Jong en Burn-out deel 2

Rodelimo, ik vond het stukje over je oma zo leuk om te lezen. De rust die je ervaart daar spat van het scherm. Wat goed dat je die 28 uur al goed red, ook al is er ruimte voor verbetering. Ik snap goed dat je naar de 32 uur wilt, dan ben je nu toch al goed onderweg?

Leuk zeg, een lammetje! We hadden vroeger ook lammetjes en ze zijn inderdaad super leuk.

Zondertitel: Je was toch maar net bij deze psycholoog, toch? Grappig hè, dat ze al zo klein een bepaald temperament kunnen hebben. Hoe oud is je zoon nu?

Ik hoop net als rodelimo op een goede vervanger van je psycholoog. Jammer genoeg is dat altijd afwachten.

Vienna, wat spannend, weer aan de slag! Weet je ook al dan voor hoeveel uur? Heerlijk hè, een paard. Voor mij al lang geleden maar weet wat voor een positieve uitwerking ze op je kunnen hebben.


Ik kreeg gisteren de oproep voor de BA binnen. Op een woensdag om kwart voor 12. Ik heb geen achtervang dus moet dochter zelf van school halen. Al aangegeven bij de eerste afspraak dat ik afhankelijk ben van schooltijden. Niet zo handig dus, maandag even bellen om te verzetten.

Vandaag de benedenverdieping maar opgeruimd en gepoetst. Was een zooi na deze week. Was door man's griep alleen aangewezen op de kinderen en het huishouden. Merk dat het dan wel pittig is i.c.m. een BO en heb daarom maar laten liggen wat kon. Maar ook gepoetst omdat de jongste wéér koorts had, volgens mij blijven we elkaar aansteken. Mijn stem doet ook al niet wat 'ie moet doen de afgelopen twee dagen. Ook goed gelucht en ga het morgen weer doen. Hoop dat het wat oplevert want ben de ziekteboeg hier beu ondertussen (maar goed, wie niet).

Verder wel genoten van vandaag. In de middag met de oudste naar het tuincentrum geweest en even in de zon gezeten. Jullie ook? Ik ga vanavond nog de buitenhaard aansteken, wat gaan jullie nog doen?

Hoi hoi,

Mijn afspraak bij de bedrijfsarts ging goed, maar ik maakte mij ook niet veel zorgen deze keer. Ze is erg begaan en benadrukte nog een keer dat ik het vooral rustig aan moest doen en niet veel moest willen wat betreft werk. Dus ik ga me nu eerst maar weer op onze vakantie in juni richten

Vienna, wat veel 19 uur. Het lijkt mij dat het voor hun toch ook beter is als jij gewoon rustig kan beginnen. Wat zegt jouw BA daar van?
Goede quote trouwens, maar ja dan doe je dat en dan... dat is altijd weer die vraag.

Birdofparadise ben je er nog? Je account staat op anoniem?

Ik zat inderdaad nog maar pas bij deze psych. Over twee weken begin ik bij de volgende. Ik zit net op zo’n punt dat we wat meer de diepte ingaan, dus echt happy ben ik er niet mee. Maar we gaan het zien, misschien valt het allemaal mee en is de overdracht tussen hen beide goed. In ieder goed genoeg zodat ik niet steeds in herhaling hoef te vallen.

Rodelimo, de relatie met mijn ouders vormt inderdaad een deel van de herkomst van mijn problemen. Het heeft me in ieder geval jarenlang veel stress opgeleverd. Ik herken het rouwgevoel ook wel nu ik geen en weinig contact met ze heb. Nu ik zelf moeder ben merk ik dat ik de rol van ouder ook opnieuw aan het ontdekken ben en weer nieuwe vraagtekens zet bij wat wel en niet goed is/hoort.

Hoe gaat het verder met iedereen? Wel allemaal een beetje van het zonnetje aan het genieten?

Vienna, spannend! Wanneer weet je of je daadwerkelijk mag gaan werken?
19 uur is idd best veel. Is er dan wel de mogelijkheid om “boven de sterkte” mee te werken, of is het de bedoeling dat je dat direct “echt” werkt?

