Gezondheid
alle pijlers
Hypermobiliteitl/HMS/EDS
woensdag 14 oktober 2009 om 15:32
Hooi,
Ik ben hypermobiel, en ben vorige week bij de reumatoloog geweest (doorverwijzing van de ha) want het werd even wat erger. Veel gewrichtspijn enz.
Maar de arts vertelde mij dat er helemaal niks aan te doen is en dat ik mijn leven maar moet aanpassen. Alles heel consequent in gaan delen, en niet meer zo "uitbundig" leven. Tja, ik ben een alleenstaande mama van een meisje van 6, en ik ben daar dus niet blij mee. Ik kan moeilijk bepaalde dingen maar aan de kant zetten.
Ook op mijn werk (lichamelijk werk) zal ik aanpassingen moeten gaan maken....
Op mijn 16e is het trouwens geconstateerd, en de reden dat ik aan de bel trok is omdat ik 's nachts wakker wordt van pijn in mijn knokkels (zeurend) en s'ochtends mijn vingers krom staan. Overdag heb ik er praktisch geen last van.... De "snelheid" is uit mijn vingers.....
Verder knakt alles!! Mijn vingers (maar dat is geen uitzondering) polsen, 1 schouder, 1 heup, borstbeen, knieen, weet ik het wat nog meer.
Iemand herkenning????
Alvast bedankt!!!!
Inmiddels is de diagnose HMS eruit gekomen. (november 2009)
Ik ben hypermobiel, en ben vorige week bij de reumatoloog geweest (doorverwijzing van de ha) want het werd even wat erger. Veel gewrichtspijn enz.
Maar de arts vertelde mij dat er helemaal niks aan te doen is en dat ik mijn leven maar moet aanpassen. Alles heel consequent in gaan delen, en niet meer zo "uitbundig" leven. Tja, ik ben een alleenstaande mama van een meisje van 6, en ik ben daar dus niet blij mee. Ik kan moeilijk bepaalde dingen maar aan de kant zetten.
Ook op mijn werk (lichamelijk werk) zal ik aanpassingen moeten gaan maken....
Op mijn 16e is het trouwens geconstateerd, en de reden dat ik aan de bel trok is omdat ik 's nachts wakker wordt van pijn in mijn knokkels (zeurend) en s'ochtends mijn vingers krom staan. Overdag heb ik er praktisch geen last van.... De "snelheid" is uit mijn vingers.....
Verder knakt alles!! Mijn vingers (maar dat is geen uitzondering) polsen, 1 schouder, 1 heup, borstbeen, knieen, weet ik het wat nog meer.
Iemand herkenning????
Alvast bedankt!!!!
Inmiddels is de diagnose HMS eruit gekomen. (november 2009)
donderdag 12 november 2009 om 18:41
Juniper, de ha heeft idd gezegd dat het om hms gaat. Die bewegingen die ik met mijn vingers en handen kan maken (en je handen plat op de grond neerleggen als je staat) zijn kenmerken van HMS. En dan heb je dus ook de chronische ontstekingen en vermoeidheid. Ontwrichten en scheuren van banden en pezen.
Ik sleep mijzelf door de dagen heen, ook omdat ik emotioneel volledig aan de grond zit.... Dat samen met mijn lichamelijke klachten op het moment ben ik niet helemaal optimaal zal ik maar zeggen...
Ik zou als ik jou was Juniper nog een x gaan en eventueel naar een reumatoloog gaan.... Of aan de huisarts vragen voor een betere diagnose?
Ik sleep mijzelf door de dagen heen, ook omdat ik emotioneel volledig aan de grond zit.... Dat samen met mijn lichamelijke klachten op het moment ben ik niet helemaal optimaal zal ik maar zeggen...
Ik zou als ik jou was Juniper nog een x gaan en eventueel naar een reumatoloog gaan.... Of aan de huisarts vragen voor een betere diagnose?
donderdag 12 november 2009 om 22:22
Maincoon, ha dat kan ik ook met mijn vingers, die toppen zo overstrekken. Vond dat altijd wel handig en niet in verband gebracht met wat dan ook vroeger... Ook met het bespelen van muziekinstrumenten vond ik het altijd handig en met handwerken 
Sinds het hier over handen gaat kijk ik tijdens mijn werk (typerdetyp) of tijdens vergaderingen (ruim tijd om af te dwalen) regelmatig naar mijn handen en ik ga ze steeds gekker vinden haha!
Ga een poging doen om op te gaan (heb daarin geen discipline maar de wekker gaat wel om 6.,30 uur).
Sinds het hier over handen gaat kijk ik tijdens mijn werk (typerdetyp) of tijdens vergaderingen (ruim tijd om af te dwalen) regelmatig naar mijn handen en ik ga ze steeds gekker vinden haha!
Ga een poging doen om op te gaan (heb daarin geen discipline maar de wekker gaat wel om 6.,30 uur).
donderdag 12 november 2009 om 22:52
Ik heb niet alles gelezen. Maar ik heb ook een hypermobiele schouder. Heb er bij tijden vreselijke pijn aan. Dan zou ik die arm er het liefste afhakken, of in n mitella hangen zodat hij niet zo aan mn schouder hangt.
Bij mij is het gekomen na een ernstig auto ongeluk 11 jaar geleden. Daarbij zijn de ligamenten die je schouder normaal op zn plaats houden afgescheurd. Mn schouder kan heel gemakkelijk uit de kom.
Ik heb er fysiotherapie voor en moet zeggen dat dat wel helpt.
En zorgen dat ik niet teveel/zwaar til met die arm.
Bij mij is het gekomen na een ernstig auto ongeluk 11 jaar geleden. Daarbij zijn de ligamenten die je schouder normaal op zn plaats houden afgescheurd. Mn schouder kan heel gemakkelijk uit de kom.
Ik heb er fysiotherapie voor en moet zeggen dat dat wel helpt.
En zorgen dat ik niet teveel/zwaar til met die arm.
vrijdag 13 november 2009 om 09:37
Froep
Wohman, dat gevoel heb ik dus ook dat ik het liefst een mitella om zou willen, omdat ik dan die arm niet per ongeluk kan bewegen. Klote he..
Heb zelf het idee dat wanneer het zo'n weer als nu is, dat natte en koude, dat ik dan veel meer pijn heb dan wanneer het lekker warm is of in ieder geval droog.
