Waarom wil jij geen leraar worden?

06-11-2019 06:14 452 berichten
Vandaag staken de leraren, zoals de meesten inmiddels weten. Niet genoeg mensen willen leraar worden; het beroep is niet aantrekkelijk genoeg. Daardoor zijn er te weinig docenten, moet er meer werk gebeuren met minder mensen, gaat de werkdruk omhoog en belanden we in een vicieuze cirkel.

Mijn vraag aan jullie: Waarom zou jij geen leraar willen worden?

Ik kan me zo voorstellen dat er veel verschillende redenen voor zijn en ik ben benieuwd. Voor wiens reden is dat ze al een baan hebben, probeer je even voor te stellen dat je deze op den duur niet meer hebt en de switch naar het onderwijs een optie zou zijn. Waarom zou je deze dan toch niet kiezen?

Voor wie wel docent is of het wel leuk vindt, je mag ook reageren.

Ik ben overigens zelf docent. In de trant van 'TO trapt af': wat voor mij een reden zou zijn om de switch te maken naar een andere baan, is salaris en status. Ik merk dat veel mensen op mij neerkijken als 'simpele docent' of als iemand met weinig ambitie/mislukte carrière, terwijl ik gewoon cum laude een universitaire Master heb afgerond, mijn werk heel serieus neem en mijn functie ook belangrijk vind.
Alle reacties Link kopieren
Maechtje, ik onderschrijf jouw woorden, dat heb je mooi uiteen gezet!

Ondertussen sta ik inmiddels meer dan twintig jaar voor de klas en ik haal er nog steeds energie uit. Ik ben er wel achter dat ik afwisseling nodig heb. Dus heb ik inmiddels voor groep 1 t/m 8 gestaan, heb een Master gedaan en geef ik les aan een bovenschoolse plusklas. In mijn school kreeg ik die ruimte en dat maakt dat ik enorm geniet. Ik houd van de dynamiek in een groep, mijn topprioriteit is dat elke kind met een goed gevoel in de klas zit en naar huis gaat. Dus probeer ik met elk kind een goede band op te bouwen, en erachter te komen wat een kind nodig heeft. Dat gaat de ene dag beter dan de ander, en het maakt ook uit of je voor 34 leerlingen staat of een kleine groep hebt (die ook pittig kunnen zijn wat combinaties van kinderen betreft)

Contact met ouders vind ik belangrijk en heel vaak verhelderend. Ik heb echt geleerd om goed te luisteren, waar ik eerder gelijk in de verdediging ging of allerlei vooroordelen had probeer ik dat nu niet te doen. Neemt niet weg dat je echt wel ouders hebt die vinden dat alles om hun kind zou moeten draaien en ook willen bepalen waar hun kind moet zitten in de klas of dat het niet bij een bepaald groepje mag samenwerken. Ook daar moet je mee leren omgaan en professioneel blijven.

De lastige dingen vind ik wel het loslaten. Loslaten dat je bepaalde kinderen niet genoeg aandacht kon geven, of ernstig zieke kinderen, kinderen waarvan de ouders zijn overleden of waarvan je weet dat ze een onveilige situatie thuis hebben en er geen actie wordt ondernomen. Daar kan ik weleens wakker van liggen.

Met collega's onderling hebben we felle discussies, inderdaad zeur- en klaagmomenten, maar ook enorm veel lol. Ik zou nog veel meer willen aangeven, maar ga zo naar een stakingsbijeenkomst, dus lees straks wel weer verder.
Alle reacties Link kopieren
Sinds een half jaar hebben wij een kind op school en ik word werkelijk knettergek van de inefficiëntie op school. De juffen in de klas zelf hebben het aardig onder controle, maar de directeur is een sukkel die ook nog eens niet kan communiceren maar ouders juist tegen zich in het harnas jaagt. Daarnaast is de administratie een zooitje, waardoor ik bepaalde formulieren al minimaal 3 keer heb moeten invullen.

Vroeger heb ik er wel eens over gedacht om de pabo te gaan doen, maar die beroerde manier van werken trek ik echt niet.
Alle reacties Link kopieren
Leraar worden is heel láng mijn ambitie geweest. Ik heb het een jaar gedaan. Nooit Meer! Ik trek de regelmatige werktijden niet, en het feit dat je veel na werktijd thuis moet doen en alleen maar vrij in het hoogseizoen.

