Consuminderaars, knieperds en mustachians - deel 6

mjasmijn: vandaag in de Volkskrant een artikel over duurzame mode (https://www.volkskrant.nl/mode-en-mooi/ ... ~a4506632/). Er staan wat tips in, maar volgens mij blijft het een hele ondoorzichtige business... Voor mezelf heb ik bedacht dat ik maar gewoon zo min mogelijk koop. Ik heb ook een hekel aan winkelen en een beroep waarbij niemand er fasionable uitziet, dus dat komt mooi uit

Hee wat leuk, in dat Volkskrant artikel wordt de blog van een vriendin van mij genoemd. Zij is ook heel erg bezig met sustainable fashion.

Schattigmeisje: mag ik weten wat je blog is? Desnoods via pb? Ben nu wel benieuwd!

Oh wat leuk schattig meisje!

Trotter: hoe is het gegaan? Ik heb hem jaren geleden ook eens gelopen.

Ik heb een nieuwe laptop gekocht en tegelijk bespaard Via Coolblue kun je 'tweede kans' laptops kopen. Laptops die nog hardstikke goed zijn, maar waar een krasje opzit, waar de verpakking van is beschadigd etc. Daardoor toch €130,- goedkoper uit dan een gloednieuwe. En bij mij was alleen de verpakking beschadigd en het beeldscherm is een keer vervangen geweest. Niets van te zien!

Via Blendle lees ik net een artikel over MMM in De Tijd. Op sommige punten vind ik het een beetje kort door de bocht, maar goed dat er voor zulke dingen steeds meer aandacht is in de 'mainstream' kranten en tijdschriften. Mensen die geïnteresseerd zijn, komen via internet wel verder. Ik heb overigens sinds een paar dagen een half jaar gratis Blendle premium als Vodafoneklant. Best leuk, al denk ik niet dat ik het zou houden als ik er een tientje per maand voor moet betalen. Het is niet zoals Netflix dat je onbeperkt kunt lezen, er worden elke dag 20 artikelen uit diverse media geselecteerd die jij waarschijnlijk interessant zal vinden. Tot nu toe lees ik elke dag ongeveer de helft.

Trager rijden om sneller met pensioen te kunnen
Terwijl de overheid verlangt dat we steeds langer werken, streeft een groeiende groep naar een zelfgekozen vroeg pensioen. Door flink te sparen, efficiënt te beleggen en op de kleintjes te letten willen zij op hun veertigste kunnen stoppen met werken.
SOFIE VANLOMMEL

Na een carrière van negen jaar in de ICT-sector kon Peter Adeney met pensioen. Zijn huis was afbetaald. Op bankrekeningen en in beleggingsfondsen bevond zich voldoende vermogen om zorgeloos van te leven, tot het einde van zijn dagen. Adeney was dertig.
Vandaag leeft Adeney met vrouw en kind in Boulder, een stadje in de Amerikaanse staat Colorado. Het gezin leeft van amper 22.000 dollar (19.000 euro) per jaar. Het uitgavenpatroon wordt tot op de dollar nauwkeurig gemonitord op Adeneys website Mister Money Moustache. Elke maand lezen 750.000 unieke bezoekers van over de hele wereld mee. Doorklikinkomsten leveren hem intussen een kleine 350.000 euro per jaar op, geld dat hij beweert weg te zullen schenken. Want het gaat hem niet om bezit, maar om 'de vrijheid te doen wat ik wil, wanneer ik wil'.
Adeney is een van de helden van FIRE, een community rond Financial Independence en Early Retirement. Ze bestaat uit mensen die streven naar 'vroeg pensioen', en dat zonder de lotto te winnen of vermogen te erven. De beweging wint wereldwijd aan populariteit, ook bij ons. Ze heeft eigen codes en gebruiken, en bloggers die in uitroeptekens schrijven over de opbrengst uit hun beleggingen - 'De 1.000 euromijlpaal bereikt! Woot Woot!' - en over de evolutie van hun spaarquotum.
Toen onze spaardrift op een dag te groot werd, hebben we 'fun money' ingevoerd.

