Gezondheid
alle pijlers
Herstel na herniaoperatie gaat moeizaam.
vrijdag 21 juni 2013 om 10:36
Hallo iedereen! Afgelopen 1 mei ben ik geopereerd aan een hernia L5S1 rechts waarvan het herstel tot nu toe zeer moeizaam gaat. Na bijna 8 week kan ik nu zo'n 5 min. pijnloos wandelen, daarna begint mijn been te zwalken. Nog gigantisch veel pijn aan mijn rug. Ook nog veel pijnmedicatie. Halverwege mij hernia klachten kreeg ik ook pijn aan de andere kant met uitstraling, waarvan de oorzaak nog niet duidelijk is. Afgelopen woensdag heb ik een nieuwe MRI gehad om te zien of de operatie wel goed is gegaan en wat de klachten links kunnen zijn.Ook de chirurg was niet tevreden. Ik heb dit topic geopend omdat het mij fijn lijkt een beetje steun bij elkaar te kunnen zoeken. Ik kan vanaf januari de deur niet meer uit (terwijl ik net was gaan samenwonen ), we proberen samen steeds positief te blijven. Merk dat het mij soms een beetje begint op te breken, de deur niet meer uit kunnen, steeds meer uitjes moeten afzeggen. Is niet erg, als het maar weer goed komt. Misschien zijn er meer herniatje's waarbij het herstel zo langzaam gaat en kunnen we elkaar steunen of met vragen bij elkaar terecht. Want dit maakt mij soms ook erg onzeker, wat ik niet altijd naar anderen toe wil laten blijken. Wil niet zo'n "zeur"worden! Ben benieuwd naar reacties!
woensdag 7 augustus 2013 om 20:26
Caroline in het begin wandelde ik bijna niet, ik ben eind januari geopereerd en er lag toen sneeuw en het was glad, en dat heeft een paar weken geduurd, dus maar in huis heen en weer gelopen. Al snel met mijn man mee een blokje om met de hond, en dit van lieverlee uitgebouwd. Liep na zes weken een grote ronde met de hond en was dan een uur. Werk begonnen na 9 weken, met twee uurtjes per dag, en was dan de rest van de dag versleten, moest bij thuiskomst meteen plat liggen op bed, ben een paar weken op vier uur blijven steken.
De eerste zes weken na operatie mocht ik alleen wandelen, geen fysiotherapie, niet autorijden (ook niet meerijden! behalve ziekenhuiscontroles ) niet fietsen, niet tillen. Zoon hielp mij met koken, aardappels stampen, pannen afgieten etc. Kreeg ik niet voor elkaar. En niet stofzuigen. Stom maar dat voelt nog steeds niet fijn.
De eerste zes weken na operatie mocht ik alleen wandelen, geen fysiotherapie, niet autorijden (ook niet meerijden! behalve ziekenhuiscontroles ) niet fietsen, niet tillen. Zoon hielp mij met koken, aardappels stampen, pannen afgieten etc. Kreeg ik niet voor elkaar. En niet stofzuigen. Stom maar dat voelt nog steeds niet fijn.
woensdag 7 augustus 2013 om 20:35
Hen70, je vermoedens werden bevestigd, al zullen ze nooit toegeven dat je te laat geopereerd bent, met een burn out heb je waarschijnlijk ook teveel gevergd van je lichaam, en chirurg was daar te laconiek mee, ik hoop dat de revalidatie arts veel voor je kan betekenen, en de beschadigde zenuw zich nog gaat herstellen.
En tja ook mijn teennagels zijn al twee jaar lak loos, misschien volgend jaar? Was vorige week zo lomp om met schoentjes naar de pedicure te gaan, als ik slippertjes aan had gehad had zij ze kunnen lakken, dan hadden ze goed kunnen drogen, suf van mij.
Mijn fiets is inmiddels al vier jaar oud, maar is een Batavus Diva (mijne wit met grijs en mandje ) Je hebt nieuwere variaties in andere kleurtje.
En tja ook mijn teennagels zijn al twee jaar lak loos, misschien volgend jaar? Was vorige week zo lomp om met schoentjes naar de pedicure te gaan, als ik slippertjes aan had gehad had zij ze kunnen lakken, dan hadden ze goed kunnen drogen, suf van mij.
