Gezondheid
alle pijlers
Help!! Mijn vader heeft kanker!!
dinsdag 24 november 2009 om 19:29
lieve allemaal!!
18 nov is mijn grote nachtmerrie begonnen!!
Mijn vader "mijn maatje door dik en dun" heeft leverkanker...
ik weet gewoon niet waar ik met mezelf en mijn gevoelens heen moet!!! ik ben een grote en zelfstandige meid van 28 maar voel me nu o zo klein!!
ik ben zo vreselijk bang voor wat mij/ons staat te wachten.. zo bang mijn allergrootste vriend kwijt te raken!! zo vreselijk bang..
mijn vader en ik hebben samen een grote passie, motor rijden, we hebben zoveel plezier gehad, even alles om je heen vergeten en gewoon genieten!! af en toe een bakkie koffie en even kletsen en dan weer verder...
wie wil met mij mee praten, wie heeft hier ervaring mee en kan mij een beetje de weg wijzen, ik ben de weg totaal kwijt!!!
18 nov is mijn grote nachtmerrie begonnen!!
Mijn vader "mijn maatje door dik en dun" heeft leverkanker...
ik weet gewoon niet waar ik met mezelf en mijn gevoelens heen moet!!! ik ben een grote en zelfstandige meid van 28 maar voel me nu o zo klein!!
ik ben zo vreselijk bang voor wat mij/ons staat te wachten.. zo bang mijn allergrootste vriend kwijt te raken!! zo vreselijk bang..
mijn vader en ik hebben samen een grote passie, motor rijden, we hebben zoveel plezier gehad, even alles om je heen vergeten en gewoon genieten!! af en toe een bakkie koffie en even kletsen en dan weer verder...
wie wil met mij mee praten, wie heeft hier ervaring mee en kan mij een beetje de weg wijzen, ik ben de weg totaal kwijt!!!
dinsdag 24 november 2009 om 21:16
quote:koe26 schreef op 24 november 2009 @ 19:38:
heey meiden
de verwachtingen zijn eigenlijk super laag!! het is 2 jaar geleden begonnen met huidkanker, Melanoom!
daar is hij van genezen...
nu word deze week onderzoek gedaan naar wat voor soort kanker het is, is het melanoom, dan is er helemaal niks meer voor hem te doen! is het een ander soort kanker dan is er een kans van een speld in een hooiberg vinden dat hij het overleeft!
dus al met al een heeeeeeeel miniscul lichtpuntje waar ik me elke dag weer aan probeer vast te pakken maar kan het licht puntje niet te pakken krijgen
Been there, deze week is het een jaar geleden dat mijn vader is overleden aan de uitzaaiingen van Melanoom. In eerste instantie was het weggesneden en was hij volgens de scans vrij van melanoom. 9 maanden later kreeg hij klachten en bij de nieuwe scan bleek dat hij van binnen helemaal vol zat met uitzaaiingen. nog geen 3 maanden later was hij overleden.
Ik weet dat je dit allemaal niet wil lezen, maar anderzijds ook weer wel. Melanoom is de meest gevaarlijke en kwaadaardige kanker die er is. Chemo, bestraling enz is allemaal niet mogelijk en dat maakt het des te harder om te accepteren.
Heel veel sterkte de komende tijd, probeer zo veel mogelijk dingen te doen en zeggen die je wil. Dit kan heel belangrijk zijn in de toekomst.
heey meiden
de verwachtingen zijn eigenlijk super laag!! het is 2 jaar geleden begonnen met huidkanker, Melanoom!
daar is hij van genezen...
nu word deze week onderzoek gedaan naar wat voor soort kanker het is, is het melanoom, dan is er helemaal niks meer voor hem te doen! is het een ander soort kanker dan is er een kans van een speld in een hooiberg vinden dat hij het overleeft!
dus al met al een heeeeeeeel miniscul lichtpuntje waar ik me elke dag weer aan probeer vast te pakken maar kan het licht puntje niet te pakken krijgen
Been there, deze week is het een jaar geleden dat mijn vader is overleden aan de uitzaaiingen van Melanoom. In eerste instantie was het weggesneden en was hij volgens de scans vrij van melanoom. 9 maanden later kreeg hij klachten en bij de nieuwe scan bleek dat hij van binnen helemaal vol zat met uitzaaiingen. nog geen 3 maanden later was hij overleden.
