Geld & Recht
alle pijlers
Waar heb je als alleenstaande moeder recht op?
donderdag 20 januari 2011 om 20:48
Een vriendin van mij zit in een financiele toestand die niet zo rooskleurig is. Zelf zegt ze dat ze nergens meer recht op heeft en 'iedereen haar laat verkommeren' maar ik vraag me af of ze dat bij het rechte eind heeft. Ik wil haar graag helpen, maar weet niet zo goed hoe.
De situatie:
Vrouw, sinds enkele jaren gescheiden en al sinds bijna 10 jaar niet meer werkzaam. Toendertijd met een kantoorbaan gestopt vanwege een verhuizing en de kinderen en inmiddels dus een behoorlijke afstand tot de arbeidsmarkt.
Ze heeft drie kinderen: één zoon van net 18 die naar MBO gaat, andere zoon van 16 die nog op de MAVO (?) zit en een dochtertje van 10.
Vriendin ontvangt van haar ex-man partneralimentatie op het niveau van een bijstandsuitkering voor een alleenstaande vrouw en kinderalimentatie voor de twee jongsten. Haar oudste ontvangt rechtstreeks van zijn vader het deel van de aanvullende beurs volgens de normen van DUO. Ter informatie: het bedrag dat de oudste krijgt, ligt lager dan de kinderalimentatie en hij geeft een deel hiervan (niet alles) af aan zijn moeder.
Met het totaal (partneralimentatie en kinderalimentatie voor drie kinderen), in combinatie met allerlei toeslagen (huurtoeslag en zorgtoeslag) redde ze het op zich wel. Maar nu valt dus een groot deel van de alimentatie van de oudste weg en over niet al te lange tijd ook die van de middelste.
Ze zit nu enorm in de stress vanwege de geldzorgen. Helaas krijgt niemand aan haar verstand gepeuterd dat ze beter op zoek kan gaan naar werk. Ze vindt dat haar ex-man anders veel te makkelijk wegkomt omdat hij dan geen partneralimentatie meer hoeft te betalen. Volgens mij is dat niet zo, maar ik hoop dat er deskundigen (Branwen?) zijn die hier goed advies over kunnen geven. Je raakt die partneralimentatie toch niet zomaar kwijt? Eerlijk gezegd vraag ik me ook wel af of ze zo makkelijk werk vindt (ze heeft geen beroepsopleiding gedaan) in deze tijd, maar als je echt wilt... En wat gebeurt er als ze straks (na 10 jaar, geloof ik?) geen partneralimentatie meer krijgt?
Kort en goed: wat zijn de mogelijkheden, als we ervan uitgaan dat ze geen werk vindt? Kan ze een bijstanduitkering aanvragen of kan ze extra geld van haar ex-man krijgen? En zo ja, hoe krijgt ze dat dan voor elkaar? Wat zijn haar mogelijkheden?
De situatie:
Vrouw, sinds enkele jaren gescheiden en al sinds bijna 10 jaar niet meer werkzaam. Toendertijd met een kantoorbaan gestopt vanwege een verhuizing en de kinderen en inmiddels dus een behoorlijke afstand tot de arbeidsmarkt.
Ze heeft drie kinderen: één zoon van net 18 die naar MBO gaat, andere zoon van 16 die nog op de MAVO (?) zit en een dochtertje van 10.
Vriendin ontvangt van haar ex-man partneralimentatie op het niveau van een bijstandsuitkering voor een alleenstaande vrouw en kinderalimentatie voor de twee jongsten. Haar oudste ontvangt rechtstreeks van zijn vader het deel van de aanvullende beurs volgens de normen van DUO. Ter informatie: het bedrag dat de oudste krijgt, ligt lager dan de kinderalimentatie en hij geeft een deel hiervan (niet alles) af aan zijn moeder.
Met het totaal (partneralimentatie en kinderalimentatie voor drie kinderen), in combinatie met allerlei toeslagen (huurtoeslag en zorgtoeslag) redde ze het op zich wel. Maar nu valt dus een groot deel van de alimentatie van de oudste weg en over niet al te lange tijd ook die van de middelste.