Wohman, dat gevoel heb ik dus ook dat ik het liefst een mitella om zou willen, omdat ik dan die arm niet per ongeluk kan bewegen. Klote he..
Heb zelf het idee dat wanneer het zo'n weer als nu is, dat natte en koude, dat ik dan veel meer pijn heb dan wanneer het lekker warm is of in ieder geval droog.
vrijdag 13 november 2009 om 11:21
Herkenbaar die truukjes. Wat Froep doet, kan ik ook. En dat met je vingertopje (eerdere foto van ??) kan ik ook en is erg hinderlijk (en pijnlijk). Maar ik kan mijn vingertopje ook de andere kant op bewegen en dan in een hoek van 90 graden zetten. Verder kan ik dat duimtruukje (van Froep) ook met mijn pink, wat erg lastig en pijnlijk is met typen.
Kunnen jullie verder ook:
- knieën overstrekken (zéér irritant en pijnlijk)
- Ellebogen overstrekken (minder last van)
- Schouder uit de kom halen (doe ik alleen zelden)
- Kaken laten bewegen (lijkt uit de kom ofzo te gaan)
- Dit ook met je nek.
- last van een soort kramp in je heupen.
Helaas kan ik dit en zie het niet als een wedstrijdje, maar ik ben benieuwd of anderen dat ook kunnen.
Verder eens gelezen dat er ook een vervband is tussen scoliose (rug die schuingroeit) en HMS of EDS. Wie heeft dit ook (gehad)?
Kunnen jullie verder ook:
- knieën overstrekken (zéér irritant en pijnlijk)
- Ellebogen overstrekken (minder last van)
- Schouder uit de kom halen (doe ik alleen zelden)
- Kaken laten bewegen (lijkt uit de kom ofzo te gaan)
- Dit ook met je nek.
- last van een soort kramp in je heupen.
Helaas kan ik dit en zie het niet als een wedstrijdje, maar ik ben benieuwd of anderen dat ook kunnen.
Verder eens gelezen dat er ook een vervband is tussen scoliose (rug die schuingroeit) en HMS of EDS. Wie heeft dit ook (gehad)?
zondag 15 november 2009 om 00:08
Hallee,
Juniper, bedankt voor je knuffel.... Ik kan hem goed gebruiken, want ik zit er echt helemaal doorheen. Mijn batterij is leeg! En dan ook nog emotioneel uitgeput. Bah!!!!
Maar is het geen idee om zo'n band dinges aan te schaffen om je arm/schouder rust te geven? Dat is toch zo'n blauwe band?
Silky; wat jij omschrijft zijn dus kenmerken van HMS. Het heeft lang geduurd bij mij, maar nu zijn ze zover dat ze die kenmerken bij mij opgemerkt hebben. Ellebogen en knieen zijn bij mij te overstrekken, en heel ver buigzaam naar oa de buitenkant. Mijn pink kan ik ook op mijn pols leggen, maar daar heb ik geen foto van...
Het enige wat ik niet kan, of tenminste nog nooit heb geprobeerd is mijn schouder uit de kom halen. Soms zou ik dat wel eens willen, alleen maar om het idee dat dat de pijn minder zou worden. Een soort van resetten zeg maar. Maar dat speelt zich alleen in mijn hoofd af. Ik voel de schouderkom wel bewegen (alleen links) als ik draai in bed. Vandaar ook mijn blessure op dit moment.
Ik heb nog nooit gehoord van scoliose ic met HMS of EDS. Maar ik lees er dan ook nooit over.
Dus welkom bij de altijd flexibele club!!
Oja, misschien is dit voor jou dan ook herkenbaar (of voor iemand anders??) Als ik mijn hand in een bepaalde positie heb en kracht zet, bijv; mes vasthouden met snijden, bezemsteel vasthouden enz. Daarna blijven mijn vingers in die positie staan en krijg ze niet zelfstandig recht. Ik moet mijn vingers met mijn andere hand recht zetten. Dit is niet pijnlijk. Froepman heeft al vaker mijn vingers recht geduwd en voelt dan alsof een scharnier vastgeroest zit. Zo omschrijft hij het. Ik voel het alsof het oud verdroogd rubber is dat je wil uitrekken.
En het is geen artrose of reuma, ik heb dit al een jaar en er zijn foto;s van gemaakt. Maar ik ben benieuwd naar jullie ervaringen.
Juniper, bedankt voor je knuffel.... Ik kan hem goed gebruiken, want ik zit er echt helemaal doorheen. Mijn batterij is leeg! En dan ook nog emotioneel uitgeput. Bah!!!!
Maar is het geen idee om zo'n band dinges aan te schaffen om je arm/schouder rust te geven? Dat is toch zo'n blauwe band?
Silky; wat jij omschrijft zijn dus kenmerken van HMS. Het heeft lang geduurd bij mij, maar nu zijn ze zover dat ze die kenmerken bij mij opgemerkt hebben. Ellebogen en knieen zijn bij mij te overstrekken, en heel ver buigzaam naar oa de buitenkant. Mijn pink kan ik ook op mijn pols leggen, maar daar heb ik geen foto van...
Het enige wat ik niet kan, of tenminste nog nooit heb geprobeerd is mijn schouder uit de kom halen. Soms zou ik dat wel eens willen, alleen maar om het idee dat dat de pijn minder zou worden. Een soort van resetten zeg maar. Maar dat speelt zich alleen in mijn hoofd af. Ik voel de schouderkom wel bewegen (alleen links) als ik draai in bed. Vandaar ook mijn blessure op dit moment.
Ik heb nog nooit gehoord van scoliose ic met HMS of EDS. Maar ik lees er dan ook nooit over.
Dus welkom bij de altijd flexibele club!!
Oja, misschien is dit voor jou dan ook herkenbaar (of voor iemand anders??) Als ik mijn hand in een bepaalde positie heb en kracht zet, bijv; mes vasthouden met snijden, bezemsteel vasthouden enz. Daarna blijven mijn vingers in die positie staan en krijg ze niet zelfstandig recht. Ik moet mijn vingers met mijn andere hand recht zetten. Dit is niet pijnlijk. Froepman heeft al vaker mijn vingers recht geduwd en voelt dan alsof een scharnier vastgeroest zit. Zo omschrijft hij het. Ik voel het alsof het oud verdroogd rubber is dat je wil uitrekken.
