Gezondheid
alle pijlers
hartoperatie , ervaringen?
dinsdag 3 november 2009 om 12:24
Hallo allemaal,
Na een periode van veel (pijn)klachten en ziekenhuisopnames is er vandaag duidelijk geworden dat mijn moeder een bypassoperatie en een hartklepvervanging moet ondergaan.
Ik ben best geschrokken van dit bericht en ben daarom opzoek naar mensen die dit ook in hun omgeving hebben meegemaakt. Mijn moeder is bijna 80, longpatiente en heeft suikerziekte en ik ben erg bang dat ze de hele ingreep niet overleefd. Mijn moeder is zelf ook best geschrokken van dit bericht terwijl ze normaal hartstikke positief, optimistisch en sterk is.
Ik ben alleen , dwz geen broers/zussen en andere familie (wel vrienden) en ervaar de zorg en dit hele traject (moeder ligt al paar weken in het ziekenhuis) ontzettend zwaar. Ik zoek dus ook een beetje steun hier , naast wellicht verhalen van mensen die dit ook van nabij hebben meegemaakt.
Alvast enorm bedankt!
(heb later deze week gesprek met arts, dan wordt wellicht ook meer duidelijk)
Na een periode van veel (pijn)klachten en ziekenhuisopnames is er vandaag duidelijk geworden dat mijn moeder een bypassoperatie en een hartklepvervanging moet ondergaan.
Ik ben best geschrokken van dit bericht en ben daarom opzoek naar mensen die dit ook in hun omgeving hebben meegemaakt. Mijn moeder is bijna 80, longpatiente en heeft suikerziekte en ik ben erg bang dat ze de hele ingreep niet overleefd. Mijn moeder is zelf ook best geschrokken van dit bericht terwijl ze normaal hartstikke positief, optimistisch en sterk is.
Ik ben alleen , dwz geen broers/zussen en andere familie (wel vrienden) en ervaar de zorg en dit hele traject (moeder ligt al paar weken in het ziekenhuis) ontzettend zwaar. Ik zoek dus ook een beetje steun hier , naast wellicht verhalen van mensen die dit ook van nabij hebben meegemaakt.
Alvast enorm bedankt!
(heb later deze week gesprek met arts, dan wordt wellicht ook meer duidelijk)
vrijdag 13 november 2009 om 06:16
Waarom ik trouwens nog banger ben geworden is omdat ik via google een onderzoek tegenkwam waarin 70 70plussers waren onderzocht die gingen voor een bypass , al dan niet in combi met een nieuwe klep. De sterfte tijdens de operatie was 14%! In de maand na de operatie stierven er nog eens 7%. dat zijn toch best flinke getallen. Vandaar dat ik zo bang ben , ook voor het herstel.
(ik kan mn zinnen niet meer goed formuleren , haha). Moet nu echt gaan!
(ik kan mn zinnen niet meer goed formuleren , haha). Moet nu echt gaan!
vrijdag 13 november 2009 om 10:38
Ik begrijp volledig dat je nu in een angstige en onzekere periode zit. Maar een ding moet je zeker NIET doen en dat is op internet snuffelen, daar wordt je onzekerheid alleen maar gevoed. Wat ik je kan aanraden is om contact op te nemen met het betreffende ziekenhuis en vragen naar de persoon die tekst en uitleg geeft over CABG en klepvervanging. Ik ben ervan overtuigd dat die je meer duidelijkheid kan verschaffen en vooral gerust kan stellen.
Als ik goed geinformeerd ben, worden en jaarlijks ongeveer 15000 hartoperaties uitgevoerd. En waarom bekijk je het niet eens van de andere kant naar al die mensen die deze ingreep wel overleven.
Na de operatie zal je moeder inderdaad een periode moeten herstellen en revalideren en indien gewenst, kan ze ook nog psycholigische hulp vragen hoe ze ermee om moet gaan en hoe e.e.a. een plaatsje te geven.
Gezien de klachten die je aangaf van je moeder en dat de cardioloog deze diagnose aangeeft, zal het noodzakelijk zijn om deze operatie te ondergaan. En nogmaals als de artsen je moeder inoperabel bevonden dan was ze niet eens op een wachtlijst komen te staan. De levenskwaliteit zal hierdoor vele malen hoger worden en wat betreft de prognose qua levensduur is niet te voorspellen. Maar ga er maar van uit dat deze na de ingreep langer zal zijn dan zonder.
Als ik goed geinformeerd ben, worden en jaarlijks ongeveer 15000 hartoperaties uitgevoerd. En waarom bekijk je het niet eens van de andere kant naar al die mensen die deze ingreep wel overleven.
Na de operatie zal je moeder inderdaad een periode moeten herstellen en revalideren en indien gewenst, kan ze ook nog psycholigische hulp vragen hoe ze ermee om moet gaan en hoe e.e.a. een plaatsje te geven.
Gezien de klachten die je aangaf van je moeder en dat de cardioloog deze diagnose aangeeft, zal het noodzakelijk zijn om deze operatie te ondergaan. En nogmaals als de artsen je moeder inoperabel bevonden dan was ze niet eens op een wachtlijst komen te staan. De levenskwaliteit zal hierdoor vele malen hoger worden en wat betreft de prognose qua levensduur is niet te voorspellen. Maar ga er maar van uit dat deze na de ingreep langer zal zijn dan zonder.
vrijdag 13 november 2009 om 13:07
quote:tjilla schreef op 13 november 2009 @ 05:49:
En ja, is dat echt zo, dat artsen niet zouden opereren als ze het niet aan zouden durven? Want dat vraag ik me dus serieus af. En 6-10 kans op overlijden vind ik nog best veel eigenlijk....
Dit soort operaties worden niet in het weekend gedaan normaal gesproken hoor. Dit omdat er in het weekend minder operatiepersoneel en artsen werken, dan worden alleen de spoeddingen gedaan. En bijna nooit een geplande operatie.
En artsen gaan niet opereren als ze de kans op overlijden te groot vinden. Het is voor de arts toch ook verschrikkelijk als je patient, waar je al die tijd en moeite in investeert, het niet haalt? Het is gewoon naar/klote als je patient overlijdt. Niet in verhouding met de nabestaanden natuurlijk, maar je wil wel graag dat je je patienten echt vooruit helpt ipv achteruit. Dus als ze haar goed genoeg vinden voor een operatie en inschatten dat het echt haar leven zal verbeteren, betekent dat ze er echt wel voor willen gaan.
En ja, is dat echt zo, dat artsen niet zouden opereren als ze het niet aan zouden durven? Want dat vraag ik me dus serieus af. En 6-10 kans op overlijden vind ik nog best veel eigenlijk....
Dit soort operaties worden niet in het weekend gedaan normaal gesproken hoor. Dit omdat er in het weekend minder operatiepersoneel en artsen werken, dan worden alleen de spoeddingen gedaan. En bijna nooit een geplande operatie.
