
Diederik en Da Vinci
vrijdag 8 februari 2019 om 21:51

vrijdag 8 februari 2019 om 21:53
Haha, heb je de column van Frits Abrahams ook gelezen? Die was het precies met je eens: https://www.nrc.nl/nieuws/2019/02/04/di ... d-a3652758


vrijdag 8 februari 2019 om 22:04
Oef!!!Betty_Slocombe schreef: ↑08-02-2019 21:53Haha, heb je de column van Frits Abrahams ook gelezen? Die was het precies met je eens: https://www.nrc.nl/nieuws/2019/02/04/di ... d-a3652758
vrijdag 8 februari 2019 om 22:09
vrijdag 8 februari 2019 om 22:14

vrijdag 8 februari 2019 om 22:21
Diederik ontroerd
Je trekt als Nederlandse toerist argeloos over de Toscaanse heuvels en plotseling stuit je op een landgenoot die, met een tv-cameraploeg op zijn hielen, naar beneden staat te staren en steeds met schorre stem uitroept: „Ontroerend!” Hij veegt af en toe een traan van zijn wangen.
Wat te doen? Moet je naar hem toe om hem te troosten of moet je hem juist de gelegenheid geven zijn verdriet ongestoord te verwerken? Je besluit poolshoogte te nemen en sluipt zo geruisloos mogelijk naderbij.
Dan hoor je de ontroerde man tegen de cameraploeg zeggen: „Staat het er zo goed op, jongens?”
„Nee, Diederik”, antwoordt de regisseur, „het is nog steeds te zwaar aangezet. Je staat erbij alsof je net je moeder dood hebt gevonden: meer verdwaasd dan verdrietig. Je hoeft ook niet elke keer zo duidelijk te zeggen: ‘Ontroerend’. Eén keer is genoeg. Show, don’t tell!”
De met Diederik aangesproken man heeft een kaal hoofd en een ietwat naïeve oogopslag. Hij draagt een schoudertas die hem bij elke opname wordt aangereikt en de suggestie moet wekken dat hier een reiziger eenzaam door de Toscaanse natuur trekt. „Jezus Christus”, zucht hij, „het is ook nooit goed.”
„Niet zeiken, Diederik”, zegt de regisseur, „het kan beter, dat weet je zelf ook wel. Denk maar aan de Mona Lisa! Dat was subliem! Zoals je door die gang van het Louvre liep, even je pas vertraagde, die zaal inkeek, je adem inhield en bijna aarzelend binnentrad. Alsof je na een lang, zwaar leven plotseling een doodgewaande, vroegere geliefde – dé liefde van je leven – gekluisterd in een kerker aantrof.”
„Wat deed ik nu dan anders?” vraagt Diederik. Hij klinkt moedeloos.
„Bij de Mona Lisa heb je niet één keer ‘ontroerend’ gezegd”, zegt de regisseur. „Je hebt ook geen traan gelaten, maar toch was het alsof je hevig ontroerd was. En intussen stond je, bijna met je kop tegen dat schilderij, die lap van een tekst op te zeggen die je thuis vanbuiten had geleerd. Over het ‘volstrekt onwerkelijke moment dat je daar stond, in je eentje voor het allerberoemdste schilderij’, over ‘de schitterende lichtval’, over de naam van Leonardo da Vinci ‘op dekbedhoezen, mokken en theebladen’, over die ‘mysterieuze achtergrond’. En het golfde er zo naturel bij je uit alsof je het ter plekke stond te bedenken. Briljant! Bijna net zo briljant als…”
Diederik glundert.
„Enfin”, zegt de regisseur, „daarom noemen we bij de AVROTROS die serie natuurlijk ook Diederik en Da Vinci. Zijn stem lijkt even een spottende bijklank te krijgen en het gezicht van Diederik verstrakt.
„Heb je je al eerder geërgerd?” vraagt Diederik.
„Vanmorgen al”, zegt de regisseur. „We stonden met je te filmen bij dat zogenaamde geboortehuis van Leonardo. Je merkte zelf op dat het niet zeker is dat Leonardo daar geboren is, maar toch sloot je af met de zinnen: ‘Hier is het gebeurd. Op deze plek zijn we dus ook ontroerd, zoals het hoort.’ Hoezo ‘ontroerd, zoals het hoort’? Omdat de toeristenindustrie ons die flauwekul door de strot douwt? Weet je waar jij me soms aan doet denken, Diederik? Aan een geslaagde parodie op een tv-reisleider door Herman Koch in een oude aflevering van Jiskefet.”
Diederik slaat zijn ogen neer, misschien wel ontroerd.
vrijdag 8 februari 2019 om 22:31
Oh, ik kan Diederik van Vleuten heel goed hebben, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Jeroen Krabbé, of Boudewijn Büch destijds.
Zijn observaties, zoals over het verschil in levendigheid in het schilderij waar zowel Verrocchio als Leonardo aan gewerkt hebben vond ik mooi uitgelegd.
Maar hij is wel erg aanwezig, ja
Zijn observaties, zoals over het verschil in levendigheid in het schilderij waar zowel Verrocchio als Leonardo aan gewerkt hebben vond ik mooi uitgelegd.
Maar hij is wel erg aanwezig, ja

