Geld & Recht
alle pijlers
Afzien van pensioenverevening na scheiding?
woensdag 13 juni 2012 om 21:43
Ex en ik gaan scheiden. Lang verhaal in het kort: onze relatie was op. Ik hield wel nog van hem. Hij (al lang) niet meer van mij. Hij had de afgelopen jaren buitenechtelijke affaires en woont - direct na zn vertrek hier - samen met de vrouw waar hij maandenlang iets had toen ik nog van niets wist.
Concept echtscheidingsconvenant ligt er.
Ouderschapsplan, alimentatie is geregeld.
Maar dan is er een erfenis. Zijn moeder is 2 jaar geleden overleden. Erfenis in de vorm van een nog onverkocht huis.
Juridisch heb ik recht op de helft van 'ons' erfdeel maar hij zit muurvast en heeft financieel geen enkele ruimte. Ik ook niet, maar kan de komende (2) jaren nog in ons gezamenlijk huis blijven. Door aanspraak te doen op mijn deel kan hij geen kant op.
Daarnaast zijn mijn ouders (gelukkig) beiden nog in leven dus hij zal straks ook niet meedelen in een evt erfenis (zal vergelijkbaar bedrag zijn).
Hij is verder van mening dat we moeten afzien van pensioenverevening. Komt neer op kleine 6.000 euro per jaar.
Ik ben minder gaan werken (8jr geleden) ivm de kinderen. Hij heeft de afgelopen jaren regelmatig aangegeven ook minder te willen werken zodat ik aan carierre kon werken maar hij verdient veel beter dus ik zag dat niet zitten. En hij drong verder niet aan.
Wat doe ik nu?
Ik weet dat ik recht heb op beiden.
Maar ik vind een goede band tussen ons ook belangrijk.We hebben twee kinderen en ik wil dat die kinderen straks ouders hebben die nog met elkaar door een deur kunnen.
Als ik mijn recht ga 'aanvechten' wordt het een vechtscheiding met alle gevolgen, onrust, dreigementen (co-ouderschap) van dien..
Financieel zit ik ook klem. Een huis kopen op mijn salaris kan ik niet. Alleen met wat eigen geld achter de hand. Dat ik dus heb áls ik aanspraak maak op de erfenis.
Ik weet het niet meer. Zoveel emoties. Man met andere vrouw, kinderen verdrietig, financieel onzekerheid, op termijn verhuizen, en dan ook nog eens een vechtscheiding in de lucht als ik ga waar ik recht op heb...
Wie heeft hier ervaring mee? Wat zouden jullie doen?
Concept echtscheidingsconvenant ligt er.
Ouderschapsplan, alimentatie is geregeld.
Maar dan is er een erfenis. Zijn moeder is 2 jaar geleden overleden. Erfenis in de vorm van een nog onverkocht huis.
Juridisch heb ik recht op de helft van 'ons' erfdeel maar hij zit muurvast en heeft financieel geen enkele ruimte. Ik ook niet, maar kan de komende (2) jaren nog in ons gezamenlijk huis blijven. Door aanspraak te doen op mijn deel kan hij geen kant op.
Daarnaast zijn mijn ouders (gelukkig) beiden nog in leven dus hij zal straks ook niet meedelen in een evt erfenis (zal vergelijkbaar bedrag zijn).
Hij is verder van mening dat we moeten afzien van pensioenverevening. Komt neer op kleine 6.000 euro per jaar.
Ik ben minder gaan werken (8jr geleden) ivm de kinderen. Hij heeft de afgelopen jaren regelmatig aangegeven ook minder te willen werken zodat ik aan carierre kon werken maar hij verdient veel beter dus ik zag dat niet zitten. En hij drong verder niet aan.
Wat doe ik nu?
Ik weet dat ik recht heb op beiden.
Maar ik vind een goede band tussen ons ook belangrijk.We hebben twee kinderen en ik wil dat die kinderen straks ouders hebben die nog met elkaar door een deur kunnen.
Als ik mijn recht ga 'aanvechten' wordt het een vechtscheiding met alle gevolgen, onrust, dreigementen (co-ouderschap) van dien..
Financieel zit ik ook klem. Een huis kopen op mijn salaris kan ik niet. Alleen met wat eigen geld achter de hand. Dat ik dus heb áls ik aanspraak maak op de erfenis.
Ik weet het niet meer. Zoveel emoties. Man met andere vrouw, kinderen verdrietig, financieel onzekerheid, op termijn verhuizen, en dan ook nog eens een vechtscheiding in de lucht als ik ga waar ik recht op heb...
Wie heeft hier ervaring mee? Wat zouden jullie doen?
Als je voor jezelf kiest, krijg je er altijd iets mooiers voor terug..
donderdag 14 juni 2012 om 07:22
Het is nog geen vechtscheiding: er ligt een ouderschapsplan en er zijn afspraken over alimentatie. Ook partneralimentatie, waardoor TO nog twee jaar in dit huis kan blijven wonen.
Ik denk dat het dus ook mogelijk is tot redelijke afspraken te komen over de erfenis en de pensioenverevening.
Ik denk dat het dus ook mogelijk is tot redelijke afspraken te komen over de erfenis en de pensioenverevening.
Ga in therapie!
donderdag 14 juni 2012 om 08:13
Yazz, wat heeft het vreemdgaan te maken met de afwikkeling van de scheiding? Als TO was vreemdgegaan, had zij dan overal vanaf moeten zien? Of hem moeten onderhouden? Er is een huwelijk mislukt, er ziijn kinderen in het spel, er moet een scheiding komen waarin de kinderen zo veel mogelijk uit de wind worden gehouden. Financiële armslag is belangrijk en die krijgt TO ook door de PA. Nog veel belangrijker zijn goede afspraken over de zorgverdeling en een goede verstandhouding tussen hun ouders. Niets, mar dan ook niets is zo pijnlijk voor kinderen als hun bloedeigen ouders die elkaar de tent uit vechten.
