ADHD een 'fictieve ziekte'?

quote:christiane schreef op 03 december 2013 @ 21:34:

van internet Lisa.Oh ja, reuze betrouwbaar, het internet. Ik kan ook wel wat poep op internet zetten.

zie hier een Engelstalig artikel van Frances: http://www.huffingtonpost ... t-disorder_b_1206381.html

quote:lexis schreef op 03 december 2013 @ 21:43:

[...]





Oh ja, reuze betrouwbaar, het internet. Ik kan ook wel wat poep op internet zetten.Net zo betrouwbaar als de bladen waarin jij leest, of wat je op tv ziet.

Verder een erg vreemde reactie daar jij het zelf hebt over de portemonee die ze er mee vullen.

Tja, het zal vast weleens te vaak gediagnosticeerd worden. Daarnaast ben ik ook wel huiverig voor Ritalin-gebruik bij jonge kinderen. Maar zodra het werkt (het kind wordt rustiger), weet je wel dat je goed zit. Ritalin werkt bij mensen zonder adhd namelijk heel anders.



Ook vind ik dat heel veel mensen er een mening over hebben, maar eigenlijk helemaal niet zo goed weten wat adhd nou is. Het is heel wat meer dat 'gewoon een beetje druk en impulsief' zijn.

quote:christiane schreef op 03 december 2013 @ 22:07:

[...]



Net zo betrouwbaar als de bladen waarin jij leest, of wat je op tv ziet.Hoe betrouwbaar een bepaalde uitspraak is hangt wel degelijk van het medium af en wie de uitspraak doet. Maar als jij alles wat je op internet leest voor zoete koek wil slikken houd ik je niet tegen.

quote:koko67 schreef op 03 december 2013 @ 18:47:

Nee, geen verzonnen ziekte. ADHD bestaat volgens mij wel degelijk.

Aan de andere kant is het ook zo dat ADHD niet zo vaak voorkomt als er nu gediagnostiseerd wordt.



+1.

Wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is ritalin.



In België is het ritalingebruik in een paar jaar vertienvoudigd, in sommige schoolklassen slikt 25% van de kinderen het.

Ritalin moet de laatste optie zijn, niet de eerste.



http://www.zielenknijper. ... gen-rond-adhd-fraude.html

quote:lexis schreef op 03 december 2013 @ 22:25:

[...]





Hoe betrouwbaar een bepaalde uitspraak is hangt wel degelijk van het medium af en wie de uitspraak doet. Maar als jij alles wat je op internet leest voor zoete koek wil slikken houd ik je niet tegen.volgens mij bedoelen jullie zonder dat je het weet hetzelfde?

quote:madelief479 schreef op 03 december 2013 @ 18:39:

Huh? Volgens mij is ditzelfde nog niet zo lang geleden al "besproken" op het VF?! Of heb ik dat ergens anders gezien



Klopt. Ik dacht al hoe komt mijn oude topic nu opeens weer boven.



(Psychiater op sterfbed : ADHD een verzonnen ‘ziekte')

Eisenberg heeft trouwens niet gezegd dat ADHD niet bestaat. Hij vindt alleen dat het stempel te snel gegeven wordt en dat er te snel naar medicijnen gegrepen wordt terwijl volgens hem psychosociale factoren eerst goed bekeken moeten worden.

zie:

http://www.hoaxorfact.com ... sease-facts-analysis.html

ik denk dat er tegenwoordig te vaak een diagnose ADHD wordt gegeven

door een arts, leerkrachten die het insinueren of ouders die zich er achter verschuilen omdat ze niet bij machte zijn hun kind structuur te bieden



dat is jammer, naar mijn idee worden de mensen die écht ADHD hebben hierdoor niet zo serieus meer genomen

het gaat niet alleen om druk gedrag dat door de buitenwereld gezien wordt, maar vooral om de chaos is het hoofd van de ADHD-er



wat hierboven staat dat het vooral beter ging toen moeder aan de Ritalin ging, is verklaarbaar:

vaak komt ADHD meer voor in bepaalde families

als je kind ADHD heeft is de kans reëel dat 1 van de ouders het ook heeft

hierdoor kan die ouder (als deze zelf niet behandeld wordt) wel eens te weinig structuur kunnen bieden aan het kind



de behandeling van het kind bestaat namelijk uit meer onderdelen: structuur, gedragsregulatie en zo nodig medicatie

quote:lexis schreef op 03 december 2013 @ 22:25:

[...]

