Gezondheid
alle pijlers
Help!! Mijn vader heeft kanker!!
dinsdag 24 november 2009 om 19:29
lieve allemaal!!
18 nov is mijn grote nachtmerrie begonnen!!
Mijn vader "mijn maatje door dik en dun" heeft leverkanker...
ik weet gewoon niet waar ik met mezelf en mijn gevoelens heen moet!!! ik ben een grote en zelfstandige meid van 28 maar voel me nu o zo klein!!
ik ben zo vreselijk bang voor wat mij/ons staat te wachten.. zo bang mijn allergrootste vriend kwijt te raken!! zo vreselijk bang..
mijn vader en ik hebben samen een grote passie, motor rijden, we hebben zoveel plezier gehad, even alles om je heen vergeten en gewoon genieten!! af en toe een bakkie koffie en even kletsen en dan weer verder...
wie wil met mij mee praten, wie heeft hier ervaring mee en kan mij een beetje de weg wijzen, ik ben de weg totaal kwijt!!!
18 nov is mijn grote nachtmerrie begonnen!!
Mijn vader "mijn maatje door dik en dun" heeft leverkanker...
ik weet gewoon niet waar ik met mezelf en mijn gevoelens heen moet!!! ik ben een grote en zelfstandige meid van 28 maar voel me nu o zo klein!!
ik ben zo vreselijk bang voor wat mij/ons staat te wachten.. zo bang mijn allergrootste vriend kwijt te raken!! zo vreselijk bang..
mijn vader en ik hebben samen een grote passie, motor rijden, we hebben zoveel plezier gehad, even alles om je heen vergeten en gewoon genieten!! af en toe een bakkie koffie en even kletsen en dan weer verder...
wie wil met mij mee praten, wie heeft hier ervaring mee en kan mij een beetje de weg wijzen, ik ben de weg totaal kwijt!!!
dinsdag 5 januari 2010 om 15:08
marenthe, dat gaat ze inderdaad ook met papa doen, dan gaat hij lekker slapen en langzaam zonder pijn gaat hij ons dan verlaten!!
hij verlaat ons nu al stukje bij beetje!! dit is echt mijn vader niet meer, papa was sterk en kon je altijd bellen om raad.... dat is verleden tijd hoe moeilijk het ook is....
heb ook een brief gemaakt, ga ik voorlezen tijdens zijn crematie, ik vind gewoon dat ik dat moet doen, dat is echt het aller laatste wat ik nog voor hem kan doen, vertellen aan iedereen hoe zo'n topper en kanjer het was! en voor mij zeker altijd zal blijven, in mijn hart....
hompeltjepompeltje, inderdaad het begon ook na het avond eten , nu al overdag en zelfs 's ochtends na een goeie nachtrust...
sterkte meid, denk aan je
hij verlaat ons nu al stukje bij beetje!! dit is echt mijn vader niet meer, papa was sterk en kon je altijd bellen om raad.... dat is verleden tijd hoe moeilijk het ook is....
heb ook een brief gemaakt, ga ik voorlezen tijdens zijn crematie, ik vind gewoon dat ik dat moet doen, dat is echt het aller laatste wat ik nog voor hem kan doen, vertellen aan iedereen hoe zo'n topper en kanjer het was! en voor mij zeker altijd zal blijven, in mijn hart....
hompeltjepompeltje, inderdaad het begon ook na het avond eten , nu al overdag en zelfs 's ochtends na een goeie nachtrust...
sterkte meid, denk aan je
dinsdag 5 januari 2010 om 18:48
Hallo Koe..
Ik voel met je mee..! Wat lijken onze verhalen toch op elkaar.. Mijn vader was ook een enorme topper.. iedereen hield van hem.. jong en oud! Nog vaak hebben andere mensen het over hem.. dat vind ik geweldig.. want hij mag nog lang niet vergeten worden! Wat goed van je dat je een brief gaat voorlezen, ik kon het toen niet.. Heb naderhand wel een website opgezet waar iedereen die hem heeft gekend een herinnering op achter kon laten...
Koe.. weet dat ik enorm veel aan je denk..
Als je er behoefte aan hebt mag je me ook persoonlijk mailen!
Liefs Marenthe
x
Ik voel met je mee..! Wat lijken onze verhalen toch op elkaar.. Mijn vader was ook een enorme topper.. iedereen hield van hem.. jong en oud! Nog vaak hebben andere mensen het over hem.. dat vind ik geweldig.. want hij mag nog lang niet vergeten worden! Wat goed van je dat je een brief gaat voorlezen, ik kon het toen niet.. Heb naderhand wel een website opgezet waar iedereen die hem heeft gekend een herinnering op achter kon laten...
Koe.. weet dat ik enorm veel aan je denk..
Als je er behoefte aan hebt mag je me ook persoonlijk mailen!
Liefs Marenthe
x
dinsdag 5 januari 2010 om 19:46
Koe wat knap dat je ene biref gaat voorlezen op de crematie. Ik heb zelf een nummer ingezongen voor pa. Dat staat op cd en word gedraaid tijdens de dienst. Van de week vroegen ze of ik ook wat wilde zeggen. Ik wil dat wel. Ik krijg alleen niets uit mijn pen, terwijl ik normaal juist erg goed ben met woorden en schrijven enzo. Ik heb geen idee of het nog op tijd gaat lukken.
vrijdag 8 januari 2010 om 09:11
goeie morgen allemaal!!!
ik heb vannacht bijna niet geslapen, was erg verdrietig en ben bang!
gisteren contact gehad met mijn coordinator over het werk, moest eigenlijk maar weer aan het werk of zorgverlof! zit nu in de ziektewet, maar ben volgens hun niet ziek dus beetje onzin zeg maar.. weet op moment niet zo goed hoe ik met zulke dingen moet omgaan!! heb er vannacht niet van geslapen... ik denk op moment helemaal niet aan werken, wil bij mijn vader zijn wanneer ik dat wil!!!
