald procent mocht dalen).
Overigens was die allimentatie 600 euro de rest verdiende ze zelf bij, nadat ze als een gek curcussen is gaan volgen en nu kleine zelfstandige is.
Dus je hebt niet altijd de keus wel of geen partnerallimentatie.
Overigens was die allimentatie 600 euro de rest verdiende ze zelf bij, nadat ze als een gek curcussen is gaan volgen en nu kleine zelfstandige is.
Dus je hebt niet altijd de keus wel of geen partnerallimentatie.
