Gezondheid
alle pijlers
ADHD een 'fictieve ziekte'?
dinsdag 3 december 2013 om 18:24
Vandaag verscheen er een stukje op facebook over ADHD, de "bedenker" Leon Eisenberg zou op zijn sterfbed hebben toegegeven dat ADHD een 'fictieve ziekte' zou zijn.
Ik zelf heb jarenlang verschillende onderzoeken ondergaan, mijn omgeving wist eigenlijk al zeker dat ik ADHD zou hebben, maar toch kwam er uit de onderzoeken alleen dat ik 'kenmerken' zou hebben. Toch is er een aantal jaar geleden, door een particuliere psycholoog die tevens zelf ook ADHD heeft, de diagnose bij mij gesteld. Ik heb ADHD, zonder twijfel.
Het heeft mij op dat moment enorm gerustgesteld, ik wist eindelijk wat er mis was. Ik kreeg eindelijk een antwoord op de vraag waarom sommige 'normale' dingen soms zoveel moeilijker waren dan voor anderen. Er viel ook een last van mijn schouders, ik wist nu dat dit niet aan mij persoonlijk lag, dat ik ook heus wel een normaal leven zou kunnen leiden alleen wel met de nodige begeleiding en ondersteuning. Zo heb ik een aantal cursussen gevolgd over het omgaan met ADHD in het dagelijks leven, dit was in een groep met andere 'lotgenoten'. Ik heb mij nog nooit zo begrepen en thuis gevoeld als daar in die groep. Ik herkende bijna alles wat er besproken werd en dat gaf een enorme rust. Juist door die cursussen en in combinatie met de medicatie die ik krijg, ben ik in staat een normaal leven te leiden net als ieder ander.
Toch loop ik steeds vaker aan tegen de reacties van mensen zonder ADHD. Qua hyperactiviteit pas ik namelijk niet in het plaatje dat de buitenwereld van ADHD heeft. Ik vind het erg vermoeiend om steeds weer het hele verhaal uit te leggen wat het precies inhoud en dat er verschillende types zijn. Toch zie ik, ook na mijn uitleg, nog steeds die vragende blikken. Ik denk dat als je geen ADHD hebt je nooit helemaal zult kunnen begrijpen wat er elke dag weer in ons omgaat.
Het stukje over Leon Eisenberg riep natuurlijk enorm veel reacties op. Mensen die lachend zeggen, ik zei het toch het is gewoon nep en ADHD-ers die zich op verschillende manieren proberen te verdedigen. Het is heel frustrerend wanneer je weet dat er zoveel mensen zijn die je niet begrijpen.. Toch ben ik benieuwd wat jullie hiervan vinden, met of zonder ADHD. Wat denken de mensen zonder dat het inhoud en hoe gaan de mensen mét om met hun stoornis. Gebruiken jullie medicatie, volgen jullie cursussen of krijgen jullie begeleiding?
Ik denk dat het tijd word dat ADHD meer begrepen wordt..
Ik ben benieuwd..
Ik zelf heb jarenlang verschillende onderzoeken ondergaan, mijn omgeving wist eigenlijk al zeker dat ik ADHD zou hebben, maar toch kwam er uit de onderzoeken alleen dat ik 'kenmerken' zou hebben. Toch is er een aantal jaar geleden, door een particuliere psycholoog die tevens zelf ook ADHD heeft, de diagnose bij mij gesteld. Ik heb ADHD, zonder twijfel.
Het heeft mij op dat moment enorm gerustgesteld, ik wist eindelijk wat er mis was. Ik kreeg eindelijk een antwoord op de vraag waarom sommige 'normale' dingen soms zoveel moeilijker waren dan voor anderen. Er viel ook een last van mijn schouders, ik wist nu dat dit niet aan mij persoonlijk lag, dat ik ook heus wel een normaal leven zou kunnen leiden alleen wel met de nodige begeleiding en ondersteuning. Zo heb ik een aantal cursussen gevolgd over het omgaan met ADHD in het dagelijks leven, dit was in een groep met andere 'lotgenoten'. Ik heb mij nog nooit zo begrepen en thuis gevoeld als daar in die groep. Ik herkende bijna alles wat er besproken werd en dat gaf een enorme rust. Juist door die cursussen en in combinatie met de medicatie die ik krijg, ben ik in staat een normaal leven te leiden net als ieder ander.