Mijn fiets is inmiddels al vier jaar oud, maar is een Batavus Diva (mijne wit met grijs en mandje ) Je hebt nieuwere variaties in andere kleurtje.
woensdag 14 augustus 2013 om 20:40
Hoi Ikkiechoiche, ook jij bent al lang rug patiënt met diverse operaties en behandelingen, slechte ervaringen etc. In principe ben je afhankelijk van behandelend artsen, maar je bent zelf degene die beslist al heb je soms geen keuze omdat je simpelweg niet meer kunt. En ja je verandert als persoon, maar door levenservaring en gebeurtenissen verandert ieder mens, en je leert de mensen in je omgeving kennen, en er vallen mensen af. maar gelukkig komen er soms ook lieve mensen bij en de groep rugpatiënten is groot.
donderdag 15 augustus 2013 om 12:52
Hallo ikkieschoise, zo, al heel wat gerommel aan je rug gehad (nog steeds). Het rugpatient zijn is idd niet gemakkelijk. Het gevoel soms tegen muren te praten, de pijn en het isolement waar je in terecht komt. Moeilijk te begrijpen voor een ander die dit niet kent. Het niet weten of je weer goed hersteld ja of nee is soms slopend. En ja, ook je vriendenkring verandert, er vallen er mensen af die er niet mee overweg kunnen. Maar, de echte blijven over. En er komen er ook vriendschappen voor terug. Proberen positief blijven, accepteren is het enige wat we kunnen.
Niet altijd gemakkelijk (hoeft ook niet) maar ik zeg ook steeds: Ik kan hoog of laag springen (wow, kon ik dat maar), het veranderd er niet door . Daarom is herkenning bij lotgenoten ook zo fijn! Heel veel sterkte met je herstel!
Niet altijd gemakkelijk (hoeft ook niet) maar ik zeg ook steeds: Ik kan hoog of laag springen (wow, kon ik dat maar), het veranderd er niet door . Daarom is herkenning bij lotgenoten ook zo fijn! Heel veel sterkte met je herstel!
donderdag 15 augustus 2013 om 23:15
Inderdaad Hen70 herkenning is heel fijn, en wat zou het leuk zijn als we alleemaal hoog of laag kunnen springen. Met collega's doen wij jaarlijks een uitje (karten, paintball etc) en dan eten. Vorige week vlogen de ideeen weer over de afdeling uiteindelijk is het karten geworden, niemand die zich afvroeg of ik dat wel kon, en ik had geen zin om het te melden, ik vraag niet om rekening met mij te houden. Heb mij voor het karten netjes afgemeld en schuif wel bij het eten aan. Tja sommige dingen zal ik nooit meer kunnen, niet zielig gewoon een feit. Voor zo'n activiteit heb ik geen extra pijn over, een middagje winkelen met mijn dochter daar wil ik wel extra pijn voor over hebben. En bovendien minder risicovol!
vrijdag 16 augustus 2013 om 11:09
Is het beste wat we kunnen doen Cristiana, relativeren en doen wat we nog wel kunnen doen. Kun je je wel gaan ergeren aam je collega's of een discussie gaan voeren, zij staan er waarschijnlijk niet eens bij stil. Dus laat maar. Zo heb ik volgende week een bruiloft, had in het begin ook echt in mijn hoofd, daar wil ik naar toe.
Nu ben ik zover dat ik mij een half uur redelijk op de been houden. Een uur met heel veel pijn en moeite. Dat zou de reis heen en terug alleen al zijn. Nu denk ik, ik wil het mijzelf niet eens aandoen.
Ik hou het liever eerst ook veilig.
Ik denk dat anderen niet door hebben hoeveel moeite het ons al kost om onszelf op de been te houden.
Maar mijn nieuwe fiets is er! Een witte transport fiets met een mandje, helemaal blij.
Zit heerlijk rechtop. Heb alleen nog ruzie met het zadel....
Nu ben ik zover dat ik mij een half uur redelijk op de been houden. Een uur met heel veel pijn en moeite. Dat zou de reis heen en terug alleen al zijn. Nu denk ik, ik wil het mijzelf niet eens aandoen.
Ik hou het liever eerst ook veilig.
Ik denk dat anderen niet door hebben hoeveel moeite het ons al kost om onszelf op de been te houden.
