Geld & Recht
alle pijlers
Waar heb je als alleenstaande moeder recht op?
donderdag 20 januari 2011 om 20:48
Een vriendin van mij zit in een financiele toestand die niet zo rooskleurig is. Zelf zegt ze dat ze nergens meer recht op heeft en 'iedereen haar laat verkommeren' maar ik vraag me af of ze dat bij het rechte eind heeft. Ik wil haar graag helpen, maar weet niet zo goed hoe.
De situatie:
Vrouw, sinds enkele jaren gescheiden en al sinds bijna 10 jaar niet meer werkzaam. Toendertijd met een kantoorbaan gestopt vanwege een verhuizing en de kinderen en inmiddels dus een behoorlijke afstand tot de arbeidsmarkt.
Ze heeft drie kinderen: één zoon van net 18 die naar MBO gaat, andere zoon van 16 die nog op de MAVO (?) zit en een dochtertje van 10.
Vriendin ontvangt van haar ex-man partneralimentatie op het niveau van een bijstandsuitkering voor een alleenstaande vrouw en kinderalimentatie voor de twee jongsten. Haar oudste ontvangt rechtstreeks van zijn vader het deel van de aanvullende beurs volgens de normen van DUO. Ter informatie: het bedrag dat de oudste krijgt, ligt lager dan de kinderalimentatie en hij geeft een deel hiervan (niet alles) af aan zijn moeder.
Met het totaal (partneralimentatie en kinderalimentatie voor drie kinderen), in combinatie met allerlei toeslagen (huurtoeslag en zorgtoeslag) redde ze het op zich wel. Maar nu valt dus een groot deel van de alimentatie van de oudste weg en over niet al te lange tijd ook die van de middelste.
Ze zit nu enorm in de stress vanwege de geldzorgen. Helaas krijgt niemand aan haar verstand gepeuterd dat ze beter op zoek kan gaan naar werk. Ze vindt dat haar ex-man anders veel te makkelijk wegkomt omdat hij dan geen partneralimentatie meer hoeft te betalen. Volgens mij is dat niet zo, maar ik hoop dat er deskundigen (Branwen?) zijn die hier goed advies over kunnen geven. Je raakt die partneralimentatie toch niet zomaar kwijt? Eerlijk gezegd vraag ik me ook wel af of ze zo makkelijk werk vindt (ze heeft geen beroepsopleiding gedaan) in deze tijd, maar als je echt wilt... En wat gebeurt er als ze straks (na 10 jaar, geloof ik?) geen partneralimentatie meer krijgt?
Kort en goed: wat zijn de mogelijkheden, als we ervan uitgaan dat ze geen werk vindt? Kan ze een bijstanduitkering aanvragen of kan ze extra geld van haar ex-man krijgen? En zo ja, hoe krijgt ze dat dan voor elkaar? Wat zijn haar mogelijkheden?
De situatie:
Vrouw, sinds enkele jaren gescheiden en al sinds bijna 10 jaar niet meer werkzaam. Toendertijd met een kantoorbaan gestopt vanwege een verhuizing en de kinderen en inmiddels dus een behoorlijke afstand tot de arbeidsmarkt.
Ze heeft drie kinderen: één zoon van net 18 die naar MBO gaat, andere zoon van 16 die nog op de MAVO (?) zit en een dochtertje van 10.
Vriendin ontvangt van haar ex-man partneralimentatie op het niveau van een bijstandsuitkering voor een alleenstaande vrouw en kinderalimentatie voor de twee jongsten. Haar oudste ontvangt rechtstreeks van zijn vader het deel van de aanvullende beurs volgens de normen van DUO. Ter informatie: het bedrag dat de oudste krijgt, ligt lager dan de kinderalimentatie en hij geeft een deel hiervan (niet alles) af aan zijn moeder.
Met het totaal (partneralimentatie en kinderalimentatie voor drie kinderen), in combinatie met allerlei toeslagen (huurtoeslag en zorgtoeslag) redde ze het op zich wel. Maar nu valt dus een groot deel van de alimentatie van de oudste weg en over niet al te lange tijd ook die van de middelste.
Ze zit nu enorm in de stress vanwege de geldzorgen. Helaas krijgt niemand aan haar verstand gepeuterd dat ze beter op zoek kan gaan naar werk. Ze vindt dat haar ex-man anders veel te makkelijk wegkomt omdat hij dan geen partneralimentatie meer hoeft te betalen. Volgens mij is dat niet zo, maar ik hoop dat er deskundigen (Branwen?) zijn die hier goed advies over kunnen geven. Je raakt die partneralimentatie toch niet zomaar kwijt? Eerlijk gezegd vraag ik me ook wel af of ze zo makkelijk werk vindt (ze heeft geen beroepsopleiding gedaan) in deze tijd, maar als je echt wilt... En wat gebeurt er als ze straks (na 10 jaar, geloof ik?) geen partneralimentatie meer krijgt?