Ik weet dat je dit allemaal niet wil lezen, maar anderzijds ook weer wel. Melanoom is de meest gevaarlijke en kwaadaardige kanker die er is. Chemo, bestraling enz is allemaal niet mogelijk en dat maakt het des te harder om te accepteren.
Heel veel sterkte de komende tijd, probeer zo veel mogelijk dingen te doen en zeggen die je wil. Dit kan heel belangrijk zijn in de toekomst.
dinsdag 24 november 2009 om 21:28
Oh, dat gevoel van de wereld die op zijn kop staat ken ik ook maar al te goed en bij het lezen van de verhalen hiervoor komt er ook weer een hoop naar boven, ondanks dat het vijf jaar geleden begon. Mijn vader was ook nooit ziek en ging naar de huisarts omdat hij bloed bij de ontlasting had... Binnen drie weken wisten we dat het uitgezaaide darmkanker was en dat het niet te behandelen was. Mijn vader is gelijk alles gaan regelen en heeft zich vanaf het begin bij zijn 'lot' neergelegd. Hij zei: 'Ik heb een mooi leven gehad, maar ik heb een verkeerd lotje getrokken'. Hij heeft wel alles nog aangegrepen om zijn leven te verlengen (chemo en bestralingen), maar toen hij van de chemo te ziek werd is hij ermee gestopt.
Ik weet nu even niets meer toe te voegen, misschien later nog........
Ik weet nu even niets meer toe te voegen, misschien later nog........
dinsdag 24 november 2009 om 21:46
woensdag 25 november 2009 om 06:34
lieve koe, wat vreselijk ! En wat een boel lotgenoten zeg! Ook ik weet precies wat je voelt helaas. Mijn pa weet sinds afgelopen zomer dat hij kanker heeft en niet meer beter zal worden. Longkanker met veel uitzaaiingen. De klap was hard, haast niet te dragen. Ik ben 29 en pa nog maar 58. We zijn 2 handen op een buik. Een leven zonder hem is haast niet voor te stellen. Toch praten we nu ineens over dingen als de crematie. Zoeken we een lokatie voor de uitvaart en bekijken we kisten. Iets heel onnatuurlijks. De eerste twee weken was ik niets meer. Verslagen door verdriet angst en machteloosheid. Daarna heb ik een lange tijd geleefd alsof het niet om hem ging. Zelf bescherming denk ik. Nu heb ik mijn verdriet met vlagen. De ene week gaat t slecht de andere week beter. Ik doe veel voor pa en ben elke dag bij hem. En behalve dat het zo ontzettend oneerlijk voelt genieten we intens. De band is nog hechter geworden ook met mijn moeder en broer. En we gaan door zon waardevolle periode. Dat maakt me ergens ook heel dankbaar. Op een gegeven moment is er acceptatie. Je moet wel. Het is nou eenmaal een feit. Pa gaat dood en het zal niet heel lang duren. En dus leef je intens. De wereld kan me gestolen worden. Alles wat nu telt is mijn pa. Lieve koe ik wens je heel erg veel sterkte toe. Probeer naast je verdriet wat er absoluut mag zijn ook vooral te genieten van alle fijne momenten. Volg je hart in alles wat je doet. En als je even van je af wilt praten... dan zijn er hier genoeg meiden die je een hart onder de riem willen steken. Een persoonlijk berichtje mag je me ook altijd sturen. Heel erg veel sterkte meid!
woensdag 25 november 2009 om 09:44
smart 79,
tuurlijk wil ik dit niet lezen, ik had nooit deze topic willen openen! maar het leven is nu eenmaal zo keihard..
mijn gevoel zegt dat pap het ook niet heel lang volhoudt hoor hij is al vreselijk adgevallen, maar houdt zich groot en sterk voor ons!!
ga morgen een dagje met hem mee naar het ziekenhuis, dan gaan we vast en zeker ook lachen en praten over hoe het voor de ziekte was, zware dag maar een bijzondere dag
tuurlijk wil ik dit niet lezen, ik had nooit deze topic willen openen! maar het leven is nu eenmaal zo keihard..
