Gezondheid
alle pijlers
ADHD een 'fictieve ziekte'?
dinsdag 3 december 2013 om 18:24
Vandaag verscheen er een stukje op facebook over ADHD, de "bedenker" Leon Eisenberg zou op zijn sterfbed hebben toegegeven dat ADHD een 'fictieve ziekte' zou zijn.
Ik zelf heb jarenlang verschillende onderzoeken ondergaan, mijn omgeving wist eigenlijk al zeker dat ik ADHD zou hebben, maar toch kwam er uit de onderzoeken alleen dat ik 'kenmerken' zou hebben. Toch is er een aantal jaar geleden, door een particuliere psycholoog die tevens zelf ook ADHD heeft, de diagnose bij mij gesteld. Ik heb ADHD, zonder twijfel.
Het heeft mij op dat moment enorm gerustgesteld, ik wist eindelijk wat er mis was. Ik kreeg eindelijk een antwoord op de vraag waarom sommige 'normale' dingen soms zoveel moeilijker waren dan voor anderen. Er viel ook een last van mijn schouders, ik wist nu dat dit niet aan mij persoonlijk lag, dat ik ook heus wel een normaal leven zou kunnen leiden alleen wel met de nodige begeleiding en ondersteuning. Zo heb ik een aantal cursussen gevolgd over het omgaan met ADHD in het dagelijks leven, dit was in een groep met andere 'lotgenoten'. Ik heb mij nog nooit zo begrepen en thuis gevoeld als daar in die groep. Ik herkende bijna alles wat er besproken werd en dat gaf een enorme rust. Juist door die cursussen en in combinatie met de medicatie die ik krijg, ben ik in staat een normaal leven te leiden net als ieder ander.
Toch loop ik steeds vaker aan tegen de reacties van mensen zonder ADHD. Qua hyperactiviteit pas ik namelijk niet in het plaatje dat de buitenwereld van ADHD heeft. Ik vind het erg vermoeiend om steeds weer het hele verhaal uit te leggen wat het precies inhoud en dat er verschillende types zijn. Toch zie ik, ook na mijn uitleg, nog steeds die vragende blikken. Ik denk dat als je geen ADHD hebt je nooit helemaal zult kunnen begrijpen wat er elke dag weer in ons omgaat.
Het stukje over Leon Eisenberg riep natuurlijk enorm veel reacties op. Mensen die lachend zeggen, ik zei het toch het is gewoon nep en ADHD-ers die zich op verschillende manieren proberen te verdedigen. Het is heel frustrerend wanneer je weet dat er zoveel mensen zijn die je niet begrijpen.. Toch ben ik benieuwd wat jullie hiervan vinden, met of zonder ADHD. Wat denken de mensen zonder dat het inhoud en hoe gaan de mensen mét om met hun stoornis. Gebruiken jullie medicatie, volgen jullie cursussen of krijgen jullie begeleiding?
Ik denk dat het tijd word dat ADHD meer begrepen wordt..
Ik ben benieuwd..
Ik zelf heb jarenlang verschillende onderzoeken ondergaan, mijn omgeving wist eigenlijk al zeker dat ik ADHD zou hebben, maar toch kwam er uit de onderzoeken alleen dat ik 'kenmerken' zou hebben. Toch is er een aantal jaar geleden, door een particuliere psycholoog die tevens zelf ook ADHD heeft, de diagnose bij mij gesteld. Ik heb ADHD, zonder twijfel.
Het heeft mij op dat moment enorm gerustgesteld, ik wist eindelijk wat er mis was. Ik kreeg eindelijk een antwoord op de vraag waarom sommige 'normale' dingen soms zoveel moeilijker waren dan voor anderen. Er viel ook een last van mijn schouders, ik wist nu dat dit niet aan mij persoonlijk lag, dat ik ook heus wel een normaal leven zou kunnen leiden alleen wel met de nodige begeleiding en ondersteuning. Zo heb ik een aantal cursussen gevolgd over het omgaan met ADHD in het dagelijks leven, dit was in een groep met andere 'lotgenoten'. Ik heb mij nog nooit zo begrepen en thuis gevoeld als daar in die groep. Ik herkende bijna alles wat er besproken werd en dat gaf een enorme rust. Juist door die cursussen en in combinatie met de medicatie die ik krijg, ben ik in staat een normaal leven te leiden net als ieder ander.
Toch loop ik steeds vaker aan tegen de reacties van mensen zonder ADHD. Qua hyperactiviteit pas ik namelijk niet in het plaatje dat de buitenwereld van ADHD heeft. Ik vind het erg vermoeiend om steeds weer het hele verhaal uit te leggen wat het precies inhoud en dat er verschillende types zijn. Toch zie ik, ook na mijn uitleg, nog steeds die vragende blikken. Ik denk dat als je geen ADHD hebt je nooit helemaal zult kunnen begrijpen wat er elke dag weer in ons omgaat.