Voor pensioenverevening vind ik nog iets te zeggen, hoewel ik zelf altijd zou zorgen dat ik dat niet nodig zou hebben. Ik zou zelf absoluut geen deel willen hebben van een erfenis van zijn ouders, tenzij hier destijds duidelijk over gesproken is. Als TO en haar ex bij het huwelijk hebben doorgesproken dat ze erfenissen, pensioen e.d. bij een scheiding delen en dat dit o.a. als compensatie dient voor haar inkomensverlies (doordat ze voor de kinderen zou gaan zorgen), en als zij daarom bewust voor gemeenschap van goederen hebben gekozen, dan zou ik het niet onredelijk vinden daar nu aanspraak op te maken.
Als TO en ex zonder er al te veel over na te denken en erover te praten hebben gekozen voor gemeenschap van goederen (want wij gaan toch nooit uit elkaar, als we uit elkaar gaan regelen wij het goed met elkaar, we vertrouwen elkaar enz.), dan zou ik het heel misselijk vinden om nu op die erfenis te staan. Ik zou dat geld niet eens willen.
Voor pensioenverevening vind ik nog iets te zeggen, hoewel ik zelf altijd zou zorgen dat ik dat niet nodig zou hebben. Ik zou zelf absoluut geen deel willen hebben van een erfenis van zijn ouders, tenzij hier destijds duidelijk over gesproken is. Als TO en haar ex bij het huwelijk hebben doorgesproken dat ze erfenissen, pensioen e.d. bij een scheiding delen en dat dit o.a. als compensatie dient voor haar inkomensverlies (doordat ze voor de kinderen zou gaan zorgen), en als zij daarom bewust voor gemeenschap van goederen hebben gekozen, dan zou ik het niet onredelijk vinden daar nu aanspraak op te maken.
Als TO en ex zonder er al te veel over na te denken en erover te praten hebben gekozen voor gemeenschap van goederen (want wij gaan toch nooit uit elkaar, als we uit elkaar gaan regelen wij het goed met elkaar, we vertrouwen elkaar enz.), dan zou ik het heel misselijk vinden om nu op die erfenis te staan. Ik zou dat geld niet eens willen.
Ga in therapie!
donderdag 14 juni 2012 om 08:22
Ik heb het over onderlinge afspraken, GWS. Eén ding zijn je rechten, een ander dingen is je rechten laten gelden. In een scheiding waar kinderen bij betrokken zijn, is dat iets om ernstig over na te denken. Ik vind het heel goed dat TO dat doet en niet klakkeloos uit wraakzuchtigheid elke cent eruit probeert te slepen. Ze moet daarvoor echt over haar eigen schaduw heen springen en dat is niet makkelijk.
Ga in therapie!
donderdag 14 juni 2012 om 08:49
Leuk, zeg. Dreigen met co ouderschap. Hoe bedenk je het.
Hij dreigt met co-ouderschap, maar kijk eens goed naar hem en zijn nieuwe situatie. Ik kan me maar zo voorstellen dat zijn nieuwe vriendin daar helemaal niet op zit te wachten. Ik denk dat als het op dreigen aankomt jij een grotere kans zou maken met dit "dreigement".
Hij dreigt met co-ouderschap, maar kijk eens goed naar hem en zijn nieuwe situatie. Ik kan me maar zo voorstellen dat zijn nieuwe vriendin daar helemaal niet op zit te wachten. Ik denk dat als het op dreigen aankomt jij een grotere kans zou maken met dit "dreigement".
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
donderdag 14 juni 2012 om 09:03
TO vat het op als een dreigement, net als het feit dat hij minder wil gaan werken. TO wil liever niet haar kinderen te veel missen, heel begrijpelijk natuurlijk. Alleen hebben de kinderen er wel recht op beide ouders vaak te zien. Eén van de redenen om geen co-ouderschap te willen is het feit dat haar ex veel werkt en onregelmatige werktijden heeft. Zijn besluit om minder te gaan werken zou dus met open armen verwelkomd moeten worden.
Het kan natuurlijk zijn dat ex in kwestie een kloothommel eerste klas is en probeert onder zijn alimentatieverplichtingen uit te komen. Er ligt echter al een gezamenlijke afspraak over de alimentatie. Als hij daar nu inderdaad van terugkomt, zou dat best een reactie kunnen zijn op het feit dat TO aanspraak wil maken op zijn pensioen en erfenis. Actie-reactie. Dat is nu precies de situatie waar je na een scheiding niet in terecht wil komen, want voor je het weet zit je allebei in je positie ingegraven en wordt het inderdaad een vechtscheiding.
Rustig blijven en blijven nadenken dus, en de zaken goed doorrekenenen zodat je weet waar je over praat. Het is ook belangrijk dat de zaken financieel goed geregeld zijn voor de kinderen.
Het kan natuurlijk zijn dat ex in kwestie een kloothommel eerste klas is en probeert onder zijn alimentatieverplichtingen uit te komen. Er ligt echter al een gezamenlijke afspraak over de alimentatie. Als hij daar nu inderdaad van terugkomt, zou dat best een reactie kunnen zijn op het feit dat TO aanspraak wil maken op zijn pensioen en erfenis. Actie-reactie. Dat is nu precies de situatie waar je na een scheiding niet in terecht wil komen, want voor je het weet zit je allebei in je positie ingegraven en wordt het inderdaad een vechtscheiding.
Rustig blijven en blijven nadenken dus, en de zaken goed doorrekenenen zodat je weet waar je over praat. Het is ook belangrijk dat de zaken financieel goed geregeld zijn voor de kinderen.
Ga in therapie!
donderdag 14 juni 2012 om 09:25
Heb je topic even doorgelezen en ik denk dat je een aantal zaken los van elkaar moet zien( en je ex ook als hij een verstandig man is)
Je hebt je over een ouderschapsplan te buigen waarin o.a een omgangsregeling in komt.
Het uitgangspunt moet daarvan zijn, wat past het beste bij de kinderen. Lees je goed in, vraag evt. hulp bij het maken van keuzes en zet geldzaken en recht op de kinderen aan de kant.Het uitgangspunt is het welzijn van het kind en alle andere belangen zijn stoorzenders. Vanuit dat uitgangspunt zal je de mogelijkheden erbij moeten betrekken( wat hebben we als ouder daar in te bieden)
Alle andere financiele zaken, blijf ik wel een lastig iets vinden.
Je hoeft jezelf ook niet te benadelen, immers draag je ook verantwoordelijkheid voor je kinderen en een benauwde financiele positie benadeeld hen ook. MAAR , dat geld ook voor vader, dus hem het vel over de neus halen zou ook niet ten gunste van de kinderen komen.