Maar mijn nieuwe fiets is er! Een witte transport fiets met een mandje, helemaal blij.
Zit heerlijk rechtop. Heb alleen nog ruzie met het zadel....
vrijdag 16 augustus 2013 om 20:04
Je zult veel plezier hebben met je nieuwe fiets, dat je heerlijk rechtop zit is echt heel fijn! En een mandje handig!
Dat herken ik, keuze's maken ook ik heb de laatste twee jaar veel feestjes laten schieten een hele avond staan of zitten en lange reistijd dat wordt hem niet, uitjes en dingetjes op het werk dan maak ik selecties wat wel en wat niet. En nee ik vraag niet of ze rekening met mij houden, kan ik niet verwachten en tja ik ben 40+ wordt daar makkelijker in, als ik forceer met activiteiten zijn het uitstapjes met mijn kinderen/gezin, dat is mij meer waard. En na een werkdag moet ik geen gekke dingen meer doen, dan heb al veel kracht verspeeld.
Is stofzuigen bij jullie ook een crime? Ik krijg dat niet voor elkaar te veel pijn.
Dat herken ik, keuze's maken ook ik heb de laatste twee jaar veel feestjes laten schieten een hele avond staan of zitten en lange reistijd dat wordt hem niet, uitjes en dingetjes op het werk dan maak ik selecties wat wel en wat niet. En nee ik vraag niet of ze rekening met mij houden, kan ik niet verwachten en tja ik ben 40+ wordt daar makkelijker in, als ik forceer met activiteiten zijn het uitstapjes met mijn kinderen/gezin, dat is mij meer waard. En na een werkdag moet ik geen gekke dingen meer doen, dan heb al veel kracht verspeeld.
Is stofzuigen bij jullie ook een crime? Ik krijg dat niet voor elkaar te veel pijn.
zondag 18 augustus 2013 om 10:37
Stofzuigen heb ik zelf nog niet weer gedaan, dat is nog steeds voor mijn vriend! Schijnt sowieso één van de zwaarste dingen te zijn.Ik kon mijzelf amper op de been houden vanwege de rugpijn. Ik ben nu zover dat ik mezelf zo'n 20,30 min redelijk staande kan houden. Soms lukt het eten koken mij(snel), soms moet mijn vriend het overnemen. Een wasje tussendoor, wat kleine dingetjes lukt mij nu steeds beter. Sinds 3 dagen wel minder pijn, dus ik juich heeeel zachtjes
Zwaardere dingen is dus nog niet aan de orde.
Hier ook 40+, dus idd, het is even leren , maar het kiezen voor mijzelf gaat mij steeds beter af. Ik probeer ook te kiezen voor dingen/mensen die mij energie geven..Ik heb geen zin om mij in dit stadium te gaan forceren. Jij werkt inmiddels ook weer?
Zwaardere dingen is dus nog niet aan de orde.
Hier ook 40+, dus idd, het is even leren , maar het kiezen voor mijzelf gaat mij steeds beter af. Ik probeer ook te kiezen voor dingen/mensen die mij energie geven..Ik heb geen zin om mij in dit stadium te gaan forceren. Jij werkt inmiddels ook weer?
zondag 18 augustus 2013 om 20:07
Ja ik werk inmiddels weer, kost veel energie, en hoef niet zoals vroeger dan nog de avonden vol te plannen, het is doseren
En ook ik kies voor mensen die mij energie geven en niet alleen energie nemen, heb door mijn rug periode een mooie selectie kunnen maken..
Fijn dat je minder pijn hebt, en ik hoop dat het de komende tijd nog veel beter met je gaat worden.
Ik heb ook tijden alleen de snel menu's gekookt, en mijn zoon heeft veel geholpen met koken, nog gezellig ook. Stofzuigen en dweilen zijn hier ook man activiteiten het lukt mij gewoon niet, en tilwerk is voor man en zoon hier in huis, krijg ik ook niet voor elkaar.
En ook ik kies voor mensen die mij energie geven en niet alleen energie nemen, heb door mijn rug periode een mooie selectie kunnen maken..
Fijn dat je minder pijn hebt, en ik hoop dat het de komende tijd nog veel beter met je gaat worden.