Ze zit nu enorm in de stress vanwege de geldzorgen. Helaas krijgt niemand aan haar verstand gepeuterd dat ze beter op zoek kan gaan naar werk. Ze vindt dat haar ex-man anders veel te makkelijk wegkomt omdat hij dan geen partneralimentatie meer hoeft te betalen. Volgens mij is dat niet zo, maar ik hoop dat er deskundigen (Branwen?) zijn die hier goed advies over kunnen geven. Je raakt die partneralimentatie toch niet zomaar kwijt? Eerlijk gezegd vraag ik me ook wel af of ze zo makkelijk werk vindt (ze heeft geen beroepsopleiding gedaan) in deze tijd, maar als je echt wilt... En wat gebeurt er als ze straks (na 10 jaar, geloof ik?) geen partneralimentatie meer krijgt?
Kort en goed: wat zijn de mogelijkheden, als we ervan uitgaan dat ze geen werk vindt? Kan ze een bijstanduitkering aanvragen of kan ze extra geld van haar ex-man krijgen? En zo ja, hoe krijgt ze dat dan voor elkaar? Wat zijn haar mogelijkheden?
donderdag 20 januari 2011 om 21:15
Aan het werk en verder niet klagen..
Ik ben jarenlang alleenstaande moeder geweest en moest ook werken en dan nog thuis de boel draaiende houden.
Zoals al eerder werd gezegt uwv kan ze aanvragen maar dan word haar toch verplicht aan het werk te gaan..
Iedereen moet werken voor zijn/haar brood dus je vriendin ook..
De jongste is 10 dus het kan makkelijk...Beter dan de hele dag thuis zitten..
Als je kinderen hebt die nog niet naar school gaan kan ik het begrijpen maar zo komt het over dat ze te lui is om te werken..
Ik ben jarenlang alleenstaande moeder geweest en moest ook werken en dan nog thuis de boel draaiende houden.
Zoals al eerder werd gezegt uwv kan ze aanvragen maar dan word haar toch verplicht aan het werk te gaan..
Iedereen moet werken voor zijn/haar brood dus je vriendin ook..
De jongste is 10 dus het kan makkelijk...Beter dan de hele dag thuis zitten..
Als je kinderen hebt die nog niet naar school gaan kan ik het begrijpen maar zo komt het over dat ze te lui is om te werken..
donderdag 20 januari 2011 om 21:17
quote:Elimia schreef op 20 januari 2011 @ 21:11:
[...]
Ik vind persoonlijk niet dat je vriendin hier recht op heeft. Dan moet ze maar gaan werken, sorry. Dit is bedoeld voor mensen die echt in nood zitten, gezinnen met hardwerkende ouders die niet rond kunnen komen bijvoorbeeld. Niet voor truttebollen die weigeren te werken omdat ze anders hun ex niet meer dwars kunnen zitten.Ik begrijp jouw reactie wel, maar aan de andere kant: haar kinderen worden nu wel de dupe van haar lamlendigheid he. Het zou leuk zijn als die eens iets anders kunnen doen dan de hele dag moeten luisteren naar hun moeder die op alles en iedereen boos is en denkt dat de hele wereld tegen haar is.
[...]
Ik vind persoonlijk niet dat je vriendin hier recht op heeft. Dan moet ze maar gaan werken, sorry. Dit is bedoeld voor mensen die echt in nood zitten, gezinnen met hardwerkende ouders die niet rond kunnen komen bijvoorbeeld. Niet voor truttebollen die weigeren te werken omdat ze anders hun ex niet meer dwars kunnen zitten.Ik begrijp jouw reactie wel, maar aan de andere kant: haar kinderen worden nu wel de dupe van haar lamlendigheid he. Het zou leuk zijn als die eens iets anders kunnen doen dan de hele dag moeten luisteren naar hun moeder die op alles en iedereen boos is en denkt dat de hele wereld tegen haar is.
donderdag 20 januari 2011 om 21:17
En ik zeg het nog maar een keer: beide ouders van een kind worden geacht het kind te onderhouden. De kinderalimentatie is bedoeld als de bijdrage van de niet-verzorgende ouder. De verzorgende ouder dient zelf haar eigen bijdrage te doen. Deze moeder levert helemaal geen eigen bijdrage in het onderhoud van haar kinderen. De bijdrage in natura (verzorging van de kinderen) stelt in het geval van kinderen van die leeftijd niet veel voor. Ze hoeft echt niet fulltime thuis te zitten om kinderen van 10, 16 en 18 met de thee op te wachten.