vind moeilijk, snap ook wel werken gaat door, maar sinds 18 nov is mijn leven 1 grote puinhoop en staat mijn hele wereld op zijn kop!... ik hou me groot voor de buitenwereld en wil niet steeds huilen, maar van binnen huil ik en ben ik kapot van verdriet... ik kan gewoon niet zonder pap,maar zal straks toch echt wel moeten, ik zal niet weten hoe...
iedereen zegt wat ben je sterk, wat sla je je er door heen, tja dat is allemaal schijn, van binnen ben ik kapot en weet niet waar ik met mezelf heen moet!! voor dat pap ziek werd zat ik al niet helemal lekker in mijn vel, misschien achteraf wel bang voor dit, omdat pap al sinds de zomer moe was...misschien in mijn onderbewust zijn wetend dat pap ziek werd/was/is zeg het maar... ik ben mezelf al een tijdje niet meer, ben niet meer die vrolijke ondernemende meid die ik voor een half jaar terug nog was, wie ik nu wel ben?????????? geen idee weet het niet
weet wel dat ik in de war ben, moe ben van alles... verdrietig en heel bang!!
volgende week is mijn mooie meisje jarig ze word 1.... ik zie er zo vreselijk tegenop, 's avonds komt er nog wat familie maar pap zal er niet zijn, hij kan niet meer bij ons komen..triest! we gaan 's ochtends naar mijn ouders om daar haar verjaarcdag te vieren, dat wil papa graag, snap ik heel goed, we nemen lekker gebak mee en proberen er wat van te maken!!.. maar zie er tegenop.. ook wetend dat dit zijn datum was om nog voor te leven, hij zegt ook steeds na 12 januari hoop ik dat mijn leven er op zit en dat ik lekker mag slapen!! bang dus vreselijk bang, pap zal wel heel heel snel achteruit gaan na dinsdag!! vind al super knap van hem dat hij zo'n wil heeft om er 12 januari bij te zijn! terwijl artsen hadden gezegd, zonder chemo of als chemo niet aanslaat worden de feestdagen al moeilijk om door te komen!! dapper, ja dat is hij zeker......
ik moest dit even kwijt, even van mij afschrijven....na een verdrietige nacht en deze dag zal ook wel niet veel beter gaan!!
ga straks lekker naar mijn ouders, genieten van alle mooie momenten!!
knuffel van koe
ik heb vannacht bijna niet geslapen, was erg verdrietig en ben bang!
gisteren contact gehad met mijn coordinator over het werk, moest eigenlijk maar weer aan het werk of zorgverlof! zit nu in de ziektewet, maar ben volgens hun niet ziek dus beetje onzin zeg maar.. weet op moment niet zo goed hoe ik met zulke dingen moet omgaan!! heb er vannacht niet van geslapen... ik denk op moment helemaal niet aan werken, wil bij mijn vader zijn wanneer ik dat wil!!!
vind moeilijk, snap ook wel werken gaat door, maar sinds 18 nov is mijn leven 1 grote puinhoop en staat mijn hele wereld op zijn kop!... ik hou me groot voor de buitenwereld en wil niet steeds huilen, maar van binnen huil ik en ben ik kapot van verdriet... ik kan gewoon niet zonder pap,maar zal straks toch echt wel moeten, ik zal niet weten hoe...
iedereen zegt wat ben je sterk, wat sla je je er door heen, tja dat is allemaal schijn, van binnen ben ik kapot en weet niet waar ik met mezelf heen moet!! voor dat pap ziek werd zat ik al niet helemal lekker in mijn vel, misschien achteraf wel bang voor dit, omdat pap al sinds de zomer moe was...misschien in mijn onderbewust zijn wetend dat pap ziek werd/was/is zeg het maar... ik ben mezelf al een tijdje niet meer, ben niet meer die vrolijke ondernemende meid die ik voor een half jaar terug nog was, wie ik nu wel ben?????????? geen idee weet het niet
weet wel dat ik in de war ben, moe ben van alles... verdrietig en heel bang!!
volgende week is mijn mooie meisje jarig ze word 1.... ik zie er zo vreselijk tegenop, 's avonds komt er nog wat familie maar pap zal er niet zijn, hij kan niet meer bij ons komen..triest! we gaan 's ochtends naar mijn ouders om daar haar verjaarcdag te vieren, dat wil papa graag, snap ik heel goed, we nemen lekker gebak mee en proberen er wat van te maken!!.. maar zie er tegenop.. ook wetend dat dit zijn datum was om nog voor te leven, hij zegt ook steeds na 12 januari hoop ik dat mijn leven er op zit en dat ik lekker mag slapen!! bang dus vreselijk bang, pap zal wel heel heel snel achteruit gaan na dinsdag!! vind al super knap van hem dat hij zo'n wil heeft om er 12 januari bij te zijn! terwijl artsen hadden gezegd, zonder chemo of als chemo niet aanslaat worden de feestdagen al moeilijk om door te komen!! dapper, ja dat is hij zeker......
ik moest dit even kwijt, even van mij afschrijven....na een verdrietige nacht en deze dag zal ook wel niet veel beter gaan!!
ga straks lekker naar mijn ouders, genieten van alle mooie momenten!!
knuffel van koe
vrijdag 8 januari 2010 om 20:22
Lieve Koe,
Waardeloos van je werkgever om je daar deze dagen mee lastig te vallen. Gewoon even niet aan werk denken, zorgverlof of ziektewet of wat dan ook. Deze dagen zijn heel intens voor jullie en inderdaad veel bij je vader zijn als je dat wilt.
Hoe je straks verder moet komt straks wel weer. Ook daar zou ik me nu nog niet druk over maken (voor zover mogelijk). Het is nu nog niet te bevatten dat je straks een manier zult gaan vinden (met behulp van rouw) om hiermee om te gaan, maar dat is nu nog niet te overzien. Kijk per dag wat nodig is, of je thuis of bij je vader wilt zijn. Belangrijkst is dat jullie met elkaar zijn en elkaar steunen en troost geven.
