Gezondheid
alle pijlers
Help!! Mijn vader heeft kanker!!
dinsdag 24 november 2009 om 19:29
lieve allemaal!!
18 nov is mijn grote nachtmerrie begonnen!!
Mijn vader "mijn maatje door dik en dun" heeft leverkanker...
ik weet gewoon niet waar ik met mezelf en mijn gevoelens heen moet!!! ik ben een grote en zelfstandige meid van 28 maar voel me nu o zo klein!!
ik ben zo vreselijk bang voor wat mij/ons staat te wachten.. zo bang mijn allergrootste vriend kwijt te raken!! zo vreselijk bang..
mijn vader en ik hebben samen een grote passie, motor rijden, we hebben zoveel plezier gehad, even alles om je heen vergeten en gewoon genieten!! af en toe een bakkie koffie en even kletsen en dan weer verder...
wie wil met mij mee praten, wie heeft hier ervaring mee en kan mij een beetje de weg wijzen, ik ben de weg totaal kwijt!!!
18 nov is mijn grote nachtmerrie begonnen!!
Mijn vader "mijn maatje door dik en dun" heeft leverkanker...
ik weet gewoon niet waar ik met mezelf en mijn gevoelens heen moet!!! ik ben een grote en zelfstandige meid van 28 maar voel me nu o zo klein!!
ik ben zo vreselijk bang voor wat mij/ons staat te wachten.. zo bang mijn allergrootste vriend kwijt te raken!! zo vreselijk bang..
mijn vader en ik hebben samen een grote passie, motor rijden, we hebben zoveel plezier gehad, even alles om je heen vergeten en gewoon genieten!! af en toe een bakkie koffie en even kletsen en dan weer verder...
wie wil met mij mee praten, wie heeft hier ervaring mee en kan mij een beetje de weg wijzen, ik ben de weg totaal kwijt!!!
woensdag 20 januari 2010 om 10:57
Lieve Hompeltje en Koetje, wat is het moeilijk...elke dag een stukje meer inleveren, elke dag je verwachtingen bijstellen. Het is eigenlijk niet te bevatten hoeveel verschil er kan zijn in een paar dagen tijd. Tijd is nu eigenlijk je grootste vriend én je grootste vijand. Ik hoop wel dat jullie van binnen heel trots zijn op jezelf, om wat jullie allemaal doen om alles voor jullie vaders zo comfortabel mogelijk te maken. Want meer kun je ook gewoon niet doen op dit moment. Ik leef met jullie mee
woensdag 20 januari 2010 om 14:36
Koe..!!
Je gaat toch niet serieus naar de Arbo he? Dat kan toch helemaal niet.. moet je kijken hoe de situatie momenteel is..!!!
Zou het onmenselijk vinden als zij vinden dat je moet komen...
Je zou het jezelf niet vergeven, mocht er iets gebeuren.. ik zou toch even bellen als ik jou was..
Hompel.. wat een gestuntel rondom je vader.. niet te filmen!
Het is dat je je energie momenteel hard nodig hebt.. anders zou je er nu nog werk van maken!!
Meiden.. pas goed op jullie zelf.. !
Marenthe
Je gaat toch niet serieus naar de Arbo he? Dat kan toch helemaal niet.. moet je kijken hoe de situatie momenteel is..!!!
Zou het onmenselijk vinden als zij vinden dat je moet komen...
Je zou het jezelf niet vergeven, mocht er iets gebeuren.. ik zou toch even bellen als ik jou was..
Hompel.. wat een gestuntel rondom je vader.. niet te filmen!
Het is dat je je energie momenteel hard nodig hebt.. anders zou je er nu nog werk van maken!!
Meiden.. pas goed op jullie zelf.. !
