Geld & Recht
alle pijlers
Afzien van pensioenverevening na scheiding?
woensdag 13 juni 2012 om 21:43
Ex en ik gaan scheiden. Lang verhaal in het kort: onze relatie was op. Ik hield wel nog van hem. Hij (al lang) niet meer van mij. Hij had de afgelopen jaren buitenechtelijke affaires en woont - direct na zn vertrek hier - samen met de vrouw waar hij maandenlang iets had toen ik nog van niets wist.
Concept echtscheidingsconvenant ligt er.
Ouderschapsplan, alimentatie is geregeld.
Maar dan is er een erfenis. Zijn moeder is 2 jaar geleden overleden. Erfenis in de vorm van een nog onverkocht huis.
Juridisch heb ik recht op de helft van 'ons' erfdeel maar hij zit muurvast en heeft financieel geen enkele ruimte. Ik ook niet, maar kan de komende (2) jaren nog in ons gezamenlijk huis blijven. Door aanspraak te doen op mijn deel kan hij geen kant op.
Daarnaast zijn mijn ouders (gelukkig) beiden nog in leven dus hij zal straks ook niet meedelen in een evt erfenis (zal vergelijkbaar bedrag zijn).
Hij is verder van mening dat we moeten afzien van pensioenverevening. Komt neer op kleine 6.000 euro per jaar.
Ik ben minder gaan werken (8jr geleden) ivm de kinderen. Hij heeft de afgelopen jaren regelmatig aangegeven ook minder te willen werken zodat ik aan carierre kon werken maar hij verdient veel beter dus ik zag dat niet zitten. En hij drong verder niet aan.
Wat doe ik nu?
Ik weet dat ik recht heb op beiden.
Maar ik vind een goede band tussen ons ook belangrijk.We hebben twee kinderen en ik wil dat die kinderen straks ouders hebben die nog met elkaar door een deur kunnen.
Als ik mijn recht ga 'aanvechten' wordt het een vechtscheiding met alle gevolgen, onrust, dreigementen (co-ouderschap) van dien..
Financieel zit ik ook klem. Een huis kopen op mijn salaris kan ik niet. Alleen met wat eigen geld achter de hand. Dat ik dus heb áls ik aanspraak maak op de erfenis.
Ik weet het niet meer. Zoveel emoties. Man met andere vrouw, kinderen verdrietig, financieel onzekerheid, op termijn verhuizen, en dan ook nog eens een vechtscheiding in de lucht als ik ga waar ik recht op heb...
Wie heeft hier ervaring mee? Wat zouden jullie doen?
Concept echtscheidingsconvenant ligt er.
Ouderschapsplan, alimentatie is geregeld.
Maar dan is er een erfenis. Zijn moeder is 2 jaar geleden overleden. Erfenis in de vorm van een nog onverkocht huis.
Juridisch heb ik recht op de helft van 'ons' erfdeel maar hij zit muurvast en heeft financieel geen enkele ruimte. Ik ook niet, maar kan de komende (2) jaren nog in ons gezamenlijk huis blijven. Door aanspraak te doen op mijn deel kan hij geen kant op.
Daarnaast zijn mijn ouders (gelukkig) beiden nog in leven dus hij zal straks ook niet meedelen in een evt erfenis (zal vergelijkbaar bedrag zijn).
Hij is verder van mening dat we moeten afzien van pensioenverevening. Komt neer op kleine 6.000 euro per jaar.
Ik ben minder gaan werken (8jr geleden) ivm de kinderen. Hij heeft de afgelopen jaren regelmatig aangegeven ook minder te willen werken zodat ik aan carierre kon werken maar hij verdient veel beter dus ik zag dat niet zitten. En hij drong verder niet aan.
Wat doe ik nu?
Ik weet dat ik recht heb op beiden.
Maar ik vind een goede band tussen ons ook belangrijk.We hebben twee kinderen en ik wil dat die kinderen straks ouders hebben die nog met elkaar door een deur kunnen.
Als ik mijn recht ga 'aanvechten' wordt het een vechtscheiding met alle gevolgen, onrust, dreigementen (co-ouderschap) van dien..
Financieel zit ik ook klem. Een huis kopen op mijn salaris kan ik niet. Alleen met wat eigen geld achter de hand. Dat ik dus heb áls ik aanspraak maak op de erfenis.
Ik weet het niet meer. Zoveel emoties. Man met andere vrouw, kinderen verdrietig, financieel onzekerheid, op termijn verhuizen, en dan ook nog eens een vechtscheiding in de lucht als ik ga waar ik recht op heb...
Wie heeft hier ervaring mee? Wat zouden jullie doen?
Als je voor jezelf kiest, krijg je er altijd iets mooiers voor terug..
donderdag 14 juni 2012 om 10:54
quote:tascha schreef op 14 juni 2012 @ 09:50:
[...]
Als jullie kinderen gebaat zijn bij een co-ouderschap, jij jezelf en je kinderen financieel goed kunt bedruipen, prima. Als jullie kinderen niet gebaat zijn bij co-ouderschap en jij financieel in de shit komt en niet zo snel meer kunt werken, ga dan waar je recht op hebt. Je kinderen hebben er ook baat bij als het met hun moeder goed gaat en als er geld op de plank komt voor alles wat ze nodig hebben. Voor een co-ouderschap heb je trouwens een heule goede verstandhouding nodig en goede communicatie. En nog een aantal voorwaarden waar aan voldaan moet worden, wil dat werken. Het lijkt mij voor een kind helemaal niet leuk om iedere week weer te moeten verkassen. Ik ken ook een aantal kinderen met wie het helemaal niet zo goed gaat bij een co-ouderschap....Die kinderen hebben geen echte vaste basis.Co-ouderschap kan op veel verschillende manieren ingevuld worden. Wanneer ik jouw verhaal lees, stem je er feitelijk mee in dat één van de ouders het co-ouderschap op basis van non-argumenten en twijfelachtige aannames kan saboteren. Zo van 'ik wil het niet dus gebeurt het niet'. Zo'n soort opstelling heeft niets met het belang van de kinderen te maken.
[...]
Als jullie kinderen gebaat zijn bij een co-ouderschap, jij jezelf en je kinderen financieel goed kunt bedruipen, prima. Als jullie kinderen niet gebaat zijn bij co-ouderschap en jij financieel in de shit komt en niet zo snel meer kunt werken, ga dan waar je recht op hebt. Je kinderen hebben er ook baat bij als het met hun moeder goed gaat en als er geld op de plank komt voor alles wat ze nodig hebben. Voor een co-ouderschap heb je trouwens een heule goede verstandhouding nodig en goede communicatie. En nog een aantal voorwaarden waar aan voldaan moet worden, wil dat werken. Het lijkt mij voor een kind helemaal niet leuk om iedere week weer te moeten verkassen. Ik ken ook een aantal kinderen met wie het helemaal niet zo goed gaat bij een co-ouderschap....Die kinderen hebben geen echte vaste basis.Co-ouderschap kan op veel verschillende manieren ingevuld worden. Wanneer ik jouw verhaal lees, stem je er feitelijk mee in dat één van de ouders het co-ouderschap op basis van non-argumenten en twijfelachtige aannames kan saboteren. Zo van 'ik wil het niet dus gebeurt het niet'. Zo'n soort opstelling heeft niets met het belang van de kinderen te maken.
donderdag 14 juni 2012 om 10:58
quote:Soyli schreef op 13 juni 2012 @ 22:52:
We hopen dit traject fatsoenlijk te kunnen doorlopen bij een mediator maar stel dat hij het convenant (zoals het er nu ligt, mediator en ik dachten dat er geen vreemde dingen instonden en vandaag kwam hij opeens met dit verhaal) niet tekent. Wat dan?