En artsen gaan niet opereren als ze de kans op overlijden te groot vinden. Het is voor de arts toch ook verschrikkelijk als je patient, waar je al die tijd en moeite in investeert, het niet haalt? Het is gewoon naar/klote als je patient overlijdt. Niet in verhouding met de nabestaanden natuurlijk, maar je wil wel graag dat je je patienten echt vooruit helpt ipv achteruit. Dus als ze haar goed genoeg vinden voor een operatie en inschatten dat het echt haar leven zal verbeteren, betekent dat ze er echt wel voor willen gaan.
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
vrijdag 13 november 2009 om 18:01
Hoi allemaal,
Ik had beloofd nog apart te reageren op jullie allemaal maar ik ben zo ontzettend moe dat ik het even bij een kort berichtje laat.
Vandaag de hele dag in Breda gezeten. Gesprek met de arts gehad en dat was heel fijn. Hij vertelde dat ze patienten onderverdelen in verschillende groepen± patienten die meteen geaccepteerd worden voor operatie, patienten die niet operabel zijn en patienten waarbij twijfel is wel/niet opereren. Hij zei dat mijn moeder meteen door de eerste ronde was gekomen en dus bij de eerste groep hoort. Hij legde uit dat de concitie van haar hart erg goed is en dat ze daarom nu willen opereren en daar niet mee willen wachten omdat de vernauwingen natuurlijk wel voor schade kunnen zorgen en dat dan de conditie van haar hart achteruit gaat. Hij legde nog even uit waarom er niet is gekozen voor dotteren en dat heeft er dus, zoals eerder gezegd, mee te maken dat ze niet nog 5 jaar willen wachten met de klep vervangen.
Waar ik wel erg van schrok is dat niet zo zeer haar longen maar haar nieren een punt van aandacht zijn (zo noemde hij het). het schijnt dat haar nieren het af en toe moeilijk hebben met afvalsoffen afvoeren en dat ze mss daarom wat langer op de IC zou moeten blijven mochten haar nieren het tijdens de operatie moeilijk zouden kunnen krijgen . Op de IC hebben ze dan de juiste apparatuur om ze te ondersteunen. Dus ja, ik dacht meteen aan het verhaal van mijn collega: dr nieren stoppen er mee en dan is het afgelopen. Later zei hij ook nog wel tegen mij dat ik er rekening mee moest houden dat het een zware operatie is en dat ze al wel op leeftijd is. Nou daar ging ik hoor, dan word het gelijk zwart voor mn ogen. Ik hoorde nog iets van stap voor stap ofzoiets en de rest was ik kwijt....
Maandagochtend wordt ze geopereerd. Ik ga proberen er nog niet te veel aan te denken....
Ik had beloofd nog apart te reageren op jullie allemaal maar ik ben zo ontzettend moe dat ik het even bij een kort berichtje laat.
Vandaag de hele dag in Breda gezeten. Gesprek met de arts gehad en dat was heel fijn. Hij vertelde dat ze patienten onderverdelen in verschillende groepen± patienten die meteen geaccepteerd worden voor operatie, patienten die niet operabel zijn en patienten waarbij twijfel is wel/niet opereren. Hij zei dat mijn moeder meteen door de eerste ronde was gekomen en dus bij de eerste groep hoort. Hij legde uit dat de concitie van haar hart erg goed is en dat ze daarom nu willen opereren en daar niet mee willen wachten omdat de vernauwingen natuurlijk wel voor schade kunnen zorgen en dat dan de conditie van haar hart achteruit gaat. Hij legde nog even uit waarom er niet is gekozen voor dotteren en dat heeft er dus, zoals eerder gezegd, mee te maken dat ze niet nog 5 jaar willen wachten met de klep vervangen.
Waar ik wel erg van schrok is dat niet zo zeer haar longen maar haar nieren een punt van aandacht zijn (zo noemde hij het). het schijnt dat haar nieren het af en toe moeilijk hebben met afvalsoffen afvoeren en dat ze mss daarom wat langer op de IC zou moeten blijven mochten haar nieren het tijdens de operatie moeilijk zouden kunnen krijgen . Op de IC hebben ze dan de juiste apparatuur om ze te ondersteunen. Dus ja, ik dacht meteen aan het verhaal van mijn collega: dr nieren stoppen er mee en dan is het afgelopen. Later zei hij ook nog wel tegen mij dat ik er rekening mee moest houden dat het een zware operatie is en dat ze al wel op leeftijd is. Nou daar ging ik hoor, dan word het gelijk zwart voor mn ogen. Ik hoorde nog iets van stap voor stap ofzoiets en de rest was ik kwijt....
Maandagochtend wordt ze geopereerd. Ik ga proberen er nog niet te veel aan te denken....
vrijdag 13 november 2009 om 20:55
Bij iedereen die aan het hart wordt geopereerd, krijgen de nieren het eventjes zwaar voor de kiezen. Dat is binnen een paar dagen meestal weer prima op peil. En omdat je moeder diabetes heeft, zullen haar nieren wat minder zijn om te beginnen. Maar de meeste mensen die een hartoperatie ondergaan, hebben ook geen geweldige bloedvaten en dus ook niet in hun nieren. Ze is dus wat dat betreft niet een heel speciaal geval.
En er kan heel veel gedaan worden mbv medicijnen en vocht na de operatie om haar nieren beter te laten werken.
Alleen als haar nierfunctie heel, heel erg achteruit gaat na de operatie (wat uitzonderlijk is!) dan kan het zijn dat ze wat hulp nodig heeft om de afvalstoffen uit haar bloed te verwijderen. Dat kan een keer filteren door een machine zijn of een paar keer, maar het betekent bij lange na niet dat haar nieren het niet meer doen en nooit meer gaan doen. Maar nogmaals: dit zal waarschijnlijk niet nodig zijn. Ze zullen echt heel erg op haar nieren letten en hierdoor al vroeg maatregelen kunnen treffen qua medicatie ed.
Laat je niet gek maken door die rare collega die dingen zegt die gewoon niet kloppen omdat ze niet weet waar ze het over heeft!
En dat over de zware operatie en haar hoge leeftijd: ik denk dat hij daarmee vooral bedoeld dat ze niet zo snel zal herstellen als een 30 jarige. Niet dat hij verwacht dat ze de operatie niet overleeft, want anders zouden ze er echt niet aan beginnen.
Ik weet niet of ik er nu goed aan doe om je dit soort medische details te vertellen. Als je er niks mee kan, dan hou ik er mee op. Ik probeer alleen foutieve beelden, die je hebt (en dat is niet verwonderlijk hoor, je bent niet dom ofzo) even in perspectief te zetten dmv uitleg.
Enne, maandag is al snel! Mooi zo, hoef je niet langer af te wachten in de stress.
En er kan heel veel gedaan worden mbv medicijnen en vocht na de operatie om haar nieren beter te laten werken.
