Gezondheid
alle pijlers
elke dag een glaasje drank...
vrijdag 7 maart 2014 om 21:26
Het kost me enorm veel moeite om dit te typen. Viva is even de enige die dit probleem van mij weet, ik drink vrijwel elke avond alcohol. Maar 1 of 2 glazen op een avond, en soms 1 of 2 avonden per week niet. En dan google ik naar alcohol-probleem-websites en lees ik verhalen van bijv. 1 fles wijn per dag - al 8 jaar lang. En dan denk ik: zie je wel, het valt wel mee!
'Maar ondertussen doe ik dit nu zo'n 3 maanden (sinds ik niet meer bij mijn ouders woon en een eigen stekkie heb)
Ik heb een heleboel onrust in mij en heb hier in het verleden al professionele hulp voor gezocht. Ik ben mega-perfectionistisch door ervaringen in mijn verleden. Ik heb ook wat moeite om de dingen in het juiste perspectief te zien. Huis moet perfect schoon zijn, ik moet het juiste gewicht hebben, iedereen moet me aardig vinden enz. In het verleden kon ik met stress dealen door roken en lijnen. Nu ben ik perfect op gewicht en rook al 3 jaar niet meer. En heb dus blijkbaar een andere manier gevonden om met mijn stress om te gaan.. drank.
Sinds een aantal weken weet ik dat mijn moeder ernstig ziek is. Kanker, niet meer te redden. Overdag / met vrienden laat ik me niet gaan qua emoties. Maar met een glaasje wijn op komt dit pas los, Dat ik mijn moeder kwijt ga raken heeft een enorme impact op mij en ik laat bijna niemand wat merken. Ik huil liever alleen. En met dat ene (of soms 2 glaasjes) per avond gaat het wat makkelijker.
Ik weet even niet wat ik hiermee moet doen. Huisarts melden en een psych zoeken? Of stel ik me aan en is dit geen ramp? Ik durf dit echt niet aan vrienden of mijn ouders te zeggen. Ik ben heel bang dat ze me dan constant in de gaten gaan houden mbt alcohol. Mijn moeder heeft natuurlijk belangrijkere dingen aan haar hoofd ipv zich druk maken om haar dochter.
Ik wil door de week er vanaf blijven maar in het weekend wel gewoon een borrel doen en of en toe eens dronken worden. <-- dit is raar omschreven maar ik hoop dat jullie begrijpen hoe ik het bedoel. Met een alcohol-cursus is toch het doel om helemaal clean te worden en dat hoeft van mij ook niet.
Mijn ex had een alcohol-probleem en dat was een van de redenen om niet meer met hem verder te willen. Mijn opa was een alcoholist maar ik weet hier weinig van. Mijn moeder zegt dat ze hier weinig last van had toen ze klein was. Ze drinkt zelf niet veel en houdt mij enorm in de gaten.
Dus.... patroon.... familie.... ik ben zo bang dat ik diezelfde kant op ga. Nouja ik ben al zover dat ik geen hele week zonder kan. Wie hou ik voor de gek? Ik weet even niet wat ik moet doen.
'Maar ondertussen doe ik dit nu zo'n 3 maanden (sinds ik niet meer bij mijn ouders woon en een eigen stekkie heb)
Ik heb een heleboel onrust in mij en heb hier in het verleden al professionele hulp voor gezocht. Ik ben mega-perfectionistisch door ervaringen in mijn verleden. Ik heb ook wat moeite om de dingen in het juiste perspectief te zien. Huis moet perfect schoon zijn, ik moet het juiste gewicht hebben, iedereen moet me aardig vinden enz. In het verleden kon ik met stress dealen door roken en lijnen. Nu ben ik perfect op gewicht en rook al 3 jaar niet meer. En heb dus blijkbaar een andere manier gevonden om met mijn stress om te gaan.. drank.
Sinds een aantal weken weet ik dat mijn moeder ernstig ziek is. Kanker, niet meer te redden. Overdag / met vrienden laat ik me niet gaan qua emoties. Maar met een glaasje wijn op komt dit pas los, Dat ik mijn moeder kwijt ga raken heeft een enorme impact op mij en ik laat bijna niemand wat merken. Ik huil liever alleen. En met dat ene (of soms 2 glaasjes) per avond gaat het wat makkelijker.
Ik weet even niet wat ik hiermee moet doen. Huisarts melden en een psych zoeken? Of stel ik me aan en is dit geen ramp? Ik durf dit echt niet aan vrienden of mijn ouders te zeggen. Ik ben heel bang dat ze me dan constant in de gaten gaan houden mbt alcohol. Mijn moeder heeft natuurlijk belangrijkere dingen aan haar hoofd ipv zich druk maken om haar dochter.