En het is geen artrose of reuma, ik heb dit al een jaar en er zijn foto;s van gemaakt. Maar ik ben benieuwd naar jullie ervaringen.
zondag 22 november 2009 om 10:08
Wat is het stil hier!
Ik ben benieuwd hoe het met jullie gaat!!!
Geloof het of niet, maar mijn schouder (links) is inmideels 2 keer uit de kom geweest. De zenuwpijn zit helaas nog steeds in mijn arm, maar de fysio is er mee bezig. Dinsdag voor de 3e keer terug.
Maar, vertel, vertel, vertel! Hoe is het verder hier???
Ik ben benieuwd hoe het met jullie gaat!!!
Geloof het of niet, maar mijn schouder (links) is inmideels 2 keer uit de kom geweest. De zenuwpijn zit helaas nog steeds in mijn arm, maar de fysio is er mee bezig. Dinsdag voor de 3e keer terug.
Maar, vertel, vertel, vertel! Hoe is het verder hier???
zondag 22 november 2009 om 12:11
Ik heb afgelopen week ook mn schouder uit de kom gehad. Jeetje wat doet dat pijn. Hij is er vanzelf weer terug in gegaan.
Daarna kon ik mn arm niet meer omhoog doen. Autorijden ging bijna niet meer, met rechts moest ik de richtingaanwijzer bedienen.
Ben naar de fysio geweest, maar het deed teveel pijn om hem te behandelen. Inmiddels gaat het nu weer iets beter, dus kan ik donderdag weer bij hem terecht. Ik heb een abonnement bij hem geloof ik. Ben dit jaar al n keer of 20 geweest.
Ik heb trouwens ook het idee dat de pijn minder is bij warmer weer.
@Juniper8; mijn fysio zei dat ik gerust een mitella om kon doen als ik er veel last van had. Was wel goed om hem dan niet te kunnen belasten en rust te gunnen.
Maar doe ik toch maar niet. Is me te lastig.
Daarna kon ik mn arm niet meer omhoog doen. Autorijden ging bijna niet meer, met rechts moest ik de richtingaanwijzer bedienen.
Ben naar de fysio geweest, maar het deed teveel pijn om hem te behandelen. Inmiddels gaat het nu weer iets beter, dus kan ik donderdag weer bij hem terecht. Ik heb een abonnement bij hem geloof ik. Ben dit jaar al n keer of 20 geweest.
Ik heb trouwens ook het idee dat de pijn minder is bij warmer weer.
@Juniper8; mijn fysio zei dat ik gerust een mitella om kon doen als ik er veel last van had. Was wel goed om hem dan niet te kunnen belasten en rust te gunnen.
Maar doe ik toch maar niet. Is me te lastig.
zondag 22 november 2009 om 22:53
meiden, ik ga niet mee schrijven want dat kost me teveel energie (EDSmama met 2 EDSkinderen) maar wil graag 1 ding kwijt; ga ALSJEBLIEFT niet al je kunstjes laten zien met je handen aan iedereen die belangstelling heeft, je verknalt namelijk echt je banden ermee! Is het niet nu, dan is het later.
Ik heb het zelf vroeger ook gedaan en betaal er nu een hoge prijs voor. De kids mogen het van mij ook absoluut niet. Mensen moeten je zo maar geloven (of niet, en dan is het jammer) maar ga niet overstrekken!
veel sterkte met jullie zoektochten, liefs Ambra
Ik heb het zelf vroeger ook gedaan en betaal er nu een hoge prijs voor. De kids mogen het van mij ook absoluut niet. Mensen moeten je zo maar geloven (of niet, en dan is het jammer) maar ga niet overstrekken!
veel sterkte met jullie zoektochten, liefs Ambra
maandag 23 november 2009 om 07:31
Ambra, bedankt voor je advies! Daarom heb ik juist dit topic geopend, om ervaringen, tips en adviezen van mensen te ontvangen die bekend zijn op dit gebied. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het bijna nooit doe, bijna niemand weet dat ik het kan. Achteraf dus maar goed ook!!
Ik wens jou en je kinderen verder veel sterkte met jullie aandoening (?) EDS, dat zal erg ingewikkeld en moeizaam zijn...
Ik wens jou en je kinderen verder veel sterkte met jullie aandoening (?) EDS, dat zal erg ingewikkeld en moeizaam zijn...
dinsdag 1 december 2009 om 19:02
Hey!
Ik ben vanmiddag weer bij de fysio geweest, en hij kon nu beter mijn schouder bekijken. Ivm met zwellingen en pijn kon hij niet eerder mijn schouder kneden zeg maar.
Hij constateerde dat mijn kop 1 vinger uit mijn kom staat. Hij "hangt" er dus een vinger onder. Mijn banden krijgen het niet voor elkaar om de kop op zijn plek te houden. Er loopt een spier over je schouderblad naar voren en dat is eigenlijk de enige die zijn werk goed doet. Mijn hele arm is doof en pijnscheuten en zenuwpijn wisselen elkaar af. Dat blijkt een logisch gevolg te zijn van het kom-kop verhaal zegt hij.
Ook is het schouderkapsel nog steeds beschadigt door het geschuif van het gewricht.
Ik baal als een stekker. De fysio zegt dat dit lange tijd nodig heeft om te helen en ervoor te zorgen dat de kop weer netjes op zijn plaats komt. Maar als dit eenmaal achter de rug is (of niet!) gebeurt het toch weer ergens anders....
Ik ben er best gefrustreerd over en kan het aan niemand kwijt!!!!
Hier, maar helaas ben ik geloof ik de enige die hier regelmatig kijkt en reageert.
Ik vind het best moeilijk om er mee om te gaan, vooral mijn omgeving lijkt zich er niets van aan te trekken. Het nieuwe is er al weer van af en er wordt nooit eens gevraagd hoe het met me is.... Als alleenstaande mama voel ik me soms toch akelig alleen.
Ik ben vanmiddag weer bij de fysio geweest, en hij kon nu beter mijn schouder bekijken. Ivm met zwellingen en pijn kon hij niet eerder mijn schouder kneden zeg maar.
Hij constateerde dat mijn kop 1 vinger uit mijn kom staat. Hij "hangt" er dus een vinger onder. Mijn banden krijgen het niet voor elkaar om de kop op zijn plek te houden. Er loopt een spier over je schouderblad naar voren en dat is eigenlijk de enige die zijn werk goed doet. Mijn hele arm is doof en pijnscheuten en zenuwpijn wisselen elkaar af. Dat blijkt een logisch gevolg te zijn van het kom-kop verhaal zegt hij.