Alleen als haar nierfunctie heel, heel erg achteruit gaat na de operatie (wat uitzonderlijk is!) dan kan het zijn dat ze wat hulp nodig heeft om de afvalstoffen uit haar bloed te verwijderen. Dat kan een keer filteren door een machine zijn of een paar keer, maar het betekent bij lange na niet dat haar nieren het niet meer doen en nooit meer gaan doen. Maar nogmaals: dit zal waarschijnlijk niet nodig zijn. Ze zullen echt heel erg op haar nieren letten en hierdoor al vroeg maatregelen kunnen treffen qua medicatie ed.
Laat je niet gek maken door die rare collega die dingen zegt die gewoon niet kloppen omdat ze niet weet waar ze het over heeft!
En dat over de zware operatie en haar hoge leeftijd: ik denk dat hij daarmee vooral bedoeld dat ze niet zo snel zal herstellen als een 30 jarige. Niet dat hij verwacht dat ze de operatie niet overleeft, want anders zouden ze er echt niet aan beginnen.
Ik weet niet of ik er nu goed aan doe om je dit soort medische details te vertellen. Als je er niks mee kan, dan hou ik er mee op. Ik probeer alleen foutieve beelden, die je hebt (en dat is niet verwonderlijk hoor, je bent niet dom ofzo) even in perspectief te zetten dmv uitleg.
Enne, maandag is al snel! Mooi zo, hoef je niet langer af te wachten in de stress.
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
vrijdag 13 november 2009 om 20:59
Oh, als je eens een kijkje op de IC wilt nemen, vraag het dat eens aan de verpleging van de afdeling waar ze nu ligt of ze iets voor je kunnen regelen.
Kun je samen met je moeder waarschijnlijk wel even langskomen als het daar rustig is. In sommige ziekenhuizen krijg je het "standaard aangeboden", maar ik denk dat als je erom vraagt het geen probleem is. Ook in de weekenden zijn daar genoeg mensen, dus voel je niet bezwaard ivm het weekemd ofzo.
Dan weet je waar het is, hoe het eruit ziet, zonder de stress die je hebt als je voor de eerste keer na de operatie weer je moeder ziet.
Kun je samen met je moeder waarschijnlijk wel even langskomen als het daar rustig is. In sommige ziekenhuizen krijg je het "standaard aangeboden", maar ik denk dat als je erom vraagt het geen probleem is. Ook in de weekenden zijn daar genoeg mensen, dus voel je niet bezwaard ivm het weekemd ofzo.
Dan weet je waar het is, hoe het eruit ziet, zonder de stress die je hebt als je voor de eerste keer na de operatie weer je moeder ziet.
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
vrijdag 13 november 2009 om 21:05
btw, ik zie dat er iemand van "patientenbetrekkingen" bij het Amphia molengracht is, er staat ook het tel nr van in. Anders kun je zelf ook nog even de IC bellen, maar vraag wel of het gelegen komt
check de folder maar eens: http://www.amphia.nl/List ... ie%20voor%20bezoekers.pdf
check de folder maar eens: http://www.amphia.nl/List ... ie%20voor%20bezoekers.pdf
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
vrijdag 13 november 2009 om 22:37
Hoi Singalala, ik had net een heel groot bericht zitten typen voor Tjilla, Maar toen boog ik voorover om iets te pakken, en toen was mijn hele verhaal verdwenen, ik weet niet wat ik per ongeluk heb aangeklikt, maar het was weg!.....
(vrijdag de dertiende mss?)
Maar toen zag ik jou bericht aan Tjilla, en toen dacht ik , mss heeft het zo moeten wezen, want jij hebt alles zo goed verwoord en tips gegevenaan haar, daar had ik toch niets meer aan toe te voegen.
Ik ben blij dat er nog meer mensen hier zijn, die zich haar lot aantrekken, er er moeite voor doen om haar te helpen, want je zou er maar alleen voorstaan zoals Tjilla, zonder verdere familie leden.
Ik heb echt met haar te doen, gelukkig jij ook.
Groetjes, Dark
(vrijdag de dertiende mss?)
Maar toen zag ik jou bericht aan Tjilla, en toen dacht ik , mss heeft het zo moeten wezen, want jij hebt alles zo goed verwoord en tips gegevenaan haar, daar had ik toch niets meer aan toe te voegen.
Ik ben blij dat er nog meer mensen hier zijn, die zich haar lot aantrekken, er er moeite voor doen om haar te helpen, want je zou er maar alleen voorstaan zoals Tjilla, zonder verdere familie leden.
Ik heb echt met haar te doen, gelukkig jij ook.
Groetjes, Dark
vrijdag 13 november 2009 om 23:20
zaterdag 14 november 2009 om 10:16
quote:sassafras schreef op 12 november 2009 @ 09:22:
Hoi Tjilla,
Een aantal jaren geleden is mijn broer geopereerd aan zijn hart. De operatie was in een ziekenhuis ver van de woonplaats van mijn moeder en mijzelf. Omdat de operatie riskant was, wilden wij graag in de buurt zijn die dag (broer is vrijgezel). Mijn moeder en ik hebben die dag (het was mei, prachtig lenteweer) al wandelend in de ons onbekende stad doorgebracht, winkel in en winkel uit. We hebben een broodje gegeten, koffie gedronken op een terrasje en nog meer gewinkeld. Dat klinkt allemaal erg leuk, maar het was heel raar. Niets van wat je in de winkels ziet, dringt echt tot je door, je gedachten zijn toch voortdurend bij dat ene telefoontje waar je op wacht.....
Kortom, het wordt vast een hele gekke, rare dag, maar uiteindelijk gaat die dag ook voorbij. Zoek iets om te gaan doen, ga wandelen, lopen, winkelen en het liefst niet alleen!
Verder denk ik dat het echt belangrijk is dat je hulp zoekt. Iemand die je helpen kan om alles in het juiste perspectief te zien, want volgens mij heb je daar nu moeite mee. Als ik je posts zo lees, geloof jij niet in het nut van de operatie. Probeer dan voor jezelf eens te verwoorden (of voor ons, als dat helpt) waarom de cardioloog deze operatie voorstelt? Waarom gaan ze bij je moeder die bypass en hartklepoperatie doen?
Sterkte
Hoi Sassafras,
Jij ook heel erg bedankt voor je post.
Is de operatie bij je broer goed gegaan? Mijn moeder wordt om 8uur maandag geopereerd en ik heb met de patientenbegeleiding afgesproken dat ze me bellen wanneer de operatie achter de rug is. Dat zal rond 12 uur zijn. Ze vroegen me nog of ik tussendoor gebeld wilde worden om de stand van zaken tijdens de operatie door te geven maar dat wil ik niet, dat vind ik te onrustig.