Mijn situatie is niet zo heftig als de jouwe (mijn moeder is nu aan het vechten tegen kanker en wordt binnenkort geopereerd). Maar ik heb al wel gemerkt dat het (voorlopig) gelukt is om alle heftige dingen een plekje te geven, voor dit moment, omdat ik verder moet. Het geeft mij voorlopig troost dat ik weet dat je met elk verlies leert om te gaan door verwerking en met de tijd. Het is niet weg, het krijgt een plek. Dat lukt jou ook en dan zal je er sterker uitkomen.
Veel Liefs van Lucycat
Waardeloos van je werkgever om je daar deze dagen mee lastig te vallen. Gewoon even niet aan werk denken, zorgverlof of ziektewet of wat dan ook. Deze dagen zijn heel intens voor jullie en inderdaad veel bij je vader zijn als je dat wilt.
Hoe je straks verder moet komt straks wel weer. Ook daar zou ik me nu nog niet druk over maken (voor zover mogelijk). Het is nu nog niet te bevatten dat je straks een manier zult gaan vinden (met behulp van rouw) om hiermee om te gaan, maar dat is nu nog niet te overzien. Kijk per dag wat nodig is, of je thuis of bij je vader wilt zijn. Belangrijkst is dat jullie met elkaar zijn en elkaar steunen en troost geven.
Mijn situatie is niet zo heftig als de jouwe (mijn moeder is nu aan het vechten tegen kanker en wordt binnenkort geopereerd). Maar ik heb al wel gemerkt dat het (voorlopig) gelukt is om alle heftige dingen een plekje te geven, voor dit moment, omdat ik verder moet. Het geeft mij voorlopig troost dat ik weet dat je met elk verlies leert om te gaan door verwerking en met de tijd. Het is niet weg, het krijgt een plek. Dat lukt jou ook en dan zal je er sterker uitkomen.
Veel Liefs van Lucycat
zondag 10 januari 2010 om 19:36
quote:koe26 schreef op 08 januari 2010 @ 09:11:
goeie morgen allemaal!!!
ik heb vannacht bijna niet geslapen, was erg verdrietig en ben bang!
gisteren contact gehad met mijn coordinator over het werk, moest eigenlijk maar weer aan het werk of zorgverlof! zit nu in de ziektewet, maar ben volgens hun niet ziek dus beetje onzin zeg maar.. weet op moment niet zo goed hoe ik met zulke dingen moet omgaan!! heb er vannacht niet van geslapen... ik denk op moment helemaal niet aan werken, wil bij mijn vader zijn wanneer ik dat wil!!!
vind moeilijk, snap ook wel werken gaat door, maar sinds 18 nov is mijn leven 1 grote puinhoop en staat mijn hele wereld op zijn kop!... ik hou me groot voor de buitenwereld en wil niet steeds huilen, maar van binnen huil ik en ben ik kapot van verdriet... ik kan gewoon niet zonder pap,maar zal straks toch echt wel moeten, ik zal niet weten hoe...
iedereen zegt wat ben je sterk, wat sla je je er door heen, tja dat is allemaal schijn, van binnen ben ik kapot en weet niet waar ik met mezelf heen moet!! voor dat pap ziek werd zat ik al niet helemal lekker in mijn vel, misschien achteraf wel bang voor dit, omdat pap al sinds de zomer moe was...misschien in mijn onderbewust zijn wetend dat pap ziek werd/was/is zeg het maar... ik ben mezelf al een tijdje niet meer, ben niet meer die vrolijke ondernemende meid die ik voor een half jaar terug nog was, wie ik nu wel ben?????????? geen idee weet het niet
weet wel dat ik in de war ben, moe ben van alles... verdrietig en heel bang!!
volgende week is mijn mooie meisje jarig ze word 1.... ik zie er zo vreselijk tegenop, 's avonds komt er nog wat familie maar pap zal er niet zijn, hij kan niet meer bij ons komen..triest! we gaan 's ochtends naar mijn ouders om daar haar verjaarcdag te vieren, dat wil papa graag, snap ik heel goed, we nemen lekker gebak mee en proberen er wat van te maken!!.. maar zie er tegenop.. ook wetend dat dit zijn datum was om nog voor te leven, hij zegt ook steeds na 12 januari hoop ik dat mijn leven er op zit en dat ik lekker mag slapen!! bang dus vreselijk bang, pap zal wel heel heel snel achteruit gaan na dinsdag!! vind al super knap van hem dat hij zo'n wil heeft om er 12 januari bij te zijn! terwijl artsen hadden gezegd, zonder chemo of als chemo niet aanslaat worden de feestdagen al moeilijk om door te komen!! dapper, ja dat is hij zeker......
ik moest dit even kwijt, even van mij afschrijven....na een verdrietige nacht en deze dag zal ook wel niet veel beter gaan!!
ga straks lekker naar mijn ouders, genieten van alle mooie momenten!!
knuffel van koeWil je even zeggen dat ik met je meeleef. Persoonlijk vond ik dit de meest heftige tijd. Mijn vader is 8 jaar geleden overleden en mijn moeder 3 jaar geleden. Maar het laastste deel van hun leven vond ik het zwaarst. Wens je veel sterkte.
goeie morgen allemaal!!!
ik heb vannacht bijna niet geslapen, was erg verdrietig en ben bang!
gisteren contact gehad met mijn coordinator over het werk, moest eigenlijk maar weer aan het werk of zorgverlof! zit nu in de ziektewet, maar ben volgens hun niet ziek dus beetje onzin zeg maar.. weet op moment niet zo goed hoe ik met zulke dingen moet omgaan!! heb er vannacht niet van geslapen... ik denk op moment helemaal niet aan werken, wil bij mijn vader zijn wanneer ik dat wil!!!
vind moeilijk, snap ook wel werken gaat door, maar sinds 18 nov is mijn leven 1 grote puinhoop en staat mijn hele wereld op zijn kop!... ik hou me groot voor de buitenwereld en wil niet steeds huilen, maar van binnen huil ik en ben ik kapot van verdriet... ik kan gewoon niet zonder pap,maar zal straks toch echt wel moeten, ik zal niet weten hoe...
iedereen zegt wat ben je sterk, wat sla je je er door heen, tja dat is allemaal schijn, van binnen ben ik kapot en weet niet waar ik met mezelf heen moet!! voor dat pap ziek werd zat ik al niet helemal lekker in mijn vel, misschien achteraf wel bang voor dit, omdat pap al sinds de zomer moe was...misschien in mijn onderbewust zijn wetend dat pap ziek werd/was/is zeg het maar... ik ben mezelf al een tijdje niet meer, ben niet meer die vrolijke ondernemende meid die ik voor een half jaar terug nog was, wie ik nu wel ben?????????? geen idee weet het niet
weet wel dat ik in de war ben, moe ben van alles... verdrietig en heel bang!!
volgende week is mijn mooie meisje jarig ze word 1.... ik zie er zo vreselijk tegenop, 's avonds komt er nog wat familie maar pap zal er niet zijn, hij kan niet meer bij ons komen..triest! we gaan 's ochtends naar mijn ouders om daar haar verjaarcdag te vieren, dat wil papa graag, snap ik heel goed, we nemen lekker gebak mee en proberen er wat van te maken!!.. maar zie er tegenop.. ook wetend dat dit zijn datum was om nog voor te leven, hij zegt ook steeds na 12 januari hoop ik dat mijn leven er op zit en dat ik lekker mag slapen!! bang dus vreselijk bang, pap zal wel heel heel snel achteruit gaan na dinsdag!! vind al super knap van hem dat hij zo'n wil heeft om er 12 januari bij te zijn! terwijl artsen hadden gezegd, zonder chemo of als chemo niet aanslaat worden de feestdagen al moeilijk om door te komen!! dapper, ja dat is hij zeker......
ik moest dit even kwijt, even van mij afschrijven....na een verdrietige nacht en deze dag zal ook wel niet veel beter gaan!!
ga straks lekker naar mijn ouders, genieten van alle mooie momenten!!
knuffel van koeWil je even zeggen dat ik met je meeleef. Persoonlijk vond ik dit de meest heftige tijd. Mijn vader is 8 jaar geleden overleden en mijn moeder 3 jaar geleden. Maar het laastste deel van hun leven vond ik het zwaarst. Wens je veel sterkte.
maandag 11 januari 2010 om 14:21
gemini, jemig zeg jij bent beide ouders al kwijt?? zijn ze jong overleden en waar zijn ze aan overleden!!...
morgen is het dan zover, de dag waar mijn pa naar toe leeft, zijn kleine meid word 1!! mijn mooie meisje alweer een jaar brengt ze de zon in ons leven!!.... morgen ochtend gaan we haar verjaardag bij mijn ouders vieren en morgen middag vanaf 17.00uur voor familie, met soep, salades, stokbrood en andere lekkernijen...zin?? nee helemaal niet zie er tegen op, ja 2 belangrijke personen in mijn leven zijn er morgen middag/avond niet, doet zeer heel zeer!!
vanmorgen naar de huisarts geweest, ben beetje in elkaar gestort't weekend, bijna hele zondag gehuild, hebt idee dat het nu pas allemaal goed door dringt wat me staat te wachten, was heel sterk maar nu even niet meer, gaat niet zo goed met me, voel me vreselijk ellendig en mijn energie om iets te doen is heel ver te zoeken!!....
kregen vanmorgen ook nog het droefige bericht dat de vader van een goeie vriend van ons is overleden! heel bizar, hij was van het zomer door de scan geweest, had steeds last van zijn buik/darmen niks te zien, verdere onderzoeken kwam niks uit!! zakte later ook weer weg, geen last meer!! gisteren zo ineens hielt hij het niet meer van de pijn,per ambulance direct afgevoerd, direct door naar operatie tafel... ze hebben hem open gehad en weer dicht gedaan, zijn darmen waren afgestorven... even later werd zijn linker been zwart, bizar?? heel bizar... ze zeiden max nog een paar dagen te leven, morfine gekregen tegen de gruwelijke pijn!
vanmorgen om 5.10 uur overleden... we kennen die lieve man goed, we kwamen er wel's... hij vroeg vaak naar mijn vader en nu nu is hij er niet meer, triest.. wat een ellende allemaal, wat kan een mensen leven aan????? het houd bij mij nu even op...kan er niet veel meer bij hebben
deze week denk ik nog wel een begrafenis/crematie, zie er enorm tegen op maar wil wel afscheid nemen van hem, minder verdient hij niet.....
morgen is het dan zover, de dag waar mijn pa naar toe leeft, zijn kleine meid word 1!! mijn mooie meisje alweer een jaar brengt ze de zon in ons leven!!.... morgen ochtend gaan we haar verjaardag bij mijn ouders vieren en morgen middag vanaf 17.00uur voor familie, met soep, salades, stokbrood en andere lekkernijen...zin?? nee helemaal niet zie er tegen op, ja 2 belangrijke personen in mijn leven zijn er morgen middag/avond niet, doet zeer heel zeer!!
vanmorgen naar de huisarts geweest, ben beetje in elkaar gestort't weekend, bijna hele zondag gehuild, hebt idee dat het nu pas allemaal goed door dringt wat me staat te wachten, was heel sterk maar nu even niet meer, gaat niet zo goed met me, voel me vreselijk ellendig en mijn energie om iets te doen is heel ver te zoeken!!....
kregen vanmorgen ook nog het droefige bericht dat de vader van een goeie vriend van ons is overleden! heel bizar, hij was van het zomer door de scan geweest, had steeds last van zijn buik/darmen niks te zien, verdere onderzoeken kwam niks uit!! zakte later ook weer weg, geen last meer!! gisteren zo ineens hielt hij het niet meer van de pijn,per ambulance direct afgevoerd, direct door naar operatie tafel... ze hebben hem open gehad en weer dicht gedaan, zijn darmen waren afgestorven... even later werd zijn linker been zwart, bizar?? heel bizar... ze zeiden max nog een paar dagen te leven, morfine gekregen tegen de gruwelijke pijn!
vanmorgen om 5.10 uur overleden... we kennen die lieve man goed, we kwamen er wel's... hij vroeg vaak naar mijn vader en nu nu is hij er niet meer, triest.. wat een ellende allemaal, wat kan een mensen leven aan????? het houd bij mij nu even op...kan er niet veel meer bij hebben
deze week denk ik nog wel een begrafenis/crematie, zie er enorm tegen op maar wil wel afscheid nemen van hem, minder verdient hij niet.....
maandag 11 januari 2010 om 20:21
Koe, leef zo met je mee!! Wat een ellende allemaal. Vorig jaar leefde ik ook mee met elk sms-je die ik kreeg over hoe het met je ging en de aanstaande bevalling, maar dit is niet te bevatten allemaal! Oneerlijk, onmenselijk en zo onverdiend.... Niemand verdient dit...
Hoop dat je toch een beetje kan genieten van je meisje die morgen 1 jaar wordt, verdient ze en doe je je vader een enorm plezier mee. Komt goed meis en ik ben er voor je....
Heel veel liefs....
Hoop dat je toch een beetje kan genieten van je meisje die morgen 1 jaar wordt, verdient ze en doe je je vader een enorm plezier mee. Komt goed meis en ik ben er voor je....
Heel veel liefs....
dinsdag 12 januari 2010 om 01:33
quote:koe26 schreef op 11 januari 2010 @ 14:21:
gemini, jemig zeg jij bent beide ouders al kwijt?? zijn ze jong overleden en waar zijn ze aan overleden!!...
morgen is het dan zover, de dag waar mijn pa naar toe leeft, zijn kleine meid word 1!! mijn mooie meisje alweer een jaar brengt ze de zon in ons leven!!.... morgen ochtend gaan we haar verjaardag bij mijn ouders vieren en morgen middag vanaf 17.00uur voor familie, met soep, salades, stokbrood en andere lekkernijen...zin?? nee helemaal niet zie er tegen op, ja 2 belangrijke personen in mijn leven zijn er morgen middag/avond niet, doet zeer heel zeer!!
vanmorgen naar de huisarts geweest, ben beetje in elkaar gestort't weekend, bijna hele zondag gehuild, hebt idee dat het nu pas allemaal goed door dringt wat me staat te wachten, was heel sterk maar nu even niet meer, gaat niet zo goed met me, voel me vreselijk ellendig en mijn energie om iets te doen is heel ver te zoeken!!....
kregen vanmorgen ook nog het droefige bericht dat de vader van een goeie vriend van ons is overleden! heel bizar, hij was van het zomer door de scan geweest, had steeds last van zijn buik/darmen niks te zien, verdere onderzoeken kwam niks uit!! zakte later ook weer weg, geen last meer!! gisteren zo ineens hielt hij het niet meer van de pijn,per ambulance direct afgevoerd, direct door naar operatie tafel... ze hebben hem open gehad en weer dicht gedaan, zijn darmen waren afgestorven... even later werd zijn linker been zwart, bizar?? heel bizar... ze zeiden max nog een paar dagen te leven, morfine gekregen tegen de gruwelijke pijn!
vanmorgen om 5.10 uur overleden... we kennen die lieve man goed, we kwamen er wel's... hij vroeg vaak naar mijn vader en nu nu is hij er niet meer, triest.. wat een ellende allemaal, wat kan een mensen leven aan????? het houd bij mij nu even op...kan er niet veel meer bij hebben
deze week denk ik nog wel een begrafenis/crematie, zie er enorm tegen op maar wil wel afscheid nemen van hem, minder verdient hij niet.....
Koe, ik ben 46, dus niet meer piep hihihi. Bovendien was ik een nakomertje.
Wat een verhaal trouwens van die vader van je vriendin. Ongelooflijk, waar komt het door dat de darmen afgestorven waren?? Wens je morgen (straks) veel sterkte, het zal een beladen dag worden. Probeer er van te genieten.
gemini, jemig zeg jij bent beide ouders al kwijt?? zijn ze jong overleden en waar zijn ze aan overleden!!...
morgen is het dan zover, de dag waar mijn pa naar toe leeft, zijn kleine meid word 1!! mijn mooie meisje alweer een jaar brengt ze de zon in ons leven!!.... morgen ochtend gaan we haar verjaardag bij mijn ouders vieren en morgen middag vanaf 17.00uur voor familie, met soep, salades, stokbrood en andere lekkernijen...zin?? nee helemaal niet zie er tegen op, ja 2 belangrijke personen in mijn leven zijn er morgen middag/avond niet, doet zeer heel zeer!!
vanmorgen naar de huisarts geweest, ben beetje in elkaar gestort't weekend, bijna hele zondag gehuild, hebt idee dat het nu pas allemaal goed door dringt wat me staat te wachten, was heel sterk maar nu even niet meer, gaat niet zo goed met me, voel me vreselijk ellendig en mijn energie om iets te doen is heel ver te zoeken!!....
kregen vanmorgen ook nog het droefige bericht dat de vader van een goeie vriend van ons is overleden! heel bizar, hij was van het zomer door de scan geweest, had steeds last van zijn buik/darmen niks te zien, verdere onderzoeken kwam niks uit!! zakte later ook weer weg, geen last meer!! gisteren zo ineens hielt hij het niet meer van de pijn,per ambulance direct afgevoerd, direct door naar operatie tafel... ze hebben hem open gehad en weer dicht gedaan, zijn darmen waren afgestorven... even later werd zijn linker been zwart, bizar?? heel bizar... ze zeiden max nog een paar dagen te leven, morfine gekregen tegen de gruwelijke pijn!
vanmorgen om 5.10 uur overleden... we kennen die lieve man goed, we kwamen er wel's... hij vroeg vaak naar mijn vader en nu nu is hij er niet meer, triest.. wat een ellende allemaal, wat kan een mensen leven aan????? het houd bij mij nu even op...kan er niet veel meer bij hebben
deze week denk ik nog wel een begrafenis/crematie, zie er enorm tegen op maar wil wel afscheid nemen van hem, minder verdient hij niet.....