Ook is het schouderkapsel nog steeds beschadigt door het geschuif van het gewricht.
Ik baal als een stekker. De fysio zegt dat dit lange tijd nodig heeft om te helen en ervoor te zorgen dat de kop weer netjes op zijn plaats komt. Maar als dit eenmaal achter de rug is (of niet!) gebeurt het toch weer ergens anders....
Ik ben er best gefrustreerd over en kan het aan niemand kwijt!!!!
Hier, maar helaas ben ik geloof ik de enige die hier regelmatig kijkt en reageert.
Ik vind het best moeilijk om er mee om te gaan, vooral mijn omgeving lijkt zich er niets van aan te trekken. Het nieuwe is er al weer van af en er wordt nooit eens gevraagd hoe het met me is.... Als alleenstaande mama voel ik me soms toch akelig alleen.
zondag 6 december 2009 om 23:33
Hiya,
Hier ook een hypermobile mama. heb ook nog steeds last van bekkeninstabiliteit. Dinsdag naar de HA om een doorverwijzing te eisen. Na een leven lang pijn wil ik dat het beestje een naam krijgt.
Voor eidereen die erg last heeft van de handen, een hypermobilie vriendin van mij heeft ringen laten aanmeten. hierdoor kan ze niet meer haar vingers de verkeerde kant op bewegen. Zij typte ( net als ik soms) niet met haar vingertoppen maar met het eerste vingergewrichtje. typen kan ze nu zo goed als pijnvrij, en ik vond het ook erg cool staan. Zag er gewoon uit alsof je een heel apart handsieraad droeg, helemaal niet asl een medisch hulpmiddel.
indien interesse kan ik wel even aan haar vragen hoe die specialist en de ringen heten.
succes allemaal!
Hier ook een hypermobile mama. heb ook nog steeds last van bekkeninstabiliteit. Dinsdag naar de HA om een doorverwijzing te eisen. Na een leven lang pijn wil ik dat het beestje een naam krijgt.
Voor eidereen die erg last heeft van de handen, een hypermobilie vriendin van mij heeft ringen laten aanmeten. hierdoor kan ze niet meer haar vingers de verkeerde kant op bewegen. Zij typte ( net als ik soms) niet met haar vingertoppen maar met het eerste vingergewrichtje. typen kan ze nu zo goed als pijnvrij, en ik vond het ook erg cool staan. Zag er gewoon uit alsof je een heel apart handsieraad droeg, helemaal niet asl een medisch hulpmiddel.
indien interesse kan ik wel even aan haar vragen hoe die specialist en de ringen heten.
succes allemaal!
zondag 6 december 2009 om 23:46
@ Froep
Ik herken de eenzaamheid wel waar je over spreekt. Mijn halve leven werd ik uitgemaakt voor aansteller, omdat er aan de buitenkant niets te zien is.
Ik vind het heel frusterend, ik heb een hele zware zwangerschap achter de rug inclusief bekkeninstabiliteit en zit ernstig te twijfelen over nummer twee. Wou dolgraag of iemand me kon vertellen wat het risico is dat je bijv. in een rolstoel beland
ook zoiets: Ik heb bijv.echt enorme issues met ouder worden en mijn leeftijd, iedereen denkt dat het alleen ijdelheid is, maar als ik zeg dat ik me alleen kan verheugen op nog meer aftakeling en pijn, zijn ze stil. Ik weet dat het een beetje melodramatisch klinkt, maar soms ben je door frustratie en pijn gewoon even niet zo optimistisch.
Als ik op mijn zij lig, hangt mijn schouder ook half uit de kom en met ademen gaat ie er steeds in/uit binnen minuten heb ik tintelingen en pijn. Bij mij helpt het om een kussen onder mijn arm te leggen zodat ie niet uit de kom hangt. Ik slaap ondersteund door allerlei kussentjes, net een oud omaatje.
Slapen en rust is essentieel, maar ik moet altijd alles plannen, en afwegen hoeveel energie of pijn iets me kost tegenover de lol die het oplevert. Sociale verplichtingen heb ik jaren geleden al afgeschaft, die kosten teveel energie.
gelukkig kan de fysio je wat helpen, ik wens jou, en alle andere hypermobieltej natuurlijk ook! heel heel veel sterkte toe.
wist je dat heel veel hypermobiele mensen ook fybromyalgie krijgen?
Sorry dat ik zoveel over mezelf praatte, ik lees sinds een paar dagen mee, en dit is zeg maar ook een "voorstelberichtje"
Ik herken de eenzaamheid wel waar je over spreekt. Mijn halve leven werd ik uitgemaakt voor aansteller, omdat er aan de buitenkant niets te zien is.
Ik vind het heel frusterend, ik heb een hele zware zwangerschap achter de rug inclusief bekkeninstabiliteit en zit ernstig te twijfelen over nummer twee. Wou dolgraag of iemand me kon vertellen wat het risico is dat je bijv. in een rolstoel beland
ook zoiets: Ik heb bijv.echt enorme issues met ouder worden en mijn leeftijd, iedereen denkt dat het alleen ijdelheid is, maar als ik zeg dat ik me alleen kan verheugen op nog meer aftakeling en pijn, zijn ze stil. Ik weet dat het een beetje melodramatisch klinkt, maar soms ben je door frustratie en pijn gewoon even niet zo optimistisch.
Als ik op mijn zij lig, hangt mijn schouder ook half uit de kom en met ademen gaat ie er steeds in/uit binnen minuten heb ik tintelingen en pijn. Bij mij helpt het om een kussen onder mijn arm te leggen zodat ie niet uit de kom hangt. Ik slaap ondersteund door allerlei kussentjes, net een oud omaatje.
Slapen en rust is essentieel, maar ik moet altijd alles plannen, en afwegen hoeveel energie of pijn iets me kost tegenover de lol die het oplevert. Sociale verplichtingen heb ik jaren geleden al afgeschaft, die kosten teveel energie.
gelukkig kan de fysio je wat helpen, ik wens jou, en alle andere hypermobieltej natuurlijk ook! heel heel veel sterkte toe.
wist je dat heel veel hypermobiele mensen ook fybromyalgie krijgen?