Maar als jij alles wat je op internet leest voor zoete koek wil slikken houd ik je niet tegen.

Mij houden ze niet voor de gek, zei de gek.

Dat ik dus juist weinig geloof, en veel in twijfel trek.

(citronella zag het correct)

quote:Lisa077 schreef op 03 december 2013 @ 22:15:

Tja, het zal vast weleens te vaak gediagnosticeerd worden. Daarnaast ben ik ook wel huiverig voor Ritalin-gebruik bij jonge kinderen. Maar zodra het werkt (het kind wordt rustiger), weet je wel dat je goed zit. Ritalin werkt bij mensen zonder adhd namelijk heel anders..Ja, klopt. Platgezegd is ritalin een soort speed. Als je geen adhd hebt wordt je er juist hyper van en niet rustig

quote:Zespri79 schreef op 03 december 2013 @ 20:16:



Mijn filter in mijn hoofd werkt niet , iemand zonder ADHD zal dat nooit en te nimmer begrijpen. Terwijl wanneer ik praat met iemand met ADHD , een klein kind of een volwassene , wij elkaar direct begrijpen. Druk in t hoofd , chaos in t hoofd , er is zoveel in mijn hoofd , mijn hoofd is zo vol zegt een kind van 8.

Sorry hoor dan hebben we t niet over de tafels van 1 tot 10 die in zijn hoofd zitten.. (was t maar zo), maar over heel andere dingen. Alleen maar omdat t filter niet werkt





Wat bedoel je nu precies met het niet werkende filter in je hoofd? Dat je je niet kunt afsluiten van 'hinderlijke' prikkels? Of heb je ook gedachten die je niet kunt stopzetten?



Ik heb zelf ook ADHD (plus nog eens een lading comorbiditeit). De mensen die ik in mijn leven tegenkom, weten niet alleen weinig tot niets van ADHD, maar lijken sowieso gespeend te zijn van elke vorm van kennis over het brein en wat daarin 'fout' kan gaan. Veel van mijn problematiek (en dat van anderen) wordt gebagatelliseerd, afgedaan als aanstellerij. Onverschilligheid en onbegrip troef.



Dit alles bij elkaar heeft bij mij geleid tot totale vervreemding van de buitenwereld. Therapie en medicatie werken bij mij niet, dus elke dag is een ware beproeving.



Oh, en ADHD bestaat wel degelijk. De hersenen van ADHD-ers en niet-ADHD-ers schijnen nogal te verschillen. Het kan wel zijn dat bepaalde symptomen tot een ander syndroom behoren. Zo lijken mijn symptomen sterk op die van een autist, maar ben ik ingedeeld als ADHD-er. Veel maakt dat niet uit. Of je nou je been breekt door een val van de trap of door een uitglijding bij het skiën, het resultaat is (in dit voorbeeld althans) hetzelfde en zal je het been moeten laten behandelen.

quote:Snoesje666 schreef op 03 december 2013 @ 22:28:

[...]



Ritalin moet de laatste optie zijn, niet de eerste.



Dit dus.

quote:itsme1973 schreef op 03 december 2013 @ 23:03:



wat hierboven staat dat het vooral beter ging toen moeder aan de Ritalin ging, is verklaarbaar:

vaak komt ADHD meer voor in bepaalde families

als je kind ADHD heeft is de kans reëel dat 1 van de ouders het ook heeft

hierdoor kan die ouder (als deze zelf niet behandeld wordt) wel eens te weinig structuur kunnen bieden aan het kind



de behandeling van het kind bestaat namelijk uit meer onderdelen: structuur, gedragsregulatie en zo nodig medicatie



En dit. Heb ik eerder in de discussie ook al gezegd. En dat zorgt voor misverstanden.



Het is niet de opvoeding die adhd veroorzaakt, al kan dat door een ongestructureerde (adhd) ouder wel zo lijken. Mocht je een kind hebben met adhd, dan is het altijd verstandig eens goed naar jezelf te kijken, want grote kans dat een vd ouders het ook heeft.



Door een chaotische ouder kan het kind namelijk geprikkelder en chaotischer worden, waardoor het meer gedragsproblemen kan gaan ontwikkelen. In een goed gestructureerde omgeving levert adhd veel minder kachten op.



Dat is misschien ook de reden waarom er tegenwoordig steeds meer mensen met adhd vastlopen: er zijn veel meer prikkels in de sameneving en er zijn veel te veel keuzes: funest als je adhd hebt.



Maar goed: het drukke gedrag komt vaak door het drukke hoofd. En dat vergeten veel mensen - met snelle oordelen - vaak.

quote:koko67 schreef op 03 december 2013 @ 18:47:

Nee, geen verzonnen ziekte. ADHD bestaat volgens mij wel degelijk.

Aan de andere kant is het ook zo dat ADHD niet zo vaak voorkomt als er nu gediagnostiseerd wordt.

Ik denk dat veel zaken die nu ADHD heten in feite een opvoedingsprobleem is.

Volgens mij komt ADHD veel minder voor en zitten een boel kinderen aan de Ritalin omdat pap en mam moeite hebben met de opvoeding, hun kinderen liever als toekomstige prinsjes en prinsesjes behandelen dan hun kroost op te voeden met normen en waarden, met duidelijkheid en structuur.Dat is dus precies wat Eisenberg bedoelde.

quote:Lisa077 schreef op 03 december 2013 @ 21:09:

Dat adhd het gevolg van de opvoeding zou zijn is echt onzin! Wat wel een gegeven is is dat adhd dominant erfelijk is en dat de vader of moeder van zo'n kind vaak ook adhd heeft (en dit vaak niet weet). Daardoor hebben ze weer meer moeite met het geven van structuur waardoor het kind sneller overprikkeld raakt. Maar dat de opvoeding de oorzaak is is echt volslagen ridicuul.



Adhd is volgens mij geen ziekte, wel een vorm van anders bedraadde hersenen die in een samenleving met steeds meer prikkels soms voor problemen zorgen. Maar het heeft ook positieve kanten daarentegen.



Ik denk niet dat ADHD een gevolg is van een bepaalde opvoeding, dat is inderdaad onzin.

Ik denk wel dat veel kinderen aan de Ritalin zitten terwijl er geen sprake is van een stoornis, maar van een opvoedingsprobleem bij ouders.

in deze gevallen zouden kinderen niet aan de Ritalin moeten, maar ouders moeten worden opgevoed om iets meer moeite in de opvoeding te stoppen, soms eens nee te durven verkopen en hun kids wat normen en waarden bij te brengen.

Vooral jongens worden lastig gevonden tegenwoordig, en krijgen snel allerlei stempels.

Maar kijk ook eens hoe het op school er aan toe gaat in tegenstelling tot jaren geleden: kleuters moeten stil op een stoeltje zitten en hun beurt afwachten en al beginnen te leren lezen en rekenen en voorbereiden op de Cito-toets ipv dat ze mogen ravotten en gek doen en hun energie kwijt kunnen.



De samenleving verandert en we worden steeds meer een kenniseconomie en we verwachten dat jonge kinderen rustig zijn en veel leren ipv kattenkwaad uit te halen en te ravotten.



Ik zie het op school bij m'n zoontje hoor: vooral de jongens zijn in hun gedrag druk, we hebben het over een kleuterklas, er mag niet door het lokaal worden gerend en de kinderen mogen niet gillen maar moeten meteen netjes op hun stoel gaan zitten en rustig een boekje pakken. Dan hebben we het over 4-5 jarigen!



Mijn zoon is de laatste tijd ook ontzettend druk, en het valt me op dat ze nu met het koudere weer ook veel meer binnen zitten en werkjes maken dan dat er buiten wordt gespeeld. Er zijn dagen dat ze helemaal niet buiten spelen.



Hij kan zijn energie niet kwijt en ik herinner me toch echt dat toen ik van die leeftijd was je vooral bezig was met spelen en ontdekken en niet al moest gaan leren optellen en woordjes leren....

http://brandpunt.incontxt ... rreur_van_de_kleutertoets

quote:Al die juffen, kan dat kwaad?



Massa's kinderen verlaten tegenwoordig de basisschool zonder ooit een meester te hebben gezien. Veel ouders maken zich daar zorgen over. Is die zorg terecht?



Beroemd is het volgende experiment. Geef alle kinderen in een kleuterklas een stukje klei, en laat ze daarmee alleen. Wat gebeurt er? De meisjes gaan braaf figuurtjes kleien, en de jongens maken er een puinhoop van. Die gooien de klei tegen het plafond om te zien of hij blijft plakken, of proppen hem in het sleutelgat van de deur.