De bloggers opereren zelden onder hun eigen naam. Ze gebruiken aliassen als Financieel Onafhankelijke Luiaard, When do You Retire of In Tien Jaar Financieel Vrij. 'De anonimiteit is noodzakelijk voor wie nog in loondienst werkt', legt Frank - uiteraard niet zijn echte naam - uit. 'Ik wil dat mijn werkgever mij voor vol aanziet. Dat verandert mogelijk als hij weet dat ik over een jaar of zes ontslag neem.' Frank zegt nog vroeger te kunnen stoppen, maar wil het samen met zijn vrouw doen. Hij is 48 en werkt als ingenieur in de hoogtechnologische sector. Met Financieel Onafhankelijk Blog runt hij een van de drukst bezochte Nederlandstalige websites over FIRE, goed voor 40.000 bezoekers per maand.
Uit het systeem
Het principe achter FIRE is simpel: je geeft minder uit dan er binnenkomt, en dat zo veel mogelijk. Of je drijft je inkomsten op, door harder te werken, een tweede baan te nemen of 'passief inkomen' te creëren uit vastgoed en beleggingen. Je kan ook in de kosten en de uitgaven snoeien. Frank deed vooral dat laatste. Hij schat dat hij zijn uitgaven in een paar jaar tijd met 50 procent heeft teruggedrongen. 'Zeker ben ik niet, want vroeger hield ik niets bij. Nu controleer ik elke week de uitgaven van mijn bank- en kredietkaart. Een grafiek geeft weer hoe mijn spaarquotum evolueert. Dat werkt motiverend. Vandaag sparen we 60 procent van ons inkomen.'
Op vakantie gaat een thermos koffie mee. 'We kopen geen drankjes meer in tankstations.' Op de snelweg rijdt Frank geen 130 maar 110. 'Dat bespaart 20 procent brandstof, weet ik nu.' Door bewust te winkelen geeft hij 'tientallen procenten' minder uit aan boodschappen. Verzekeringen en energieleveranciers houdt hij elk jaar tegen het licht. Hij heeft al twee jaar geen nieuwe kleren gekocht. 'En als we iets kopen, vragen we ons af: 'Hebben we dit echt nodig?' Het klinkt obsessief, maar het is een manier van leven geworden.' De huisbank ruilde hij voor de goedkoopste onlinebroker. 'Ik beheer vier indexfondsen en twee obligatiefondsen, wereldwijd gespreid, met minimale risico's en amper kosten. Zo geraak ik aan een rendement van 6 tot 8 procent. Daar zal het geld later vandaan moeten komen.'
Wie ontslag neemt en uit de arbeidsmarkt stapt, 'verdwijnt' uit het systeem. Pensioen krijgen de uitstappers pas op de wettelijke pensioenleeftijd, de niet-gewerkte jaren tellen dan niet mee. Bovendien dragen ze in de niet-gewerkte jaren niet langer bij aan de pensioenopbouw van de volgende generaties en ondermijnen ze dus zelf de solidariteit waar het systeem op stoelt. In het - weinig waarschijnlijke - scenario dat een massa volk opeens op zijn veertigste of vijftigste stopt met werken, worden de pensioenen helemaal onbetaalbaar.