Sorry dat ik zoveel over mezelf praatte, ik lees sinds een paar dagen mee, en dit is zeg maar ook een "voorstelberichtje"
maandag 7 december 2009 om 08:49
Tyldak,
ik heb 2 kinderen gekregen terwijl ik EDS heb (alleen had dat beestje die naam toen nog niet). De zwangerschappen waren pittig, beide kinderen met keizersnede gehaald omdat ik geen kracht had om ze zelf te baren met de bekkeninstabiliteit.
Ben daarna na lang revalideren weer aan het werk gegaan (verpleegkundige notabene) en 6 jaar geleden volledig afgekeurd. (na omscholing wel weer aan het werk hoor!) Toen ook in rolstoel gekomen. Voor mij is de rolstoel geen afschrikwekkend ding, het was een verademing na het zoveel jaren zo slecht ergens kunnen komen. Ben nu aan mijn 3e rolstoel toe, een elektrische. Heb er een auto omheen gekocht en een rolstoellift gecharterd bij de gemeente en ben nu zeer gelukkig met al mijn wielen!
Probeer niet te veel te focussen op die rolstoel. Ga er van uit dat je na een revalidatieperiode gewoon weer op de been komt. Positief die kant op denken scheelt echt. En het is niet het einde van de wereld maar als je aan een rolstoel toe bent is het het begin van de wereld..
Ouder worden hoeft bij deze klachten niet perse vervelend te zijn, door veroudering verstijven je banden een beetje waardoor de klachten juist af kunnen nemen.
Mijn bekkeninstabiliteit beheerste rond de zwangerschapsduur en de jaren erna mijn hele leven, terwijl ik nu met dezelfde klachten vrolijk door het leven huppel. Waarmee ik maar wil zeggen dat je over 10 jaar niet meer dezelfde bent, niet in lijf en niet in hoofd. Dus probeer dat echt een beetje los te laten, dat toekomst kijken. Leef bij de dag.
Ik kan je niet vertellen of nog een kind goed voor je is of niet.
Ik vind het zorgen voor kinderen zwaar maar het geeft ook heel veel terug. Heb je een partner die echt bereid is de zorg te delen, dus niet alleen een beetje meehelpen?
Het is anders nu ze hier 11 en 14 zijn. De zorg verlegd zich naar paraat staan om ze overal heen te brengen, Duitse woordjes oefenen als je eigenlijk voor Pampus wilt liggen, maar ook ingestopt worden door een grote zoon als je echt niet meer kunt staan van vermoeidheid.
Ik kan jou niet zeggen of een tweede kind goed is.
Het is een aanslag op je lijf maar je hebt ook herstelvermogen al duurt het langer dan normaal.
Ik heb wel 3 jaar gewacht tot nummer 2 kwam, zodat hij zelfstandig was, zindelijk en bv een luier kon halen.
Je kunt ze echt opvoeden naar eigen behoefte. Die van mij weten niet beter dat ze zelf moeten opstaan als ze vallen, moesten verplicht tot hun 4e naar bed omdat ik moest slapen 's middags. Niet zeuren, in bed blijven. Deden ze ook omdat ik ze geen ruimte gaf. Maak ze zelfstandig voor je eigen bestwil.
Ze krijgen er niks van
en daarna kunnen ze mooi boodschappen voor je doen als ze zes zijn!
Nee gekheid, je kunt op een andere manier met je kinderen omgaan zodat ze in jouw situatie passen. Echt...
sterkte met de beslissing.
ik heb 2 kinderen gekregen terwijl ik EDS heb (alleen had dat beestje die naam toen nog niet). De zwangerschappen waren pittig, beide kinderen met keizersnede gehaald omdat ik geen kracht had om ze zelf te baren met de bekkeninstabiliteit.
Ben daarna na lang revalideren weer aan het werk gegaan (verpleegkundige notabene) en 6 jaar geleden volledig afgekeurd. (na omscholing wel weer aan het werk hoor!) Toen ook in rolstoel gekomen. Voor mij is de rolstoel geen afschrikwekkend ding, het was een verademing na het zoveel jaren zo slecht ergens kunnen komen. Ben nu aan mijn 3e rolstoel toe, een elektrische. Heb er een auto omheen gekocht en een rolstoellift gecharterd bij de gemeente en ben nu zeer gelukkig met al mijn wielen!
Probeer niet te veel te focussen op die rolstoel. Ga er van uit dat je na een revalidatieperiode gewoon weer op de been komt. Positief die kant op denken scheelt echt. En het is niet het einde van de wereld maar als je aan een rolstoel toe bent is het het begin van de wereld..
Ouder worden hoeft bij deze klachten niet perse vervelend te zijn, door veroudering verstijven je banden een beetje waardoor de klachten juist af kunnen nemen.
Mijn bekkeninstabiliteit beheerste rond de zwangerschapsduur en de jaren erna mijn hele leven, terwijl ik nu met dezelfde klachten vrolijk door het leven huppel. Waarmee ik maar wil zeggen dat je over 10 jaar niet meer dezelfde bent, niet in lijf en niet in hoofd. Dus probeer dat echt een beetje los te laten, dat toekomst kijken. Leef bij de dag.
Ik kan je niet vertellen of nog een kind goed voor je is of niet.
Ik vind het zorgen voor kinderen zwaar maar het geeft ook heel veel terug. Heb je een partner die echt bereid is de zorg te delen, dus niet alleen een beetje meehelpen?
Het is anders nu ze hier 11 en 14 zijn. De zorg verlegd zich naar paraat staan om ze overal heen te brengen, Duitse woordjes oefenen als je eigenlijk voor Pampus wilt liggen, maar ook ingestopt worden door een grote zoon als je echt niet meer kunt staan van vermoeidheid.
Ik kan jou niet zeggen of een tweede kind goed is.
Het is een aanslag op je lijf maar je hebt ook herstelvermogen al duurt het langer dan normaal.
Ik heb wel 3 jaar gewacht tot nummer 2 kwam, zodat hij zelfstandig was, zindelijk en bv een luier kon halen.
Je kunt ze echt opvoeden naar eigen behoefte. Die van mij weten niet beter dat ze zelf moeten opstaan als ze vallen, moesten verplicht tot hun 4e naar bed omdat ik moest slapen 's middags. Niet zeuren, in bed blijven. Deden ze ook omdat ik ze geen ruimte gaf. Maak ze zelfstandig voor je eigen bestwil.
Ze krijgen er niks van
en daarna kunnen ze mooi boodschappen voor je doen als ze zes zijn!