Misschien kan je samen ergens in het midden gaan zitten?
Let wel,alle keuzes die je nu maakt zijn niet meer terug te draaien dus denk goed na samen.
Afstand doen van zijn pensioen kan in de verre toekomst geen handige keuze zijn.
Ik zou zelf wel morele moeite hebben met aanspraak doen op een erfenis van zijn ouders.
Je hebt je over een ouderschapsplan te buigen waarin o.a een omgangsregeling in komt.
Het uitgangspunt moet daarvan zijn, wat past het beste bij de kinderen. Lees je goed in, vraag evt. hulp bij het maken van keuzes en zet geldzaken en recht op de kinderen aan de kant.Het uitgangspunt is het welzijn van het kind en alle andere belangen zijn stoorzenders. Vanuit dat uitgangspunt zal je de mogelijkheden erbij moeten betrekken( wat hebben we als ouder daar in te bieden)
Alle andere financiele zaken, blijf ik wel een lastig iets vinden.
Je hoeft jezelf ook niet te benadelen, immers draag je ook verantwoordelijkheid voor je kinderen en een benauwde financiele positie benadeeld hen ook. MAAR , dat geld ook voor vader, dus hem het vel over de neus halen zou ook niet ten gunste van de kinderen komen.
Misschien kan je samen ergens in het midden gaan zitten?
Let wel,alle keuzes die je nu maakt zijn niet meer terug te draaien dus denk goed na samen.
Afstand doen van zijn pensioen kan in de verre toekomst geen handige keuze zijn.
Ik zou zelf wel morele moeite hebben met aanspraak doen op een erfenis van zijn ouders.
donderdag 14 juni 2012 om 09:27
Jouw standpunt Dubiootje veronderstelt wel dat je 100% uit kan gaan van de eerlijkheid en meegaandheid van ex.
TO kan wikken en wegen, en toegeven en toegeven. Gaat ex na deze meegaandheid van TO ook 100% leveren wat hij aangeeft? Of kan TO alsnog dreigementen verwachten, traineren enz enz?
Alleen TO kan dat inschatten.
Mijn ervaring is dat linksom of rechtsom een dergelijk persoon over het algemeen niet verandert, en dus ook na de gemaakte afspraken veelal onbetrouwbaar zal handelen. Het maakt in een dergelijk geval dan dus niet uit of TO nu wel of niet voor haar rechtmatig deel gaat.
Ikzelf vermoed dat een prijs van ¤ 120.000 aan pensioenrechten (waarvan ex tot aan zijn 65 jaar niets van voelt) en een helft van een deel van de gemeenschap (toevallig een erfenis, kan vooralsnog een tijdlang schuldig gebleven worden) erg duur is voor een bepaalde kans op een mogelijk redelijke verstandhouding in de toekomst.
Maar nogmaals, TO kent ex, en is de enige die die inschatting kan maken.
TO kan het zelfs zo inrichten dat de helft van de erfenis schuldig wordt gebleven, niet opeisbaar, maar wel opeisbaar op het moment bepaalde afspraken schendt, zoals alimentatie, ouderschap en ga zo maar door. Iets minder zekerheid (heeft ex het geld nog op het moment dat TO het opeist) maar wel meer dwang.
TO kan wikken en wegen, en toegeven en toegeven. Gaat ex na deze meegaandheid van TO ook 100% leveren wat hij aangeeft? Of kan TO alsnog dreigementen verwachten, traineren enz enz?
Alleen TO kan dat inschatten.
Mijn ervaring is dat linksom of rechtsom een dergelijk persoon over het algemeen niet verandert, en dus ook na de gemaakte afspraken veelal onbetrouwbaar zal handelen. Het maakt in een dergelijk geval dan dus niet uit of TO nu wel of niet voor haar rechtmatig deel gaat.
Ikzelf vermoed dat een prijs van ¤ 120.000 aan pensioenrechten (waarvan ex tot aan zijn 65 jaar niets van voelt) en een helft van een deel van de gemeenschap (toevallig een erfenis, kan vooralsnog een tijdlang schuldig gebleven worden) erg duur is voor een bepaalde kans op een mogelijk redelijke verstandhouding in de toekomst.
Maar nogmaals, TO kent ex, en is de enige die die inschatting kan maken.
TO kan het zelfs zo inrichten dat de helft van de erfenis schuldig wordt gebleven, niet opeisbaar, maar wel opeisbaar op het moment bepaalde afspraken schendt, zoals alimentatie, ouderschap en ga zo maar door. Iets minder zekerheid (heeft ex het geld nog op het moment dat TO het opeist) maar wel meer dwang.
donderdag 14 juni 2012 om 09:50
quote:jeane_avril schreef op 13 juni 2012 @ 23:02:
[...]
Dit soort gezeik dus negeren. Kaal plukken gaat het niet om, een karige omgangsregeling ook niet, laten boeten al helemaal niet. Gewoon vast laten leggen waar je recht op hebt, en je er door niemand met een schuldgevoel uit laten kletsen. Bovenstaande forummer kan nu wel een grote bek hebben, maar geloof me, als jij straks spijt hebt van het toegeven aan zijn eisen, dan betaalt zij je hypotheek niet en je boodschappen niet. De mensen met grote bekken zijn grappig genoeg nergens meer te vinden, als jij in de shit zit, omdat je omwille van lief gevonden worden je zaken financieel niet op orde hebt in de scheiding.
Eens.
Soyli, er zitten hier op het forum een aantal mensen die erg anti-alimentatie en erg pro co-ouderschap zijn en dan al snel roepen dat de verstandhouding tussen ouders en het belang van de kinderen voorop gaan en dat dat niet gebeurt als je hierbij andere keuzes maakt. Voor een goede verstandhouding zijn er TWEE nodig en jij kiest ook in het belang van je kinderen als je voor andere opties gaat, nl. een stuk financiele zekerheid, een huis en een andere omgangsregeling dan co-ouderschap. Als jullie kinderen gebaat zijn bij een co-ouderschap, jij jezelf en je kinderen financieel goed kunt bedruipen, prima. Als jullie kinderen niet gebaat zijn bij co-ouderschap en jij financieel in de shit komt en niet zo snel meer kunt werken, ga dan waar je recht op hebt. Je kinderen hebben er ook baat bij als het met hun moeder goed gaat en als er geld op de plank komt voor alles wat ze nodig hebben. Voor een co-ouderschap heb je trouwens een heule goede verstandhouding nodig en goede communicatie. En nog een aantal voorwaarden waar aan voldaan moet worden, wil dat werken. Het lijkt mij voor een kind helemaal niet leuk om iedere week weer te moeten verkassen. Ik ken ook een aantal kinderen met wie het helemaal niet zo goed gaat bij een co-ouderschap....Die kinderen hebben geen echte vaste basis.