mijn gevoel zegt dat pap het ook niet heel lang volhoudt hoor hij is al vreselijk adgevallen, maar houdt zich groot en sterk voor ons!!
ga morgen een dagje met hem mee naar het ziekenhuis, dan gaan we vast en zeker ook lachen en praten over hoe het voor de ziekte was, zware dag maar een bijzondere dag
woensdag 25 november 2009 om 09:50
hompeltjepompeltje, jemig het is net of ik mezelf hoor praten na wat je schrijft!!
doe rustig aan meid en geniet van de bijzondere momenten samen!!
lieve iedereen,
gisteren een waardeloze middag/avond/nacht gehad.. bijna niet geslapen, veel gehuild en liggen piekeren!! nu gaat het wel weer ben mijn tranen weer de baas vanmorgen...
morgen met papa mee zie er als een berg tegen op maar weet zeker dat het een bijzondere dag word die ik nooit zal vergeten!!
Waarom pap!!????
doe rustig aan meid en geniet van de bijzondere momenten samen!!
lieve iedereen,
gisteren een waardeloze middag/avond/nacht gehad.. bijna niet geslapen, veel gehuild en liggen piekeren!! nu gaat het wel weer ben mijn tranen weer de baas vanmorgen...
morgen met papa mee zie er als een berg tegen op maar weet zeker dat het een bijzondere dag word die ik nooit zal vergeten!!
Waarom pap!!????
woensdag 25 november 2009 om 10:03
Koe, heel veel sterkte.
Nogmaals, ook als het melanoom is, hoeft het echt niet direct afgelopen te zijn.
Chemo en bestraling helpen inderdaad niet, maar er zijn een aantal medicijnen onderweg die goede resultaten laten zien.
Wat belangrijk is, is om te kijken of je vader B-raf positief is.
Ik zou je ook adviseren om naar het Daniel den Hoed, of het Anthonie van Leeuwenhoek ziekenhuis te gaan, daar zitten de beste specialisten op het gebied van melanomen.
Heb je een klein beetje afleiding tot 4 December? Wat kunnen een paar dagen dan lang duren he.
Heeft hij trouwens een tumor, of meerdere? Zou het te opereren zijn, of weet je dat allemaal nog niet? Hoe zijn jullie er achter gekomen?
Nogmaals, ook als het melanoom is, hoeft het echt niet direct afgelopen te zijn.
Chemo en bestraling helpen inderdaad niet, maar er zijn een aantal medicijnen onderweg die goede resultaten laten zien.
Wat belangrijk is, is om te kijken of je vader B-raf positief is.
Ik zou je ook adviseren om naar het Daniel den Hoed, of het Anthonie van Leeuwenhoek ziekenhuis te gaan, daar zitten de beste specialisten op het gebied van melanomen.
Heb je een klein beetje afleiding tot 4 December? Wat kunnen een paar dagen dan lang duren he.
Heeft hij trouwens een tumor, of meerdere? Zou het te opereren zijn, of weet je dat allemaal nog niet? Hoe zijn jullie er achter gekomen?
woensdag 25 november 2009 om 10:06
Lieve koe26 en alle anderen die het zelfde moeten meemaken (of hebben meegemaakt)
Ik weet hoe het is om te horen dat iemand van wie je houd kanker heeft en dat de kans op genezing klein is.
Ruim 5 jaar geleden alweer kreeg mijn moeder te horen dat ze kanker had, een zeer argressieve non-hodgkin in haar lympfeklieren.
Na onderzoeken en een biopsie kreeg ze te horen dat haar kans op genezing erg klein was.
Er was 1 zeer argressieve behandeling mogelijk die haar of zou genezen of niets zou uithalen met als gevolg dat ze binnen een half jaar zou overlijden.
In eerste instantie werden haar kansen tijdens de behandeling steeds slechter, en ook al riepen we tegen haar de hele dag dat het goed zou komen, dat ze een vechter was en dat we zeker wisten dat ze dit zou winnen, inwendig waren we helemaal ingestort.
Toen, als een wonder, sloeg de behandeling aan, en nu kan ik zeggen dat ik nog steeds elke week met mijn moeder de stad in ga om boodschappen te doen en een kopje koffie te drinken.