Ik werk nu in de zorg, onregelmatige tijden en als ik thuis ben ben ik ook echt vrij. Qua salaris verdien ik denk ik meer dan in het onderwijs.
ninanoname schreef:
06-11-2019 09:40
Ik wil geen docent worden om het beeld dat ze neerzetten van zichzelf. Ze zijn bang dat ze te weinig verdienen (terwijl dat volgens mij niet zo is), als je zegt dat ze veel vakantie hebben is er altijd wat te zeuren, en ze klagen over hoge werkdruk.
Ze zouden eens een maandje mee moeten lopen in het bedrijfsleven, liefst op een plek met veel deadlines, strakke budgetten en een autoritaire leidinggevende die ook nog eens heel wispelturig is. En met veel klantcontact, dat er constant dingen gewijzigd moeten worden.
Je hebt echt geen flauw idee.
Ik zie zoveel mensen juist hierop in het onderwijs stuk gaan.
Die rennen gillend terug naar het overzichtelijke bedrijfsleven juist vanwege combi deadlines/ eisen inhoud, nul budget, wetgeving die zomaar veranderd, financiering die veranderd, vreemde managers die achteraf roepen dat ze dingen hadden verwacht, en 'klantcontact' don't get me started.
Waarmee je van doen hebt:
Externe mensen zoals de gemeente voor extra subsidies,
leerplicht, zorg, politie, rechter, strafrecht
De leerlingen.
De familie van de leerlingen.
Hier zelfs niet-leerlingen.
Leveranciers studiemateriaal.
Leveranciers examenmateriaal.
De overheid in diverse gedaantes.
Stageplekken.
Brancheverenigingen.
Externe organisaties die lessen verzorgen.
Externe examinatoren.
Etc.
Ik zou juist graag voor de klas staan. Maar dan alleen voor groep 1,2,3,4 en 5.
En zoals iemand anders al zei, bij de Pabo moet je alle klassen doorlopen, wat mij dus ook tegenstaat.
Maar ook wel meerdere juffen en meesters meegemaakt die de Pabo hebben afgerond, maar totaal niet geschikt zijn als leraren/leraressen. Het lijkt dat t tekort opgelost moet worden met mensen die geen gevoel hebben om les te geven.
Ook de rekentoets... voor groep 1 en 2 les te geven overbodig.
Lalala- schreef:
06-11-2019 10:06
Sinds een half jaar hebben wij een kind op school en ik word werkelijk knettergek van de inefficiëntie op school. De juffen in de klas zelf hebben het aardig onder controle, maar de directeur is een sukkel die ook nog eens niet kan communiceren maar ouders juist tegen zich in het harnas jaagt. Daarnaast is de administratie een zooitje, waardoor ik bepaalde formulieren al minimaal 3 keer heb moeten invullen.

Vroeger heb ik er wel eens over gedacht om de pabo te gaan doen, maar die beroerde manier van werken trek ik echt niet.

Oh zoooo mee eens! :cheer:
Ik erger me vanaf dag 1 kapot aan de totaal inefficiënte processen en het gebrek aan sturing en organisatie op de basisschool van mijn kids. Wat dóet die directeur vraag ik me af. Hoe wordt je eigenlijk directeur van een basisschool? Enige basiskennis van communicatie en bedrijfsvoering is niet nodig blijkbaar. En de juffen maar rennen om alles op te lossen. Ja, zo snap ik die werkdruk wel o_o

Ik kan met mijn achtergrond en ervaring die school makkelijk efficiënt en vooral transparant maken, goede communicatie, betere begroting. Heb ook wel eens voorzichtig een helpende hand aangeboden maar daar is de directeur niet op ingegaan. :P Ze willen dat moeders helpen knutselen maar de organisatie zo verbeteren dat je misschien een assistent in kan huren voor het geknusel..? Nee, dat is niet gewenst.

Het heeft me voorgoed genezen van iedere gedachte om misschien eens het onderwijs in te gaan. Het lijkt me frustrerend om in zo’n organisatie te werken.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou het gewoonweg niet durven voor een klas staan met 20 paar ogen op mij gericht. Doet me denken aan de spreekbeurt die je vroeger moest geven.
Alle reacties Link kopieren
Het leek me al niks, maar nu ik hier sommige reacties heb gelezen helemaal niet meer.
Te vermoeiend, gezeur van ouders, altijd op dezelfde plek werken, kinderen die niet willen luisteren en na het lezen hier ook nog de vergaderingen, collega’s die niet zo leuk zijn, vast zitten aan schoolvakanties, agressie.

