Gezondheid
alle pijlers
Gezwel in mijn buik
vrijdag 11 september 2009 om 22:05
Vanochtend heb ik een bezoekje aan de huisarts gebracht. Ik heb namelijk al een paar maanden last van vage buikklachten.
Ik dacht dat het een nieuw pijntje was van mijn spastische darm, of galstenen. Of dat het psychosomatisch was.
Maar nee, dat is het allemaal niet. Ik blijk namelijk een gezwel in mijn buik te hebben. En mijn huisarts zegt dat het nogal groot is. En ook dat het van alles kan zijn: goedaardig, kwaadaardig, of een vleesboom. En het kan mijn baarmoeder zijn, mijn eierstokken of mijn darmen. Kortom: er zal nog veel onderzocht moeten worden. Ik moet waarschijnlijk over zo'n twee weken naar de internist.
En nu, nu zit ik hier. En ik weet eigenlijk niet wat ik voel, wat ik denk. Soms moet ik even huilen, en is het heel echt. En soms denk ik: "dit gaat niet over mij", en dan lijkt het zo onwerkelijk.
Laat het ALSJEBLIEFT goedaardig zijn....
En wat ik hiermee wil? Gewoon even mijn verhaal kwijt. En ik geloof dat ik behoefte heb aan wat steun....
Ik dacht dat het een nieuw pijntje was van mijn spastische darm, of galstenen. Of dat het psychosomatisch was.
Maar nee, dat is het allemaal niet. Ik blijk namelijk een gezwel in mijn buik te hebben. En mijn huisarts zegt dat het nogal groot is. En ook dat het van alles kan zijn: goedaardig, kwaadaardig, of een vleesboom. En het kan mijn baarmoeder zijn, mijn eierstokken of mijn darmen. Kortom: er zal nog veel onderzocht moeten worden. Ik moet waarschijnlijk over zo'n twee weken naar de internist.
En nu, nu zit ik hier. En ik weet eigenlijk niet wat ik voel, wat ik denk. Soms moet ik even huilen, en is het heel echt. En soms denk ik: "dit gaat niet over mij", en dan lijkt het zo onwerkelijk.
Laat het ALSJEBLIEFT goedaardig zijn....
En wat ik hiermee wil? Gewoon even mijn verhaal kwijt. En ik geloof dat ik behoefte heb aan wat steun....
vrijdag 11 september 2009 om 23:50
He Verana,
Ook ik heb een gezwel in mijn buik gehad, achteraf bleek dit een goedaardige tumor maar wel van 2,5 kilo die behoorlijk zat verwoven met mijn organen. Ik had van de ene op de andere dag ineens vreselijk veel pijn en ben toen 1,5 week later geopereerd. Het was een moeilijke operatie en geen leuke tijd maar nu, anderhalf jaar verder, gaat het super met me, ik loop zelfs alweer bijna 10km hard.
Dus zelfs als het niet zulk goed nieuws is kan het gewoon goedkomen. Ik zou inderdaad wel proberen zoveel mogelijk aan te dringen op een snelle afspraak met de internist, ook al maakt het waarschijnlijk inderdaad niks uit, het is voor je eigen geruststelling en onzekerheid. Misschien kan je zus daar ook nog bij helpen?
Sterkte en ik hoop dat je toch nog een beetje kunt slapen vannacht.
Ook ik heb een gezwel in mijn buik gehad, achteraf bleek dit een goedaardige tumor maar wel van 2,5 kilo die behoorlijk zat verwoven met mijn organen. Ik had van de ene op de andere dag ineens vreselijk veel pijn en ben toen 1,5 week later geopereerd. Het was een moeilijke operatie en geen leuke tijd maar nu, anderhalf jaar verder, gaat het super met me, ik loop zelfs alweer bijna 10km hard.
Dus zelfs als het niet zulk goed nieuws is kan het gewoon goedkomen. Ik zou inderdaad wel proberen zoveel mogelijk aan te dringen op een snelle afspraak met de internist, ook al maakt het waarschijnlijk inderdaad niks uit, het is voor je eigen geruststelling en onzekerheid. Misschien kan je zus daar ook nog bij helpen?