Wat wel echt ontzettend naar is is dat de vriendin die bij me zou zijn die dag en de dag erna, vandeweek is gevallen en gisteren dus te horen heeft gekregen dat ze een ruggewervel heeft gebroken !!!! Wat een schrik!!!!! Ik ben dus alleen maandag. Een andere vriendin gaat nog proberen vrij te krijgen maar dat wordt lastig zo kort dag. Ze hebben me trouwens geadviseerd gewoon thuis te blijven , of tenminste niet in het ziekenhuis te wachten tijdens de operatie. Mijn moeder gaat sochtens meteen na het uit bed komen klaargemaakt worden voor de operatie en zal er niets aan hebben dat ik haar nog zie dus ik kan voor mn eigen gemoedsrust beter thuis zijn zeiden ze. Ik wilde een hotel nemen in de buurt maar zij vonden dat echt overbodig. Ik moet er nog even over nadenken.
Wat jij zegt, voor mezelf de reden van de operatie verwoorden dus waarom de artsen het aandurven, dat vind ik moeilijk, Ik probeer het heel vaak. Maar ik denk dan dat ze haar gewoon de operatie geven die ze nodig heeft obv de onderzoeken en de uitslag maar haar overschatten wat de rest betreft. Dat ze er een hard hoofd in hebben maar dat ze dat niet zo zeggen . Of dat ze dat wel hebben gezegd maar ik het gewoon niet goed begrepen heb. Ik heb gewoon qua artsen en gezondheidszorg niet zo veel geluk gehad (met mn vader destijds bedoel ik dan).
Dank je wel voor je steun!
Hoi Tjilla,
Een aantal jaren geleden is mijn broer geopereerd aan zijn hart. De operatie was in een ziekenhuis ver van de woonplaats van mijn moeder en mijzelf. Omdat de operatie riskant was, wilden wij graag in de buurt zijn die dag (broer is vrijgezel). Mijn moeder en ik hebben die dag (het was mei, prachtig lenteweer) al wandelend in de ons onbekende stad doorgebracht, winkel in en winkel uit. We hebben een broodje gegeten, koffie gedronken op een terrasje en nog meer gewinkeld. Dat klinkt allemaal erg leuk, maar het was heel raar. Niets van wat je in de winkels ziet, dringt echt tot je door, je gedachten zijn toch voortdurend bij dat ene telefoontje waar je op wacht.....
Kortom, het wordt vast een hele gekke, rare dag, maar uiteindelijk gaat die dag ook voorbij. Zoek iets om te gaan doen, ga wandelen, lopen, winkelen en het liefst niet alleen!
Verder denk ik dat het echt belangrijk is dat je hulp zoekt. Iemand die je helpen kan om alles in het juiste perspectief te zien, want volgens mij heb je daar nu moeite mee. Als ik je posts zo lees, geloof jij niet in het nut van de operatie. Probeer dan voor jezelf eens te verwoorden (of voor ons, als dat helpt) waarom de cardioloog deze operatie voorstelt? Waarom gaan ze bij je moeder die bypass en hartklepoperatie doen?
Sterkte
Hoi Sassafras,
Jij ook heel erg bedankt voor je post.
Is de operatie bij je broer goed gegaan? Mijn moeder wordt om 8uur maandag geopereerd en ik heb met de patientenbegeleiding afgesproken dat ze me bellen wanneer de operatie achter de rug is. Dat zal rond 12 uur zijn. Ze vroegen me nog of ik tussendoor gebeld wilde worden om de stand van zaken tijdens de operatie door te geven maar dat wil ik niet, dat vind ik te onrustig.
Wat wel echt ontzettend naar is is dat de vriendin die bij me zou zijn die dag en de dag erna, vandeweek is gevallen en gisteren dus te horen heeft gekregen dat ze een ruggewervel heeft gebroken !!!! Wat een schrik!!!!! Ik ben dus alleen maandag. Een andere vriendin gaat nog proberen vrij te krijgen maar dat wordt lastig zo kort dag. Ze hebben me trouwens geadviseerd gewoon thuis te blijven , of tenminste niet in het ziekenhuis te wachten tijdens de operatie. Mijn moeder gaat sochtens meteen na het uit bed komen klaargemaakt worden voor de operatie en zal er niets aan hebben dat ik haar nog zie dus ik kan voor mn eigen gemoedsrust beter thuis zijn zeiden ze. Ik wilde een hotel nemen in de buurt maar zij vonden dat echt overbodig. Ik moet er nog even over nadenken.
Wat jij zegt, voor mezelf de reden van de operatie verwoorden dus waarom de artsen het aandurven, dat vind ik moeilijk, Ik probeer het heel vaak. Maar ik denk dan dat ze haar gewoon de operatie geven die ze nodig heeft obv de onderzoeken en de uitslag maar haar overschatten wat de rest betreft. Dat ze er een hard hoofd in hebben maar dat ze dat niet zo zeggen . Of dat ze dat wel hebben gezegd maar ik het gewoon niet goed begrepen heb. Ik heb gewoon qua artsen en gezondheidszorg niet zo veel geluk gehad (met mn vader destijds bedoel ik dan).
Dank je wel voor je steun!
zaterdag 14 november 2009 om 10:29
quote:dark schreef op 12 november 2009 @ 10:45:
Tjilla, en Kanga, ik vind het heel erg dat jullie al op zo,n jonge leeftijd een ouder hebben moeten verliezen.
Ik kan heel goed begrijpen dat het een grote inpact op jullie leven heeft gehad.
Op die leeftijd heb je juist je ouders zo hard nodig, en moet je nog helemaal niet met dat soort dingen bezig zijn.
Daarom is het heel begrijpelijk dat jullie erg angstig en bezorgd zijn om die enige ouder die jullie nog hebben.
Ik hoop dan ook dat jullie nog een lange tijd van ze mogen genieten.
Mijn ouders zijn al op een jonge leeftijd gescheiden, ik was toen pas 12 jaar, dus zijn wij thuis opgegroeid met alleen onze moeder. Met mijn vader heb ik niet zoveel contact, ik zie of spreek hem maar één of twee keer per jaar, hij woont ook nog eens ver uit de buurt. In principe heb ik dus ook vanaf mijn twaalfde jaar maar één echte ouder gehad.
Daarom kan ik jullie angsten en bezorgdheden heel erg goed begrijpen, ik heb dat zelf ook heel erg.
En ook al heb ik wel een man en een kind, ik zou mijn moeder nog lang niet kunnen missen, ze is heel belangrijk voor mij.
Tjilla, ik vind het fijn om te horen dat je mijn berichtjes waardeerd, en dat je er wat aan hebt.
Ik denk dat je niet bang hoeft te zijn dat de operatie niet doorgaat hoor....
Dat besluit staat allang vast, en het gaat goed met je moeder, dus is er toch geen enkele reden om het niet te doen...toch?
Het is nu alleen maar afwachten wanneer er tijd en plek is om de operatie uit te voeren. Kun je eigenlijk nagaan hoeveel hartoperaties er uitgevoerd worden, voor ons is het een hele inpact op ons leven, voor de chirurgen een dagenlijkse klus.