Vragen waar het pijnpunt ligt. Als hij het gevoel heeft dat hij wordt kaalgeplukt, dan kan het misschien helpen als je bijv. die erfenis in een studiefonds of een buitenlandse studie voor de kinderen stopt, en als ze daar niet gebruik van maken, dat het daarna pas aan jou vrijkomt.
EDIT: mosterd na de maaltijd, iemand was me al voor.
We hopen dit traject fatsoenlijk te kunnen doorlopen bij een mediator maar stel dat hij het convenant (zoals het er nu ligt, mediator en ik dachten dat er geen vreemde dingen instonden en vandaag kwam hij opeens met dit verhaal) niet tekent. Wat dan?
Vragen waar het pijnpunt ligt. Als hij het gevoel heeft dat hij wordt kaalgeplukt, dan kan het misschien helpen als je bijv. die erfenis in een studiefonds of een buitenlandse studie voor de kinderen stopt, en als ze daar niet gebruik van maken, dat het daarna pas aan jou vrijkomt.
EDIT: mosterd na de maaltijd, iemand was me al voor.
donderdag 14 juni 2012 om 10:59
Ik weet weinig van echtscheidingen ed, maar er valt mij een ding op. Als TO over twee jaar alsnog het huis uit moet, lopen zij en ex kans op een restschuld. Of op een huis dat nog twee jaar te koop staat en mogelijk dubbele lasten oplevert.
Lijkt mij iets waar ook nu al afspraken over gemaakt moeten worden (misschien een overbodige opmerking, maar ik dacht, ik zeg het toch maar even).
Lijkt mij iets waar ook nu al afspraken over gemaakt moeten worden (misschien een overbodige opmerking, maar ik dacht, ik zeg het toch maar even).
donderdag 14 juni 2012 om 11:02
quote:lamystere1 schreef op 14 juni 2012 @ 10:53:
Qwerttu, je hebt gelijk. Maar een erfenis zie ik niet als 'samen iets opgebouwd hebben.' Daar wringt voor mij de schoen.
TO, als het ging om een erfenis van jouw ouders, had je hem dan ook de helft gegeven? Eerlijk antwoord.
Wat de erfenis betreft zou ik ook morele moeite hebben. Dat heb je niet samen opgebouwd.
Je kan idd wel voorstellen een deel ervan in een studieplan te stoppen voor je kinderen.
Dit omdat jij een lagere financiele positie hebt en op deze manier er voor de kinderen toch iets wordt geregeld. Je ex zal misschien meer vrede hebben met het feit dat het regelrecht naar de kinderen gaat in plaats van naar jou.
Mocht hij dit ook niet willen....
Hmm, ik weet niet wat ik dan zou doen, het wellicht wel opeisen en zelf in een studieplan vastzetten ofzo?
Ook hierbij geldt zorgvuldig nadenken!
Sta er bij stil wanneer hij toestemt het op een spaarrekening te zetten op naam van de kinderen , dat een leeg iets is. Immers kan je als ouder zolang de kinderen minderjarig zijn de spaarrekeningen gewoon plunderen.Geen garantie van veilig stellen van geld voor de kinderen dus.
Qwerttu, je hebt gelijk. Maar een erfenis zie ik niet als 'samen iets opgebouwd hebben.' Daar wringt voor mij de schoen.
TO, als het ging om een erfenis van jouw ouders, had je hem dan ook de helft gegeven? Eerlijk antwoord.
Wat de erfenis betreft zou ik ook morele moeite hebben. Dat heb je niet samen opgebouwd.
Je kan idd wel voorstellen een deel ervan in een studieplan te stoppen voor je kinderen.
Dit omdat jij een lagere financiele positie hebt en op deze manier er voor de kinderen toch iets wordt geregeld. Je ex zal misschien meer vrede hebben met het feit dat het regelrecht naar de kinderen gaat in plaats van naar jou.
Mocht hij dit ook niet willen....
Hmm, ik weet niet wat ik dan zou doen, het wellicht wel opeisen en zelf in een studieplan vastzetten ofzo?
Ook hierbij geldt zorgvuldig nadenken!
Sta er bij stil wanneer hij toestemt het op een spaarrekening te zetten op naam van de kinderen , dat een leeg iets is. Immers kan je als ouder zolang de kinderen minderjarig zijn de spaarrekeningen gewoon plunderen.Geen garantie van veilig stellen van geld voor de kinderen dus.
donderdag 14 juni 2012 om 11:05
quote:amand1969 schreef op 14 juni 2012 @ 10:54:
[...]
Co-ouderschap kan op veel verschillende manieren ingevuld worden. Wanneer ik jouw verhaal lees, stem je er feitelijk mee in dat één van de ouders het co-ouderschap op basis van non-argumenten en twijfelachtige aannames kan saboteren. Zo van 'ik wil het niet dus gebeurt het niet'. Zo'n soort opstelling heeft niets met het belang van de kinderen te maken.
Die opstelling heeft wel met het belang van de kinderen te maken als het gaat om gewichtige zaken die je kan onderbouwen in het belang van de kinderen.
Niet omdat je het niet wil omdat je zelf dan de kinderen mist, of je ex dwars te zitten, WEL als het gaat omdat je voor de kinderen een CO geen stabiele basis zou vinden ( bv. ) Kom je er samen niet uit welk belang van het kind het beste bedient wordt, dan zou ik een derde inschakelen om dat objectief te beoordelen en deze bevindingen als leidraad gebruiken.
[...]
Co-ouderschap kan op veel verschillende manieren ingevuld worden. Wanneer ik jouw verhaal lees, stem je er feitelijk mee in dat één van de ouders het co-ouderschap op basis van non-argumenten en twijfelachtige aannames kan saboteren. Zo van 'ik wil het niet dus gebeurt het niet'. Zo'n soort opstelling heeft niets met het belang van de kinderen te maken.
Die opstelling heeft wel met het belang van de kinderen te maken als het gaat om gewichtige zaken die je kan onderbouwen in het belang van de kinderen.
Niet omdat je het niet wil omdat je zelf dan de kinderen mist, of je ex dwars te zitten, WEL als het gaat omdat je voor de kinderen een CO geen stabiele basis zou vinden ( bv. ) Kom je er samen niet uit welk belang van het kind het beste bedient wordt, dan zou ik een derde inschakelen om dat objectief te beoordelen en deze bevindingen als leidraad gebruiken.
donderdag 14 juni 2012 om 11:25
donderdag 14 juni 2012 om 11:26
quote:Kastanjez schreef op 14 juni 2012 @ 10:59:
Ik weet weinig van echtscheidingen ed, maar er valt mij een ding op. Als TO over twee jaar alsnog het huis uit moet, lopen zij en ex kans op een restschuld. Of op een huis dat nog twee jaar te koop staat en mogelijk dubbele lasten oplevert.
Lijkt mij iets waar ook nu al afspraken over gemaakt moeten worden (misschien een overbodige opmerking, maar ik dacht, ik zeg het toch maar even).
Die afspraken zijn ook volgens de wet geregeld en gelden dan ook dezelfde normen op als de rest bij getrouwd in gemeenschap van goederen.
Wil je daarvan ook afwijken dan zal je dat vast moeten laten leggen. let wel,voor de bank zijn die afspraken nietszeggend. Je blijft beide schuldenaar en dus ook voor de bank de schuld op te verhalen. Mits je ontslag uit hoofdelijkheid aanvraagt( en krijgt) maar dat regel je dus bij de bank.
Anders, dan stap je er uit met een schuld idd.
Ik weet weinig van echtscheidingen ed, maar er valt mij een ding op. Als TO over twee jaar alsnog het huis uit moet, lopen zij en ex kans op een restschuld. Of op een huis dat nog twee jaar te koop staat en mogelijk dubbele lasten oplevert.