Ik heb precies zo'n ex als jij zoals je misschien weet. Ook hij kwam bij de mediator met het eenzijdige besluit dat hij wel minder ging werken nadat hij de berekeningen had gezien. En dat was nog maar het topje van de ijsberg, hij is intens gemeen bezig (geweest). Er was geen sprake van er in alle redelijkheid uitkomen met zn twee. Ik ben direct uit de mediation gestapt en heb een eigen advocaat in de arm genomen. En ik was best bereid tot compromissen. Maar hij niet. Ik kon niet anders dan kiezen voor mezelf. Kiezen voor mezelf is OOK kiezen in het belang van ons kind. En een goede verstandhouding met hem is een illusie, ook als ik alles zou doen wat hij wil en niets zou vragen. Ik heb zelfs het idee dat hij dit opkomen voor mezelf beter begrijpt en er meer respect voor heeft dan als ik me nog langer als een voetveeg zou laten behandelen.
[...]
Dit soort gezeik dus negeren. Kaal plukken gaat het niet om, een karige omgangsregeling ook niet, laten boeten al helemaal niet. Gewoon vast laten leggen waar je recht op hebt, en je er door niemand met een schuldgevoel uit laten kletsen. Bovenstaande forummer kan nu wel een grote bek hebben, maar geloof me, als jij straks spijt hebt van het toegeven aan zijn eisen, dan betaalt zij je hypotheek niet en je boodschappen niet. De mensen met grote bekken zijn grappig genoeg nergens meer te vinden, als jij in de shit zit, omdat je omwille van lief gevonden worden je zaken financieel niet op orde hebt in de scheiding.
Eens.
Soyli, er zitten hier op het forum een aantal mensen die erg anti-alimentatie en erg pro co-ouderschap zijn en dan al snel roepen dat de verstandhouding tussen ouders en het belang van de kinderen voorop gaan en dat dat niet gebeurt als je hierbij andere keuzes maakt. Voor een goede verstandhouding zijn er TWEE nodig en jij kiest ook in het belang van je kinderen als je voor andere opties gaat, nl. een stuk financiele zekerheid, een huis en een andere omgangsregeling dan co-ouderschap. Als jullie kinderen gebaat zijn bij een co-ouderschap, jij jezelf en je kinderen financieel goed kunt bedruipen, prima. Als jullie kinderen niet gebaat zijn bij co-ouderschap en jij financieel in de shit komt en niet zo snel meer kunt werken, ga dan waar je recht op hebt. Je kinderen hebben er ook baat bij als het met hun moeder goed gaat en als er geld op de plank komt voor alles wat ze nodig hebben. Voor een co-ouderschap heb je trouwens een heule goede verstandhouding nodig en goede communicatie. En nog een aantal voorwaarden waar aan voldaan moet worden, wil dat werken. Het lijkt mij voor een kind helemaal niet leuk om iedere week weer te moeten verkassen. Ik ken ook een aantal kinderen met wie het helemaal niet zo goed gaat bij een co-ouderschap....Die kinderen hebben geen echte vaste basis.
Ik heb precies zo'n ex als jij zoals je misschien weet. Ook hij kwam bij de mediator met het eenzijdige besluit dat hij wel minder ging werken nadat hij de berekeningen had gezien. En dat was nog maar het topje van de ijsberg, hij is intens gemeen bezig (geweest). Er was geen sprake van er in alle redelijkheid uitkomen met zn twee. Ik ben direct uit de mediation gestapt en heb een eigen advocaat in de arm genomen. En ik was best bereid tot compromissen. Maar hij niet. Ik kon niet anders dan kiezen voor mezelf. Kiezen voor mezelf is OOK kiezen in het belang van ons kind. En een goede verstandhouding met hem is een illusie, ook als ik alles zou doen wat hij wil en niets zou vragen. Ik heb zelfs het idee dat hij dit opkomen voor mezelf beter begrijpt en er meer respect voor heeft dan als ik me nog langer als een voetveeg zou laten behandelen.
donderdag 14 juni 2012 om 09:54
donderdag 14 juni 2012 om 09:58
quote:jeane_avril schreef op 13 juni 2012 @ 23:18:
[...]
En flexibel is drammen en emotioneel chanteren zoals hij doet, en zij is zo van de kaart, dat ze toegeeft. Dat is flexibel en respectvol?
Ik ben een kind van gescheiden ouders en kan beamen, het is beter als een echtscheiding volgens de regels zich voltrekt en dat geen een van de partijen gaat chanteren en dreigen om zich aan deze regels te onttrekken. Die verstandhouding is al slecht, hij dramt en chanteert alleen maar om haar het leven zuur te maken. Dan is het voor iedere partij beter dat dit volgens de regels gaat, dan kan niemand achteraf zeggen dat het niet eerlijk en netjes is gegaan. Het moet gaan zoals het hoort, daar heeft iedereen op de lange termijn baat bij en kan er dan vrede mee hebben. Iedereen.Alweer eens. Soyli, je mag me mailen als je wil *floep*
[...]
En flexibel is drammen en emotioneel chanteren zoals hij doet, en zij is zo van de kaart, dat ze toegeeft. Dat is flexibel en respectvol?