Toch loop ik steeds vaker aan tegen de reacties van mensen zonder ADHD. Qua hyperactiviteit pas ik namelijk niet in het plaatje dat de buitenwereld van ADHD heeft. Ik vind het erg vermoeiend om steeds weer het hele verhaal uit te leggen wat het precies inhoud en dat er verschillende types zijn. Toch zie ik, ook na mijn uitleg, nog steeds die vragende blikken. Ik denk dat als je geen ADHD hebt je nooit helemaal zult kunnen begrijpen wat er elke dag weer in ons omgaat.
Het stukje over Leon Eisenberg riep natuurlijk enorm veel reacties op. Mensen die lachend zeggen, ik zei het toch het is gewoon nep en ADHD-ers die zich op verschillende manieren proberen te verdedigen. Het is heel frustrerend wanneer je weet dat er zoveel mensen zijn die je niet begrijpen.. Toch ben ik benieuwd wat jullie hiervan vinden, met of zonder ADHD. Wat denken de mensen zonder dat het inhoud en hoe gaan de mensen mét om met hun stoornis. Gebruiken jullie medicatie, volgen jullie cursussen of krijgen jullie begeleiding?
Ik denk dat het tijd word dat ADHD meer begrepen wordt..
Ik ben benieuwd..
donderdag 5 december 2013 om 15:44
quote:christiane schreef op donderdag 05 december 2013 12:11 Enige tijd geleden zag ik op tv een docu over adhd en dat het belangrijk was eerst de ouders te testen/onderzoeken alvorens het kind te testen wanneer het gedragsproblemen toont.
Gedrag van hen heeft namelijk heel veel invloed op de kinderen.
Als moeder bijv heel druk is, strak hanteerd etc etc dan slaat dat altijd over op de kinderen. En dan is het niet vreemd dat een kind bepaald gedrag gaat vertonen.
Dus kan het in veel gevallen beter zijn eerst (een van de) ouders te behandelen op wat voor manier dan ook. Klopt. Neem het hele gezin mee in je onderzoek.
Gedrag van hen heeft namelijk heel veel invloed op de kinderen.
Als moeder bijv heel druk is, strak hanteerd etc etc dan slaat dat altijd over op de kinderen. En dan is het niet vreemd dat een kind bepaald gedrag gaat vertonen.
Dus kan het in veel gevallen beter zijn eerst (een van de) ouders te behandelen op wat voor manier dan ook. Klopt. Neem het hele gezin mee in je onderzoek.
donderdag 5 december 2013 om 15:48
quote:Lisa077 schreef op donderdag 05 december 2013 13:14 In de herhaling 
<blockquote><div>quote:</div><div class="message-quote-div"><b><a href="malube in "ADHD een 'fictieve ziekte'?"" class="messagelink">malube schreef op 05 december 2013 @ 07:12</a>:</b>
[...]
Ontopic: ik denk zeker wel dat ADHD bestaat, alleen dat het niet altijd ADHD is maar de symptomen ook vaak veroorzaakt worden door andere oorzaken. Denk bijvoorbeeld aan een PTSS, geeft soortgelijke symptomen. Diagnose wordt vaak verkeerd gesteld.</div></blockquote>@Malube, maar daarom wordt toch ook altijd de kindertijd bij het stellen van de diagnose betrokken? Net zoals vaak gekeken wordt naar het bestaan van ADHD binnen de familie?
Dan nog is dat niet altijd voldoende.
Ik heb zelf mee gemaakt hoe 'makkelijk' de diagnose gegeven word. Ook bij mij vroegen ze wel naar mijn jeugd maar voornamelijk naar MIJ. Niet naar mijn ouders die een héle grote rol hebben gespeeld met hun levenswijze. Dit soort dingen heb ik ook gezien bij mensen die ik zelf behandel. En weet je, het is niet eens zo gen hoor want mensen en hun interacties/systemen zijn zo complex.. Maar daarom heb ik wel iets tegen een diagnose die na 3 keer een bezoekje worden gesteld. Wat bij mij wel het geval was. Normale ggz. Naar mijn idee moeten daar echt maanden overheen gaan voordat je zeker weet of een cliënt ADHD heeft.
<blockquote><div>quote:</div><div class="message-quote-div"><b><a href="malube in "ADHD een 'fictieve ziekte'?"" class="messagelink">malube schreef op 05 december 2013 @ 07:12</a>:</b>[...]
Ontopic: ik denk zeker wel dat ADHD bestaat, alleen dat het niet altijd ADHD is maar de symptomen ook vaak veroorzaakt worden door andere oorzaken. Denk bijvoorbeeld aan een PTSS, geeft soortgelijke symptomen. Diagnose wordt vaak verkeerd gesteld.</div></blockquote>@Malube, maar daarom wordt toch ook altijd de kindertijd bij het stellen van de diagnose betrokken? Net zoals vaak gekeken wordt naar het bestaan van ADHD binnen de familie?
Dan nog is dat niet altijd voldoende.
Ik heb zelf mee gemaakt hoe 'makkelijk' de diagnose gegeven word. Ook bij mij vroegen ze wel naar mijn jeugd maar voornamelijk naar MIJ. Niet naar mijn ouders die een héle grote rol hebben gespeeld met hun levenswijze. Dit soort dingen heb ik ook gezien bij mensen die ik zelf behandel. En weet je, het is niet eens zo gen hoor want mensen en hun interacties/systemen zijn zo complex.. Maar daarom heb ik wel iets tegen een diagnose die na 3 keer een bezoekje worden gesteld. Wat bij mij wel het geval was. Normale ggz. Naar mijn idee moeten daar echt maanden overheen gaan voordat je zeker weet of een cliënt ADHD heeft.
donderdag 5 december 2013 om 16:47
quote:sturgeon schreef op 05 december 2013 @ 13:59:
1. Zelf vind ik het heel frustrerend dat mensen zoals jij en ik in een maatschappij moeten leven waar weinig tot geen rekening wordt gehouden met onze 'beperkingen'. Een maatschappij die onze gedragingen afdoet als een vorm van luiheid, zwakte, "ADHD is een modeziekte en tegenwoordig heeft iedereen het maar." etc. Die constante onverschilligheid en negativiteit naar mensen met stoornissen vind ik dodelijk vermoeiend.
2. Er zijn mensen die symptomen hebben die je onder die noemer kan plaatsen. En of je het beestje nu ADHD noemt, Asperger, PDD-Nos, NPS, HPS, uiteindelijk kunnen we er gigantisch last van hebben en kan het ons leven behoorlijk ontregelen.
3. En je hebt altijd nog de veroordelende maatschappij. Ik ken maar weinig mensen die ADHD begrijpen of in ieder geval pogen begrip te tonen.1. 3. Sorry dat ik mijn mening (vooroordelen) hier etaleer, maar ik heb het op voorhand gevraagd of dat mocht.
Er lopen hier veel adhd topics op het forum waar ik mijn mond hou, al dan niet op verzoek.
2. Je kan alle karaktertrekken van de mens uit gaan diepen en zo onder een bepaald labeltje zetten.
(Normale) Karaktertrekken worden gezien als symptonen. Dat is geen goed teken.
Er wordt dan vaak naar de label gekeken en niet meer naar de mens.
Daarbij worden labels als excuus gebruikt om begrip te krijgen. (jij laat bijv nu duidelijk merken dat je begrip wil)
Terwijl die mensen, als ze je beter kennen, ook wel begrip voor jouw tekortkomingen kunnen tonen zonder een zware titel.
Je kan ook zonder diagnose begrepen worden hoe jij of ik of wie dan ook in het leven sta.
3. Gelukkig hebben nu zoveel mensen (de symptonen van) adhd/add/asperger/pdd-noss dat ze elkaar allemaal kunnen begrijpen.
1. Zelf vind ik het heel frustrerend dat mensen zoals jij en ik in een maatschappij moeten leven waar weinig tot geen rekening wordt gehouden met onze 'beperkingen'. Een maatschappij die onze gedragingen afdoet als een vorm van luiheid, zwakte, "ADHD is een modeziekte en tegenwoordig heeft iedereen het maar." etc. Die constante onverschilligheid en negativiteit naar mensen met stoornissen vind ik dodelijk vermoeiend.
2. Er zijn mensen die symptomen hebben die je onder die noemer kan plaatsen. En of je het beestje nu ADHD noemt, Asperger, PDD-Nos, NPS, HPS, uiteindelijk kunnen we er gigantisch last van hebben en kan het ons leven behoorlijk ontregelen.
3. En je hebt altijd nog de veroordelende maatschappij. Ik ken maar weinig mensen die ADHD begrijpen of in ieder geval pogen begrip te tonen.1. 3. Sorry dat ik mijn mening (vooroordelen) hier etaleer, maar ik heb het op voorhand gevraagd of dat mocht.
Er lopen hier veel adhd topics op het forum waar ik mijn mond hou, al dan niet op verzoek.
2. Je kan alle karaktertrekken van de mens uit gaan diepen en zo onder een bepaald labeltje zetten.
(Normale) Karaktertrekken worden gezien als symptonen. Dat is geen goed teken.
Er wordt dan vaak naar de label gekeken en niet meer naar de mens.
Daarbij worden labels als excuus gebruikt om begrip te krijgen. (jij laat bijv nu duidelijk merken dat je begrip wil)
Terwijl die mensen, als ze je beter kennen, ook wel begrip voor jouw tekortkomingen kunnen tonen zonder een zware titel.
Je kan ook zonder diagnose begrepen worden hoe jij of ik of wie dan ook in het leven sta.
3. Gelukkig hebben nu zoveel mensen (de symptonen van) adhd/add/asperger/pdd-noss dat ze elkaar allemaal kunnen begrijpen.
donderdag 5 december 2013 om 20:26
1. Christiane, mijn kritiek over vooroordelen e.d. was niet naar jou toe gericht en ook niet andere mensen in dit topic. Ik heb blijkbaar niet goed zitten lezen (ik heb helaas ook een aandachtsstoornis), want ik heb niet eens beseft dat je hier 'vooroordelen' had geuit. En dit is een plek voor discussie, dus laat je vooral niet door mijn reactie(s) weerhouden om wat dan ook te zeggen.
2. Het klopt dat ik inderdaad naar begrip zoek. Maar dat wilde ik al voordat ik een label had. Ik vertoon mijn hele leven al gedrag dat bestempeld wordt als 'anders', 'raar' of zelfs als 'dom'. Mijn stoornissen zijn voor mij al behoorlijk hinderlijk, laat staan als mensen je ook nog behandelen alsof je een idioot bent of een aansteller. Ik gebruik mijn label dus absoluut niet als een excuus.
3. Dat klopt. Maar het is ook wel prettig als er meer begrip zou zijn als bijv. een ADHD-er zich onder de 'gewone' mensen mengt.
2. Het klopt dat ik inderdaad naar begrip zoek. Maar dat wilde ik al voordat ik een label had. Ik vertoon mijn hele leven al gedrag dat bestempeld wordt als 'anders', 'raar' of zelfs als 'dom'. Mijn stoornissen zijn voor mij al behoorlijk hinderlijk, laat staan als mensen je ook nog behandelen alsof je een idioot bent of een aansteller. Ik gebruik mijn label dus absoluut niet als een excuus.
3. Dat klopt. Maar het is ook wel prettig als er meer begrip zou zijn als bijv. een ADHD-er zich onder de 'gewone' mensen mengt.
vrijdag 6 december 2013 om 16:05
Aan de ene kant is meer begrip fijn, aan de andere kant is er zoveel onduidelijk over het exacte hoe en wat van adhd, dat ik me wel kan voorstellen dat het voor een buitenstaander onbegrijpelijk is.
Het zou natuurlijk het mooist zijn als de ander dat dan ook erkent, maar zo zitten de meeste mensen niet in elkaar .
Het zou natuurlijk het mooist zijn als de ander dat dan ook erkent, maar zo zitten de meeste mensen niet in elkaar .
vrijdag 6 december 2013 om 16:16
Nieuwe benamingen, met nog meer letters. Maar duidelijk uitgelegd wat het verschil is en dat het kan overlappen.
Als volwassene met 60 mg ritalin per dag weet ik zeker dat het bestaat anders zou ik heel anders op de pillen reageren, het is tenslotte speed en ik word er rustig van ipv druk.
ADHD wordt in het diagnostisch handboek DSM-IV-TR beschreven als bestaande uit drie verschillende types:
ADHD-I, het overwegend onoplettende type (ADHD Predominantly Inattentive Type). Dit is het type waarbij vooral sprake is van ernstige en aanhoudende aandachtszwakte (moeite om de aandacht in het hier-en-nu te houden, dromerig type). Dit wordt ook wel het ADD-type genoemd. Deze aanduiding wordt echter sinds de publicatie van DSM-IV formeel niet meer gebruikt.
ADHD-H, het overwegend hyperactieve en impulsieve type. Hier is vooral sprake van ernstige en aanhoudende impulsiviteit en hyperactiviteit;
ADHD-C, het gecombineerde type. Zowel de problemen van het onoplettende als het hyperactieve type zijn aanwezig. Dit type ADHD komt het meeste voor.
Als volwassene met 60 mg ritalin per dag weet ik zeker dat het bestaat anders zou ik heel anders op de pillen reageren, het is tenslotte speed en ik word er rustig van ipv druk.
ADHD wordt in het diagnostisch handboek DSM-IV-TR beschreven als bestaande uit drie verschillende types:
ADHD-I, het overwegend onoplettende type (ADHD Predominantly Inattentive Type). Dit is het type waarbij vooral sprake is van ernstige en aanhoudende aandachtszwakte (moeite om de aandacht in het hier-en-nu te houden, dromerig type). Dit wordt ook wel het ADD-type genoemd. Deze aanduiding wordt echter sinds de publicatie van DSM-IV formeel niet meer gebruikt.
ADHD-H, het overwegend hyperactieve en impulsieve type. Hier is vooral sprake van ernstige en aanhoudende impulsiviteit en hyperactiviteit;
ADHD-C, het gecombineerde type. Zowel de problemen van het onoplettende als het hyperactieve type zijn aanwezig. Dit type ADHD komt het meeste voor.
vrijdag 6 december 2013 om 16:35
quote:valparaiso schreef op 03 december 2013 @ 19:02:
Het is een term om gedragsproblemen te benoemen, niks meer niks minder. Of het echt een stoornis is zullen we nooit weten, de ene mens is de andere niet. Zolang er miljarden aan verdient worden zal men erop blijven hameren dat het een ziekte is. En de mensen die het stempeltje hebben zullen het ook verdedigen omdat het wat mooier overkomt dan de waarheid maar het grappige eraan is dat het precies hetzelfde is als de omschreven klachten.
Met zal niet snel zeggen: Ik kom aandacht tekort en ik ben vreselijk druk/irritant. Maar dat betekend ADHD wel.Het heeft niets met te kort krijgen van aandacht te maken. Hier wordt mee bedoeld dat je met adhd je aandacht niet goed bij iets kan houden en dus snel bent afgeleid en tevens erg impulsief.
Het is een term om gedragsproblemen te benoemen, niks meer niks minder. Of het echt een stoornis is zullen we nooit weten, de ene mens is de andere niet. Zolang er miljarden aan verdient worden zal men erop blijven hameren dat het een ziekte is. En de mensen die het stempeltje hebben zullen het ook verdedigen omdat het wat mooier overkomt dan de waarheid maar het grappige eraan is dat het precies hetzelfde is als de omschreven klachten.
Met zal niet snel zeggen: Ik kom aandacht tekort en ik ben vreselijk druk/irritant. Maar dat betekend ADHD wel.Het heeft niets met te kort krijgen van aandacht te maken. Hier wordt mee bedoeld dat je met adhd je aandacht niet goed bij iets kan houden en dus snel bent afgeleid en tevens erg impulsief.
vrijdag 6 december 2013 om 17:03
Ik slik nu 120-140mg methylfenidaat per dag.
6.00- 8.30-11.00-13.30-16.00-18.30 wanneer ik feestje heb om 21.00 nog een keer.
Ik hoop per 1jan met concerta te kunnen beginne n omdat ik 6x perdag gewoon vaak vergeet met flinke rebounds.
Hopelijk krijg ik de aanvullende verzekering van mijn verzekeraar.
6.00- 8.30-11.00-13.30-16.00-18.30 wanneer ik feestje heb om 21.00 nog een keer.