Koe, ik ben 46, dus niet meer piep hihihi. Bovendien was ik een nakomertje.
Wat een verhaal trouwens van die vader van je vriendin. Ongelooflijk, waar komt het door dat de darmen afgestorven waren?? Wens je morgen (straks) veel sterkte, het zal een beladen dag worden. Probeer er van te genieten.
dinsdag 12 januari 2010 om 22:32
lieve allemaal!!!
tevreden met veel mooie herinneringen kijk ik terug op deze bijzonder mijlpaal!!
papa mocht er gelukkig van genieten, en dat heeft hij met volle overtuiging gedaan, topper!!... kleine meid genoten en flink verwend...
vanavond nog even flink in tranen geweest, iedereen was er, behalve 2 hele belangrijke mensen in mijn leven, pap en mam!! in gedachten waren ze er zeker bij... mijn ma sms-te nog, papa had vanmiddag heel erg liggen huilen, vind het zo erg allemaal en was zo verdrietig dat hij niet hier kon zijn...... maar was dol gelukkig dat hij haar 1ste verjaardag mocht vieren... foto's gemaakt, voor een bijzondere herinnering!!
huisarts kwam nog even bij pap, zijn lever word nu echt dikker en pap is heel moe, dood moe en geen energie meer!! pap kan niet meer.....
tevreden met veel mooie herinneringen kijk ik terug op deze bijzonder mijlpaal!!
papa mocht er gelukkig van genieten, en dat heeft hij met volle overtuiging gedaan, topper!!... kleine meid genoten en flink verwend...
vanavond nog even flink in tranen geweest, iedereen was er, behalve 2 hele belangrijke mensen in mijn leven, pap en mam!! in gedachten waren ze er zeker bij... mijn ma sms-te nog, papa had vanmiddag heel erg liggen huilen, vind het zo erg allemaal en was zo verdrietig dat hij niet hier kon zijn...... maar was dol gelukkig dat hij haar 1ste verjaardag mocht vieren... foto's gemaakt, voor een bijzondere herinnering!!
huisarts kwam nog even bij pap, zijn lever word nu echt dikker en pap is heel moe, dood moe en geen energie meer!! pap kan niet meer.....
dinsdag 12 januari 2010 om 22:47
Kippevel hier. Wat fijn dat je met een heel goed gevoel terug kunt kijken op vandaag. Ja natuurlijk was het emotioneel. Niet gek hoor. Zo'n bijzonder moment en dan niet je eigen ouders erbij... dat geeft ook een naar gevoel. Wat naar dat het met je pa nu zo snel achteruit gaat. Maar he, hij heeft 12 januari toch maar mooi gehaald! Daar was je eerst nog wel bang voor. Ik hoop voor je pa dat hij niet veel meer hoeft te lijden. Zo naar is dat...
Met mij pa gaat het ook snel nu. De pijn is flink toegenomen en dus de morfine ook. En nog voor hij kan wennen aan de morfine is het al weer nodig hem nog verder op te hogen enz. Zo gaat het nu. Pa spreekt wartaal. Hij valt soms zomaar midden in een gesprek in slaap. Praat dan in zijn slaap mee met de gesprekken die gevoerd worden. Hij leeft ergens tussen de werkelijkheid en de droom. Heel raar. Laatst hadden we het erover dat de hond jeuk had, of ze misschien vlooien had. Valt ie in slaap. En zegt, zit ze erin ? Waarin pap ? In dat hok ? Dan kan de vlooienspray spoeien. Word ie weer wakker en zegt ie dat hij droomde dat ze in een hokje ging (een soort van gaskamer) met antivlooienspray. Zo heeft hij meer dingen. Vanmiddag nog " heb ik de laatste weken dagelijks ergens anders gegeten dan thuis ? " Nee pap je hebt altijd thuis gegeten. " Maar ook niet een poosje terug dan ?" Nee pap echt niet. Die morfine maakt hem heel erg maf en warrig. En hij slaapt denk ik net zoveel als dat hij wakker is. Maar goed, gelukkig helpt de morfine wel goed tegen de pijn. En hoewel hij nog steeds veel pijn heeft is het in elk geval toch minder met de morfine. Ik vraag me soms ook af hoe lang het nog zal duren. Een maandje nog ? Of een half jaar ? Ik kan er niets van maken. Het ene moment denk ik, t is snel gebeurt, het andere moment denk ik... hij zou het nog best eens een paar maanden kunnen volhouden. Dubbel is dat. Raar ook. Maar goed, ik ben veel bij hem (gisteren en vandaag de hele dag bijv.) Ik kan veel doen en dat voelt prettig.
Nou koe, toch nog een heel verhaal over mezelf.
Was helemaal niet de bedoeling. Ik ben in elk geval super blij dat de verjaardag van je kleine meid een mooie dag is geweest. Rust nu maar lekker uit. En als je huilen moet... lekker laten gaan. Dat hoort erbij.
Dikke knuffel!!
Met mij pa gaat het ook snel nu. De pijn is flink toegenomen en dus de morfine ook. En nog voor hij kan wennen aan de morfine is het al weer nodig hem nog verder op te hogen enz. Zo gaat het nu. Pa spreekt wartaal. Hij valt soms zomaar midden in een gesprek in slaap. Praat dan in zijn slaap mee met de gesprekken die gevoerd worden. Hij leeft ergens tussen de werkelijkheid en de droom. Heel raar. Laatst hadden we het erover dat de hond jeuk had, of ze misschien vlooien had. Valt ie in slaap. En zegt, zit ze erin ? Waarin pap ? In dat hok ? Dan kan de vlooienspray spoeien. Word ie weer wakker en zegt ie dat hij droomde dat ze in een hokje ging (een soort van gaskamer) met antivlooienspray. Zo heeft hij meer dingen. Vanmiddag nog " heb ik de laatste weken dagelijks ergens anders gegeten dan thuis ? " Nee pap je hebt altijd thuis gegeten. " Maar ook niet een poosje terug dan ?" Nee pap echt niet. Die morfine maakt hem heel erg maf en warrig. En hij slaapt denk ik net zoveel als dat hij wakker is. Maar goed, gelukkig helpt de morfine wel goed tegen de pijn. En hoewel hij nog steeds veel pijn heeft is het in elk geval toch minder met de morfine. Ik vraag me soms ook af hoe lang het nog zal duren. Een maandje nog ? Of een half jaar ? Ik kan er niets van maken. Het ene moment denk ik, t is snel gebeurt, het andere moment denk ik... hij zou het nog best eens een paar maanden kunnen volhouden. Dubbel is dat. Raar ook. Maar goed, ik ben veel bij hem (gisteren en vandaag de hele dag bijv.) Ik kan veel doen en dat voelt prettig.
Nou koe, toch nog een heel verhaal over mezelf.
Was helemaal niet de bedoeling. Ik ben in elk geval super blij dat de verjaardag van je kleine meid een mooie dag is geweest. Rust nu maar lekker uit. En als je huilen moet... lekker laten gaan. Dat hoort erbij.
Dikke knuffel!!
woensdag 13 januari 2010 om 14:21
homepltje,
tjee heeft je vader zoveel pijn,dat is wel heel erg zeg, mijn vader gelukkig niet!! hij is alleen maar dood en dood moe en verdrietig dat hij zo vreselijk ziek is en ons straks gaat verlaten..
vanmorgen is er bloed geprikt bij hem, ben benieuwd, eind van de middag de uitslag.. misschien dat hij nog een bloed transfusie moet ondergaan, pfff arme pap zo vreselijk ziek en dan dat ook nog, dan gaat hij met de ambu naar ziekenhuis en krijgt daar transfusie en dan mag hij als het goed gaat weer naar huis...... hopen dat het aanslaat, eersst ff uitslag afwachten!!!
tjee heeft je vader zoveel pijn,dat is wel heel erg zeg, mijn vader gelukkig niet!! hij is alleen maar dood en dood moe en verdrietig dat hij zo vreselijk ziek is en ons straks gaat verlaten..
vanmorgen is er bloed geprikt bij hem, ben benieuwd, eind van de middag de uitslag.. misschien dat hij nog een bloed transfusie moet ondergaan, pfff arme pap zo vreselijk ziek en dan dat ook nog, dan gaat hij met de ambu naar ziekenhuis en krijgt daar transfusie en dan mag hij als het goed gaat weer naar huis...... hopen dat het aanslaat, eersst ff uitslag afwachten!!!
donderdag 14 januari 2010 om 12:58
Ja pa heeft verschrikkelijk veel pijn. De morfine word maar opgehoogd. Hij is echt compleet maf aan het worden. Wat dat betreft heb ik steeds meer het gevoel dat ik hem al een beetje kwijt ben. Die morfine zal niet meer minder worden dus, hij zal onder invloed blijven. Verder net even fijn te horen gekregen dat pa met spoed naar het ziekenhuis is en waarsch. direct word bestraald. Ze zijn bang voor verlamming. Weer even zo'n momemt waarop ik de wereld wel bij elkaar kan janken.
Kunnen ze zo'n bloedtransfusie niet thuis komen geven ?
Lijkt me eigenlijk veel makkelijker dan een ritje ambu enz.
Maar goed, zal vast niet dan hadden ze het wel voorgesteld. Arme pap van je! Dat gesleep... bah. Wanneer krijg je de uitslag van de bloedtesten ? Duim voor je dat het niet hoeft.
Kunnen ze zo'n bloedtransfusie niet thuis komen geven ?
Lijkt me eigenlijk veel makkelijker dan een ritje ambu enz.
Maar goed, zal vast niet dan hadden ze het wel voorgesteld. Arme pap van je! Dat gesleep... bah. Wanneer krijg je de uitslag van de bloedtesten ? Duim voor je dat het niet hoeft.
vrijdag 15 januari 2010 om 08:23
hompetje, hoe is het met je vader? is hij nog in het ziekenhuis?? denk aan je hoor.... en schrijf maar van je af hier als je dat wilt.. soms wel even een opluchting.. daarom heb ik ook dit forum geopend!!!
zo'n transfusie kan helaas niet thuis.... ja een heel gedoe en miss slaat het nog niet aan ook niet, maar pap wil het proberen wie weet zegt hij voel ik me veel beter en kan ik nog even wat doen, even naar buiten.. tja vechten doet hij zeker... hij wil niet gaan, hij wil ons niet alleen laten.. een echte vader!!!
bloedwaarden van een normale volwassen man zijn 11.5 en hij heeft 4.2 extreem laag dus!! niet gek dat hij zo vreselijk moe is..
hompeltje, dikke knuffel van mij en hou je taai!!
zo'n transfusie kan helaas niet thuis.... ja een heel gedoe en miss slaat het nog niet aan ook niet, maar pap wil het proberen wie weet zegt hij voel ik me veel beter en kan ik nog even wat doen, even naar buiten.. tja vechten doet hij zeker... hij wil niet gaan, hij wil ons niet alleen laten.. een echte vader!!!
bloedwaarden van een normale volwassen man zijn 11.5 en hij heeft 4.2 extreem laag dus!! niet gek dat hij zo vreselijk moe is..
hompeltje, dikke knuffel van mij en hou je taai!!
vrijdag 15 januari 2010 om 08:30
Koetje, ik ben een paar dagen te laat maar wil je graag toch nog feliciteren met je kleine meid
Wat fijn dat je vader het mee heeft gemaakt!