Het is mss niet leuk dat je moeder er niet bij kan zijn met de kerst, maar aan de andere kant, heb je straks mss weer een fiitte en levendige moeder, dat zou toch een mooi kerstkado zijn voor jullie beide.
Dan vieren jullie straks toch lekker samen de jaarwisseling.
En de dag van de operatie kom je ook wel door hoor, je moet wel. Je bent dan wel heel erg gespannen, maar op één of andere manier geef je jezelf eraan over, en leef je op de automatische piloot. Want ergens in je achterhoofd weet je dat je er toch niets aan kan veranderen, en dat het moet gebeuren.
En natuurlijk heb je angst dat er iets fout kan gaan, maar die angst heb je ook als ze er niets aan zouden doen, en dan moet je elke dag met die angst leven, nu maar één dag...toch?
Kopop!...die dag kom je heus wel door hoor, het is ons hier ook gelukt, hou je daar maar aan vast.
Hey Dark,
Een ouder moeten missen door een scheiding lijkt me ook vreselijk, kan me voorstellen dat je dan ook vooral aan 1 ouder hangt. Ik vind/vond het missen van mijn vader echt verschrikkelijk. En wat dubbel zo bij mij er in heeft gehakt is de ziekte voorafgaande aan zijn dood en aller er om heen. Ik heb daar echt mij angst voor verlies en mijn wantrouwen tov de gezondheidszorg overgehouden.
Ik weet nog even niet hoe ik de dag van de operatie ga doorkomen (zie post aan Sassafras). En waar ik ook ontzettend tegenop zie is morgenavond als ik voor de laatste keer op bezoek ga. We houden ons beide groot maar zijn heel bang. Ik ben zo bang dat ik haar niet meer terug zie. En ik wil absoluut geen dramatisch afscheid maar gewoon; tot morgen mam. Ik zie er heel erg tegenop. En als ik dan denk dat ze de operatie mss overleeft dan ben ik weer bang voor het herstel en dat ze dan vast na een maand of wat toch wel doodgaat. Je moet natuurlijk wel realistisch blijven, hoe oud worden mensen?
Fijn Dark, je berichten!
Tjilla, en Kanga, ik vind het heel erg dat jullie al op zo,n jonge leeftijd een ouder hebben moeten verliezen.
Ik kan heel goed begrijpen dat het een grote inpact op jullie leven heeft gehad.
Op die leeftijd heb je juist je ouders zo hard nodig, en moet je nog helemaal niet met dat soort dingen bezig zijn.
Daarom is het heel begrijpelijk dat jullie erg angstig en bezorgd zijn om die enige ouder die jullie nog hebben.
Ik hoop dan ook dat jullie nog een lange tijd van ze mogen genieten.
Mijn ouders zijn al op een jonge leeftijd gescheiden, ik was toen pas 12 jaar, dus zijn wij thuis opgegroeid met alleen onze moeder. Met mijn vader heb ik niet zoveel contact, ik zie of spreek hem maar één of twee keer per jaar, hij woont ook nog eens ver uit de buurt. In principe heb ik dus ook vanaf mijn twaalfde jaar maar één echte ouder gehad.
Daarom kan ik jullie angsten en bezorgdheden heel erg goed begrijpen, ik heb dat zelf ook heel erg.
En ook al heb ik wel een man en een kind, ik zou mijn moeder nog lang niet kunnen missen, ze is heel belangrijk voor mij.
Tjilla, ik vind het fijn om te horen dat je mijn berichtjes waardeerd, en dat je er wat aan hebt.
Ik denk dat je niet bang hoeft te zijn dat de operatie niet doorgaat hoor....
Dat besluit staat allang vast, en het gaat goed met je moeder, dus is er toch geen enkele reden om het niet te doen...toch?
Het is nu alleen maar afwachten wanneer er tijd en plek is om de operatie uit te voeren. Kun je eigenlijk nagaan hoeveel hartoperaties er uitgevoerd worden, voor ons is het een hele inpact op ons leven, voor de chirurgen een dagenlijkse klus.
Het is mss niet leuk dat je moeder er niet bij kan zijn met de kerst, maar aan de andere kant, heb je straks mss weer een fiitte en levendige moeder, dat zou toch een mooi kerstkado zijn voor jullie beide.
Dan vieren jullie straks toch lekker samen de jaarwisseling.
En de dag van de operatie kom je ook wel door hoor, je moet wel. Je bent dan wel heel erg gespannen, maar op één of andere manier geef je jezelf eraan over, en leef je op de automatische piloot. Want ergens in je achterhoofd weet je dat je er toch niets aan kan veranderen, en dat het moet gebeuren.
En natuurlijk heb je angst dat er iets fout kan gaan, maar die angst heb je ook als ze er niets aan zouden doen, en dan moet je elke dag met die angst leven, nu maar één dag...toch?
Kopop!...die dag kom je heus wel door hoor, het is ons hier ook gelukt, hou je daar maar aan vast.
Hey Dark,
Een ouder moeten missen door een scheiding lijkt me ook vreselijk, kan me voorstellen dat je dan ook vooral aan 1 ouder hangt. Ik vind/vond het missen van mijn vader echt verschrikkelijk. En wat dubbel zo bij mij er in heeft gehakt is de ziekte voorafgaande aan zijn dood en aller er om heen. Ik heb daar echt mij angst voor verlies en mijn wantrouwen tov de gezondheidszorg overgehouden.
Ik weet nog even niet hoe ik de dag van de operatie ga doorkomen (zie post aan Sassafras). En waar ik ook ontzettend tegenop zie is morgenavond als ik voor de laatste keer op bezoek ga. We houden ons beide groot maar zijn heel bang. Ik ben zo bang dat ik haar niet meer terug zie. En ik wil absoluut geen dramatisch afscheid maar gewoon; tot morgen mam. Ik zie er heel erg tegenop. En als ik dan denk dat ze de operatie mss overleeft dan ben ik weer bang voor het herstel en dat ze dan vast na een maand of wat toch wel doodgaat. Je moet natuurlijk wel realistisch blijven, hoe oud worden mensen?
Fijn Dark, je berichten!
zaterdag 14 november 2009 om 10:35
quote:lumina69 schreef op 12 november 2009 @ 14:50:
Hoi Tjilla,
Uiteraard is het heel erg schrikken als je krijgt te horen dat zo'n ingreep moet plaatsvinden. Ik heb niet alles gelezen maar ik neem aan dat je moeder voorheen veel pijn had, en je zult zeker nog door een onzekere en moeilijke periode gaan, maar neem maar van mij aan dat als straks alles achter de rug is dat je moeder zich dan een stuk vitaler zal zijn.
Je kunt ervan uitgaan dat je moeder, een dame op leeftijd, nog geacht wordt deze operatie aan te kunnen anders was ze helemaal niet aangeboden en geaccepteerd voor deze ingreep.