Ik word hier echt boos om.
Ik word hier echt boos om.
Ga in therapie!
donderdag 20 januari 2011 om 21:19
quote:Jarek03 schreef op 20 januari 2011 @ 21:12:
Wel fijn dat jullie heel eensgezind hetzelfde oordeel hebben, maar ik kan haar dit niet aan haar verstand peuteren. Of ik heb niet de goede argumenten, dat kan ook...Misschien moet je haar even wijzen op dit topic?
Wel fijn dat jullie heel eensgezind hetzelfde oordeel hebben, maar ik kan haar dit niet aan haar verstand peuteren. Of ik heb niet de goede argumenten, dat kan ook...Misschien moet je haar even wijzen op dit topic?
It's not you, it's me. No wait. It's you. It's totally you...
donderdag 20 januari 2011 om 21:19
Mijn moeder heeft na haar scheiding en 20 jaar niet werken een reintegratietraject gevolgd bij de gemeente meende ik. Ze kreeg/krijgt geen uitkering en dat was geen belemmering. Gewoon informeren dus! Mijn moeder heeft na 2 jaar via stageplaatsen ervaring opdoen inmiddels weer een hardstikke leuke en goede baan.
donderdag 20 januari 2011 om 21:21
Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik er zo langzamerhand ook een beetje gefrustreerd over raak. Enerzijds begrijp ik wel dat ze haar ex-man wil pakken op de plek die hem het meest zeer doet (zijn portemonnee), aan de andere kant snap ik volstrekt niet hoe je je leven zo kan laten verpesten door die wraakzucht.
Nu vind ik dat je je vrienden niet zomaar in de kou moet laten staan als het even een tijdje niet zo lekker loopt, dus ik wil haar nog steeds wel helpen. Het liefst zou ik een lijstje met actiepunten / mogelijkheden voor haar opstellen en zeggen dat ik haar er graag bij wil helpen en als ze het niet doet, ik de vriendschap toch een tijdje 'on hold' zet. Ik vind het lastig omdat ze echt zo anders reageert dan ikzelf zou doen. Ik vind dat best lastig, eerlijk gezegd.
Nu vind ik dat je je vrienden niet zomaar in de kou moet laten staan als het even een tijdje niet zo lekker loopt, dus ik wil haar nog steeds wel helpen. Het liefst zou ik een lijstje met actiepunten / mogelijkheden voor haar opstellen en zeggen dat ik haar er graag bij wil helpen en als ze het niet doet, ik de vriendschap toch een tijdje 'on hold' zet. Ik vind het lastig omdat ze echt zo anders reageert dan ikzelf zou doen. Ik vind dat best lastig, eerlijk gezegd.
donderdag 20 januari 2011 om 21:21
quote:Jarek03 schreef op 20 januari 2011 @ 21:17:
[...]
Ik begrijp jouw reactie wel, maar aan de andere kant: haar kinderen worden nu wel de dupe van haar lamlendigheid he. Het zou leuk zijn als die eens iets anders kunnen doen dan de hele dag moeten luisteren naar hun moeder die op alles en iedereen boos is en denkt dat de hele wereld tegen haar is.Dat kan wel zijn, maar dat is haar verantwoordelijkheid, en niet die van de gemeente. Tenminste, niet zolang zij niet werkt.
[...]