Als ik n dag zou moeten invallen op een school dan zit ik ws voorin de klas een krant te lezen terwijl iedereen z’n gang gaat of ben ik buiten met de klas ergens ad wandel.
Cum non tum age
Alle reacties Link kopieren
Ik ben docent in het VO, althans, ik ben het maar zit helaas al een poos ziek thuis en het is inmiddels duidelijk dat ik niet weer terug voor de klas kan, tenzij mijn ziektebeeld enorm verandert, dat is niet waarschijnlijk. Ik hoop een aantal uur als leerlingbegeleider verder te kunnen, maar ik zal ook voor een groot deel afgekeurd worden. Ik ben daar erg verdrietig om want het lesgeven was toch een belangrijk deel van mijn leven.

Ik koos destijds niet eens echt bewust voor het onderwijs. Ik heb eerst als verpleegkundige i.o. in een ziekenhuis gewerkt. Ook zwaar werk maar psychisch minder zwaar dan het onderwijs, desalniettemin is dat ook wel een behoorlijk ondergewaardeerd beroep. Fysiek was het voor mij te zwaar, ik had bekkeninstabiliteit en het was voor mij geen doen. Ik koos dus maar voor een ander staand beroep.

In eerste instantie koos ik dus niet voor het 'leraar worden'. Ik koos het vak en zou dan wel zien. Al snel nadat ik met de opleiding begon kon ik als docent aan het werk, eerst op de hogeschool zelf, als assistent en na een paar maanden op een VO school. Daar ontdekte ik hoe leuk en dankbaar werk het is.

In het algemeen heb ik een goede band met mijn leerlingen, ze nemen mij in vertrouwen en ze blijven na de les hangen. Dat maakt het lesgeven ook zo fijn, dat er een paar leerlingen zijn voor wie je echt iets kan betekenen. Dat je iets staat te vertellen of uit te leggen en dat er ineens lampjes gaan branden. Dat ze je een snoepje aanbieden en grapjes met je maken.
Binnen grenzen heb je een heleboel vrijheden. Een slaaf van je lesboek word je alleen als jij jezelf een slaaf maakt. Voor mij is een lesboek een richtlijn, hoe ik mijn lessen inricht mag ik zelf weten als ze maar naar hetzelfde einddoel gaan. Mijn leerlingen zitten niet alleen in de schoolbankjes. Wat leer je daar nou van? De wereld strekt zich verder uit dan alleen mijn lokaal.
En als je in de stad loopt en er stormt een groep meiden op je af om hun nieuwste aankopen te laten zien, dat is toch mooi? Of je staat op het schoolplein van je eigen kind en wordt op je schouder getikt : "Hallo mevrouw Suzy!" Je draait je om en ziet daar een man met een baard en een vierjarige kleuter aan de hand (help! ik word oud, 38 inmiddels). Brak terugkomen van een week schoolreis en dan door ouders omhelsd worden dat je weer terug bent en uitvoerig bedankt voor alle hulp.
Prachtig!

En ja, daar is ook de keerzijde. Het maakt heel veel uit op welke school je werkt, of je de schoolleiding achter je hebt staan, in wat voor sociale buurt de school staat.
Soms lukt het gewoon niet om met een klas goed samen te werken. Dat kost heel erg veel energie. Het zuigt. Ik heb klassen gehad die ik niet onder controle had, leerlingen die soms echt zware gedragsproblemen hebben. En op scholen waar dat minder goed lukt is ook minder cohesie. Voor een goed werkende school is cohesie gewoon heel belangrijk. Een leerling die mij stond te bedreigen met een tafel boven zijn hoofd om die op mij te gooien (en vervolgens naast zicht op de grond gooide) zat de volgende dag gewoon weer met een uitgestreken gezicht in mijn les. Omdat de schoolleiding te laf was er iets aan te doen. Dan kan je je werk niet goed doen omdat dan je gezag ondermijnd wordt. Net als bij schoolleidingen die onder druk van ouders zwichten.

Onderwijs is ontzettend dynamisch, je moet voortdurend alert zijn. Kleine signalen in de gaten houden, sfeer proeven, meteen op actualiteit kunnen inspringen. Ruzies in de kiem smoren, pleisters plakken, maandverband uitdelen. Bij het voorbereiden van je lessen moet je rekening houden met allerlei soorten leerlingen. Toetsen nakijken en analyseren zodat de leerling weet waar ze nog verder aan moeten werken. Ouders bellen, vergaderen, pauzewacht, overleggen met collega's. Lokaal opruimen enz.