Lijkt mij iets waar ook nu al afspraken over gemaakt moeten worden (misschien een overbodige opmerking, maar ik dacht, ik zeg het toch maar even).
Die afspraken zijn ook volgens de wet geregeld en gelden dan ook dezelfde normen op als de rest bij getrouwd in gemeenschap van goederen.
Wil je daarvan ook afwijken dan zal je dat vast moeten laten leggen. let wel,voor de bank zijn die afspraken nietszeggend. Je blijft beide schuldenaar en dus ook voor de bank de schuld op te verhalen. Mits je ontslag uit hoofdelijkheid aanvraagt( en krijgt) maar dat regel je dus bij de bank.
Anders, dan stap je er uit met een schuld idd.
donderdag 14 juni 2012 om 11:43
quote:tascha schreef op 14 juni 2012 @ 10:15:
[...]
Je hebt lang je best gedaan om er samen uit te komen. Toch kwam het tot een vechtscheiding. En ondanks die vechtscheiding gaat het nu dus weer redelijk tussen jullie. Dit zegt dus dat het helemaal niet zo hoeft te zijn dat als ze nu gaat voor waar ze recht op heeft, en daarbij de belangen van haar kinderen in het oog houdt (welke omgangsregeling is goed voor de kinderen? bijv.), dat de verstandhouding voor altijd zoek is. Als ze dit zakelijk aanpakt, niet meer ingaat op zijn manipulatie, geen discussies meer aangaat, de belangen van de kinderen in het oog houdt, en dus gaat voor waar ze recht op heeft, blijft ze er ook boven staan zonder dat ze haar rechten teveel opgeeft. Laat hem maar blazen. De toekomst zal leren of de verstandhouding nog goed gaat komen. Als ze hem in alles tegemoet komt, weet je ook niet of de verstandhouding nog goed komt. Hij maakt er trouwens een strijd van, net als jouw ex dus destijds. Niet zij. Ook niet als ze gaat waar ze recht op heeft. Dan pakt ze het zakelijk aan, dat is geen kwestie van wraak nemen.
Onze mediator deed niets aan de trucjes van ex. Dat kon ze ook niet want ze moest er onpartijdig in staan. Dus moest ik toch echt in mijn eentje zijn trucjes pareren. Een mediator werkt niet als een van de partijen niet eerlijk is en alleen aan zijn eigen belangen denkt.
Net een hele posting geschreven die helaas in cyberspace is verdwenen
Mediators zijn inderdaad onpartijdig en verdedigen jou niet tegen manipulatie van de tegenpartij. Als je merkt dat er echt geen goede wil is van de ander, dan heeft mediation ook geen zin. Een goede mediator kan wel helpen de zaken op een rijtje te zetten en kan (zeker als het bv. een advocaat is) een kader schetsen en informatie geven die helpt de zaken zakelijk te bekijken. Hij/zij zou TO's ex bijvoorbeeld kunnen uitleggen dat een vrijwillige inkomensverlaging geen invloed heeft op de partneralimentatie.
Ik noem mijn scheiding een vechtscheiding: dat is misschien niet het goede woord, omdat ik niet meedeed aan dat gevecht. Ik ben altijd netjes, vriendelijk, redelijk en constructief gebleven. Niet dat mijn ex in zijn blinde woede dat toen zag, maar ik weigerde me te laten uitdagen.
Ik weet zeker dat het herstel in de verstandhouding dat we nu zien, niet mogelijk was geweest als ik destijds op mijn strepen was gaan staan. Begrijp me niet verkeerd, ik ben echt opgekomen voor mijn belangen en die van de kinderen. Ik kon ook niet anders, ik lag zwaar onder vuur en moest mezelf verdedigen. Maar ik heb steeds voor mezelf de afweging gemaakt: wat vind IK redelijk? Dat is best lastig als je ondertussen het voorwerp van eenzijdige oorlogsvoering bent, maar ik wilde daar gewoonweg niet in meegaan.
Dat ex en ik weer aardig door één deur kunnen nu, is voornamelijk aan mijn houding te danken. Hij was behoorlijk volhardend in zijn strijd en die had hij gerust de rest van zijn leven kunnen voortzetten (hij heeft zelfs gezegd dat dit de bedoeling was, dat hij me op het huwelijk of het eindexamen van de kinderen niet zou aankijken enz.). Zo'n strijd is simpelweg niet vol te houden als de ander niet meedoet. Actie-reactie, zoals ik al schrijf.
Het kan best zijn dat je gelijk hebt hoor. Je weet nooit hoe dingen lopen. Het zou ook nog kunnen dat de ex van TO over een jaar weer bij haar op de stoep staat te smeken dat ze hem terugneemt.
Zakelijkheid is niet hetzelfde als redelijkheid. Voor je rechten opkomen is niet hetzelfde als assertiviteit.
Ik heb mezelf altijd als vraag voorgehouden: als mijn kinderen later vragen: "mama, waarom heb je dat toen gedaan?" (wetende dat zíj daar de gevolgen van hebben ondervonden), kan ik ze dan uitleggen dat dit belangrijk was? Dat dit echt moest? Ik heb wat dat betreft moeilijke keuzes moeten maken, maar ik kan ze allemaal uitleggen. Omdat zij bij al die keuzes bovenaan mijn prioriteitenlijstje stonden.
[...]
Je hebt lang je best gedaan om er samen uit te komen. Toch kwam het tot een vechtscheiding. En ondanks die vechtscheiding gaat het nu dus weer redelijk tussen jullie. Dit zegt dus dat het helemaal niet zo hoeft te zijn dat als ze nu gaat voor waar ze recht op heeft, en daarbij de belangen van haar kinderen in het oog houdt (welke omgangsregeling is goed voor de kinderen? bijv.), dat de verstandhouding voor altijd zoek is. Als ze dit zakelijk aanpakt, niet meer ingaat op zijn manipulatie, geen discussies meer aangaat, de belangen van de kinderen in het oog houdt, en dus gaat voor waar ze recht op heeft, blijft ze er ook boven staan zonder dat ze haar rechten teveel opgeeft. Laat hem maar blazen. De toekomst zal leren of de verstandhouding nog goed gaat komen. Als ze hem in alles tegemoet komt, weet je ook niet of de verstandhouding nog goed komt. Hij maakt er trouwens een strijd van, net als jouw ex dus destijds. Niet zij. Ook niet als ze gaat waar ze recht op heeft. Dan pakt ze het zakelijk aan, dat is geen kwestie van wraak nemen.
Onze mediator deed niets aan de trucjes van ex. Dat kon ze ook niet want ze moest er onpartijdig in staan. Dus moest ik toch echt in mijn eentje zijn trucjes pareren. Een mediator werkt niet als een van de partijen niet eerlijk is en alleen aan zijn eigen belangen denkt.
Net een hele posting geschreven die helaas in cyberspace is verdwenen
Mediators zijn inderdaad onpartijdig en verdedigen jou niet tegen manipulatie van de tegenpartij. Als je merkt dat er echt geen goede wil is van de ander, dan heeft mediation ook geen zin. Een goede mediator kan wel helpen de zaken op een rijtje te zetten en kan (zeker als het bv. een advocaat is) een kader schetsen en informatie geven die helpt de zaken zakelijk te bekijken. Hij/zij zou TO's ex bijvoorbeeld kunnen uitleggen dat een vrijwillige inkomensverlaging geen invloed heeft op de partneralimentatie.
Ik noem mijn scheiding een vechtscheiding: dat is misschien niet het goede woord, omdat ik niet meedeed aan dat gevecht. Ik ben altijd netjes, vriendelijk, redelijk en constructief gebleven. Niet dat mijn ex in zijn blinde woede dat toen zag, maar ik weigerde me te laten uitdagen.
