Waarom wil jij geen leraar worden?

06-11-2019 06:14 452 berichten
Vandaag staken de leraren, zoals de meesten inmiddels weten. Niet genoeg mensen willen leraar worden; het beroep is niet aantrekkelijk genoeg. Daardoor zijn er te weinig docenten, moet er meer werk gebeuren met minder mensen, gaat de werkdruk omhoog en belanden we in een vicieuze cirkel.

Mijn vraag aan jullie: Waarom zou jij geen leraar willen worden?

Ik kan me zo voorstellen dat er veel verschillende redenen voor zijn en ik ben benieuwd. Voor wiens reden is dat ze al een baan hebben, probeer je even voor te stellen dat je deze op den duur niet meer hebt en de switch naar het onderwijs een optie zou zijn. Waarom zou je deze dan toch niet kiezen?

Voor wie wel docent is of het wel leuk vindt, je mag ook reageren.

Ik ben overigens zelf docent. In de trant van 'TO trapt af': wat voor mij een reden zou zijn om de switch te maken naar een andere baan, is salaris en status. Ik merk dat veel mensen op mij neerkijken als 'simpele docent' of als iemand met weinig ambitie/mislukte carrière, terwijl ik gewoon cum laude een universitaire Master heb afgerond, mijn werk heel serieus neem en mijn functie ook belangrijk vind.
Alle reacties Link kopieren
Ik vind mijn werk heel leuk, maar ik kan me indenken dat de doelgroep nu eenmaal niet iedereen aanspreekt. Sommige dingen vind ik niet per sé een reden om niet in het onderwijs te werken, maar je moet er wel mee om kunnen gaan.

Bijvoorbeeld met werkdruk. Het onderwijs heeft veel piekbelasting. Ik vind dat zelf niet zo erg, maar je moet wel kunnen plannen en flexibel zijn. Er zijn weken dat ik elke dag om drie uur naar huis kan, en er zijn weken dat ik tot zes uur op school zit en dan om acht uur, als de kinderen slapen, weer aan de eettafel zit om tot half elf essays en werkstukken na te kijken.

Schoolpolitiek is lastig. Je moet een school vinden die bij je past, je niet mee laten slepen in het gezeur van sommige collega's. Al valt het echt wel mee hoor. Ik denk dat wij niet meer of minder klagen dan andere beroepsgroepen. Mensen klagen nou eenmaal graag. En je hebt ook collega's die altijd enthousiast zijn, veel te veel willen en jou daar vooral in mee willen nemen.

Je moet om kunnen gaan met verandering die van bovenop opgelegd wordt. Je maakt het jezelf moeilijker door er tegen aan te schoppen, maar je moet met enige regelmaat wel je eigen gevoelens, voorkeuren en ervaring aan de kant kunnen schuiven voor dingen waar je eigenlijk niet achter staat.

Ik vind niet dat ik slecht verdien, maar als ik ga kijken naar wat mijn klasgenoten van het VWO nu verdienen, dan bungel ik wel in de onderste helft van de lijst. Aan de andere kant studeerde ik wel af met een baan.

Wat voor jou je werk is, is voor een ouder zijn of haar kind. Natuurlijk reageren ze feller, emotioneler. Daar moet je mee om kunnen gaan. Oudergesprekken navigeren is een hele kunst; je moet zorgen dat ze zich gehoord voelen, zonder beloftes te doen die je niet kunt houden. Dat geldt echt niet alleen voor ouders van vmbo-leerlingen uit de Schilderwijk, maar ook voor Cees-Karel met de dubbele achternaam, die bij het minste of geringste in de pen klimt om de directie op de hoogte te stellen over zijn ongenoegen over jou als docent. Wat dat betreft moet je dus best stevig in je schoenen staan.

Je krijgt heel veel op je bordje en je bent er, zeker als universitair geschoold docent, vaak niet voor opgeleid. Over dyslexie heb ik één keer één middag les gehad. ADHD en alle vormen van autisme werden in een andere middag gepropt. Toch krijg je die kinderen in je klas. Zie er maar eens mee om te gaan dan. Kan dat? Natuurlijk, je kunt alles leren. Maar als Tim uit Havo 3 weer eens een woede-aanval heeft en jij niets liever wil dan de Present Perfect uitleggen moet je a) Tim kalmeren; b) je klas aan het werk houden en c) je planning omgooien omdat die Present Perfect er nu niet meer van komt.