Mijn moeder heeft mn verjaardag niet gehaald (ik was ook de 12e jarig) maar had wel vantevoren aan mn broer geld gegeven en hij moest een grote bos bloemen voor me kopen als zij er niet meer zou zijn... over slikmomenten gesproken.
Heel veel sterkte in deze rottijd voor jullie (ik zou willen dat ik de knuffel groter in het scherm kon maken, want dit knuffeltje brengt niet de grote hoeveelheid aan warmte en kracht die ik je zou willen geven).
Wat fijn dat je vader het mee heeft gemaakt!
Mijn moeder heeft mn verjaardag niet gehaald (ik was ook de 12e jarig) maar had wel vantevoren aan mn broer geld gegeven en hij moest een grote bos bloemen voor me kopen als zij er niet meer zou zijn... over slikmomenten gesproken.
Heel veel sterkte in deze rottijd voor jullie (ik zou willen dat ik de knuffel groter in het scherm kon maken, want dit knuffeltje brengt niet de grote hoeveelheid aan warmte en kracht die ik je zou willen geven).
vrijdag 15 januari 2010 om 10:46
bianca, jij ondaknks alles ook nog gefeliciteerd met je verjaardag! inderdaad een slik moment een grote bos bloemen toch van je moeder, schat!! voor jou ook een hele grote knuffel en heel veel sterkte meis
mijn vader is nu naar het ziekenhuis voor een bloedtransfusie, spanning, verschrikkelijk!!! ben zo vreselijk bang dat hij het niet vol kan houden of dat het lichaam 't niet accepteerd.... heel bang om pap te verliezen!!!... probeer jullie op de hoogte te houden...
mijn vader is nu naar het ziekenhuis voor een bloedtransfusie, spanning, verschrikkelijk!!! ben zo vreselijk bang dat hij het niet vol kan houden of dat het lichaam 't niet accepteerd.... heel bang om pap te verliezen!!!... probeer jullie op de hoogte te houden...
vrijdag 15 januari 2010 om 12:47
Lieve Koe,
Dat is snel geregeld van die bloedtransfusie dan ? Inderdaad een enorm lage waarde ! Logisch dat hij moe is. Ik hoop dat alles goed gaat / is gegaan vandaag en dat hij zich weer wat beter zal gaan voelen zodat zoals hij zelf al zegt weer wat meer kan doen.
Ik ben gisteren op de valreep nog meegegaan naar het ziekenhuis met pa en ma. Ik werd thuis helemaal gek alleen. Mee gaan was fijn. Maar inderdaad de kans op verlamming was groot en dus moest er wel actie ondernomen worden. Pa heeft naast het gesprek met de oncoloog ook een scan en een mouldkraag aangemeten gekregen. Omdat door de bestraling de kans op vochtophoping aanwezig is heeft de oncoloog besloten niet gisteren maar vandaag te gaan bestralen. Dit zodat hij nog dexametason (tegen die vochtophoping) kon krijgen want het is natuurlijk niet goed als dat vocht ook nog eens verder de boel gaat beknellen.
Ik ga zo naar pa toe en ga dan met hem (ma kan niet mee) naar het ziekenhuis waar hij dus bestraald zal worden straks.
Gisteravond zijn we met zijn drieen naar de kist wezen kijken. Vrienden van pa hebben deze voor hem gebouwd. Hij is nu zo goed als af. En gisteravond zijn we wezen kijken. Echt heel mooi, gewoon blank ongelakt hout, en heel mooi natuurlijk en eenvoudig. Geen poespas, precies zoals pa het wil. Hij wil ook geen voering in de kist. Alleen een kussentje. Maar fijn dus dat we ook dat nog hebben kunnen doen. Pa was echt de bikkel gisteren hoor! Had eigenlijk verwacht dat hij het kistkijken zou gaan verzetten na het hele ziekenhuis gebeuren gisteren middag.
Nou sterkte met je pap. Laat je even weten hoe het is gegaan?
Dikke knuffel !
Dat is snel geregeld van die bloedtransfusie dan ? Inderdaad een enorm lage waarde ! Logisch dat hij moe is. Ik hoop dat alles goed gaat / is gegaan vandaag en dat hij zich weer wat beter zal gaan voelen zodat zoals hij zelf al zegt weer wat meer kan doen.
Ik ben gisteren op de valreep nog meegegaan naar het ziekenhuis met pa en ma. Ik werd thuis helemaal gek alleen. Mee gaan was fijn. Maar inderdaad de kans op verlamming was groot en dus moest er wel actie ondernomen worden. Pa heeft naast het gesprek met de oncoloog ook een scan en een mouldkraag aangemeten gekregen. Omdat door de bestraling de kans op vochtophoping aanwezig is heeft de oncoloog besloten niet gisteren maar vandaag te gaan bestralen. Dit zodat hij nog dexametason (tegen die vochtophoping) kon krijgen want het is natuurlijk niet goed als dat vocht ook nog eens verder de boel gaat beknellen.
Ik ga zo naar pa toe en ga dan met hem (ma kan niet mee) naar het ziekenhuis waar hij dus bestraald zal worden straks.
Gisteravond zijn we met zijn drieen naar de kist wezen kijken. Vrienden van pa hebben deze voor hem gebouwd. Hij is nu zo goed als af. En gisteravond zijn we wezen kijken. Echt heel mooi, gewoon blank ongelakt hout, en heel mooi natuurlijk en eenvoudig. Geen poespas, precies zoals pa het wil. Hij wil ook geen voering in de kist. Alleen een kussentje. Maar fijn dus dat we ook dat nog hebben kunnen doen. Pa was echt de bikkel gisteren hoor! Had eigenlijk verwacht dat hij het kistkijken zou gaan verzetten na het hele ziekenhuis gebeuren gisteren middag.
Nou sterkte met je pap. Laat je even weten hoe het is gegaan?
Dikke knuffel !