Zo eenvoudig is de rekensom niet, zegt econoom en filosoof Hendrik Opdebeeck (Universiteit Antwerpen). 'Een systeem van steeds meer consumptie en productiviteit brengt ook kosten met zich mee. Op vlak van milieu, maar ook individueel bij de werknemers. Kijk naar het hoge aantal burn-outs.' In zijn jongste boek, 'Zingeving in economie', wijdt Opdebeeck een hoofdstuk aan 'frugality', de nieuwe zuinigheid waar de volgelingen prat op gaan. 'Ze zoeken naar antwoorden op een maatschappij die duidelijk in een malaise verkeert. Politiek, economisch én sociaal.'
Opdebeeck verwijst naar Socrates, Aristoteles en de eeuwenoude menselijke nood aan matigheid die hij zowel in de oosterse als de westerse filosofie ziet. 'Aristoteles zei het al: we worden als samenleving afgestraft als het streven naar vooruitgang niet in evenwicht is met een zekere matigheid. Er is ook een duidelijk verband tussen matigheid en zingeving. Niet omdat het moet, maar als hefboom voor maatschappelijk en individueel geluk.'
'Als ik zeg dat ik uiterlijk op mijn veertigste wil stoppen met werken, stoot ik vooral op ongeloof', zegt Philippe (een schuilnaam), met zijn 21 wel erg jong om al met zijn pensioen bezig te zijn. 'Ik denk dat het sneller lukt, veertig is echt het maximum. Op basis van mijn huidige startkapitaal en de evolutie van mijn aandelenportefeuille zou ik dan zo'n 1,4 miljoen bij elkaar hebben. En een passief inkomen uit beleggingen van 20.000 euro per jaar.'
Terwijl de meeste leeftijdsgenoten van een vipticket voor Tomorrowland dromen, is de werkende student bezig met beleggen. 'Ik heb het geluk dat ik nog bij mijn ouders woon en amper vaste kosten heb. Ik kan mijn salaris dus bijna volledig in fondsen steken. Sparen brengt niets op, de bank rekent veel kosten aan dus ik doe het allemaal zelf. Anders gaat op lange termijn veel rendement verloren.'
Dat is het verschil met de meeste beleggers, denkt Philippe. 'De lange termijn. Ik zie een aandeel niet als een prijskaartje, maar echt als een stukje van een bedrijf. Als ik iemand op café een pint zie bestellen, ben ik een beetje trots omdat ik aandelen van AB InBev heb, de bierbrouwer. Ik werk met bedrijven die over tien jaar zeker nog bestaan, zoals Nestlé en Unilever. Kijk rond: iedereen eet chips, drinkt cola en gebruikt verzorgingsproducten. Ik betaal ook liever voor in het verleden behaalde prestaties dan voor verwachte groei. Die is te onzeker. En ik verkoop bijna nooit, tenzij een aandeel echt enorm overgewaardeerd is.'
Philippe praat zelden met vrienden over zijn financiële plannen. 'Ze luisteren maar met een half oor, of ze knikken zonder te kunnen volgen. Je studeert, je werkt en de staat zal wel voor het pensioen zorgen. Zo denkt 95 procent van de mensen. Ik dop liever mijn eigen boontjes. Politici denken alleen voor de termijn van hun mandaat, laat staan dat ze bezig zijn met mijn leven over veertig jaar.'
Zelfs zijn ouders geloven het niet helemaal. 'Ze hebben altijd veel en hard gewerkt. Dat doen ze nog altijd. Als je tot je 67ste moet werken, heb je pas tijd als er kleinkinderen komen. Ik wil een andere keuze kunnen maken voor mijn eigen kinderen. Of dat mijn partner dat kan. Misschien ga ik een langere reis maken of vrijwilligerswerk doen. Halftijds werken, tijd in mijn hobby's steken. Maar dan zonder financiële gevolgen.'