Daarnaast kan het beroep ook emotioneel zwaar zijn. Leerlingen die ernstig ziek zijn, ouders, broertjes of zusjes aan slopende ziektes verliezen, die het huishouden draaiende moeten houden, die pion worden in de vechtscheiding van hun ouders. Niet alleen moet je ermee om kunnen gaan, maar je moet het ook op school kunnen laten aan het eind van de dag. Je moet empathisch zijn, maar vooral ook niet te empatisch.

Al die vakantie is lekker. Je kunt uitslapen en je eigen plan trekken. Al zit je wel vaak na te kijken of voor te bereiden, en vooral als je wat hogerop komt in de organisatie moet je vaak wel beschikbaar zijn. Ik heb de eerste week van mijn zomervakantie urenlang aan de telefoon gehangen met de directie, eerst over de nieuwe methodekeuze, vervolgens over de uitval van een collega.

Maar waar je nog het meeste tegen moet kunnen is het gezeik van anderen.

Ben jij docent? Oh, lekker veel vakantie. Zeur niet zo over je salaris. Volle klassen leiden niet tot slechtere resultaten HOOR. Elke dag die kutkinderen voor je neus. Gaan jullie nou alweer staken?

Ik vind mijn beroep fantastisch. Soms denk ik echt: dat ik hiervoor betaald krijg, als ik bijvoorbeeld met m'n voeten in zee sta na een dag Den Haag met vwo 4, of als ik T3-leerlingen SENK JOE naar de buschauffeur zie brullen op Trafalgar Square. Als Gymnasium 6 Hamlet verfilmt op de melodie van Bohemian Rhapsody. Of gewoon, als ik tegen een leerling zeg "doe die chocolade pepernoten in je tas" en ik krijg ook een handjevol, of omdat Lucas uit havo 5 zijn keuze-opdracht heeft geschreven over waarom hij de Koning der Frikandellen is, of omdat ik met m'n collega's dubbel lig over het feit dat we onze groepsapp weer een of andere nieuwe, vunzige naam hebben gegeven. En ja, ook aan het begin van mijn zes weken zomervakantie. Want dat is heerlijk lang, dat klopt. Ookal heb je vaak niet écht zes weken.

Ik hou van mijn beroep en ik zou het prachtig vinden als meer mensen ervoor kiezen, maar ik begrijp ook dat het gewoon niet voor iedereen weggelegd is.
Kijk uit malloot, een kokosnoot.
Ik zou het wel willen maar ik ben er niet geschikt voor. Te grote groepen, dan lukt me dat klassenmanagement niet. Helaas.
X
anoniem_385494 wijzigde dit bericht op 11-11-2019 06:52
0.00% gewijzigd
Toen ik 17 was en van de HAVO kwam ben ik PABO gaan doen. Het leek mij toen een leuk vrij beroep waarin ik mijn eigen 'toko' (klas dus) kon runnen en daar veel van mijzelf in kwijt kon.

Na de stages realiseerde ik me dat ik veel meer vrijheid en ruimte nodig had in mijn werk dan het onderwijs mij kon bieden. Dat het onderwijs toch vooral neerkwam op uitvoeren wat iemand anders bedacht heeft. Ik ben in het begin van het 2e jaar gestopt met de opleiding en iets anders gaan doen.

Nu 25 jaar later, met een hele loopbaan in het bedrijfsleven achter de rug (en in het verschiet) vind ik het wel knap van mezelf dat ik dat op mijn 17e al zo scherp zag.
Alle reacties Link kopieren
fluttershy schreef:
06-11-2019 06:36
Ik heb de switch gemaakt.

Reden om het onderwijs te verlaten :

- Schoolpolitiek. O.a. de voortdurende strijd wie zijn vak het belangrijkst was. (Vak X moet het proefwerk wat gemakkelijker maken want op dezelfde dag hebben ze vak Y en dat is moeilijk en veel belangrijker. Dafuq? Ik test wat ze moeten kunnen!)

- Heb je de hele zomervakantie onderwijsmateriaal gemaakt, moet er met Pasen nieuw gemaakt worden want nieuwe minister heeft zijn plasje erover gedaan en alle eindtermen zijn weer veranderd. Wel graag binnen 2 weken klaar uiteraard!