Ik weet zeker dat het herstel in de verstandhouding dat we nu zien, niet mogelijk was geweest als ik destijds op mijn strepen was gaan staan. Begrijp me niet verkeerd, ik ben echt opgekomen voor mijn belangen en die van de kinderen. Ik kon ook niet anders, ik lag zwaar onder vuur en moest mezelf verdedigen. Maar ik heb steeds voor mezelf de afweging gemaakt: wat vind IK redelijk? Dat is best lastig als je ondertussen het voorwerp van eenzijdige oorlogsvoering bent, maar ik wilde daar gewoonweg niet in meegaan.
Dat ex en ik weer aardig door één deur kunnen nu, is voornamelijk aan mijn houding te danken. Hij was behoorlijk volhardend in zijn strijd en die had hij gerust de rest van zijn leven kunnen voortzetten (hij heeft zelfs gezegd dat dit de bedoeling was, dat hij me op het huwelijk of het eindexamen van de kinderen niet zou aankijken enz.). Zo'n strijd is simpelweg niet vol te houden als de ander niet meedoet. Actie-reactie, zoals ik al schrijf.
Het kan best zijn dat je gelijk hebt hoor. Je weet nooit hoe dingen lopen. Het zou ook nog kunnen dat de ex van TO over een jaar weer bij haar op de stoep staat te smeken dat ze hem terugneemt.
Zakelijkheid is niet hetzelfde als redelijkheid. Voor je rechten opkomen is niet hetzelfde als assertiviteit.
Ik heb mezelf altijd als vraag voorgehouden: als mijn kinderen later vragen: "mama, waarom heb je dat toen gedaan?" (wetende dat zíj daar de gevolgen van hebben ondervonden), kan ik ze dan uitleggen dat dit belangrijk was? Dat dit echt moest? Ik heb wat dat betreft moeilijke keuzes moeten maken, maar ik kan ze allemaal uitleggen. Omdat zij bij al die keuzes bovenaan mijn prioriteitenlijstje stonden.
Ga in therapie!
donderdag 14 juni 2012 om 11:48
quote:consuelabananahammok schreef op 14 juni 2012 @ 11:02:
[...]
Wat de erfenis betreft zou ik ook morele moeite hebben. Dat heb je niet samen opgebouwd.
Je kan idd wel voorstellen een deel ervan in een studieplan te stoppen voor je kinderen.
Dit omdat jij een lagere financiele positie hebt en op deze manier er voor de kinderen toch iets wordt geregeld. Je ex zal misschien meer vrede hebben met het feit dat het regelrecht naar de kinderen gaat in plaats van naar jou.
Mocht hij dit ook niet willen....
Hmm, ik weet niet wat ik dan zou doen, het wellicht wel opeisen en zelf in een studieplan vastzetten ofzo?
Ook hierbij geldt zorgvuldig nadenken!
Sta er bij stil wanneer hij toestemt het op een spaarrekening te zetten op naam van de kinderen , dat een leeg iets is. Immers kan je als ouder zolang de kinderen minderjarig zijn de spaarrekeningen gewoon plunderen.Geen garantie van veilig stellen van geld voor de kinderen dus.Geld reserveren voor de studie van de kinderen lijkt me wel een goed idee. Dat kan je later een hoop hoofdbrekens besparen. Je kunt het geld gewoon vast zetten tot de kinderen 18 jaar zijn.
[...]
Wat de erfenis betreft zou ik ook morele moeite hebben. Dat heb je niet samen opgebouwd.
Je kan idd wel voorstellen een deel ervan in een studieplan te stoppen voor je kinderen.
Dit omdat jij een lagere financiele positie hebt en op deze manier er voor de kinderen toch iets wordt geregeld. Je ex zal misschien meer vrede hebben met het feit dat het regelrecht naar de kinderen gaat in plaats van naar jou.
Mocht hij dit ook niet willen....
Hmm, ik weet niet wat ik dan zou doen, het wellicht wel opeisen en zelf in een studieplan vastzetten ofzo?
Ook hierbij geldt zorgvuldig nadenken!
Sta er bij stil wanneer hij toestemt het op een spaarrekening te zetten op naam van de kinderen , dat een leeg iets is. Immers kan je als ouder zolang de kinderen minderjarig zijn de spaarrekeningen gewoon plunderen.Geen garantie van veilig stellen van geld voor de kinderen dus.Geld reserveren voor de studie van de kinderen lijkt me wel een goed idee. Dat kan je later een hoop hoofdbrekens besparen. Je kunt het geld gewoon vast zetten tot de kinderen 18 jaar zijn.
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
donderdag 14 juni 2012 om 11:49
quote:qwerttu schreef op 14 juni 2012 @ 10:48:
[...]
Ga dat haar aanstaande ex even uitleggen anders. Zoals ik het hier lees, heeft met name HIJ daar moeite mee.
Laat hem maar langskomen, dan leg ik hem dat wel uit hoor
quote:Je vraagt maar 50% immers, dat is precies de helft, eerlijk is eerlijk.En dan ook co-ouderschap. Eerlijk is eerlijk, fifty-fifty.
[...]
Ga dat haar aanstaande ex even uitleggen anders. Zoals ik het hier lees, heeft met name HIJ daar moeite mee.
Laat hem maar langskomen, dan leg ik hem dat wel uit hoor
quote:Je vraagt maar 50% immers, dat is precies de helft, eerlijk is eerlijk.En dan ook co-ouderschap. Eerlijk is eerlijk, fifty-fifty.
Ga in therapie!
donderdag 14 juni 2012 om 11:57
quote:gewoonsuz schreef op 14 juni 2012 @ 10:51:
Hoi Soyli,
Heb je eerder gelezen in je vorige topic. Naast dat je emotioneel hard bezig bent jezelf weer bij mekaar te pakken, moet je je dus nu gaan buigen over de zakelijke afhandeling van de scheiding.
Is het volgende geen optie voor je?
- Je doet afstand van de erfenis van zijn ouders. Dit omdat hij ook niet gaat meedelen in de erfenis van jouw ouders, zo hou je het eerlijk. Misschien kun je ex vragen om in plaats daarvan voor elk kind een rekening te openen waar bijv 1000 euro (geen idee hoe hoog de erfenis is) op wordt gestort, alvast voor de studies. Hij blij, want hij kan zijn erfenis houden, jij en de kinderen blij want er is iets geregeld voor hun toekomst, los van de alimentatie.
- Het huis waar je nu nog in woont, is te duur voor je. Als je het alleen kunt betalen door er geld in te stoppen afkomstig van de overleden ouders van je x, kun je het niet betalen. je kunt er nog twee jaar blijven schrjf je, mooi genoeg tijd om een huurwoning te zoeken voor jou en de kids.
- Pensioenverevening zou ik absoluut doen. Daar heb je gewoon recht op en 6000 euro per jaar is veel geld. Nu nog, je weet niet hoe het in de toekomst gaat,maar ik zou er gebruik van maken.
- Gezien het feit dat je minder te besteden hebt, misschien toch rondkijken naar een baan met meer uren. Niet leuk en vast nooit je bedoeling geweest, maar wat moet dat moet. Samen met de KA, de PA, alle bij-en toeslagen moet je dan toch goed kunnen rondkomen denk ik.
Ik wens je heel veel sterkte in deze tijd. Ik snap je boosheid heel goed en het gevoel dat je nu nog een keer moet boeten. Ik ben er niet zo voor om exen leeg te trekken of boete te laten doen door hoge alimentaties, gesteggel over geld of bezittingen, of "dreigen" met minder, geen of zelfs meer omgang. Jullie zijn niet meer samen (wees blij dat je van hem af bent, gezien je vorige topic), maar jullie hebben samen nog wel kindertjes.
