Gezondheid
alle pijlers
ADHD een 'fictieve ziekte'?
dinsdag 3 december 2013 om 18:24
Vandaag verscheen er een stukje op facebook over ADHD, de "bedenker" Leon Eisenberg zou op zijn sterfbed hebben toegegeven dat ADHD een 'fictieve ziekte' zou zijn.
Ik zelf heb jarenlang verschillende onderzoeken ondergaan, mijn omgeving wist eigenlijk al zeker dat ik ADHD zou hebben, maar toch kwam er uit de onderzoeken alleen dat ik 'kenmerken' zou hebben. Toch is er een aantal jaar geleden, door een particuliere psycholoog die tevens zelf ook ADHD heeft, de diagnose bij mij gesteld. Ik heb ADHD, zonder twijfel.
Het heeft mij op dat moment enorm gerustgesteld, ik wist eindelijk wat er mis was. Ik kreeg eindelijk een antwoord op de vraag waarom sommige 'normale' dingen soms zoveel moeilijker waren dan voor anderen. Er viel ook een last van mijn schouders, ik wist nu dat dit niet aan mij persoonlijk lag, dat ik ook heus wel een normaal leven zou kunnen leiden alleen wel met de nodige begeleiding en ondersteuning. Zo heb ik een aantal cursussen gevolgd over het omgaan met ADHD in het dagelijks leven, dit was in een groep met andere 'lotgenoten'. Ik heb mij nog nooit zo begrepen en thuis gevoeld als daar in die groep. Ik herkende bijna alles wat er besproken werd en dat gaf een enorme rust. Juist door die cursussen en in combinatie met de medicatie die ik krijg, ben ik in staat een normaal leven te leiden net als ieder ander.
Toch loop ik steeds vaker aan tegen de reacties van mensen zonder ADHD. Qua hyperactiviteit pas ik namelijk niet in het plaatje dat de buitenwereld van ADHD heeft. Ik vind het erg vermoeiend om steeds weer het hele verhaal uit te leggen wat het precies inhoud en dat er verschillende types zijn. Toch zie ik, ook na mijn uitleg, nog steeds die vragende blikken. Ik denk dat als je geen ADHD hebt je nooit helemaal zult kunnen begrijpen wat er elke dag weer in ons omgaat.
Het stukje over Leon Eisenberg riep natuurlijk enorm veel reacties op. Mensen die lachend zeggen, ik zei het toch het is gewoon nep en ADHD-ers die zich op verschillende manieren proberen te verdedigen. Het is heel frustrerend wanneer je weet dat er zoveel mensen zijn die je niet begrijpen.. Toch ben ik benieuwd wat jullie hiervan vinden, met of zonder ADHD. Wat denken de mensen zonder dat het inhoud en hoe gaan de mensen mét om met hun stoornis. Gebruiken jullie medicatie, volgen jullie cursussen of krijgen jullie begeleiding?
Ik denk dat het tijd word dat ADHD meer begrepen wordt..
Ik ben benieuwd..
Ik zelf heb jarenlang verschillende onderzoeken ondergaan, mijn omgeving wist eigenlijk al zeker dat ik ADHD zou hebben, maar toch kwam er uit de onderzoeken alleen dat ik 'kenmerken' zou hebben. Toch is er een aantal jaar geleden, door een particuliere psycholoog die tevens zelf ook ADHD heeft, de diagnose bij mij gesteld. Ik heb ADHD, zonder twijfel.
Het heeft mij op dat moment enorm gerustgesteld, ik wist eindelijk wat er mis was. Ik kreeg eindelijk een antwoord op de vraag waarom sommige 'normale' dingen soms zoveel moeilijker waren dan voor anderen. Er viel ook een last van mijn schouders, ik wist nu dat dit niet aan mij persoonlijk lag, dat ik ook heus wel een normaal leven zou kunnen leiden alleen wel met de nodige begeleiding en ondersteuning. Zo heb ik een aantal cursussen gevolgd over het omgaan met ADHD in het dagelijks leven, dit was in een groep met andere 'lotgenoten'. Ik heb mij nog nooit zo begrepen en thuis gevoeld als daar in die groep. Ik herkende bijna alles wat er besproken werd en dat gaf een enorme rust. Juist door die cursussen en in combinatie met de medicatie die ik krijg, ben ik in staat een normaal leven te leiden net als ieder ander.
Toch loop ik steeds vaker aan tegen de reacties van mensen zonder ADHD. Qua hyperactiviteit pas ik namelijk niet in het plaatje dat de buitenwereld van ADHD heeft. Ik vind het erg vermoeiend om steeds weer het hele verhaal uit te leggen wat het precies inhoud en dat er verschillende types zijn. Toch zie ik, ook na mijn uitleg, nog steeds die vragende blikken. Ik denk dat als je geen ADHD hebt je nooit helemaal zult kunnen begrijpen wat er elke dag weer in ons omgaat.
Het stukje over Leon Eisenberg riep natuurlijk enorm veel reacties op. Mensen die lachend zeggen, ik zei het toch het is gewoon nep en ADHD-ers die zich op verschillende manieren proberen te verdedigen. Het is heel frustrerend wanneer je weet dat er zoveel mensen zijn die je niet begrijpen.. Toch ben ik benieuwd wat jullie hiervan vinden, met of zonder ADHD. Wat denken de mensen zonder dat het inhoud en hoe gaan de mensen mét om met hun stoornis. Gebruiken jullie medicatie, volgen jullie cursussen of krijgen jullie begeleiding?
Ik denk dat het tijd word dat ADHD meer begrepen wordt..
Ik ben benieuwd..
vrijdag 6 december 2013 om 20:39
Nou het ligt niet zozeer aan een school, maar meer aan het begrip school in het algemeen. Mijn zoon is dit jaar naar een andere school gegaan. Op deze school heeft hij nog veel meer last van zijn ADHD. Hij zit nu in een combinatieklas van groep 3-4-5 en dat is echt een ramp. ondanks dat onze zoon in principe zich redelijk kan concentreren (mits er aan randvoorwaarden wordt voldaan) zijn er te veel vrije momenten in deze klas (hij is vooral heel impulsief, niet zo ongeconcentreerd).
vrijdag 6 december 2013 om 22:16
Kokkie, denk je dat juist ook de combinatieklas van invloed is?
Ik kan voor mijn dochter namelijk kiezen tussen een kleine school met en een kleine school zonder combinatieklassen. Niet dat mijn dochter al een diagnose oid heeft, maar wel een gevoeligheid voor prikkels. Als het te druk wordt, dan trekt ze zich terug.
Ik kan voor mijn dochter namelijk kiezen tussen een kleine school met en een kleine school zonder combinatieklassen. Niet dat mijn dochter al een diagnose oid heeft, maar wel een gevoeligheid voor prikkels. Als het te druk wordt, dan trekt ze zich terug.
vrijdag 6 december 2013 om 22:50
zaterdag 7 december 2013 om 07:20
quote:kokkie3 schreef op 06 december 2013 @ 20:06:
[...]
.... Of de vast heel herkenbare: geef hem maar eens een weekje aan mij.....Meld je maar aan. Ik heb twee heerlijke ADHDers in de aanbieding. Je mag ze zo een week (zonder medicatie!) meenemen. En niet leuk in de vakantie, maar gewoon met huiswerk na school etc.
[...]
.... Of de vast heel herkenbare: geef hem maar eens een weekje aan mij.....Meld je maar aan. Ik heb twee heerlijke ADHDers in de aanbieding. Je mag ze zo een week (zonder medicatie!) meenemen. En niet leuk in de vakantie, maar gewoon met huiswerk na school etc.
zondag 8 december 2013 om 15:09