- Grootste gedeelte van de collega's bestond uit oude, saaie, verzuurde mensen, die de hele pauze alleen maar konden zaniken over wat er mis was met werken in het onderwijs, dus ik vond weinig aansluiting.

- Geen promotiemogelijkheden, dus moeilijk om voortgang te zien.

Verder kreeg ik in het onderwijs wél meer betaald dan nu, terwijl ik nu een leidinggevende functie heb in het bedrijfsleven.
Wat zat jij dan op een vervelende school zeg!
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
Alle reacties Link kopieren
Ik zit elk jaar weer te twijfelen of ik terug het speciaal onderwijs in ga of niet. Ik heb nu een goed-betaalde kantoorbaan met veel uitdaging. Dit zijn mijn overwegingen bij het onderwijs, het salaris boeit me nog het minst:

Onderwijs
+ Veel voldoening en bevlogen collega's. Je helpt een stuk directer dan bij een kantoorbaan.
+ Als je eenmaal een band met je leerlingen hebt opgebouwd is het heerlijk om les te geven.
+ Elke dag is anders (van vechtpartijen tot dansjes in de klas)
+ Je hoeft niet elke dag tot 5 uur perse op je werkplek te zitten. Je kunt ook 's avonds werken.
+ vakantie tegelijk met de kinderen.
- Heel hard werken en de hele tijd aanstaan. Je sociale leven en hobby's moeten in de schoolweken op een lager pitje.
- Elke zoveel tijd is er weer een minister die je hele les om gooit met ondoordachte eisen.
- Zo zo zo veel administratie. Echt niet leuk meer.
- Iedereen is druk, dus elkaar steunen of overleggen is vaak niet genoeg tijd voor.
- Het grootste gedeelte van de dag sta je alleen beslissingen te maken. Ik mis het samenwerken dan wel.

Ik denk dat ik weer het onderwijs in ga als mijn kinderen wat ouder zijn en ik hopelijk wat energie over heb.
Ik wil geen inspirerende quote, ik wil koekjes!
Alle reacties Link kopieren
Tien jaar in het onderwijs gewerkt. Spuugzat van de hoge werkdruk, vergadercultuur, logge organisaties en bijna alles wat al eerder genoemd is. Overstap gemaakt naar andere tak. En helaas blijkt het gras niet groener. Werkdruk torenhoog, over de stomste dingen vergaderen, zeurende collega’s die vastgeroest zitten, taken die door verkapte bezuinigingen op de werkvloer terecht komen zonder urenuitbreiding / salarisverhoging en een hoog salaris heb ik ook al niet. Wat ik ermee wil zeggen: ik ben voor de staking, docenten zijn de start van de toekomst van kinderen, maar de werkplek waar het daadwerkelijk anders is, moet ik nog vinden.
I'm not crazy. My reality is just different than yours.
Ik heb de overstap gemaakt en wat mij tegen blijft vallen is dat het niet zo bij mijn persoon past de hele tijd de 'show' te moeten trekken.
Ik heb eigenlijk net als de leerlingen na een half uur het wel gezien, ik vind het vervelend dat ik het lokaal niet uit mag, opgesloten gevoel.
Mijn coach vond het hilarisch dat ik eens zei dat ik weleens om me heen kijk en denk: wat een kutsfeer eigenlijk, en me dan realiseer dat IK daar iets aan moet doen.
Dus die komt af en toe me coachen en doet dan een soort camera na, ik heb echt na drie kwartier de boel trekken
het wel gehad, en dan sta ik van 'oja, mijn lesplan'.
Vreemd genoeg doen de grote lobessen precies wat ik wil dus dan gooi ik er maar een activiteit in.

Ik werk met een doelgroep waar mensen huilend van weglopen, vind ik wel leuk.
De leerlingen halen mijn vak over het algemeen ook wel.
Als ik dan ga helpen op een basisschool en ik zie de juf de hele werkdag met tig kinderen in een lokaal zitten ben ik wel altijd blij dat ik naar huis mag en dat niet hoef te doen.
Ik zwerf met mijn klassen ook de halve school door, ik vind dat zo lastig, in een lokaal zitten.
En dat de hele tijd maar 'aan' staan. Wij hebben veel verzuim op het moment en dan komen er maar drie waar je anderhalf uur iets mee moet.
Zij vinden mij te intens, ik hen te sloom en ik weet wat ze nog moeten doen en wordt plaatsvervangend nerveus.
Eindstand is dat zij na anderhalf uur net op stoom komen en lekker bezig zijn en niet meer weg willen, en ik aan het zuurstof moet en kapot ben plus veel te veel persoonlijke info heb gekregen, een goede modus vind ik hierin heel lastig.
kindrebel schreef:
06-11-2019 08:47
Toen ik 17 was en van de HAVO kwam ben ik PABO gaan doen. Het leek mij toen een leuk vrij beroep waarin ik mijn eigen 'toko' (klas dus) kon runnen en daar veel van mijzelf in kwijt kon.