Ik begrijp jouw reactie wel, maar aan de andere kant: haar kinderen worden nu wel de dupe van haar lamlendigheid he. Het zou leuk zijn als die eens iets anders kunnen doen dan de hele dag moeten luisteren naar hun moeder die op alles en iedereen boos is en denkt dat de hele wereld tegen haar is.Dat kan wel zijn, maar dat is haar verantwoordelijkheid, en niet die van de gemeente. Tenminste, niet zolang zij niet werkt.
donderdag 20 januari 2011 om 21:22
quote:Jarek03 schreef op 20 januari 2011 @ 21:17:
[...]
Ik begrijp jouw reactie wel, maar aan de andere kant: haar kinderen worden nu wel de dupe van haar lamlendigheid he. Het zou leuk zijn als die eens iets anders kunnen doen dan de hele dag moeten luisteren naar hun moeder die op alles en iedereen boos is en denkt dat de hele wereld tegen haar is.
Als je vindt dat de kinderen hiermee ernstig tkort komen, echt heel ernstig, bel je de kinderbecherming. En anders is het de verantwoordlijkheid van beide ouders.
Hoe lief ook van o, het ENIGE wat je gaat bereiken vanuit deze houding is deze lamstraal bevestigen in haar slachtofferrol.
[...]
Ik begrijp jouw reactie wel, maar aan de andere kant: haar kinderen worden nu wel de dupe van haar lamlendigheid he. Het zou leuk zijn als die eens iets anders kunnen doen dan de hele dag moeten luisteren naar hun moeder die op alles en iedereen boos is en denkt dat de hele wereld tegen haar is.
Als je vindt dat de kinderen hiermee ernstig tkort komen, echt heel ernstig, bel je de kinderbecherming. En anders is het de verantwoordlijkheid van beide ouders.
Hoe lief ook van o, het ENIGE wat je gaat bereiken vanuit deze houding is deze lamstraal bevestigen in haar slachtofferrol.
donderdag 20 januari 2011 om 21:23
quote:plops schreef op 20 januari 2011 @ 21:19:
Mijn moeder heeft na haar scheiding en 20 jaar niet werken een reintegratietraject gevolgd bij de gemeente meende ik. Ze kreeg/krijgt geen uitkering en dat was geen belemmering. Gewoon informeren dus! Mijn moeder heeft na 2 jaar via stageplaatsen ervaring opdoen inmiddels weer een hardstikke leuke en goede baan.Dat vind ik zó stoer! Kan me voorstellen dat je hardstikke trots bent op je moeder!
Mijn moeder heeft na haar scheiding en 20 jaar niet werken een reintegratietraject gevolgd bij de gemeente meende ik. Ze kreeg/krijgt geen uitkering en dat was geen belemmering. Gewoon informeren dus! Mijn moeder heeft na 2 jaar via stageplaatsen ervaring opdoen inmiddels weer een hardstikke leuke en goede baan.Dat vind ik zó stoer! Kan me voorstellen dat je hardstikke trots bent op je moeder!
donderdag 20 januari 2011 om 21:23
Ik heb een soortgelijke vraag. Een vriendin van mij is al een jaar of 4 gescheiden, twee kindertjes. Haar ex man kan geen baan vasthouden en heeft nu weer zijn baan verloren en wil beroepen op partner alimentatie. Tijdens hun huwelijk leefden zij gezamelijk met een modaal inkomen. Nu zoveel jaar na hun huwelijk is zij significant meer gaan verdienen. Blijkbaar kan hij aanspraak maken op alimentatie. Gaat hij er nou op vooruit omdat zij meer verdiend? Of blijft het op het niveau van levenstijl tijdens huwelijk en wat hij zelf al die tijd gewend was? De kosten van de kinderen komen al voor het grootste deel neer op haar.
donderdag 20 januari 2011 om 21:23
quote:dubiootje schreef op 20 januari 2011 @ 21:17:
En ik zeg het nog maar een keer: beide ouders van een kind worden geacht het kind te onderhouden. De kinderalimentatie is bedoeld als de bijdrage van de niet-verzorgende ouder. De verzorgende ouder dient zelf haar eigen bijdrage te doen. Deze moeder levert helemaal geen eigen bijdrage in het onderhoud van haar kinderen. De bijdrage in natura (verzorging van de kinderen) stelt in het geval van kinderen van die leeftijd niet veel voor. Ze hoeft echt niet fulltime thuis te zitten om kinderen van 10, 16 en 18 met de thee op te wachten.
