Geld & Recht
alle pijlers
Dilemma?!
maandag 28 september 2009 om 11:18
Hallo allemaal!!
Voor wie niet mijn topic over de Wa-jong gevolgd heeft, ik krijg dus vanaf heden een Wa-jong uitkering. Dit is ook met terugwerkende kracht en ik krijg dus een flink bedrag terug.
Nu het dilemma, vraagstuk what ever het ook is.
Ik heb een aantal duizend euro geleend van mijn vriend. Dit was voor mijn rijbewijs en hij heeft 2 vakanties betaald/voorgeschoten.
VOOR de Wa-jong hadden we een 'verhitte discussie' over onze financiele huishouden (for the record, we wonen al bijna 3 jaar samen) en ik was van mening dat ik veels te veel moest bijdragen aan de gezamelijke kosten met slechts mijn studiefinanciering en wat ik verdiende met mijn bijbaantje. Hij, goede baan met een boven modaal salaris (en een dikke spaarrekening) had nogal moeite om het te begrijpen en wilde in eerste instantie dat er niks veranderde aan de situatie. Enkele uren later is ie toch gaan beseffen dat het inderdaad oneerlijk is dat ik niet zo vaak en veel leuke dingen kon gaan doen met mijn 'zakgeld' en dat hij wel heel ruim zat met zijn 'zakgeld' Dus, hij gaat meer bijdragen en ik minder
Dan de schuld die ik bij hem had. De schat vertelde tijdens het gesprek dat ie al een tijdje over zat na te denken om die schuld van mij 'kwijt te schelden' zoals ie dat noemt. En nu we het gesprek gevoerd hebben, vindt ie het wel een mooi moment om het te doen. We beginnen dus met een schone lei.
MAAR, nu komt het. Ik krijg dus een groot bedrag terug, ik zei tegen hem:" Wat zullen we ermee doen?? Zal ik de helft op de gezamelijke rekening storten of zullen we van het hele bedrag wat leuks doen samen of zullen we het op de gezamelijke spaarrekening zetten??" Hij twijfelde of hij het zal vertellen wat hij er mee zou doen en toch verteld. Hij zou zelf het bedrag gebruikt hebben om de schuld terug te betalen zei hij, omdat hij er anders schuldig over zou voelen. Hij zei er nadrukkelijk bij dat hij er zo over dacht en dat hij dit zou doen. En dat hij dit niet van mij verwacht.
Nou ja, ik ben niet van steen dus ik voel tot een zekere hoogte wel een beetje een druk. Dus ik aangeboden om het geleende bedrag terug te betalen, want hij zit er toch mee. Maar nee nee, dat mag ik niet doen, want het is niet mijn mening. Nee, dat is het ook niet. Mijn mening is dat je elkaar geen geld leent, maar voor belangrijke zaken elkaar het geld geeft. Ik hoef dus nooit iets kwijt te schelden. Maar ja, mijn mening is niet zijn mening, dus ik betaal het geleende bedrag terug.
Wat vinden jullie hiervan???
Voor wie niet mijn topic over de Wa-jong gevolgd heeft, ik krijg dus vanaf heden een Wa-jong uitkering. Dit is ook met terugwerkende kracht en ik krijg dus een flink bedrag terug.
Nu het dilemma, vraagstuk what ever het ook is.
Ik heb een aantal duizend euro geleend van mijn vriend. Dit was voor mijn rijbewijs en hij heeft 2 vakanties betaald/voorgeschoten.
VOOR de Wa-jong hadden we een 'verhitte discussie' over onze financiele huishouden (for the record, we wonen al bijna 3 jaar samen) en ik was van mening dat ik veels te veel moest bijdragen aan de gezamelijke kosten met slechts mijn studiefinanciering en wat ik verdiende met mijn bijbaantje. Hij, goede baan met een boven modaal salaris (en een dikke spaarrekening) had nogal moeite om het te begrijpen en wilde in eerste instantie dat er niks veranderde aan de situatie. Enkele uren later is ie toch gaan beseffen dat het inderdaad oneerlijk is dat ik niet zo vaak en veel leuke dingen kon gaan doen met mijn 'zakgeld' en dat hij wel heel ruim zat met zijn 'zakgeld' Dus, hij gaat meer bijdragen en ik minder
Dan de schuld die ik bij hem had. De schat vertelde tijdens het gesprek dat ie al een tijdje over zat na te denken om die schuld van mij 'kwijt te schelden' zoals ie dat noemt. En nu we het gesprek gevoerd hebben, vindt ie het wel een mooi moment om het te doen. We beginnen dus met een schone lei.
MAAR, nu komt het. Ik krijg dus een groot bedrag terug, ik zei tegen hem:" Wat zullen we ermee doen?? Zal ik de helft op de gezamelijke rekening storten of zullen we van het hele bedrag wat leuks doen samen of zullen we het op de gezamelijke spaarrekening zetten??" Hij twijfelde of hij het zal vertellen wat hij er mee zou doen en toch verteld. Hij zou zelf het bedrag gebruikt hebben om de schuld terug te betalen zei hij, omdat hij er anders schuldig over zou voelen. Hij zei er nadrukkelijk bij dat hij er zo over dacht en dat hij dit zou doen. En dat hij dit niet van mij verwacht.
Nou ja, ik ben niet van steen dus ik voel tot een zekere hoogte wel een beetje een druk. Dus ik aangeboden om het geleende bedrag terug te betalen, want hij zit er toch mee. Maar nee nee, dat mag ik niet doen, want het is niet mijn mening. Nee, dat is het ook niet. Mijn mening is dat je elkaar geen geld leent, maar voor belangrijke zaken elkaar het geld geeft. Ik hoef dus nooit iets kwijt te schelden. Maar ja, mijn mening is niet zijn mening, dus ik betaal het geleende bedrag terug.
Wat vinden jullie hiervan???
dinsdag 29 september 2009 om 16:24
Ik denk dat veel mensen zouden overleggen wat ze SAMEN met dat geld doen... omdat ze ook samen een toekomst zien en samen voor elkaar willen zorgen...
Hij laat alleen niet bepaald doorschemeren dat er een financieel 'samen' is. Hij wil er gewoon warmpjes bijzitten (spaarekening/woning) en ligt er niet echt wakker van dat zij met lege handen staat als het uitgaat.