Na de stages realiseerde ik me dat ik veel meer vrijheid en ruimte nodig had in mijn werk dan het onderwijs mij kon bieden. Dat het onderwijs toch vooral neerkwam op uitvoeren wat iemand anders bedacht heeft. Ik ben in het begin van het 2e jaar gestopt met de opleiding en iets anders gaan doen.

Nu 25 jaar later, met een hele loopbaan in het bedrijfsleven achter de rug (en in het verschiet) vind ik het wel knap van mezelf dat ik dat op mijn 17e al zo scherp zag.

Dat is natuurlijk een lastige binnen een school. Jouw Toko mijn Toko is niet erg prettig samenwerken.

Ik werkte enige tijd geleden op zo'n school. Iedereen probeerde voor zijn klas het meeste voordeel te behalen. In goederen en ook in mijn ondersteunende uren. Als mijn half uur bij de kleuters verviel omdat zij naar de kinderboerderij waren dan werd er 'gevochten' om mijn tijd. Collega's hamsterden materialen, want ik kan het beter in een kast hebben liggen dan dat jij het opmaakt. Drie zwarte A4 lenen bij de collega die er 100 had liggen ging moeizaam want zij wist nog niet of ze ze alle 100 nodig had. Was echt niet leuk werken daar.
MockTurtle schreef:
06-11-2019 09:02
Tien jaar in het onderwijs gewerkt. Spuugzat van de hoge werkdruk, vergadercultuur, logge organisaties en bijna alles wat al eerder genoemd is. Overstap gemaakt naar andere tak. En helaas blijkt het gras niet groener. Werkdruk torenhoog, over de stomste dingen vergaderen, zeurende collega’s die vastgeroest zitten, taken die door verkapte bezuinigingen op de werkvloer terecht komen zonder urenuitbreiding / salarisverhoging en een hoog salaris heb ik ook al niet. Wat ik ermee wil zeggen: ik ben voor de staking, docenten zijn de start van de toekomst van kinderen, maar de werkplek waar het daadwerkelijk anders is, moet ik nog vinden.
Ik heb vooral veel in het bedrijfsleven gewerkt en ik ben het deels wel met je eens. Maar als ik dan hoor van docenten (maar ook in de zorg) die niet eens de tijd krijgen om te plassen of koffie of thee te drinken... zo erg is het in het bedrijfsleven niet.
Alle reacties Link kopieren
Wauw maechtje wat een mooie heldere uitleg :heart:
Alle reacties Link kopieren
Werktijden niet flexibel
Te maken krijgen met irritante ouders
Luidruchtige kinderen

Ik geloof niet dat ik de overstap zou willen maken.

Waar ik werk kan ik mijn eigen uren bepalen en werk ik met volwassen collega's en heb ik een zekere vrijheid om mijn taken op mijn manier uit te voeren. Geef mij dat maar..
janena wijzigde dit bericht op 06-11-2019 09:17
0.48% gewijzigd
Live long and prosper
Alle reacties Link kopieren
COtweepuntnul schreef:
06-11-2019 09:06
Ik heb vooral veel in het bedrijfsleven gewerkt en ik ben het deels wel met je eens. Maar als ik dan hoor van docenten (maar ook in de zorg) die niet eens de tijd krijgen om te plassen of koffie of thee te drinken... zo erg is het in het bedrijfsleven niet.
Nee, dat is zeker waar. Maar ik heb nog nooit niet kunnen plassen. Pauzes hadden wij ook gewoon en bij toerbeurt pauzewacht. Dus dat gaat niet overal zo. Zoals ik al zei, ik ben het helemaal eens met de staking. Ik gun het de docenten allemaal van harte, zoals ik het mezelf drie jaar geleden ook wel had gegund. Maar ik ben bang dat we in een maatschappij leven waar de druk sowieso heel hoog ligt, ongeacht de sector waar je werkzaam bent. Maar dat is weer een hele andere discussie. De vraag was waarom je geen leraar wilde worden. En de redenen waarom ik het onderwijs gedag heb gezegd, loop ik weer tegenaan.
I'm not crazy. My reality is just different than yours.
Alle reacties Link kopieren
Het werken met (jonge) kinderen lijkt me op zich heel leuk en waardevol.