Ik ben een kind van gescheiden ouders en kan beamen, het is beter als een echtscheiding volgens de regels zich voltrekt en dat geen een van de partijen gaat chanteren en dreigen om zich aan deze regels te onttrekken. Die verstandhouding is al slecht, hij dramt en chanteert alleen maar om haar het leven zuur te maken. Dan is het voor iedere partij beter dat dit volgens de regels gaat, dan kan niemand achteraf zeggen dat het niet eerlijk en netjes is gegaan. Het moet gaan zoals het hoort, daar heeft iedereen op de lange termijn baat bij en kan er dan vrede mee hebben. Iedereen.Alweer eens. Soyli, je mag me mailen als je wil *floep*
donderdag 14 juni 2012 om 10:02
Wat je nodig hebt om tot goede en redelijke afspraken te komen, is de wil van beide partijen om tot goede en redelijke afspraken te komen.
Ik kan door het scherm heen niet zien of de ex van TO van goede wil is. Het feit dat er al een ouderschapsplan en alimentatieafspraken liggen, duidt erop dat afspraken wel mogelijk zijn. Mocht bij de gesprekken blijken dat de ex van TO geen enkele concessie wil doen en probeert haar te intimideren, te bedreigen en te manipuleren, dan kun je alsnog stellen dat een goede verstandhouding er niet in zit en dat jijzelf al het mogelijk hebt gedaan om tot een redelijke oplossing te komen.
Ik spreek uit ervaring, want met mijn ex viel absoluut niet te praten. Ik heb, zonder concessies te doen die ik ZELF onredelijk vond, geprobeerd er samen met hem uit te komen, maar dit zat er gewoon niet in. Toen is het inderdaad uitgemond in een gruwelijke vechtscheiding. Ik kan mezelf wel recht in de spiegel aankijken (en ex kan inmiddels ook weer redelijk met mij door één deur!). Dat heeft een paar jaar geduurd, want ex was heel boos op mij. Was ik meegegaan in de strijd, dan denk ik dat die strijd gewoon door was gegaan. Er zijn stellen die dat decennialang volhouden. Kinderen die in het buitenland trouwen omdat ze geen gedoe willen met hun ouders op de bruiloft. Vreselijk.
Dat is wel de toekomst waar je om moet denken. Bovendien kun je prima assertief onderhandelen. Een goede mediator is daarbij belangrijk, evenals het beschikken over de juiste cijfers en informatie. Ik kan TO wel een goed boek aanbevelen als ze belangstelling heeft.
Ik kan door het scherm heen niet zien of de ex van TO van goede wil is. Het feit dat er al een ouderschapsplan en alimentatieafspraken liggen, duidt erop dat afspraken wel mogelijk zijn. Mocht bij de gesprekken blijken dat de ex van TO geen enkele concessie wil doen en probeert haar te intimideren, te bedreigen en te manipuleren, dan kun je alsnog stellen dat een goede verstandhouding er niet in zit en dat jijzelf al het mogelijk hebt gedaan om tot een redelijke oplossing te komen.
Ik spreek uit ervaring, want met mijn ex viel absoluut niet te praten. Ik heb, zonder concessies te doen die ik ZELF onredelijk vond, geprobeerd er samen met hem uit te komen, maar dit zat er gewoon niet in. Toen is het inderdaad uitgemond in een gruwelijke vechtscheiding. Ik kan mezelf wel recht in de spiegel aankijken (en ex kan inmiddels ook weer redelijk met mij door één deur!). Dat heeft een paar jaar geduurd, want ex was heel boos op mij. Was ik meegegaan in de strijd, dan denk ik dat die strijd gewoon door was gegaan. Er zijn stellen die dat decennialang volhouden. Kinderen die in het buitenland trouwen omdat ze geen gedoe willen met hun ouders op de bruiloft. Vreselijk.
Dat is wel de toekomst waar je om moet denken. Bovendien kun je prima assertief onderhandelen. Een goede mediator is daarbij belangrijk, evenals het beschikken over de juiste cijfers en informatie. Ik kan TO wel een goed boek aanbevelen als ze belangstelling heeft.
Ga in therapie!
donderdag 14 juni 2012 om 10:08
Een goede verstandhouding is zeker wat waard en als eentje daar niet in mee wil gaan, is het goed dat je zelf niet mee gaat in rotgeintjes want op de lange termijn gaat het tegen je keren.
Maar je hoeft ook niet je hoofd te buigen voor diegene met de grootste mond en de gemeenste spelletjes.
Ik had prima de hand kunnen schudden met mijn ex bij het uit elkaar gaan.
Als ik in alles had toegegeven wat hij had bedacht en dat was alles is voor bassie en niets voor mij.
Geen idee waarom hij dacht dat dat het beste was voor ons kind, maar ik denk ook dat hij een ander uitgangspunt had.
Maar je hoeft ook niet je hoofd te buigen voor diegene met de grootste mond en de gemeenste spelletjes.
Ik had prima de hand kunnen schudden met mijn ex bij het uit elkaar gaan.
Als ik in alles had toegegeven wat hij had bedacht en dat was alles is voor bassie en niets voor mij.
Geen idee waarom hij dacht dat dat het beste was voor ons kind, maar ik denk ook dat hij een ander uitgangspunt had.
donderdag 14 juni 2012 om 10:09
donderdag 14 juni 2012 om 10:12
Bovendien ontslaat een CO je ook niet van alimentatie plicht.
Als er een grote ongelijkwaardigheid bestaat in inkomsten van beide ouders zal de meest verdienende dat gat moeten gaan invullen in de vorm van.. alimentatie.
De wet stelt namelijk dat een kind bij beide ouders een gelijke standaard van leven moet kunnen krijgen( verdergaand nog, dat een kind na een scheiding er niet op achteruit mag gaan, maar dat is een mooi sprookje die op papier bestaat)
Als er een grote ongelijkwaardigheid bestaat in inkomsten van beide ouders zal de meest verdienende dat gat moeten gaan invullen in de vorm van.. alimentatie.
De wet stelt namelijk dat een kind bij beide ouders een gelijke standaard van leven moet kunnen krijgen( verdergaand nog, dat een kind na een scheiding er niet op achteruit mag gaan, maar dat is een mooi sprookje die op papier bestaat)
donderdag 14 juni 2012 om 10:15
quote:dubiootje schreef op 14 juni 2012 @ 10:02:
Wat je nodig hebt om tot goede en redelijke afspraken te komen, is de wil van beide partijen om tot goede en redelijke afspraken te komen.