Het is een van de mooiste beroepen wanneer daar goed uitvoer aan gegeven kan worden. Het terughalen van onderwijsassistenten is daar een belangrijke van, zeker in het basisonderwijs, maar onderschat de noodzaak daarvan in het VO ook niet.
Meer docenten en kleinere klassen. Wanneer het onderwijs goed staat is dat ook goed voor alle andere beroepen.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben niet zo goed met grote groepen en werk liever achter de schermen, dus het onderwijs is echt niets voor mij.
Ik waardeer de leerkrachten van mijn kinderen heel erg, ik heb ook meerdere docenten in mijn vriendenkring. Ik denk wel dat leerkrachten ervoor moeten waken dat ze met hun grieven niet de hele beroepsgroep om zeep helpen. Als ik nu 17/18 zou zijn en op het punt sta een studierichting te kiezen, zou ik me echt wel drie keer bedenken voor ik naar de Pabo ga. De huidige beeldvorming is echt killing voor het vak.
Alle reacties Link kopieren
eloys schreef:
06-11-2019 09:15
Het werken met (jonge) kinderen lijkt me op zich heel leuk en waardevol.

Wat me tegenstaat is:
- Ik ken veel mensen die werken in het onderwijs en wat me opvalt is dat het daar vaak teams zijn met (bijna) alleen maar vrouwen en veel onderling gedoe, irritaties en gezeur. Dat hoeft natuurlijk niet overal zo te zijn maar dat houdt me wel tegen.
- Het lijkt mij op den duur eentonig om elk jaar weer eigenlijk hetzelfde te doen (maar dan met een andere klas)
- Ik ben eigenlijk heel tevreden met mijn eigen baan en kan daar al mijn talenten al in kwijt en nog voldoende doorgroeien. Ik heb nu dus geen behoefte aan een switch.

Overigens is het salaris in het onderwijs hoger dan in mijn eigen sector.

En tot slot: ik vind eigenlijk dat de mannen nu eens aan de bak moeten in het lager onderwijs. Zou goed zijn voor de diversiteit en voor leerlingen. Er zou bijv een campagne gestart worden waarin mannen aangesproken worden. Ik heb het er wel eens over gehad met mannen in mijn omgeving. Ik schrok ervan hoe bij hen nog dingen spelen als angst voor een soft imago, maar ook bijv. nog sentimenten als 'dan denken ze misschien wel dat ik een pedo ben.'
Helemaal eens! Op de school waar mijn kinderen straks naar toe gaan zijn twee leuke, jonge, mannelijke docenten. Dat is een zeldzaamheid tegenwoordig. Maar dat heeft ook te maken met de status van het beroep. Kinderen = vrouwenwerk en leraar zijn heeft weinig status en trekt dus minder mannen aan. De zeldzame man die de pabo doet eindigt vaak al snel in een bestuursfunctie.

En dat is jammer, want jongens hebben ook rolmodellen nodig.
Kijk uit malloot, een kokosnoot.
Alle reacties Link kopieren
noa schreef:
06-11-2019 10:28
Het leek me al niks, maar nu ik hier sommige reacties heb gelezen helemaal niet meer.
Te vermoeiend, gezeur van ouders, altijd op dezelfde plek werken, kinderen die niet willen luisteren en na het lezen hier ook nog de vergaderingen, collega’s die niet zo leuk zijn, vast zitten aan schoolvakanties, agressie.

Als ik n dag zou moeten invallen op een school dan zit ik ws voorin de klas een krant te lezen terwijl iedereen z’n gang gaat of ben ik buiten met de klas ergens ad wandel.
Dit. Door al dit geklaag haken mensen af. Waarom zou je leraar worden als het allemaal zo ontzettend vreselijk is tenslotte.
Alle reacties Link kopieren
lilalinda schreef:
06-11-2019 06:28
Omdat mijn beeld van het vak is:
- Zeurende collega's ; Niks is goed, Het ligt aan de ouders, of de minister
- Veel parttime werkenden
- log weinig flexibel systeem
-werkenden die zelf niet meer zien, wat de positieve kanten van hun baan zijn
Etc