Marenthe
woensdag 20 januari 2010 om 15:57
Ja arboartsen gedoe... pfff ik weet er helaas alles van (nu gelukkig niet meer hoor). Moest ooit eens 1,5uur met de trein reizen en 30 min. met de bus om maar naar die arbotroel te gaan. En dat terwijl ik ziek was. Kwam ik daar eindelijk doodvermoeid aan. half uur zitten wachten en toen zo kwaad weer 2 uur terug naar huis gereisd. Daarna een klacht ingediend. Hoefde nooit meer zo ver weg te komen. Al moest ik nog ruim een uur reizen voor de andere locatie. En weet je koe, ze kunnen wel zeggen dat de ziekte van jouw vader geen reden is om je ziek te melden. Maar.... geloof maar dat dit erin hakt. Maak er maar van dat je oververmoeid, overspannen enz. bent hoor. Deze dagen zijn te belangrijk om op je werk te gaan zitten. Een hele dikke knuffel voor je. Vreselijk dat je pa al afscheid aan het nemen is.
woensdag 20 januari 2010 om 22:01
donderdag 21 januari 2010 om 08:17
hemalover: ik ben in de ziektewet maar daar zijn ze het op het werk niet helemaal mee eens,ze zeggen, jij bent niet ziek!! nou blksem ik hoef jullie niet te vertellen hoe je je voelt als je weet dat je je vader of moeder gaat verliezen, hoeveel impact dat op je leven maakt!!
dus ik moet naar dearbo om daar mijn verhaal te doen en dan hopen dat die accoord gaat, maar ga inderdaad straks bellen naar die lui, wil niet zover weg bij pap!!
mijn pa zei dat ook hemalover, dat hij zelf wilde bepalen wanneer het genoeg was, maar je gaat er in mee en je vergt steeds meer van jezelf, pap wil niet meer,maar wil ons ook niet verlaten! heeft 2 kanten he....hij heeft zijn hele leven geroepen als ik mezelf niet meer kan verzorgen en niet zelf meer naar de wc kan, dan wil ik niet meer leven, dat moment is nu natuurlijk! maar hij gaat maar door en vecht!!
gister avond ben ik langer gebleven! hji sliep, hele diepe slaap, zijn kleur werd echt zo'n lijken kleur, zijn ogen draaiden af en toe in zijn hoofd en zijn ademhaling vreselijk onregelmatig en soms stoptte de ademhaling zelfs even, eng????? heel eng...was zo vreselijk bang en verdrietig...ik denk daar gaat mijn pap, mijn maatje!! maar zo ineens werd hij rustig en werd weer wakker, enzei tegen mij, meisje je moet naar huis lekker gaan slapen.. dat heb ik dan ook maar gedaan, maar lekker slapen?? nee dat doe ik zeker niet meer, hele nacht die angst als de telefoon maar niet gaat... ze hebben nu ook een nachtzuster gehad, nog geen contact gehad met mijn moeder, dus ben benieuwd hoe dat is gegaan!!
hompeltje: wat is de wereld KEIHARD meid... en zo vreselijk oneerlijk allemaal.. gisteren was de huis arts bij papa en zei ook, " de ziekte haalt ons in".
ik hoop voor je dat je nog een paar mooie weken met hem mag beleven, geniet van elk moment dat je bij hem bent hoe moelijk dat ook is!!! lach samen, huil samen en praat, vertel wat je nog graag kwijt wilt...
meiden ik ga ff douche, slapen kan ik niet...... kleine meid is bij mijn schoonouders, dus kan rustig op gang komen vanmorgen!! wel fijn, al mis ik haar verschrikkelijk...
ondanks alle ellende wil ik iedereen een fijne dag vol mooie herinneringen wensen!!!
geniet van elkaar het leven kan zo betrekkelijk kort zijn!!
dus ik moet naar dearbo om daar mijn verhaal te doen en dan hopen dat die accoord gaat, maar ga inderdaad straks bellen naar die lui, wil niet zover weg bij pap!!