Nog steeds is ze niet hersteld en is ze snel moe, haar vingers tintelen regelmatig zo erg dat ze nog geen lepel kan vasthouden, maar ze is er nog!
Ik hoop echt dat jullie over een poosje hetzelfde kunnen zeggen.
En voor diegene wiens geliefde het niet heeft gehaalt ik wou dat er woorden waren om jullie te steunen en de pijn weg te nemen.
Maar ik weet dat er niets is dat dat kan doen, veel sterkte kracht en moed voor iedereen
Ik weet hoe het is om te horen dat iemand van wie je houd kanker heeft en dat de kans op genezing klein is.
Ruim 5 jaar geleden alweer kreeg mijn moeder te horen dat ze kanker had, een zeer argressieve non-hodgkin in haar lympfeklieren.
Na onderzoeken en een biopsie kreeg ze te horen dat haar kans op genezing erg klein was.
Er was 1 zeer argressieve behandeling mogelijk die haar of zou genezen of niets zou uithalen met als gevolg dat ze binnen een half jaar zou overlijden.
In eerste instantie werden haar kansen tijdens de behandeling steeds slechter, en ook al riepen we tegen haar de hele dag dat het goed zou komen, dat ze een vechter was en dat we zeker wisten dat ze dit zou winnen, inwendig waren we helemaal ingestort.
Toen, als een wonder, sloeg de behandeling aan, en nu kan ik zeggen dat ik nog steeds elke week met mijn moeder de stad in ga om boodschappen te doen en een kopje koffie te drinken.
Nog steeds is ze niet hersteld en is ze snel moe, haar vingers tintelen regelmatig zo erg dat ze nog geen lepel kan vasthouden, maar ze is er nog!
Ik hoop echt dat jullie over een poosje hetzelfde kunnen zeggen.
En voor diegene wiens geliefde het niet heeft gehaalt ik wou dat er woorden waren om jullie te steunen en de pijn weg te nemen.
Maar ik weet dat er niets is dat dat kan doen, veel sterkte kracht en moed voor iedereen
"Mensen zullen vergeten wat je zei. Mensen zullen vergeten wat je deed. Maar mensen zullen nooit vergeten hoe je hen liet voelen." ( Maya Angelou )
woensdag 25 november 2009 om 11:20
Koe, die ziekenhuizen zijn in Amsterdam en Rotterdam.
Wacht eerst de uitslagen maar af. Je zult toch eerst moeten weten welke soort kanker het is, voordat je weet hoe je het kunt aanpakken.
Als het melanoom is, zou ik vragen of ze de biopsie naar een specialst in een van die ziekenhuizen kunnen sturen. Wat ik heb begrepen kunnen ze dat gewoon electronisch, ze slaan beelden van de biopsie op, en kunnen iemand toegang geven tot die server.
Dan kan je daarna met die specialisten praten om de mogelijkheden te bespreken.
Hoe moeilijk het ook is, je moet echt onthouden dat er wel wat mogelijkheden zijn! Hele dikke knuffel!
Wacht eerst de uitslagen maar af. Je zult toch eerst moeten weten welke soort kanker het is, voordat je weet hoe je het kunt aanpakken.
Als het melanoom is, zou ik vragen of ze de biopsie naar een specialst in een van die ziekenhuizen kunnen sturen. Wat ik heb begrepen kunnen ze dat gewoon electronisch, ze slaan beelden van de biopsie op, en kunnen iemand toegang geven tot die server.
Dan kan je daarna met die specialisten praten om de mogelijkheden te bespreken.