Koppel het financiele los van de omgang, die dingen lijken bij elkaar te horen, maar is absoluut niet zo.
En je wil het vast niet horen, maar misschien is co-ouderschap helemaal niet zo'n slecht plan. ik snap dat het compleet tegen je gevoel als moeder indruist dat je kindertjes dan vaker bij jou vandaan zijn, maar je moet het anders zien: je kinderen kunnen dan zowel jou, als papa heel vaak zijn. En gezien de omstandigheden is dat dan toch the next best thing?Tegenover jou is hij een lul eerste klas geweest, maar hij is goed voor je kinderen. Daar gaat het toch allemaal om? En co-ouderschap hoeft niet 50/50 te betekenen, dat kan ook 30/70 of 60/40 zijn. Mogelijkheden te over dunkt me.
Succes Soyli, je zit nu op het dieptepunt, goed adem halen, hier doorheen fietsen en straks een heel nieuw leven beginnen!Mooie, evenwichtige posting! Goed idee om de erfenis (in elk geval deels) apart te zetten als spaargeld (voor studie oid) voor de kinderen. Daar zit ook een mooie symboliek aan: wij gaan wel scheiden maar het belang van de kinderen staat voorop. Het geld komt van hun opa en oma en die zouden dat ook vast een goede bestemming vinden.
Hoi Soyli,
Heb je eerder gelezen in je vorige topic. Naast dat je emotioneel hard bezig bent jezelf weer bij mekaar te pakken, moet je je dus nu gaan buigen over de zakelijke afhandeling van de scheiding.
Is het volgende geen optie voor je?
- Je doet afstand van de erfenis van zijn ouders. Dit omdat hij ook niet gaat meedelen in de erfenis van jouw ouders, zo hou je het eerlijk. Misschien kun je ex vragen om in plaats daarvan voor elk kind een rekening te openen waar bijv 1000 euro (geen idee hoe hoog de erfenis is) op wordt gestort, alvast voor de studies. Hij blij, want hij kan zijn erfenis houden, jij en de kinderen blij want er is iets geregeld voor hun toekomst, los van de alimentatie.
- Het huis waar je nu nog in woont, is te duur voor je. Als je het alleen kunt betalen door er geld in te stoppen afkomstig van de overleden ouders van je x, kun je het niet betalen. je kunt er nog twee jaar blijven schrjf je, mooi genoeg tijd om een huurwoning te zoeken voor jou en de kids.
- Pensioenverevening zou ik absoluut doen. Daar heb je gewoon recht op en 6000 euro per jaar is veel geld. Nu nog, je weet niet hoe het in de toekomst gaat,maar ik zou er gebruik van maken.
- Gezien het feit dat je minder te besteden hebt, misschien toch rondkijken naar een baan met meer uren. Niet leuk en vast nooit je bedoeling geweest, maar wat moet dat moet. Samen met de KA, de PA, alle bij-en toeslagen moet je dan toch goed kunnen rondkomen denk ik.
Ik wens je heel veel sterkte in deze tijd. Ik snap je boosheid heel goed en het gevoel dat je nu nog een keer moet boeten. Ik ben er niet zo voor om exen leeg te trekken of boete te laten doen door hoge alimentaties, gesteggel over geld of bezittingen, of "dreigen" met minder, geen of zelfs meer omgang. Jullie zijn niet meer samen (wees blij dat je van hem af bent, gezien je vorige topic), maar jullie hebben samen nog wel kindertjes.
Koppel het financiele los van de omgang, die dingen lijken bij elkaar te horen, maar is absoluut niet zo.
En je wil het vast niet horen, maar misschien is co-ouderschap helemaal niet zo'n slecht plan. ik snap dat het compleet tegen je gevoel als moeder indruist dat je kindertjes dan vaker bij jou vandaan zijn, maar je moet het anders zien: je kinderen kunnen dan zowel jou, als papa heel vaak zijn. En gezien de omstandigheden is dat dan toch the next best thing?Tegenover jou is hij een lul eerste klas geweest, maar hij is goed voor je kinderen. Daar gaat het toch allemaal om? En co-ouderschap hoeft niet 50/50 te betekenen, dat kan ook 30/70 of 60/40 zijn. Mogelijkheden te over dunkt me.
Succes Soyli, je zit nu op het dieptepunt, goed adem halen, hier doorheen fietsen en straks een heel nieuw leven beginnen!Mooie, evenwichtige posting! Goed idee om de erfenis (in elk geval deels) apart te zetten als spaargeld (voor studie oid) voor de kinderen. Daar zit ook een mooie symboliek aan: wij gaan wel scheiden maar het belang van de kinderen staat voorop. Het geld komt van hun opa en oma en die zouden dat ook vast een goede bestemming vinden.
Ga in therapie!
donderdag 14 juni 2012 om 12:21
Zie alsjeblieft niet af van pensioenverevening. Nu lijkt het misschien geen hoge noodzaak, maar zodra je met pensioen gaat is dat bedrag wel iets waarmee je jezelf in levensonderhoud kunt voorzien. Jullie hebben met wederzijds goedvinden de werk/opvoedtaken zo verdeeld en dit zijn de consequenties daarvan. Natuurlijk niet leuk voor hem, maar daar gaat het niet om. Dit is jouw recht. Hoe ga jij je vaste lasten betalen als je dit pensioenbedrag jaarlijks moet missen?
De erfenis... daar heb je ook recht op, ik kan me alleen voorstellen dat het misschien niet helemaal lekker voelt om daarvoor te gaan vechten. Ga bij jezelf te rade of je het echt belangrijk vindt om van dit geld een huis te kopen of dat je ook op een andere manier in onderdak kunt voorzien. De tips met betrekking tot het geld door laten vloeien naar de kinderen vind ik erg mooi!
Van wat ik begrepen heb uit een reactie van jou komt het erop neer dat jullie beiden evenveel tijd zullen doorbrengen met de kinderen, feitelijk een soort van 50/50 ouderschap. Als hij de kinderen in gaat zetten om geen geld te hoeven betalen, zou de co-ouderschapsregeling er dan niet soortgelijk uit gaan zien? Moet je je daar wel echt zorgen om gaan maken als jij je recht doorzet?
Ten slotte: Hij geeft aan dat hij niet aardig gaat doen als jij van jouw rechten gebruik maakt. Wie van de twee maakt er dan een vechtscheiding van? Ik vind het al niet netjes dat hij aangeeft dat jij maar van dingen af moet zien om met elkaar door één deur te kunnen blijven gaan... dat was voor mij reden geweest om juist niet meer door één deur met hem te kunnen gaan.
De erfenis... daar heb je ook recht op, ik kan me alleen voorstellen dat het misschien niet helemaal lekker voelt om daarvoor te gaan vechten. Ga bij jezelf te rade of je het echt belangrijk vindt om van dit geld een huis te kopen of dat je ook op een andere manier in onderdak kunt voorzien. De tips met betrekking tot het geld door laten vloeien naar de kinderen vind ik erg mooi!
Van wat ik begrepen heb uit een reactie van jou komt het erop neer dat jullie beiden evenveel tijd zullen doorbrengen met de kinderen, feitelijk een soort van 50/50 ouderschap. Als hij de kinderen in gaat zetten om geen geld te hoeven betalen, zou de co-ouderschapsregeling er dan niet soortgelijk uit gaan zien? Moet je je daar wel echt zorgen om gaan maken als jij je recht doorzet?
Ten slotte: Hij geeft aan dat hij niet aardig gaat doen als jij van jouw rechten gebruik maakt. Wie van de twee maakt er dan een vechtscheiding van? Ik vind het al niet netjes dat hij aangeeft dat jij maar van dingen af moet zien om met elkaar door één deur te kunnen blijven gaan... dat was voor mij reden geweest om juist niet meer door één deur met hem te kunnen gaan.
donderdag 14 juni 2012 om 13:18
quote:dubiootje schreef op 14 juni 2012 @ 11:57:
[...]