Wat me tegenstaat is:
- Ik ken veel mensen die werken in het onderwijs en wat me opvalt is dat het daar vaak teams zijn met (bijna) alleen maar vrouwen en veel onderling gedoe, irritaties en gezeur. Dat hoeft natuurlijk niet overal zo te zijn maar dat houdt me wel tegen.
- Het lijkt mij op den duur eentonig om elk jaar weer eigenlijk hetzelfde te doen (maar dan met een andere klas)
- Ik ben eigenlijk heel tevreden met mijn eigen baan en kan daar al mijn talenten al in kwijt en nog voldoende doorgroeien. Ik heb nu dus geen behoefte aan een switch.

Overigens is het salaris in het onderwijs hoger dan in mijn eigen sector.

En tot slot: ik vind eigenlijk dat de mannen nu eens aan de bak moeten in het lager onderwijs. Zou goed zijn voor de diversiteit en voor leerlingen. Er zou bijv een campagne gestart worden waarin mannen aangesproken worden. Ik heb het er wel eens over gehad met mannen in mijn omgeving. Ik schrok ervan hoe bij hen nog dingen spelen als angst voor een soft imago, maar ook bijv. nog sentimenten als 'dan denken ze misschien wel dat ik een pedo ben.'
Alle reacties Link kopieren
Mijn hart ligt niet bij lesgeven. Ik heb als vrijwilliger bij een sportclub als coach wel voor verschillende leeftijdsgroepen gestaan (al vanaf dat ik 12 jaar was als assistent coach) en daar toch wel ontdekt dat dat niet zo geschikt is voor mij. Tot op zekere hoogte vond ik dat coachen erg leuk, het contact met de kinderen, dat je ze iets leert. En natuurlijk als er successen worden behaald.
Maar orde handhaving, veeleisende ouders en gedoe eromheen (1x per twee weken een hele avond vergaderen) vond ik niet leuk/ moeilijk.
Ik deed dit vrijwel onbetaald want vrijwilliger. Ik ben gestopt omdat ik er geen plezier meer uithaalde en er ook een baan naast had.
Toch heb ik juist wel (wellicht door deze ervaring) erg veel respect voor docenten in het algemeen. Ik merk ook niet dat er op ze neer wordt gekeken eigenlijk (heb echt een idee dat dat is aangepraat). Ik benader de docenten van mijn kinderen ook altijd met het grootste respect.

Helaas zitten er ook mindere docenten tussen, en dan moet je als ouder toch wel kunnen ingrijpen. Helaas worden dan ouders weggezet als zeikerds. Hier ervaring met een slecht functionerende juf die in de klas gewoon zat te facebooken/internetshoppen enz. Plaatste ongevraagd foto's van mij n kind op haar facebook (en wilde deze niet weghalen) Het pestgedrag aanmoedigde/ kinderen naar huis stuurde (tijdens de les in groep 6! Best gek las je kind ineens om 10:30 voor de deur staat) En de lijst is nog langer.
Maar erover praten was not done, andere ouders durfden niet.
En dat is nu precies zo'n juf die dan klaagt over dat ze zo weinig aanzien heeft en met zoveel veeleisende ouders te doen heeft.

Zo'n geval verpest het beeld wel voor veel anderen.

Ik zie dat het overgrote deel gewoon echt keihard werkt, en daar heb ik veel respect voor.
Ondanks dat mijn dochter is uitgevallen op school, de school haar heeft opgegeven, en ze thuis kwam te zitten. Dit is echt schuld van het beleid.
Alle reacties Link kopieren
Mevrouw75 schreef:
06-11-2019 08:30
Maar dat doe je in het onderwijs toch ook? Met ook nog elk jaar een nieuwe ‘doelgroep’/publiek. Althans, bij ons op school in mijn vak wel.