Hoe moeilijk het ook is, je moet echt onthouden dat er wel wat mogelijkheden zijn! Hele dikke knuffel!
woensdag 25 november 2009 om 14:19
woensdag 25 november 2009 om 15:52
idd, normaal gesproken vliegt de tijd maar nu kruipt ie echt als een slome slak voorbij!!
zit nu hele tijd aan hem te denken,hij ligt op dit moment in de scan.....de eerste onderzoeken gaan van start!! spannend/eng en hopen op ene goeie uitkomst volgende week!!!
gelukkig is mijn lieve zusje vanmiddag bij me voor wat afleiding, heerlijk!! ff kletsen en babbelen over van alles en nog wat...
zit nu hele tijd aan hem te denken,hij ligt op dit moment in de scan.....de eerste onderzoeken gaan van start!! spannend/eng en hopen op ene goeie uitkomst volgende week!!!
gelukkig is mijn lieve zusje vanmiddag bij me voor wat afleiding, heerlijk!! ff kletsen en babbelen over van alles en nog wat...
woensdag 25 november 2009 om 22:52
@Koe26
Ik weet hoe jij je voelt! Angst, woede, onzekerheid, verdriet...alles passeert de revue.
Ik wil je heel veel sterkte wensen de komende periode.
Bij mijn vader is prostaatkanker ontdekt. Nu is dat in de regel een goed behandelbare kanker, ware het niet dat mijn vader nogal een bijzonder geval schijnt te zijn. De CT en botscan die hij heeft gehad zijn schoon (dwz geen uitzaaiingen). Echter, zijn PSA waarde is 800 (dient normaal 4,5 te zijn). Artsen zijn toch overtuigt van uitzaaiingen en gaan verder onderzoeken. Ze willen niet opereren, maar een hormoonbehandeling starten. Afhankelijk of deze aanslaat is de levensduur geschat op 1 tot 10 jaar.
Daar sta je dan... Ik ben van jou leeftijd, mijn moeder is al overleden en dan zou ik op zijn hoogst op mijn 38ste wees zijn... Of misschien op mijn 30ste al?!
Opeens wordt alles in perspectief geplaatst. De wereld blijft doordraaien, terwijl jij even stil staat, en toch wil je genieten van elk moment, maar ben je ook bang en verdrietig.
Ook voor mijn vader vind ik het verschrikkelijk. Zijn lichaam is een tijdbom geworden. Verder leven in de wetenschap dat hij geen 75 jaar meer wordt, misschien nooit opa wordt, of zijn kinderen nooit ziet trouwen.
Nogmaals heel veel sterkte.
Luna
Ik weet hoe jij je voelt! Angst, woede, onzekerheid, verdriet...alles passeert de revue.
Ik wil je heel veel sterkte wensen de komende periode.
Bij mijn vader is prostaatkanker ontdekt. Nu is dat in de regel een goed behandelbare kanker, ware het niet dat mijn vader nogal een bijzonder geval schijnt te zijn. De CT en botscan die hij heeft gehad zijn schoon (dwz geen uitzaaiingen). Echter, zijn PSA waarde is 800 (dient normaal 4,5 te zijn). Artsen zijn toch overtuigt van uitzaaiingen en gaan verder onderzoeken. Ze willen niet opereren, maar een hormoonbehandeling starten. Afhankelijk of deze aanslaat is de levensduur geschat op 1 tot 10 jaar.
Daar sta je dan... Ik ben van jou leeftijd, mijn moeder is al overleden en dan zou ik op zijn hoogst op mijn 38ste wees zijn... Of misschien op mijn 30ste al?!
Opeens wordt alles in perspectief geplaatst. De wereld blijft doordraaien, terwijl jij even stil staat, en toch wil je genieten van elk moment, maar ben je ook bang en verdrietig.
Ook voor mijn vader vind ik het verschrikkelijk. Zijn lichaam is een tijdbom geworden. Verder leven in de wetenschap dat hij geen 75 jaar meer wordt, misschien nooit opa wordt, of zijn kinderen nooit ziet trouwen.
Nogmaals heel veel sterkte.
Luna
donderdag 26 november 2009 om 06:59
luna, je kan idd precies verwoorden hoe ik me voel! thanx!
vannacht sinds tijden eindelijk eens goed geslapen... ben ook echt kapot, kan niet meer en dan slaap je wel! gister avond eerst even al mijn energie die ik dan nog had naar de sportschool gebracht, ook al sinds 2wk niet meer geweest! ik moest heen van mezelf heb er naar toe moeten slepen, maar het resultaat mocht er zijn, heerlijk gesport en goed geslapen!!!