Mooie, evenwichtige posting! Goed idee om de erfenis (in elk geval deels) apart te zetten als spaargeld (voor studie oid) voor de kinderen. Daar zit ook een mooie symboliek aan: wij gaan wel scheiden maar het belang van de kinderen staat voorop. Het geld komt van hun opa en oma en die zouden dat ook vast een goede bestemming vinden.Dat was precies de achterliggende gedachte! En dan uiteraard niet op een "gewone" spaarrekening voor kinderen, als in; gekoppeld aan paps of mams rekening, maar een spaarrekening die je vast laat zetten tot de kinderen 18 jaar zijn. Kan er niemand aan, kan er geen ruzie over ontstaan. Iedereen blij.
[...]
Mooie, evenwichtige posting! Goed idee om de erfenis (in elk geval deels) apart te zetten als spaargeld (voor studie oid) voor de kinderen. Daar zit ook een mooie symboliek aan: wij gaan wel scheiden maar het belang van de kinderen staat voorop. Het geld komt van hun opa en oma en die zouden dat ook vast een goede bestemming vinden.Dat was precies de achterliggende gedachte! En dan uiteraard niet op een "gewone" spaarrekening voor kinderen, als in; gekoppeld aan paps of mams rekening, maar een spaarrekening die je vast laat zetten tot de kinderen 18 jaar zijn. Kan er niemand aan, kan er geen ruzie over ontstaan. Iedereen blij.
donderdag 14 juni 2012 om 13:45
quote:gewoonsuz schreef op 14 juni 2012 @ 13:18:
[...]
Dat was precies de achterliggende gedachte! En dan uiteraard niet op een "gewone" spaarrekening voor kinderen, als in; gekoppeld aan paps of mams rekening, maar een spaarrekening die je vast laat zetten tot de kinderen 18 jaar zijn. Kan er niemand aan, kan er geen ruzie over ontstaan. Iedereen blij.
Dat idd, want spaarrekeningen van kinderen kunnen gewoon leeggetrokken worden.
Heeft mijn ex gedaan, een prachtige nieuwe open haard staat ervoor in voormalig ons huis.
[...]
Dat was precies de achterliggende gedachte! En dan uiteraard niet op een "gewone" spaarrekening voor kinderen, als in; gekoppeld aan paps of mams rekening, maar een spaarrekening die je vast laat zetten tot de kinderen 18 jaar zijn. Kan er niemand aan, kan er geen ruzie over ontstaan. Iedereen blij.
Dat idd, want spaarrekeningen van kinderen kunnen gewoon leeggetrokken worden.
Heeft mijn ex gedaan, een prachtige nieuwe open haard staat ervoor in voormalig ons huis.
donderdag 14 juni 2012 om 21:37
Dankjewel voor alle reacties.. Ik kom net terug van een 12-urige werkdag dus heb even niet de puf om overal op te reageren.
Tascha, ik ga je morgen mailen..
Verder heb ik ex meerdere malen gezegd dat ik een deel van míjn erfdeel aan de kinderen wil schenken. Hoe hoog dat deel is is afhankelijk van de hoogte van de erfenis (gaat niet om heel veel geld overigens, ik verwacht tussen de 35.000 en 45.000 gezamenlijk). Zie ook hieronder: ik heb het geld nodig om een eigen huis te kunnen kopen.
Dus inderdaad vast te zetten in een rekening tbv hun studie. Hij reageert niet op dat 'aanbod'. Hij gaat voor het héle erfdeel zonder dat de kinderen daar (vooralsnog) in meedelen. Zijn standpunt: ik wil weer gaan opbouwen en heb geen financiële extraatjes in het vooruitzicht meer.
Dat hij mét vriendin (die ook werkt) gaat opbouwen ontkent hij niet maar hij gaat de (financiële) voordelen uit de weg. Vriendin is overigens ook verwikkeld in vechtscheiding (zij is bij haar gezin weggegaan voor mijn ex) dus vriendin is ook gebaat bij goeie regeling van (mijn) ex.
Wat het huis betreft: hij dreigt mij eruit te zetten. Ik weet dat dat een loos dreigement is. Hij zegt dat ik dan maar in het appartement moet gaan wonen. Want hij heeft geen woongenot, en ik wel. Hij vergeet dat zijn kinderen óók woongenot hebben en dat ík (alleen) zorg voor onderhoud van dat huis. Maar goed, dat terzijde.
Ik heb óók voorgesteld om erfenis in huis te stoppen. Brengt voor ons beiden financieel voordeel mee nl lagere woonlasten. Maar daar schiet hij niets mee op zegt hij want hij wil opbouwen. Wat ik begrijp. Ik heb hem gisteren dan ook voorgesteld om het huis dan nu toch te koop te zetten. Dan krabbelt hij terug want dat is niet wat hij wil voor de kinderen.
Co-ouderschap dreigt hij mee maar wil hij niet gaf hij gisteren aan. En ja, ik wil zeker het beste voor mijn kinderen, en zij mogen hun vader áltijd zien tijdens 'mijn' dagen (andersom ook) maar aangezien hij geen sociaal netwerk heeft en ik wel, zal opvang voor hem moeilijk worden. Kinderen zijn bij mij tijdens 'kantooruren'. Ik heb opvang geregeld (mijn moeder én ik werk grotendeels tijdens de uren dat zij op school zijn zodat ze nooit naar bso hoeven). Voor hem zal dat moeilijk worden (verantwoordelijke baan met onregelmatige werktijden én piketdiensten). Hij heeft wel vriendin achter de hand..
De vraag of ik hem de helft van de erfenis van mijn ouders zou geven.. Ja. Om de goede vrede te bewaren. Maar ik zou het er heel moeilijk mee hebben. Ook gezien het feit dat hij koos om te scheiden, direct met affaire ging samenwonen en me jarenlang veelvuldig en langdurig bedrogen heeft met meerdere vrouwen. En ik hem steeds terug liet komen omdat hij gouden beloftes deed. Maar dat zijn de emoties die spreken, dat realiseer ik me.
Overigens is het nog maar de vraag of er een erfenis komt van mijn ouders. Mijn vader is ziek (ongeneselijk maar niet terminaal) en mijn moeder is nog redelijk jong. De kans is groot dat zij hun huis moeten 'opeten' ivm de stijgende zorgkosten. Dan is er dus geen erfenis.
In principe hebben we de dezelfde kansen en dezelfde financiële vooruitzichten. Namelijk evt opbrengst huis (zal niet veel zijn), restantje spaarrekening en erfenis.
Hij werkt echter fulltime en heeft een mooi salaris (met bijbehorende pensioenopbouw). Over een tijd hoeft hij geen pa meer te betalen en kan hij (meer) sparen.
Ook het feit dat hij een vriendin heeft én toekomstplannen met haar heeft biedt kansen voor hem. Ik zie mezelf nooit meer een relatie krijgen maar dat is slachtofferrol, dat weet ik. Ik weet wel dat ik het de kinderen voorlopig niet wil 'aandoen' om te gaan samenwonen met een man die niet hun vader is. Eerst rust in de tent. Er is genoeg gebeurd de afgelopen jaren.
Een eventuele aanspraak op een deel van de erfenis gaat overigens volledig naar de koop van een huis. Alleen met eigen geld kan ik nog kopen. Het aantal huurhuizen in mijn woonplaats is schaars. Dus ik zal never nooit flink gaan shoppen of reizen hiervan. Ik wil graag samen met mijn kinderen een huis kopen in een veilige buurt waar ze veilig en leuk kunnen opgroeien. Dát is mijn inzet. Zonder het geld van de erfenis is dit waarschijnlijk niet mogelijk.