Geen nirwana
Ook Christophe - alweer een schuilnaam - heeft het heft liever zelf in handen als het over zijn financiële toekomst gaat. 'Nu al zijn er minder dan twee werkenden voor elke Belg die niet actief is. Dat evolueert naar één op één. Als bediende zou ik een maximaal pensioen van zo'n 1.600 euro krijgen. Daar komen nog de veel hogere ambtenarenpensioenen bij. Het is niet realistisch te denken dat de staat al die pensioenen blijft betalen. Dus een paar jaar geleden vroeg ik me af: 'Hoeveel heb ik nodig om zelf mijn levensstandaard aan te houden na mijn 67ste?' Vandaag sparen we de helft van ons inkomen, de hypotheek inbegrepen.'
De veertiger, die in de financiële sector werkt, geeft toe dat het verleidelijk is op te gaan in de spaardrift. 'Op een dag kwam mijn vrouw thuis en zei dat ze iets niet had gekocht voor de kinderen omdat ze bang was geld uit te geven. Toen hebben we 'fun money' ingevoerd. Ik wil zonder schuldgevoel een koffie bij Starbuck's kunnen kopen. We gaan weer meer op vakantie. Volgens een vooraf bepaald budget, en de afgelopen jaren ook altijd in België. Skiën doen we ook, als het vakantiebudget het toelaat.'
Stoppen met werken is voor Christophe niet het ultieme doel. 'Ik ken mensen die hun doel hebben bereikt en hun job konden opgeven. Het is niet alsof je dan plots ontwaakt in het nirwana. Ik blijf graag verder werken, maar dan op mijn voorwaarden. Wellicht ga ik als zelfstandige aan de slag, iets dat ik altijd heb willen doen maar nooit heb gedurfd. In de tussentijd wil ik mijn doelen meer in mijn dagelijks leven implementeren. In de zomer werk ik dus minder, om meer bij mijn kinderen te zijn. Het beoogde moment van financiële onafhankelijkheid schuift zo wat op in de tijd, maar dat vind ik niet erg.'
Het verlangen om uit de 'loonarbeid' en de consumptiemaatschappij te stappen gaat al mee sinds de hippietijd, zegt filosoof en econoom Antoon Vandevelde (KU Leuven). 'Zeker bij jonge mensen herken ik die ambivalentie om in het volle leven te staan enerzijds en zich eruit terug te trekken anderzijds. Maar zij lijken er zich niet van bewust hoeveel onzekerheid gepaard gaat met een financiële planning op twintig of dertig jaar. Stel dat je op je veertigste stopt met werken en dat je genoeg aan de kant hebt om tachtig te worden. Als je op je zestigste sterft, heb je te veel gespaard. Word je honderd, dan riskeer je in armoede te belanden. In die zin is het veel efficiënter te sparen via verzekeringen. Die vlakken de individuele verschillen uit.'
Gevraagd naar vrij onvoorspelbare risico's als een chronische ziekte, een dure behandeling of andere grote pech, houden de bloggers zich op de vlakte. Hun ziekte- en hospitalisatieverzekering zullen ze wel houden, ze spreken over pensioenbeleggingen en 'buffers' van enkele tienduizenden euro's. Een lange periode van hoge kosten en weinig inkomsten staat duidelijk niet in de spreadsheet.