Ik wil door de week er vanaf blijven maar in het weekend wel gewoon een borrel doen en of en toe eens dronken worden. <-- dit is raar omschreven maar ik hoop dat jullie begrijpen hoe ik het bedoel. Met een alcohol-cursus is toch het doel om helemaal clean te worden en dat hoeft van mij ook niet.
Mijn ex had een alcohol-probleem en dat was een van de redenen om niet meer met hem verder te willen. Mijn opa was een alcoholist maar ik weet hier weinig van. Mijn moeder zegt dat ze hier weinig last van had toen ze klein was. Ze drinkt zelf niet veel en houdt mij enorm in de gaten.
Dus.... patroon.... familie.... ik ben zo bang dat ik diezelfde kant op ga. Nouja ik ben al zover dat ik geen hele week zonder kan. Wie hou ik voor de gek? Ik weet even niet wat ik moet doen.
vrijdag 7 november 2014 om 13:47
Natuurlijk is het goed om alert te zijn dat je niet behoefte voelt om meer te gaan drinken. Ik drink ook bijna iedere avond 2 glaasjes rode wijn en soms een paar avonden niet omdat ik er geen zin in heb. Ik probeer juist wel iedere avond rode wijn te drinken omdat ik denk dat het voor mij heel gezond is.
vrijdag 7 november 2014 om 14:34
Wat is er aan de hand? Misschien kunnen we je hier ontklutsen... Daar is dit forum voor.
Ik weet niet hoe het nu met jouw moeder gaat. Maar het is heel gewoon dat een rouwproces (waar je nu al mee bezig bent) met pieken en dalen gaat. Soms voel je je goed en denk je dat je er 'overheen' bent. En dan komt de klap opeens hard aan.
Dan komt zo'n grapje met alcohol ook opeens weer de hoek omkijken. Heel normaal. Toen mijn schoonmoeder op sterven lag, werd mijn man opeens koopverslaafd. Hij kocht bergen dure kleding via Zalando om het vervolgens allemaal weer af te keuren en terug te sturen. Ik geloof dat hij één poloshirt van 100 euro gehouden heeft. Dat was vooral zielig voor Zalando en de postbode
Loop je nog bij die therapeut? Kun je weer een afspraak met ze maken? De baby's van jouw vriendinnen zijn inmiddels ook door de eerste drie maanden heen. Misschien kun je hun mailen (de moeders, niet de baby's) en zeggen dat je het moeilijk hebt. Dan kunnen ze reageren als ze tijd hebben.
Ik weet niet hoe het nu met jouw moeder gaat. Maar het is heel gewoon dat een rouwproces (waar je nu al mee bezig bent) met pieken en dalen gaat. Soms voel je je goed en denk je dat je er 'overheen' bent. En dan komt de klap opeens hard aan.
Dan komt zo'n grapje met alcohol ook opeens weer de hoek omkijken. Heel normaal. Toen mijn schoonmoeder op sterven lag, werd mijn man opeens koopverslaafd. Hij kocht bergen dure kleding via Zalando om het vervolgens allemaal weer af te keuren en terug te sturen. Ik geloof dat hij één poloshirt van 100 euro gehouden heeft. Dat was vooral zielig voor Zalando en de postbode
Loop je nog bij die therapeut? Kun je weer een afspraak met ze maken? De baby's van jouw vriendinnen zijn inmiddels ook door de eerste drie maanden heen. Misschien kun je hun mailen (de moeders, niet de baby's) en zeggen dat je het moeilijk hebt. Dan kunnen ze reageren als ze tijd hebben.
vrijdag 7 november 2014 om 20:45
Net even opruiming gehouden hier. 7 lege flessen wijn en 1 fles bacardi ras de glasbak in - leeggemaakt in 3 weken waarvan ik wel weet dat 1 fles wijn samen met een vriendin is opgemaakt.
Maar omgerekend wel 2.5 tot 3 flessen wijn per week :S
Ik begrijp soms niet waarom ik dit doe. Wel dat ik in mn hoofd wat problemen en toestanden heb. Maar niet waarom ik drink om dat op te lossen want het lost helemaal niks op. De volgende dag is de situatie namelijk nog precies htzelfde. Ik heb gelukkig wel wat meer mijn normale leven terug. Denk er af en toe even niet aan, en dat ik fijn want de eerste maanden dacht ik er dag en nacht aan mijn moeders ziek zijn en dat was echt teveel. Ik moet het soms ook even "vergeten".