nounou
vrijdag 8 februari 2019 om 22:57

vrijdag 8 februari 2019 om 23:14
Cateautje schreef: ↑08-02-2019 22:21Diederik ontroerd
Je trekt als Nederlandse toerist argeloos over de Toscaanse heuvels en plotseling stuit je op een landgenoot die, met een tv-cameraploeg op zijn hielen, naar beneden staat te staren en steeds met schorre stem uitroept: „Ontroerend!” Hij veegt af en toe een traan van zijn wangen.
Wat te doen? Moet je naar hem toe om hem te troosten of moet je hem juist de gelegenheid geven zijn verdriet ongestoord te verwerken? Je besluit poolshoogte te nemen en sluipt zo geruisloos mogelijk naderbij.
Dan hoor je de ontroerde man tegen de cameraploeg zeggen: „Staat het er zo goed op, jongens?”
„Nee, Diederik”, antwoordt de regisseur, „het is nog steeds te zwaar aangezet. Je staat erbij alsof je net je moeder dood hebt gevonden: meer verdwaasd dan verdrietig. Je hoeft ook niet elke keer zo duidelijk te zeggen: ‘Ontroerend’. Eén keer is genoeg. Show, don’t tell!”
De met Diederik aangesproken man heeft een kaal hoofd en een ietwat naïeve oogopslag. Hij draagt een schoudertas die hem bij elke opname wordt aangereikt en de suggestie moet wekken dat hier een reiziger eenzaam door de Toscaanse natuur trekt. „Jezus Christus”, zucht hij, „het is ook nooit goed.”
„Niet zeiken, Diederik”, zegt de regisseur, „het kan beter, dat weet je zelf ook wel. Denk maar aan de Mona Lisa! Dat was subliem! Zoals je door die gang van het Louvre liep, even je pas vertraagde, die zaal inkeek, je adem inhield en bijna aarzelend binnentrad. Alsof je na een lang, zwaar leven plotseling een doodgewaande, vroegere geliefde – dé liefde van je leven – gekluisterd in een kerker aantrof.”
„Wat deed ik nu dan anders?” vraagt Diederik. Hij klinkt moedeloos.
„Bij de Mona Lisa heb je niet één keer ‘ontroerend’ gezegd”, zegt de regisseur. „Je hebt ook geen traan gelaten, maar toch was het alsof je hevig ontroerd was. En intussen stond je, bijna met je kop tegen dat schilderij, die lap van een tekst op te zeggen die je thuis vanbuiten had geleerd. Over het ‘volstrekt onwerkelijke moment dat je daar stond, in je eentje voor het allerberoemdste schilderij’, over ‘de schitterende lichtval’, over de naam van Leonardo da Vinci ‘op dekbedhoezen, mokken en theebladen’, over die ‘mysterieuze achtergrond’. En het golfde er zo naturel bij je uit alsof je het ter plekke stond te bedenken. Briljant! Bijna net zo briljant als…”
Diederik glundert.
„Enfin”, zegt de regisseur, „daarom noemen we bij de AVROTROS die serie natuurlijk ook Diederik en Da Vinci. Zijn stem lijkt even een spottende bijklank te krijgen en het gezicht van Diederik verstrakt.
„Heb je je al eerder geërgerd?” vraagt Diederik.
„Vanmorgen al”, zegt de regisseur. „We stonden met je te filmen bij dat zogenaamde geboortehuis van Leonardo. Je merkte zelf op dat het niet zeker is dat Leonardo daar geboren is, maar toch sloot je af met de zinnen: ‘Hier is het gebeurd. Op deze plek zijn we dus ook ontroerd, zoals het hoort.’ Hoezo ‘ontroerd, zoals het hoort’? Omdat de toeristenindustrie ons die flauwekul door de strot douwt? Weet je waar jij me soms aan doet denken, Diederik? Aan een geslaagde parodie op een tv-reisleider door Herman Koch in een oude aflevering van Jiskefet.”
Diederik slaat zijn ogen neer, misschien wel ontroerd.

Dank je!! En die tas!! Geniaal.
Such fun!1
zaterdag 9 februari 2019 om 08:48
Ik vind het gedweep van een BN-er met een genie sowieso irritant en gênant. Krabbe en Picasso was ook heel erg en ik ben zelfs fan van Picasso. In zijn geboortehuis geweest e.d. Het probleem is dat BN-ers zichzelf op een aanmatigende manier centraal stellen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.

zaterdag 9 februari 2019 om 20:03
doorschemeren zou geen probleem zijn, dit is een orkaanAnoniem9482665 schreef: ↑09-02-2019 09:16Oneens. Het is logisch dat de persoonlijke mening van de presentator doorschemert.
Programma's waarin meningen als feit worden gepresenteerd, dat is aanmatigend. Dit niet.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
zondag 10 februari 2019 om 17:25
Ik vind hem juist een leuke presentator en verteller.
Waarom zou een presentator niet mogen laten zien dat hij ontroerd is door een kunstwerk? Dat pleit juist voor zijn fijnbesnaardheid. De wereld is al hard genoeg.
Ik vind het een heerlijk programma.
Waarom zou een presentator niet mogen laten zien dat hij ontroerd is door een kunstwerk? Dat pleit juist voor zijn fijnbesnaardheid. De wereld is al hard genoeg.
Ik vind het een heerlijk programma.
amarna wijzigde dit bericht op 10-02-2019 17:27
0.60% gewijzigd
zondag 10 februari 2019 om 17:26
Precies!Anoniem9482665 schreef: ↑08-02-2019 22:59Ik vind het een verademing tussen al die gelikte tv-programma's: iemand die zich verwonderend uitspreekt en daar de tijd voor neemt.