Ik heb schoolboeken voor zoon gescoord!
Wel 2dehands maar ipv 170,- heb ik nu 56,- betaalt!
Heb nog niet alles dus blijf nog een weekje zoeken, de rest moet ik wel nieuw kopen.

(Ik ben geen fan van 2dehands spullen maar met dit ben ik superblij!)

Ik heb ook een aantal tweede-kans of refurbished producten (e-reader, fitbit en laptop) kraaienpootje en ik vind het een heel goed systeem. Het scheelt een hoop geld en verspilling. Ik er ook niet zo'n probleem mee dat er wat krasjes op de achterkant van mijn e-reader zaten bij aankoop, er zit toch een hoes omheen.

Fijn he Jane-Ice, ik koop de meeste studieboeken tweedehands.

HoH ik heb mijn blendle account ook tijdelijk gratis via mijn werk, ik zou er zelf niet zo snel voor betalen inderdaad. Dit artikel vind ik wel aardig maar een beetje jammer dat ze op de vlakte blijven hangen. Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar de gevolgen van het streven naar FO op de economie en de samenleving maar ze geen er niet echt diep op in.

Bedankt voor het delen van het stuk via blendle!

Wij kopen bijna alles tweedehands en ik kan me ook verkneukelen om het geld dat ik daarmee uitspaar. Mijn man is ook zo (geworden), dat maakt het ook gezellig en iets van ons samen. Ik lees graag tijdschriften maar vind ze nieuw te duur en koop dan een stapel flows op voor 50ct per stuk in de kringloop. Die verkopen we dan later weer op de rommelmarkt.

Ik zie wel eens mensen met budget voor persoonlijke verzorging. Bij ons zit dat bij de boodschappen in, maar we geven er ook weinig aan uit. Hoe hoog is dit bedrag per maand bij jullie en wat valt er onder persoonlijke verzorging? Ik denk dat het bij ons 5 euro per maand is. Douchegel vraag ik meestal voor verjaardag, Sinterklaas en Moederdag. Dan kan ik wel weer even vooruit.

Wij zijn trouwens een paar maanden geleden minder witte suiker te gebruiken. We kopen nu veel minder snoep en snaai en zijn ons meer bewust van ingrediënten. Daarnaast komen juist de producten met minder chemische stoffen in aanmerking voor aankoop.

Dank HoH voor het delen, goed artikel wel!

Ik woon nu een half jaartje samen en ik merk dat ik mijn vriend steeds meer meekrijg in het minder-uitgeven. Ik ben wel blij dat ik niet meer zo zuinig hoef te doen als voordat mijn huis verkocht was. Nu kan ik tenminste weer echt sparen, en dat is een fijn gevoel. Ik geloof niet dat ik wil stoppen met werken ruim voor mijn 60e, maar ik wil wel keuzevrijheid hebben en dat krijg ik langzamerhand steeds meer. Voor mij is het zo snel mogelijk stoppen met werken niet het ultieme doel, voor jullie wel?


Vrolijke noot, ik werk niet met budgetten. Persoonlijke verzorging kost niet veel. Shampoo (2x per jaar) en douchegel gaan gewoon met de boodschappen mee. Make-up gebruik ik maar weinig. Goede huidverzorgingsproducten (20-30 euro per pot/tube) krijg ik regelmatig voor niets. Volgens mij kost persoonlijke verzorging (exclusief lenzen en toebehoren) geen 50 euro per jaar, dus dat hoeft niet gebudgetteerd te worden. Geurtjes of cadeaubonnen van bijv ici paris vraag ik voor verjaardag etc dus dat reken ik niet mee.

Bij ons is uiterlijke verzorging niet van het gezamenlijke geld, maar van ons eigen geld. Maar dat komt omdat ik kleding ook onder uiterlijke verzorging vind vallen. Sowieso zou ik dat niet van het boodschappengeld willen doen, want dan staat mijn meneer voor mijn dure vegan make-up te betalen terwijl hij daar geen gebruik van maakt.

Buiten boodschappengeld (omdat we daarvoor beide een bedrag naar de gezamenlijke rekening overmaken) doe ik niet aan budgetten. Zolang ik over het algemeen nog steeds geld over hou aan het einde van de maand vind ik dat ook niet meer nodig.

_Marana_ schreef: ↑

25-07-2017 22:57

Voor mij is het zo snel mogelijk stoppen met werken niet het ultieme doel, voor jullie wel?

Nee, absoluut niet. Daarvoor vind ik mijn werk veel te leuk. Misschien als ik flink zou gaan beleggen en de rest van mijn leven (nog) zuiniger zou gaan doen dat ik zelfs nu al zou kunnen stoppen met werken, maar dat is niet waarom ik consuminder. Ik zou me doodvervelen als ik niet meer zou werken. Ik vind het wel fijn om te weten dat ik die vrijheid heb; dat we niet in de problemen komen als een van ons z'n baan verliest of overlijdt of er iets anders gebeurt. Ik vind het een fijne gedachte dat ik elk moment kan besluiten minder te gaan werken, of iets anders te gaan doen als ik dat zou willen. Net als dat het aflossen van m'n hypotheek me een hoop rust en zekerheid gaf geldt dit nu voor het spaargeld dat ik heb.