Dat is ook zo hoor, alleen vind ik mijn vak heel leuk en mensen niet zo. Dus dan zit de uitdaging net op het verkeerde vlak.

Het is ook echt persoonlijke beleving, ik denk helemaal niet dat docenten een saaie baan hebben, alleen qua vakinhoud blijft het enigszins beperkt tot een bepaald niveau omdat je nou eenmaal bij de basis moet beginnen.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
Alle reacties Link kopieren
Ik zou best op het VO willen werken, maar ik heb geen idee waar ik dan zou moeten beginnen qua opleiding.
In this world, it doesn't matter how hard you've worked on something
Ik kies niet voor het onderwijs omdat mij de doelgroep niet aantrakt, ik hou wel van kinderen maar niet dag in dag uit een lokaal vol.
Ik werk in de zorg en denk nu ook wel eens jullie hebben wel meer vakantie in het jaar dan ik en de werkdruk bij ons schat ik in ieder geval in.

Ik ben het eens dat de werkdruk omlaag moet maar of dat alleen met een zak geld te realiseren is vraag ik mij af. Ik zou liever meer terug gaan naar de basis. Als ik zag bij mijn kinderen op de basisschool hoeveel extra "vakken " naast taal en rekenen aandacht moesten hebben dan denk ik is dit allemaal nodig om over alle activiteiten als voorleesontbijt etc nog maar niet te spreken. In mijn optiek kun je veel zaken ook in een taal of rekenles verwerken. Hoe leuk vond ik het vroeger dat we een boekje kregen waar de reken en taal opdrachten allemaal in sinterklaassfeer waren. Waarom maken groep 7 en 8 de sinterklaasgedichten voor het feest niet op school, is toch een goede taalopdracht? Ik denk dat nu menig ouder de gedichten voor het kind maakt. Dit zijn gewoon voorbeelden hoor maar ik dat vereenvoudiging het onderwijs beter en overzichtelijker maakt voor de leerkracht en het rekenen en taal alleen maar op een hoger niveau brengt. Mijn oudste zit op het HBO en ik vind zijn spelling eigenlijk belabberd.


Hetzelfde geld ook voor de zorg... we zijn vaak drukker met alles goed wegzetten in de computer. Die reclame op de TV waar in ze proberen mensen naar de zorg te trekken is ook zo'n vertekend beeld. Je ziet daar de verzorgende IG nagels lakken bij een vrouw, nou dat doen wij amper hoor, dat zijn de vrijwilligers die dat doen! En ik wou dat wij dat weer mochten en konden doen. Niet alleen de basiszorg maar ook dingen erom heen, nagels lakken, samen de krant met iemand lezen, een wandelingetje maken of wat dan ook. Ik vind het vreselijk dat alles wat ik doe, zie en weet ik veel wat in de computer moet. Eigenlijk heeft de technologie ons werk alleen maar stressvoller gemaakt...
Alle reacties Link kopieren
Waarom ik het niet zou willen? Voornaamste reden is denk ik dat ik me enorm beknot zou voelen in mijn vrijheid. Altijd werken volgens een vast rooster en je vakanties en vrije dagen niet zelf kunnen bepalen. Zelfde geldt voor lesmethodes. Ik denk dat er weinig ruimte is om daar vanaf te wijken.

Andere redenen:
- De sleur en de voorspelbaarheid van het werk. Elk jaar weer hetzelfde ritme, van de herfsvakantie naar de kerstvakantie naar de voorjaarsvakantie...
- De eentonigheid van jarenlang werken met hetzelfde lesmateriaal. Steeds weer een nieuwe groep kinderen hetzelfde leren.
- De schoolcultuur (hier al veel genoemd) en dat kleine wereldje waar alles om draait.