@ Jarek03
Ik vind bovenstaande anders wel een goed argument hoor!
En als ze bijstand zou aanvragen zouden ze haar ook aan de sollicitatie zetten. Volgens mij ben je alleen tot je kind naar de basisschool gaat vrij van sollicitatieplicht. Zodra het naar school gaat zul je dus iig parttime moeten gaan werken.
Wel kunnen ze haar bij de gemeente helpen om een baan te vinden, maar dan moet ze dit wel willen!
En ik zeg het nog maar een keer: beide ouders van een kind worden geacht het kind te onderhouden. De kinderalimentatie is bedoeld als de bijdrage van de niet-verzorgende ouder. De verzorgende ouder dient zelf haar eigen bijdrage te doen. Deze moeder levert helemaal geen eigen bijdrage in het onderhoud van haar kinderen. De bijdrage in natura (verzorging van de kinderen) stelt in het geval van kinderen van die leeftijd niet veel voor. Ze hoeft echt niet fulltime thuis te zitten om kinderen van 10, 16 en 18 met de thee op te wachten.
@ Jarek03
Ik vind bovenstaande anders wel een goed argument hoor!
En als ze bijstand zou aanvragen zouden ze haar ook aan de sollicitatie zetten. Volgens mij ben je alleen tot je kind naar de basisschool gaat vrij van sollicitatieplicht. Zodra het naar school gaat zul je dus iig parttime moeten gaan werken.
Wel kunnen ze haar bij de gemeente helpen om een baan te vinden, maar dan moet ze dit wel willen!
donderdag 20 januari 2011 om 21:24
Ik denk dat jouw probleem eerder is wat je met deze vriendin wil dan hoe zij aan meer toeslagen kan komen. Het klinkt alsof ze zwelgt in haar verdriet, boosheid en wrok. Haar omgeving sleurt ze daarin mee. Dat is heel vervelend voor haar kinderen en het is heel lief van je dat je die wil helpen. Maar zij zijn het meest geholpen met een moeder die haar eigen leven weer opbouwt na de scheiding, die hen door deze moeilijke jaren heen helpt. Niet een moeder die bij de pakken neerzit, zich in haar slachtoffersrol wentelt en steen en been klaagt. Over hun VADER nogal liefst. Hopelijk doet ze dat niet waar de kinderen bij zijn, maar als boosheid op haar ex haar enige passie is, lijkt het me sterk dat ze daar niets van meekrijgen.
Hoeveel energie wil jij in haar steken? Wat haal je zelf nog uit deze vriendschap?
Hoeveel energie wil jij in haar steken? Wat haal je zelf nog uit deze vriendschap?
Ga in therapie!
donderdag 20 januari 2011 om 21:26
quote:Jarek03 schreef op 20 januari 2011 @ 21:21:
Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik er zo langzamerhand ook een beetje gefrustreerd over raak. Enerzijds begrijp ik wel dat ze haar ex-man wil pakken op de plek die hem het meest zeer doet (zijn portemonnee), aan de andere kant snap ik volstrekt niet hoe je je leven zo kan laten verpesten door die wraakzucht. De beste wraak is anders laten zien dat jij je leven geweldig op de rails hebt ZONDER HEM. En dan nog, wraak? Ga je daar je leven mee verpesten? Wat een zure, verbitterde, eenzame vrouw word je dan.
Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik er zo langzamerhand ook een beetje gefrustreerd over raak. Enerzijds begrijp ik wel dat ze haar ex-man wil pakken op de plek die hem het meest zeer doet (zijn portemonnee), aan de andere kant snap ik volstrekt niet hoe je je leven zo kan laten verpesten door die wraakzucht. De beste wraak is anders laten zien dat jij je leven geweldig op de rails hebt ZONDER HEM. En dan nog, wraak? Ga je daar je leven mee verpesten? Wat een zure, verbitterde, eenzame vrouw word je dan.