Hij laat alleen niet bepaald doorschemeren dat er een financieel 'samen' is. Hij wil er gewoon warmpjes bijzitten (spaarekening/woning) en ligt er niet echt wakker van dat zij met lege handen staat als het uitgaat.
dinsdag 29 september 2009 om 16:27
Waarmee we weer bij het uitgangspunt zijn belandt
Als de verhoudingen liggen zoals bij ons, dan is alles van beiden.
Als niet, dan verdeel je alles.
Maar in geval van TO wordt alleen gedeeld als het hem uitkomt. En als het misgaat heeft zij niks.
Staat tegenover, als het niet misgaat, is straks het zijne ook van haar, en het hare ook van hem, met andere woorden, als ze het geld op haar spaarrekening zet, heeft hij daar straks ook profijt van.
Als de verhoudingen liggen zoals bij ons, dan is alles van beiden.
Als niet, dan verdeel je alles.
Maar in geval van TO wordt alleen gedeeld als het hem uitkomt. En als het misgaat heeft zij niks.
Staat tegenover, als het niet misgaat, is straks het zijne ook van haar, en het hare ook van hem, met andere woorden, als ze het geld op haar spaarrekening zet, heeft hij daar straks ook profijt van.
dinsdag 29 september 2009 om 16:34
Ik zou in elk geval eerst alle basisbeginselen op papier willen hebben (samenlevingscontract?) voordat ik hierover een beslissing zou nemen.
In het geval van delen lost het zich dan vanzelf op. En in het geval van niet delen weet ik dan dat ik dat geld niet zomaar overmaak. (Want als het dan een week later uitgaat heeft hij mooi zijn geld binnen en heb ik geen poot om op te staan of geld om mijn eigen stek in te richten voor mijn kat en kleding)
In het geval van delen lost het zich dan vanzelf op. En in het geval van niet delen weet ik dan dat ik dat geld niet zomaar overmaak. (Want als het dan een week later uitgaat heeft hij mooi zijn geld binnen en heb ik geen poot om op te staan of geld om mijn eigen stek in te richten voor mijn kat en kleding)
dinsdag 29 september 2009 om 16:42
Zo'n notaristype lijkt het wel ja.
Natuurlijk betaal je geleend geld in principe terug. Maar als je een relatie hebt waarbij de ander minder te besteden heeft, heb je 2 mogelijkheden.
Je kiest ervoor en accepteert het ook.
Je kiest er niet voor en zoekt iemand die evenveel geld te besteden heeft.
Maar meneer wil wel de voorspoed, maar niet de tegenspoed.
En dat is nou precies wat hier fout gaat.
Natuurlijk betaal je geleend geld in principe terug. Maar als je een relatie hebt waarbij de ander minder te besteden heeft, heb je 2 mogelijkheden.
Je kiest ervoor en accepteert het ook.
Je kiest er niet voor en zoekt iemand die evenveel geld te besteden heeft.
Maar meneer wil wel de voorspoed, maar niet de tegenspoed.
En dat is nou precies wat hier fout gaat.
dinsdag 29 september 2009 om 16:45
[quote]qwertu schreef op 29 september 2009 @ 15:50:
Vergelijking met IBG loopt in die zin spaak, dat je nu spreekt over ná die 15 jaar. De lening ís al kwijtgescholden. Als dat bij de IBG het geval is en je wint een jaar daarna de lotto, dan is dat jammer voor de IBG, want met de kwijtschelding is de vordering komen te vervallen.
Als je de lotto wint misschien wel. maar als je na 15,5 jaar de rechtszaak tegen je werkgever wint en met terugwerkende kracht achterstallig salaris krijgt, dat je had moeten krijgen in de periode voor de kwijtschelding, denk ik dat het IBG nog best een rechtszaak zou kunnen starten en een gedeelte van het geld opeisen. Het gaat hier om een uitkering met terugwerkende kracht. had ze het gehad toen ze er recht op had, had vriend die lening misschien niet kwijtgescholden.
Daar heeft moreel echt niets mee van doen verder. Geld lenen en terugbetalen (of kwijtschelden) is een zakelijke transactie. De voorwaarden voor de lening waren duidelijk, aan de kwijtschelding is niet de voorwaarde gesteld dat ze dan niet binnen x jaar beschikking mocht krijgen over x geld, dus tja, jammer voor hem.
Hij eist het geld ook niet terug, hij geeft alleen aan dat ie teleurgesteld is omdat ze het m niet aanbiedt. dus inderdaad jammer voor hem dat ie dat geld kwijt is, en jammer voor haar dat zij en stukje waardering van hem kwijt is.
Bovendien snap ik niet dat als je uit mensenlievende overwegingen een lening kwijtscheld (omdat zij dat niet bij elkaar kan verdienen), je die lening opeens terugverwacht als die status bevestigd wordt. Ze krijgt Wa-jong, met andere woorden: ze gaat zoals het er nu voor staat nóóit een goede baan vinden waarin ze op gelijkwaardig financieel niveau met hem kan komen te staan. Als de kwijtschelding was uit de overweging dat ze er op gebied van de centen toch ook wel erg slecht voor stond, dan zie ik niet hoe de uitbetaling van ziektegeld iets verandert in die situatie. De toekenning van de status op basis waarvan ze die uitkering krijgt, bevestigt die status toch alleen maar?
Dat ze een bedrag krijgt omdat ze ten onrechte een aantal maanden niets heeft gekregen, verandert niets aan haar financiële uitgangspositie toch? Verandert ook niets aan haar financiële toekomstperspectief. Of hooguit verandert het dat ze nu met aan een zekerheid grenzende waarschijnlijkheid inderdáád niet de grote sprong kan maken die hij gemaakt heeft.
Is allemaal waar, maar waar is TO's verantwoordelijkheid om geen geld te lenen dat ze niet kan terugbetalen? Ik denk dat het vriend niet gaat om het bedrag, maar om het principe dat je probeert terug te betalen wat je leent. Zij kan inderdaad niet de grote sprong maken die hij maakt, dus moet ze of niet meespringen, of har zaken beter regelen.
Als hij haar die paar rotcenten toen gunde, snap ik niet dat hij ze haar nu opeens níet meer gunt. Blijkbaar is het geld dan inderdaad belangrijker dan de morele overweging dat je er toch wel een stuk beter voorstaat dan je levenspartner en dat dat inderdaad toch eigenlijk helemaal niet eerlijk is.
Ben ik niet met je eens. Ik zie het als een teken dat zijn morele overweging "Wat je leent probeer je terug te betalen als je dat kunt, zwaarder dan de vraag of degene van wie je het geld geleend heeft het kan missen of niet.
Dat staat m.i. redelijk los van inkomen en wie er het meeste verdient.
helemaal los van dit financieel/moreel dilemma staat het feit dat TO er in deze relatie inderdaad bekaaid vanaf komt en dat bepaalde verhoudingen scheef liggen. persoonlijk zou ik er ook niet blij van worden dat ik geld zou moeten lenen van mijn partner voor een gezamenlijke vakantie, en dat mijn partner van mij eist dat ik meebetaal aan zijn huis, en mijn spullen wegdoe, zonder financiele compensatie. ik vind echter dat de TO ook daarin een eigen verantwoordelijkheid heeft om er zelf voor te zorgen dat ze niet met lege handen staat. of in ieder geval niet slechter af is dan als ze deze relatie niet gehad zou hebben.
Zonder hem zou ze ook nooit een koophuis hebben, dure vakanties kunnen betalen dus in die zin is zij zelfs met gescheiden financien misschien beter af met deze relatie dan zonder. Hoeft ze niet tot in de eeuwen der eeuwen dankbaar voor te zijn, maar ik kan me best voorstellen dat vriendlief niet alles 50/50 wil delen bij uitelkaar gaan.
Vergelijking met IBG loopt in die zin spaak, dat je nu spreekt over ná die 15 jaar. De lening ís al kwijtgescholden. Als dat bij de IBG het geval is en je wint een jaar daarna de lotto, dan is dat jammer voor de IBG, want met de kwijtschelding is de vordering komen te vervallen.
Als je de lotto wint misschien wel. maar als je na 15,5 jaar de rechtszaak tegen je werkgever wint en met terugwerkende kracht achterstallig salaris krijgt, dat je had moeten krijgen in de periode voor de kwijtschelding, denk ik dat het IBG nog best een rechtszaak zou kunnen starten en een gedeelte van het geld opeisen. Het gaat hier om een uitkering met terugwerkende kracht. had ze het gehad toen ze er recht op had, had vriend die lening misschien niet kwijtgescholden.
Daar heeft moreel echt niets mee van doen verder. Geld lenen en terugbetalen (of kwijtschelden) is een zakelijke transactie. De voorwaarden voor de lening waren duidelijk, aan de kwijtschelding is niet de voorwaarde gesteld dat ze dan niet binnen x jaar beschikking mocht krijgen over x geld, dus tja, jammer voor hem.
Hij eist het geld ook niet terug, hij geeft alleen aan dat ie teleurgesteld is omdat ze het m niet aanbiedt. dus inderdaad jammer voor hem dat ie dat geld kwijt is, en jammer voor haar dat zij en stukje waardering van hem kwijt is.
Bovendien snap ik niet dat als je uit mensenlievende overwegingen een lening kwijtscheld (omdat zij dat niet bij elkaar kan verdienen), je die lening opeens terugverwacht als die status bevestigd wordt. Ze krijgt Wa-jong, met andere woorden: ze gaat zoals het er nu voor staat nóóit een goede baan vinden waarin ze op gelijkwaardig financieel niveau met hem kan komen te staan. Als de kwijtschelding was uit de overweging dat ze er op gebied van de centen toch ook wel erg slecht voor stond, dan zie ik niet hoe de uitbetaling van ziektegeld iets verandert in die situatie. De toekenning van de status op basis waarvan ze die uitkering krijgt, bevestigt die status toch alleen maar?
Dat ze een bedrag krijgt omdat ze ten onrechte een aantal maanden niets heeft gekregen, verandert niets aan haar financiële uitgangspositie toch? Verandert ook niets aan haar financiële toekomstperspectief. Of hooguit verandert het dat ze nu met aan een zekerheid grenzende waarschijnlijkheid inderdáád niet de grote sprong kan maken die hij gemaakt heeft.
Is allemaal waar, maar waar is TO's verantwoordelijkheid om geen geld te lenen dat ze niet kan terugbetalen? Ik denk dat het vriend niet gaat om het bedrag, maar om het principe dat je probeert terug te betalen wat je leent. Zij kan inderdaad niet de grote sprong maken die hij maakt, dus moet ze of niet meespringen, of har zaken beter regelen.
Als hij haar die paar rotcenten toen gunde, snap ik niet dat hij ze haar nu opeens níet meer gunt. Blijkbaar is het geld dan inderdaad belangrijker dan de morele overweging dat je er toch wel een stuk beter voorstaat dan je levenspartner en dat dat inderdaad toch eigenlijk helemaal niet eerlijk is.
Ben ik niet met je eens. Ik zie het als een teken dat zijn morele overweging "Wat je leent probeer je terug te betalen als je dat kunt, zwaarder dan de vraag of degene van wie je het geld geleend heeft het kan missen of niet.
Dat staat m.i. redelijk los van inkomen en wie er het meeste verdient.
helemaal los van dit financieel/moreel dilemma staat het feit dat TO er in deze relatie inderdaad bekaaid vanaf komt en dat bepaalde verhoudingen scheef liggen. persoonlijk zou ik er ook niet blij van worden dat ik geld zou moeten lenen van mijn partner voor een gezamenlijke vakantie, en dat mijn partner van mij eist dat ik meebetaal aan zijn huis, en mijn spullen wegdoe, zonder financiele compensatie. ik vind echter dat de TO ook daarin een eigen verantwoordelijkheid heeft om er zelf voor te zorgen dat ze niet met lege handen staat. of in ieder geval niet slechter af is dan als ze deze relatie niet gehad zou hebben.
Zonder hem zou ze ook nooit een koophuis hebben, dure vakanties kunnen betalen dus in die zin is zij zelfs met gescheiden financien misschien beter af met deze relatie dan zonder. Hoeft ze niet tot in de eeuwen der eeuwen dankbaar voor te zijn, maar ik kan me best voorstellen dat vriendlief niet alles 50/50 wil delen bij uitelkaar gaan.
dinsdag 29 september 2009 om 17:02
quote:return_of_kreng schreef op 29 september 2009 @ 16:45:
[quote]qwertu schreef op 29 september 2009 @ 15:50:
Hoeft ze niet tot in de eeuwen der eeuwen dankbaar voor te zijn, maar ik kan me best voorstellen dat vriendlief niet alles 50/50 wil delen bij uitelkaar gaan.
Tuurlijk niet. Maar als ze het geld op haar eigen spaarrekening zet, dan heeft ze ofwel iets achter de hand voor als het misgaat, ofwel iets achter de hand voor het huwelijk.
Dat ze de tv, de koelkast en het bed niet mag meenemen is duidelijk, en het is nog maar de vraag of ze dat zou willen, dat is tenslotte van hem. Net zo als zijn cd verzameling.
Maar een vakantie terugbetalen.... mwah. Dat vind ik geen schuld hebben bij een partner die mij graag mee wil hebben.
Toen ik 19 was ging mijn toenmalige relatie uit, en ben ik met mijn ouders meegeweest op vakantie. Ik heb daar ook niks voor hoeven betalen toen, ook al verdiende ik mijn eigen geld. Ik heb wel een etentje betaald. Maar zij wilden mij niet alleen thuis laten. En ik mag hopen dat dat in het geval van to ook zo is geweest.
Het rijbewijs is dan een discussie waard. Maar aangezien zij een tijdlang teveel heeft betaald aan het huishouden, zou je dat mogen wegstrepen.
En hele volksstammen hebben kinderen, waarbij de man full-time en de vrouw part-time werkt. Daar gaan ze ook op vakantie van zijn vakantiegeld, en kopen een nieuwe tv van het hare. Ofzo.
[quote]qwertu schreef op 29 september 2009 @ 15:50:
Hoeft ze niet tot in de eeuwen der eeuwen dankbaar voor te zijn, maar ik kan me best voorstellen dat vriendlief niet alles 50/50 wil delen bij uitelkaar gaan.
Tuurlijk niet. Maar als ze het geld op haar eigen spaarrekening zet, dan heeft ze ofwel iets achter de hand voor als het misgaat, ofwel iets achter de hand voor het huwelijk.
Dat ze de tv, de koelkast en het bed niet mag meenemen is duidelijk, en het is nog maar de vraag of ze dat zou willen, dat is tenslotte van hem. Net zo als zijn cd verzameling.
Maar een vakantie terugbetalen.... mwah. Dat vind ik geen schuld hebben bij een partner die mij graag mee wil hebben.
Toen ik 19 was ging mijn toenmalige relatie uit, en ben ik met mijn ouders meegeweest op vakantie. Ik heb daar ook niks voor hoeven betalen toen, ook al verdiende ik mijn eigen geld. Ik heb wel een etentje betaald. Maar zij wilden mij niet alleen thuis laten. En ik mag hopen dat dat in het geval van to ook zo is geweest.
Het rijbewijs is dan een discussie waard. Maar aangezien zij een tijdlang teveel heeft betaald aan het huishouden, zou je dat mogen wegstrepen.
En hele volksstammen hebben kinderen, waarbij de man full-time en de vrouw part-time werkt. Daar gaan ze ook op vakantie van zijn vakantiegeld, en kopen een nieuwe tv van het hare. Ofzo.
dinsdag 29 september 2009 om 17:21
quote:mamalelie schreef op 29 september 2009 @ 16:42:
Je kiest ervoor en accepteert het ook.
Je kiest er niet voor en zoekt iemand die evenveel geld te besteden heeft.
Eensch.
Het griezelt me wel eens toe hoe gemakkelijk mensen intrekken bij hun vriend(in) en de eigen woning opzeggen of verkopen.
Ik weet niet of het iets van mijn generatie is, maar vroegah ging je als je samen ging wonen allebei verhuizen, naar een andere woning, en begon je daar aan je gezamenlijke bestaan.
Speaking for myself zou ik dit nooit zo gedaan hebben.
Je kiest ervoor en accepteert het ook.
Je kiest er niet voor en zoekt iemand die evenveel geld te besteden heeft.
Eensch.
Het griezelt me wel eens toe hoe gemakkelijk mensen intrekken bij hun vriend(in) en de eigen woning opzeggen of verkopen.
Ik weet niet of het iets van mijn generatie is, maar vroegah ging je als je samen ging wonen allebei verhuizen, naar een andere woning, en begon je daar aan je gezamenlijke bestaan.
Speaking for myself zou ik dit nooit zo gedaan hebben.
dinsdag 29 september 2009 om 17:44
quote:mamalelie schreef op 29 september 2009 @ 17:02:
[...]
Tuurlijk niet. Maar als ze het geld op haar eigen spaarrekening zet, dan heeft ze ofwel iets achter de hand voor als het misgaat, ofwel iets achter de hand voor het huwelijk.
Ik zou haar zeker aanraden om een bedrag apart te zetten op een spaarrekening, en om ook haar bijdrage aan zijn huis te verminderen en dat geld op een spaarrekening te zetten. Ook zou ik haar aanraden om geen geld meer te lenen van vriend.
Maar een vakantie terugbetalen.... mwah. Dat vind ik geen schuld hebben bij een partner die mij graag mee wil hebben.
Ben ik niet helemaal met je eens. persoonlijk zou ik geen geld lenen voor een vakantie en tegen mijn vriend zeggen dat ik helaas niet meekan tenzij hij bereid is voor me te betalen, en dat anders het alternatief kamperen op de hei is.
Echter TO is akkoord gegaan met het feit dat het geld een lening was, en dat ze dus die vakantie aan hem zou terugbetalen. Op het moment dat je samen afspreekt dat het een lening betreft, commiteer je je ook aan terugbetalen. Dan kun je niet achteraf gaa roepen dat het belachelijk is dat je geld moet lenen voor een gezamenlijke vakantie. je kunt niet eerst geld lenen en je dan beroepen op het feit dat je vind dat partners elkaar die dingen geven. Dan moet je die lening weigeren en thuisblijven.
Toen ik 19 was ging mijn toenmalige relatie uit, en ben ik met mijn ouders meegeweest op vakantie. Ik heb daar ook niks voor hoeven betalen toen, ook al verdiende ik mijn eigen geld.
Als jou ouders nu vantevoren aangegeven hadden dat je wel je eigen deel moest betalen, dat van hun kon lenen maar wel werd geacht dat terug te betalen, was je dan ook meegegaan?
Ik heb wel een etentje betaald. Maar zij wilden mij niet alleen thuis laten. En ik mag hopen dat dat in het geval van to ook zo is geweest.
Dat hoop ik ook. desondanks is het To's verantwoordelijkheid om een lening te accepteren of te weigeren.
Het rijbewijs is dan een discussie waard. Maar aangezien zij een tijdlang teveel heeft betaald aan het huishouden, zou je dat mogen wegstrepen.
En hele volksstammen hebben kinderen, waarbij de man full-time en de vrouw part-time werkt. Daar gaan ze ook op vakantie van zijn vakantiegeld, en kopen een nieuwe tv van het hare. Ofzo.Hoe hele volksstammen het doen is in wezen irrelevant. Het gaat om de afspraken die TO en haar vriend maken. En als zij afspreken dat zij vakanties terugbetaalt, dan moet ze dat ook doen, of niet akkoord gaan met die afspraak.
[...]
Tuurlijk niet. Maar als ze het geld op haar eigen spaarrekening zet, dan heeft ze ofwel iets achter de hand voor als het misgaat, ofwel iets achter de hand voor het huwelijk.
Ik zou haar zeker aanraden om een bedrag apart te zetten op een spaarrekening, en om ook haar bijdrage aan zijn huis te verminderen en dat geld op een spaarrekening te zetten. Ook zou ik haar aanraden om geen geld meer te lenen van vriend.
Maar een vakantie terugbetalen.... mwah. Dat vind ik geen schuld hebben bij een partner die mij graag mee wil hebben.
Ben ik niet helemaal met je eens. persoonlijk zou ik geen geld lenen voor een vakantie en tegen mijn vriend zeggen dat ik helaas niet meekan tenzij hij bereid is voor me te betalen, en dat anders het alternatief kamperen op de hei is.
Echter TO is akkoord gegaan met het feit dat het geld een lening was, en dat ze dus die vakantie aan hem zou terugbetalen. Op het moment dat je samen afspreekt dat het een lening betreft, commiteer je je ook aan terugbetalen. Dan kun je niet achteraf gaa roepen dat het belachelijk is dat je geld moet lenen voor een gezamenlijke vakantie. je kunt niet eerst geld lenen en je dan beroepen op het feit dat je vind dat partners elkaar die dingen geven. Dan moet je die lening weigeren en thuisblijven.
Toen ik 19 was ging mijn toenmalige relatie uit, en ben ik met mijn ouders meegeweest op vakantie. Ik heb daar ook niks voor hoeven betalen toen, ook al verdiende ik mijn eigen geld.
Als jou ouders nu vantevoren aangegeven hadden dat je wel je eigen deel moest betalen, dat van hun kon lenen maar wel werd geacht dat terug te betalen, was je dan ook meegegaan?
Ik heb wel een etentje betaald. Maar zij wilden mij niet alleen thuis laten. En ik mag hopen dat dat in het geval van to ook zo is geweest.
Dat hoop ik ook. desondanks is het To's verantwoordelijkheid om een lening te accepteren of te weigeren.
Het rijbewijs is dan een discussie waard. Maar aangezien zij een tijdlang teveel heeft betaald aan het huishouden, zou je dat mogen wegstrepen.
En hele volksstammen hebben kinderen, waarbij de man full-time en de vrouw part-time werkt. Daar gaan ze ook op vakantie van zijn vakantiegeld, en kopen een nieuwe tv van het hare. Ofzo.Hoe hele volksstammen het doen is in wezen irrelevant. Het gaat om de afspraken die TO en haar vriend maken. En als zij afspreken dat zij vakanties terugbetaalt, dan moet ze dat ook doen, of niet akkoord gaan met die afspraak.
dinsdag 29 september 2009 om 18:27
Een quote kun je niet quoten
Ben ik niet helemaal met je eens. persoonlijk zou ik geen geld lenen voor een vakantie en tegen mijn vriend zeggen dat ik helaas niet meekan tenzij hij bereid is voor me te betalen, en dat anders het alternatief kamperen op de hei is.
Echter TO is akkoord gegaan met het feit dat het geld een lening was, en dat ze dus die vakantie aan hem zou terugbetalen.
Goed. Maar vriend is ook akkoord gegaan met het niet-terugbetalen....
Op het moment dat je samen afspreekt dat het een lening betreft, commiteer je je ook aan terugbetalen. Dan kun je niet achteraf gaa roepen dat het belachelijk is dat je geld moet lenen voor een gezamenlijke vakantie. je kunt niet eerst geld lenen en je dan beroepen op het feit dat je vind dat partners elkaar die dingen geven. Dan moet je die lening weigeren en thuisblijven.
Ook akkoord. Blijft het feit dat vriendlief de lening heeft omgezet naar gift. Dus net zo goed belachelijk om dat dan weer terug te willen draaien. Zeker als je beweert dat je een gezamelijke toekomst voor ogen hebt, waarin alles gedeeld wordt.
Gezien zijn reactie zou ik het zelf in dit geval niet terugbetalen, maar ik zou er verder ook niks mee doen. Dus ook geen laarzen kopen, zoals iemand zei. Ik zou het op een (desnoods aparte) spaarrekening zetten. Ofwel voor mezelf, als later mocht blijken dat dat nodig is. Ofwel voor de bruiloft.
Ben ik niet helemaal met je eens. persoonlijk zou ik geen geld lenen voor een vakantie en tegen mijn vriend zeggen dat ik helaas niet meekan tenzij hij bereid is voor me te betalen, en dat anders het alternatief kamperen op de hei is.
Echter TO is akkoord gegaan met het feit dat het geld een lening was, en dat ze dus die vakantie aan hem zou terugbetalen.
Goed. Maar vriend is ook akkoord gegaan met het niet-terugbetalen....
Op het moment dat je samen afspreekt dat het een lening betreft, commiteer je je ook aan terugbetalen. Dan kun je niet achteraf gaa roepen dat het belachelijk is dat je geld moet lenen voor een gezamenlijke vakantie. je kunt niet eerst geld lenen en je dan beroepen op het feit dat je vind dat partners elkaar die dingen geven. Dan moet je die lening weigeren en thuisblijven.
Ook akkoord. Blijft het feit dat vriendlief de lening heeft omgezet naar gift. Dus net zo goed belachelijk om dat dan weer terug te willen draaien. Zeker als je beweert dat je een gezamelijke toekomst voor ogen hebt, waarin alles gedeeld wordt.
Gezien zijn reactie zou ik het zelf in dit geval niet terugbetalen, maar ik zou er verder ook niks mee doen. Dus ook geen laarzen kopen, zoals iemand zei. Ik zou het op een (desnoods aparte) spaarrekening zetten. Ofwel voor mezelf, als later mocht blijken dat dat nodig is. Ofwel voor de bruiloft.
dinsdag 29 september 2009 om 18:53
Sinds kort, op mijn aandringen, gaan we zorgen dat als er 1 van de 2 er niet meer is plotseling alles goed geregeld is. O.a het huurappartement. We hebben het op ons beide namen gezet.Maar ja, vermoed dat als puntje bij paaltje komt, hij toch in het huis kan blijven.
Ik denk dat je ook de spullen bedoelt?? Ja, dat is pech voor mij. Meneer ziet dat alles van mij is. Het enige wat ik (misschien) mag meenemen zijn de spullen van mijzelf (dat kan je niet eens een inboedel noemen) en misschien wat spullen van ons gezamelijk. En nee, daar voel ik me niet lekker bij....
Maar goed, vandaar dat deze slimme meid gaat sparen voor haarzelf. Hier voel ik mij prettig wel bij
Qwertu, ik ben student en ik woonde op een studentenkamer compleet met een studenteninboedel, als je snapt wat ik bedoel.... Dus al zijn spullen waren dus beter en aanwezig zoals een wasmachine en wasdroger, die deelde ik namelijk. Ik heb niks weggedaan waar ik spijt van had. Dus dat is prima. Maar ja, vinden jullie dat ik recht heb op 'zijn' spullen dan?? Mocht de relatie ooit uitgaan.
En je stelt best moeilijk vragen, waar ik eigenlijk het antwoord al op weet. Alles is van ons, maar als het uit is, dan is het van hem. Tja, misschien dom. Maar ik kan geen argumenten verzinnen waarom het WEL (gedeeltelijk) van mij zou moeten zijn
Enne Qwertu, de post van 14.54 kan ik me helemaal in vinden. Zo dacht ik namelijk ook over het 'geschonken' geld.
Hmmm, ergens heeft Qwertu wel gelijk. Op het moment dat vriendlief mij het geld leende was van een Wa-jong helemaal niet ter sprake. Het was een lening. Toen heeft ie het kwijtgescholden en toen kwam die Wa-jong pas.....Dat geld deel ik met hem, omdat ik dat zelf graag wil; uit liefde
Als ik naar huis ga, dan ga ik ook naar huis, want dat is waar HIJ is (jeetje, mag ik een teiltje :puke: maar goed, zo voel ik het wel ) Hij zegt wel dat als het uitgaat dat ik dan mag oprotten....
Ik weet (nog) niet wat het bedrag wordt Fleurtje....Ik schat ruim 2000 euro van 2008.
Enne Broedkippetje, ben blij dat jij het (ook, min of meer) snapt!! Kijk, de meevaller is uitgesproken. Maar dan de gedachten erachter en de hele fuss erom heen, dat blijft. Hij zit zo in elkaar, maar dat klopt ergens niet.
Het is niet alleen te merken in de situatie van de meevaller, maar ook het (financiele) leven samen, de dingen die we doen en die we nog van plan zijn in de toekomst.
Ik voel me een "arme", hardwerkende student die ook nog eens chronisch ziek is, gehandicapt of what ever je het noemen. Maar goed, ik voel(de) me behoorlijk *** toen hij zijn normen en waarden op tafel legde.....voelde me toen toch een soort geldwolf die zelf niks kan verdienen en alleen geld kan lenen om het hard uit te geven
Hier geen geld geleen gedoe meer hoor!!!! Ik wil het sowieso het zelf doen vanaf nu. Als we op vakantie gaat, dan spaar ik (meer) daarvoor en als de vakantie duurder is vanwege zijn keuze, mag hij dat bijleggen (heb ik geleerd hier ) Enne, vanaf nu ga ik ook wat beter opletten hoe en wat.
Wat een bevalling deze post
Ik denk dat je ook de spullen bedoelt?? Ja, dat is pech voor mij. Meneer ziet dat alles van mij is. Het enige wat ik (misschien) mag meenemen zijn de spullen van mijzelf (dat kan je niet eens een inboedel noemen) en misschien wat spullen van ons gezamelijk. En nee, daar voel ik me niet lekker bij....
Maar goed, vandaar dat deze slimme meid gaat sparen voor haarzelf. Hier voel ik mij prettig wel bij
Qwertu, ik ben student en ik woonde op een studentenkamer compleet met een studenteninboedel, als je snapt wat ik bedoel.... Dus al zijn spullen waren dus beter en aanwezig zoals een wasmachine en wasdroger, die deelde ik namelijk. Ik heb niks weggedaan waar ik spijt van had. Dus dat is prima. Maar ja, vinden jullie dat ik recht heb op 'zijn' spullen dan?? Mocht de relatie ooit uitgaan.
En je stelt best moeilijk vragen, waar ik eigenlijk het antwoord al op weet. Alles is van ons, maar als het uit is, dan is het van hem. Tja, misschien dom. Maar ik kan geen argumenten verzinnen waarom het WEL (gedeeltelijk) van mij zou moeten zijn
Enne Qwertu, de post van 14.54 kan ik me helemaal in vinden. Zo dacht ik namelijk ook over het 'geschonken' geld.
Hmmm, ergens heeft Qwertu wel gelijk. Op het moment dat vriendlief mij het geld leende was van een Wa-jong helemaal niet ter sprake. Het was een lening. Toen heeft ie het kwijtgescholden en toen kwam die Wa-jong pas.....Dat geld deel ik met hem, omdat ik dat zelf graag wil; uit liefde
Als ik naar huis ga, dan ga ik ook naar huis, want dat is waar HIJ is (jeetje, mag ik een teiltje :puke: maar goed, zo voel ik het wel ) Hij zegt wel dat als het uitgaat dat ik dan mag oprotten....
Ik weet (nog) niet wat het bedrag wordt Fleurtje....Ik schat ruim 2000 euro van 2008.
Enne Broedkippetje, ben blij dat jij het (ook, min of meer) snapt!! Kijk, de meevaller is uitgesproken. Maar dan de gedachten erachter en de hele fuss erom heen, dat blijft. Hij zit zo in elkaar, maar dat klopt ergens niet.
Het is niet alleen te merken in de situatie van de meevaller, maar ook het (financiele) leven samen, de dingen die we doen en die we nog van plan zijn in de toekomst.
Ik voel me een "arme", hardwerkende student die ook nog eens chronisch ziek is, gehandicapt of what ever je het noemen. Maar goed, ik voel(de) me behoorlijk *** toen hij zijn normen en waarden op tafel legde.....voelde me toen toch een soort geldwolf die zelf niks kan verdienen en alleen geld kan lenen om het hard uit te geven
Hier geen geld geleen gedoe meer hoor!!!! Ik wil het sowieso het zelf doen vanaf nu. Als we op vakantie gaat, dan spaar ik (meer) daarvoor en als de vakantie duurder is vanwege zijn keuze, mag hij dat bijleggen (heb ik geleerd hier ) Enne, vanaf nu ga ik ook wat beter opletten hoe en wat.
Wat een bevalling deze post
dinsdag 29 september 2009 om 19:24
dinsdag 29 september 2009 om 19:36
Het komt een beetje over alsof je vindtdat hij dingen voor je hoort te betalen omdat hij meer verdient.Het is zijn geld en het idee en de achterliggende gedachte dat hij toch geld genoeg heeft vind ik zeer apart. Het geld valt bij hem immers niet uit de lucht
Trouwens het is toch prettig dat je hem terug kan betalen
en laat zien(ook gevoelsmatig voor jezelf) dat je je best doet en als je over de middelen beschikt graag financieel onafhankelijk bent.
Dat hij het kwijtschold is omdat jij het simpelweg niet kon betalen,hij wilde je tegemoet komen, dat is erg lief maar het een en ander is nu veranderd
Mijn vriend werkt ook en ik studeer, maar als ik op vakantie ben dat bijt ik wel een tijdje op een houtje,en spaar ik wat extra.Als ik al wat leen dan betaal ik het zo snel mogelijk terug.
Schulden hebben vind ik gewoon rot of het nou mijn vriend is of familie,maar goed dat is mijn mening.
Trouwens het is toch prettig dat je hem terug kan betalen
en laat zien(ook gevoelsmatig voor jezelf) dat je je best doet en als je over de middelen beschikt graag financieel onafhankelijk bent.
Dat hij het kwijtschold is omdat jij het simpelweg niet kon betalen,hij wilde je tegemoet komen, dat is erg lief maar het een en ander is nu veranderd
Mijn vriend werkt ook en ik studeer, maar als ik op vakantie ben dat bijt ik wel een tijdje op een houtje,en spaar ik wat extra.Als ik al wat leen dan betaal ik het zo snel mogelijk terug.
Schulden hebben vind ik gewoon rot of het nou mijn vriend is of familie,maar goed dat is mijn mening.
dinsdag 29 september 2009 om 20:34
Zou jij het huis kunnen betalen waar jullie nu wonen zonder hem?
als hij er al woonde en jij erbij bent gekomen, vind ik het niet rar dat jij moet vertrekken als het uitgaat. Wel is het logisch dat jij NU minder betaalt aan de gezamenlijke woning. Het geld dat je minder betaalt, dat spaar je voor "het geval dat".
Als jij al niets had toen je kwam, waarom zou je dan wel moeten vertrekken met de helft van de dingen die hij al had voordat julie een relatie kregen? Zolang je samen bent kun je gebruik maken en meegenieten van zijn spulletjes, maar het lijkt me niet meer dan logisch als hij ze meekrijgt als jullie uitelkaar gaan.
als hij er al woonde en jij erbij bent gekomen, vind ik het niet rar dat jij moet vertrekken als het uitgaat. Wel is het logisch dat jij NU minder betaalt aan de gezamenlijke woning. Het geld dat je minder betaalt, dat spaar je voor "het geval dat".
Als jij al niets had toen je kwam, waarom zou je dan wel moeten vertrekken met de helft van de dingen die hij al had voordat julie een relatie kregen? Zolang je samen bent kun je gebruik maken en meegenieten van zijn spulletjes, maar het lijkt me niet meer dan logisch als hij ze meekrijgt als jullie uitelkaar gaan.
dinsdag 29 september 2009 om 20:41
Ik vind niet dat hij zaken voor mij moet betalen.....Ik vind dat WIJ SAMEN een leuk leven moet hebben. Niet in de zin van: ik wil een rijbewijs en hij betaald. Maar we willen samen een weekendje weg, dan betaald hij de reis ed (het duurste) en ik het eten bv. Ik betaal 40% van de lasten en hij 60% (en dat is nog teveel, tenzij mijn sociaal leven bestaat uit thuiszitten als je begrijpt wat ik bedoel) Hij betaalt de friet, ik de mayo. Nou ja je snapt wat ik bedoel he??
Net als in de situatie met Qwertu, ik ben een student en kan niet echt werken zeg maar. Dat laatste was niet het geval toen we elkaar leerden kennen, maar ik studeerde wel al. Oftewel, ik had het toen al niet zo breed.
Misschien moet ik iets eens en voor altijd de wereld uithelpen!!!
Hij schold de lening niet kwijt omdat ik het niet kon betalen oid, maar uit liefde. Hij zei dat het alweer zo lang geleden is dat geld en hij met mij een nieuwe start wil maken qua financien Hij vond de schuld ook vervelend/rot en daarom gaf ie het 'weg' aan mij.
Nogmaals, hij schold de lening kwijt uit liefde
Ardni, wonen jullie al samen?? Anders krijg ik toch een vreemd gevoel dat jij op een houtje moet bijten en hij niet....gaan jullie dan niet meer samen eten?? Naar de film?? Drink je alleen nog kraanwater als je uitgaat??
Mijn vriend zou zich onzettend schuldig voelen in ieder geval....
Net als in de situatie met Qwertu, ik ben een student en kan niet echt werken zeg maar. Dat laatste was niet het geval toen we elkaar leerden kennen, maar ik studeerde wel al. Oftewel, ik had het toen al niet zo breed.
Misschien moet ik iets eens en voor altijd de wereld uithelpen!!!
Hij schold de lening niet kwijt omdat ik het niet kon betalen oid, maar uit liefde. Hij zei dat het alweer zo lang geleden is dat geld en hij met mij een nieuwe start wil maken qua financien Hij vond de schuld ook vervelend/rot en daarom gaf ie het 'weg' aan mij.
Nogmaals, hij schold de lening kwijt uit liefde
Ardni, wonen jullie al samen?? Anders krijg ik toch een vreemd gevoel dat jij op een houtje moet bijten en hij niet....gaan jullie dan niet meer samen eten?? Naar de film?? Drink je alleen nog kraanwater als je uitgaat??
Mijn vriend zou zich onzettend schuldig voelen in ieder geval....
dinsdag 29 september 2009 om 20:50
quote:Lovestar schreef op 29 september 2009 @ 18:53:
-Enne Broedkippetje, ben blij dat jij het (ook, min of meer) snapt!! Kijk, de meevaller is uitgesproken. Maar dan de gedachten erachter en de hele fuss erom heen, dat blijft. Hij zit zo in elkaar, maar dat klopt ergens niet.
Het is niet alleen te merken in de situatie van de meevaller, maar ook het (financiele) leven samen, de dingen die we doen en die we nog van plan zijn in de toekomst.
Ik voel me een "arme", hardwerkende student die ook nog eens chronisch ziek is, gehandicapt of what ever je het noemen. Maar goed, ik voel(de) me behoorlijk *** toen hij zijn normen en waarden op tafel legde.....voelde me toen toch een soort geldwolf die zelf niks kan verdienen en alleen geld kan lenen om het hard uit te geven
Het is erg vervelend als je je naar voelt over dit soort zaken; vooral aangezien je er niets aan kan doen dat je weinig financiële middelen hebt; je zit niet voor je lol in de Wajong lijkt me.
Ik denk wel dat je vriend misschien hierin nog gaat veranderen de komende jaren. Dat gevoel van wat-van-mij-is-is-van-jou (en dan écht, dus niet alleen als het uitkomt) groeit misschien ook in een relatie, en zo lang is drie jaar samen dan ook weer niet; En jij bent, als ik het goed begrijp, student of net-student-af? Misschien (ik vul hier even vrij in) heeft je vriend ook gestudeerd, het toen behoorlijk krap gehad, en vindt hij dat dat bij het student-leven hoort, en dat het in die zin normaal is dat hij als 'werkende' financieel veel ruimer zit dan jij als student.
Ik denk dat dat beeld wat jij van de financiën hebt, dat het iets zegt over de hoeveelheid liefde ed, voor hem gewoon heel anders is.
In elk geval: goed dat jullie dit punt hebben uitgesproken.
-Enne Broedkippetje, ben blij dat jij het (ook, min of meer) snapt!! Kijk, de meevaller is uitgesproken. Maar dan de gedachten erachter en de hele fuss erom heen, dat blijft. Hij zit zo in elkaar, maar dat klopt ergens niet.
Het is niet alleen te merken in de situatie van de meevaller, maar ook het (financiele) leven samen, de dingen die we doen en die we nog van plan zijn in de toekomst.
Ik voel me een "arme", hardwerkende student die ook nog eens chronisch ziek is, gehandicapt of what ever je het noemen. Maar goed, ik voel(de) me behoorlijk *** toen hij zijn normen en waarden op tafel legde.....voelde me toen toch een soort geldwolf die zelf niks kan verdienen en alleen geld kan lenen om het hard uit te geven
Het is erg vervelend als je je naar voelt over dit soort zaken; vooral aangezien je er niets aan kan doen dat je weinig financiële middelen hebt; je zit niet voor je lol in de Wajong lijkt me.
Ik denk wel dat je vriend misschien hierin nog gaat veranderen de komende jaren. Dat gevoel van wat-van-mij-is-is-van-jou (en dan écht, dus niet alleen als het uitkomt) groeit misschien ook in een relatie, en zo lang is drie jaar samen dan ook weer niet; En jij bent, als ik het goed begrijp, student of net-student-af? Misschien (ik vul hier even vrij in) heeft je vriend ook gestudeerd, het toen behoorlijk krap gehad, en vindt hij dat dat bij het student-leven hoort, en dat het in die zin normaal is dat hij als 'werkende' financieel veel ruimer zit dan jij als student.
Ik denk dat dat beeld wat jij van de financiën hebt, dat het iets zegt over de hoeveelheid liefde ed, voor hem gewoon heel anders is.
In elk geval: goed dat jullie dit punt hebben uitgesproken.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
dinsdag 29 september 2009 om 21:01
Ik hoop eigenlijk ook dat het vanzelf rechttrekt in de loop van de tijd, als ik gelijkwaardige loon/inkomen verdient....Denk ook dat dat gebeurd, alleen dat er altijd wel iets blijft in de zin van het aard van het beestje.
Mijn vriend heeft nog nooit echt gestudeerd. Heeft een vbo-diploma behaald in Detailhandel geloof ik. Is toen full-time gaan werken en zo omhoog geklommen naar waar hij nu is.
Mijn vriend heeft nog nooit echt gestudeerd. Heeft een vbo-diploma behaald in Detailhandel geloof ik. Is toen full-time gaan werken en zo omhoog geklommen naar waar hij nu is.
woensdag 30 september 2009 om 20:54
quote:misschicken schreef op 29 september 2009 @ 16:13:
[...]
En dan is het aan hem om te bepalen wat hij er mee doet. Aanvaarden, terugstorten of er samen iets mee doen.
Het is geld wat ZIJ krijgt, volgens mij is het nog steeds aan haar wat ze ermee doet.
Terugkomen op een kwijtschelding vind ik gewoonweg vreemd, zoals ik al eerder zei had hij dit nooit moeten doen. Uit dit hele verhaal maak ik op dat hij nogal gesteld is op zijn geld of er op zit ofzo. Dit wist hij ook toen hij het kwijtschold.
[...]
En dan is het aan hem om te bepalen wat hij er mee doet. Aanvaarden, terugstorten of er samen iets mee doen.
Het is geld wat ZIJ krijgt, volgens mij is het nog steeds aan haar wat ze ermee doet.
Terugkomen op een kwijtschelding vind ik gewoonweg vreemd, zoals ik al eerder zei had hij dit nooit moeten doen. Uit dit hele verhaal maak ik op dat hij nogal gesteld is op zijn geld of er op zit ofzo. Dit wist hij ook toen hij het kwijtschold.