Daarbij moet je denken dat we allemaal ouder worden en dat het vaak voorkomt dat oudere mensen (ook nog ouder dan je moeder) zulke operaties ondergaan.
Ik wens jou en je moeder heel veel sterkte. En hoop straks te lezen dat het super gaat met je moeder en dat alle zorgen een beetje voor niks waren.
Hoi Lumina,
Lief dat je me ook even een hart onder de riem steekt hier.
Mijn moeder had idd veel pijn op de borst en dat werd steeds erger, wel 3x op een dag of nog meer. De arts noemde het gisteren een schampschot-infarct. Ik hoop echt dat de klachten minder worden na de operatie. Ik durf daar niet op te hopen....Dat wat jij zegt zei de arts ook, dat ze patienten niet zomaar accepteren en dat mijn moeder glansrijk door de eerste ronde is gekomen. En toch ben ik er niet gerust op.
Thanks!
Hoi Tjilla,
Uiteraard is het heel erg schrikken als je krijgt te horen dat zo'n ingreep moet plaatsvinden. Ik heb niet alles gelezen maar ik neem aan dat je moeder voorheen veel pijn had, en je zult zeker nog door een onzekere en moeilijke periode gaan, maar neem maar van mij aan dat als straks alles achter de rug is dat je moeder zich dan een stuk vitaler zal zijn.
Je kunt ervan uitgaan dat je moeder, een dame op leeftijd, nog geacht wordt deze operatie aan te kunnen anders was ze helemaal niet aangeboden en geaccepteerd voor deze ingreep.
Daarbij moet je denken dat we allemaal ouder worden en dat het vaak voorkomt dat oudere mensen (ook nog ouder dan je moeder) zulke operaties ondergaan.
Ik wens jou en je moeder heel veel sterkte. En hoop straks te lezen dat het super gaat met je moeder en dat alle zorgen een beetje voor niks waren.
Hoi Lumina,
Lief dat je me ook even een hart onder de riem steekt hier.
Mijn moeder had idd veel pijn op de borst en dat werd steeds erger, wel 3x op een dag of nog meer. De arts noemde het gisteren een schampschot-infarct. Ik hoop echt dat de klachten minder worden na de operatie. Ik durf daar niet op te hopen....Dat wat jij zegt zei de arts ook, dat ze patienten niet zomaar accepteren en dat mijn moeder glansrijk door de eerste ronde is gekomen. En toch ben ik er niet gerust op.
Thanks!
zaterdag 14 november 2009 om 10:42
quote:lumina69 schreef op 13 november 2009 @ 10:38:
Ik begrijp volledig dat je nu in een angstige en onzekere periode zit. Maar een ding moet je zeker NIET doen en dat is op internet snuffelen, daar wordt je onzekerheid alleen maar gevoed. Wat ik je kan aanraden is om contact op te nemen met het betreffende ziekenhuis en vragen naar de persoon die tekst en uitleg geeft over CABG en klepvervanging. Ik ben ervan overtuigd dat die je meer duidelijkheid kan verschaffen en vooral gerust kan stellen.
Als ik goed geinformeerd ben, worden en jaarlijks ongeveer 15000 hartoperaties uitgevoerd. En waarom bekijk je het niet eens van de andere kant naar al die mensen die deze ingreep wel overleven.
Na de operatie zal je moeder inderdaad een periode moeten herstellen en revalideren en indien gewenst, kan ze ook nog psycholigische hulp vragen hoe ze ermee om moet gaan en hoe e.e.a. een plaatsje te geven.
Gezien de klachten die je aangaf van je moeder en dat de cardioloog deze diagnose aangeeft, zal het noodzakelijk zijn om deze operatie te ondergaan. En nogmaals als de artsen je moeder inoperabel bevonden dan was ze niet eens op een wachtlijst komen te staan. De levenskwaliteit zal hierdoor vele malen hoger worden en wat betreft de prognose qua levensduur is niet te voorspellen. Maar ga er maar van uit dat deze na de ingreep langer zal zijn dan zonder.
Ik moet idd van dat google wegblijven. Daar word je niet blij van, dat onderzoek blijft maar in mn hoofd zitten.
In het ziekenhuis waar mijn moeder ligt worden er per jaar 1500 openhart operaties uitgevoerd werd ons gisteren verteld. Dat is idd ontzettend veel zeg. Mss heel stom maar toen we op de afdelingen kwamen was het als bij een staaroperatie. Aan de lopende band werden er mensen opgehaald voor operatie en zoals na een staaroperatie iedereen met een ooglapje loopt zo loopt daar iedereen met een steunkous. Nou ja, ik weet natuurlijjk wel dat het niet te vergelijken is maar om even aan te geven dat het daar iets heel "gewoons" is.
Ik hoop echt dat je gelijk hebt en dat de prognose na de operatie beter is dan nu...
Ik begrijp volledig dat je nu in een angstige en onzekere periode zit. Maar een ding moet je zeker NIET doen en dat is op internet snuffelen, daar wordt je onzekerheid alleen maar gevoed. Wat ik je kan aanraden is om contact op te nemen met het betreffende ziekenhuis en vragen naar de persoon die tekst en uitleg geeft over CABG en klepvervanging. Ik ben ervan overtuigd dat die je meer duidelijkheid kan verschaffen en vooral gerust kan stellen.
Als ik goed geinformeerd ben, worden en jaarlijks ongeveer 15000 hartoperaties uitgevoerd. En waarom bekijk je het niet eens van de andere kant naar al die mensen die deze ingreep wel overleven.
Na de operatie zal je moeder inderdaad een periode moeten herstellen en revalideren en indien gewenst, kan ze ook nog psycholigische hulp vragen hoe ze ermee om moet gaan en hoe e.e.a. een plaatsje te geven.
Gezien de klachten die je aangaf van je moeder en dat de cardioloog deze diagnose aangeeft, zal het noodzakelijk zijn om deze operatie te ondergaan. En nogmaals als de artsen je moeder inoperabel bevonden dan was ze niet eens op een wachtlijst komen te staan. De levenskwaliteit zal hierdoor vele malen hoger worden en wat betreft de prognose qua levensduur is niet te voorspellen. Maar ga er maar van uit dat deze na de ingreep langer zal zijn dan zonder.
Ik moet idd van dat google wegblijven. Daar word je niet blij van, dat onderzoek blijft maar in mn hoofd zitten.
In het ziekenhuis waar mijn moeder ligt worden er per jaar 1500 openhart operaties uitgevoerd werd ons gisteren verteld. Dat is idd ontzettend veel zeg. Mss heel stom maar toen we op de afdelingen kwamen was het als bij een staaroperatie. Aan de lopende band werden er mensen opgehaald voor operatie en zoals na een staaroperatie iedereen met een ooglapje loopt zo loopt daar iedereen met een steunkous. Nou ja, ik weet natuurlijjk wel dat het niet te vergelijken is maar om even aan te geven dat het daar iets heel "gewoons" is.