Door al het gedram, maak ik de overstap niet meer, terwijl ik het wel overwogen heb
Ik heb de overstap nooit overwogen omdat het werk me een stuk minder leuk lijkt dan wat ik nu doe, maar verder: eens. Het gedram van de leerkrachten van de afgelopen jaren lijkt mij een hele belangrijke factor voor jongeren die nu van de middelbare school komen en kiezen voor wel of niet het onderwijs in. Je moet wel van zelfkwelling houden om te gaan werken in een veld dat door de mensen die er al zitten zó negatief wordt afgeschilderd.
Ik word geen leraar omdat ik weinig geduld zou hebben met zeurouders, niet goed kan uitleggen als mensen het niet in één keer snappen, niet graag in het middelpunt van de belangstelling sta en overweldig raak door groepen kinderen.
Alle reacties Link kopieren
Solomio schreef:
06-11-2019 09:55
Ik wilde trouwens remedial teachter worden. Ik denk dat daar mijn kracht ligt: op individueel niveau uitzoeken wat iemand nodig heeft en daarbij aansluiten.
Een hele groep lesgeven gaat mij niet zo goed af, ik verlies dan het individuele kind uit het oog.
Maar helaas kun je alleen de RT-opleiding gaan doen als je eerst de pabo hebt gedaan.
Echt zonde voor het onderwijsveld, dat ze mij daardoor missen. :A:
Dat komt omdat de RT-opleiding er al vanuit gaat dat jij de didactiek van het lesgeven beheerst, dat is namelijk nodig om RT te kunnen geven. Maar RT is wel een beetje uitstervend in die zin. Je zou natuurlijk een opleiding tot dyslectie-/dyscacluliecoach kunnen gaan doen. Dan kan je op die manier binnen komen. eh... als er al budget voor is binnen een school.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
Ja de brutaliteit van kinderen en onbeschofte ouders zijn mij inderdaad ook echt een doorn in het oog. Dit kan echt je hele werkdag verpesten soms. Of het expres lessen verstoren.

En over de salarissen: dit geldt misschien niet voor elke docent, maar als eerstegraads leraar kun je in het bedrijfsleven echt veel meer verdienen. Je moet twee universitaire masters hebben om bevoegd te zijn voor de klas te staan. Mensen die natuur- of wiskunde studeren kunnen echt zo veel hogere salarissen krijgen bij allerlei bedrijven. Bij heb is dat misschien meer dan de docenten bij talen of de hbo-docenten. En dan moet je er ook nog een tweede (onderwijs)master voor doen. Het is geen wonder dat daar de grootste tekorten liggen denk ik dan.

Mijn broer is bijvoorbeeld twee jaar geleden afgestudeerd bij natuurkunde. Hij verdient nu bijna 5000 euro bruto. Bij een middelbare school had hij nog een jaar langer moeten studeren, om net iets meer dan de helft hiervan te krijgen.
Alle reacties Link kopieren
lilalinda schreef:
06-11-2019 06:28
Omdat mijn beeld van het vak is:
- Zeurende collega's ; Niks is goed, Het ligt aan de ouders, of de minister
- Veel parttime werkenden
- log weinig flexibel systeem
-werkenden die zelf niet meer zien, wat de positieve kanten van hun baan zijn
Etc

Door al het gedram, maak ik de overstap niet meer, terwijl ik het wel overwogen heb
Grappig, dat beeld is bij mij langzamerhand ook ontstaan.

Ik ken redelijk wat mensen die in het onderwijs werken en ik vind slechts een enkele uitzondering een goede leerkracht en een aanwinst voor kinderen/jongeren om in hun leven te hebben: inspirerend en met enthousiasme voor hen en het vak.

Toen mijn kinderen nog naar school gingen, zowel basis- als middelbare school, vond ik de leerkrachten over het algemeen overkomen als ongemotiveerd, zonder echte interesse in hun leerlingen. Dat geldt overigens ook voor toen ik zelf nog naar school ging.

Ik hoop van harte dat ik de uitzonderingen ben tegengekomen en dat het gros er heel anders in staat, want mijn beeld van degenen die in het onderwijs werken is niet rooskleurig.
Alle reacties Link kopieren
Lee_ schreef:
06-11-2019 09:28
Ik zou best op het VO willen werken, maar ik heb geen idee waar ik dan zou moeten beginnen qua opleiding.
Heel simpel: kijk naar je vooropleiding. Is dat een vak dat ook op het VO wordt gegeven? Dan kan je bij een hogeschool een kopopleiding kunnen gaan volgen. Dan krijg je vrijstelling voor de inhoudelijke vakken en heb je alleen nog de didactiek, pedagogiek etc. Dan ben je in twee jaar klaar.

Heb je dat niet dan moet je eerst bedenken welk vak je zou willen geven en als je dat weet meld je je aan voor dat vak op de hogeschool. Dan volg je vier jaar die opleiding.

Heb je al een master op zak dan kan je ook de eenjarige onderwijsmaster aan de uni volgen.