Sterkte en ik hoop dat je toch nog een beetje kunt slapen vannacht.
vrijdag 11 september 2009 om 23:56
Hi Verana,
Waarom heeft je huisarts je niet meteen doorgestuurd naar een radiologisch (geloof ik) lab waar ze een echo kunnen maken?
Dat deed de mijne toen ik met een vergelijkbaar verhaal kwam. Ik bleek een (goedaardige) eierstok cyste te hebben.
Dit lab is los van het ziekenhuis. Een afspraak bij een specialist duurt inderdaad even. Bij dit lab kon ik of dezelfde dag of de volgende dag al terecht.
Succes (en niet te veel lopen Googlen en jezelf bang maken hoor!)
Waarom heeft je huisarts je niet meteen doorgestuurd naar een radiologisch (geloof ik) lab waar ze een echo kunnen maken?
Dat deed de mijne toen ik met een vergelijkbaar verhaal kwam. Ik bleek een (goedaardige) eierstok cyste te hebben.
Dit lab is los van het ziekenhuis. Een afspraak bij een specialist duurt inderdaad even. Bij dit lab kon ik of dezelfde dag of de volgende dag al terecht.
Succes (en niet te veel lopen Googlen en jezelf bang maken hoor!)
zaterdag 12 september 2009 om 00:08
...En probeer je ook niet al te zeer op stang te laten jagen door verhalen van het type "jeetje, ik mocht meteen de volgende dag naar het ziekenhuis, wat raar dat jij moet wachten!".
Iedereen kent wel iemand die toch echt heel ziek bleek en waarbij het maar goed was dat-ie gelijk naar het ziekenhuis ging......maar voorlopig zijn er ook een heleboel mensen bij wie het goedaardig is en waarbij het ook niet zo'n bloedspoed had. Ik heb ook een gezwel(letje) in mijn buik en het kan bij mij geen kwaad.
Ik hoop voor jou dat het bij jou ook goedaardig is, maar heb ook maar een beetje vertrouwen in je huisarts: ondanks alle verhalen hebben de meeste huisartsen nog steeds een goede inschatting van wat echt haast heeft en wat nog twee weken kan wachten. Sterkte!
Iedereen kent wel iemand die toch echt heel ziek bleek en waarbij het maar goed was dat-ie gelijk naar het ziekenhuis ging......maar voorlopig zijn er ook een heleboel mensen bij wie het goedaardig is en waarbij het ook niet zo'n bloedspoed had. Ik heb ook een gezwel(letje) in mijn buik en het kan bij mij geen kwaad.
Ik hoop voor jou dat het bij jou ook goedaardig is, maar heb ook maar een beetje vertrouwen in je huisarts: ondanks alle verhalen hebben de meeste huisartsen nog steeds een goede inschatting van wat echt haast heeft en wat nog twee weken kan wachten. Sterkte!
zaterdag 12 september 2009 om 00:10
@ Keranet:
Dat is behoorlijk, een tumor van 2,5 kilo! Maar goedaardig gelukkig! Die van mij schijnt ook groot te zijn, dus misschien moet ik ook wel in kilo's denken.... En ik hou er terdege rekening mee dat die van mij ook verwoven zit in mijn organen.
Ik heb overigens niet veel pijn, af en toe een beetje.
Fijn te lezen dat jij inmiddels weer 10 km hardloopt! Ik wielren veel, en hoop dit ook weer te kunnen doen na de eventuele operatie.
Gek ook om me te beseffen dat ik de laatste tijd wandelingen van gemiddeld 18 km heb gemaakt, en fietstochten van rond de 50 km, met dat gezwel in mijn buik....
@ Liza:
Geen idee, waarom de huisarts gelijk heeft gekozen voor een specialist. Het zou inderdaad prettiger zijn geweest, als er sneller een echo zou kunnen worden gemaakt.
Ik ben niet aan het googlen geslagen. Ik zou wel willen, maar ik weet niet zo goed waarop ik moet zoeken. Tja: op "gezwel", maar van welk orgaan dan, en goedaardig, kwaadaardig? Dus zoek ik maar even niets. Is inderdaad beter ook denk ik, want van het googlen op klachten word je inderdaad meestal niet rustiger....