Ik hoop echt dat je gelijk hebt en dat de prognose na de operatie beter is dan nu...
zaterdag 14 november 2009 om 10:48
quote:singalala schreef op 13 november 2009 @ 20:55:
Bij iedereen die aan het hart wordt geopereerd, krijgen de nieren het eventjes zwaar voor de kiezen. Dat is binnen een paar dagen meestal weer prima op peil. En omdat je moeder diabetes heeft, zullen haar nieren wat minder zijn om te beginnen. Maar de meeste mensen die een hartoperatie ondergaan, hebben ook geen geweldige bloedvaten en dus ook niet in hun nieren. Ze is dus wat dat betreft niet een heel speciaal geval.
En er kan heel veel gedaan worden mbv medicijnen en vocht na de operatie om haar nieren beter te laten werken.
Alleen als haar nierfunctie heel, heel erg achteruit gaat na de operatie (wat uitzonderlijk is!) dan kan het zijn dat ze wat hulp nodig heeft om de afvalstoffen uit haar bloed te verwijderen. Dat kan een keer filteren door een machine zijn of een paar keer, maar het betekent bij lange na niet dat haar nieren het niet meer doen en nooit meer gaan doen. Maar nogmaals: dit zal waarschijnlijk niet nodig zijn. Ze zullen echt heel erg op haar nieren letten en hierdoor al vroeg maatregelen kunnen treffen qua medicatie ed.
Laat je niet gek maken door die rare collega die dingen zegt die gewoon niet kloppen omdat ze niet weet waar ze het over heeft!
En dat over de zware operatie en haar hoge leeftijd: ik denk dat hij daarmee vooral bedoeld dat ze niet zo snel zal herstellen als een 30 jarige. Niet dat hij verwacht dat ze de operatie niet overleeft, want anders zouden ze er echt niet aan beginnen.
Ik weet niet of ik er nu goed aan doe om je dit soort medische details te vertellen. Als je er niks mee kan, dan hou ik er mee op. Ik probeer alleen foutieve beelden, die je hebt (en dat is niet verwonderlijk hoor, je bent niet dom ofzo) even in perspectief te zetten dmv uitleg.
Enne, maandag is al snel! Mooi zo, hoef je niet langer af te wachten in de stress.Ja Singalala! Ik ben heel blij met je medische uitleg ! Dat geeft mij een wat duidelijker en realistischer beeld. Heel fijn!
Bij iedereen die aan het hart wordt geopereerd, krijgen de nieren het eventjes zwaar voor de kiezen. Dat is binnen een paar dagen meestal weer prima op peil. En omdat je moeder diabetes heeft, zullen haar nieren wat minder zijn om te beginnen. Maar de meeste mensen die een hartoperatie ondergaan, hebben ook geen geweldige bloedvaten en dus ook niet in hun nieren. Ze is dus wat dat betreft niet een heel speciaal geval.
En er kan heel veel gedaan worden mbv medicijnen en vocht na de operatie om haar nieren beter te laten werken.
Alleen als haar nierfunctie heel, heel erg achteruit gaat na de operatie (wat uitzonderlijk is!) dan kan het zijn dat ze wat hulp nodig heeft om de afvalstoffen uit haar bloed te verwijderen. Dat kan een keer filteren door een machine zijn of een paar keer, maar het betekent bij lange na niet dat haar nieren het niet meer doen en nooit meer gaan doen. Maar nogmaals: dit zal waarschijnlijk niet nodig zijn. Ze zullen echt heel erg op haar nieren letten en hierdoor al vroeg maatregelen kunnen treffen qua medicatie ed.
Laat je niet gek maken door die rare collega die dingen zegt die gewoon niet kloppen omdat ze niet weet waar ze het over heeft!
En dat over de zware operatie en haar hoge leeftijd: ik denk dat hij daarmee vooral bedoeld dat ze niet zo snel zal herstellen als een 30 jarige. Niet dat hij verwacht dat ze de operatie niet overleeft, want anders zouden ze er echt niet aan beginnen.
Ik weet niet of ik er nu goed aan doe om je dit soort medische details te vertellen. Als je er niks mee kan, dan hou ik er mee op. Ik probeer alleen foutieve beelden, die je hebt (en dat is niet verwonderlijk hoor, je bent niet dom ofzo) even in perspectief te zetten dmv uitleg.
Enne, maandag is al snel! Mooi zo, hoef je niet langer af te wachten in de stress.Ja Singalala! Ik ben heel blij met je medische uitleg ! Dat geeft mij een wat duidelijker en realistischer beeld. Heel fijn!
zaterdag 14 november 2009 om 10:51
quote:singalala schreef op 13 november 2009 @ 20:59:
Oh, als je eens een kijkje op de IC wilt nemen, vraag het dat eens aan de verpleging van de afdeling waar ze nu ligt of ze iets voor je kunnen regelen.
Kun je samen met je moeder waarschijnlijk wel even langskomen als het daar rustig is. In sommige ziekenhuizen krijg je het "standaard aangeboden", maar ik denk dat als je erom vraagt het geen probleem is. Ook in de weekenden zijn daar genoeg mensen, dus voel je niet bezwaard ivm het weekemd ofzo.
Dan weet je waar het is, hoe het eruit ziet, zonder de stress die je hebt als je voor de eerste keer na de operatie weer je moeder ziet.Ik had er aan gedacht te vragen of ik even op de IC mocht kijken maar durf het toch niet aan en heb het laten varen...De verpleegkundige zei dat ik opizch na de operatie niet op bezoek hoefde te komen op de IC omdat mijn moeder toch slaapt of slaperig is en het alleen maar onrustig zou zijn voor haar. Ik weet nog niet wat ik doe. Ik mag zo vaak bellen als ik wil, dat wel.
Oh, als je eens een kijkje op de IC wilt nemen, vraag het dat eens aan de verpleging van de afdeling waar ze nu ligt of ze iets voor je kunnen regelen.
Kun je samen met je moeder waarschijnlijk wel even langskomen als het daar rustig is. In sommige ziekenhuizen krijg je het "standaard aangeboden", maar ik denk dat als je erom vraagt het geen probleem is. Ook in de weekenden zijn daar genoeg mensen, dus voel je niet bezwaard ivm het weekemd ofzo.