Zoek bijv. op ' lerarenopleiding engels' en je ziet zo waar je die opleiding kan volgen en veel meer info.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb niks met kinderen, en ook niet met jongeren.
Ik vind mensen in de regel meestal pas leuk na hun 35e.
En dan ook nog niet eens allemaal.
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
Alle reacties Link kopieren
Kijk, dit bedoel ik dus. Dit soort reacties is het vervelendst aan mijn beroep.

ninanoname schreef:
06-11-2019 09:40
Ik wil geen docent worden om het beeld dat ze neerzetten van zichzelf. Ze zijn bang dat ze te weinig verdienen (terwijl dat volgens mij niet zo is), als je zegt dat ze veel vakantie hebben is er altijd wat te zeuren, en ze klagen over hoge werkdruk.
Ze zouden eens een maandje mee moeten lopen in het bedrijfsleven, liefst op een plek met veel deadlines, strakke budgetten en een autoritaire leidinggevende die ook nog eens heel wispelturig is. En met veel klantcontact, dat er constant dingen gewijzigd moeten worden.

Volgens mij heb jij al heel lang niets meer met het onderwijs van doen gehad.

Deadlines? Strakke budgetten? Autoritaire en wispelturige leidinggevenden? Last-minute wijzigingen? Check, check, check. Klantcontact? Wat dacht je van ouders?

Waarom denk je dat er zo veel uitval is in het onderwijs? Alleen vanwege die vervelende kinderen?

Als ik van vrienden of vriendinnen die op kantoor werken hoe de dag eruit ziet is dat niet per sé stressvoller dan mijn dag. Soms wel. Vaak ook niet. Het ligt maar net aan je bedrijf.

Ik heb collega's die uit het bedrijfsleven komen. De meesten zeggen dat ze het onderwijs harder werken vinden. Een enkeling vindt van niet.

Nogmaals, ik vind dat ik een leuk beroep heb. Kunnen we er positiever over zijn? Nou, op het moment niet, want dan krijgen we geen geld om die tekorten weg te werken. En ik denk dat jonge mensen voornamelijk kiezen voor het onderwijs omdat ze zelf een leuke schooltijd hebben gehad, of vanwege die ene leuke leraar, of omdat ze met kinderen willen werken. Ik denk dat een dag staken en klagen over de werkdruk daar niet zo veel aan af doet.
Kijk uit malloot, een kokosnoot.
Tussen PO en VO zit natuurlijk nog wel een groot verschil. Salaris op het VO is wel beter, maar ik denk dat het status probleem daar meer speelt, vooral voor eerstegraads leraren. Van de 100 eerstejaars die met mijn (schoolvak)-studie ooit begonnen, had nog geen 10% de ambitie om voor de klas te eindigen. Allemaal wilden ze wat "coolers" doen: onderzoek bijvoorbeeld. De studie is ook helemaal niet ingericht op docent worden. Degenen die uiteindelijk voor de klas eindigden hadden toch regelmatig het gevoel dat ze overstag waren gegaan. Je bent op de universiteit jarenlang bezig de meeste complexe puzzels op te lossen en theorieën te formuleren, om vervolgens de rest van je werkende leven uit te leggen dat 1+1=2.

Ik ben parttime leraar VO, en parttime ZZP'er in een hele andere sector. Waarom ik niet fulltime leraar ben? Ik zou het gewoonweg echt niet volhouden. Voor mijn eigen bedrijfje maak ik regelmatig dagen van 12 uur, maar dan ben ik lang niet zo uitgeblust als na een dag lesgeven. Ik vind mijn andere werk echt chill vergeleken bij lesgeven: lekker geconcentreerd werken, een bakje koffie kunnen pakken als ik daar zin in heb, spreken met klanten die mijn diensten willen afnemen in plaats van mijn diensten opgedrongen worden (pubers). Wat ik ook mis in het onderwijs i.t.t. mijn andere werk is dat hard werk niet beloond wordt.

Ik vind lesgeven echt niet vreselijk en er zijn best veel grappige momenten in de klas want pubers zijn echt lachen soms. Maar het is uiteindelijk wel een baan die ik doe omdat het "moet" en ik zou met evenveel plezier stoppen als ik het me kon veroorloven.

Wat ik graag zou zien is dat er naast het standaard curriculum meer topklassen e.d. zouden komen, waar een soort toelating voor zou zijn (zodat je gemotiveerde scholieren daar hebt), en waar leraren als experts zouden kunnen staan. Dit bestaat al een beetje, en is echt heel tof en een goede manier om mensen die wel geïnteresseerd zijn in coachen en kennisoverdracht, maar niet in opvoeden en politie agentje spelen, bij het onderwijs -zo belangrijk- te betrekken. Dit kan zowel op het VWO als het VMBO. En misschien ook wel op de basisschool!
Alle reacties Link kopieren
Poker schreef:
06-11-2019 10:24
Ik zou het gewoonweg niet durven voor een klas staan met 20 paar ogen op mij gericht. Doet me denken aan de spreekbeurt die je vroeger moest geven.
Het verschil met een spreekbeurt is wel dat jij als leraar alles weet en die kinderen niet. Ik vind het nog steeds verschrikkelijk om voor een groep collega's of met een ouderavond, ouders te moeten toespreken. Een klas met kinderen is echt heel anders. Het voelt ook niet als een spreekbeurt maar meer dat je iets uitlegt waar toevallig iedereen naar luistert ;)
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
Alle reacties Link kopieren
Adelaide schreef:
06-11-2019 10:58
Tussen PO en VO zit natuurlijk nog wel een groot verschil. Salaris op het VO is wel beter, maar ik denk dat het status probleem daar meer speelt, vooral voor eerstegraads leraren. Van de 100 eerstejaars die met mijn (schoolvak)-studie ooit begonnen, had nog geen 10% de ambitie om voor de klas te eindigen. Allemaal wilden ze wat "coolers" doen: onderzoek bijvoorbeeld. De studie is ook helemaal niet ingericht op docent worden. Degenen die uiteindelijk voor de klas eindigden hadden toch regelmatig het gevoel dat ze overstag waren gegaan. Je bent op de universiteit jarenlang bezig de meeste complexe puzzels op te lossen en theorieën te formuleren, om vervolgens de rest van je werkende leven uit te leggen dat 1+1=2.
Dit is een groot probleem, met name bij de bèta-vakken, ook omdat - laten we eerlijk zijn - die vaak ergens anders veel beter kunnen verdienen.
En daarnaast herken ik het ook heel erg dat de studie er niet op ingericht is. Ik werkte al een paar jaar toen ik voor het eerst vwo 5 kreeg en Beowulf moest gaan bespreken. Dat was voor het eerst dat ik dacht: oh kijk, dit heb ik in mijn opleiding ook gehad.

Ik vind mijn vak leuk hoor, daar niet van, maar dat de (universitaire) lerarenopleiding niet aansluit bij de praktijk herken ik heel erg. Op het hbo is dit gelukkig beter geregeld. Als je echt docent wil worden kun je volgens mij dan ook beter eerst je tweedegraads halen en dan daarna je eerstegraads nog.
Kijk uit malloot, een kokosnoot.
Alle reacties Link kopieren
Allereerst respect voor jou dat je leraar bent.

Ik kan zelf alleen maar redenen bedenken waarom ik het niet zou willen. De enige reden dat ik er wel soms over nadenk is omdat er zo'n tekort aan leraren is, en dat spreekt dan een soort verantwoordelijkheidsgevoel aan.

Maar waarom toch echt niet:
- de lange werktijden, ook thuis nog veel moeten voorbereiden en nakijken
- de vele prikkels en drukte, de hele tijd 'aan' moeten staan (ten opzichte van mijn huidige werk waarin ik helemaal mijn eigen tijd kan indelen, veel 'achter de schermen' werk, lekker rustig nadenken en typen, en ik naar de wc of even naar buiten kan wanneer ik wil)
- ik hou niet zo van kinderen
- ik kan geen orde houden en vind het met een groep van 10 volwassenen al vreselijk om dat te moeten doen, laat staan 30 kinderen
- het gezeik van veeleisende en onredelijke ouders, en moeten omgaan met ouders die hun kind juist laten verkommeren
- alleen vakantie tijdens de duurste en drukste periodes
- en dat alles voor een salaris dat niet in verhouding staat tot wat je doet
You can never have too many hats, gloves and shoes
Alle reacties Link kopieren
Maechtje schreef:
06-11-2019 08:40
Ik vind mijn werk heel leuk, maar ik kan me indenken dat de doelgroep nu eenmaal niet iedereen aanspreekt. Sommige dingen vind ik niet per sé een reden om niet in het onderwijs te werken, maar je moet er wel mee om kunnen gaan.

Bijvoorbeeld met werkdruk. Het onderwijs heeft veel piekbelasting. Ik vind dat zelf niet zo erg, maar je moet wel kunnen plannen en flexibel zijn. Er zijn weken dat ik elke dag om drie uur naar huis kan, en er zijn weken dat ik tot zes uur op school zit en dan om acht uur, als de kinderen slapen, weer aan de eettafel zit om tot half elf essays en werkstukken na te kijken.

Schoolpolitiek is lastig. Je moet een school vinden die bij je past, je niet mee laten slepen in het gezeur van sommige collega's. Al valt het echt wel mee hoor. Ik denk dat wij niet meer of minder klagen dan andere beroepsgroepen. Mensen klagen nou eenmaal graag. En je hebt ook collega's die altijd enthousiast zijn, veel te veel willen en jou daar vooral in mee willen nemen.