Dat is behoorlijk, een tumor van 2,5 kilo! Maar goedaardig gelukkig! Die van mij schijnt ook groot te zijn, dus misschien moet ik ook wel in kilo's denken.... En ik hou er terdege rekening mee dat die van mij ook verwoven zit in mijn organen.
Ik heb overigens niet veel pijn, af en toe een beetje.
Fijn te lezen dat jij inmiddels weer 10 km hardloopt! Ik wielren veel, en hoop dit ook weer te kunnen doen na de eventuele operatie.
Gek ook om me te beseffen dat ik de laatste tijd wandelingen van gemiddeld 18 km heb gemaakt, en fietstochten van rond de 50 km, met dat gezwel in mijn buik....
@ Liza:
Geen idee, waarom de huisarts gelijk heeft gekozen voor een specialist. Het zou inderdaad prettiger zijn geweest, als er sneller een echo zou kunnen worden gemaakt.
Ik ben niet aan het googlen geslagen. Ik zou wel willen, maar ik weet niet zo goed waarop ik moet zoeken. Tja: op "gezwel", maar van welk orgaan dan, en goedaardig, kwaadaardig? Dus zoek ik maar even niets. Is inderdaad beter ook denk ik, want van het googlen op klachten word je inderdaad meestal niet rustiger....
zaterdag 12 september 2009 om 00:14
@ Ellen2:
Mijn huisarts is een oudere man (gaat bijna met de VUT) met ongeveer 35 jaar ervaring. Dus in die zin neig ik er inderdaad naar om hem te vertrouwen.
Het stelt mij ook gerust, dat hij heeft gezegd dat ik hem moet bellen als ik niet snel in het ziekenhuis terecht kan. In die zin heb ik wel het gevoel dat hij achter mij staat en voor mij opkomt als dat nodig is.
Hij heeft mij overigens doorverwezen naar het ziekenhuis waar het snelste plek is (in mijn woonplaats dan tenminste), dus dat is wel fijn.
Mijn huisarts is een oudere man (gaat bijna met de VUT) met ongeveer 35 jaar ervaring. Dus in die zin neig ik er inderdaad naar om hem te vertrouwen.
Het stelt mij ook gerust, dat hij heeft gezegd dat ik hem moet bellen als ik niet snel in het ziekenhuis terecht kan. In die zin heb ik wel het gevoel dat hij achter mij staat en voor mij opkomt als dat nodig is.
Hij heeft mij overigens doorverwezen naar het ziekenhuis waar het snelste plek is (in mijn woonplaats dan tenminste), dus dat is wel fijn.
zaterdag 12 september 2009 om 00:25
quote:Verana schreef op 12 september 2009 @ 00:10:
@ Keranet:
Dat is behoorlijk, een tumor van 2,5 kilo! Maar goedaardig gelukkig! Die van mij schijnt ook groot te zijn, dus misschien moet ik ook wel in kilo's denken.... En ik hou er terdege rekening mee dat die van mij ook verwoven zit in mijn organen.
Ik heb overigens niet veel pijn, af en toe een beetje.
Fijn te lezen dat jij inmiddels weer 10 km hardloopt! Ik wielren veel, en hoop dit ook weer te kunnen doen na de eventuele operatie.
Gek ook om me te beseffen dat ik de laatste tijd wandelingen van gemiddeld 18 km heb gemaakt, en fietstochten van rond de 50 km, met dat gezwel in mijn buik....
.
Ja, die 10 kilometer, die probeerde ik voordat ik erachter kwam ook te rennen. Ik snap nu ook waarom dat nooit lukte.
Fijn dat je trouwens niet veel pijn hebt, als het erger wordt zou ik wel direct naar de huisarts of eerste hulp gaan.
Dat googelen heeft inderdaad weinig zin. Ga je je alleen maar meer zorgen maken.
Wat die echo betreft, waarschijnlijk heeft dat niet zo heel veel zin en zullen ze een scan willen maken, waarop goed te zien is waar het mogelijke gezwel zich precies bevind. Maar misschien kun je het wel voorstellen aan je arts om de zaken te versnellen.