Nee gekheid, je kunt op een andere manier met je kinderen omgaan zodat ze in jouw situatie passen. Echt...
sterkte met de beslissing.
maandag 7 december 2009 om 12:22
Tyldak, inmiddels is bij mij HMS geconstateerd. Dat brengt nog meer ongemakken met zich mee helaas. Wat betreft mijn schouder, de banden zijn zo slap dat ze het gewricht niet meer op 1 plaats kunnen houden. De fysio kan helaas niets meer voor mij doen. De orthopeed gaat het overnemen. De ha vertelde mij dat hij waarschijnlijk dmv een ingreep mijn banden gaat inkorten zodat het gewricht weer goed op zijn plaats komt. Maar ik ga er pas 24 dec. heen, dus dan zien we wel wat hij zegt.
Ook heeft de ha gezegd dat dit niet de enige keer zal zijn. Ik moet mij voorbereiden op meer van dit soort blessures. Gelukkig van mijn vorige operatie 10 jaar geleden, dus als er telkens 10 jaar tussen zit is het voor mij prima. Allen ik merk dat het steeds slechter gaat.
Toen ik was bevallen van mijn kind, ook middels een ks omdat mijn bekken scheef stond. MOEST ik 3 jaar wachten op opnieuw zwanger te raken. Mijn banden en spieren konden mijn bekken niet meer recht houden en stond ik scheef. Met als gevolg slijtage aan die heup die alles moest dragen. Er is bij mij geen enkele x gesproken over een rolstoel. Ook de bekkenspecialist waar ik geweest ben (breda) heeft het er nooit over gehad. Hij heeft mijn bekken uitwendig recht gezet. Inmiddels is het weer wat scheef, maar niet hinderlijk. Stilzitten is voor mij absoluut geen optie. Hoe pijnlijk ook... bewegen is een must!!! Ik heb wel 6 maanden thuiszorg gehad na de bevalling.
Als je twijfelt over nog een zwangerschap, overleg dan eerst met de gynacoloog en therapeut en maak een plan, dan ben je goed voorbeireid en dat geeft mischien ook meer rust?
Jij moet zelf gaan afwegen of je het er voor over hebt of niet.....
Sterkte!
Ook heeft de ha gezegd dat dit niet de enige keer zal zijn. Ik moet mij voorbereiden op meer van dit soort blessures. Gelukkig van mijn vorige operatie 10 jaar geleden, dus als er telkens 10 jaar tussen zit is het voor mij prima. Allen ik merk dat het steeds slechter gaat.
Toen ik was bevallen van mijn kind, ook middels een ks omdat mijn bekken scheef stond. MOEST ik 3 jaar wachten op opnieuw zwanger te raken. Mijn banden en spieren konden mijn bekken niet meer recht houden en stond ik scheef. Met als gevolg slijtage aan die heup die alles moest dragen. Er is bij mij geen enkele x gesproken over een rolstoel. Ook de bekkenspecialist waar ik geweest ben (breda) heeft het er nooit over gehad. Hij heeft mijn bekken uitwendig recht gezet. Inmiddels is het weer wat scheef, maar niet hinderlijk. Stilzitten is voor mij absoluut geen optie. Hoe pijnlijk ook... bewegen is een must!!! Ik heb wel 6 maanden thuiszorg gehad na de bevalling.
Als je twijfelt over nog een zwangerschap, overleg dan eerst met de gynacoloog en therapeut en maak een plan, dan ben je goed voorbeireid en dat geeft mischien ook meer rust?
Jij moet zelf gaan afwegen of je het er voor over hebt of niet.....
Sterkte!
maandag 7 december 2009 om 19:23
Bedankt Ambra en Froep voor de uitgebreide antwoorden.
Morgen ga ik naar de huisarts, het is mij wel duidelijk dat het HMS of EDS is met of zonder fybro. Gezien de klachten van mij. Ik sta dus nog aan het begin van een heel traject. Ben nu begonnen met medisch fitness, speciaal op mij afgestemd. Eerst bekken en lage rug versterken en stabiliseren, daarna verder met de rest van het lijf.
Natuurlijk is een rolstoel niet het einde van de wereld, maar ik heb al zoveel klappen gehad in mijn leven, ik denk dat die me wel op mijn kop zou zetten. Dat ambra er daar zo goed mee omgaat, daar kan ik alleen maar van leren, super veel respect!
Praktisch als ik ben , denk ik wel dat we dan moeten verhuizen uit onze jaren 30 woning in gezellige buurt, je kan hiet de gang niet eens door met een rolstoel.
Ik wil gewoon een redelijke afweging kunnen maken, als de kans erop , roep eens wat, 80 procent is, tja, dat vindt ik te groot.
Ik vindt het superfijn om hier herkenning te vinden. Door het langzame herstel en pijn en frustratie ben ik nu depressief geworden. Ik merk dat ik heel erg de behoefte heb om dingen van me af te typen.Maar we zijn ermee bezig, het is ook niet de eerste keer dus ik weet wat ik moet doen om niet "dieper te zekken", begin jan. naar de peut, ondertussen stug oefeningen doen. En inderdaad stilzitten is funest, ik geloof dat ik elke 10 minuten van houding wissel. En bij de volgende gaan we het anders doen. Ik hoop dat mijn zoontje inderdaad snel kan zitten en staan, dan kan hij me inderdaad " helpen" met tillen en traplopen etc. Helaas is meneertje ondanks dat hij prematuur was, ontploft tot superbaby. Met 5,5 maand zat ie al in maatje 74. Nu met 8 maanden in hij 11 kilo en 80 cm. Van de box naar het aankleedkussen lukt nog net, maar eigenlijk kan ik hem niet dragen. Ik vindt dat heel erg jammer. gelukkig is het een supervrolijk en gezellig en lief ventje.
Ik weet ook niet waarom ik al zo bezig ben met wel of niet nummer twee, het is nu echt nog veel te vroeg daarvoor, dat weet ik echt wel. Ik ben bang dat als ik te lang wacht, ik het niet meer doe, en ik wil wel heel graag.
op het ehlers danlos en hypermobiliteits praatplein vond ik de informatie heel duidelijk en uitgebreid en objectief. Mischien dat iemand anders er ook wat aan heeft? Ik ben nieuw hier, mag ik een link plaatsen of wordt dat gezien als reclame?
Nou meiden ( uhm, dat weet ik eignelijk niet eens zeker, sorry als ik nu iemand beledig) heel veel sterkte. Zeker de decembermaand is altijd spannend om op de balans inspanning en ontspanning te letten. Ik zal duimen 24 december.
Morgen ga ik naar de huisarts, het is mij wel duidelijk dat het HMS of EDS is met of zonder fybro. Gezien de klachten van mij. Ik sta dus nog aan het begin van een heel traject. Ben nu begonnen met medisch fitness, speciaal op mij afgestemd. Eerst bekken en lage rug versterken en stabiliseren, daarna verder met de rest van het lijf.
Natuurlijk is een rolstoel niet het einde van de wereld, maar ik heb al zoveel klappen gehad in mijn leven, ik denk dat die me wel op mijn kop zou zetten. Dat ambra er daar zo goed mee omgaat, daar kan ik alleen maar van leren, super veel respect!
Praktisch als ik ben , denk ik wel dat we dan moeten verhuizen uit onze jaren 30 woning in gezellige buurt, je kan hiet de gang niet eens door met een rolstoel.
Ik wil gewoon een redelijke afweging kunnen maken, als de kans erop , roep eens wat, 80 procent is, tja, dat vindt ik te groot.
Ik vindt het superfijn om hier herkenning te vinden. Door het langzame herstel en pijn en frustratie ben ik nu depressief geworden. Ik merk dat ik heel erg de behoefte heb om dingen van me af te typen.Maar we zijn ermee bezig, het is ook niet de eerste keer dus ik weet wat ik moet doen om niet "dieper te zekken", begin jan. naar de peut, ondertussen stug oefeningen doen. En inderdaad stilzitten is funest, ik geloof dat ik elke 10 minuten van houding wissel. En bij de volgende gaan we het anders doen. Ik hoop dat mijn zoontje inderdaad snel kan zitten en staan, dan kan hij me inderdaad " helpen" met tillen en traplopen etc. Helaas is meneertje ondanks dat hij prematuur was, ontploft tot superbaby. Met 5,5 maand zat ie al in maatje 74. Nu met 8 maanden in hij 11 kilo en 80 cm. Van de box naar het aankleedkussen lukt nog net, maar eigenlijk kan ik hem niet dragen. Ik vindt dat heel erg jammer. gelukkig is het een supervrolijk en gezellig en lief ventje.
Ik weet ook niet waarom ik al zo bezig ben met wel of niet nummer twee, het is nu echt nog veel te vroeg daarvoor, dat weet ik echt wel. Ik ben bang dat als ik te lang wacht, ik het niet meer doe, en ik wil wel heel graag.
op het ehlers danlos en hypermobiliteits praatplein vond ik de informatie heel duidelijk en uitgebreid en objectief. Mischien dat iemand anders er ook wat aan heeft? Ik ben nieuw hier, mag ik een link plaatsen of wordt dat gezien als reclame?
Nou meiden ( uhm, dat weet ik eignelijk niet eens zeker, sorry als ik nu iemand beledig) heel veel sterkte. Zeker de decembermaand is altijd spannend om op de balans inspanning en ontspanning te letten. Ik zal duimen 24 december.
maandag 7 december 2009 om 23:08
Tyldak, al zou je ooit in een rolstoel komen, hou er dan ff rekening mee dat dat meestal voor buiten is, voor de langere einden. Mocht je binnen al iets nodig hebben kan dat ook een trippelstoel zijn. Dus geen paniek om je huis. Bovendien hebben ze voor alles een oplossing hoor! Ga geen beren zoeken waar ze nog niet zijn, je hebt al genoeg aan de dag van vandaag.
Je kunt zoveel doen om te laten blijken dat je om je mannetje geeft, als je hem niet kunt dragen is dat niet erg. Als je hem maar liefde geeft, en dat kun je vast, dan heeft hij de fijnste mama van de wereld. Kinderen accepteren je zoals je bent, hij zal echt niet vinden dat je een minder goede mama bent als je hem niet kan tillen. Geloof een beetje in jezelf meid!
knuffel, ambra
Je kunt zoveel doen om te laten blijken dat je om je mannetje geeft, als je hem niet kunt dragen is dat niet erg. Als je hem maar liefde geeft, en dat kun je vast, dan heeft hij de fijnste mama van de wereld. Kinderen accepteren je zoals je bent, hij zal echt niet vinden dat je een minder goede mama bent als je hem niet kan tillen. Geloof een beetje in jezelf meid!
knuffel, ambra
dinsdag 8 december 2009 om 11:18
Tyldak, Ik zou er zowieso al helemaal niet vanuit gaan dat je in een rolstoel gaat komen.... Dat hoeft helemaal niet het geval te zijn!
Ga eerst maar eens naar de dokter en kijken wat er precies met je is. Hij zal je daar dan verder in gaan begeleiden.
Probeer postitief te blijven en door je depressie zal dat moeilijk gaan. Maar toch...!
Zet die rolstoel eerst eens uit je hoofd.... Ik heb een versleten heup, scheef bekken verschoven ruggewervel en er is met mij nog nooit gesproken over een rolstoel.
Je weet nu nog niet genoeg over je lichamelijk conditie. Door alleen hypermobiel te zijn zul je zover niet komen.
Probeer, net wat ambra zegt, van je kindje te genieten. Dan maar op andere manieren. Ik begrijp je helemaal, ik voelde 6 jaar geleden hetzefde wat je nu voelt. maar ik kon mij er overheen zetten. Het is heel vervelend om oma te zien wandelen achter de wandelwagen en jij staat achter het glas met tranen in je ogen te kijken, papa doet gek met je, enz. enz...
Je moet ook nog helemaal niet bezig zijn met een tweede kindje. Ga eerst eens voor jezelf zorgen. Naar je lichaam luisteren, en met je kindje bezig zijn. Dan doe je maar langer over aankleden, badje, verschonen... Jij weet wat er speelt en jij weet wat je voelt. Je kindje wil alleen maar bij jou zijn, je voelen, je stem horen. Je kindje zal genieten van die extra momentjes met jou.....
Dan maar niet rennen en ravotten. dat maakt je niet minder moeder!!!! Kijk eens wat je allemaal doormaakt en opgeeft....
Je bent dus een kanjer!
Besef dat.....