Kort en goed: wat zijn de mogelijkheden, als we ervan uitgaan dat ze geen werk vindt? Kan ze een bijstanduitkering aanvragen of kan ze extra geld van haar ex-man krijgen? En zo ja, hoe krijgt ze dat dan voor elkaar? Wat zijn haar mogelijkheden?
donderdag 20 januari 2011 om 21:36
quote:dubiootje schreef op 20 januari 2011 @ 21:30:
[...]
Maar eerst weten of ze wel hulp wil.Dat wil ze dus niet. Ze wil eigenlijk alleen maar meer geld. En ze zegt dat het enige wat ze wil, haar ex plukken (zodat 'ie het in ieder geval niet aan die 20-jaar jongere snol kan geven - citaat). Zucht..
[...]
Maar eerst weten of ze wel hulp wil.Dat wil ze dus niet. Ze wil eigenlijk alleen maar meer geld. En ze zegt dat het enige wat ze wil, haar ex plukken (zodat 'ie het in ieder geval niet aan die 20-jaar jongere snol kan geven - citaat). Zucht..
donderdag 20 januari 2011 om 21:37
Ik kan me ergens wel voorstellen dat er situaties denkbaar zijn waarin je je ex het slechtste toe wil wensen.
Dit ontslaat je echter niet van je plichten als ouder en burger om voor jezelf en je kinderen te zorgen.
Als je vriendin dit niet kan heeft ze meer aan psychische hulp dan aan een uitkering.
Verder eens met Rider en Dubiootje
Dit ontslaat je echter niet van je plichten als ouder en burger om voor jezelf en je kinderen te zorgen.
Als je vriendin dit niet kan heeft ze meer aan psychische hulp dan aan een uitkering.
Verder eens met Rider en Dubiootje
donderdag 20 januari 2011 om 21:37
Ik kan me ergens wel voorstellen dat er situaties denkbaar zijn waarin je je ex het slechtste toe wil wensen.
Dit ontslaat je echter niet van je plichten als ouder en burger om voor jezelf en je kinderen te zorgen.
Als je vriendin dit niet kan heeft ze meer aan psychische hulp dan aan een uitkering.
Verder eens met Rider en Dubiootje
Dit ontslaat je echter niet van je plichten als ouder en burger om voor jezelf en je kinderen te zorgen.
Als je vriendin dit niet kan heeft ze meer aan psychische hulp dan aan een uitkering.
Verder eens met Rider en Dubiootje
donderdag 20 januari 2011 om 21:39
quote:naomiloves schreef op 20 januari 2011 @ 21:23:
[...]
@ Jarek03
Ik vind bovenstaande anders wel een goed argument hoor!
En als ze bijstand zou aanvragen zouden ze haar ook aan de sollicitatie zetten. Volgens mij ben je alleen tot je kind naar de basisschool gaat vrij van sollicitatieplicht. Zodra het naar school gaat zul je dus iig parttime moeten gaan werken.
Wel kunnen ze haar bij de gemeente helpen om een baan te vinden, maar dan moet ze dit wel willen!
Wij hebben haar er ook al eens op gewezen dat ze straks een enorme terugval krijgt aan inkomen en beter nu kan gaan leren/solliciteren. Maar ze heeft het idee dat ze dan haar ex 'beloont'. Welk een kronkel he...
Overigens doet mijn eigen gemeente niks voor vrouwen die geen uitkering hebben (heb het toch gevraagd), die hebben het druk genoeg met mensen uit hun uitkering krijgen, aan preventie doen ze niet. Weet niet of dat in haar gemeente ook zo werkt.
[...]
@ Jarek03
Ik vind bovenstaande anders wel een goed argument hoor!
En als ze bijstand zou aanvragen zouden ze haar ook aan de sollicitatie zetten. Volgens mij ben je alleen tot je kind naar de basisschool gaat vrij van sollicitatieplicht. Zodra het naar school gaat zul je dus iig parttime moeten gaan werken.
Wel kunnen ze haar bij de gemeente helpen om een baan te vinden, maar dan moet ze dit wel willen!
Wij hebben haar er ook al eens op gewezen dat ze straks een enorme terugval krijgt aan inkomen en beter nu kan gaan leren/solliciteren. Maar ze heeft het idee dat ze dan haar ex 'beloont'. Welk een kronkel he...