Ik laat het hier even bij. Mijn hoofd tolt. Ik houd jullie op de hoogte.
Dankje voor álle reacties: het helpt me om eea op een rijtje te krijgen....
Tascha, ik ga je morgen mailen..
Verder heb ik ex meerdere malen gezegd dat ik een deel van míjn erfdeel aan de kinderen wil schenken. Hoe hoog dat deel is is afhankelijk van de hoogte van de erfenis (gaat niet om heel veel geld overigens, ik verwacht tussen de 35.000 en 45.000 gezamenlijk). Zie ook hieronder: ik heb het geld nodig om een eigen huis te kunnen kopen.
Dus inderdaad vast te zetten in een rekening tbv hun studie. Hij reageert niet op dat 'aanbod'. Hij gaat voor het héle erfdeel zonder dat de kinderen daar (vooralsnog) in meedelen. Zijn standpunt: ik wil weer gaan opbouwen en heb geen financiële extraatjes in het vooruitzicht meer.
Dat hij mét vriendin (die ook werkt) gaat opbouwen ontkent hij niet maar hij gaat de (financiële) voordelen uit de weg. Vriendin is overigens ook verwikkeld in vechtscheiding (zij is bij haar gezin weggegaan voor mijn ex) dus vriendin is ook gebaat bij goeie regeling van (mijn) ex.
Wat het huis betreft: hij dreigt mij eruit te zetten. Ik weet dat dat een loos dreigement is. Hij zegt dat ik dan maar in het appartement moet gaan wonen. Want hij heeft geen woongenot, en ik wel. Hij vergeet dat zijn kinderen óók woongenot hebben en dat ík (alleen) zorg voor onderhoud van dat huis. Maar goed, dat terzijde.
Ik heb óók voorgesteld om erfenis in huis te stoppen. Brengt voor ons beiden financieel voordeel mee nl lagere woonlasten. Maar daar schiet hij niets mee op zegt hij want hij wil opbouwen. Wat ik begrijp. Ik heb hem gisteren dan ook voorgesteld om het huis dan nu toch te koop te zetten. Dan krabbelt hij terug want dat is niet wat hij wil voor de kinderen.
Co-ouderschap dreigt hij mee maar wil hij niet gaf hij gisteren aan. En ja, ik wil zeker het beste voor mijn kinderen, en zij mogen hun vader áltijd zien tijdens 'mijn' dagen (andersom ook) maar aangezien hij geen sociaal netwerk heeft en ik wel, zal opvang voor hem moeilijk worden. Kinderen zijn bij mij tijdens 'kantooruren'. Ik heb opvang geregeld (mijn moeder én ik werk grotendeels tijdens de uren dat zij op school zijn zodat ze nooit naar bso hoeven). Voor hem zal dat moeilijk worden (verantwoordelijke baan met onregelmatige werktijden én piketdiensten). Hij heeft wel vriendin achter de hand..
De vraag of ik hem de helft van de erfenis van mijn ouders zou geven.. Ja. Om de goede vrede te bewaren. Maar ik zou het er heel moeilijk mee hebben. Ook gezien het feit dat hij koos om te scheiden, direct met affaire ging samenwonen en me jarenlang veelvuldig en langdurig bedrogen heeft met meerdere vrouwen. En ik hem steeds terug liet komen omdat hij gouden beloftes deed. Maar dat zijn de emoties die spreken, dat realiseer ik me.
Overigens is het nog maar de vraag of er een erfenis komt van mijn ouders. Mijn vader is ziek (ongeneselijk maar niet terminaal) en mijn moeder is nog redelijk jong. De kans is groot dat zij hun huis moeten 'opeten' ivm de stijgende zorgkosten. Dan is er dus geen erfenis.
In principe hebben we de dezelfde kansen en dezelfde financiële vooruitzichten. Namelijk evt opbrengst huis (zal niet veel zijn), restantje spaarrekening en erfenis.
Hij werkt echter fulltime en heeft een mooi salaris (met bijbehorende pensioenopbouw). Over een tijd hoeft hij geen pa meer te betalen en kan hij (meer) sparen.
Ook het feit dat hij een vriendin heeft én toekomstplannen met haar heeft biedt kansen voor hem. Ik zie mezelf nooit meer een relatie krijgen maar dat is slachtofferrol, dat weet ik. Ik weet wel dat ik het de kinderen voorlopig niet wil 'aandoen' om te gaan samenwonen met een man die niet hun vader is. Eerst rust in de tent. Er is genoeg gebeurd de afgelopen jaren.
Een eventuele aanspraak op een deel van de erfenis gaat overigens volledig naar de koop van een huis. Alleen met eigen geld kan ik nog kopen. Het aantal huurhuizen in mijn woonplaats is schaars. Dus ik zal never nooit flink gaan shoppen of reizen hiervan. Ik wil graag samen met mijn kinderen een huis kopen in een veilige buurt waar ze veilig en leuk kunnen opgroeien. Dát is mijn inzet. Zonder het geld van de erfenis is dit waarschijnlijk niet mogelijk.
Ik laat het hier even bij. Mijn hoofd tolt. Ik houd jullie op de hoogte.
Dankje voor álle reacties: het helpt me om eea op een rijtje te krijgen....
Als je voor jezelf kiest, krijg je er altijd iets mooiers voor terug..
donderdag 14 juni 2012 om 21:52
Ik ben recent gescheiden, mijn scheiding is vorige week uitgesproken.
Ik heb bewust afgezien van partneralimentatie, maar niet afgezien van kinderalimentatie en pensioen. Pensioen: Ik heb jaren part-time gewerkt om te zorgen voor onze kinderen en heb daardoor in die jaren geen volwaardig eigen pensioen opgebouwd. Hij had partnerpensioen, voor mij dus. Natuurlijk doe ik daar geen afstand van. Ook geen sprake van geweest en het is geld dat je nu nog niet ziet.
Wat betreft de erfenis: Daar zou ik wel afstand van doen. Het waren zijn ouders, en hij heeft het geld nodig. Uiteindelijk moeten jullie allebei verder.
Je hoeft je niet af te vragen of hij hetzelfde zou doen, en kreten als: "alles nemen waar je recht op hebt want hij had zich dit maar moeten bedenken voor die fratsen". Dat doet allemaal niet terzake.
Het is nu van belang dat jullie er goed uitkomen samen, en jullie allebei verder kunnen. Ook financieel.
Succes, het hakt erin, ik weet het
Ik heb bewust afgezien van partneralimentatie, maar niet afgezien van kinderalimentatie en pensioen. Pensioen: Ik heb jaren part-time gewerkt om te zorgen voor onze kinderen en heb daardoor in die jaren geen volwaardig eigen pensioen opgebouwd. Hij had partnerpensioen, voor mij dus. Natuurlijk doe ik daar geen afstand van. Ook geen sprake van geweest en het is geld dat je nu nog niet ziet.
Wat betreft de erfenis: Daar zou ik wel afstand van doen. Het waren zijn ouders, en hij heeft het geld nodig. Uiteindelijk moeten jullie allebei verder.
Je hoeft je niet af te vragen of hij hetzelfde zou doen, en kreten als: "alles nemen waar je recht op hebt want hij had zich dit maar moeten bedenken voor die fratsen". Dat doet allemaal niet terzake.
Het is nu van belang dat jullie er goed uitkomen samen, en jullie allebei verder kunnen. Ook financieel.
Succes, het hakt erin, ik weet het
donderdag 14 juni 2012 om 22:05
quote:lamystere1 schreef op 14 juni 2012 @ 10:53:
Qwerttu, je hebt gelijk. Maar een erfenis zie ik niet als 'samen iets opgebouwd hebben.' Daar wringt voor mij de schoen.