@ Keranet:
Dat is behoorlijk, een tumor van 2,5 kilo! Maar goedaardig gelukkig! Die van mij schijnt ook groot te zijn, dus misschien moet ik ook wel in kilo's denken.... En ik hou er terdege rekening mee dat die van mij ook verwoven zit in mijn organen.
Ik heb overigens niet veel pijn, af en toe een beetje.
Fijn te lezen dat jij inmiddels weer 10 km hardloopt! Ik wielren veel, en hoop dit ook weer te kunnen doen na de eventuele operatie.
Gek ook om me te beseffen dat ik de laatste tijd wandelingen van gemiddeld 18 km heb gemaakt, en fietstochten van rond de 50 km, met dat gezwel in mijn buik....
.
Ja, die 10 kilometer, die probeerde ik voordat ik erachter kwam ook te rennen. Ik snap nu ook waarom dat nooit lukte.
Fijn dat je trouwens niet veel pijn hebt, als het erger wordt zou ik wel direct naar de huisarts of eerste hulp gaan.
Dat googelen heeft inderdaad weinig zin. Ga je je alleen maar meer zorgen maken.
Wat die echo betreft, waarschijnlijk heeft dat niet zo heel veel zin en zullen ze een scan willen maken, waarop goed te zien is waar het mogelijke gezwel zich precies bevind. Maar misschien kun je het wel voorstellen aan je arts om de zaken te versnellen.
zaterdag 12 september 2009 om 13:03
Dankjewel!
Ik heb gelukkig redelijk geslapen vannacht. Wel vaak even wakker geworden, maar ik sliep ook iedere keer weer in.
Zometeen de familie bellen.... Ik merk dat ik hier nu ook wel aan toe ben, en behoefte aan heb.
Ik heb het alleen aldoor zoooo koud, sinds ik de diagnose heb gehoord. Het zullen de emoties wel zijn.
Ik heb gelukkig redelijk geslapen vannacht. Wel vaak even wakker geworden, maar ik sliep ook iedere keer weer in.
Zometeen de familie bellen.... Ik merk dat ik hier nu ook wel aan toe ben, en behoefte aan heb.
Ik heb het alleen aldoor zoooo koud, sinds ik de diagnose heb gehoord. Het zullen de emoties wel zijn.
zaterdag 12 september 2009 om 14:21
nou geen paniek, je huisarts kan onmogelijk weten wat het is. Het zit zo te horen in je onderbuik, in de meeste gevallen gaat het om goedaardige gezwellen (vleesbomen kunnen snel groot worden) en cystes ook. Het zou ook endometriose kunnen zijn of wat dan ook. Als je huisarts had gedacht aan iets ernstigs dan had je nu al wel met spoed bij de internist gezeten
zaterdag 12 september 2009 om 15:57
Oh nee, jullie hebben gelijk, geen diagnose natuurlijk. Ik bedoelde dat de huisarts had gezegd: "gezwel in de buik", maar dat is helemaal nog geen diagnose, ik had het zo niet moeten schrijven.
Vanmiddag lang gesprek met zusje gehad (is verpleegkundige, en in die zin neem ik haar mening erg serieus). Zij noemde ook gelijk vleesbomen, en zei inderdaad ook dat die heel groot kunnen worden.
Nu komt dit in mijn familie ook veel voor, moeder heeft het gehad, nicht heeft om die reden haar baarmoeder eruit, en bij een tante zal waarschijnlijk ook haar baarmoeder eruit moeten.
Dus eigenlijk is het best logisch als ik dit ook zou hebben.
Ben inmiddels wel rustiger, dus het afwachten gaat nu ook gemakkelijker, ook al is het niet leuk natuurlijk.
Vanmiddag lang gesprek met zusje gehad (is verpleegkundige, en in die zin neem ik haar mening erg serieus). Zij noemde ook gelijk vleesbomen, en zei inderdaad ook dat die heel groot kunnen worden.
Nu komt dit in mijn familie ook veel voor, moeder heeft het gehad, nicht heeft om die reden haar baarmoeder eruit, en bij een tante zal waarschijnlijk ook haar baarmoeder eruit moeten.
Dus eigenlijk is het best logisch als ik dit ook zou hebben.
Ben inmiddels wel rustiger, dus het afwachten gaat nu ook gemakkelijker, ook al is het niet leuk natuurlijk.
zaterdag 12 september 2009 om 17:17
Hoi Verana,
Afgelopen maandag kreeg ik een redelijk soortgelijk bericht. Er zit iets in m'n buik, wat er niet moet zitten. Met zo'n bericht kun je alle kanten op...
Ik ben in afwachting van een inwendige echo. Zal hopelijk niets ernstigs zijn, maar ik ben niet helemaal gerust.
Net als jij, zal ik het rustig af moeten wachten. Sterkte!!
Afgelopen maandag kreeg ik een redelijk soortgelijk bericht. Er zit iets in m'n buik, wat er niet moet zitten. Met zo'n bericht kun je alle kanten op...
Ik ben in afwachting van een inwendige echo. Zal hopelijk niets ernstigs zijn, maar ik ben niet helemaal gerust.
Net als jij, zal ik het rustig af moeten wachten. Sterkte!!
zondag 13 september 2009 om 00:17
Hoi Directeur,
Ik lees nu pas je berichtje, vanavond nog bezoek gehad en veel met familie gebeld.
Dus jij hebt een soortgelijk bericht! Weet jij al wanneer je in het ziekenhuis terecht kunt? Denken ze bij jou aan iets gynaecologisch?
We kunnen dus samen afwachten! Als je dat wilt, zou ik het fijn vinden als je zou schrijven als je meer weet. Dat ga ik ook doen!
Jij ook veel sterkte met afwachten!
Ik lees nu pas je berichtje, vanavond nog bezoek gehad en veel met familie gebeld.
Dus jij hebt een soortgelijk bericht! Weet jij al wanneer je in het ziekenhuis terecht kunt? Denken ze bij jou aan iets gynaecologisch?
We kunnen dus samen afwachten! Als je dat wilt, zou ik het fijn vinden als je zou schrijven als je meer weet. Dat ga ik ook doen!
Jij ook veel sterkte met afwachten!
zondag 13 september 2009 om 14:18
Hoi Verana,
Ze denken bij mij inderdaad aan gyneacologisch. Woensdag as. ga ik voor onderzoek.
Normaal ben ik erg nuchter, maar als het om mijn naasten of mijzelf gaat dan gaan de gedachten altijd flink op de loop.
Morgen zal ik wat uitgebreider zijn met m'n verhaal, maar sta nu op het punt van weggaan.
Ik zal je op de hoogte houden, hoe het hier gaat. Vind het ook prettig dat ik het verhaal kwijt kan. En hoor graag hoe het bij jou gaat.
Tot morgen!
Ze denken bij mij inderdaad aan gyneacologisch. Woensdag as. ga ik voor onderzoek.
Normaal ben ik erg nuchter, maar als het om mijn naasten of mijzelf gaat dan gaan de gedachten altijd flink op de loop.
Morgen zal ik wat uitgebreider zijn met m'n verhaal, maar sta nu op het punt van weggaan.
Ik zal je op de hoogte houden, hoe het hier gaat. Vind het ook prettig dat ik het verhaal kwijt kan. En hoor graag hoe het bij jou gaat.
Tot morgen!
zondag 13 september 2009 om 14:35
Hoi Verana,
Naar he, die onzekerheid. Ik heb iets soortgelijks gehad. Begin juli was ik in het buitenland opgenomen in het ziekenhuis. Daar hadden ze ook een echo gemaakt van mijn buik wat ik toen niet snapte. Ik had hele andere klachten, maar waarschijnlijk vanwege het vele overgeven en uitdrogen dat ze die echo maakten. Daar ontdekten ze 'iets' op mijn lever. Ik moest zodra ik in Nederland was direct naar het ziekenhuis. Maar omdat het crisis was op de afdeling interne geneeskunde duurde het uiteindelijk 2 maanden eer ik terecht kon. Eerst maakte ik me er niet veel zorgen om, ik had geen buikklachten eigenlijk. Behalve spastische darm en menstruatie klachten , maar niet pijn op de plek van de lever. Maar hoe langer het duurde, hoe meer je er toch over gaat nadenken. Uiteindelijk blijkt het niet kwaadaardig. Het is een goedaardige tumor die vrij klein is en die ze laten zitten.
Wat ik wel tijdens de echo nog te horen kreeg is dat ik óók nog een cyste in mn nier heb. Dat kwam wel hard aan. Ik heb toen ook echt een aantal dagen flink moeten huilen. Voor mij was dat meer even de druppel, omdat ik zowiezo al een slechte gezondheid heb, met erg veel pijn. Toen kwam dit er ook nog bij.
Maar het is niet kwaadaardig en ik denk , of weet eigenlijk zeker dat het gevoel wel wegzakt. Het is nieuw en onverwacht nu.
Maar ik weet hoe die onzekerheid voelt, van 'iets' in je buik hebben en niet te weten wat.
Zoek afleiding als het lukt, ga de dingen doen die je leuk vind en verwen jezelf.
Veel sterkte en ik hoop dat het ook voor jou niets ernstigs is!
Naar he, die onzekerheid. Ik heb iets soortgelijks gehad. Begin juli was ik in het buitenland opgenomen in het ziekenhuis. Daar hadden ze ook een echo gemaakt van mijn buik wat ik toen niet snapte. Ik had hele andere klachten, maar waarschijnlijk vanwege het vele overgeven en uitdrogen dat ze die echo maakten. Daar ontdekten ze 'iets' op mijn lever. Ik moest zodra ik in Nederland was direct naar het ziekenhuis. Maar omdat het crisis was op de afdeling interne geneeskunde duurde het uiteindelijk 2 maanden eer ik terecht kon. Eerst maakte ik me er niet veel zorgen om, ik had geen buikklachten eigenlijk. Behalve spastische darm en menstruatie klachten , maar niet pijn op de plek van de lever. Maar hoe langer het duurde, hoe meer je er toch over gaat nadenken. Uiteindelijk blijkt het niet kwaadaardig. Het is een goedaardige tumor die vrij klein is en die ze laten zitten.
Wat ik wel tijdens de echo nog te horen kreeg is dat ik óók nog een cyste in mn nier heb. Dat kwam wel hard aan. Ik heb toen ook echt een aantal dagen flink moeten huilen. Voor mij was dat meer even de druppel, omdat ik zowiezo al een slechte gezondheid heb, met erg veel pijn. Toen kwam dit er ook nog bij.
Maar het is niet kwaadaardig en ik denk , of weet eigenlijk zeker dat het gevoel wel wegzakt. Het is nieuw en onverwacht nu.
Maar ik weet hoe die onzekerheid voelt, van 'iets' in je buik hebben en niet te weten wat.
Zoek afleiding als het lukt, ga de dingen doen die je leuk vind en verwen jezelf.
Veel sterkte en ik hoop dat het ook voor jou niets ernstigs is!
zondag 13 september 2009 om 16:30
@ Directeur:
Fijn dat je woensdag al in het ziekenhuis terecht kunt! En ook wel spannend natuurlijk.
Ikzelf sta juist verbaasd over mijn eigen nuchterheid. Normaal gesproken ben ik best een stressig type, en eigenlijk een klein beetje een zeur af en toe over kleine dingetjes.
En nu.... tja.... er zit een gezwel in mijn buik, ik moet het laten onderzoeken en het moet eruit (waarschijnlijk).
Ik ben altijd zo bang geweest voor operaties, en de kans is toch groot dat dit nu moet. Ik vind het nog steeds niet leuk, maar ik heb wel zoiets nu: "wat moet, dat moet". En die operatie overleeft ik ook wel weer, hoe vervelend het misschien ook is.
' s Ochtends als ik uit bed kom, heb ik aldoor wel een moeilijk moment. En als ik denk aan de mensen om wie ik geef. En dan moet ik meestal even huilen. Maar ook niet echt erg eigenlijk.
Ik heb op het moment de indruk dat mijn omgeving het er moeilijker mee heeft dan ikzelf..... raar hè. Wat me wel ineens opvalt, is hoeveel mensen er zijn die om mij geven, en voor mij klaarstaan. En dat vind ik echt hartverwarmend (ja, en als ik dit soort dingen typ, dan komen de tranen dus wel).
@ Kozoo: dat is vervelend, dat je al een slechte gezondheid hebt, en dan komt dit er ook nog bij.
Ik schrik er trouwens wel een beetje van, dat je dan nog 2 maanden hebt moeten wachten voor je in het ziekenhuis terecht kon. Ik vind dat voor het soort klachten wat jij beschrijft, echt te lang. Ik ben blij voor je dat het eigenlijk dus toch nog redelijk goed is afgelopen.
Ik denk ook dat straks het gevoel van schrik wel wegzakt bij mij. Ik had dit ook echt helemaal niet verwacht, dat ik een gezwel in mijn buik zou hebben. Maar over een tijdje zal ik aan het idee gewend zijn, hoe raar dat misschien ook klinkt.
Fijn dat je woensdag al in het ziekenhuis terecht kunt! En ook wel spannend natuurlijk.
Ikzelf sta juist verbaasd over mijn eigen nuchterheid. Normaal gesproken ben ik best een stressig type, en eigenlijk een klein beetje een zeur af en toe over kleine dingetjes.
En nu.... tja.... er zit een gezwel in mijn buik, ik moet het laten onderzoeken en het moet eruit (waarschijnlijk).
Ik ben altijd zo bang geweest voor operaties, en de kans is toch groot dat dit nu moet. Ik vind het nog steeds niet leuk, maar ik heb wel zoiets nu: "wat moet, dat moet". En die operatie overleeft ik ook wel weer, hoe vervelend het misschien ook is.
' s Ochtends als ik uit bed kom, heb ik aldoor wel een moeilijk moment. En als ik denk aan de mensen om wie ik geef. En dan moet ik meestal even huilen. Maar ook niet echt erg eigenlijk.
Ik heb op het moment de indruk dat mijn omgeving het er moeilijker mee heeft dan ikzelf..... raar hè. Wat me wel ineens opvalt, is hoeveel mensen er zijn die om mij geven, en voor mij klaarstaan. En dat vind ik echt hartverwarmend (ja, en als ik dit soort dingen typ, dan komen de tranen dus wel).
@ Kozoo: dat is vervelend, dat je al een slechte gezondheid hebt, en dan komt dit er ook nog bij.
Ik schrik er trouwens wel een beetje van, dat je dan nog 2 maanden hebt moeten wachten voor je in het ziekenhuis terecht kon. Ik vind dat voor het soort klachten wat jij beschrijft, echt te lang. Ik ben blij voor je dat het eigenlijk dus toch nog redelijk goed is afgelopen.
Ik denk ook dat straks het gevoel van schrik wel wegzakt bij mij. Ik had dit ook echt helemaal niet verwacht, dat ik een gezwel in mijn buik zou hebben. Maar over een tijdje zal ik aan het idee gewend zijn, hoe raar dat misschien ook klinkt.
zondag 13 september 2009 om 23:44
Verana, wat een naar bericht! lukt het je een beetje om de dagelijkse dingen te blijven doen? hopelijk kun je eerder een afspraak krijgen met de internist!
hopelijk heb je veel steun van de mensen om je heen. heb je al besloten of jij je ouders gaat inlichten terwijl ze op vakantie zijn?
heel veel sterkte de komende dagen, ik ga heel hard voor je duimen dat het een goedaardig gezwel is!
hopelijk heb je veel steun van de mensen om je heen. heb je al besloten of jij je ouders gaat inlichten terwijl ze op vakantie zijn?
heel veel sterkte de komende dagen, ik ga heel hard voor je duimen dat het een goedaardig gezwel is!
maandag 14 september 2009 om 16:54
Hoi Verana,
Ik begrijp je erg goed als je schrijft dat je op onverwachte momenten opeens moet huilen. En fantastisch dat er veel mensen in je omgeving zo lief voor je zijin, dat je inderdaad van zo'n hartverwarmend gevoel volschiet.
Gisteren ben ik onverwacht meegenomen door mijn lief. Hij heeft me op zeer romantische wijze ten huwelijk gevraagd. Dit is wat sneller dan we eerst hadden bedacht. Maar zo'n situatie zet je op verschillende manieren aan het denken. We hebben een eigen bedrijf en volgens de accountant was het financieel zeer voordelig voor ons om pas volgend jaar juli te trouwen. Na zo'n bericht bedenk je dat geld niet het belangrijkste moet zijn en daarnaast kan ik over een maand wel onder de bus terechtkomen. Kortom, je leeft nu en stel dingen niet uit om welke reden dan ook.
Over uitstellen; werd ik vanochtend ongesteld.... Voor de zekerheid het ziekenhuis gebeld of het niet bezwaarlijk is als er dan alsnog een echo gemaakt wordt. Gelukkig was dit niet het geval! Ik was bang dat het dan uitgesteld zou moeten worden, met nog een wat langere periode van onzekerheid.
Nou meid, sterkte en tot een volgend bericht!
Ik begrijp je erg goed als je schrijft dat je op onverwachte momenten opeens moet huilen. En fantastisch dat er veel mensen in je omgeving zo lief voor je zijin, dat je inderdaad van zo'n hartverwarmend gevoel volschiet.
Gisteren ben ik onverwacht meegenomen door mijn lief. Hij heeft me op zeer romantische wijze ten huwelijk gevraagd. Dit is wat sneller dan we eerst hadden bedacht. Maar zo'n situatie zet je op verschillende manieren aan het denken. We hebben een eigen bedrijf en volgens de accountant was het financieel zeer voordelig voor ons om pas volgend jaar juli te trouwen. Na zo'n bericht bedenk je dat geld niet het belangrijkste moet zijn en daarnaast kan ik over een maand wel onder de bus terechtkomen. Kortom, je leeft nu en stel dingen niet uit om welke reden dan ook.
Over uitstellen; werd ik vanochtend ongesteld.... Voor de zekerheid het ziekenhuis gebeld of het niet bezwaarlijk is als er dan alsnog een echo gemaakt wordt. Gelukkig was dit niet het geval! Ik was bang dat het dan uitgesteld zou moeten worden, met nog een wat langere periode van onzekerheid.
Nou meid, sterkte en tot een volgend bericht!
maandag 14 september 2009 om 17:51
Gefeliciteerd!!! Hartstikke leuk dat je lief je ten huwelijk heeft gevraagd!
Het is inderdaad fascinerend wat dit soort situaties met je doet.
Ik vond het bijv. ook zo interessant te merken welke mensen ik wel wilde inlichten, en van wie ik heb: "dat kan wel wat later". Het wordt ineens zo duidelijk wie belangrijk voor je zijn.
En andersom ook: dat je merkt hoe anderen erop reageren. Zo is er iemand van wie ik nooit in de gaten heb gehad dat zij zoveel om mij geeft.
En wat ik ook heb, is dat ik merk dat voor mij echt het allerbelangrijkste is dat ik een goede gezondheid heb!
Tja... dat zul je net zien, dat je net ongesteld wordt op dit soort momenten! Gelukkig dat desondanks het onderzoek wel door kan gaan!
Nogmaals veel sterkte woensdag, en geniet van je huwelijksaanzoek!
Het is inderdaad fascinerend wat dit soort situaties met je doet.
Ik vond het bijv. ook zo interessant te merken welke mensen ik wel wilde inlichten, en van wie ik heb: "dat kan wel wat later". Het wordt ineens zo duidelijk wie belangrijk voor je zijn.
En andersom ook: dat je merkt hoe anderen erop reageren. Zo is er iemand van wie ik nooit in de gaten heb gehad dat zij zoveel om mij geeft.
En wat ik ook heb, is dat ik merk dat voor mij echt het allerbelangrijkste is dat ik een goede gezondheid heb!
Tja... dat zul je net zien, dat je net ongesteld wordt op dit soort momenten! Gelukkig dat desondanks het onderzoek wel door kan gaan!
Nogmaals veel sterkte woensdag, en geniet van je huwelijksaanzoek!