Overigens doet mijn eigen gemeente niks voor vrouwen die geen uitkering hebben (heb het toch gevraagd), die hebben het druk genoeg met mensen uit hun uitkering krijgen, aan preventie doen ze niet. Weet niet of dat in haar gemeente ook zo werkt.
donderdag 20 januari 2011 om 21:41
quote:QQelleQ schreef op 20 januari 2011 @ 21:37:
Ik kan me ergens wel voorstellen dat er situaties denkbaar zijn waarin je je ex het slechtste toe wil wensen.
Dit ontslaat je echter niet van je plichten als ouder en burger om voor jezelf en je kinderen te zorgen.
Als je vriendin dit niet kan heeft ze meer aan psychische hulp dan aan een uitkering.
Ze vindt dat haar ex naar een psychiater moet, zijzelf heeft geen enkel probleem en dat ze al jaren boos is, vindt ze niet meer dan logisch. Wij op zich ook wel, maar het houdt een keer op. Dat argument van zelf ook een bijdrage leveren aan de kosten, dat vind ik wel een aardige.
Ik kan me ergens wel voorstellen dat er situaties denkbaar zijn waarin je je ex het slechtste toe wil wensen.
Dit ontslaat je echter niet van je plichten als ouder en burger om voor jezelf en je kinderen te zorgen.
Als je vriendin dit niet kan heeft ze meer aan psychische hulp dan aan een uitkering.
Ze vindt dat haar ex naar een psychiater moet, zijzelf heeft geen enkel probleem en dat ze al jaren boos is, vindt ze niet meer dan logisch. Wij op zich ook wel, maar het houdt een keer op. Dat argument van zelf ook een bijdrage leveren aan de kosten, dat vind ik wel een aardige.
donderdag 20 januari 2011 om 21:45
quote:robdevries schreef op 20 januari 2011 @ 21:42:
Dank je wel Dubiootje voor je uitgebreide antwoord. Het is inderdaad asociaal. De beste man is 39 en in volstrekte gezondheid. Ik zou mijn ogen uit mijn kop schamen. Gelukkig hebben mijn ex en ik het beter geregeld.Eigenlijk zit de Nederlandse regelgeving gek in elkaar he? Twaalf jaar na scheiding nog op andermans zak kunnen teren, dat is toch niet te filmen? Ik zou me ook schamen. Nee, sterker nog, ik zou liever nog de Aldi aanvegen en plee's boenen dan mijn hand ophouden. Rare wereld!
Dank je wel Dubiootje voor je uitgebreide antwoord. Het is inderdaad asociaal. De beste man is 39 en in volstrekte gezondheid. Ik zou mijn ogen uit mijn kop schamen. Gelukkig hebben mijn ex en ik het beter geregeld.Eigenlijk zit de Nederlandse regelgeving gek in elkaar he? Twaalf jaar na scheiding nog op andermans zak kunnen teren, dat is toch niet te filmen? Ik zou me ook schamen. Nee, sterker nog, ik zou liever nog de Aldi aanvegen en plee's boenen dan mijn hand ophouden. Rare wereld!
donderdag 20 januari 2011 om 21:46
Graag gedaan, Rob Het is inderdaad asociaal, ik spreek uit ervaring. Zoals je ziet in het geval van de OP is het geen criterium of je in staat bent om te werken. Fijn dat jij het wel goed hebt kunnen regelen.
Jarek, ik heb het idee dat je vriendin helemaal niet openstaat voor logische argumenten. Je zou eens kunnen beginnen met haar af te kappen als ze weer in de klaagmodus gaat.
Jarek, ik heb het idee dat je vriendin helemaal niet openstaat voor logische argumenten. Je zou eens kunnen beginnen met haar af te kappen als ze weer in de klaagmodus gaat.
Ga in therapie!
donderdag 20 januari 2011 om 21:52
Jarek volgens mij heb je wel het beste met je vriendin voor, maar wordt het tijd om haar eens de gevolgen van haar gedrag te laten voelen. Stop met redden.
Zoals ik al zei zijn er best redenen te bedenken om (erg lang) boos te zijn op een ex. Maar op het moment dat dat gevoel je leven gaat kleuren en beheersen is er iets goed mis.
Let wel, ik kan niet vannachter mijn computer oordelen over je vriendin of een diagnose stellen, maar dit is ongezond voor je vriendin en haar kinderen.
Dit lijkt me ook iets wat ze zelf in zal moeten gaan zien. Jij kan haar daarbij helpen maar de last niet op je nemen.