Uitgaven voor persoonlijke verzorging zitten gewoon in het wekelijkse boodschappenbudget. Maar dat zijn dan vooral dingen als shampoo, deo, tandpasta etc, want ik gebruik geen make-up. Af en toe (een keer per jaar of zo?) kopen we allebei een flesje eau-de-toilette/parfum/after-shave en daar doen we dan een jaar mee.

Kraaienpootje schreef: ↑

21-07-2017 19:33

Trotter: hoe is het gegaan? Ik heb hem jaren geleden ook eens gelopen.

We hebben het gehaald! Wel met zere voeten en flinke blaren (ik loop nu nog steeds op sandalen omdat ik mijn normale schoenen nog niet aandurf; één blaar was zelfs zo groot als een pruim!), het was echt loeizwaar. Maar de sfeer was fantastisch, ik ben blij dat ik dat heb meegemaakt. Al die mensen die al vanaf 's ochtends vroeg langs de kant staan, van alles uitdelen (snoep, fruit, komkommer, water, noem maar op), en staan te klappen, te zingen, het enthousiasme, het meeleven... hartverwarmend. En de sfeer tussen de lopers onderling was ook fantastisch, ik vond het echt super!

Vrijdag zeiden we nog: 'Dat doen we nooit meer!', maar nu twijfelen we alweer. Ik heb voor de zekerheid maar alvast een optie op een hotelkamer genomen voor volgend jaar, dan kunnen we er nog tot april over nadenken. Het was een hele belevenis in ieder geval, en ik ben echt supertrots dat ik 'm heb uitgelopen.

Voor mij is eerder stoppen met werken niet echt een doel maar hoe moet het als ik ooit daar wel aan toe bent zit wel in mijn achterhoofd. Ik moet nog zeker 40 jaar werken voor ik recht zou hebben op AOW, voor zover dat nog bestaat op dat moment. Ik weet nog niet zo heel goed waar ik naar toe wil met mijn leven en consuminder nu vooral om opties te hebben. In eerste instantie is dat voor nu spaargeld om een huis te kunnen kopen maar hoe en wanneer we dat gaan doen is ook nog onzeker. Maar ik houd er wel rekening mee dat tegen de tijd dat ik aan mijn pensioen toe ben dat een stuk minder goed geregeld is dan het nu is. Ik zou het fijn vinden om tegen de tijd dat ik boven de 60 begin te komen niet afhankelijk ben van de overheid om te kunnen stoppen met werken. Maar dat is wel een heel erg lange termijn visie.

Ik houd verzorgingsproducten niet apart bij en heb er ook geen apart budget voor. Ik heb in mijn app gekeken en dat ik zo inschat dat ik 10 tot 15 euro per maand kwijt ben aan verzorgingsproducten voor 2 personen. Daar zitten dan ook dingen als zelfzorg geneesmiddelen en zo in maar lenzen en brillen dan weer niet. Ik gebruik bijna geen make-up maar verf wel mijn haar en koop ook ongeveer 1 keer per jaar een flesje parfum. Naast dit bedrag ben ik nog 7,50 per maand kwijt geweest aan de pil en 150 euro aan een bril. Vriend draagt lenzen en heeft net een nieuwe bril gekocht maar dat gaat van zijn eigen rekening en ik weet niet precies hoeveel dat is geweest.

Vrolijkenoot schreef: ↑

25-07-2017 22:42

Bedankt voor het delen van het stuk via blendle!

Ik zie wel eens mensen met budget voor persoonlijke verzorging. Bij ons zit dat bij de boodschappen in, maar we geven er ook weinig aan uit. Hoe hoog is dit bedrag per maand bij jullie en wat valt er onder persoonlijke verzorging? Ik denk dat het bij ons 5 euro per maand is. Douchegel vraag ik meestal voor verjaardag, Sinterklaas en Moederdag. Dan kan ik wel weer even vooruit.