Ik kan door het scherm heen niet zien of de ex van TO van goede wil is. Het feit dat er al een ouderschapsplan en alimentatieafspraken liggen, duidt erop dat afspraken wel mogelijk zijn. Mocht bij de gesprekken blijken dat de ex van TO geen enkele concessie wil doen en probeert haar te intimideren, te bedreigen en te manipuleren, dan kun je alsnog stellen dat een goede verstandhouding er niet in zit en dat jijzelf al het mogelijk hebt gedaan om tot een redelijke oplossing te komen.
Ik spreek uit ervaring, want met mijn ex viel absoluut niet te praten. Ik heb, zonder concessies te doen die ik ZELF onredelijk vond, heel lang geprobeerd er samen met hem uit te komen, maar dit zat er gewoon niet in. Toen is het inderdaad uitgemond in een gruwelijke vechtscheiding. Ik kan mezelf wel recht in de spiegel aankijken (en ex kan inmiddels ook weer redelijk met mij door één deur!). Dat heeft een paar jaar geduurd, want ex was heel boos op mij. Was ik meegegaan in de strijd, dan denk ik dat die strijd gewoon door was gegaan. Er zijn stellen die dat decennialang volhouden. Kinderen die in het buitenland trouwen omdat ze geen gedoe willen met hun ouders op de bruiloft. Vreselijk.
Dat is wel de toekomst waar je om moet denken. Bovendien kun je prima assertief onderhandelen. Een goede mediator is daarbij belangrijk, evenals het beschikken over de juiste cijfers en informatie. Ik kan TO wel een goed boek aanbevelen als ze belangstelling heeft.
Je hebt lang je best gedaan om er samen uit te komen. Toch kwam het tot een vechtscheiding. En ondanks die vechtscheiding gaat het nu dus weer redelijk tussen jullie. Dit zegt dus dat het helemaal niet zo hoeft te zijn dat als ze nu gaat voor waar ze recht op heeft, en daarbij de belangen van haar kinderen in het oog houdt (welke omgangsregeling is goed voor de kinderen? bijv.), dat de verstandhouding voor altijd zoek is. Als ze dit zakelijk aanpakt, niet meer ingaat op zijn manipulatie, geen discussies meer aangaat, de belangen van de kinderen in het oog houdt, en dus gaat voor waar ze recht op heeft, blijft ze er ook boven staan zonder dat ze haar rechten teveel opgeeft. Laat hem maar blazen. De toekomst zal leren of de verstandhouding nog goed gaat komen. Als ze hem in alles tegemoet komt, weet je ook niet of de verstandhouding nog goed komt. Hij maakt er trouwens een strijd van, net als jouw ex dus destijds. Niet zij. Ook niet als ze gaat waar ze recht op heeft. Dan pakt ze het zakelijk aan, dat is geen kwestie van wraak nemen.
Onze mediator deed niets aan de trucjes van ex. Dat kon ze ook niet want ze moest er onpartijdig in staan. Dus moest ik toch echt in mijn eentje zijn trucjes pareren. Een mediator werkt niet als een van de partijen niet eerlijk is en alleen aan zijn eigen belangen denkt.
Wat je nodig hebt om tot goede en redelijke afspraken te komen, is de wil van beide partijen om tot goede en redelijke afspraken te komen.
Ik kan door het scherm heen niet zien of de ex van TO van goede wil is. Het feit dat er al een ouderschapsplan en alimentatieafspraken liggen, duidt erop dat afspraken wel mogelijk zijn. Mocht bij de gesprekken blijken dat de ex van TO geen enkele concessie wil doen en probeert haar te intimideren, te bedreigen en te manipuleren, dan kun je alsnog stellen dat een goede verstandhouding er niet in zit en dat jijzelf al het mogelijk hebt gedaan om tot een redelijke oplossing te komen.
Ik spreek uit ervaring, want met mijn ex viel absoluut niet te praten. Ik heb, zonder concessies te doen die ik ZELF onredelijk vond, heel lang geprobeerd er samen met hem uit te komen, maar dit zat er gewoon niet in. Toen is het inderdaad uitgemond in een gruwelijke vechtscheiding. Ik kan mezelf wel recht in de spiegel aankijken (en ex kan inmiddels ook weer redelijk met mij door één deur!). Dat heeft een paar jaar geduurd, want ex was heel boos op mij. Was ik meegegaan in de strijd, dan denk ik dat die strijd gewoon door was gegaan. Er zijn stellen die dat decennialang volhouden. Kinderen die in het buitenland trouwen omdat ze geen gedoe willen met hun ouders op de bruiloft. Vreselijk.
Dat is wel de toekomst waar je om moet denken. Bovendien kun je prima assertief onderhandelen. Een goede mediator is daarbij belangrijk, evenals het beschikken over de juiste cijfers en informatie. Ik kan TO wel een goed boek aanbevelen als ze belangstelling heeft.
Je hebt lang je best gedaan om er samen uit te komen. Toch kwam het tot een vechtscheiding. En ondanks die vechtscheiding gaat het nu dus weer redelijk tussen jullie. Dit zegt dus dat het helemaal niet zo hoeft te zijn dat als ze nu gaat voor waar ze recht op heeft, en daarbij de belangen van haar kinderen in het oog houdt (welke omgangsregeling is goed voor de kinderen? bijv.), dat de verstandhouding voor altijd zoek is. Als ze dit zakelijk aanpakt, niet meer ingaat op zijn manipulatie, geen discussies meer aangaat, de belangen van de kinderen in het oog houdt, en dus gaat voor waar ze recht op heeft, blijft ze er ook boven staan zonder dat ze haar rechten teveel opgeeft. Laat hem maar blazen. De toekomst zal leren of de verstandhouding nog goed gaat komen. Als ze hem in alles tegemoet komt, weet je ook niet of de verstandhouding nog goed komt. Hij maakt er trouwens een strijd van, net als jouw ex dus destijds. Niet zij. Ook niet als ze gaat waar ze recht op heeft. Dan pakt ze het zakelijk aan, dat is geen kwestie van wraak nemen.
Onze mediator deed niets aan de trucjes van ex. Dat kon ze ook niet want ze moest er onpartijdig in staan. Dus moest ik toch echt in mijn eentje zijn trucjes pareren. Een mediator werkt niet als een van de partijen niet eerlijk is en alleen aan zijn eigen belangen denkt.
donderdag 14 juni 2012 om 10:16
Ik sluit me volledig aan bij Dubiootje.