Ga in therapie!
donderdag 20 januari 2011 om 21:28
donderdag 20 januari 2011 om 21:30
quote:Jarek03 schreef op 20 januari 2011 @ 21:21:
Het liefst zou ik een lijstje met actiepunten / mogelijkheden voor haar opstellen en zeggen dat ik haar er graag bij wil helpen en als ze het niet doet, ik de vriendschap toch een tijdje 'on hold' zet. Ik vind het lastig omdat ze echt zo anders reageert dan ikzelf zou doen. Ik vind dat best lastig, eerlijk gezegd.Mag ik raden? Jij stelt een lijstje met actiepunten op en doet suggesties. Zij schiet ze één voor één af met negatieve argumenten. Is ze het type "voor elke oplossing een probleem"? Dan ga je haar op deze manier niet helpen (en het gaat jou heel veel energie kosten). Als je haar wilt helpen, moet je a) zeker weten dat ze op je hulp zit te wachten en uit deze situatie wil komen en b) geen kant-en-klare oplossingen aanreiken. Je kan haar dan open vragen stellen over wat ze wil en kan. Vragen kan ze niet afschieten Maar eerst weten of ze wel hulp wil.
Het liefst zou ik een lijstje met actiepunten / mogelijkheden voor haar opstellen en zeggen dat ik haar er graag bij wil helpen en als ze het niet doet, ik de vriendschap toch een tijdje 'on hold' zet. Ik vind het lastig omdat ze echt zo anders reageert dan ikzelf zou doen. Ik vind dat best lastig, eerlijk gezegd.Mag ik raden? Jij stelt een lijstje met actiepunten op en doet suggesties. Zij schiet ze één voor één af met negatieve argumenten. Is ze het type "voor elke oplossing een probleem"? Dan ga je haar op deze manier niet helpen (en het gaat jou heel veel energie kosten). Als je haar wilt helpen, moet je a) zeker weten dat ze op je hulp zit te wachten en uit deze situatie wil komen en b) geen kant-en-klare oplossingen aanreiken. Je kan haar dan open vragen stellen over wat ze wil en kan. Vragen kan ze niet afschieten Maar eerst weten of ze wel hulp wil.
Ga in therapie!
donderdag 20 januari 2011 om 21:30
quote:robdevries schreef op 20 januari 2011 @ 21:23:
Ik heb een soortgelijke vraag. Een vriendin van mij is al een jaar of 4 gescheiden, twee kindertjes. Haar ex man kan geen baan vasthouden en heeft nu weer zijn baan verloren en wil beroepen op partner alimentatie. Tijdens hun huwelijk leefden zij gezamelijk met een modaal inkomen. Nu zoveel jaar na hun huwelijk is zij significant meer gaan verdienen. Blijkbaar kan hij aanspraak maken op alimentatie. Gaat hij er nou op vooruit omdat zij meer verdiend? Of blijft het op het niveau van levenstijl tijdens huwelijk en wat hij zelf al die tijd gewend was? De kosten van de kinderen komen al voor het grootste deel neer op haar.Een advocaat kan hier eenvoudig een draagkrachtberekening op los laten.
Ik heb een soortgelijke vraag. Een vriendin van mij is al een jaar of 4 gescheiden, twee kindertjes. Haar ex man kan geen baan vasthouden en heeft nu weer zijn baan verloren en wil beroepen op partner alimentatie. Tijdens hun huwelijk leefden zij gezamelijk met een modaal inkomen. Nu zoveel jaar na hun huwelijk is zij significant meer gaan verdienen. Blijkbaar kan hij aanspraak maken op alimentatie. Gaat hij er nou op vooruit omdat zij meer verdiend? Of blijft het op het niveau van levenstijl tijdens huwelijk en wat hij zelf al die tijd gewend was? De kosten van de kinderen komen al voor het grootste deel neer op haar.Een advocaat kan hier eenvoudig een draagkrachtberekening op los laten.
donderdag 20 januari 2011 om 21:33
quote:moppetoet schreef op 20 januari 2011 @ 21:30:
[...]
Een advocaat kan hier eenvoudig een draagkrachtberekening op los laten.