mijn pa zei dat ook hemalover, dat hij zelf wilde bepalen wanneer het genoeg was, maar je gaat er in mee en je vergt steeds meer van jezelf, pap wil niet meer,maar wil ons ook niet verlaten! heeft 2 kanten he....hij heeft zijn hele leven geroepen als ik mezelf niet meer kan verzorgen en niet zelf meer naar de wc kan, dan wil ik niet meer leven, dat moment is nu natuurlijk! maar hij gaat maar door en vecht!!
gister avond ben ik langer gebleven! hji sliep, hele diepe slaap, zijn kleur werd echt zo'n lijken kleur, zijn ogen draaiden af en toe in zijn hoofd en zijn ademhaling vreselijk onregelmatig en soms stoptte de ademhaling zelfs even, eng????? heel eng...was zo vreselijk bang en verdrietig...ik denk daar gaat mijn pap, mijn maatje!! maar zo ineens werd hij rustig en werd weer wakker, enzei tegen mij, meisje je moet naar huis lekker gaan slapen.. dat heb ik dan ook maar gedaan, maar lekker slapen?? nee dat doe ik zeker niet meer, hele nacht die angst als de telefoon maar niet gaat... ze hebben nu ook een nachtzuster gehad, nog geen contact gehad met mijn moeder, dus ben benieuwd hoe dat is gegaan!!
hompeltje: wat is de wereld KEIHARD meid... en zo vreselijk oneerlijk allemaal.. gisteren was de huis arts bij papa en zei ook, " de ziekte haalt ons in".
ik hoop voor je dat je nog een paar mooie weken met hem mag beleven, geniet van elk moment dat je bij hem bent hoe moelijk dat ook is!!! lach samen, huil samen en praat, vertel wat je nog graag kwijt wilt...
meiden ik ga ff douche, slapen kan ik niet...... kleine meid is bij mijn schoonouders, dus kan rustig op gang komen vanmorgen!! wel fijn, al mis ik haar verschrikkelijk...
ondanks alle ellende wil ik iedereen een fijne dag vol mooie herinneringen wensen!!!
geniet van elkaar het leven kan zo betrekkelijk kort zijn!!
donderdag 21 januari 2010 om 09:26
ik kan me wel zo vreselijk kwaad maken over mensen die alleen maar aan werk en geld denken ..... ik belnet met de arbo, om mijn situatie uit te leggen!! ja ja moeilijk doen allemaal, grrrr, ja je kan zomaar niet je afspraak afzeggen hoor, zegt die muts tegen mij! ik zeg maar ik zit in een situatie dat ik gewoon niet in staat ben om te komen!! nou zo zat het leven niet in elkaar, ik zeg je overlegd maar's even met de arts en dan hoor ik vanmorgen nog wel van u!
boos en verdrietig word ik van zulke mutsen!!
boos en verdrietig word ik van zulke mutsen!!
donderdag 21 januari 2010 om 09:31
donderdag 21 januari 2010 om 09:53
donderdag 21 januari 2010 om 10:41
Hemalover: Hebben jullie al nieuws ? Dat wachten is slopend he? Ik denk aan je.
Koe: Wat een zeikmiep zeg daar bij de arbodienst. Lekker begripvol. Zeker ook niet haar taak om dat zomaar te bepalen. Goed dat je sterk bent gebleven en haar hebt gezegd te overleggen met de arts.
Wat vreselijk eng lijkt me dat, die intens diepe slaap en veranderingen aan zijn kleur, ademhaling enz. Bijzonder om te lezen hoe je vader toch doorvecht ondanks dat het moment waarop hij altijd heeft gezegd te willen stoppen nu is aangebroken. De liefde overwint kennelijk al het andere. Dat is iets moois.
Mijn vader wil wel zelf zijn moment bepalen. Maar ook hij blijft nog knokken. Wil nog om de dag naar het ziekenhuis om het vocht achter zijn longen dmv een punctie weg te laten halen. Elke 2 dagen een punctie! Sjeem wat een bikkel. Hij weet gelukkig dat wij hem alle vrijheid geven om zelf te bepalen wanneer hij wil. We staan achter hem en willen dat hij zo min mogelijk hoeft te lijden.
Mooi gezegd van jullie huisarts koe, de ziekte begint ons in te halen. Dat is zeker waar ! Wij zijn nu 5 maand verder sinds de diagnose. Ze gaven pa toen nog een jaar tot anderhalf jaar. Inmiddels word gesproken over weken. Maanden is al geen sprake meer van. Inderdaad, de kanker haalt ons in.
Vannacht flink gehuild...
Mama wil het liedje blackbird op de crematie draaien.
Pa is gek op muziek van de beatles.
Ik vind deze versie mooier...
En tja, mooie muziek staat gelijk aan, de tranenkraan wagenwijd open.
Koe: Wat een zeikmiep zeg daar bij de arbodienst. Lekker begripvol. Zeker ook niet haar taak om dat zomaar te bepalen. Goed dat je sterk bent gebleven en haar hebt gezegd te overleggen met de arts.
Wat vreselijk eng lijkt me dat, die intens diepe slaap en veranderingen aan zijn kleur, ademhaling enz. Bijzonder om te lezen hoe je vader toch doorvecht ondanks dat het moment waarop hij altijd heeft gezegd te willen stoppen nu is aangebroken. De liefde overwint kennelijk al het andere. Dat is iets moois.
Mijn vader wil wel zelf zijn moment bepalen. Maar ook hij blijft nog knokken. Wil nog om de dag naar het ziekenhuis om het vocht achter zijn longen dmv een punctie weg te laten halen. Elke 2 dagen een punctie! Sjeem wat een bikkel. Hij weet gelukkig dat wij hem alle vrijheid geven om zelf te bepalen wanneer hij wil. We staan achter hem en willen dat hij zo min mogelijk hoeft te lijden.
Mooi gezegd van jullie huisarts koe, de ziekte begint ons in te halen. Dat is zeker waar ! Wij zijn nu 5 maand verder sinds de diagnose. Ze gaven pa toen nog een jaar tot anderhalf jaar. Inmiddels word gesproken over weken. Maanden is al geen sprake meer van. Inderdaad, de kanker haalt ons in.
Vannacht flink gehuild...
Mama wil het liedje blackbird op de crematie draaien.
Pa is gek op muziek van de beatles.
Ik vind deze versie mooier...
En tja, mooie muziek staat gelijk aan, de tranenkraan wagenwijd open.
donderdag 21 januari 2010 om 19:18
vandaag een vreselijk slopende dag gehad, werd vanmorgen rond 11.00 gebeld door mij zusje, pap is slecht ambulance is onderweg, pap z'n buik zit vol net een grote ballon om te zien, heel eng!!!
heb de auto gepakt, snel nog ff tanken en op naar het zieknhuis, zusje snel opgehaald!! was vol van emotie toen ik hem daar zo zag liggen, hij keek me aan pakte mijn hand ja meisje, huil maar!!!
doktoren om hem heen, hem helpen zover ze konden!!! het was allemaal lucht wat in hem zat, vandaar want sinds 2 dagen hikt hij heel veel.....lucht! hij heeft een buisje via zijn anus gekregen om zo zijn darmen te prikkelen en zegt maar de lucht naar buiten te drijven... hij had het ook vreselijk benauwd, ja logisch alles zet op, zijn longen zaten in de knel!! half uurtje gelegen, tgoen voelde hij zich gelukkig weer wat prettiger!!
we waren even als gezinnetje bij elkaar, bijzonder moment! hij zocht de hand van mam, pakte haar hand vast en begon te praten, hij vertelde dat hij een mooi leven had gehad, trots is op zijn 2 mooie dochters, een topper heeft van een vrouw, en trots op zijn kleine meisje en schoonzoon!
toen keek hij mijn zusje aan, zei haar wat hij haar nog graag wilde vertellen, kom maar even krijgt je een kussie en een dikke knuffel!! toen vertelde hij mij, wat hij me wilde vertellen... ik kreeg ook een kussie en knuffel...toen werd het stil, we keken elkaar aan en huilden....... pap viel in slaap!!! we dachten allemaal hetzelfde.... zo ineens werd hij wakker en zei, kom op we gaan weer naar huis we zijn hier lang genoeg geweest..
artsen zeiden ook, wat een dappere man, wat een sterk hart, waarop ik antwoorde, ja een sterk maar vooral groot hart vol liefde voor zijn gezin!!! dat heb je mooi gezegd meisje, antwoorde pap...
ben zo trots op hem, hij vecht en vecht.... hij wil niet meer, maar wil ook nog niet gaan!!
toen die doktoren hem aan het onderzoeken waren,deden ze hem pijn, ik vond het zo moeilijk, hij keek mij aan met een paar van die doordringende ogen, zo van waarom moet dit allemaal, waarom overkomt ons dit, help me toch?? die angst in zijn ogen, nee dat vergeet ik niet weer.. hij was zo bang!!
hij heeft ons gezegd dat hij echt niet bang is om dood te gaan, hij vind het vreselijk dat hij ons zo vol verdriet moet achterlaten! wij hebben hem beloofd dat we er met elkaar wel komen en dat we goed op elkaar zullen passen... dat doen we zeker!!
meiden sorry meer kan ik even niet hier neer zetten moet zo huilen...
heb de auto gepakt, snel nog ff tanken en op naar het zieknhuis, zusje snel opgehaald!! was vol van emotie toen ik hem daar zo zag liggen, hij keek me aan pakte mijn hand ja meisje, huil maar!!!
doktoren om hem heen, hem helpen zover ze konden!!! het was allemaal lucht wat in hem zat, vandaar want sinds 2 dagen hikt hij heel veel.....lucht! hij heeft een buisje via zijn anus gekregen om zo zijn darmen te prikkelen en zegt maar de lucht naar buiten te drijven... hij had het ook vreselijk benauwd, ja logisch alles zet op, zijn longen zaten in de knel!! half uurtje gelegen, tgoen voelde hij zich gelukkig weer wat prettiger!!
we waren even als gezinnetje bij elkaar, bijzonder moment! hij zocht de hand van mam, pakte haar hand vast en begon te praten, hij vertelde dat hij een mooi leven had gehad, trots is op zijn 2 mooie dochters, een topper heeft van een vrouw, en trots op zijn kleine meisje en schoonzoon!
toen keek hij mijn zusje aan, zei haar wat hij haar nog graag wilde vertellen, kom maar even krijgt je een kussie en een dikke knuffel!! toen vertelde hij mij, wat hij me wilde vertellen... ik kreeg ook een kussie en knuffel...toen werd het stil, we keken elkaar aan en huilden....... pap viel in slaap!!! we dachten allemaal hetzelfde.... zo ineens werd hij wakker en zei, kom op we gaan weer naar huis we zijn hier lang genoeg geweest..
artsen zeiden ook, wat een dappere man, wat een sterk hart, waarop ik antwoorde, ja een sterk maar vooral groot hart vol liefde voor zijn gezin!!! dat heb je mooi gezegd meisje, antwoorde pap...
ben zo trots op hem, hij vecht en vecht.... hij wil niet meer, maar wil ook nog niet gaan!!
toen die doktoren hem aan het onderzoeken waren,deden ze hem pijn, ik vond het zo moeilijk, hij keek mij aan met een paar van die doordringende ogen, zo van waarom moet dit allemaal, waarom overkomt ons dit, help me toch?? die angst in zijn ogen, nee dat vergeet ik niet weer.. hij was zo bang!!
hij heeft ons gezegd dat hij echt niet bang is om dood te gaan, hij vind het vreselijk dat hij ons zo vol verdriet moet achterlaten! wij hebben hem beloofd dat we er met elkaar wel komen en dat we goed op elkaar zullen passen... dat doen we zeker!!
meiden sorry meer kan ik even niet hier neer zetten moet zo huilen...
donderdag 21 januari 2010 om 21:06
Sorry, ik breek zomaar even in. Ik heb vorig jaar hetzelfde meegemaakt met mijn schoonvader, ik denk dat ik daarom net dit topic las.
Ik wil even tegen koe zeggen dat ze echt een hele lieve papa heeft. Dapper en sterk en lief. Vreselijk dat hij zo moet llijden, maar wat een mooie lieve dingen kunnen jullie nog tegen elkaar zeggen.
Een hele dikke voor iedereen hier.
Liefs Frans
Ik wil even tegen koe zeggen dat ze echt een hele lieve papa heeft. Dapper en sterk en lief. Vreselijk dat hij zo moet llijden, maar wat een mooie lieve dingen kunnen jullie nog tegen elkaar zeggen.
Een hele dikke voor iedereen hier.
Liefs Frans
Is there anyway I can get it off my fingers quickly without betraying my cool exterior?
donderdag 21 januari 2010 om 21:59
Koetje
Wat een vreselijke intense momenten zijn dat he. Aan de ene kant heel mooi en aan de andere kant heel vreselijk.
Maar dit soort momenten ga je later koesteren en zorgen ervoor dat je door je verdriet heen met een glimlach je herinneringen hebt.
Ik weet nog steeds exact wat mn moeder tegen me gezegd heeft en ik ben zo blij met die paar zinnen die we hebben kunnen wisselen.
Nogmaals
Wat een vreselijke intense momenten zijn dat he. Aan de ene kant heel mooi en aan de andere kant heel vreselijk.
Maar dit soort momenten ga je later koesteren en zorgen ervoor dat je door je verdriet heen met een glimlach je herinneringen hebt.
Ik weet nog steeds exact wat mn moeder tegen me gezegd heeft en ik ben zo blij met die paar zinnen die we hebben kunnen wisselen.
Nogmaals
donderdag 21 januari 2010 om 22:11
Hoi Bianca,
Ik kan alleen maar uit ervaring zeggen dat je gelijk hebt..
Deze momenten ga je inderdaad koesteren.. ik denk vaak
terug aan die tijd.. vooral nu ik een tijdje het leven van de meiden volg die er middenin zitten... Het zijn belangrijke momenten..
@Koe, wat een sterke man is je vader toch.. hoe moet iemand zich toch voelen die weet dat hij zo moet gaan.. is toch vreselijk verdrietig allemaal... en ja, deze dagen word je leeggezogen door emoties.. elke keer denk je dat je niet langer kan.. maar telkens weer merk je dat er nog rek is.. en dat je blijft doorgaan...
Liefs voor alle sterke steeds maar doorgaande meiden die het zo moeilijk hebben momenteel
x
Marenthe
Ik kan alleen maar uit ervaring zeggen dat je gelijk hebt..
Deze momenten ga je inderdaad koesteren.. ik denk vaak
terug aan die tijd.. vooral nu ik een tijdje het leven van de meiden volg die er middenin zitten... Het zijn belangrijke momenten..
@Koe, wat een sterke man is je vader toch.. hoe moet iemand zich toch voelen die weet dat hij zo moet gaan.. is toch vreselijk verdrietig allemaal... en ja, deze dagen word je leeggezogen door emoties.. elke keer denk je dat je niet langer kan.. maar telkens weer merk je dat er nog rek is.. en dat je blijft doorgaan...
Liefs voor alle sterke steeds maar doorgaande meiden die het zo moeilijk hebben momenteel
x
Marenthe
vrijdag 22 januari 2010 om 00:51
och koe... Ik huil letterlijk mee. Wat een intens moment. Zo warm en bijzonder maar ook zo verdrietig allemaal. Mijn dagje heb ik ook gehad. Pa met ontslag uit het ziekenhuis. Terug naar huis om te sterven. 24uurs zorg geregeld. Zou om 18uur komen. Komt om 20uur. Krijgt wat te eten en te drinken kletst voluit en zegt na haar buikje vol te hebben: hoe laat zal ik morgen beginnen? Uh zei pa dacht dat je nu al zou beginnen. Er was een vraag van pa over de trombose spuiten. ' ik ben geen dokter zeg!' maar ondertussen wilde ze die spuit er wel inzetten. Dus pa zwaar in verweer. Wilde eerst weten of het wel klopte dus ging huisartsenpost bellen. Doos draait pa de rug toe en begint tegen mijn moeder te klagen dat ze dit niet leuk vind. Tja ik dus in de bres. Laat ma met rust. Ze kwam om haar te ontlasten niet om ruzie te maken. Nou goed ik wil bellen voor pa maar hij wil het zelf doen. Alles duidelijk. Huisartsenpost lief as always. Toen moest er nog een klysma gegeven worden. Wil ze de keukenschort om houden. En wel even alles snel snel want ze moest wel om 22uur naar bed. 24uurs zorg? Ja tuurlijk gewoon slapend verdienen. Nou goed klysma moest er dus komen blijkt ze als een beul in het gat van mijn pa te hebben staan roeren. Pa verrekte van de pijn. Ik ben zwaar overstuur afgedropen . Wat een nachtmerrie! Ma gaat haar morgen zeggen dat ze maar weer naar huis moet gaan. Zo respectloos en mensonterend! 2uur te laat komen. Ruzie maken. En nog niets doen ook. Ma en ik zijn beiden druk geweest om haar te verzorgen en daarnaast druk geweest met de zorg voor pa. En het sussen van de toestanden. En die kwek ging maar door. Pa kreeg geen rust. Wat een mens. Wat een domper wat een last. Hopelijk is ze morgen snel vertrokken zonder al te veel protest. Ik ben op gewoon.
vrijdag 22 januari 2010 om 11:02
vrijdag 22 januari 2010 om 14:25
Hallo meiden,
Ik kom namens Koe even vertellen hoe het er voor staat momenteel met haar vader. Ze heeft me gevraagd jullie op de hoogte te brengen.
Nadat ik gisteravond met haar telefonisch contact heb gehad en haar later nog even op msn trof, kreeg ze een telefoontje dat het niet goed ging. Haar vader was erg benauwd en dikke buik was al weer terug.... De huisarts is geweest en heeft haar vader een slaapmiddel voor de nacht toegediend. Tevens is toen besloten dat ze vanmorgen met zijn 4en bijeen zouden komen met de huisarts erbij om door te spreken wanneer haar vader er aan toe is om aan een infuus(pomp) te gaan met een slaapmiddel, waarbij hij in een soort coma raakt en langzaam dieper en dieper in slaap valt en binnen enkele dagen zal overlijden.
Ik krijg nu net een sms van haar dat haar vader aan het afscheid nemen is van de familie en dat hij vanavond op die pomp aangesloten wil worden met dat slaapmiddel. Hij zal dus zeer binnenkort komen te overlijden. Hij heeft gestreden voor wat hij waard is, maar kan (logischerwijs) niet meer...
Koe is heel emotioneel en beleefd deze dag wat ik zo begrijp heel zwaar. Ze is ook niet in staat om te praten bijna schreef ze. Ik leef enorm met haar (en ook met de anderen hier uiteraard) mee.
Helaas kan ik jullie geen vrolijkere berichten sturen dan deze... Had graag wat beter nieuws gebracht maar helaas.
Ook alle anderen hier heel veel sterkte met alles en het verwerken van deze enorme verliezen van jullie dierbaren...
Liefs Ukkie
Ik kom namens Koe even vertellen hoe het er voor staat momenteel met haar vader. Ze heeft me gevraagd jullie op de hoogte te brengen.
Nadat ik gisteravond met haar telefonisch contact heb gehad en haar later nog even op msn trof, kreeg ze een telefoontje dat het niet goed ging. Haar vader was erg benauwd en dikke buik was al weer terug.... De huisarts is geweest en heeft haar vader een slaapmiddel voor de nacht toegediend. Tevens is toen besloten dat ze vanmorgen met zijn 4en bijeen zouden komen met de huisarts erbij om door te spreken wanneer haar vader er aan toe is om aan een infuus(pomp) te gaan met een slaapmiddel, waarbij hij in een soort coma raakt en langzaam dieper en dieper in slaap valt en binnen enkele dagen zal overlijden.
Ik krijg nu net een sms van haar dat haar vader aan het afscheid nemen is van de familie en dat hij vanavond op die pomp aangesloten wil worden met dat slaapmiddel. Hij zal dus zeer binnenkort komen te overlijden. Hij heeft gestreden voor wat hij waard is, maar kan (logischerwijs) niet meer...
Koe is heel emotioneel en beleefd deze dag wat ik zo begrijp heel zwaar. Ze is ook niet in staat om te praten bijna schreef ze. Ik leef enorm met haar (en ook met de anderen hier uiteraard) mee.
Helaas kan ik jullie geen vrolijkere berichten sturen dan deze... Had graag wat beter nieuws gebracht maar helaas.
Ook alle anderen hier heel veel sterkte met alles en het verwerken van deze enorme verliezen van jullie dierbaren...
Liefs Ukkie
vrijdag 22 januari 2010 om 14:27
Hoi Hompel..
Mooi dat ze weg is. zoiets kun je er echt niet bij hebben!
Ik besef nu dat wij in de gelukkige omstandigheid waren dat wij in onze kennissenkring een verpleegkundige hadden die - toen het erop aankwam - voor ons klaarstond ! Daarnaast kwam thuiszorg wel 1x per dag langs om te kijken hoe het ervoor stond. Nu ik dit zo lees ben ik zo dankbaar dat het zo goed is gegaan.. het kan dus ook heel anders lees ik uit jouw verhaal.
Kan me er zo boos over maken.. dit verdient toch niemand? Vind het in en in triest...
Hompel.. sterkte.. dikke knufx voor je vader!
Marenthe
Mooi dat ze weg is. zoiets kun je er echt niet bij hebben!
Ik besef nu dat wij in de gelukkige omstandigheid waren dat wij in onze kennissenkring een verpleegkundige hadden die - toen het erop aankwam - voor ons klaarstond ! Daarnaast kwam thuiszorg wel 1x per dag langs om te kijken hoe het ervoor stond. Nu ik dit zo lees ben ik zo dankbaar dat het zo goed is gegaan.. het kan dus ook heel anders lees ik uit jouw verhaal.
Kan me er zo boos over maken.. dit verdient toch niemand? Vind het in en in triest...
Hompel.. sterkte.. dikke knufx voor je vader!
Marenthe
vrijdag 22 januari 2010 om 14:48
Koe heeft me net gebeld. Ze is zo sterk en zo emotioneel, mijn hart breekt als ik haar hoor praten over haar vader, haar trots, haar maatje, haar kameraad. Vanavond rond een uur of 19.00 komt het medisch team waarschijnlijk en die zullen haar vader dat slaapmiddel toedienen of de pomp aanzetten. Afhankelijk van hoe sterk hij is zal hij dan snel die in slaap zijn, maar het kan ook nog enige tijd duren. Zijn hart zal uiteindelijk stoppen met pompen, maar aangezien haar vader een sterke man is, kan dat mogelijk enige tijd duren. (zelfs tot wel 10 a 12 dagen)
Koe hoopt dat het niet te lang duurt dan omdat ze het voor haar vader niet menselijk vindt en dat het voor hen dan ook slopend zal zijn.
Een dappere keuze van een dappere man, die helaas zijn meerdere moet erkennen in deze rotziekte.
Ukkie
Koe hoopt dat het niet te lang duurt dan omdat ze het voor haar vader niet menselijk vindt en dat het voor hen dan ook slopend zal zijn.
Een dappere keuze van een dappere man, die helaas zijn meerdere moet erkennen in deze rotziekte.
Ukkie