Ik heb ook tijden alleen de snel menu's gekookt, en mijn zoon heeft veel geholpen met koken, nog gezellig ook. Stofzuigen en dweilen zijn hier ook man activiteiten het lukt mij gewoon niet, en tilwerk is voor man en zoon hier in huis, krijg ik ook niet voor elkaar.
maandag 16 september 2013 om 19:07
De huishouding doen is voor mij nog geen haalbare kaart.
Ik moet accepteren dat ik dat zelf nog niet kan doen.
Loslaten, loslaten en accepteren....pfff
Ben al blij als het me lukt een maaltijd in elkaar de draaien.
Wasje opvouwen lukt, verder nog druk bezig mijzelf op de been te krijgen.Dat kost mij nu nog alle energie.
Medicatie ben ik voorlopig alleen maar opbouwen in plaats van het af te kunnen bouwen. Ik ga er nog steeds vanuit dat het herstel volledig wordt, maar...het is een long, long road!
Gelukkig krijg ik medewerking en begrip van artsen, wat me erg goed doet.
Overigens, gelukkig is het bij de meeste mensen ook zo dat je weer volledig hersteld van een hernia. Alleen vind je die niet hier op een forum. Die paar procenten, waarbij het niet loopt zoals het 'hoort" te gaan, die vind je helaas hier terug.
Gelukkig dat we leed kunnen delen.
Ik moet accepteren dat ik dat zelf nog niet kan doen.
Loslaten, loslaten en accepteren....pfff
Ben al blij als het me lukt een maaltijd in elkaar de draaien.
Wasje opvouwen lukt, verder nog druk bezig mijzelf op de been te krijgen.Dat kost mij nu nog alle energie.
Medicatie ben ik voorlopig alleen maar opbouwen in plaats van het af te kunnen bouwen. Ik ga er nog steeds vanuit dat het herstel volledig wordt, maar...het is een long, long road!
Gelukkig krijg ik medewerking en begrip van artsen, wat me erg goed doet.
Overigens, gelukkig is het bij de meeste mensen ook zo dat je weer volledig hersteld van een hernia. Alleen vind je die niet hier op een forum. Die paar procenten, waarbij het niet loopt zoals het 'hoort" te gaan, die vind je helaas hier terug.
Gelukkig dat we leed kunnen delen.
maandag 30 september 2013 om 15:39
Wat goed van je dat er toch weer wat uit probeert te halen.
Ik zeg ook steeds, ik heb de hernia niet voor niks gekregen.
Ik had al jaren een slaapstoornis, burn out. Sinds mijn hernia ben ik eindelijk gedwongen om rust te nemen en kijk.....heel voorzichtig begin ik weer te slapen. Je moet toch proberen proberen het goede er uit te halen. "Normaal"gesproken had jij waarschijnlijk dat boek niet geschreven. Ik ben nog volgepropt met morfine, laat het ook even lekker zo, vier keer eerder de valkuil gehad om te vroeg te willen afbouwen. Jij hebt hierin geen keus begrijp ik.
Ik verkrampte steeds weer opnieuw van de pijn, waardoor mijn hele rug steeds vast gaat zitten. Met pijn medicatie wordt nu geprobeert die cirkel te doorbreken. Minder pijn, gemakkelijker bewegen. En geloof me, ik voel nog steeds mijn grenzen wel
Creatief worden we idd, ik was het al, maar nu gedwongen.
Ik ga er nog steeds van uit dat er meer uit te halen valt. In ieder geval weer normaal de huishouding te kunnen runnen.
Maar dat het een strijd blijft met een hele lange adem en geduld daar ben ik al wel achter! Ik ben eindelijk zover dat ik kan accepteren dat ik ook mag rusten, dat is voor mij al heel wat
Ik zeg ook steeds, ik heb de hernia niet voor niks gekregen.
Ik had al jaren een slaapstoornis, burn out. Sinds mijn hernia ben ik eindelijk gedwongen om rust te nemen en kijk.....heel voorzichtig begin ik weer te slapen. Je moet toch proberen proberen het goede er uit te halen. "Normaal"gesproken had jij waarschijnlijk dat boek niet geschreven. Ik ben nog volgepropt met morfine, laat het ook even lekker zo, vier keer eerder de valkuil gehad om te vroeg te willen afbouwen. Jij hebt hierin geen keus begrijp ik.
Ik verkrampte steeds weer opnieuw van de pijn, waardoor mijn hele rug steeds vast gaat zitten. Met pijn medicatie wordt nu geprobeert die cirkel te doorbreken. Minder pijn, gemakkelijker bewegen. En geloof me, ik voel nog steeds mijn grenzen wel
Creatief worden we idd, ik was het al, maar nu gedwongen.
Ik ga er nog steeds van uit dat er meer uit te halen valt. In ieder geval weer normaal de huishouding te kunnen runnen.
Maar dat het een strijd blijft met een hele lange adem en geduld daar ben ik al wel achter! Ik ben eindelijk zover dat ik kan accepteren dat ik ook mag rusten, dat is voor mij al heel wat
dinsdag 8 oktober 2013 om 20:24
Ok bij mij was meteen na de operatie mis. Direct al terugval met mijn been en heftige rugpijn. Heb ook 4 dagen in het ziekenhuis gelegen. Dus het was meteen al bekend dat het herstel niet soepel zou gaan. Dat ik nu die hoge dosis morfine heb, is omdat ik constant weer opnieuw verkrampte van de pijn, waardoor mij rug steeds weer opnieuw vast ging zitten. Door meer pijnstilling hopen we die cirkel te doorbreken. Minder pijn , is meer bewegen, dus meer vooruitgang. Tot nu toe gaat het idd beter en ook heb ik een manueel die alle spieren iedere week losmaakt.Gister ben ik begonnen met een lagere dosis morfine pleister. Even afwachten hoe dat gaat. Ik werd er zo misselijk van. De prognose...durft niemand te zeggen waar het eindpunt is. In het ziekenhuis zeggen ze dat ik er rekening mee moet houden dat ik beperkt zal blijven.
Zelf wil ik daar nog niet aan (koppig???). Fysio en ik houden moed en hoop! Geen idee hoe het zal gaan zonder de pijnmedicatie, maar dat is iets voor later.
Nu eerst proberen zover mogelijk op te been te komen!
Maar...ik zeg ook steeds: ik heb die hernia niet voor niks gekregen! Ik ben domweg tot rust gedwongen. Bleef maar doordraven, tsja, dan word je vanzelf tot stilstand geroepen.
Toch moet ik zeggen dat ik mij nog geen dag heb verveeld.
Ook bij mij heeft het mij op een positieve manier nieuwe dingen gebracht, dus ik geloof zeker dat het niet voor niks is.
Ook bij mij volop ontwikkeling, ook mooi om te ervaren
Zelf wil ik daar nog niet aan (koppig???). Fysio en ik houden moed en hoop! Geen idee hoe het zal gaan zonder de pijnmedicatie, maar dat is iets voor later.
Nu eerst proberen zover mogelijk op te been te komen!
Maar...ik zeg ook steeds: ik heb die hernia niet voor niks gekregen! Ik ben domweg tot rust gedwongen. Bleef maar doordraven, tsja, dan word je vanzelf tot stilstand geroepen.
Toch moet ik zeggen dat ik mij nog geen dag heb verveeld.
Ook bij mij heeft het mij op een positieve manier nieuwe dingen gebracht, dus ik geloof zeker dat het niet voor niks is.
Ook bij mij volop ontwikkeling, ook mooi om te ervaren
dinsdag 8 oktober 2013 om 21:29
Hallo dames, weer even geleden, fijn dat het topic weer boven komt, herkenbare verhalen, ook hier ben ik er nog niet, loop tegen beperkingen op, en af en toe weer een tintelende bil...
Tja mijn herstel zal niet meer helemaal zijn, ik zal beperkingen blijven houden, en dingen niet meer kunnen doen, door dit in acht te nemen en op de rem te trekken red ik het met af en toe een diflofenac. Vaker rusten en accepteren dat het niet geweldig gaat.
En dat stofzuigen lukt nog steeds niet!
Tja mijn herstel zal niet meer helemaal zijn, ik zal beperkingen blijven houden, en dingen niet meer kunnen doen, door dit in acht te nemen en op de rem te trekken red ik het met af en toe een diflofenac. Vaker rusten en accepteren dat het niet geweldig gaat.
En dat stofzuigen lukt nog steeds niet!