vandaag een spannende dag, ga straks naar mijn ouders [8.30] even koffie drinken en dan met paps op pad voor onderzoeken, spannend dat zeker maar heb er zin in!! dagje samen ga ik volop van gneieten ondanks de punctie die hij moet ondergaan!! ik ben er voor hem en probeer sterk te zijn vandaag!!
meiden jullie horen van mij..
vannacht sinds tijden eindelijk eens goed geslapen... ben ook echt kapot, kan niet meer en dan slaap je wel! gister avond eerst even al mijn energie die ik dan nog had naar de sportschool gebracht, ook al sinds 2wk niet meer geweest! ik moest heen van mezelf heb er naar toe moeten slepen, maar het resultaat mocht er zijn, heerlijk gesport en goed geslapen!!!
vandaag een spannende dag, ga straks naar mijn ouders [8.30] even koffie drinken en dan met paps op pad voor onderzoeken, spannend dat zeker maar heb er zin in!! dagje samen ga ik volop van gneieten ondanks de punctie die hij moet ondergaan!! ik ben er voor hem en probeer sterk te zijn vandaag!!
meiden jullie horen van mij..
donderdag 26 november 2009 om 20:22
hallo,
zo wat een dag vol emotie...moet even van me afschrijven..
ik heb een hele bijzondere maar emotinele dag gehad, samen met papa gehuild..hij pakte mijn hand en vertelde mij hoe bang hij is, hoe moeilijk hij het vind, hoe verdrietig deze ziekte hem maakt en hij ziet hoe inetens verdrietig wij zijn...
vreselijk om hem zo te zien hij had zoveel pijn...arme pap, vreselijk... ik ben echt sinds vandaag de weg kwijt weet niet zo goed hoe ik ermee moet omgaan, voel me ellendig en bang!!
ben zo blij dat ik mee ben geweest, hij vond het super dapper van me dat ik mee was, kon aan alles merken dat hij het fijn vond dak er was..hij toonde zoveel emotie, dat ken ik helemaal niet van hem!
het is zo'n bikkel zonder emotie alleen toen ik ging trouwen en dit jaar januari werd hij opa, toen was hij emotioneel maar dan van blijdschap en dat kan je als dochter wel aan!!
maar huilen om pijn en verdriet nee dat kan je niet aan echt niet..dat is niet te bevatten!!
ik weet verder niet zo goed wat ik moet zeggen, ik huil me suf tijdens het tikken van dit bericht.......
later meer...........
zo wat een dag vol emotie...moet even van me afschrijven..
ik heb een hele bijzondere maar emotinele dag gehad, samen met papa gehuild..hij pakte mijn hand en vertelde mij hoe bang hij is, hoe moeilijk hij het vind, hoe verdrietig deze ziekte hem maakt en hij ziet hoe inetens verdrietig wij zijn...
vreselijk om hem zo te zien hij had zoveel pijn...arme pap, vreselijk... ik ben echt sinds vandaag de weg kwijt weet niet zo goed hoe ik ermee moet omgaan, voel me ellendig en bang!!
ben zo blij dat ik mee ben geweest, hij vond het super dapper van me dat ik mee was, kon aan alles merken dat hij het fijn vond dak er was..hij toonde zoveel emotie, dat ken ik helemaal niet van hem!
het is zo'n bikkel zonder emotie alleen toen ik ging trouwen en dit jaar januari werd hij opa, toen was hij emotioneel maar dan van blijdschap en dat kan je als dochter wel aan!!
maar huilen om pijn en verdriet nee dat kan je niet aan echt niet..dat is niet te bevatten!!
ik weet verder niet zo goed wat ik moet zeggen, ik huil me suf tijdens het tikken van dit bericht.......
later meer...........
donderdag 26 november 2009 om 23:05
He koe,
Zwaar he.... dat verdriet van je vader. Ik vind het hartverscheurend. Ik heb hem nog nooit zo gezien en het breekt echt mijn hart....
Fijn dat jullie samen waren vandaag, ondanks dat het zo zwaar en emotioneel was.
Mijn vader zou vandaag een PET-scan krijgen. Die is helaas uitgesteld. Weer wachten.... Het gesprek met de arts in het ziekenhuis in NL was niet bepaald positief en spreekt de arts tegen die we in DE hebben. Daar wordt mijn vader weer heel onzeker van en maakt het des te moeilijker straks een besluit te maken welke behandeling hij wil...
Rust maar even uit en huil van je af, ondanks dat het een slechts een kleine verlichting is.
Ik ga ook slapen....ben kapot!
Zwaar he.... dat verdriet van je vader. Ik vind het hartverscheurend. Ik heb hem nog nooit zo gezien en het breekt echt mijn hart....
Fijn dat jullie samen waren vandaag, ondanks dat het zo zwaar en emotioneel was.
Mijn vader zou vandaag een PET-scan krijgen. Die is helaas uitgesteld. Weer wachten.... Het gesprek met de arts in het ziekenhuis in NL was niet bepaald positief en spreekt de arts tegen die we in DE hebben. Daar wordt mijn vader weer heel onzeker van en maakt het des te moeilijker straks een besluit te maken welke behandeling hij wil...
Rust maar even uit en huil van je af, ondanks dat het een slechts een kleine verlichting is.
Ik ga ook slapen....ben kapot!
vrijdag 27 november 2009 om 15:00
Koe een dikke voor jou. En uiteraard ook voor de andere meiden.
Vreselijk die onderzoeken he. Toen wij van de zomer hoorden dan er nog kanker overheen kwam, landde dat totaal niet bij mij.
Uiteindelijk zijn de onderzoeken gestart. Pas nu 4,5 maand verder weten we wat er gaat gebeuren en wanneer. Woensdag dus. Sinds ik deze datum weet ben ik onrustig. Ik snap het niet. Hij is zo goed opgeknapt sinds de zomer, terwijl we hem bijna kwijt waren en hij van heel ver moest komen. Als ik hem dan nu zie lopen en zie genieten van zijn kleinkinderen denk ik "heh?"
Ik zie tegen volgende week op, ben er onrustig over. Ook omdat hij dingen met mij deelt over prive dingen die geregeld moeten worden en ook voor het eerst uit, hoe hij eventueel begraven zou willen worden.
Vreselijk die onderzoeken he. Toen wij van de zomer hoorden dan er nog kanker overheen kwam, landde dat totaal niet bij mij.
Uiteindelijk zijn de onderzoeken gestart. Pas nu 4,5 maand verder weten we wat er gaat gebeuren en wanneer. Woensdag dus. Sinds ik deze datum weet ben ik onrustig. Ik snap het niet. Hij is zo goed opgeknapt sinds de zomer, terwijl we hem bijna kwijt waren en hij van heel ver moest komen. Als ik hem dan nu zie lopen en zie genieten van zijn kleinkinderen denk ik "heh?"
Ik zie tegen volgende week op, ben er onrustig over. Ook omdat hij dingen met mij deelt over prive dingen die geregeld moeten worden en ook voor het eerst uit, hoe hij eventueel begraven zou willen worden.
vrijdag 27 november 2009 om 16:17
kikkie1,
ja heel verschrikkelijk al die onderzoeken, jullie zitten dan ook al lang in de medische molen zeg?? je vader is een sterke man!! fijn he dat hij nu weer met zijn klein kinderen kan spelen en van ze kan genieten!!
ik ga morgen weer met mjin meisje naar mijn ouders zodat ze heerlijk kunnen genieten van haar!!
we gaan vanavond met vrienden uit eten...vreemd genoeg heb ik er echt even zin in!! heb al sinds 1,5 week bijna niet gegeten het resultaat, 3kg kwijt!! dus vanaaf miss wel even alles vergeten en lekker genieten met vrienden van een heerlijk lopend buffet.. mijn zusje komt zo bij mij en zij past vanavond op haar nichtje
vanmiddag even op bed gelegen was kapot na een nacht bijna niet slapen en heel veel huilen!! heerlijk geslapen ff gedouched zo voel me dan wel evies weer wat beter hoor...
ja heel verschrikkelijk al die onderzoeken, jullie zitten dan ook al lang in de medische molen zeg?? je vader is een sterke man!! fijn he dat hij nu weer met zijn klein kinderen kan spelen en van ze kan genieten!!
ik ga morgen weer met mjin meisje naar mijn ouders zodat ze heerlijk kunnen genieten van haar!!
we gaan vanavond met vrienden uit eten...vreemd genoeg heb ik er echt even zin in!! heb al sinds 1,5 week bijna niet gegeten het resultaat, 3kg kwijt!! dus vanaaf miss wel even alles vergeten en lekker genieten met vrienden van een heerlijk lopend buffet.. mijn zusje komt zo bij mij en zij past vanavond op haar nichtje
vanmiddag even op bed gelegen was kapot na een nacht bijna niet slapen en heel veel huilen!! heerlijk geslapen ff gedouched zo voel me dan wel evies weer wat beter hoor...
vrijdag 27 november 2009 om 20:00
Heel veel sterkte. Ik vind dat je je gevoelens in je eerste bericht heel goed verwoord. Veel mensen kunnen namelijk niet praten vanuit hun gevoel (maar zijn nuchter), jij wel.
Het is echt een kutziekte, was een vreselijke nachtmerrie voor je, ik begrijp dat je bang bent. Ik wens je heel veel sterkte...
Het is echt een kutziekte, was een vreselijke nachtmerrie voor je, ik begrijp dat je bang bent. Ik wens je heel veel sterkte...
zaterdag 28 november 2009 om 16:33
kim05, idd ik ben vrij nuchter maar hierover praten en me verwoorden hoe ik me momenteel voel kan ik goed, gelukkig!!
net nog even bij mijn ouders geweest, we schrokken eigenlijk, pap lag op de bank deken over voelde zich niet goed, pijn van de ingreep van donderdag!! hij is stil/ontroerd en heel bang!! je leest de angst in zijn ogen, vreselijk!! wat een nachtmerrie zeg om dit door te maken!!
hij vroeg ons of we met oud & nieuw bij hun komen, normaal zitten we altijd met onze vriendengroep, maar vind op dit moment mijn ouders even het aller belangrijkste, papa wil het graag dus wij doen dat!! ook voor mezelf wil veel bij hem zijn, er voor hem zijn!! hij was en is er ook altijd voor mij, als ik hem nodig ben dan is hij er..het is zo'n topper!
We geven de moed niet op en hij al helemaal niet hij zei: ik ga vechten om bij jullie te blijven, ik zal doen wat ik kan en de artsen mij zeggen zodat ik maar kan blijven, jullie niet achter hoef te laten want dat is mijn grootste angst... arme pap!!!
huilen...................
net nog even bij mijn ouders geweest, we schrokken eigenlijk, pap lag op de bank deken over voelde zich niet goed, pijn van de ingreep van donderdag!! hij is stil/ontroerd en heel bang!! je leest de angst in zijn ogen, vreselijk!! wat een nachtmerrie zeg om dit door te maken!!
hij vroeg ons of we met oud & nieuw bij hun komen, normaal zitten we altijd met onze vriendengroep, maar vind op dit moment mijn ouders even het aller belangrijkste, papa wil het graag dus wij doen dat!! ook voor mezelf wil veel bij hem zijn, er voor hem zijn!! hij was en is er ook altijd voor mij, als ik hem nodig ben dan is hij er..het is zo'n topper!
We geven de moed niet op en hij al helemaal niet hij zei: ik ga vechten om bij jullie te blijven, ik zal doen wat ik kan en de artsen mij zeggen zodat ik maar kan blijven, jullie niet achter hoef te laten want dat is mijn grootste angst... arme pap!!!
huilen...................
zaterdag 28 november 2009 om 18:09
koe dikke knuffel voor jou.
Hoe was je etentje? Heb je een beetje kunnen genieten?
En je hebt gelijk, lekker doen wat voor jou nu het beste voelt. Wil je lekker naar je ouders dan doe je dat lekker.
Lijkt me erg confronterend om je vader zo te zien. Kan me voorstellen dat hij heel bang is.
Je klinkt erg lief voor je ouders!
Hoe was je etentje? Heb je een beetje kunnen genieten?
En je hebt gelijk, lekker doen wat voor jou nu het beste voelt. Wil je lekker naar je ouders dan doe je dat lekker.
Lijkt me erg confronterend om je vader zo te zien. Kan me voorstellen dat hij heel bang is.
Je klinkt erg lief voor je ouders!