Ik zou status en salaris dan weer niet zo'n probleem vinden. Ik ben geloof ik niet zo statusgevoelig - zeker niet als ik mijn vak mooi vind - en ik vind het salaris in het onderwijs eerlijk gezegd niet zo slecht.
avena wijzigde dit bericht op 06-11-2019 09:40
5.39% gewijzigd
Zeg me je naam en ik vertel je hoe je heet.
Alle reacties Link kopieren
Ik wil geen docent worden om het beeld dat ze neerzetten van zichzelf. Ze zijn bang dat ze te weinig verdienen (terwijl dat volgens mij niet zo is), als je zegt dat ze veel vakantie hebben is er altijd wat te zeuren, en ze klagen over hoge werkdruk.
Ze zouden eens een maandje mee moeten lopen in het bedrijfsleven, liefst op een plek met veel deadlines, strakke budgetten en een autoritaire leidinggevende die ook nog eens heel wispelturig is. En met veel klantcontact, dat er constant dingen gewijzigd moeten worden.
Je moet erop te vertrouwen dat als hij bij je weg wil, hij heus wel weggaat. En tot die tijd is hij vrijwillig bij je. (Murrmurr)
Alle reacties Link kopieren
Ik denk er wel eens over om de overstap te maken naar het onderwijs.
Alleen zou ik dan wel voor hoger onderwijs willen gaan (hbo/wo). Deels omdat ik dan meer in mijn huidige richting kan blijven en deels omdat dat iets oudere leerlingen zijn die (hopelijk) zelf voor deze studierichting hebben gekozen.
Niet dat iedereen dan altijd gemotiveerd is maar ze kiezen er in ieder geval bewust voor.

VO lijkt me ook nog wel leuk maar ik weet niet of ik het aan zou kunnen met van die irritante pubers en hun ouders.
Basisonderwijs is niks voor mij, ik vind het onderwijs interessant omdat ik mijn kennis wil delen en daar bij de diepte in wil gaan, niet omdat ik kinderen nou zo leuk vind.
Alle reacties Link kopieren
Omdat het gewoonweg niet bij mij past. Ik hou niet van voor groepen staan, als ik dat de hele dag moest doen werd ik doodongelukkig.

Daarnaast heb ik gewoon weinig met kinderen. Pas vanaf een jaar of 16-17 begin ik het leuker te vinden (beetje afhankelijk van het kind). Deze week op mijn werk met pubers bezig geweest die dus wel heel leuk waren, in het verleden echt strontvervelende bakvissen van 13-14 gehad. Dat vind ik echt tijdsverspilling, want ze doen toch niet wat je zegt. Ik heb er dan ook geen geduld mee.

Tsja en dat salaris, zo slecht is dat niet hoor. Zou daar in de zorg voor tekenen. De werkdruk is in de zorg minimaal net zo hoog, maar de patiënten/cliënten kunnen niet een dag naar opa/oma zodat we kunnen staken.
Alle reacties Link kopieren
Ik wilde trouwens remedial teachter worden. Ik denk dat daar mijn kracht ligt: op individueel niveau uitzoeken wat iemand nodig heeft en daarbij aansluiten.
Een hele groep lesgeven gaat mij niet zo goed af, ik verlies dan het individuele kind uit het oog.
Maar helaas kun je alleen de RT-opleiding gaan doen als je eerst de pabo hebt gedaan.
Echt zonde voor het onderwijsveld, dat ze mij daardoor missen. :A:
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
Alle reacties Link kopieren
Mijn zoon dacht erover de Pabo te gaan doen, leraar bovenbouw leek hem leuk. Totdat hij afgelopen zondag naar Lubach keek, waar het ging over verplichte kleuterstages en mannen vertelden dat ze hele dagen liedjes moesten zingen. Waarin de werkdruk en stress werd beschreven, plus daarbij het belabberde salaris.

Lubach was de druppel in de lange stroom negatief nieuws over het onderwijs. Nu ziet hij er maar van af. Best jammer, hij zou een goede leraar zijn, denk ik.
- Ik zou de hele dag 30-35 kinderen om me heen niet trekken. Heel leuk, kinderen, maar niet zo veel, zo lang.
- Ik ben slecht met confrontaties dus zou slecht kunnen omgaan met boze ouders, vertellen als er iets niet goed gaat bij een leerling, enz.
- Na je werk heb je thuis alsnog een berg werk. (Dat is natuurlijk niet alleen bij deze baan zo, maar het lijkt me echt gigantisch veel.)
- Deze weet ik niet zeker, maar gezien je tijdens de schoolvakanties vrij bent lijkt het me vrijwel onmogelijk buiten die vakanties vrij te nemen. Ik zou daar niet aan vast willen zitten.

Vroeger wilde ik graag kleuterjuf worden, maar nu moet ik er echt niet meer aan denken. Heel veel respect voor leraren maar niemand zou er blij van worden als ik voor de klas zou staan.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven