Hoe rijk ben jij?

Andersom schreef: ↑

30-07-2020 11:09

Ik denk dat je dat even los moet laten. Het gaat níet áltijd om status.

Snap ik, maar áls het voor sommigen wél "om status" gaat, dan gaat het heel vaak om bepaalde dingen wel en om andere dingen niet. Ik wil niet zeggen dat het bij iedereen betrekking heeft op status, maar sommige dingen hebben dus blijkbaar status terwijl andere dingen dat niet hebben. begrijp je wat ik bedoel? En wat ik ook bedoel: wat in de ene groep blijkbaar "status" heeft boeit de andere groep kennelijk echt geen ene moer, al is het nog zo duur. Dat is wat ik bedoel. En volgens mij staat dit dus echt (bijna) helemaal los van hoeveel geld iemand wel of niet te besteden heeft.

enkie2009 schreef: ↑

30-07-2020 11:24

Wij waren vroeger ook echt arm, en wij zijn groot gebracht met het idee dat een deurwaarder elk moment langs kon komen. Dus uitgeven en kopen wat je kopen kan. Dan heb je als puber wel een walkman maar geen fatsoenlijke fiets. Liever lopend naar school dan geen walkman. Dit idee heeft in mijn volwassen worden steeds kleinere vormen aangenomen. En nu spaar ik voor een kapotte wasmachine en dak wat lek kan gaan. Zusje daarentegen heeft liever de iPhone 11 dan eten voor haar kinderen
Karakter doet veel denk ik...

Dit soort voorbeelden is dus een beetje wat ik bedoel. Waarom had een walkman meer waarde dan een fiets? Waarom een paar sportschoenen meer dan een stevige boekentas? Waarom een iPhone meer waarde dan goed eten?

Met andere woorden: hoe, door wie en waarom wordt bepaald "waar je echt gezien mee wil worden", al dan niet voor jezelf en wat geen prioriteit heeft?

*2020* schreef: ↑

30-07-2020 10:37

Zo als meelezer zijnde heb ik van dit topic wel wat geleerd.
Mensen met geld maken betere keuzes
Mensen zonder geld kunnen niet langer dan een salaris vooruit denken.
Mocht er iemand benoemen in dit topic dat ze gezond zijn en kinderen ook gezond zijn dan is dat off topic
Maar er word dagen lang gepraat over keuzes maken en dat sommige dat slecht kunnen.

En wat heb ik er van geleerd?
Niets
Dit hele topic was weer van kijk mij eens goed doen.

Ik heb je een privebericht gestuurd.

inwonermetmigratieachtergrond schreef: ↑

30-07-2020 11:53

Ik heb je een privebericht gestuurd.

Gelezen maar beetje onzin omdat prive te doen.

NYC schreef: ↑

30-07-2020 11:30

Dit soort voorbeelden is dus een beetje wat ik bedoel. Waarom had een walkman meer waarde dan een fiets? Waarom een paar sportschoenen meer dan een stevige boekentas? Waarom een iPhone meer waarde dan goed eten?

Met andere woorden: hoe, door wie en waarom wordt bepaald "waar je echt gezien mee wil worden", al dan niet voor jezelf en wat geen prioriteit heeft?

Het is groot deel opvoeding, en een chronisch geld tekort. Een walkman was iets van jezelf. Denk dat dat ook bij andere mensen zo werkt, dat wat je hebt gekocht is “binnen”. Kan het moeilijk uitleggen merk ik nu. Leeftijdsgenoten die het in mijn kindertijd “goed” hadden snapten het ook niet.

enkie2009 schreef: ↑

30-07-2020 12:13

Het is groot deel opvoeding, en een chronisch geld tekort. Een walkman was iets van jezelf. Denk dat dat ook bij andere mensen zo werkt, dat wat je hebt gekocht is “binnen”. Kan het moeilijk uitleggen merk ik nu. Leeftijdsgenoten die het in mijn kindertijd “goed” hadden snapten het ook niet.

Ik snap het een beetje denk ik. De andere dingen (zoals fiets, stevige boekentas, goed eten) voelt misschien als te algemeen, te weinig "eigen"?

NYC schreef: ↑

30-07-2020 12:18

Ik snap het een beetje denk ik. De andere dingen (zoals fiets, stevige boekentas, goed eten) voelt misschien als te algemeen, te weinig "eigen"?

Ja denk het...en daarmee kun je veel verdoezelen...geen fiets want “lekke band” Geen eten, nee want “geen zin in eten“. Je kunt je status hoog houden of zo. En ook al moest je lopend naar school want je had geen fiets maar wel een walkman en daarmee hoor je er toch een beetje bij. Niemand is trots op het feit dat ie arm is. Niet even krap maar echt arm.

*2020* schreef: ↑

30-07-2020 10:37

Zo als meelezer zijnde heb ik van dit topic wel wat geleerd.
Mensen met geld maken betere keuzes
Mensen zonder geld kunnen niet langer dan een salaris vooruit denken.
Mocht er iemand benoemen in dit topic dat ze gezond zijn en kinderen ook gezond zijn dan is dat off topic
Maar er word dagen lang gepraat over keuzes maken en dat sommige dat slecht kunnen.

En wat heb ik er van geleerd?
Niets
Dit hele topic was weer van kijk mij eens goed doen.

In mijn voorbeeld bleek dat zo te zijn. De jongen van toen is inmiddels al dertig jaar mijn partner, dus weet ik wat er destijds in zijn hoofd omging. Of juist niet.

Daarmee zeg ik niet dat dat geldt voor iedereen.

NYC schreef: ↑

30-07-2020 11:30

Dit soort voorbeelden is dus een beetje wat ik bedoel. Waarom had een walkman meer waarde dan een fiets? Waarom een paar sportschoenen meer dan een stevige boekentas? Waarom een iPhone meer waarde dan goed eten?

Met andere woorden: hoe, door wie en waarom wordt bepaald "waar je echt gezien mee wil worden", al dan niet voor jezelf en wat geen prioriteit heeft?

Misschien gaat het niet om status maar om leuke dingen kopen, dingen die je heel graag wilt terwijl het eigenlijk niet kan. Impulscontrole.

enkie2009 schreef: ↑

30-07-2020 11:24

Wij waren vroeger ook echt arm, en wij zijn groot gebracht met het idee dat een deurwaarder elk moment langs kon komen. Dus uitgeven en kopen wat je kopen kan. Dan heb je als puber wel een walkman maar geen fatsoenlijke fiets. Liever lopend naar school dan geen walkman. Dit idee heeft in mijn volwassen worden steeds kleinere vormen aangenomen. En nu spaar ik voor een kapotte wasmachine en dak wat lek kan gaan. Zusje daarentegen heeft liever de iPhone 11 dan eten voor haar kinderen
Karakter doet veel denk ik...

Maar als je toen puber was en je vroeg om een walkman wie weet hebben je ouders heel wat moeite gedaan om toch die walkman te kunnen geven.
Je weet het niet he.

enkie2009 schreef: ↑

30-07-2020 12:23

Ja denk het...en daarmee kun je veel verdoezelen...geen fiets want “lekke band” Geen eten, nee want “geen zin in eten“. Je kunt je status hoog houden of zo. En ook al moest je lopend naar school want je had geen fiets maar wel een walkman en daarmee hoor je er toch een beetje bij. Niemand is trots op het feit dat ie arm is. Niet even krap maar echt arm.

Ik weet eerlijk gezegd niet zo goed wat arm is, want ik ben als kind in een bepaalde situatie opgegroeid die niet arm voelde, maar voor mijn moeder waarschijnlijk wél arm voelde. Het enige wat ik er vooral van geleerd heb is dat als je goed oplet, je de beste spullen voor goedkoop kunt krijgen. En dat je niet over de balk smijt wat niet nodig is.

Mijn (gescheiden) moeder had een ex (mijn vader) die enorme schulden had gemaakt en aangezien ze op huwelijkse voorwaarden getrouwd waren, mijn vader niks betaalde, kwamen ze het bij mijn moeder halen. Ik denk dat we tijdens mijn opgroeien chronisch onder de armoede grens leefden, maar ik ben het me eigenlijk niet bewust geweest. Mijn moeder klaagde nooit over (gebrek aan) geld en wist er toch een feestje van te maken. En we gingen wél op vakantie.
We hadden een huurhuis en de kinderen een eigen gezellige kamer met goedkope, gratis, gevonden en gepimpte spullen. Ik weet nog dat mijn moeder een metalen bak verfde in de kleuren van mijn kamer en dat was mijn nieuwe prullenbak. Een gevonden plank tegen de muur bevestigd mijn buro. Ik had het grootste en meest praktische buro van al mijn klasgenoten
Wij hadden 4e hands fietsen van de veiling, mochten in de zomervakantie twee keer een ijsje (raketje) kopen en dat was feest. Kleren werden gekregen van familie en als de kinderbijslag binnen was gingen we in de uitverkoop winkelen voor wat nodig was (nieuwe jas, schoenen). Dat waren uitjes. En we deden veel leuke dingen: vaak fietsen en natuurlijk altijd met gesmeerde boterhammen van thuis. Maar we kwamen absoluut niks tekort. Terwijl ik ook herinneringen heb van mijn moeder die op zondag uit het zondagkrantje het weekmenu samenstelde van de advertenties van de supermarkt wat die week in de aanbieding was. Ik denk dat zo hele gezinnen de hele week hetzelfde aten als wij.
En elk jaar in Nederland op vakantie. Met de bus en trein. Ik weet nog dat ik met 14 jaar oud moest doen alsof ik 12 was, zodat ik op het kinderkaartje (railrunner) kon reizen. Dat was voor mijn moeder anders niet te betalen. En dan zaten we vaak bij de boer op de camping en gingen in de vakantie met alle kinderen meehelpen. Hooien, kalfjes drinken geven. Geweldige vakanties! En mijn moeder natuurlijk wél elke avond zelf koken. Ik kan me niet herinneren dat we uit eten ging. Maar wie maalt daar om als je het leuk hebt?

Ik heb dus al jong geleerd dat het voor kinderen iig niet uitmaakt of er ergens veel geld of niet tegenaan gegooid wordt. Kinderen zijn zo makkelijk blij te maken met weinig. En ja, ik werd gepest op de basisschool vanwege mijn kleren. Die kwamen bij zeeman vandaan en ik zat op een rijke kakkersschool. Merkjes waren het helemaal toen (nafnaf, oilily). Maar op de arme school waar ik daarvoor zat werd ik ook gepest, want wij waren vreemd (feministische hippiemoeder). Dus dat maakte weinig uit, arm of rijk.
Met zo'n mentaliteit voel ik me écht rijk, want ik wéét dat geluk niet ligt in het hebben van veel geld. Uiteraard maakt het wél uit of er zorgen zijn. Ik denk dat mijn moeder het zwaar heeft gehad bij momenten, om telkens weer uit te rekenen hoe ze het einde vd maand moest halen met een bank die eeuwig om de hoek stond om het geld te collecteren voor de schulden van pa. Maar als ze precies genoeg had gehad, was het leven ook voor haar op dat vlak leuk geweest.
Ik denk dat ook heel erg meehielp dat we niet in een typsiche arme omgeving opgroeiden. De wijk was goed, geen verpaupering, normale mensen, we gingen naar goede scholen zonder problemen, onze familie was 'netjes' en voorkomend en stimulans was belangrijk. Wij kinderen hebben veel cultuur en ontwikkeling meegekregen. Mijn moeder zat met ons kinderen altijd vooraan als er gratis en open dagen waren van musea, workshops, voorstellingen, theater, monumentendag etc. Dus ook cultureel hebben wij veel meegekregen. Mijn moeder heeft vele fouten gemaakt, maar dit was er zeker niet 1 van. Hierin heeft ze ons kinderen het beste meegegeven wat ze maar had kunnen doen

Dat klinkt mooi en liefdevol, diyer. De situatie die jij beschrijft herken ik wel van meerdere klasgenoten van vroeger, het was in elk geval niet uitzonderlijk.

Situatie zoals die nu wordt beschreven van armoede maar toch veel kopen, huis vol dieren en bewust met dure merken rondlopen ken ik van toen niet uit de praktijk. Vermoed dat dit dan misschien iets is van deze eeuw of dat beelden uit de media het vertekenen (Steenrijk, Straatarm) waarbij ik moet zeggen dat ik soms ook vind dat "steenrijke gezinnen" vooral veel (lijken te) doen voor uiterlijk vertoon. Nagels, schoonheidsspecialist, merken, auto's, gadgets).

NYC schreef: ↑

29-07-2020 08:20

Dat is ook zo natuurlijk, vandaar dat ik al als laatste zin schreef dat dit voornamelijk gebaseerd is op degenen die zijn gebleven (mensen in het dorp, de ouders van school etc) en degenen die voor een studie Oudheidkunde, Toegepaste Wis- en Natuurkunde of Economie o.i.d. hebben gekozen dat zijn waarschijnlijk mensen die zijn weggegaan en niet meer teruggekomen. Of het deze doelgroep (financieel) per se beter gaat weet ik overigens niet hoor. Heb ook niet de indruk dat er hele grote armoedeproblemen zijn in de dorpen hier, maar de beperkte en veilige keuzes leiden ook niet tot bijzondere ontwikkelingen of initiatieven. Ik vind trouwens wel dat er echt een arbeidersmentaliteit heerst. Je leeft om te werken, dat is waar, maar dat je hoort te werken wordt er bij velen m/v toch wel met de paplepel ingegoten. Je hoeft het ook allemaal niet leuk te vinden, als je het maar doet.
En idd nog zo katholiek als de pest. Wat ik apart vind dat dit zo traag verandert. Mijn zwager was 30 jaar geleden het énige protestante jongetje op zijn (katholieke) Brabantse school, zo'n 100 kilometer noordelijker. Is daar echt helemaal verdwenen. Misschien is de ligging gunstiger of is er meer import.
Benieuwd wat de reden is waarom sommige dingen traag veranderen of generaties zo blijven. Ik houd dat onderzoek van de RUG ook in de gaten, erg interessant. Identiteitskwestie speelt misschien hier meer mee dan in dorpen in het noord-oosten?

Limburgers zijn veel meer gericht op België en Duitsland dan op de rest van Nederland. Als ik kijk naar mijn Vinex-wijk dan werkt ongeveer 60% over de grens. Technische mensen in DE (studie ook in Aken gevolgd i.p.v. Eindhoven of Delft), ‘zorgmensen’ en economen (opleiding in Diepenbeek, Hasselt of Leuven) in BE. Chemisch analisten werken allemaal voor de lokale chemiereus Sabic. Andersom heb ik volgens mij alleen maar Duitse cv-monteurs, schilders en loodgieters. De tuinman is een Belg.

Wij gingen vroeger stappen in Aken, Hasselt of Luik. Als je naar Eindhoven, Den Bosch of Amsterdam wilde gaan, dan kreeg je met moeite twee man bijeen.

Waarom het zo traag veranderd? Het is een gebied waarin niet werd geïnvesteerd door de overheid maar alles werd overgelaten aan mijnbaronnen. En als je die mijnwerkers/pottenbakkers van de Mosa een beetje in het gareel wilde houden was de kerk je beste vriend. Landelijke verenigingen zoals Jong Oranje, scouting, Zonnebloemstichting kwamen hier pas heel laat en bestonden daarom al vaak in een lokale variant. En kregen daardoor amper een poot aan de grond. Alles, muziek, cultuur, sport, discussie, handwerken... alles werd georganiseerd en deels betaald door de kerk bij gebrek aan. Studiebeurzen? Kerk. Een baantje? Meneer pastoor was uitzendbureau en arbeidsbureau in één.

En al die verenigingen bestaan nog steeds. Ik was als kind ook gewoon lid want er was niets anders. Ik kan mij niet herinneren dat er ooit iemand een punt van heeft gemaakt dat we uit een ‘ongelovig’ gezin kwamen. Die paar protestanten zaten ook gewoon op dezelfde clubjes.

Kijk voor de lol eens naar het lokale oranjecommittee. Pak de lijst namen van penningmeester, voorzitter enz. en vraag een oudje in het dorp waar die mensen ‘vanaf’ komen. Dat is voor 99% nazaten van ‘import’ uit Drenthe, Friesland en Gelderland (mijnen). Toen Beatrix begin jaren ‘90 in het aangrenzende provinciestadje op bezoek kwam, werden de scholen vriendelijk verzocht om de leerlingen in de beschikbaar gestelde bussen te vervoeren. Anders was er niet genoeg publiek. Het leeft hier gewoon niet.

NYC schreef: ↑

30-07-2020 10:58

Daar ben ik mij van bewust. En ik snap ook echt wel dat armoede kan leiden tot het maken van domme keuzes. Dat je niet meer helder nadenkt en dingen koopt die je misschien helemaal niet nodig hebt terwijl er einde van de maand geen geld meer over is voor vers eten. Maar ik ben dus het meest geïnteresseerd in waar dat geld dan aan wordt uitgegeven. Waarom sommige dingen kennelijk status hebben en andere dingen niet. Waarom lees je zoveel over huisdieren, roken, drank, gouden kettingen, auto's maar bijv. nooit: En wéér is er een kaartje voor de opera gekocht... En wéér staan er minimaal 10 boeken bij in die boekenkast van hen!!! Het is niet normaal, ze hebben geen brood meer om te eten, maar ze blijven maar boeken kopen...

Dat is een beetje wat ik bedoel. En ja, die mensen zullen vast óók bestaan maar ik heb nog nooit iemand gehoord die bovenstaande situatie beschreef.

Het gaat eerder om de keuze om extensions in je haar te laten doen terwijl er voor je kinderen geen verse groenten gekocht kunnen worden.

Bergje65 schreef: ↑

30-07-2020 16:34

Het gaat eerder om de keuze om extensions in je haar te laten doen terwijl er voor je kinderen geen verse groenten gekocht kunnen worden.

Dat snap ik uiteraard, maar dat is niet wat ik bedoel. Wat ik bedoel is dat het zo vaak om dat soort "typerende voorbeelden en intetesses gaat." Dat ik nou nooit van iemand hoor die in de schuldhulpverlening werkt die zegt: ze blijven maar geld uitgeven aan boeken terwijl er niet eens vers eten is...
Het is bijna altijd extensions, huisdieren, tattoo's, roken.

Lemoos, blijkbaar zit die aversie tegen de rest van Nederland dan diep en gaat het van generatie op generatie want er is geen kind meer met een ouder die in de mijn heeft gewerkt. Niet eens meer een grootouder...

Of misschien is het inmiddels geen aversie meer maar wordt er wel een grotere afstand ervaren of heeft men er inderdaad erg weinig mee...

NYC schreef: ↑

30-07-2020 16:48

Lemoos, blijkbaar zit die aversie tegen de rest van Nederland dan diep en gaat het van generatie op generatie want er is geen kind meer met een ouder die in de mijn heeft gewerkt. Niet eens meer een grootouder...

Of misschien is het inmiddels geen aversie meer maar wordt er wel een grotere afstand ervaren of heeft men er inderdaad erg weinig mee...

Zo lang geleden is het nog niet, dat de mijnen sloten

Intotheunknown schreef: ↑

30-07-2020 16:58

Zo lang geleden is het nog niet, dat de mijnen sloten

Toch alweer zo'n 45 jaar. Maar misschien dat de boosheid en de verstandhoudingen in de decennia erna alleen maar verder verslechterden door de werkloosheid en armoede die erop volgde.

diyer schreef: ↑

30-07-2020 14:11

Ik weet eerlijk gezegd niet zo goed wat arm is, want ik ben als kind in een bepaalde situatie opgegroeid die niet arm voelde, maar voor mijn moeder waarschijnlijk wél arm voelde. Het enige wat ik er vooral van geleerd heb is dat als je goed oplet, je de beste spullen voor goedkoop kunt krijgen. En dat je niet over de balk smijt wat niet nodig is.

Mijn (gescheiden) moeder had een ex (mijn vader) die enorme schulden had gemaakt en aangezien ze op huwelijkse voorwaarden getrouwd waren, mijn vader niks betaalde, kwamen ze het bij mijn moeder halen. Ik denk dat we tijdens mijn opgroeien chronisch onder de armoede grens leefden, maar ik ben het me eigenlijk niet bewust geweest. Mijn moeder klaagde nooit over (gebrek aan) geld en wist er toch een feestje van te maken. En we gingen wél op vakantie.
We hadden een huurhuis en de kinderen een eigen gezellige kamer met goedkope, gratis, gevonden en gepimpte spullen. Ik weet nog dat mijn moeder een metalen bak verfde in de kleuren van mijn kamer en dat was mijn nieuwe prullenbak. Een gevonden plank tegen de muur bevestigd mijn buro. Ik had het grootste en meest praktische buro van al mijn klasgenoten
Wij hadden 4e hands fietsen van de veiling, mochten in de zomervakantie twee keer een ijsje (raketje) kopen en dat was feest. Kleren werden gekregen van familie en als de kinderbijslag binnen was gingen we in de uitverkoop winkelen voor wat nodig was (nieuwe jas, schoenen). Dat waren uitjes. En we deden veel leuke dingen: vaak fietsen en natuurlijk altijd met gesmeerde boterhammen van thuis. Maar we kwamen absoluut niks tekort. Terwijl ik ook herinneringen heb van mijn moeder die op zondag uit het zondagkrantje het weekmenu samenstelde van de advertenties van de supermarkt wat die week in de aanbieding was. Ik denk dat zo hele gezinnen de hele week hetzelfde aten als wij.
En elk jaar in Nederland op vakantie. Met de bus en trein. Ik weet nog dat ik met 14 jaar oud moest doen alsof ik 12 was, zodat ik op het kinderkaartje (railrunner) kon reizen. Dat was voor mijn moeder anders niet te betalen. En dan zaten we vaak bij de boer op de camping en gingen in de vakantie met alle kinderen meehelpen. Hooien, kalfjes drinken geven. Geweldige vakanties! En mijn moeder natuurlijk wél elke avond zelf koken. Ik kan me niet herinneren dat we uit eten ging. Maar wie maalt daar om als je het leuk hebt?

Ik heb dus al jong geleerd dat het voor kinderen iig niet uitmaakt of er ergens veel geld of niet tegenaan gegooid wordt. Kinderen zijn zo makkelijk blij te maken met weinig. En ja, ik werd gepest op de basisschool vanwege mijn kleren. Die kwamen bij zeeman vandaan en ik zat op een rijke kakkersschool. Merkjes waren het helemaal toen (nafnaf, oilily). Maar op de arme school waar ik daarvoor zat werd ik ook gepest, want wij waren vreemd (feministische hippiemoeder). Dus dat maakte weinig uit, arm of rijk.
Met zo'n mentaliteit voel ik me écht rijk, want ik wéét dat geluk niet ligt in het hebben van veel geld. Uiteraard maakt het wél uit of er zorgen zijn. Ik denk dat mijn moeder het zwaar heeft gehad bij momenten, om telkens weer uit te rekenen hoe ze het einde vd maand moest halen met een bank die eeuwig om de hoek stond om het geld te collecteren voor de schulden van pa. Maar als ze precies genoeg had gehad, was het leven ook voor haar op dat vlak leuk geweest.
Ik denk dat ook heel erg meehielp dat we niet in een typsiche arme omgeving opgroeiden. De wijk was goed, geen verpaupering, normale mensen, we gingen naar goede scholen zonder problemen, onze familie was 'netjes' en voorkomend en stimulans was belangrijk. Wij kinderen hebben veel cultuur en ontwikkeling meegekregen. Mijn moeder zat met ons kinderen altijd vooraan als er gratis en open dagen waren van musea, workshops, voorstellingen, theater, monumentendag etc. Dus ook cultureel hebben wij veel meegekregen. Mijn moeder heeft vele fouten gemaakt, maar dit was er zeker niet 1 van. Hierin heeft ze ons kinderen het beste meegegeven wat ze maar had kunnen doen

Diep respect voor jouw moeder!

NYC schreef: ↑

30-07-2020 16:45

Dat snap ik uiteraard, maar dat is niet wat ik bedoel. Wat ik bedoel is dat het zo vaak om dat soort "typerende voorbeelden en intetesses gaat." Dat ik nou nooit van iemand hoor die in de schuldhulpverlening werkt die zegt: ze blijven maar geld uitgeven aan boeken terwijl er niet eens vers eten is...
Het is bijna altijd extensions, huisdieren, tattoo's, roken.

Ik denk dat je onterecht aanneemt dat dit soort zaken alleen door arme mensen worden gewaardeerd. Ook rijke mensen geven hier hun geld aan uit, dus hoezo typerend?

En status, dat speelt overal een rol.

Maar misschien snap ik jouw 'probleem' niet zo.

Of is jouw vraag waarom arme mensen niet van lezen houden?

*2020* schreef: ↑

30-07-2020 10:37

Zo als meelezer zijnde heb ik van dit topic wel wat geleerd.
Mensen met geld maken betere keuzes
Mensen zonder geld kunnen niet langer dan een salaris vooruit denken.
Mocht er iemand benoemen in dit topic dat ze gezond zijn en kinderen ook gezond zijn dan is dat off topic
Maar er word dagen lang gepraat over keuzes maken en dat sommige dat slecht kunnen.

En wat heb ik er van geleerd?
Niets
Dit hele topic was weer van kijk mij eens goed doen.

Was dat niet de vraag van TO dan? Hoe rijk iedereen is. Als iedereen dat vervolgens aangeeft, zegt het wel wat over jou als je dat interpreteert als "kijk mee het eens goed doen".

Maar jouw instelling is de reden, waarom de meeste mensen niet ver komen; van alles roepen, maar niets doen. Het is makkelijk roepen dat je niets geleerd hebt, maar wat had je willen leren dan, want ik heb je geen vragen zien stellen. Dat ligt niet aan je IQ, maar aan het te lam zijn om er energie in te steken en het vervolgens bij anderen neerliggen.

Voornu schreef: ↑

30-07-2020 19:48

Ik denk dat je onterecht aanneemt dat dit soort zaken alleen door arme mensen worden gewaardeerd. Ook rijke mensen geven hier hun geld aan uit, dus hoezo typerend?

En status, dat speelt overal een rol.

Maar misschien snap ik jouw 'probleem' niet zo.

Nou, mijn vraag is waarom dat zo is. Lezen was slechts een voorbeeld. Inderdaad niet per se alleen over "arme mensen". Laten we even buiten beschouwing laten of het over iemand gaat die diep in de schulden zit of multimiljonair is. Want inderdaad, die dikke auto's, uiterlijkheden zoals extensions en elke week nieuwe gelnagels laten zetten is niet alleen voorbehouden aan een arme doelgroep. Maar waarom geven sommige dingen "status" en waarom speelt dat "overal"?

NYC schreef: ↑

30-07-2020 17:04

Toch alweer zo'n 45 jaar. Maar misschien dat de boosheid en de verstandhoudingen in de decennia erna alleen maar verder verslechterden door de werkloosheid en armoede die erop volgde.

Nee dat is geen boosheid, ik denk dat niemand in de lijn Geleen-Hoensbroek-Brunssum-Heerlen-Kerkrade ook maar één seconde heeft geloofd dat het plaatsen van bijvoorbeeld het CBS in Heerlen ook maar enige zoden aan de dijk zou zetten m.b.t. ‘vervangende’ banen. Net zoals geen hond ooit heeft geloofd dat die schade aan verzakte woningen door mijnbouw opgepakt zou worden. Er is gewoon nooit vertrouwen geweest.

Het verklaart wel waarom dat ‘Roomse’ verenigingsleven nog steeds enorm sterk is. Want dat was het vangnet. En dat vangt nog steeds best veel ellende op, zeker in de Oostelijke mijnstreek. Zo’n beetje iedere voedselbank en kledingbank is een spin-off van een ‘sint huppeldepup’ vereniging. De man die gratis fietsen ophaalt en opknapt voor kinderen uit arme gezinnen is tevens de penningmeester van de lokale harmonie of schutterij (want anders had hij dat voorzitterschap niet gekregen).
En het verklaart figuren zoals Jos van Rey. Die man snapt nog steeds niet waarom zijn acties als corrupt worden gezien door de rechterlijke macht. Ik denk dat iedere Limburgse gemeente wel minimaal één wethouder heeft van dat kaliber. En als ik nu even alleen kijk naar mijn eigen huidige gemeente: alle verenigingen die op kiepen staan door Corona, worden overeind gehouden met geldstromen vanuit katholieke stichtingen door bemiddeling van het bisdom Roermond en een schier oneindige stroom vrijwilligers. Zo ging het honderd jaar geleden ook al en zo zal het ook nog wel een tijd gaan duren.

lemoos2 schreef: ↑

30-07-2020 21:30

En als ik nu even alleen kijk naar mijn eigen huidige gemeente: alle verenigingen die op kiepen staan door Corona, worden overeind gehouden met geldstromen vanuit katholieke stichtingen door bemiddeling van het bisdom Roermond en een schier oneindige stroom vrijwilligers. Zo ging het honderd jaar geleden ook al en zo zal het ook nog wel een tijd gaan duren.

Serieus? Ik ben best fanatiek in het sponsoren van de lokale activiteiten en verenigingen en dergelijke, ook die waar ik of mijn kinderen eigenlijk weinig mee hebben, gewoon puur omdat ik het erg zou vinden als die mogelijkheden voor mensen verdwijnen maar eigenlijk zijn deze dus min of meer verbonden aan het bisdom...