Het stukje over Leon Eisenberg riep natuurlijk enorm veel reacties op. Mensen die lachend zeggen, ik zei het toch het is gewoon nep en ADHD-ers die zich op verschillende manieren proberen te verdedigen. Het is heel frustrerend wanneer je weet dat er zoveel mensen zijn die je niet begrijpen.. Toch ben ik benieuwd wat jullie hiervan vinden, met of zonder ADHD. Wat denken de mensen zonder dat het inhoud en hoe gaan de mensen mét om met hun stoornis. Gebruiken jullie medicatie, volgen jullie cursussen of krijgen jullie begeleiding?
Ik denk dat het tijd word dat ADHD meer begrepen wordt..
Ik ben benieuwd..
woensdag 4 december 2013 om 12:12
Sturgeon.. dat mijn filter in mijn hoofd stuk is of niet goed werkt bedoel ik mee dat in ieder hoofd een filter is die de hoofd en bijzaken filtert.
Attention Deficit Hyperactivity Disorder, kortweg ADHD, is een afwijking in de hersenen die ernstige vormen van concentratiegebrek, hyperactiviteit en impulsiviteit veroorzaakt. Dit wordt veroorzaakt door een te grote hoeveelheid aan prikkels die bij een persoon met ADHD binnenkomen. Mensen zónder ADHD hebben een filter in hun hersenen die alleen prikkels toestaat die van belang zijn. Mensen mét ADHD hebben dit filter niet. Zij merken 24 uur per dag wat er om hen heen gebeurt, wat zorgt voor een stortvloed aan informatie in hun hoofd.
Attention Deficit Hyperactivity Disorder, kortweg ADHD, is een afwijking in de hersenen die ernstige vormen van concentratiegebrek, hyperactiviteit en impulsiviteit veroorzaakt. Dit wordt veroorzaakt door een te grote hoeveelheid aan prikkels die bij een persoon met ADHD binnenkomen. Mensen zónder ADHD hebben een filter in hun hersenen die alleen prikkels toestaat die van belang zijn. Mensen mét ADHD hebben dit filter niet. Zij merken 24 uur per dag wat er om hen heen gebeurt, wat zorgt voor een stortvloed aan informatie in hun hoofd.
woensdag 4 december 2013 om 12:17
Om een leuk voorbeeld te noemen ..
Wanneer ik op een verjaardag ben , probeer ik in een gesprek mee te doen met bv 2 dames. Maar wanneer er mannen aan een sta tafel staan en t bv over voetbal hebben.
Dan komt ook die info bij mij binnen. Maar naast mij zit een oma die praat met haar kleindochter dan hoor ik dat ook allemaal. Ook nog de muziek , dan komt er iemand langs met hapjes , vervolgens krijgt 1 van de 2 dames waarmee ik in ge sprek ben een telefoontje dan leid mij dat weer af , maar ook wanneer iemand bv met zijn ring loopt te draaien aan de vinger valt mij dat op , maar ook wanneer iemand gaat verzitten o pde bank is dat weer info.. Alle info die binnenkomt is voor mij hoofdzaak terwijl dat voor iemand zonder adhd allemaal bijzaken zijn en niets met die info doet of niet eens binnenkomt in t hoofd omdat t filter t al tegenhoud. Ik met mijn adhd en dus stuk filter komt alles binnen als hoofdzaak, er wordt niets tegengehouden, kan mij daar niet van afsluiten. Dan begrijp je vast dat t heeeeeeeeeeeeeeeeel druk in mijn hoofd is. (en bij alle andere ADHD'ers) Al die info komt binnen bij mij , wil ik mij er op concentreren dat ik alleen t gesprek volg met die 2 dames. Dan kost mij dat zoveel energie dat ik na een uur helemaal gesloopt ben.
Vaak loopt ik naar buiten of ga ik iets vaker naar het toilet (ook al hoef ik niet te plassen) om weer wat rust te krijgen , om soort van mijn hoofd te resetten. Doe ik dat niet dan trek ik mij terug wordt stil en wanneer iemand dan tegen mij praat , hoor ik de helft niet.
Met Ritalin kan ik mij beter concentreren/focussen op t gesprek met die 2 dames.
Daarom was de 1e keer dat ik Ritalin ging gebruiken zo geweldig gaaf.. Wauaaww wat een rust in mijn hoofd.. Echt heb s avonds een potje zitten janken van opluchting en blijdschap.
En nu nog kan ik heel blij zijn ik een dag rust in mijn hoofd heb gehad.
Wanneer ik op een verjaardag ben , probeer ik in een gesprek mee te doen met bv 2 dames. Maar wanneer er mannen aan een sta tafel staan en t bv over voetbal hebben.
Dan komt ook die info bij mij binnen. Maar naast mij zit een oma die praat met haar kleindochter dan hoor ik dat ook allemaal. Ook nog de muziek , dan komt er iemand langs met hapjes , vervolgens krijgt 1 van de 2 dames waarmee ik in ge sprek ben een telefoontje dan leid mij dat weer af , maar ook wanneer iemand bv met zijn ring loopt te draaien aan de vinger valt mij dat op , maar ook wanneer iemand gaat verzitten o pde bank is dat weer info.. Alle info die binnenkomt is voor mij hoofdzaak terwijl dat voor iemand zonder adhd allemaal bijzaken zijn en niets met die info doet of niet eens binnenkomt in t hoofd omdat t filter t al tegenhoud. Ik met mijn adhd en dus stuk filter komt alles binnen als hoofdzaak, er wordt niets tegengehouden, kan mij daar niet van afsluiten. Dan begrijp je vast dat t heeeeeeeeeeeeeeeeel druk in mijn hoofd is. (en bij alle andere ADHD'ers) Al die info komt binnen bij mij , wil ik mij er op concentreren dat ik alleen t gesprek volg met die 2 dames. Dan kost mij dat zoveel energie dat ik na een uur helemaal gesloopt ben.
Vaak loopt ik naar buiten of ga ik iets vaker naar het toilet (ook al hoef ik niet te plassen) om weer wat rust te krijgen , om soort van mijn hoofd te resetten. Doe ik dat niet dan trek ik mij terug wordt stil en wanneer iemand dan tegen mij praat , hoor ik de helft niet.
Met Ritalin kan ik mij beter concentreren/focussen op t gesprek met die 2 dames.
Daarom was de 1e keer dat ik Ritalin ging gebruiken zo geweldig gaaf.. Wauaaww wat een rust in mijn hoofd.. Echt heb s avonds een potje zitten janken van opluchting en blijdschap.
En nu nog kan ik heel blij zijn ik een dag rust in mijn hoofd heb gehad.
woensdag 4 december 2013 om 12:40
Zespri79, het is mij volkomen duidelijk nu. Sterker nog, ik herken me volledig in jouw verhaal. Ook ik heb dat filterprobleem en word stapelgek van alle bijzaken. Therapie, yoga, drugs, medicatie, het helpt voor geen meter. Ritalin heb ik ook gebruikt en dat werkte één dag fantastisch. Mijn hoofd was zo leeg als die van een doorgewinterde zenboeddhist.
Helaas werkte het medicijn daarna niet meer en datzelfde geldt voor alle andere ADHD-medicatie. En daar baal ik dus van, want mede hierdoor kan ik geen enkele baan behouden. En de tijden van aangepaste werkplekken lijkt een beetje voorbij. Dus als jij (of iemand) nog wat handige tips heeft voor man van 47 met 2 rugzakken gevuld met allerhande stoornissen, dan hoor ik die graag.
Helaas werkte het medicijn daarna niet meer en datzelfde geldt voor alle andere ADHD-medicatie. En daar baal ik dus van, want mede hierdoor kan ik geen enkele baan behouden. En de tijden van aangepaste werkplekken lijkt een beetje voorbij. Dus als jij (of iemand) nog wat handige tips heeft voor man van 47 met 2 rugzakken gevuld met allerhande stoornissen, dan hoor ik die graag.
woensdag 4 december 2013 om 13:26
Dat voorbeeld wat je daar schrijft over verjaardagen, Zespri, daar kan ik me ook helemaal in vinden. Net als zoveel wat geschreven is in andere topics als deze. Ik herken er iets teveel van, maar mij hebben ze nooit die naam gegeven (het was toen ook nog geen trend) en
hou me dan ook al jaren niet meer bezig met de hulpverlening.
hou me dan ook al jaren niet meer bezig met de hulpverlening.
woensdag 4 december 2013 om 21:49
Je hoort trouwens ook regelmatig dat mensen eerst denken dat ze HSP zijn en dan vervolgens ADHD blijken te hebben. Of iets van Asperger. De prikkelverwerking is in alle gevallen niet helemaal optimaal, maar dat is helaas juist het ding dat aan de buitenkant niet zo goed zichtbaar is.
Er bestaan helaas nog heel veel misverstanden over ADHD. En daarnaast valt er ook nog heel veel over te leren.
Er bestaan helaas nog heel veel misverstanden over ADHD. En daarnaast valt er ook nog heel veel over te leren.
donderdag 5 december 2013 om 06:58
Lisa klopt , vaak heb je ook niet alleen ADHD , maar kom je binnen via de hulpverlening met andere problemen.
Bij mij bv eerst dacht men aan postnatale depressie , maar het was weer *vreemd* dat ik er pas last van kreeg toen dochter 6-8mnd was. Dan ook eerst gestart met AD , agressie en liever dood willen gevoelens werd wel minder , maar de chaos in mijn hoofd bleef.
Ritalin gestart en er ging een wereld voor mij open.
Ik heb t boek Hypersapiens besteld , wil t volgend weekend lekker rustig aan lezen. (gaan we een weekend weg) Veel dingen zal ik wel weten , maar zo te zien is t een leuk boek om nog meer inzicht te krijgen in het adhd gebeuren.
Bij mij bv eerst dacht men aan postnatale depressie , maar het was weer *vreemd* dat ik er pas last van kreeg toen dochter 6-8mnd was. Dan ook eerst gestart met AD , agressie en liever dood willen gevoelens werd wel minder , maar de chaos in mijn hoofd bleef.
Ritalin gestart en er ging een wereld voor mij open.
Ik heb t boek Hypersapiens besteld , wil t volgend weekend lekker rustig aan lezen. (gaan we een weekend weg) Veel dingen zal ik wel weten , maar zo te zien is t een leuk boek om nog meer inzicht te krijgen in het adhd gebeuren.
donderdag 5 december 2013 om 07:12
quote:Medina schreef op dinsdag 03 december 2013 19:45 <blockquote><div>quote:</div><div class="message-quote-div"><b><a href="ellaaa20 in "ADHD een 'fictieve ziekte'?"" class="messagelink">ellaaa20 schreef op 03 december 2013 @ 18:40</a>:</b>
Ik hoorde van mijn vriendin die psychologie studeert dat het uit het handboek van psychische ziektes is gehaald..
</div></blockquote>
Dat is apart.. Ik studeer het ook al tijden, werk in dat wereldje maar heb hier nog niks van gehoord. Ik weet wel dat er juist veel meer bekend wordt over ADHD door gericht onderzoek.
Ontopic: ik denk zeker wel dat ADHD bestaat, alleen dat het niet altijd ADHD is maar de symptomen ook vaak veroorzaakt worden door andere oorzaken. Denk bijvoorbeeld aan een PTSS, geeft soortgelijke symptomen. Diagnose wordt vaak verkeerd gesteld.
Ik hoorde van mijn vriendin die psychologie studeert dat het uit het handboek van psychische ziektes is gehaald..
</div></blockquote>
Dat is apart.. Ik studeer het ook al tijden, werk in dat wereldje maar heb hier nog niks van gehoord. Ik weet wel dat er juist veel meer bekend wordt over ADHD door gericht onderzoek.
Ontopic: ik denk zeker wel dat ADHD bestaat, alleen dat het niet altijd ADHD is maar de symptomen ook vaak veroorzaakt worden door andere oorzaken. Denk bijvoorbeeld aan een PTSS, geeft soortgelijke symptomen. Diagnose wordt vaak verkeerd gesteld.
donderdag 5 december 2013 om 07:16
quote:citronella schreef op dinsdag 03 december 2013 21:20 Even los van of ADHD een verzonnen ziekte is of niet, ik heb het artikel een tijd geleden ook op facebook voorbij zien komen en ik had niet de indruk dat het een wetenschappelijk goed onderbouwd of zelfs maar intelligent geschreven stuk was, eerlijk gezegd. Het was een bijeengeraapte hoeveelheid mogelijk ook nog uit zijn verband gerukte quotes die werd gebruikt om een zelf bedacht idee te ondersteunen, als je het mij vraagt.Klopt
donderdag 5 december 2013 om 07:18
quote:Lisa077 schreef op dinsdag 03 december 2013 22:15 Tja, het zal vast weleens te vaak gediagnosticeerd worden. Daarnaast ben ik ook wel huiverig voor Ritalin-gebruik bij jonge kinderen. Maar zodra het werkt (het kind wordt rustiger), weet je wel dat je goed zit. Ritalin werkt bij mensen zonder adhd namelijk heel anders.
Ook vind ik dat heel veel mensen er een mening over hebben, maar eigenlijk helemaal niet zo goed weten wat adhd nou is. Het is heel wat meer dat 'gewoon een beetje druk en impulsief' zijn. Is ook niet zo. Ook bij heel wat mensen die geen ADHD hebben werkt Ritalin filterend. Het wordt niet voor niks het studeerdrug genoemd.
Ook vind ik dat heel veel mensen er een mening over hebben, maar eigenlijk helemaal niet zo goed weten wat adhd nou is. Het is heel wat meer dat 'gewoon een beetje druk en impulsief' zijn. Is ook niet zo. Ook bij heel wat mensen die geen ADHD hebben werkt Ritalin filterend. Het wordt niet voor niks het studeerdrug genoemd.
donderdag 5 december 2013 om 11:45
donderdag 5 december 2013 om 11:51
Ik heb wel eens Ritalin geslikt om te kijken wat het met me deed. Kende de onderzoeken, de verhalen etc. Wilde 'gewoon' eens proberen hoe het nou werkte. Lage tot normale dosering genomen. En het klopt wel, het werkt echt filterend. Er kwam een soort van rust over me heen en ik kon me beter concentreren. Ik heb in het verleden wel ooit een oppervlakkige diagnose ADD gehad, maar tegenwoordig herken ik me daar zeker niet meer in. Ik denk dat het toendertijd de omstandigheden waren die de symptomen veroorzaakten en ik ben ervan overtuigd dat ik geen ADD heb.
Anyway, ondanks dat ik het niemand zou aanraden (want 'zomaar' medicatie nemen is niet aan te raden, niet dat ik er beroerd van geweest ofzo) heb ik nu wel een idee wat het medicijn doet. Maar het werkt dus niet alleen maar bij adhd'ers zo. Dat is ook al achterhaald.
Ik vind wel dat als het Iets is wat jou kan helpen om fijner in het leven te staan, waarom niet? Zéker niet als eerste optie, dat niet. Maar helpen kan het sommige mensen wel.
Anyway, ondanks dat ik het niemand zou aanraden (want 'zomaar' medicatie nemen is niet aan te raden, niet dat ik er beroerd van geweest ofzo) heb ik nu wel een idee wat het medicijn doet. Maar het werkt dus niet alleen maar bij adhd'ers zo. Dat is ook al achterhaald.
Ik vind wel dat als het Iets is wat jou kan helpen om fijner in het leven te staan, waarom niet? Zéker niet als eerste optie, dat niet. Maar helpen kan het sommige mensen wel.
donderdag 5 december 2013 om 12:11
Enige tijd geleden zag ik op tv een docu over adhd en dat het belangrijk was eerst de ouders te testen/onderzoeken alvorens het kind te testen wanneer het gedragsproblemen toont.
Gedrag van hen heeft namelijk heel veel invloed op de kinderen.
Als moeder bijv heel druk is, strak hanteerd etc etc dan slaat dat altijd over op de kinderen. En dan is het niet vreemd dat een kind bepaald gedrag gaat vertonen.
Dus kan het in veel gevallen beter zijn eerst (een van de) ouders te behandelen op wat voor manier dan ook.
Gedrag van hen heeft namelijk heel veel invloed op de kinderen.
Als moeder bijv heel druk is, strak hanteerd etc etc dan slaat dat altijd over op de kinderen. En dan is het niet vreemd dat een kind bepaald gedrag gaat vertonen.
Dus kan het in veel gevallen beter zijn eerst (een van de) ouders te behandelen op wat voor manier dan ook.
donderdag 5 december 2013 om 13:14
In de herhaling :-)quote:malube schreef op 05 december 2013 @ 07:12:
[...]
Ontopic: ik denk zeker wel dat ADHD bestaat, alleen dat het niet altijd ADHD is maar de symptomen ook vaak veroorzaakt worden door andere oorzaken. Denk bijvoorbeeld aan een PTSS, geeft soortgelijke symptomen. Diagnose wordt vaak verkeerd gesteld.@Malube, maar daarom wordt toch ook altijd de kindertijd bij het stellen van de diagnose betrokken? Net zoals vaak gekeken wordt naar het bestaan van ADHD binnen de familie?
[...]
Ontopic: ik denk zeker wel dat ADHD bestaat, alleen dat het niet altijd ADHD is maar de symptomen ook vaak veroorzaakt worden door andere oorzaken. Denk bijvoorbeeld aan een PTSS, geeft soortgelijke symptomen. Diagnose wordt vaak verkeerd gesteld.@Malube, maar daarom wordt toch ook altijd de kindertijd bij het stellen van de diagnose betrokken? Net zoals vaak gekeken wordt naar het bestaan van ADHD binnen de familie?
donderdag 5 december 2013 om 13:19
quote:christiane schreef op 05 december 2013 @ 12:11:
Enige tijd geleden zag ik op tv een docu over adhd en dat het belangrijk was eerst de ouders te testen/onderzoeken alvorens het kind te testen wanneer het gedragsproblemen toont.
Gedrag van hen heeft namelijk heel veel invloed op de kinderen.
Als moeder bijv heel druk is, strak hanteerd etc etc dan slaat dat altijd over op de kinderen. En dan is het niet vreemd dat een kind bepaald gedrag gaat vertonen.
Dus kan het in veel gevallen beter zijn eerst (een van de) ouders te behandelen op wat voor manier dan ook.In een rustige, gestructureerde omgeving met niet al te veel prikkels zal een kind met ADHD veel beter functioneren en zullen gedragsproblemen misschien helemaal niet aan de orde zijn. Zeker als het kind intelligent is, wat relatief veel kinderen met ADHD zijn.