Hier gaan dat soort dingen ook van het boodschappenbudget. Hier ook hooguit 5 euro per maand. Douchgel gebruiken we bijna niet

Gisteren was er een tv-programma waarin 100 vrouwen steeds antwoord moesten geven op een vraag. Eén van de vragen was hoeveel je (naar schatting) per maand aan kleding uitgeeft, en 1 van de vragen was hoeveel je gemiddeld per maand aan de kapper uitgaf. Ik zat te hoog met mijn gok bij het 1, en te laag bij het ander. Ging teveel uit van mezelf denk ik. De kleding was gemiddeld 83 euro, waar ik toch wel 100 had verwacht. En de kapper was gemiddeld per maand als ik het goed onthouden heb meer dan 60 euro, in ieder geval enkele tientjes. En dat vond ik hoog. Ik ga 2x per jaar, als ik folies laat zetten kost het 60 euro, zonder folies 20 euro, dus ik geef nog geen tientje per maand uit gemiddeld.

Ik geef amper geld uit aan kleding, er gaan zo maanden/jaren voorbij zonder dat ik iets nieuws koop. De afgelopen tijd heb ik wel veel uitgegeven aan wandelspullen: sportshirts, dure wandelsokken etc. O, en bh's; ik moet altijd dure bh's kopen, die krengen kosten zo 80 euro per stuk.

De kapper kost me 18,50 per keer, en ik ga eens per drie of vier maanden ongeveer. Dat kost me dus maximaal een euro of zes per maand. Het haar van mijn man houd ik zelf bij met een tondeuse, dus dat kost (op de aanschaf van de tondeuse en wat stroom na) niets.

Ik heb laatst eens opgeteld wat ik het afgelopen jaar aan kleding uitgaf, inclusief schoenen, bh's, sportkleding, etc. Ik moest het afgelopen jaar een inhaalslag maken mn qua lingerie en jassen, nadat ik jaren niet veel had uitgegeven. Ik bleek toch 1200 euro te hebben uitgegeven de afgelopen 12 maanden. Dat was toch meer dan ik had gedacht.

Bij mij is het meer een kwestie van moeten besparen (en ik houd ook wel van sparen, dat is er wel echt ingeramd).

Ik ben wel duurzaam en redelijk minimalistisch ingesteld, dat wel.

Persoonlijke verzorging zit bij mij wel buiten het boodschappenbudget, op deo, douchecel, tandpasta en wc-papier enzo na.
Ik draag niet perse hele dure make-up, heb voor alles een favoriet. Maar qua huidverzorging koop ik wel goede merken, en shampoo ook zonder al die troep, dus dat haal ik voornamelijk online wanneer er goede aanbiedingen zijn.

Ik denk dat ik aan make-up gemiddeld 70 per jaar kwijt ben. Shampoo is 2x per jaar 10 euro. Huidverzorging toch wel 150 per jaar denk ik.
En parfum krijg ik elk jaar met sinterklaas van mijn ouders, ook daarbij ben ik heel merkvast.

Marana, voor iemand die een inhaalslag moest maken en ook jassen en lingerie moest kopen vind ik dat een zeer net bedrag! Ik denk dat veel mensen die er niet bij stilstaan hier al boven zitten elk jaar.

Ik zit op 30 pm voor kleding, maar ik ben dan ook wel snel te verleiden tot aankopen. Ik koop zo'n 2 paar schoenen per jaar, bijvoorbeeld.
Ik moet nu wel echt nieuwe lingerie hebben, maar dat stel ik al tijden uit. Qua bh's heb ik een lastige maat (klein) waardoor ik niet snel slaag helaas.