Maar omgerekend wel 2.5 tot 3 flessen wijn per week :S
Ik begrijp soms niet waarom ik dit doe. Wel dat ik in mn hoofd wat problemen en toestanden heb. Maar niet waarom ik drink om dat op te lossen want het lost helemaal niks op. De volgende dag is de situatie namelijk nog precies htzelfde. Ik heb gelukkig wel wat meer mijn normale leven terug. Denk er af en toe even niet aan, en dat ik fijn want de eerste maanden dacht ik er dag en nacht aan mijn moeders ziek zijn en dat was echt teveel. Ik moet het soms ook even "vergeten".
vrijdag 7 november 2014 om 20:46
Ik ben iemand die het hardste naar buiten roept dat mijn leven prima is. Ik heb echt een hele grote vriendenkring met heel veel afspraken en uitjes. Helaas geen vaste groep maar losse vrienden die elkaar wel kennen via bijv. mijn verjaardag of een stapavond. Maar die niet met elkaar omgaan. Ik heb elke avond wel wat te doen met anderen of sporten alleen. Ik verveel me vrijwel nooit. En toch denk ik dat ik stiekem ontzettend eenzaam ben en ik meer aandacht nodig heb of zo? Als er echt iets aan de hand is zijn er maar 2 die ik snachts kan bellen. De rest zijn meer oppervlakkige vriendschappen, ex collega's, vrienden die ik met een leuk uitje zie maar niet thuis mee koffie drink en goede gesprekken voer.
Mijn ouders gaan een keer wegvallen, ik hoop dat mijn vader uiteraard 100 gaat worden. En omdat ik geen partner en kinderen heb ben ik ontzettend bang dat die dag een keer komt. Ik ben single en zit nu in een date-fase. Als in, ik sta er voor open, klets wat op date-websites en heb wel eens een date gehad de afgelopen weken. Maar ik heb op dit moment geen concreet contact met iemand die ik echt leuk vind.
Mijn ouders gaan een keer wegvallen, ik hoop dat mijn vader uiteraard 100 gaat worden. En omdat ik geen partner en kinderen heb ben ik ontzettend bang dat die dag een keer komt. Ik ben single en zit nu in een date-fase. Als in, ik sta er voor open, klets wat op date-websites en heb wel eens een date gehad de afgelopen weken. Maar ik heb op dit moment geen concreet contact met iemand die ik echt leuk vind.
vrijdag 7 november 2014 om 20:46
En hoewel ik vind dat ik een prima leven heb als single, voelt het dat ik toch "op moet schieten" om iemand te treffen zodat als mijn ouders er niet meer zijn, dat ik dan niet alleen over blijf. Ik vind mezelf ook niet echt een catch. Ik ben een lief mens, sociaal en erg behulpzaam. Ik heb in mijn werk veel bereikt. Hoe sterk en zelfverzekerd ik in mijn werk ben, zo onzeker ben ik als het om vriendjes gaat. Ik heb 2 lange relaties gehad, met de 2e samengewoond. Ik ben lang en slank en hoor vaker het opmerking dat ze dolgraag met me willen ruilen.
Vroeger viel ik niet op een jongen omdat ik hem leuk vond, maar omdat hij mij "uitkoos". En dat kwam niet zo vaak voor dus "nam ik maar wat er was". Nu ben ik een stuk sterker, volwassener. En veel kieskeuriger dan toen ik 16 was. Ik pak niet de eerste pipo van de straat omdat ik zielig alleen ben, ik heb echt wel eisen nu. En dat is iets om trots op te zijn. En toch ben ik daardoor ook bang om alleen achter te blijven. Ik vind mezelf niet bijzonder mooi, ben in deze date fase ook wel eens afgewezen. Tja dat hoort erbij. Maar dat speelt denk ik ook mee nu. Dat niet geliefd zijn.
Vroeger viel ik niet op een jongen omdat ik hem leuk vond, maar omdat hij mij "uitkoos". En dat kwam niet zo vaak voor dus "nam ik maar wat er was". Nu ben ik een stuk sterker, volwassener. En veel kieskeuriger dan toen ik 16 was. Ik pak niet de eerste pipo van de straat omdat ik zielig alleen ben, ik heb echt wel eisen nu. En dat is iets om trots op te zijn. En toch ben ik daardoor ook bang om alleen achter te blijven. Ik vind mezelf niet bijzonder mooi, ben in deze date fase ook wel eens afgewezen. Tja dat hoort erbij. Maar dat speelt denk ik ook mee nu. Dat niet geliefd zijn.
vrijdag 7 november 2014 om 20:47
En ja wat ik al schreef, toen het nieuws over mijn moeder net bekend was stond iedereen klaar, whatsappjes en lieve berichtjes. Oprecht geinteresseerde vragen hoe het met mijn moeder ging. Nu gaat het dus een aantal maanden oke, stabiel. Mijn moeder heeft veel last van bijwerkingen. Dat vind ik echt rot want soms is ze daarvan ook echt een dagje ziek. In die weinige keren dat ik dat aan een ander verteld heb is toch de reactie "ja maar ze leeft nog dus... dan is een bijwerking maar een kleinigheidje". Ik heb idee dat sommige opmerkingen van anderen me kwetsen en mijn gevoel begatalliseren. Ik durf niet altijd te zeggen wat ik van zo'n opmerking vind. Ik ga het dan uit de weg en hou liever mijn mond dan dat ik een discussie start. En dat zal denk ik ook komen door mijn onzekerheid.
Daarom zal hulp vragen nu ik het even moeilijk heb ook niet meevallen. Normaliter zou ik de hulp van mijn ouders vragen, maar die ga ik nu niet lastigvallen. Gelukkig heb ik met mijn moeder al veel uitgepraat en deelt ze ook meer haar gevoelens. Ik denk dat ik geen hulp aan vrienden wil vragen omdat ik niet wil toegeven dat het nu niet goed met me gaat. En dat ik hoop dat echte vrienden wel weten/snappen dat ik hulp nodig heb. Maar die zijn er blijkbaar niet zo. Misschien moet ik inderdaad toch eens terug naar de huisarts en wat gesprekjes met een buitenstaander regelen voordat het erger wordt dan wat het nu is.
Ik voe me geen alcoholist, maar ik voel wel dat als dit doorgaat dan ik dat volgend jaar wel ben....
Daarom zal hulp vragen nu ik het even moeilijk heb ook niet meevallen. Normaliter zou ik de hulp van mijn ouders vragen, maar die ga ik nu niet lastigvallen. Gelukkig heb ik met mijn moeder al veel uitgepraat en deelt ze ook meer haar gevoelens. Ik denk dat ik geen hulp aan vrienden wil vragen omdat ik niet wil toegeven dat het nu niet goed met me gaat. En dat ik hoop dat echte vrienden wel weten/snappen dat ik hulp nodig heb. Maar die zijn er blijkbaar niet zo. Misschien moet ik inderdaad toch eens terug naar de huisarts en wat gesprekjes met een buitenstaander regelen voordat het erger wordt dan wat het nu is.
Ik voe me geen alcoholist, maar ik voel wel dat als dit doorgaat dan ik dat volgend jaar wel ben....
vrijdag 7 november 2014 om 21:04
Ik heb het gelezen hoor!
Eigenlijk heb je momenteel twee problemen. Je voelt je (mede door de ziekte van je moeder) eenzaam en je bent bang om 'alleen' achter te blijven.
Je onvrede hierover drink je weg. Das probleem 2.
Die eenzaamheid die jij voelt, hebben heel veel mensen in zo'n zware periode in hun leven. Ook als ze een relatie hebben. Je kunt verdriet wel delen maar niemand kan die last van jou overnemen.
Ik vind het heel goed dat je niet de eerste de beste man oppikt. Als het goed is, moet je nog de rest van je leven met die gozer. Dan kan het geen tweede keuze zijn.
Wat betreft de drank: misschien kun je een online therapie gericht op minderen/stoppen volgen? Zoiets als dit http://www.alcoholondercontrole.nl/
Niet gericht op de zware gevallen (je bent bepaald nog geen AA-klant) maar voor mensen zoals jij die willen minderen.
BTW: ik zie trouwens dat mijn motto (standaard onder mijn bericht) hieronder in dit geval niet zo gepast is. Is een quote uit een tijdschrift van een vrouw die altijd 's middags dronk zodat ze niet chagrijnig op het gezeur van haar kinderen reageerde. Ehm, ik denk dat die zich wél bij de verslavingszorg moet melden.
Eigenlijk heb je momenteel twee problemen. Je voelt je (mede door de ziekte van je moeder) eenzaam en je bent bang om 'alleen' achter te blijven.
Je onvrede hierover drink je weg. Das probleem 2.
Die eenzaamheid die jij voelt, hebben heel veel mensen in zo'n zware periode in hun leven. Ook als ze een relatie hebben. Je kunt verdriet wel delen maar niemand kan die last van jou overnemen.
Ik vind het heel goed dat je niet de eerste de beste man oppikt. Als het goed is, moet je nog de rest van je leven met die gozer. Dan kan het geen tweede keuze zijn.
Wat betreft de drank: misschien kun je een online therapie gericht op minderen/stoppen volgen? Zoiets als dit http://www.alcoholondercontrole.nl/
Niet gericht op de zware gevallen (je bent bepaald nog geen AA-klant) maar voor mensen zoals jij die willen minderen.
BTW: ik zie trouwens dat mijn motto (standaard onder mijn bericht) hieronder in dit geval niet zo gepast is. Is een quote uit een tijdschrift van een vrouw die altijd 's middags dronk zodat ze niet chagrijnig op het gezeur van haar kinderen reageerde. Ehm, ik denk dat die zich wél bij de verslavingszorg moet melden.