Je moet om kunnen gaan met verandering die van bovenop opgelegd wordt. Je maakt het jezelf moeilijker door er tegen aan te schoppen, maar je moet met enige regelmaat wel je eigen gevoelens, voorkeuren en ervaring aan de kant kunnen schuiven voor dingen waar je eigenlijk niet achter staat.

Ik vind niet dat ik slecht verdien, maar als ik ga kijken naar wat mijn klasgenoten van het VWO nu verdienen, dan bungel ik wel in de onderste helft van de lijst. Aan de andere kant studeerde ik wel af met een baan.

Wat voor jou je werk is, is voor een ouder zijn of haar kind. Natuurlijk reageren ze feller, emotioneler. Daar moet je mee om kunnen gaan. Oudergesprekken navigeren is een hele kunst; je moet zorgen dat ze zich gehoord voelen, zonder beloftes te doen die je niet kunt houden. Dat geldt echt niet alleen voor ouders van vmbo-leerlingen uit de Schilderwijk, maar ook voor Cees-Karel met de dubbele achternaam, die bij het minste of geringste in de pen klimt om de directie op de hoogte te stellen over zijn ongenoegen over jou als docent. Wat dat betreft moet je dus best stevig in je schoenen staan.

Je krijgt heel veel op je bordje en je bent er, zeker als universitair geschoold docent, vaak niet voor opgeleid. Over dyslexie heb ik één keer één middag les gehad. ADHD en alle vormen van autisme werden in een andere middag gepropt. Toch krijg je die kinderen in je klas. Zie er maar eens mee om te gaan dan. Kan dat? Natuurlijk, je kunt alles leren. Maar als Tim uit Havo 3 weer eens een woede-aanval heeft en jij niets liever wil dan de Present Perfect uitleggen moet je a) Tim kalmeren; b) je klas aan het werk houden en c) je planning omgooien omdat die Present Perfect er nu niet meer van komt.

Daarnaast kan het beroep ook emotioneel zwaar zijn. Leerlingen die ernstig ziek zijn, ouders, broertjes of zusjes aan slopende ziektes verliezen, die het huishouden draaiende moeten houden, die pion worden in de vechtscheiding van hun ouders. Niet alleen moet je ermee om kunnen gaan, maar je moet het ook op school kunnen laten aan het eind van de dag. Je moet empathisch zijn, maar vooral ook niet te empatisch.

Al die vakantie is lekker. Je kunt uitslapen en je eigen plan trekken. Al zit je wel vaak na te kijken of voor te bereiden, en vooral als je wat hogerop komt in de organisatie moet je vaak wel beschikbaar zijn. Ik heb de eerste week van mijn zomervakantie urenlang aan de telefoon gehangen met de directie, eerst over de nieuwe methodekeuze, vervolgens over de uitval van een collega.

Maar waar je nog het meeste tegen moet kunnen is het gezeik van anderen.

Ben jij docent? Oh, lekker veel vakantie. Zeur niet zo over je salaris. Volle klassen leiden niet tot slechtere resultaten HOOR. Elke dag die kutkinderen voor je neus. Gaan jullie nou alweer staken?

Ik vind mijn beroep fantastisch. Soms denk ik echt: dat ik hiervoor betaald krijg, als ik bijvoorbeeld met m'n voeten in zee sta na een dag Den Haag met vwo 4, of als ik T3-leerlingen SENK JOE naar de buschauffeur zie brullen op Trafalgar Square. Als Gymnasium 6 Hamlet verfilmt op de melodie van Bohemian Rhapsody. Of gewoon, als ik tegen een leerling zeg "doe die chocolade pepernoten in je tas" en ik krijg ook een handjevol, of omdat Lucas uit havo 5 zijn keuze-opdracht heeft geschreven over waarom hij de Koning der Frikandellen is, of omdat ik met m'n collega's dubbel lig over het feit dat we onze groepsapp weer een of andere nieuwe, vunzige naam hebben gegeven. En ja, ook aan het begin van mijn zes weken zomervakantie. Want dat is heerlijk lang, dat klopt. Ookal heb je vaak niet écht zes weken.

Ik hou van mijn beroep en ik zou het prachtig vinden als meer mensen ervoor kiezen, maar ik begrijp ook dat het gewoon niet voor iedereen weggelegd is.
Mooi om te lezen hoe liefdevol je over je vak, de leerlingen en alle andere personen met wie je te maken hebt, schrijft.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven