Gezondheid
alle pijlers
Help!! Mijn vader heeft kanker!!
dinsdag 24 november 2009 om 19:29
lieve allemaal!!
18 nov is mijn grote nachtmerrie begonnen!!
Mijn vader "mijn maatje door dik en dun" heeft leverkanker...
ik weet gewoon niet waar ik met mezelf en mijn gevoelens heen moet!!! ik ben een grote en zelfstandige meid van 28 maar voel me nu o zo klein!!
ik ben zo vreselijk bang voor wat mij/ons staat te wachten.. zo bang mijn allergrootste vriend kwijt te raken!! zo vreselijk bang..
mijn vader en ik hebben samen een grote passie, motor rijden, we hebben zoveel plezier gehad, even alles om je heen vergeten en gewoon genieten!! af en toe een bakkie koffie en even kletsen en dan weer verder...
wie wil met mij mee praten, wie heeft hier ervaring mee en kan mij een beetje de weg wijzen, ik ben de weg totaal kwijt!!!
18 nov is mijn grote nachtmerrie begonnen!!
Mijn vader "mijn maatje door dik en dun" heeft leverkanker...
ik weet gewoon niet waar ik met mezelf en mijn gevoelens heen moet!!! ik ben een grote en zelfstandige meid van 28 maar voel me nu o zo klein!!
ik ben zo vreselijk bang voor wat mij/ons staat te wachten.. zo bang mijn allergrootste vriend kwijt te raken!! zo vreselijk bang..
mijn vader en ik hebben samen een grote passie, motor rijden, we hebben zoveel plezier gehad, even alles om je heen vergeten en gewoon genieten!! af en toe een bakkie koffie en even kletsen en dan weer verder...
wie wil met mij mee praten, wie heeft hier ervaring mee en kan mij een beetje de weg wijzen, ik ben de weg totaal kwijt!!!
zaterdag 16 januari 2010 om 08:57
hompeltje, dat is denk ik ook niet makkelijk om bij de kist te gaan kijken, dapper hoor dat jullie dat doen! wel fijn dat vrienden die gemaakt hebben voor je vader, heel bijzonder!
hoe is het met je vader???? de bestraling gehad, en reageert hij er positief op?? sterkte meid..
wat was ik blij dat de ambulance mijn pa en ma weer veilig thuis bracht, wat was ik blij ze te zien... heb heel hard staan huilen toen pap van de ambulance naar binnen in huis werd gereden,dat wil je gewoon niet zien, hij was zo moe zei weinig lachte een x naar me en zei meisje, ik ben er weer hoor!! ik werd er zo emotioneel van.... mam en zusje waren daarin tegen veel sterker dan ik... de broeders maakten ff een grapje over 't konijn van mijn zuaje en ach toen kwam bij mij ook wel weer een glimlach... maar was erg verdrietig om pap zo te zien..
gezellig even met elkaar wat gegeten, maar kreeg amper eten binnen heb hele tijd naar papa zitten kijken en zo ineens, zo bizar kleur op zijn gezich, zijn gezicht werd rood, rode blosjes, dat was vreemd dat hebben we in weken niet gezien.....mooi moment... hij voelde zich wel erg moe en viel steeds in slaap, heel veel morfine gehad gisteren had veel pijn!! komt denk oook door dat gesleept naar het ziekenhuis toe!!
hij heeft een goeie nacht gehad, maar voelde zich nu niet goed ze hadden de huisarts net al even gebeld, maar die zei dat het heel normaal was, omdat papa nieuw bloed heeft gekregen het lichaam moet aan het werk en het bloed rond pompen, kost veel energie...dus ff afwachten wat er gaat gebeuren....
liefs Koe
hoe is het met je vader???? de bestraling gehad, en reageert hij er positief op?? sterkte meid..
wat was ik blij dat de ambulance mijn pa en ma weer veilig thuis bracht, wat was ik blij ze te zien... heb heel hard staan huilen toen pap van de ambulance naar binnen in huis werd gereden,dat wil je gewoon niet zien, hij was zo moe zei weinig lachte een x naar me en zei meisje, ik ben er weer hoor!! ik werd er zo emotioneel van.... mam en zusje waren daarin tegen veel sterker dan ik... de broeders maakten ff een grapje over 't konijn van mijn zuaje en ach toen kwam bij mij ook wel weer een glimlach... maar was erg verdrietig om pap zo te zien..
gezellig even met elkaar wat gegeten, maar kreeg amper eten binnen heb hele tijd naar papa zitten kijken en zo ineens, zo bizar kleur op zijn gezich, zijn gezicht werd rood, rode blosjes, dat was vreemd dat hebben we in weken niet gezien.....mooi moment... hij voelde zich wel erg moe en viel steeds in slaap, heel veel morfine gehad gisteren had veel pijn!! komt denk oook door dat gesleept naar het ziekenhuis toe!!
hij heeft een goeie nacht gehad, maar voelde zich nu niet goed ze hadden de huisarts net al even gebeld, maar die zei dat het heel normaal was, omdat papa nieuw bloed heeft gekregen het lichaam moet aan het werk en het bloed rond pompen, kost veel energie...dus ff afwachten wat er gaat gebeuren....
liefs Koe
zaterdag 16 januari 2010 om 11:54
Pfff heftig hoor Koe, kan me voorstellen dat je het even niet droog kon houden. Maar fijn dat hij weer thuis is en zelfs wat kleur heeft weer. Jammer dat hij nog steeds zo moe is, maar inderdaad niet verwonderlijk. Ik hoop dat hij snel een beetje opkrabbelt.
Gisteren ging het redelijk. Ik ben met pa meegeweest naar het ziekenhuis. Maar gut, die man daar in die rolstoel, uitgemergeld, bleek en slap. Verward en echt een klein lief schattig menneke. Het is niet meer mijn vader. Het is een schatje hoor. En ik hou zielsveel van hem. Wil de wereld verzetten voor hem. Maar het besef komt steeds meer dat mijn vader zoals hij altijd was, er niet meer is en ook niet meer terug zal komen. Hij is warrig door alle morfine. Je merkt het ook aan de zusters. Er zitten erbij die dan zo tutterig aan doen. Zo koetsjie koetsjie zeg maar. Wel logisch ook want het is ook echt een schattig 'oud' mannetje nu maar goed, hij heeft het allemaal nog wel door. Zei gisteren, lieve zuster he pap ? Zijn antwoord... " pffff truttebol" haha.
Maar goed, na de bestraling ging het erg slecht. Hij kon geen geluid meer verdragen. Mijn moeder was eten aan het voorbereiden en echt heel bescheiden qua geluid. Maar pa kon het niet hebben. Zelfs het getik van het toetsenbord was hem teveel. Hoe het vandaag gaat weet ik nog niet. Ik heb ze al gemaild. Maar ze zijn in de ochtend altijd enorm druk. Pa krijgt dagelijks een clysma en voor 12.00 kun je ze beter met rust laten. Ik zal straks wel antwoord op mijn mail krijgen.
Nou meis, doe rustig aan. Hoop dat je pa snel wat opknapt.
En een hele dikke knuffel. Eigenlijk zou ik je (misschien nadat alles achter de rug is) best eens in het echt willen ontmoeten. En Bianca ook. Hoe staan jullie daar tegenover ?
Liefs !
Gisteren ging het redelijk. Ik ben met pa meegeweest naar het ziekenhuis. Maar gut, die man daar in die rolstoel, uitgemergeld, bleek en slap. Verward en echt een klein lief schattig menneke. Het is niet meer mijn vader. Het is een schatje hoor. En ik hou zielsveel van hem. Wil de wereld verzetten voor hem. Maar het besef komt steeds meer dat mijn vader zoals hij altijd was, er niet meer is en ook niet meer terug zal komen. Hij is warrig door alle morfine. Je merkt het ook aan de zusters. Er zitten erbij die dan zo tutterig aan doen. Zo koetsjie koetsjie zeg maar. Wel logisch ook want het is ook echt een schattig 'oud' mannetje nu maar goed, hij heeft het allemaal nog wel door. Zei gisteren, lieve zuster he pap ? Zijn antwoord... " pffff truttebol" haha.
Maar goed, na de bestraling ging het erg slecht. Hij kon geen geluid meer verdragen. Mijn moeder was eten aan het voorbereiden en echt heel bescheiden qua geluid. Maar pa kon het niet hebben. Zelfs het getik van het toetsenbord was hem teveel. Hoe het vandaag gaat weet ik nog niet. Ik heb ze al gemaild. Maar ze zijn in de ochtend altijd enorm druk. Pa krijgt dagelijks een clysma en voor 12.00 kun je ze beter met rust laten. Ik zal straks wel antwoord op mijn mail krijgen.
Nou meis, doe rustig aan. Hoop dat je pa snel wat opknapt.
En een hele dikke knuffel. Eigenlijk zou ik je (misschien nadat alles achter de rug is) best eens in het echt willen ontmoeten. En Bianca ook. Hoe staan jullie daar tegenover ?
Liefs !
zaterdag 16 januari 2010 om 19:13
heey lieve allemaal!!
papa word echt minder, vanmorgen huisarts weer gehad, hij was super slecht en heel veel pijn!! zo erg, heb er geen woorden voor!! hij heeft sinds gisteren ineens boven de ribben voor en achter op zijn rug een bultje,helaas dat zijn uitzaaiingen, vieze k*t ziekte maakt hem helemaal kapot, ben zo vreselijk kwaad gewoon, waarom bestaat toch deze ziekte, al die ellende voor de zieke zelf en de familie en vrienden, waarom??? snap het niet....hij heeft nooit een vlieg kwaad gedaan was er altijd voor iedereen dag en nacht en nu, nu heeft hij pijn en het is niet meer mijn pap, net wat hompeltje zegt, mijn pap is weg....ben kwaad!! verdrietig en vreselijk bang dat ik niet meer lang mijn maatje bij me mag houden....
wil hem zo graag helpen, maar kan niks, helemaal niks't enige wat ik kan is er voor hem en mama zijn.. genieten van alle momenten samen... WAAROM, WAAROM?????????!!!!!
hompeltje, goed idee...
papa word echt minder, vanmorgen huisarts weer gehad, hij was super slecht en heel veel pijn!! zo erg, heb er geen woorden voor!! hij heeft sinds gisteren ineens boven de ribben voor en achter op zijn rug een bultje,helaas dat zijn uitzaaiingen, vieze k*t ziekte maakt hem helemaal kapot, ben zo vreselijk kwaad gewoon, waarom bestaat toch deze ziekte, al die ellende voor de zieke zelf en de familie en vrienden, waarom??? snap het niet....hij heeft nooit een vlieg kwaad gedaan was er altijd voor iedereen dag en nacht en nu, nu heeft hij pijn en het is niet meer mijn pap, net wat hompeltje zegt, mijn pap is weg....ben kwaad!! verdrietig en vreselijk bang dat ik niet meer lang mijn maatje bij me mag houden....
wil hem zo graag helpen, maar kan niks, helemaal niks't enige wat ik kan is er voor hem en mama zijn.. genieten van alle momenten samen... WAAROM, WAAROM?????????!!!!!
hompeltje, goed idee...
zondag 17 januari 2010 om 13:27
@ Hemalover:
Je hebt veel geschreven op mijn topic "Gezwel in mijn buik". Nu lees ik hier dat je vader ernstig ziek is. Ik schrik er echt van! Wat ontzettend erg!
Ik was al een meelezer op dit topic, maar ik ga dit topic nu extra in de gaten houden. Ik hoop dat ik jou nu ook enigszins tot steun kan zijn (want voor mij ben je erg een steun geweest).
Alle andere meiden ook heel, heel veel sterkte gewenst. Ik vind jullie posts af en toe hartverscheurend.
Je hebt veel geschreven op mijn topic "Gezwel in mijn buik". Nu lees ik hier dat je vader ernstig ziek is. Ik schrik er echt van! Wat ontzettend erg!
Ik was al een meelezer op dit topic, maar ik ga dit topic nu extra in de gaten houden. Ik hoop dat ik jou nu ook enigszins tot steun kan zijn (want voor mij ben je erg een steun geweest).
Alle andere meiden ook heel, heel veel sterkte gewenst. Ik vind jullie posts af en toe hartverscheurend.
zondag 17 januari 2010 om 13:38
Och lieve Koe, wat verschrikkelijk van je vader. Is er al door een arts naar gekeken ? Kunnen ze hem niet bestralen tegen de pijn of bijv. extra morfine? En de bloedtransfusie werpt dus ook nog geen vruchten af begrijp ik? Frustrerend. En inderdaad, zo f#@%^cking oneerlijk. Ik snap soms ook niet waar het allemaal goed voor is hoor. En het ene moment ben ik pislink dat het ons allemaal overkomt. Het andere moment voel ik me heel nietig en klein en machteloos en het volgende moment ben ik weer intens verdrietig.
Mijn pa is ook weer naar het ziekenhuis nu.
Gisteren had hij een top dag. Leek alsof er een wonder was geschiet. Hij sjeesde weer door de kamer met zijn rollator, zat zelfs weer in de stoel. Ging zelf zijn eten opscheppen in de keuken, zijn telefoon van het bed pakken enz. En nu... benauwd enorm rood hoofd en veel pijn. Dus toch maar weer naar het ziekenhuis. Ik zal straks wel horen wat ze ermee kunnen.
@Hemalover: wat verschrikkelijk van je vader. Ook longkanker net als mijn paps. En uitzaaiingen naar de hersenen, bah! Mijn vader heeft ze daar nog niet. En zo jong nog ook. (mijn pa is 58). Hoe lang weet je al dat je pa waarsch. longkanker heeft? Ik wil je een hele dikke geven. Sterkte en wat mij betreft ben je welkom om mee te schrijven (al is het natuurlijk niet mijn topic hier)
Mijn pa is ook weer naar het ziekenhuis nu.
Gisteren had hij een top dag. Leek alsof er een wonder was geschiet. Hij sjeesde weer door de kamer met zijn rollator, zat zelfs weer in de stoel. Ging zelf zijn eten opscheppen in de keuken, zijn telefoon van het bed pakken enz. En nu... benauwd enorm rood hoofd en veel pijn. Dus toch maar weer naar het ziekenhuis. Ik zal straks wel horen wat ze ermee kunnen.
@Hemalover: wat verschrikkelijk van je vader. Ook longkanker net als mijn paps. En uitzaaiingen naar de hersenen, bah! Mijn vader heeft ze daar nog niet. En zo jong nog ook. (mijn pa is 58). Hoe lang weet je al dat je pa waarsch. longkanker heeft? Ik wil je een hele dikke geven. Sterkte en wat mij betreft ben je welkom om mee te schrijven (al is het natuurlijk niet mijn topic hier)
zondag 17 januari 2010 om 13:43
@Koe: het is ook erg onrechtvaardig. Niemand zou zo mogen lijden. Niemand. Maar het kan iedereen treffen.
@HEMAlover: wanneer komt de diagnostisering rond? Ik wil je niet bang maken, maar ik heb het ook meegemaakt met mijn vader (64 jaar) en dat is erg snel gegaan. Hou er rekening mee dat door de uitzaaiingen in de hersenen je vader erg verward kan raken en dingen niet meer weet en kwijt is. Mijn vader dacht op een gegeven moment dat mijn broer op school was, terwijl hij op dat moment al een jaar of 6 aan het werk was. Maar die informatie was gewoon "weg".
Ook veranderde hij wat van persoonlijkheid. Van een hele lieve gemakkelijke man in een beetje een nukkig en snel boos persoon. Hij werd op een gegeven moment erg kwaad op me en snauwde dat ik moest stoppen met het licht aan en uit doen. Ik deed niets; het was de kanker in de hersenen die er voor zorgde dat hij steeds flitsen voor zijn ogen zag.
voor jullie allemaal
@HEMAlover: wanneer komt de diagnostisering rond? Ik wil je niet bang maken, maar ik heb het ook meegemaakt met mijn vader (64 jaar) en dat is erg snel gegaan. Hou er rekening mee dat door de uitzaaiingen in de hersenen je vader erg verward kan raken en dingen niet meer weet en kwijt is. Mijn vader dacht op een gegeven moment dat mijn broer op school was, terwijl hij op dat moment al een jaar of 6 aan het werk was. Maar die informatie was gewoon "weg".
Ook veranderde hij wat van persoonlijkheid. Van een hele lieve gemakkelijke man in een beetje een nukkig en snel boos persoon. Hij werd op een gegeven moment erg kwaad op me en snauwde dat ik moest stoppen met het licht aan en uit doen. Ik deed niets; het was de kanker in de hersenen die er voor zorgde dat hij steeds flitsen voor zijn ogen zag.
voor jullie allemaal
maandag 18 januari 2010 om 12:48
Lieve Hemalover,
Oh ik herinner het me nog zo goed. Die eerste dagen dat ik het wist. De eerste 2 weken kon ik alleen maar huilen. Mijn wereld stortte compleet in. Daarna ging er een knop om. Stond ik er heel nuchter in. Alsof het niet om mij en mijn vader ging. Schepte voldoende afstand op die manier om het maar te kunnen dragen. Eigenlijk blijf ik in die stand leven totdat er weer iets naars gebeurd waardoor je even met beide benen in de realiteit word gezet. Zoals van de week. Maar ook nu merk ik dat ik alweer in de nuchtere stand sta.
Pa heeft een goede nacht gehad in het ziekenhuis.
Het gaat zo lang hij zich rustig houd redelijk goed met hem.
Hij moet in elk geval tot vrijdag blijven weten we nu.
Het vocht achter de longen kan pas woensdag worden verwijderd omdat zijn bloed (door de bloedverdunners die hij kreeg ivm trombose) te dun is.
Dit is trouwens pas de eerste echte ziekenhuis opname sinds dat we weten van zijn ziekte. Verder waren het of dagopnames of spoedonderzoeken of gewone afspraken op diverse poli's.
Maar helaas gaat het toch steeds een stuk minder met hem nu. De prognose was destijds geloof ik een jaar ofzo. Ik weet het al niet meer. Ik wil me niet aan die prognose meer vasthouden want ik zie nu gewoon hoe dat ook maar gewoon een gok is. Het ene moment denk je, hij gaat nog wel een jaartje mee, het andere moment denk je, verdorie dit trekt zijn lichaam niet lang meer. Ik houd er maar gewoon rekening mee dat het vanaf nu elk moment zomaar ineens zo hard om kan slaan dat hij zal overlijden. En zolang dat niet gebeurd geniet ik van elke dag samen met hem. Goed dat ook jij dat doet HemaLover. Ik herken dat zoooooo. Ineens is alles niet meer belangrijk. Alles en iedereen kan je gestolen worden. 't Is jouw pa die telt en alle momenten die je nog met hem mag beleven. 't Is soms moeilijk ondanks alles maar zorg dat je alle tijd benut en zoveel mogelijk geniet van elk moment. Het kan zo hard gaan en ineens besef je dan dat jouw vader zoals hij was nooit dezelfde zal zijn (door het aftakelen of de invloed van de medicatie enz.). Ik heb dat nu heel sterk. Pa is voortdurend onder invloed van de morfine. Hij is niet meer 'normaal'. De morfine zal alleen maar opgehoogd blijven worden dus ik zal nooit meer de pap terug krijgen zoals ie was. Nooit meer een vader dochter gesprek zoals we dat kenden, nooit meer een dagje sauna zoals we dat regelmatig deden, nooit meer dit, nooit meer dat. Maar god wat ben ik dankbaar voor alle bijzondere momenten die ik de afgelopen maanden met hem heb gehad. Ik ben blij, superblij dat ik al mijn tijd en energie in hem heb gestoken. Dit is een tijd die ik de rest van mijn leven zal koesteren.
Nou meid, hou je taai.
@ Koe: hoe gaat het met je paps ?
@Marenthe... dank je wel meis!
@ikbenanoniem... ook dank je wel!
Oh ik herinner het me nog zo goed. Die eerste dagen dat ik het wist. De eerste 2 weken kon ik alleen maar huilen. Mijn wereld stortte compleet in. Daarna ging er een knop om. Stond ik er heel nuchter in. Alsof het niet om mij en mijn vader ging. Schepte voldoende afstand op die manier om het maar te kunnen dragen. Eigenlijk blijf ik in die stand leven totdat er weer iets naars gebeurd waardoor je even met beide benen in de realiteit word gezet. Zoals van de week. Maar ook nu merk ik dat ik alweer in de nuchtere stand sta.
Pa heeft een goede nacht gehad in het ziekenhuis.
Het gaat zo lang hij zich rustig houd redelijk goed met hem.
Hij moet in elk geval tot vrijdag blijven weten we nu.
Het vocht achter de longen kan pas woensdag worden verwijderd omdat zijn bloed (door de bloedverdunners die hij kreeg ivm trombose) te dun is.
Dit is trouwens pas de eerste echte ziekenhuis opname sinds dat we weten van zijn ziekte. Verder waren het of dagopnames of spoedonderzoeken of gewone afspraken op diverse poli's.
Maar helaas gaat het toch steeds een stuk minder met hem nu. De prognose was destijds geloof ik een jaar ofzo. Ik weet het al niet meer. Ik wil me niet aan die prognose meer vasthouden want ik zie nu gewoon hoe dat ook maar gewoon een gok is. Het ene moment denk je, hij gaat nog wel een jaartje mee, het andere moment denk je, verdorie dit trekt zijn lichaam niet lang meer. Ik houd er maar gewoon rekening mee dat het vanaf nu elk moment zomaar ineens zo hard om kan slaan dat hij zal overlijden. En zolang dat niet gebeurd geniet ik van elke dag samen met hem. Goed dat ook jij dat doet HemaLover. Ik herken dat zoooooo. Ineens is alles niet meer belangrijk. Alles en iedereen kan je gestolen worden. 't Is jouw pa die telt en alle momenten die je nog met hem mag beleven. 't Is soms moeilijk ondanks alles maar zorg dat je alle tijd benut en zoveel mogelijk geniet van elk moment. Het kan zo hard gaan en ineens besef je dan dat jouw vader zoals hij was nooit dezelfde zal zijn (door het aftakelen of de invloed van de medicatie enz.). Ik heb dat nu heel sterk. Pa is voortdurend onder invloed van de morfine. Hij is niet meer 'normaal'. De morfine zal alleen maar opgehoogd blijven worden dus ik zal nooit meer de pap terug krijgen zoals ie was. Nooit meer een vader dochter gesprek zoals we dat kenden, nooit meer een dagje sauna zoals we dat regelmatig deden, nooit meer dit, nooit meer dat. Maar god wat ben ik dankbaar voor alle bijzondere momenten die ik de afgelopen maanden met hem heb gehad. Ik ben blij, superblij dat ik al mijn tijd en energie in hem heb gestoken. Dit is een tijd die ik de rest van mijn leven zal koesteren.
Nou meid, hou je taai.
@ Koe: hoe gaat het met je paps ?
@Marenthe... dank je wel meis!
@ikbenanoniem... ook dank je wel!
maandag 18 januari 2010 om 19:25
Goed van je hompel.. dat je alle tijd en energie in je vader steekt.. ik heb dat destijds ook gedaan.. nam elke middag vrij van mijn werk om maar bij hem te zijn... dat heb ik volgehouden tot de dag dat hij aangaf niet verder meer te willen.. nu heb ik daar een heel erg goed gevoel over.. en ben ik blij dat ik dat destijds zo gedaan heb.. want zo ineens kan het weg zijn.. weet nog dat ik hem dan weleens bekeek en dacht. "waar ga jij straks heen..", dat vond ik zo raar!!! Het niet meer bij ons zijn. daar kon ik me nog helemaal niets bij voorstellen... nu is het inmiddels alweer 15 maanden geleden...
wij missen hem natuurlijk nog elke dag.. elke dag denk ik aan de goede herinneren die ik aan hem heb.. en daar horen - gelukkig - ook herinneren aan de laatste dagen bij. Er is geen gevoel van 'had ik maar dit.. of had ik maar dat". Dus daarom hompel denk ik dat je het goed doet.. big hugggg!!
Marenthe
x
wij missen hem natuurlijk nog elke dag.. elke dag denk ik aan de goede herinneren die ik aan hem heb.. en daar horen - gelukkig - ook herinneren aan de laatste dagen bij. Er is geen gevoel van 'had ik maar dit.. of had ik maar dat". Dus daarom hompel denk ik dat je het goed doet.. big hugggg!!
Marenthe
x
dinsdag 19 januari 2010 om 08:57
hema lover, jemig meid, wat is er toch eignelijk veel ellende in de wereld! schrijf maar mee je mag hier alles van je af schrijven.. welkom!
wens je veel sterkte en kracht, ik zit er nu ook midden in!
papa gaat slecht, hij heeft sinds gisteren een morfine pomp gekregen, vanaacht veel pijn gehad, morfine te laag dus moest zelf opvoeren...mijn moeder belde net, papa had overgegeven, wat heel misselijk en voelde zich niet goed, dokter komt zo bij hem!!! wat een vreselijke k*t ziekte maakt zoveel families verdrietig en kapot... snap het niet waarom moet het toch, arme pap is zichzelf niet meer!!
gisteren kreegn hij post een kaart, dus ik las hem dat voor, ach zegt ie ineens toch aardig van die mensen dat ze er 10euro in doen [moest ook nog wel lachen] ik keek hem aan en hij lachte naar mij zoals hij dat eerder ook zo kon doen en had hij in de gaten dat wat ie zei niet klopte, ik ook weer met mijn rare opmerking, hoorde ik hem zeggen!!! en viel weer in slaap... heel afwezig maar krijgt alles mee want overal komt vanaf zijn kant een reactie op...
jullie horen van mij.................
wens je veel sterkte en kracht, ik zit er nu ook midden in!
papa gaat slecht, hij heeft sinds gisteren een morfine pomp gekregen, vanaacht veel pijn gehad, morfine te laag dus moest zelf opvoeren...mijn moeder belde net, papa had overgegeven, wat heel misselijk en voelde zich niet goed, dokter komt zo bij hem!!! wat een vreselijke k*t ziekte maakt zoveel families verdrietig en kapot... snap het niet waarom moet het toch, arme pap is zichzelf niet meer!!
gisteren kreegn hij post een kaart, dus ik las hem dat voor, ach zegt ie ineens toch aardig van die mensen dat ze er 10euro in doen [moest ook nog wel lachen] ik keek hem aan en hij lachte naar mij zoals hij dat eerder ook zo kon doen en had hij in de gaten dat wat ie zei niet klopte, ik ook weer met mijn rare opmerking, hoorde ik hem zeggen!!! en viel weer in slaap... heel afwezig maar krijgt alles mee want overal komt vanaf zijn kant een reactie op...
jullie horen van mij.................
dinsdag 19 januari 2010 om 09:02
Koe... en de rest ook natuurlijk. Ik weet niet veel te zeggen hier, bij mijn moeder is het allemaal zo snel gegaan... ik hoop dat jullie nog wat langer van elkaar mogen genieten. Alhoewel dat een hele dubbele gedachte is, want aan de andere kant wil je eigenlijk dat deze ellende zo snel mogelijk achter de rug is.
dinsdag 19 januari 2010 om 12:14
voor de mensen die er middenin zitten.
Ik weet niet hoe lang wij die eindfase nog op afstand kunnen houden. Mijn schoonmoeder is ook ziek. Heeft 2 soorten kanker. Een jaar of 10 geleden heeft ze een borstamputatie gehad en was jaren schoon. Maar in 2006 bleek dat in de lymfeklieren kanker zat (toch een uitzaaiing van de borstkanker) en is ze bestraald en heeft ze chemo gehad. Toen is het weer een periode rustig geweest, maar in 2008 kwam het bericht dat er ook een andere vorm van kanker in haar overgebleven borst zit en dat ze op sommige plekken ook huidkanker heeft. Sindsdien heeft ze eigenlijk af en aan (lichte) chemokuren gehad.
Ze heeft pas weer een lange kuur gehad (8 keer chemo) en die was in november net klaar. Gisteren is ze in de scanner geweest en voor controle en er zitten al weer bultjes bij haar oor, dus daarvoor moet ze weer aan de chemo. Uitslag van de scan komt volgende week.
Ik zie de perioden tussen de chemo's steeds kleiner worden en de kanker groeit gewoon door. Ik weet dus dat het op een gegeven moment ook gaat ophouden. Tot nu toe valt het allemaal nog mee omdat het een vrij rustige vorm van kanker is, maar ook dat kan opeens omslaan. Ik zie er heel erg tegenaan. Enerzijds door mijn ervaringen met mijn ouders, anderzijds omdat ik weet dat het loodzwaar gaat worden voor mijn man. Die is gek met zijn moeder.
Ik weet niet hoe lang wij die eindfase nog op afstand kunnen houden. Mijn schoonmoeder is ook ziek. Heeft 2 soorten kanker. Een jaar of 10 geleden heeft ze een borstamputatie gehad en was jaren schoon. Maar in 2006 bleek dat in de lymfeklieren kanker zat (toch een uitzaaiing van de borstkanker) en is ze bestraald en heeft ze chemo gehad. Toen is het weer een periode rustig geweest, maar in 2008 kwam het bericht dat er ook een andere vorm van kanker in haar overgebleven borst zit en dat ze op sommige plekken ook huidkanker heeft. Sindsdien heeft ze eigenlijk af en aan (lichte) chemokuren gehad.
Ze heeft pas weer een lange kuur gehad (8 keer chemo) en die was in november net klaar. Gisteren is ze in de scanner geweest en voor controle en er zitten al weer bultjes bij haar oor, dus daarvoor moet ze weer aan de chemo. Uitslag van de scan komt volgende week.
Ik zie de perioden tussen de chemo's steeds kleiner worden en de kanker groeit gewoon door. Ik weet dus dat het op een gegeven moment ook gaat ophouden. Tot nu toe valt het allemaal nog mee omdat het een vrij rustige vorm van kanker is, maar ook dat kan opeens omslaan. Ik zie er heel erg tegenaan. Enerzijds door mijn ervaringen met mijn ouders, anderzijds omdat ik weet dat het loodzwaar gaat worden voor mijn man. Die is gek met zijn moeder.
dinsdag 19 januari 2010 om 15:26
terug Koe.
Zoals gezegd: alles gaat nu nog relatief "goed" (met de levensverlengende chemo) maar ik vrees ook voor het moment dat schoonmoeder meer moet gaat inleveren dan smaak en haar haar ten gevolge van de chemo. Met name die laatste fase waarin mensen zo veel moeten inleveren, lichamelijk achteruit gaan en zo ver af komen te staan van de personen die ze eens waren zijn zo zwaar.
Ik hoef het jullie niet uit te leggen hoe ik het bedoel, jullie zitten er middenin.
Zoals gezegd: alles gaat nu nog relatief "goed" (met de levensverlengende chemo) maar ik vrees ook voor het moment dat schoonmoeder meer moet gaat inleveren dan smaak en haar haar ten gevolge van de chemo. Met name die laatste fase waarin mensen zo veel moeten inleveren, lichamelijk achteruit gaan en zo ver af komen te staan van de personen die ze eens waren zijn zo zwaar.
Ik hoef het jullie niet uit te leggen hoe ik het bedoel, jullie zitten er middenin.
woensdag 20 januari 2010 om 01:28
lieve koe wat vreselijk dat het zo slecht gaat met je pa. Ik hoop dat de morfine pomp hem van de pijn kan verlossen. Hier gaat het ook slecht. Ik maak me kwaad. Het ziekenhuispersoneel is onzorgvuldig en er zijn grove fouten gemaakt met pa. Hij zou morgen een ingreep krijgen maar toen ze op bezoekuur kwamen was pa al geholpen vandaag. Pa had 3keer gevraagd of ze ons wilden bellen. Niet gebeurd dus. Eenmaal daar bleek de drain die pa had gekregen slecht vast te zitten. Het ding kwam naar buiten zetten en maakte flinke herrie. Zuster kwam 10min later na 2x vragen en 2x drukken eindelijk. Liep weg... Oh dat moet mijn collega doen. 10min later maar weer eens gaan vragen. Collega was niet op de hoogte. Ondertussen had t apparaat vrolijk lucht naar binnen lopen pompen bij pa en dus kans op infectie. Ook collega zei daar begin ik niet aan. Dat moet de arts doen. En zo werd 1.5uur later bij wijze van nood maar besloten het ding eruit te halen. In steriele omgeving? Welnee joh. Gewoon op zaal. Ik ben doodsbang voor infectie nu. Wat een geklungel daar. Gisteren ook 10min op hulp gewacht toen pa in zijn blote lijf zat na een ongelukje met de catheter. Ik weet ook wel te weinig handen aan het bed enzo. Maar jemig dit is echt slecht. Ik wil pa weer thuis. Rustig bij ons. Zodat er altijd iemand is voor hem. Arme man.
woensdag 20 januari 2010 om 01:35
woensdag 20 januari 2010 om 09:30
hompeltje, jemig zeg wat een blunders en grove fouten dat moet toch niet mogelijk zijn, echt te belachelijk voor woorden!! gaat toch nergens over, hopen dat je vader snel weer naar huis maar waar hij liefdevol verzorgd kan worden!...
tja wat kan ik zeggen, papa levert elke dag in, elke dag is hij een beetje meer weg... elke dag minder mjn maatje bij me, zo triest.. vanmorgen komt er een lieve vrouw vna de thuiszorg mijn moeder helpen, mama kan het niet meer alleen.. hoe graag ze ook wil, pap kan haast niet meer lopen, zo zielig om hem te zien, mama moet hem zowat naar de wc tillen, die arme schat! gelukkig is de po stoel onderweg... hoeft hij niet meer te lopen en mam niet meer dat stuk met hem te lopen..
langzaam aan moeten we nu echt afscheid gaan nemen, hij neemt al afscheid van collega's en vrienden!! hij zeg ik ben er nu nog en wil dat graag persoonlijk doen, knap en dapper!! het is zo moeilijk, hij is zo verdrietig...
papa, kom op kanjer ik wil je niet kwijt ik kan niet zonder jou!!!...
heb net mijn kleine meisje naar de creche gebracht en ga zo naar mijn ouders toe, nog even thuis een kopje thee drinken!!
mam smste net al, pap was hele nacht misselijk geweest, dus ze heeft bijna niet geslapen, arme mam!! ik zeg al ga strakies maar even lekker slapen, ik pas wel op papa!!...
papa is ziek, maar wij zijn gesloopt door emotie!! moet morgen naar de arbo arts toe, maar ik durf eigenlijk helemaal niet meer zover van huis, moet dan als er wat is naarmijn ouders 50min rijden, vind ik ver te ver, maar goed wat moet ik eraan doen, ik zal toch heen moeten denk ik!!??....
lieve allemaal ik ga even kopje thee leeg drinken en dan genieten van pap!! en en voor mam zijn.........
tja wat kan ik zeggen, papa levert elke dag in, elke dag is hij een beetje meer weg... elke dag minder mjn maatje bij me, zo triest.. vanmorgen komt er een lieve vrouw vna de thuiszorg mijn moeder helpen, mama kan het niet meer alleen.. hoe graag ze ook wil, pap kan haast niet meer lopen, zo zielig om hem te zien, mama moet hem zowat naar de wc tillen, die arme schat! gelukkig is de po stoel onderweg... hoeft hij niet meer te lopen en mam niet meer dat stuk met hem te lopen..
langzaam aan moeten we nu echt afscheid gaan nemen, hij neemt al afscheid van collega's en vrienden!! hij zeg ik ben er nu nog en wil dat graag persoonlijk doen, knap en dapper!! het is zo moeilijk, hij is zo verdrietig...
papa, kom op kanjer ik wil je niet kwijt ik kan niet zonder jou!!!...
heb net mijn kleine meisje naar de creche gebracht en ga zo naar mijn ouders toe, nog even thuis een kopje thee drinken!!
mam smste net al, pap was hele nacht misselijk geweest, dus ze heeft bijna niet geslapen, arme mam!! ik zeg al ga strakies maar even lekker slapen, ik pas wel op papa!!...
papa is ziek, maar wij zijn gesloopt door emotie!! moet morgen naar de arbo arts toe, maar ik durf eigenlijk helemaal niet meer zover van huis, moet dan als er wat is naarmijn ouders 50min rijden, vind ik ver te ver, maar goed wat moet ik eraan doen, ik zal toch heen moeten denk ik!!??....
lieve allemaal ik ga even kopje thee leeg drinken en dan genieten van pap!! en en voor mam zijn.........