Zoals ik al zei zijn er best redenen te bedenken om (erg lang) boos te zijn op een ex. Maar op het moment dat dat gevoel je leven gaat kleuren en beheersen is er iets goed mis.
Let wel, ik kan niet vannachter mijn computer oordelen over je vriendin of een diagnose stellen, maar dit is ongezond voor je vriendin en haar kinderen.
Dit lijkt me ook iets wat ze zelf in zal moeten gaan zien. Jij kan haar daarbij helpen maar de last niet op je nemen.
donderdag 20 januari 2011 om 21:55
quote:naomiloves schreef op 20 januari 2011 @ 21:47:
Ohja, ik weet niet hoe het bij hun geregeld is, maar ik had wettelijk recht op kinderalimentatie tot ik 21 was.....wel ging het vanaf dat moment naar mij, waarvan ik dus kostgeld e.d. moest betalen..Dat heb ik ook uitgezocht (hm.. again!): dat geldt alleen als jij niet in je eigen levensonderhoud kan voorzien. Dat moet je dan aantonen aan de betalende ouder. Omdat hij (en zij!) zijn vader niet laat weten wat hij nodig heeft, heeft die zijn bijdrage afgestemd op de norm van DUO - geldt voor thuiswonende scholieren. En die ligt dus lager dan het bedrag dat zijn moeder eerst voor hem kreeg. Ik vind dat wel zo stom trouwens: hoezeer ik die kerel ook een eikel vindt: hij betaalt wel trouw. Maar omdat ze te koppig/wraakzuchtig/boos zijn, communiceren ze niet meer met 'em en heeft hij de bijdrage dus teruggebracht naar het minimum. Zoon kan daar wat aan doen door aan te tonen dat hij het echt nodig heeft, maar vertikt het gewoon. En vriendin laat dat dan maar zo. Aaaargh!
Ohja, ik weet niet hoe het bij hun geregeld is, maar ik had wettelijk recht op kinderalimentatie tot ik 21 was.....wel ging het vanaf dat moment naar mij, waarvan ik dus kostgeld e.d. moest betalen..Dat heb ik ook uitgezocht (hm.. again!): dat geldt alleen als jij niet in je eigen levensonderhoud kan voorzien. Dat moet je dan aantonen aan de betalende ouder. Omdat hij (en zij!) zijn vader niet laat weten wat hij nodig heeft, heeft die zijn bijdrage afgestemd op de norm van DUO - geldt voor thuiswonende scholieren. En die ligt dus lager dan het bedrag dat zijn moeder eerst voor hem kreeg. Ik vind dat wel zo stom trouwens: hoezeer ik die kerel ook een eikel vindt: hij betaalt wel trouw. Maar omdat ze te koppig/wraakzuchtig/boos zijn, communiceren ze niet meer met 'em en heeft hij de bijdrage dus teruggebracht naar het minimum. Zoon kan daar wat aan doen door aan te tonen dat hij het echt nodig heeft, maar vertikt het gewoon. En vriendin laat dat dan maar zo. Aaaargh!
donderdag 20 januari 2011 om 21:55
donderdag 20 januari 2011 om 21:56
Je vriendin is niet alleen asociaal maar ook dom. De ex blijft maar zoveel jaar alimentatieplichtig. Daarna neemt de bijstand het over en dat komt met:
- sollicitatieplicht
- werkplicht
Als je vriendin ook maar enigzins iets van slim is, dan zorgt ze ervoor dat ze NU aan de slag gaat om werk te vinden dat ze leuk vindt. Eenmaal in de bijstand heeft ze niets meer te willen. Bijstandsgerechtigden worden tegenwoordig aan het werk gezet om hun uitkering te verdienen en dat zijn niet de leukste banen. Denk bijv aan straatvegen met zo'n prikker...
- sollicitatieplicht
- werkplicht
Als je vriendin ook maar enigzins iets van slim is, dan zorgt ze ervoor dat ze NU aan de slag gaat om werk te vinden dat ze leuk vindt. Eenmaal in de bijstand heeft ze niets meer te willen. Bijstandsgerechtigden worden tegenwoordig aan het werk gezet om hun uitkering te verdienen en dat zijn niet de leukste banen. Denk bijv aan straatvegen met zo'n prikker...
donderdag 20 januari 2011 om 21:57
quote:QQelleQ schreef op 20 januari 2011 @ 21:52:
Jarek volgens mij heb je wel het beste met je vriendin voor, maar wordt het tijd om haar eens de gevolgen van haar gedrag te laten voelen. Stop met redden.