Ik hoop per 1jan met concerta te kunnen beginne n omdat ik 6x perdag gewoon vaak vergeet met flinke rebounds.
Hopelijk krijg ik de aanvullende verzekering van mijn verzekeraar.
vrijdag 6 december 2013 om 17:20
vrijdag 6 december 2013 om 17:26
vrijdag 6 december 2013 om 18:25
Wij hebben een zoon met giga Adhd...32 inmiddels. Meteen na z n geboorte was hij al erg onrustig en overprikkeld dus met zn vierde jaar laten testen bij een kinder psychiatrische polikliniek. Zowel hij als wij hebben "tig" cursussen gevolgd om eea beter te kunnen handelen en begrijpen. Uiteindelijk mezelf ook laten onderzoeken en zoals ook verwacht heb ik het zelf ook. Beiden aan de methylfenidaat. De chaos in onze hoofden viert regelmatig hoogtei.
De drukte is notabene het minst lastige......die storm in onze hoofden is het meest lastige.
De drukte is notabene het minst lastige......die storm in onze hoofden is het meest lastige.
vrijdag 6 december 2013 om 19:18
Maar dat is dus weer niet zichtbaar aan de buitenkant, die storm.
Bij mij gaat de boel soms gewoon even op tilt als er te veel prikkels binnenkomen. Dan wil ik ineens mijn oren bedekken met mijn handen en heel hard 'stilte!' gillen.
Dat vind ik zelf het lastigste: de prikkelgevoeligheid. Maar de storm komt op een goede tweede plaats.
Daarnaast ben ik heel blij met de gulle bron van creativiteit waar ik altijd uit kan putten en mijn talent voor 'out of the box' denken.
Bij mij gaat de boel soms gewoon even op tilt als er te veel prikkels binnenkomen. Dan wil ik ineens mijn oren bedekken met mijn handen en heel hard 'stilte!' gillen.
Dat vind ik zelf het lastigste: de prikkelgevoeligheid. Maar de storm komt op een goede tweede plaats.
Daarnaast ben ik heel blij met de gulle bron van creativiteit waar ik altijd uit kan putten en mijn talent voor 'out of the box' denken.
vrijdag 6 december 2013 om 19:45
Mijn zoon is ook gediagnosticeerd met ADHD. Sinds zijn zesde. Thuis liepen (en lopen) we absoluut niet vast, maar op school was het drama. Waar hij zich aan de structuur en regels van de dag moest houden en waar er heel veel van hem gevraagd werd. School eiste het gebruik van ritalin. Hij krijgt nu 10 mg medikinet en alleen op school dagen. In weekenden en op vrije dagen niet.
Ik heb ook wel eens gehoord dat het vast aan onze opvoeding zou liggen. Vreemd dan dat mijn dochter zo'n beetje het tegenovergestelde is. Toch hebben zij dezelfde opvoeding gekregen. overigens is mijn broer ook gediagnosticeerd.
Ik merk vooral op school best veel onbegrip. Hij is ik weet niet hoe vaak als dom bestempeld, gewoon omdat hij soms zo ongeconcentreerd is.
Ik heb ook wel eens gehoord dat het vast aan onze opvoeding zou liggen. Vreemd dan dat mijn dochter zo'n beetje het tegenovergestelde is. Toch hebben zij dezelfde opvoeding gekregen. overigens is mijn broer ook gediagnosticeerd.
Ik merk vooral op school best veel onbegrip. Hij is ik weet niet hoe vaak als dom bestempeld, gewoon omdat hij soms zo ongeconcentreerd is.
vrijdag 6 december 2013 om 20:06
quote:sturgeon schreef op 06 december 2013 @ 20:02:
Volgens de huidige opvattingen van de wetenschap wordt ADHD niet veroorzaakt door de opvoeding, maar kan het er wel door beïnvloed worden. Zowel in positieve als in negatieve zin.Klopt, in de wetenschap niet. Maar de heersende opvatting is toch nog wel eens: luie ouders die er medicatie instoppen en die ouders zullen wel geen grenzen en regels (en normen en waarden) hebben. Of de vast heel herkenbare: geef hem maar eens een weekje aan mij.....
Volgens de huidige opvattingen van de wetenschap wordt ADHD niet veroorzaakt door de opvoeding, maar kan het er wel door beïnvloed worden. Zowel in positieve als in negatieve zin.Klopt, in de wetenschap niet. Maar de heersende opvatting is toch nog wel eens: luie ouders die er medicatie instoppen en die ouders zullen wel geen grenzen en regels (en normen en waarden) hebben. Of de vast heel herkenbare: geef hem maar eens een weekje aan mij.....
vrijdag 6 december 2013 om 20:33
quote:kokkie3 schreef op 06 december 2013 @ 20:06:
[...]
Klopt, in de wetenschap niet. Maar de heersende opvatting is toch nog wel eens: luie ouders die er medicatie instoppen en die ouders zullen wel geen grenzen en regels (en normen en waarden) hebben. Of de vast heel herkenbare: geef hem maar eens een weekje aan mij.....
Ja, jammer is dat Kokkie. Terwijl je zo je best doet en al je liefde en energie aan je kind geeft.
Ik zou toch ook eens nadenken over zijn school als de problemen zich thuis niet voordoen, maar op school wel. Welke factoren daar zorgen ervoor dat hij niet goed functioneert?
Ik ben zelf nu een school aan het zoeken voor mijn dochter van drie en dat wordt, aangezien ze ook gevoelig is voor prikkels, sowieso een kleine, gestructureerde school. Het voordeel is wel dat we die optie hier ook hebben.
[...]
Klopt, in de wetenschap niet. Maar de heersende opvatting is toch nog wel eens: luie ouders die er medicatie instoppen en die ouders zullen wel geen grenzen en regels (en normen en waarden) hebben. Of de vast heel herkenbare: geef hem maar eens een weekje aan mij.....
Ja, jammer is dat Kokkie. Terwijl je zo je best doet en al je liefde en energie aan je kind geeft.
Ik zou toch ook eens nadenken over zijn school als de problemen zich thuis niet voordoen, maar op school wel. Welke factoren daar zorgen ervoor dat hij niet goed functioneert?
Ik ben zelf nu een school aan het zoeken voor mijn dochter van drie en dat wordt, aangezien ze ook gevoelig is voor prikkels, sowieso een kleine, gestructureerde school. Het voordeel is wel dat we die optie hier ook hebben.
vrijdag 6 december 2013 om 20:37
quote:kokkie3 schreef op 06 december 2013 @ 20:06:
[...]
Klopt, in de wetenschap niet. Maar de heersende opvatting is toch nog wel eens: luie ouders die er medicatie instoppen en die ouders zullen wel geen grenzen en regels (en normen en waarden) hebben. Of de vast heel herkenbare: geef hem maar eens een weekje aan mij.....Die opvatting heerst bij het volk. Veel mensen hebben de gewoonte negatief naar anderen te kijken, vooral als het om problemen gaat. Om nog maar te zwijgen over de gewoonte om te stigmatiseren, generaliseren, bagatelliseren etc. De wetenschap heeft niet de waarheid in pacht, maar ik vertrouw liever op hun oordeel dan van mijn medemens. Vervelend is het echter wel, om altijd maar weer te moeten horen de als ouder hebt gefaald of dat je kind als dom wordt beschouwd. En ondanks de overvloed aan informatie worden de onwetenden onder ons niet echt slimmer, dus zullen al die stigma's ook niet verdwijnen.
[...]
Klopt, in de wetenschap niet. Maar de heersende opvatting is toch nog wel eens: luie ouders die er medicatie instoppen en die ouders zullen wel geen grenzen en regels (en normen en waarden) hebben. Of de vast heel herkenbare: geef hem maar eens een weekje aan mij.....Die opvatting heerst bij het volk. Veel mensen hebben de gewoonte negatief naar anderen te kijken, vooral als het om problemen gaat. Om nog maar te zwijgen over de gewoonte om te stigmatiseren, generaliseren, bagatelliseren etc. De wetenschap heeft niet de waarheid in pacht, maar ik vertrouw liever op hun oordeel dan van mijn medemens. Vervelend is het echter wel, om altijd maar weer te moeten horen de als ouder hebt gefaald of dat je kind als dom wordt beschouwd. En ondanks de overvloed aan informatie worden de onwetenden onder ons niet echt slimmer, dus zullen al die stigma's ook niet verdwijnen.