Tot zover kun je wel zo'n beetje verwachten wat er zou gebeuren. Maar dan. Wat gebeurt er als je een – onvoorbereide – juf de klas instuurt? Die zal de meisjes prijzen om hun voorbeeldige gedrag ("Oh, wat heb je dat mooi gemaakt!") en de jongens een standje geven voor hun geklooi.



Een meester daarentegen zal eerder inzien dat ook de jongens creatief gedrag hebben vertoond, en zal hun experimenteerdrift prijzen ("En, hoe lang duurde het voor de klei van het plafond viel? Wat denk je, gaat de klei net zo makkelijk in het sleutelgat als eruit? Probeer dát ook maar eens...").

Grote zorgen



Wat is de strekking van zo'n experiment? Dat we ons grote zorgen moeten maken over de ontwikkeling van onze jongens. Dat is althans de mening van een aantal opvoeddeskundigen. Want op de basisscholen is 80% van de leerkrachten vrouw. De ondervertegenwoordiging van mannen voor de klas leidt volgens de critici tot gedragsproblemen en leerachterstanden bij jongens.



Ook ouders maken zich zorgen. De jongetjes krijgen van de juffen te horen dat ze stil moeten zijn, netjes moeten zitten en lang achter elkaar moeten knutselen. En dat zou ingaan tegen hun behoefte om wild te zijn en te rennen.

Harde bewijzen ontbreken



Er is inmiddels al heel wat onderzoek gedaan naar de mogelijke invloed van vrouwelijke leerkrachten op de ontwikkeling van jongens. Maar ondanks al dat werk ontbreken er nog steeds harde bewijzen voor de stelling dat de relatieve afwezigheid van meesters voor de klas een slechte invloed heeft op jongens.



Toch volharden de deskundigen in hun meningen. Maar wát zien zij nu precies als de gevaren? En, of ze nu gelijk hebben of niet, waarom zijn er eigenlijk zo weinig meesters op onze basisscholen?

Mogelijke problemen



Volgens de deskundigen zouden juffen vooral eigenschappen stimuleren die men traditioneel meer als vrouwelijk beschouwt. Rustig blijven en veel praten wordt beloond, terwijl er anderzijds juist weinig ruimte – laat staan stimulans – is voor typisch jongensgedrag en sterke jongens-eigenschappen, zoals:



actiebereidheid;

ontdekkingsdrift;

leiderschap;

assertiviteit.



Integendeel. De jongens-eigen manier om problemen op te lossen wordt als lastig en brutaal ervaren. Daardoor zouden jongens te kort komen in hun sociale en emotionele ontwikkeling tijdens het primair onderwijs. Hun motivatie zou verslechteren, omdat ze zich niet prettig voelen in de klas, en ze zouden slechter gaan presteren.

Bewijzen tóch duidelijk?



Voor Louis Tavecchio, hoogleraar Kinderopvang aan de Universiteit Amsterdam, en Lauk Woltring, jongens-specialist van de Hogeschool van Amsterdam, spreken de bewijzen wel degelijk voor zich:



jongens blijven vaker zitten;

ze gaan twee keer zo veel naar het speciaal onderwijs;

ze gebruiken meer drugs en alcohol;

ze verkeren meer in het criminele circuit dan meisjes.



Feit is dat meisjes een inhaalslag aan het maken zijn qua leerprestaties op jongens. De verschillen tussen meisjes en jongens op de Cito-toetsen bijvoorbeeld, worden steeds kleiner. Tavecchio en Woltring wijten dit aan de vrouwelijke cultuur (ook wel 'feminisering' genoemd) die op de basisscholen heerst.



Meisjes ervaren meer problemen



De zorgen zijn niet nieuw. In Amerika en Engeland speelt de discussie rond de zogenaamde feminisering van het primair onderwijs al zo'n 100 jaar. Er zijn daarom al heel wat onderzoeken gedaan naar de mogelijke effecten ervan. Tot nu toe kon echter geen enkele relatie worden gevonden tussen het toegenomen aantal juffen enerzijds en – bijvoorbeeld – de leerprestaties van jongens anderzijds.



Ook in Vlaanderen en Nederland zijn recentelijk nog onderzoeken uitgevoerd, met evenmin duidelijke aanwijzingen voor de eventuele gevaren die jongens zouden lopen. In tegendeel, lijkt het wel. Meer meisjes dan jongens geven aan dat ze op school problemen ervaren.

Juffen kunnen geen kwaad



Ook de resultaten van de Cito-eindtoets spreken voor zich. Jongens zijn nog steeds beter in wiskunde en andere exacte vakken en meisjes zijn nog steeds beter in talige vakken. Daar heeft de grotere hoeveelheid juffen in ieder geval niets aan veranderd.



Ook de doorstroming van jongens naar het speciaal onderwijs is niet toegenomen. Integendeel: het aantal jongens ten opzichte van het aantal meisjes is gedaald van 3 jongens op 1 meisje naar 2 jongens op 1 meisje. En het gebruik van drugs, alcohol en criminaliteit binnen de groep jongens is de laatste 15 jaar stabiel, terwijl dat onder meisjes toeneemt.



Kortom: uit onderzoek blijkt niet dat de feminisering van het basisonderwijs nadelige effecten heeft op de schoolprestaties van jongens.

Ontwikkelen van de identiteit



Volgens autoriteiten als Tavecchio kunnen jongens door al die vrouwelijke leerkrachten hun eigen identiteit niet goed ontwikkelen. Het ontbreken van een mannelijk rolmodel op school zou een groot probleem zijn. Erger nog, dit rolmodel ontbreekt ook thuis. Al moet je er dan wel, net als Tavecchio, van uitgaan dat alleen mannen als rolmodel voor jongens kunnen fungeren.



Tot hun 12e, zo meldt Tavecchio, zien jongens nauwelijks mannen en te veel vrouwen. "Ze hebben mannen nodig om te zien hoe ze vorm kunnen geven aan hun mannelijk gedrag. Dat leert elke ontwikkelingstheorie", aldus Tavecchio.



Maar ontwikkelingstheorieën leren ons ook, zou je dan moeten toevoegen, dat de identiteitsontwikkeling van kinderen erg complex is. Sociaal wenselijk gedrag wordt uiteindelijk door de sociaal-culturele context als geheel bepaald en niet uitsluitend door de vrouwen die toevallig in de buurt zijn.

Voortgezet en hoger onderwijs



Wel is het zo dat de laatste 10 jaar steeds minder jongens het voorgezet onderwijs instroomden. Frappant is dat deze tendens op universitair niveau nog eens toeneemt. Het aandeel gediplomeerde jongens liep in 10 jaar tijd in het VWO terug met 6 %, in het HBO met 7 % en in het WO met 10 %.



Over het algemeen zijn de schoolprestaties van jongens in het secundair onderwijs ook lager dan die van meisjes. Maar het is niet mogelijk deze veranderingen zonder meer toe te schrijven aan gebrek aan contact met meesters in het basisonderwijs.

Nuancering



Volgens Monique Volman, universitair hoofddocent van de Vrije Universiteit Amsterdam, kun je de achterstand en de gedragsproblemen van jongens niet verklaren uit de overmaat aan vrouwelijke leerkrachten. Wel vindt zij de achterstand die jongens oplopen tijdens hun schoolloopbaan zorgelijk; dat probleem moet dan ook worden aangepakt vindt ze.



Los daarvan meent Volman dat er maatregelen moeten worden gevonden zodat jongens hun typische jongensgedrag kunnen uiten, maar dan wel op een manier die sociaal wenselijk is. Zij vindt dat niet alleen jongens, maar ook meisjes meer bewegingsruimte nodig hebben dan ze nu krijgen. Al vraagt de manier waarop het onderwijs is georganiseerd nu eenmaal concentratie en stilte. Maar dat was vroeger natuurlijk ook al zo.

Feminisering van de maatschappij



Volman meent overigens dat het niet alleen de feminisering van het primair onderwijs is, die op de jongens drukt, maar ook de feminisering van de maatschappij als geheel. De beroepen in onze economie, die steeds meer verschuiven van productie naar dienstverlening, eisen steeds meer 'vrouwelijke' eigenschappen, waardoor oude mannelijke gedragskenmerken logischerwijs op de achtergrond raken en minder gewaardeerd worden.



Het lijkt alsof Volman zelf niet goed weet wat ze van deze ontwikkeling moet denken. Enerzijds pleit ze ervoor om de feminisering niet als de oorzaak te zien voor de jongensproblemen, maar anderzijds betoogt ze dat de maatschappelijke feminisering wel degelijk op de jongens kan drukken.



Wie precies definieert trouwens wat vrouwelijke of mannelijke eigenschappen zijn? Hoe ontwikkelen zulke eigenschappen zich en verschilt dat niet per cultuur en per tijdperk?



Al met al roept Volman op om andere verklaringen te zoeken voor tegenvallende leerprestaties, en niet in een simplistisch man/vrouw-debat te verzanden. Het gaat volgens haar ook niet om een negatieve invloed van vrouwen, maar om een tekort aan mannelijke invloed.

Te weinig meesters



Er zijn dus niet te veel juffen op scholen, maar te weinig meesters. Hoe komt dat eigenlijk?



Het aantal mannen dat voor de PABO kiest, is relatief gering: slechts 15 % mannen, tegenover 85 % vrouwen. Deze verhouding lag vroeger anders, maar is de laatste 10 jaar wel stabiel.



Het SCO-Kohnstamm Instituut onderzocht de achtergronden, en kwam tot drie bepalende factoren voor het lage aantal mannelijke studenten:



de keuzemotieven van de jongens;

het beeld van opleiding;

beroepspersectief en loopbaanperspectief.



Watje



Met name het imago van de opleiding en het leraarsberoep bij vrienden en familie speelt een belangrijke rol. Volgens een directeur van een onderzochte PABO heeft zowel de opleiding als het beroep een lage status, zeker sinds MBO-ers kunnen instromen. Daarnaast moeten de jongens een groot zelfvertrouwen hebben om voor dit traject te kiezen. "In je vriendenkring ben je al snel een watje", aldus een PABO-directeur.



Het loopbaanperspectief van een basisschool-leerkracht worden dus niet zo aanlokkelijk gevonden. En de jongens die wél op de PABO beginnen, focussen zich al snel meer op lesgeven in de bovenbouw en eventueel in de middenbouw. Tijdens de opleiding is de uitval onder jongens bovendien nog eens groter dan onder meisjes.

Vrouwenberoep



Het lijkt een zichzelf versterkend verschijnsel. Gerda Geerdink, onderwijscoördinator aan een PABO, stelt met enige ironie vast dat kinderen zich al tijdens hun basisschooltijd een beeld vormen van het beroep van leerkracht als een vrouwenberoep. Dat leidt ertoe dat jongens, als ze eenmaal toe zijn aan het kiezen van een vervolgopleiding, niet snel voor de PABO zullen kiezen.



De samenstelling van een gemiddeld team op een basisschool (vrouwelijke leerkrachten, mannelijke directeur) vormt voor kinderen natuurlijk geen wenselijk voorbeeld. Alleen al daarom zou er een betere balans moeten komen tussen het aantal mannen en vrouwen voor de klas.



Laurence Guérin



(34) maakt deel uit van de redactie van Pedagogiek.net. Ze is getrouwd en heeft drie kinderen (van 8, 4 en 2). Ze is afgestudeerd bedrijfseconoom en heeft zeven jaar in de farmaceutische industrie gewerkt. Haar belangstelling voor pedagogische kwesties werd gewekt toen haar eerste dochter werd geboren.

Een instabiele gezinssituatie is een voedingsbodem voor ADHD, geen oorzaak.

Ritalin helpt slechts tijdelijk tegen de symptomen van ADHD, als Ritalin is uitgewerkt krijg je alles opnieuw voor je kiezen. Mijn idee: concrete hulp en praktische adviezen werken het beste. Net als acceptatie en "er het beste van maken" want ADHD is niet alleen maar "een aandoening" maar ook een kracht.

Inderdaad Roodpaars. Onder de juiste omstandigheden komt de kracht meer naar voren en onder minder gunstige omstandigheden komen er meer gedragsproblemen naar voren.



Dat is het nadeel van adhd labellen als ziekte: de nadruk komt dan te veel op de negatieve kanten te liggen.

Als een ouder met adhd is het helaas soms extra moeilijk om deze gunstige omstandigheden te scheppen. Daar kan een diagnose dan weer bij helpen: het biedt concrete handvatten om meer duidelijkheid en structuur te bieden.

Volgens Dick Swaab begint ADHD al in de baarmoeder. Een moeder die rookt verhoogt de kans op ADHD behoorlijk. Alcohol, drug en (verkeerde) medicijnen kunnen ook een handje helpen. Mijn moeder rookte tijdens mijn zwangerschap, dronk af en toe een likeurtje. Daarbij kwam er uit haar borsten geen druppelmelk, dus heb ik een soort instantgoedje gekregen (we praten over 1966). En dat kan o.a. leiden tot aandachtsstoornissen.



Dus vrouwen die kinderen willen, wees dus gewaarschuwd. Je wil niet dat je kind wordt zoals ik.