Zoals ik al zei zijn er best redenen te bedenken om (erg lang) boos te zijn op een ex. Maar op het moment dat dat gevoel je leven gaat kleuren en beheersen is er iets goed mis.
Let wel, ik kan niet vannachter mijn computer oordelen over je vriendin of een diagnose stellen, maar dit is ongezond voor je vriendin en haar kinderen.
Dit lijkt me ook iets wat ze zelf in zal moeten gaan zien. Jij kan haar daarbij helpen maar de last niet op je nemen.Misschien heb je, net als Dubiootje en een aantal anderen wel gelijk. Ik voel me er zelf rot onder, zou het zelf écht anders doen, maar zie aan de andere kant ook kinderen die zich op deze manier niet kunnen redden in de maatschappij vanwege een aangeleerd 'arme-ik' syndroom. Ik geloof dat zij de enige reden zijn waarom ik haar nog zie.
Jarek volgens mij heb je wel het beste met je vriendin voor, maar wordt het tijd om haar eens de gevolgen van haar gedrag te laten voelen. Stop met redden.
Zoals ik al zei zijn er best redenen te bedenken om (erg lang) boos te zijn op een ex. Maar op het moment dat dat gevoel je leven gaat kleuren en beheersen is er iets goed mis.
Let wel, ik kan niet vannachter mijn computer oordelen over je vriendin of een diagnose stellen, maar dit is ongezond voor je vriendin en haar kinderen.
Dit lijkt me ook iets wat ze zelf in zal moeten gaan zien. Jij kan haar daarbij helpen maar de last niet op je nemen.Misschien heb je, net als Dubiootje en een aantal anderen wel gelijk. Ik voel me er zelf rot onder, zou het zelf écht anders doen, maar zie aan de andere kant ook kinderen die zich op deze manier niet kunnen redden in de maatschappij vanwege een aangeleerd 'arme-ik' syndroom. Ik geloof dat zij de enige reden zijn waarom ik haar nog zie.
donderdag 20 januari 2011 om 21:59
donderdag 20 januari 2011 om 22:03
quote:dubiootje schreef op 20 januari 2011 @ 21:55:
- de band van je kinderen met hun vader te verstieren
Dat laatste is toch wel het toppunt. Maar ja, ze heeft natuurlijk niets beters te doen de hele dag.
Ik weet dat haar ex er alles aan doet om weer in contact te komen, met name met de oudste. Maar dat vindt zijn moeder niet goed, dan kiest 'ie namelijk partij voor zijn vader. En dus negeert zoon alle pogingen tot contact en is naar mijn idee best ongelukkig. Aan de andere kant: hij is 18 en zou ook wel eens wat meer ballen mogen hebben hoor.
Vriendin laat daar weinig over los omdat ze weet dat ik dat echt onwijs asociaal vindt van haar en heel slecht ook voor de kinderen. Maar goed, dat houdt haar niet tegen in haar kruistocht. Helaas.
- de band van je kinderen met hun vader te verstieren
Dat laatste is toch wel het toppunt. Maar ja, ze heeft natuurlijk niets beters te doen de hele dag.
Ik weet dat haar ex er alles aan doet om weer in contact te komen, met name met de oudste. Maar dat vindt zijn moeder niet goed, dan kiest 'ie namelijk partij voor zijn vader. En dus negeert zoon alle pogingen tot contact en is naar mijn idee best ongelukkig. Aan de andere kant: hij is 18 en zou ook wel eens wat meer ballen mogen hebben hoor.
Vriendin laat daar weinig over los omdat ze weet dat ik dat echt onwijs asociaal vindt van haar en heel slecht ook voor de kinderen. Maar goed, dat houdt haar niet tegen in haar kruistocht. Helaas.
donderdag 20 januari 2011 om 22:04
Jarek, wettelijk gezien is de gemeente - landelijke wetgeving - idd verantwoordelijk voor de ondersteuning van werkzoekende nuggers (niet uitkeringsgerechtigden). Je vriendin kan dus zeker wel hiervoor bij de gemeente aankloppen, alleen vrees ik dat veel gemeenten hier idd weinig mee doen. Reïntegratie van de wel uitkeringsgerechtigden is idd meestal de prioriteit, en stel dat ze wel met haar aan de slag gaan, dan zijn ze denk ik snel klaar met een persoon die een dergelijke houding heeft. Als je vriendin uberhaupt al niet wil, zullen ze er zeker weinig tijd en energie in steken, ook al zijn ze dus wettelijk gezien wel verplicht tot het bieden van ondersteuning.