Draagkracht is er wel. Echter lijkt het zo oneerlijk dat zij nu meer zou moeten betalen 4 jaar na de scheiding nu het zo goed met haar gaat. Hij kan zelf prima werken, maar nu zij zoveel verdiend, zou hij ook lekker kunnen verdienen aan haar als daar een draagkracht berekening op los wordt gelaten.
Kan je tot aan 12 jaar na scheiding nog aanspraak maken op partner alimentatie?
[...]
Een advocaat kan hier eenvoudig een draagkrachtberekening op los laten.
Draagkracht is er wel. Echter lijkt het zo oneerlijk dat zij nu meer zou moeten betalen 4 jaar na de scheiding nu het zo goed met haar gaat. Hij kan zelf prima werken, maar nu zij zoveel verdiend, zou hij ook lekker kunnen verdienen aan haar als daar een draagkracht berekening op los wordt gelaten.
Kan je tot aan 12 jaar na scheiding nog aanspraak maken op partner alimentatie?
donderdag 20 januari 2011 om 21:34
quote:dubiootje schreef op 20 januari 2011 @ 21:24:
Ik denk dat jouw probleem eerder is wat je met deze vriendin wil dan hoe zij aan meer toeslagen kan komen. Het klinkt alsof ze zwelgt in haar verdriet, boosheid en wrok. Haar omgeving sleurt ze daarin mee. Dat is heel vervelend voor haar kinderen en het is heel lief van je dat je die wil helpen. Maar zij zijn het meest geholpen met een moeder die haar eigen leven weer opbouwt na de scheiding, die hen door deze moeilijke jaren heen helpt. Niet een moeder die bij de pakken neerzit, zich in haar slachtoffersrol wentelt en steen en been klaagt. Over hun VADER nogal liefst. Hopelijk doet ze dat niet waar de kinderen bij zijn, maar als boosheid op haar ex haar enige passie is, lijkt het me sterk dat ze daar niets van meekrijgen.
Hoeveel energie wil jij in haar steken? Wat haal je zelf nog uit deze vriendschap?Tja, het antwoord op je laatste vraag is niet zo moeilijk: niet zoveel meer. Maar ik zie ook drie kinderen die zwaar lijden onder de scheiding. Helaas heeft ze de oudste twee al vanaf het begin zo bewerkt dat die geen contact meer hebben met hun vader, dus die worden er wel degelijk mee belast. Ik heb het idee dat ze altijd blij zijn als ik er ben, al was het alleen maar omdat het dan allemaal een beetje luchtig is thuis. Dat maakt het ook zo lastig om het contact te verbreken.
Ik denk dat jouw probleem eerder is wat je met deze vriendin wil dan hoe zij aan meer toeslagen kan komen. Het klinkt alsof ze zwelgt in haar verdriet, boosheid en wrok. Haar omgeving sleurt ze daarin mee. Dat is heel vervelend voor haar kinderen en het is heel lief van je dat je die wil helpen. Maar zij zijn het meest geholpen met een moeder die haar eigen leven weer opbouwt na de scheiding, die hen door deze moeilijke jaren heen helpt. Niet een moeder die bij de pakken neerzit, zich in haar slachtoffersrol wentelt en steen en been klaagt. Over hun VADER nogal liefst. Hopelijk doet ze dat niet waar de kinderen bij zijn, maar als boosheid op haar ex haar enige passie is, lijkt het me sterk dat ze daar niets van meekrijgen.
Hoeveel energie wil jij in haar steken? Wat haal je zelf nog uit deze vriendschap?Tja, het antwoord op je laatste vraag is niet zo moeilijk: niet zoveel meer. Maar ik zie ook drie kinderen die zwaar lijden onder de scheiding. Helaas heeft ze de oudste twee al vanaf het begin zo bewerkt dat die geen contact meer hebben met hun vader, dus die worden er wel degelijk mee belast. Ik heb het idee dat ze altijd blij zijn als ik er ben, al was het alleen maar omdat het dan allemaal een beetje luchtig is thuis. Dat maakt het ook zo lastig om het contact te verbreken.