TO, wettelijk gezien sta je helemaal in je gelijk.
Maar moeite heb ik inderdaad ook met die erfenis. Je ouders zijn gelukkig nog in leven, maar later zul jij de volledige erfenis van je ouders ontvangen. Daar krijgt je ex helemaal niets van.
Gun hem dan deze erfenis, zeker als het om vergelijkbaar bedrag gaat. Hij heeft het verlies van zijn ouders al moeten meemaken.
TO, wettelijk gezien sta je helemaal in je gelijk.
Maar moeite heb ik inderdaad ook met die erfenis. Je ouders zijn gelukkig nog in leven, maar later zul jij de volledige erfenis van je ouders ontvangen. Daar krijgt je ex helemaal niets van.
Gun hem dan deze erfenis, zeker als het om vergelijkbaar bedrag gaat. Hij heeft het verlies van zijn ouders al moeten meemaken.
donderdag 14 juni 2012 om 10:36
quote:dubiootje schreef op 14 juni 2012 @ 10:19:
Ik heb het absoluut niet over het hoofd buigen en maar toegeven aan de grillen van ex, mocht iemand het zo opvatten.
Dat wilde ik ook niet persoonlijk naar jou toe insinueren hoor Duub!
In het algemeen gesteld moet je de zaken vooral zakelijk blijven zien.En daarbij vooral de toekomst zorgvuldig tegemoet gaan omdat de toekomst van een ouder voorlopig ook de toekomst van een kind is.
Als dat betekent dat de ander dan de verstandhouding gaat frustreren, tsja.. dan is dat de keuze van de ander, niet jouw aandeel.
Bij mij is het uiteindelijk ook op een vechtscheiding uit gedraaid Had het liever anders gezien, maarja.
En eigenlijk was het 1 grote poppenkast.Onze advocaten vochten elkaar de tent uit in de rechtzaal voor de belangen van ons als client.
Maar aan de deur waren we de beleefdheid zelve.
Ik heb het absoluut niet over het hoofd buigen en maar toegeven aan de grillen van ex, mocht iemand het zo opvatten.
Dat wilde ik ook niet persoonlijk naar jou toe insinueren hoor Duub!
In het algemeen gesteld moet je de zaken vooral zakelijk blijven zien.En daarbij vooral de toekomst zorgvuldig tegemoet gaan omdat de toekomst van een ouder voorlopig ook de toekomst van een kind is.
Als dat betekent dat de ander dan de verstandhouding gaat frustreren, tsja.. dan is dat de keuze van de ander, niet jouw aandeel.
Bij mij is het uiteindelijk ook op een vechtscheiding uit gedraaid Had het liever anders gezien, maarja.
En eigenlijk was het 1 grote poppenkast.Onze advocaten vochten elkaar de tent uit in de rechtzaal voor de belangen van ons als client.
Maar aan de deur waren we de beleefdheid zelve.
donderdag 14 juni 2012 om 10:48
quote:dubiootje schreef op 14 juni 2012 @ 08:22:
Ik heb het over onderlinge afspraken, GWS. Eén ding zijn je rechten, een ander dingen is je rechten laten gelden. In een scheiding waar kinderen bij betrokken zijn, is dat iets om ernstig over na te denken. Ik vind het heel goed dat TO dat doet en niet klakkeloos uit wraakzuchtigheid elke cent eruit probeert te slepen. Ze moet daarvoor echt over haar eigen schaduw heen springen en dat is niet makkelijk.
Ga dat haar aanstaande ex even uitleggen anders. Zoals ik het hier lees, heeft met name HIJ daar moeite mee.
@TO, ik ben niet van het "pakken wat je pakken kan", maar ik zou wél gewoon nemen waar ik recht op had als ik jou was. Je moet niet alleen jezelf, maar ook je kinderen recht aan kunnen blijven kijken in de toekomst. Door je als een voetveeg voor je man te blijven gedragen (hij dreigt, jij geeft toe), doe je dat niet. Je eis is normaal en redelijk, namelijk binnen de gemeenschap van goederen een eerlijke verdeling. Op die voorwaarden zijn jullie het huwelijk aangegaan, ik zie geen enkele reden om niet ook op die voorwaarden het huwelijk af te ronden. Je draait hem echt geen poot uit als je gewoon de helft wil van wat jullie gezamenlijk gedurende het huwelijk hebben opgebouwd, sterker nog: het is niet meer dan redelijk dat je dat zou krijgen en het is juist inhalig en hebberig van je aanstaande ex dat hij je dat niet gewoon gunt. Je vraagt maar 50% immers, dat is precies de helft, eerlijk is eerlijk.
Ik heb het over onderlinge afspraken, GWS. Eén ding zijn je rechten, een ander dingen is je rechten laten gelden. In een scheiding waar kinderen bij betrokken zijn, is dat iets om ernstig over na te denken. Ik vind het heel goed dat TO dat doet en niet klakkeloos uit wraakzuchtigheid elke cent eruit probeert te slepen. Ze moet daarvoor echt over haar eigen schaduw heen springen en dat is niet makkelijk.
Ga dat haar aanstaande ex even uitleggen anders. Zoals ik het hier lees, heeft met name HIJ daar moeite mee.
@TO, ik ben niet van het "pakken wat je pakken kan", maar ik zou wél gewoon nemen waar ik recht op had als ik jou was. Je moet niet alleen jezelf, maar ook je kinderen recht aan kunnen blijven kijken in de toekomst. Door je als een voetveeg voor je man te blijven gedragen (hij dreigt, jij geeft toe), doe je dat niet. Je eis is normaal en redelijk, namelijk binnen de gemeenschap van goederen een eerlijke verdeling. Op die voorwaarden zijn jullie het huwelijk aangegaan, ik zie geen enkele reden om niet ook op die voorwaarden het huwelijk af te ronden. Je draait hem echt geen poot uit als je gewoon de helft wil van wat jullie gezamenlijk gedurende het huwelijk hebben opgebouwd, sterker nog: het is niet meer dan redelijk dat je dat zou krijgen en het is juist inhalig en hebberig van je aanstaande ex dat hij je dat niet gewoon gunt. Je vraagt maar 50% immers, dat is precies de helft, eerlijk is eerlijk.
donderdag 14 juni 2012 om 10:51
Hoi Soyli,
Heb je eerder gelezen in je vorige topic. Naast dat je emotioneel hard bezig bent jezelf weer bij mekaar te pakken, moet je je dus nu gaan buigen over de zakelijke afhandeling van de scheiding.