En ik ben 4 à 5x per jaar 25 kwijt voor de kapper. Maar nu ben ik verhuisd en hier vragen ze overal minstens 35 voor knippen.

Voor mij is vervroeg met pensioen kunnen niet echt het hoofddoel, maar vooral óóit met pensioen kunnen. Net als Zwartvlekje ben ik er niet van overtuigd dat de AOW er over 40 jaar nog is. Mocht die er dan nog wel zijn, dan kunnen we eerder met pensioen. Ik heb geen vervelende baan, maar het kost me veel energie en ik heb nog nooit een baan gehad die leuker is dan níet werken.

Verzorgingsproducten gaan hier met de boodschappen mee, maar dat komt omdat we er zo weinig van gebruiken. We hebben allebei een gevoelige huid dus gebruiken liever geen douchegel. We gebruiken dezelfde shampoo (spaarzaam) tandpasta en deo (neutrale, zonder geur). Parfum gebruiken we allebei niet, ik af en toe een beetje make-up en dat betaal ik dan zelf. Maar dat is geen noemenswaardig bedrag.

Vrolijkenoot schreef: ↑

25-07-2017 22:42

Ik zie wel eens mensen met budget voor persoonlijke verzorging. Bij ons zit dat bij de boodschappen in, maar we geven er ook weinig aan uit. Hoe hoog is dit bedrag per maand bij jullie en wat valt er onder persoonlijke verzorging? Ik denk dat het bij ons 5 euro per maand is. Douchegel vraag ik meestal voor verjaardag, Sinterklaas en Moederdag. Dan kan ik wel weer even vooruit.

Ik heb een budget voor eten en niet-eten. Dus niet alleen persoonlijke verzorging, maar letterlijk alles bij de supermarkt wat je niet opeet. Zoals boterhamzakjes, aluminiumfolie, toiletpapier, wasmiddel, schoonmaakmiddelen, lampen, batterijen etc. Voor persoonlijke verzorging: dagcrème, make-up, zonnebrand, tampons, shampoo, cremespoeling, haarstylingproducten, deo, inhoud van een EHBO doos (pijnstillers, anti-hooikoortspillen, pleisters etc.), vitaminepillen, scheermesjes, tandenborstels, tandpasta, dat soort dingen.
Ik geef gemiddeld 35 euro per maand uit voor niet-eten
En mijn budget voor eten en niet-eten en een klein huisdier bij elkaar is 150 euro per maand.

Ugh.... ff 'klagen' hoor.
Collega kwam gisteren naar me toe met de vraag of ik nog op vakantie ging. Toen ik aangaf dat ik na een verhuizing en een nieuwe auto eigenlijk wel weer genoeg had uitgegeven voor dit jaar kwam de opmerking "Maar jullie zijn toch "double income, no kids", dus dat geld is er toch gewoon.

Het ging er bij hem geloof ik niet in dat wij niet hoeven, ook al kan het. Blijkbaar 'moeten' wij dat maar gewoon doen, want het geld is er.

@Luna: hehe, eindelijk iemand die mijn problemen met het kopen van bh's snapt. Als je een kleine maat hebt is het soms net zo moeilijk om een goed zittende bh te kopen dan wanneer je een grote maat hebt. Waar ik bij mijn grote maat natuurlijk genoeg steun nodig had heb ik nu juist problemen met het vinden van bh's die aan de bovenkant goed aansluiten en waarvan ik aan het einde van de dat niet het gevoel heb dat mijn beugels in mijn longen prikken. Ik ben nu aan het kijken naar push-up bh's zonder beugel, maar die van Triumph vind ik toch erg prijzig.

Triumph verkoopt mijn maat niet eens Dat is bij mij vooral het probleem.

En als ik dan een merk vindt dat mijn maat verkoopt én leuke bh's heeft, dan sluiten ze zelden goed aan. Want ondanks het feit dat ze klein zijn, hangen ze wel en heb ik wel ondersteuning nodig.