Enige tijd geleden zag ik op tv een docu over adhd en dat het belangrijk was eerst de ouders te testen/onderzoeken alvorens het kind te testen wanneer het gedragsproblemen toont.
Gedrag van hen heeft namelijk heel veel invloed op de kinderen.
Als moeder bijv heel druk is, strak hanteerd etc etc dan slaat dat altijd over op de kinderen. En dan is het niet vreemd dat een kind bepaald gedrag gaat vertonen.
Dus kan het in veel gevallen beter zijn eerst (een van de) ouders te behandelen op wat voor manier dan ook.In een rustige, gestructureerde omgeving met niet al te veel prikkels zal een kind met ADHD veel beter functioneren en zullen gedragsproblemen misschien helemaal niet aan de orde zijn. Zeker als het kind intelligent is, wat relatief veel kinderen met ADHD zijn.
donderdag 5 december 2013 om 13:42
Ik kwam met een depressie bij de psycholoog toen zij na een jaar over ADD begon. Nou alles viel op zijn plek. Mijn leven lang voel ik mij een mislukkeling, dacht ik dat ik lui was omdat ik gewoon niet bij kon benen op school. Ik ben intelligent genoeg. Leren is helemaal niet moeilijk voor mij, maar de keren dat ik mijzelf ertoe heb kunnen zetten zijn op twee handen te tellen. Ik heb op drie verschillende scholen dezelfde MBO opleiding gedaan, elke keer eerstejaars. Het lukte gewoon niet hoe graag ik het ook wilde. De stof vond ik heel makkelijk, maar het doen was het probleem. Mijn zus heeft zich dankzij mijn ADD diagnose ook laten testen, is ook zeker niet dom. Las al heel vroeg boeken op hoog niveau, had zoveel ambities maar ook zij is niet verder gekomen dan een HBO propedeuse.
En dan niet te spreken over de impulsiviteit, de chaos, het uitstelgedrag enz enz.
Mijn rapporten zijn bekeken, en mijn oma was bij het diagnose gesprek. Mijn moeder was hartstikke relax, we hadden gewoon structuur in ons leven, er was geen druk. Had eigenlijk een vrij fijne jeugd, dus zou niet weten hoe mijn ouders dit bij ons zouden hebben veroorzaakt. Even los van het feit dat mijn moeder de zwangerschappen wel heeft gerookt...
Het is echt heel vervelend dat mensen vinden dat ik maar wat beter mijn best moet doen, een schop onder mijn kont. Waarom zou ik drie keer aan dezelfde opleiding beginnen? Ik heb stage gelopen, en ik mis het werken daar nog heel vaak. Ik was helemaal op mijn plek daar, het enige wat dat dwarsboomt is een diploma. (en ondertussen nog tig psychische problemen) Ik zou zo graag willen dat ik op jonge leeftijd dat stempeltje had gehad, dan had ik zeker een heel ander leven gehad.
En dan niet te spreken over de impulsiviteit, de chaos, het uitstelgedrag enz enz.
Mijn rapporten zijn bekeken, en mijn oma was bij het diagnose gesprek. Mijn moeder was hartstikke relax, we hadden gewoon structuur in ons leven, er was geen druk. Had eigenlijk een vrij fijne jeugd, dus zou niet weten hoe mijn ouders dit bij ons zouden hebben veroorzaakt. Even los van het feit dat mijn moeder de zwangerschappen wel heeft gerookt...
Het is echt heel vervelend dat mensen vinden dat ik maar wat beter mijn best moet doen, een schop onder mijn kont. Waarom zou ik drie keer aan dezelfde opleiding beginnen? Ik heb stage gelopen, en ik mis het werken daar nog heel vaak. Ik was helemaal op mijn plek daar, het enige wat dat dwarsboomt is een diploma. (en ondertussen nog tig psychische problemen) Ik zou zo graag willen dat ik op jonge leeftijd dat stempeltje had gehad, dan had ik zeker een heel ander leven gehad.
donderdag 5 december 2013 om 13:57
Want wat had je dan gedaan met die stempel?
Het eerder geaccepteerd dat je zo bent misschien?
Want daar draat het in heel veel gevallen om, accepteren wie je bent.
Ik ben van school naar school gegaan. Begon hoog, ging omlaag, daarna nog lager, weer omhoog en dan nog wat cursussen welke ik niet heb afgemaakt.
Alles max een jaar, behalve de laagste, daar heb ik het 2 jaar volgehouden.
Banen idem, nooit lang bij een werkgever gebleven. Onder mijn nivo gewerkt maar ja geen diploma dus dan kom je al snel bij ongeschoold werk terecht. Lopende band.
Ben liever lui dan moe. Alles is me al snel teveel.
Past goed in de ADD lijn..
Het eerder geaccepteerd dat je zo bent misschien?
Want daar draat het in heel veel gevallen om, accepteren wie je bent.
Ik ben van school naar school gegaan. Begon hoog, ging omlaag, daarna nog lager, weer omhoog en dan nog wat cursussen welke ik niet heb afgemaakt.
Alles max een jaar, behalve de laagste, daar heb ik het 2 jaar volgehouden.
Banen idem, nooit lang bij een werkgever gebleven. Onder mijn nivo gewerkt maar ja geen diploma dus dan kom je al snel bij ongeschoold werk terecht. Lopende band.
Ben liever lui dan moe. Alles is me al snel teveel.
Past goed in de ADD lijn..
donderdag 5 december 2013 om 13:59
Ook jouw verhaal is voor mij heel herkenbaar, Luffy22. Zelf vind ik het heel frustrerend dat mensen zoals jij en ik in een maatschappij moeten leven waar weinig tot geen rekening wordt gehouden met onze 'beperkingen'. Een maatschappij die onze gedragingen afdoet als een vorm van luiheid, zwakte, "ADHD is een modeziekte en tegenwoordig heeft iedereen het maar." etc. Die constante onverschilligheid en negativiteit naar mensen met stoornissen vind ik dodelijk vermoeiend. "Ik kan niet aan je zien dat je iets mankeert, dus het zal uiteindelijk wel meevallen."
Of ADHD bestaat of niet maakt eigenlijk niet uit. Er zijn mensen die symptomen hebben die je onder die noemer kan plaatsen. En of je het beestje nu ADHD noemt, of Asperger, PDD-Nos, NPS, HPS, uiteindelijk kunnen we er gigantisch last van hebben en kan het ons leven behoorlijk ontregelen.
Ik had als kind zijnde ook graag dat stempeltje willen hebben. Of dat wat uit had gemaakt, betwijfel ik. Ik ben 47 en ik kreeg de diagnose pas 3 jaar geleden. In de jaren 70 wist men weinig over ADHD en wist men geen raad daar iets mee te doen. Leraren zagen wel dat ik (en andere leerlingen) zich drukker en anders gedroegen, maar deden daar niet veel mee (ja, ze deelde straffen uit).
Gelukkig zijn de tijden veranderd en kunnen kinderen behandeld worden (al dan niet terecht). Maar het blijft behelpen. Medicatie onderdrukt de symptomen (soms maar gedeeltelijk) en therapie kan soms steun bieden. Maar de ADHD gaat meestal nooit meer weg. En je hebt altijd nog de veroordelende maatschappij. Ik ken maar weinig mensen die ADHD begrijpen of in ieder geval pogen begrip te tonen. Is dat herkenbaar?
Of ADHD bestaat of niet maakt eigenlijk niet uit. Er zijn mensen die symptomen hebben die je onder die noemer kan plaatsen. En of je het beestje nu ADHD noemt, of Asperger, PDD-Nos, NPS, HPS, uiteindelijk kunnen we er gigantisch last van hebben en kan het ons leven behoorlijk ontregelen.
Ik had als kind zijnde ook graag dat stempeltje willen hebben. Of dat wat uit had gemaakt, betwijfel ik. Ik ben 47 en ik kreeg de diagnose pas 3 jaar geleden. In de jaren 70 wist men weinig over ADHD en wist men geen raad daar iets mee te doen. Leraren zagen wel dat ik (en andere leerlingen) zich drukker en anders gedroegen, maar deden daar niet veel mee (ja, ze deelde straffen uit).
Gelukkig zijn de tijden veranderd en kunnen kinderen behandeld worden (al dan niet terecht). Maar het blijft behelpen. Medicatie onderdrukt de symptomen (soms maar gedeeltelijk) en therapie kan soms steun bieden. Maar de ADHD gaat meestal nooit meer weg. En je hebt altijd nog de veroordelende maatschappij. Ik ken maar weinig mensen die ADHD begrijpen of in ieder geval pogen begrip te tonen. Is dat herkenbaar?
donderdag 5 december 2013 om 14:01
Hierbij nog een lang, maar wel genuanceerd artikel van de correspondent.
Lastig hoor Luffy! Dat kan inderdaad het voordeel zijn van een tijdige diagnose, ook als er geen sprake is van gedragsproblemen. Want leren gaat ook anders als je ADHD hebt. WIneens krijgen bepaalde gedragingen een heel ander label en valt de puzzel in elkaar. Je zal zeker niet de eerste ADHD-er zijn die als lui en ongeïnteresseerd bestempeld is.
Misschien is er zelfs wel een markt voor ADHD onderwijs (nu zoveel kinderen het blijken te hebben), waarbij wel veel rust en structuur is, maar waar ook veel ruimte is voor creativiteit en associatief denken. En extra gymlessen!
Lastig hoor Luffy! Dat kan inderdaad het voordeel zijn van een tijdige diagnose, ook als er geen sprake is van gedragsproblemen. Want leren gaat ook anders als je ADHD hebt. WIneens krijgen bepaalde gedragingen een heel ander label en valt de puzzel in elkaar. Je zal zeker niet de eerste ADHD-er zijn die als lui en ongeïnteresseerd bestempeld is.
Misschien is er zelfs wel een markt voor ADHD onderwijs (nu zoveel kinderen het blijken te hebben), waarbij wel veel rust en structuur is, maar waar ook veel ruimte is voor creativiteit en associatief denken. En extra gymlessen!
donderdag 5 december 2013 om 14:05
Het zal me roesten hoe het heet en of het wel of niet bestaat.
Zoals in een van de eerste posts is aangegeven: er is door het samenpakken van een aantal symptomen een behandelmethode ontstaan die aantoonbaar succes heeft bij grote groepen mensen. Die mensen hebben daar dus iets aan. Hun levenskwaliteit verbeterd. Dat is belangrijk en dat is echt.
Zoals in een van de eerste posts is aangegeven: er is door het samenpakken van een aantal symptomen een behandelmethode ontstaan die aantoonbaar succes heeft bij grote groepen mensen. Die mensen hebben daar dus iets aan. Hun levenskwaliteit verbeterd. Dat is belangrijk en dat is echt.
donderdag 5 december 2013 om 14:05
quote:christiane schreef op 05 december 2013 @ 13:57:
Want wat had je dan gedaan met die stempel?
Het eerder geaccepteerd dat je zo bent misschien?
Want daar draat het in heel veel gevallen om, accepteren wie je bent.
Ik denk dat het veel verder kan gaan. Je zou met een hele andere strategie kunnen gaan leren. Je kunt je leven anders indelen, met verplichte ontprikkel- of rustmomenten. Er is van alles mogelijk als je ADHD hebt, maar jezelf in een keurslijf proberen te persen waar je gewoon niet goed in past levert slechts frustraties en depressies op. Het is niet voor niets dat mensen met ADHD vaak een laag zelfbeeld hebben.
Want wat had je dan gedaan met die stempel?
Het eerder geaccepteerd dat je zo bent misschien?
Want daar draat het in heel veel gevallen om, accepteren wie je bent.
Ik denk dat het veel verder kan gaan. Je zou met een hele andere strategie kunnen gaan leren. Je kunt je leven anders indelen, met verplichte ontprikkel- of rustmomenten. Er is van alles mogelijk als je ADHD hebt, maar jezelf in een keurslijf proberen te persen waar je gewoon niet goed in past levert slechts frustraties en depressies op. Het is niet voor niets dat mensen met ADHD vaak een laag zelfbeeld hebben.
donderdag 5 december 2013 om 15:25
quote:Lisa077 schreef op 05 december 2013 @ 14:05:
[...]
Ik denk dat het veel verder kan gaan. Je zou met een hele andere strategie kunnen gaan leren. Je kunt je leven anders indelen, met verplichte ontprikkel- of rustmomenten. Er is van alles mogelijk als je ADHD hebt, maar jezelf in een keurslijf proberen te persen waar je gewoon niet goed in past levert slechts frustraties en depressies op. Het is niet voor niets dat mensen met ADHD vaak een laag zelfbeeld hebben.Het aanleren van een nieuwe strategie moet dan wel met behulp van behulpzame opvoeders (met voorkennis)/leraren en met passende therapie (eventueel gecombineerd met medicatie). Want van een kind zelf kan je niet verwachten dat het zichzelf nieuwe patronen aanleert. Soms gebeurt dat wel, maar dat zijn niet altijd de juiste patronen.
[...]
Ik denk dat het veel verder kan gaan. Je zou met een hele andere strategie kunnen gaan leren. Je kunt je leven anders indelen, met verplichte ontprikkel- of rustmomenten. Er is van alles mogelijk als je ADHD hebt, maar jezelf in een keurslijf proberen te persen waar je gewoon niet goed in past levert slechts frustraties en depressies op. Het is niet voor niets dat mensen met ADHD vaak een laag zelfbeeld hebben.Het aanleren van een nieuwe strategie moet dan wel met behulp van behulpzame opvoeders (met voorkennis)/leraren en met passende therapie (eventueel gecombineerd met medicatie). Want van een kind zelf kan je niet verwachten dat het zichzelf nieuwe patronen aanleert. Soms gebeurt dat wel, maar dat zijn niet altijd de juiste patronen.