Dat is een moreel oordeel, maar ik denk dat het hier juist goed is om dat los te laten en de situatie zuiver te zien. Er is niks mis met TO's morele kompas, ze twijfelt er niet voor niets over of ze dit aan moet nemen. Maar sec is het voor de helft gewoon háár geld. Daar hoeft niet eens over onderhandeld te worden. En als ze er toch over willen onderhandelen, dan moet er van hem uit gezien compensatie voor TO tegenover staan als ze van dit deel van háár geld afziet (om morele redenen of whatever). Maar het uitgangspunt is: 50% is van haar. En zoals ik het lees, stelt hij er niets tegenover om haar te "paaien". En dan is het goed voor TO om zich te blijven realiseren dat de onderhandeling gaat over háár geld.
Het morele argument dat het van hem is omdat het van zijn ouders komt, kan overigens net zo goed de andere kant op doorgetrokken worden: het is van haar, omdat het ingebracht is in haar huwelijk in gemeenschap van goederen en omdat hij binnen dat huwelijk ook dingen ingeleverd heeft, wetende dat ze niet in de problemen zouden komen omdat dít geld er was. Voor mij zou dat emotionele (morele) argument net zo zwaar tellen als "komt van zijn ouders". Dat het formeel gezien gewoon om haar geld gaat, laat de balans dan weer naar haar doorslaan.
Qwerttu, je hebt gelijk. Maar een erfenis zie ik niet als 'samen iets opgebouwd hebben.' Daar wringt voor mij de schoen.
Dat is een moreel oordeel, maar ik denk dat het hier juist goed is om dat los te laten en de situatie zuiver te zien. Er is niks mis met TO's morele kompas, ze twijfelt er niet voor niets over of ze dit aan moet nemen. Maar sec is het voor de helft gewoon háár geld. Daar hoeft niet eens over onderhandeld te worden. En als ze er toch over willen onderhandelen, dan moet er van hem uit gezien compensatie voor TO tegenover staan als ze van dit deel van háár geld afziet (om morele redenen of whatever). Maar het uitgangspunt is: 50% is van haar. En zoals ik het lees, stelt hij er niets tegenover om haar te "paaien". En dan is het goed voor TO om zich te blijven realiseren dat de onderhandeling gaat over háár geld.
Het morele argument dat het van hem is omdat het van zijn ouders komt, kan overigens net zo goed de andere kant op doorgetrokken worden: het is van haar, omdat het ingebracht is in haar huwelijk in gemeenschap van goederen en omdat hij binnen dat huwelijk ook dingen ingeleverd heeft, wetende dat ze niet in de problemen zouden komen omdat dít geld er was. Voor mij zou dat emotionele (morele) argument net zo zwaar tellen als "komt van zijn ouders". Dat het formeel gezien gewoon om haar geld gaat, laat de balans dan weer naar haar doorslaan.
donderdag 14 juni 2012 om 22:14
quote:wellebellie schreef op 14 juni 2012 @ 21:52:
Het is nu van belang dat jullie er goed uitkomen samen, en jullie allebei verder kunnen. Ook financieel.
Maar dat is het probleem toch hier? TO komt er niet goed uit. Ze heeft haar werkzame leven afgestemd op het schoolritme van hun kinderen, dus ze staat op achterstand ten opzichte van haar man als het gaat om het opbouwen van een carrière en dat haalt ze nooit meer in. Bovendien zal ze de komende jaren nog wel vast zitten aan de schooltijden van de kinderen, nog los van het gegeven dat een andere baan ook niet zomaar gevonden is. Haar ex komt er aan alle kanten beter uit, óók financieel. Hij zal met zijn fulltime baan en zijn voorsprong op de arbeidsmarkt waarschijnlijk beter in staat zijn om het gemis aan geld te compenseren dan zij. Dus willen ze er beiden goed uit komen, dan moet zij geen financiële stappen achteruit zetten.
Het is nu van belang dat jullie er goed uitkomen samen, en jullie allebei verder kunnen. Ook financieel.
Maar dat is het probleem toch hier? TO komt er niet goed uit. Ze heeft haar werkzame leven afgestemd op het schoolritme van hun kinderen, dus ze staat op achterstand ten opzichte van haar man als het gaat om het opbouwen van een carrière en dat haalt ze nooit meer in. Bovendien zal ze de komende jaren nog wel vast zitten aan de schooltijden van de kinderen, nog los van het gegeven dat een andere baan ook niet zomaar gevonden is. Haar ex komt er aan alle kanten beter uit, óók financieel. Hij zal met zijn fulltime baan en zijn voorsprong op de arbeidsmarkt waarschijnlijk beter in staat zijn om het gemis aan geld te compenseren dan zij. Dus willen ze er beiden goed uit komen, dan moet zij geen financiële stappen achteruit zetten.
donderdag 14 juni 2012 om 22:16
Als het om pensioen gaat, raad ik je aan om te kijken welke mogelijkheid het beste is. Sowieso geen afstand doen van het deel waar jij recht op zou hebben, aangezien je zelf vrij weinig hebt opgebouwd. Je zou ook kunnen kijken of conversie mogelijk is, aangezien je dan op jouw pensioendatum een vast bedrag krijgt en niet meer afhankelijk van hem bent.
In ieder geval veel succes.
In ieder geval veel succes.
donderdag 14 juni 2012 om 22:20
Overigens, er wordt steeds gesproken over "de erfenis", maar zit dat geld nog in een envelopje ofzo? Hier komt al het geld binnen en wat we niet voor de maandlasten nodig hebben, wordt doorgestort naar een ongelabelde spaarrekening, waar we geld van opnemen als we het nodig hebben.
Het zou de discussie zo veel zuiverder maken in mijn ogen, als er niet gesproken werd over "het tientje dat ik van MIJN ome Piet heb gekregen voor mijn 38e verjaardag" vs. "de bonus die IK heb verdiend met hard werken" vs. "de honderden euro's die we uitgespaard hebben omdat IK altijd voor de kinderen gezorgd heb" vs. "het geld dat we gekregen hebben door het overlijden van MIJN moeder". Want je kunt elk tientje wel labelen en dan hebben we het nog niet eens gehad over de kosten die uitgespaard zijn doordat TO voor de kinderen heeft gezorgd. Als je op emotionele gronden al het geld gaat verdelen dat tijdens het huwelijk vergaard is, dan is het einde zoek. Het gáát hier toch niet om díe tientjes/honderdjes/duizendjes die van moeder vandaan komen? Het gaat om de grote pot met geld die in het midden staat en die nu eerlijk verdeeld moet worden. Niet om gelabeld geld "van toen" en "van toen" en "van toen" of "van die" en "van die" en "van die".
Het zou de discussie zo veel zuiverder maken in mijn ogen, als er niet gesproken werd over "het tientje dat ik van MIJN ome Piet heb gekregen voor mijn 38e verjaardag" vs. "de bonus die IK heb verdiend met hard werken" vs. "de honderden euro's die we uitgespaard hebben omdat IK altijd voor de kinderen gezorgd heb" vs. "het geld dat we gekregen hebben door het overlijden van MIJN moeder". Want je kunt elk tientje wel labelen en dan hebben we het nog niet eens gehad over de kosten die uitgespaard zijn doordat TO voor de kinderen heeft gezorgd. Als je op emotionele gronden al het geld gaat verdelen dat tijdens het huwelijk vergaard is, dan is het einde zoek. Het gáát hier toch niet om díe tientjes/honderdjes/duizendjes die van moeder vandaan komen? Het gaat om de grote pot met geld die in het midden staat en die nu eerlijk verdeeld moet worden. Niet om gelabeld geld "van toen" en "van toen" en "van toen" of "van die" en "van die" en "van die".