Dan weet je waar het is, hoe het eruit ziet, zonder de stress die je hebt als je voor de eerste keer na de operatie weer je moeder ziet.Ik had er aan gedacht te vragen of ik even op de IC mocht kijken maar durf het toch niet aan en heb het laten varen...De verpleegkundige zei dat ik opizch na de operatie niet op bezoek hoefde te komen op de IC omdat mijn moeder toch slaapt of slaperig is en het alleen maar onrustig zou zijn voor haar. Ik weet nog niet wat ik doe. Ik mag zo vaak bellen als ik wil, dat wel.
zaterdag 14 november 2009 om 10:53
quote:singalala schreef op 13 november 2009 @ 21:05:
btw, ik zie dat er iemand van "patientenbetrekkingen" bij het Amphia molengracht is, er staat ook het tel nr van in. Anders kun je zelf ook nog even de IC bellen, maar vraag wel of het gelegen komt
check de folder maar eens: http://www.amphia.nl/List ... ie%20voor%20bezoekers.pdfNou, wat echt super geregeld was was dat er gisteren al meteen iemand van patientenbetrekkingen bij ons langs is gekomen. Zij zijn ook degenen die mij gaan bellen na de operatie. Maar dank je wel voor het meedenken! Super tof!
btw, ik zie dat er iemand van "patientenbetrekkingen" bij het Amphia molengracht is, er staat ook het tel nr van in. Anders kun je zelf ook nog even de IC bellen, maar vraag wel of het gelegen komt
check de folder maar eens: http://www.amphia.nl/List ... ie%20voor%20bezoekers.pdfNou, wat echt super geregeld was was dat er gisteren al meteen iemand van patientenbetrekkingen bij ons langs is gekomen. Zij zijn ook degenen die mij gaan bellen na de operatie. Maar dank je wel voor het meedenken! Super tof!
zaterdag 14 november 2009 om 10:54
quote:dark schreef op 13 november 2009 @ 22:42:
Tjilla, ik hoor je morgen wel weer, ik denk dat je nu lekker ligt te slapen, is goed voor je.
Hou je vast aan de woorden die Singalala je heeft verteld, dat moet je toch weer een beetje steun geven...toch?Ja Dark, ik heb onzettend veel steun aan jullie allemaal!
Tjilla, ik hoor je morgen wel weer, ik denk dat je nu lekker ligt te slapen, is goed voor je.
Hou je vast aan de woorden die Singalala je heeft verteld, dat moet je toch weer een beetje steun geven...toch?Ja Dark, ik heb onzettend veel steun aan jullie allemaal!
zaterdag 14 november 2009 om 10:55
quote:Enigme schreef op 13 november 2009 @ 23:20:
Jeetje Tjilla, heb een tijdje geen i-net gehad en lees nu je verhaal...Heftig. Voor je moeder en ook voor jou.
Veel sterkte de komende tijd, het zal wel moeilijk zijn om je rustig te houden...ik hoop dat je het nog een beetje onder controle weet te houden.Dank je wel! Ik doe mn best...
Jeetje Tjilla, heb een tijdje geen i-net gehad en lees nu je verhaal...Heftig. Voor je moeder en ook voor jou.
Veel sterkte de komende tijd, het zal wel moeilijk zijn om je rustig te houden...ik hoop dat je het nog een beetje onder controle weet te houden.Dank je wel! Ik doe mn best...
zaterdag 14 november 2009 om 10:57
toen mijn vader terug kwam van de OK zijn we direct bij hem geweest op de IC. Maar dat is gebruikelijk in het ziekenhuis waar hij werd geopereerd (wij waren ook gevraagd om rond 12 uur aanwezig te zijn). We werden ongeloofelijk goed opgevangen door een vrijwilligster bij de IC, die ons naar mijn vader heeft gebracht. Ik vond het erg meevallen, het was niet zo eng als ik had verwacht. Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik enorm opzag tegen die IC, dus het kon wellicht alleen maar meevallen. Ik vond het prettig om mijn vader even te zien, ook al was hij nog erg slaperig en maar half aanspreekbaar.
Kijk gewoon maandag waar je op dat moment behoefte aan hebt.
Fijn dat je moeder al om 8 uur wordt geopereerd.
Kijk gewoon maandag waar je op dat moment behoefte aan hebt.
Fijn dat je moeder al om 8 uur wordt geopereerd.
zaterdag 14 november 2009 om 10:58
zaterdag 14 november 2009 om 15:58
Hoi Tjilla,
Wat fijn dat het al zo snel is. Ik wil je nog even een paar dingen meegeven die mogelijk helpen.
Toen mijn broer opgenomen werd met zijn hartproblemen, werd in eerste instantie gezegd dat hij waarschijnlijk een harttransplantatie nodig had. Uiteindelijk hebben ze hem toch geopereerd en is hij daarvan veel beter dan verwacht hersteld. Hadden ze het eerst over verpleeghuizen en transplantaties, een klein jaar na zijn operatie was hij zelfs weer fulltime aan het werk. Overigens waren mijn moeder en ik in de buurt omdat de kans op overlijden door de chirurg als groot werd ingeschat en daarom "moesten" we er van hem zijn, dus ook het feit dat ze tegen jou zeggen dat je lekker thuis moet blijven, mag je als gunstig zien, lijkt me.
Als tweede, moet je in je achterhoofd houden, dat in de gezondheidszorg ze eigenlijk heel kil economisch redeneren. Een operatie en het bijbehorende hersteltraject is hartstikke duur. Deze "investering" doen ze alleen als de kans op herstel groot genoeg is, omdat te rechtvaardigen. Simpel gezegd, als de kans op problemen te groot is, doen ze het gewoon niet. Dus vinden ze de kans op succes bij je moeder groot!
Als derde, moet je je afvragen wat het alternatief is. Wat gebeurt er als je moeder niet behandeld wordt. Zal haar situatie dan verbeteren of verslechteren?
Sterkte dit weekend, en ik zal maandag aan je denken.
Wat fijn dat het al zo snel is. Ik wil je nog even een paar dingen meegeven die mogelijk helpen.
Toen mijn broer opgenomen werd met zijn hartproblemen, werd in eerste instantie gezegd dat hij waarschijnlijk een harttransplantatie nodig had. Uiteindelijk hebben ze hem toch geopereerd en is hij daarvan veel beter dan verwacht hersteld. Hadden ze het eerst over verpleeghuizen en transplantaties, een klein jaar na zijn operatie was hij zelfs weer fulltime aan het werk. Overigens waren mijn moeder en ik in de buurt omdat de kans op overlijden door de chirurg als groot werd ingeschat en daarom "moesten" we er van hem zijn, dus ook het feit dat ze tegen jou zeggen dat je lekker thuis moet blijven, mag je als gunstig zien, lijkt me.
Als tweede, moet je in je achterhoofd houden, dat in de gezondheidszorg ze eigenlijk heel kil economisch redeneren. Een operatie en het bijbehorende hersteltraject is hartstikke duur. Deze "investering" doen ze alleen als de kans op herstel groot genoeg is, omdat te rechtvaardigen. Simpel gezegd, als de kans op problemen te groot is, doen ze het gewoon niet. Dus vinden ze de kans op succes bij je moeder groot!
Als derde, moet je je afvragen wat het alternatief is. Wat gebeurt er als je moeder niet behandeld wordt. Zal haar situatie dan verbeteren of verslechteren?
Sterkte dit weekend, en ik zal maandag aan je denken.