Is het volgende geen optie voor je?
- Je doet afstand van de erfenis van zijn ouders. Dit omdat hij ook niet gaat meedelen in de erfenis van jouw ouders, zo hou je het eerlijk. Misschien kun je ex vragen om in plaats daarvan voor elk kind een rekening te openen waar bijv 1000 euro (geen idee hoe hoog de erfenis is) op wordt gestort, alvast voor de studies. Hij blij, want hij kan zijn erfenis houden, jij en de kinderen blij want er is iets geregeld voor hun toekomst, los van de alimentatie.
- Het huis waar je nu nog in woont, is te duur voor je. Als je het alleen kunt betalen door er geld in te stoppen afkomstig van de overleden ouders van je x, kun je het niet betalen. je kunt er nog twee jaar blijven schrjf je, mooi genoeg tijd om een huurwoning te zoeken voor jou en de kids.
- Pensioenverevening zou ik absoluut doen. Daar heb je gewoon recht op en 6000 euro per jaar is veel geld. Nu nog, je weet niet hoe het in de toekomst gaat,maar ik zou er gebruik van maken.
- Gezien het feit dat je minder te besteden hebt, misschien toch rondkijken naar een baan met meer uren. Niet leuk en vast nooit je bedoeling geweest, maar wat moet dat moet. Samen met de KA, de PA, alle bij-en toeslagen moet je dan toch goed kunnen rondkomen denk ik.
Ik wens je heel veel sterkte in deze tijd. Ik snap je boosheid heel goed en het gevoel dat je nu nog een keer moet boeten. Ik ben er niet zo voor om exen leeg te trekken of boete te laten doen door hoge alimentaties, gesteggel over geld of bezittingen, of "dreigen" met minder, geen of zelfs meer omgang. Jullie zijn niet meer samen (wees blij dat je van hem af bent, gezien je vorige topic), maar jullie hebben samen nog wel kindertjes.
Koppel het financiele los van de omgang, die dingen lijken bij elkaar te horen, maar is absoluut niet zo.
En je wil het vast niet horen, maar misschien is co-ouderschap helemaal niet zo'n slecht plan. ik snap dat het compleet tegen je gevoel als moeder indruist dat je kindertjes dan vaker bij jou vandaan zijn, maar je moet het anders zien: je kinderen kunnen dan zowel jou, als papa heel vaak zijn. En gezien de omstandigheden is dat dan toch the next best thing?Tegenover jou is hij een lul eerste klas geweest, maar hij is goed voor je kinderen. Daar gaat het toch allemaal om? En co-ouderschap hoeft niet 50/50 te betekenen, dat kan ook 30/70 of 60/40 zijn. Mogelijkheden te over dunkt me.
Succes Soyli, je zit nu op het dieptepunt, goed adem halen, hier doorheen fietsen en straks een heel nieuw leven beginnen!
Heb je eerder gelezen in je vorige topic. Naast dat je emotioneel hard bezig bent jezelf weer bij mekaar te pakken, moet je je dus nu gaan buigen over de zakelijke afhandeling van de scheiding.
Is het volgende geen optie voor je?
- Je doet afstand van de erfenis van zijn ouders. Dit omdat hij ook niet gaat meedelen in de erfenis van jouw ouders, zo hou je het eerlijk. Misschien kun je ex vragen om in plaats daarvan voor elk kind een rekening te openen waar bijv 1000 euro (geen idee hoe hoog de erfenis is) op wordt gestort, alvast voor de studies. Hij blij, want hij kan zijn erfenis houden, jij en de kinderen blij want er is iets geregeld voor hun toekomst, los van de alimentatie.
- Het huis waar je nu nog in woont, is te duur voor je. Als je het alleen kunt betalen door er geld in te stoppen afkomstig van de overleden ouders van je x, kun je het niet betalen. je kunt er nog twee jaar blijven schrjf je, mooi genoeg tijd om een huurwoning te zoeken voor jou en de kids.
- Pensioenverevening zou ik absoluut doen. Daar heb je gewoon recht op en 6000 euro per jaar is veel geld. Nu nog, je weet niet hoe het in de toekomst gaat,maar ik zou er gebruik van maken.
- Gezien het feit dat je minder te besteden hebt, misschien toch rondkijken naar een baan met meer uren. Niet leuk en vast nooit je bedoeling geweest, maar wat moet dat moet. Samen met de KA, de PA, alle bij-en toeslagen moet je dan toch goed kunnen rondkomen denk ik.
Ik wens je heel veel sterkte in deze tijd. Ik snap je boosheid heel goed en het gevoel dat je nu nog een keer moet boeten. Ik ben er niet zo voor om exen leeg te trekken of boete te laten doen door hoge alimentaties, gesteggel over geld of bezittingen, of "dreigen" met minder, geen of zelfs meer omgang. Jullie zijn niet meer samen (wees blij dat je van hem af bent, gezien je vorige topic), maar jullie hebben samen nog wel kindertjes.
Koppel het financiele los van de omgang, die dingen lijken bij elkaar te horen, maar is absoluut niet zo.
En je wil het vast niet horen, maar misschien is co-ouderschap helemaal niet zo'n slecht plan. ik snap dat het compleet tegen je gevoel als moeder indruist dat je kindertjes dan vaker bij jou vandaan zijn, maar je moet het anders zien: je kinderen kunnen dan zowel jou, als papa heel vaak zijn. En gezien de omstandigheden is dat dan toch the next best thing?Tegenover jou is hij een lul eerste klas geweest, maar hij is goed voor je kinderen. Daar gaat het toch allemaal om? En co-ouderschap hoeft niet 50/50 te betekenen, dat kan ook 30/70 of 60/40 zijn. Mogelijkheden te over dunkt me.
Succes Soyli, je zit nu op het dieptepunt, goed adem halen, hier doorheen fietsen en straks een heel nieuw leven beginnen!