Probeer bezig te zijn met de dingen die NU spelen.... En niet met de dingen (rolstoel, tweede kindje) die nog helemaal niet aan de orde zijn. Dat put je uit. Nu ga je naar de dokter en ga je achterhalen wat er allemaal mis is met je.En dan ga je dat pad bewandelen, en wie weet ziet het er allemaal veel beter uit dan dat je nu voor ogen hebt.
Blijf hier posten, praat het van je af.
Enne..... wat lief dat je aan mij gaat denken de 24ste!
Hou je taai!!!!!!
Ga eerst maar eens naar de dokter en kijken wat er precies met je is. Hij zal je daar dan verder in gaan begeleiden.
Probeer postitief te blijven en door je depressie zal dat moeilijk gaan. Maar toch...!
Zet die rolstoel eerst eens uit je hoofd.... Ik heb een versleten heup, scheef bekken verschoven ruggewervel en er is met mij nog nooit gesproken over een rolstoel.
Je weet nu nog niet genoeg over je lichamelijk conditie. Door alleen hypermobiel te zijn zul je zover niet komen.
Probeer, net wat ambra zegt, van je kindje te genieten. Dan maar op andere manieren. Ik begrijp je helemaal, ik voelde 6 jaar geleden hetzefde wat je nu voelt. maar ik kon mij er overheen zetten. Het is heel vervelend om oma te zien wandelen achter de wandelwagen en jij staat achter het glas met tranen in je ogen te kijken, papa doet gek met je, enz. enz...
Je moet ook nog helemaal niet bezig zijn met een tweede kindje. Ga eerst eens voor jezelf zorgen. Naar je lichaam luisteren, en met je kindje bezig zijn. Dan doe je maar langer over aankleden, badje, verschonen... Jij weet wat er speelt en jij weet wat je voelt. Je kindje wil alleen maar bij jou zijn, je voelen, je stem horen. Je kindje zal genieten van die extra momentjes met jou.....
Dan maar niet rennen en ravotten. dat maakt je niet minder moeder!!!! Kijk eens wat je allemaal doormaakt en opgeeft....
Je bent dus een kanjer!
Besef dat.....
Probeer bezig te zijn met de dingen die NU spelen.... En niet met de dingen (rolstoel, tweede kindje) die nog helemaal niet aan de orde zijn. Dat put je uit. Nu ga je naar de dokter en ga je achterhalen wat er allemaal mis is met je.En dan ga je dat pad bewandelen, en wie weet ziet het er allemaal veel beter uit dan dat je nu voor ogen hebt.
Blijf hier posten, praat het van je af.
Enne..... wat lief dat je aan mij gaat denken de 24ste!
Hou je taai!!!!!!
dinsdag 8 december 2009 om 16:59
dinsdag 8 december 2009 om 19:00
Hoi
Ook hier iemand met HMS, en fybromyalgie, en lichte scoliose (er vroeg iemand of HMS en scoliose in verband stond met elkaar, bij mij dus wel, rugwervels worden ondersteund door banden)
Ik heb vrij laat de diagnose gekregen een jaar geleden ongeveer, eerst scoliose, toen HMS en daarna naar fybromyalgie, nou er kwam me toch een bak informatie over me heen.
Gelukkig had ik een hele goede ergo therapeute die dat allemaal eens fijntjes uitgelegd heeft. Bovendien heb ik veel info op het internet gevonden.
Ik ben er wel een poosje down van geweest, maar nu heb ik het een plekje gegeven. Tis niet anders, ik ben 29 en nee ik kan niet alles wat andere meiden van 29 kunnen.
Maar ik heb geleerd bewuste keuzes te maken. Doe ik iets wel of niet, hoeveel pijn staat er tegen over en weegt dat op tegen het plezier.
Op dit moment slik ik amitriptyline savonds, en nu weer 3 weken 3x daags 100 mg diclofenac omdat ik een slijmbeurs ontsteking in mn heup heb..... en ik weet precies waar ie van komt hahaha, ben 3 weken geleden verhuist en heb veel te veel alleen gedaan (lees eigenwijs geweest) dus trap op trap af met dozen/tassen.
Wat ik deel met sommigen van jullie is dat als het nieuwtje eraf is je weinig meer hoort van goh hoe is het met je gewrichten ofzo, maar ik vind dat niet erg, ik ben ik, en niet de aandoeningen die ik heb.
En gelukkig heb ik een lieve vriend die begrijpt dat ik niet nachten achtereen tot 4 uur kan stappen, en dat als ik naar een concert ga ik dan na een uur staan echt ff op de grond moet gaan zitten en de dagen daarna kapot ben. (keuzes maken haha, pink is te gaaf om te moeten missen!!!)
Ook hier iemand met HMS, en fybromyalgie, en lichte scoliose (er vroeg iemand of HMS en scoliose in verband stond met elkaar, bij mij dus wel, rugwervels worden ondersteund door banden)
Ik heb vrij laat de diagnose gekregen een jaar geleden ongeveer, eerst scoliose, toen HMS en daarna naar fybromyalgie, nou er kwam me toch een bak informatie over me heen.
Gelukkig had ik een hele goede ergo therapeute die dat allemaal eens fijntjes uitgelegd heeft. Bovendien heb ik veel info op het internet gevonden.
Ik ben er wel een poosje down van geweest, maar nu heb ik het een plekje gegeven. Tis niet anders, ik ben 29 en nee ik kan niet alles wat andere meiden van 29 kunnen.
Maar ik heb geleerd bewuste keuzes te maken. Doe ik iets wel of niet, hoeveel pijn staat er tegen over en weegt dat op tegen het plezier.
Op dit moment slik ik amitriptyline savonds, en nu weer 3 weken 3x daags 100 mg diclofenac omdat ik een slijmbeurs ontsteking in mn heup heb..... en ik weet precies waar ie van komt hahaha, ben 3 weken geleden verhuist en heb veel te veel alleen gedaan (lees eigenwijs geweest) dus trap op trap af met dozen/tassen.
Wat ik deel met sommigen van jullie is dat als het nieuwtje eraf is je weinig meer hoort van goh hoe is het met je gewrichten ofzo, maar ik vind dat niet erg, ik ben ik, en niet de aandoeningen die ik heb.
En gelukkig heb ik een lieve vriend die begrijpt dat ik niet nachten achtereen tot 4 uur kan stappen, en dat als ik naar een concert ga ik dan na een uur staan echt ff op de grond moet gaan zitten en de dagen daarna kapot ben. (keuzes maken haha, pink is te gaaf om te moeten missen!!!)