Handig dat je eerst een gesprek met je leidinggevende hebt.
Wel superfijn dat je jezelf zo goed voelt dat je het ziet zitten. Top!

Mooie spreuk. Ik kom er gedurende dit proces ook steeds meer achter dat ik eigenlijk de meeste energie haal uit dingen die ik als klein kind al het leukste vond. Tijdens mijn jeugd was daar nooit echt ruimte voor. Nu leer ik mijzelf die ruimte wel te geven en dat geeft echt veel energie!

Hoe gaat het met je paard? Is hij al helemaal gewend aan zijn nieuwe onderkomen?

Mijn nieuwe kussen is echt fantastisch! Ik kan hem zelf opvullen tot de hoogte die ik wil. Dat was even zoeken, maar nu heb ik het geloof ik het gevonden . Merk echt een positieve verandering in de stijfheid in mijn schouders enzo.
Afgelopen week ben ik superverkouden geweeest, dus heb nog niet echt beter geslapen, maar dat lag niet aan het kussen .

Zondertitel, fijn dat je afspraak bij de bedrijfsarts goed ging! Heerlijk dat ze je de ruimte geeft om tot jezelf te komen.

Goed idee, die vakantie! Heb je al plannen?

Vervelend dat het probleem bij jou ook een stuk bij je ouders ligt. Ik vind het zelf iig behoorlijk pittig.

Ik heb goed genoten van de zon! Merk echt dat ik er veel positieve energie van krijg, en dat ik nu ook veel meer zelf het initiatief neem om naar buiten te gaan. Heb gewoon meer zin om buiten te zijn . Ook alle jonge dieren als de lammetjes enzo motiveren me. Ze zijn zo schattig om te zien!

Afgelopen vrijdag was ik gaan lunchen met een vriendin. Zij had echt een toffe plek uitgezocht! Het was een terras opgebouwd rond een wei, met daarin kleine geitjes . Zo lief! Die zijn helemaal zo leuk om te zien, hoe ze aan het springen en rennen zijn.

Ook hebben we afgelopen week een nieuwe voordeur gehad. Vandaag wordt de achterdeur+ pui vervangen. Ik merk wel dat ik dat soort dingen toch nog niet zo goed aankan. Veranderingen aan mijn vertrouwde omgeving zeg maar.
Nu was nog niet alles helemaal in orde met de sleutels, (er zit nu een tijdelijk slot in) waardoor ik nu met veel sleutels rondloop. Ook hadden we nog wat op en aanmerkingen. Klinkt best wel aanstellerig als ik het zo schrijf eigenlijk:$.

Maargoed, als het goed is kunnen we vandaag de juiste, permanente, sloten bestellen en dan zou het van de week beter moeten gaan als die geinstalleerd zijn . De nieuwe deur bleek een zeer speciale maat te hebben, dus een cilinder ervoor vinden bleek niet heel makkelijk .

Deze week heb ik ook mijn WIA keuring. Ik ben er best wel een beetje nerveus voor eigenlijk. Ookal ga ik er hoogstwaarschijnlijk geen gebruik van maken is het wel een onderdeel van het 2-jarig-ziek-zijn-administratief-traject.
Ik weet nu voor mezelf voor 80% zeker dat ik als ik 2 jaar ziek ben (en we dus op dat beslismoment zijn) mijn contract aan ga laten passen naar 28 uur. Dit kan ik nu werken, of iig aanwezig zijn. Daarnaast heb ik dan nog al mijn energie wel nodig voor de rest van mijn leven weer op te bouwen (sport, vrienden, familie, relatie natuurlijk en psycholoog traject).
Gelukkig moedigt mijn man dat heel hard aan, dus dan voel ik me alleen nog maar een klein beetje bezwaard ipv heel erg . Maar, voor de rust in huis is het ook goed denk ik.
Op het moment dat ik dan weer meer energie heb kan ik altijd weer meer gaan werken.

Ik had wel een superlastig gesprek met de psycholoog. Nu ik gestopt ben met de Escitalopram kan ik weer meer emoties voelen. Het lukt me alleen niet zo goed om ze ook te uitten.
Nu blijkt dat ik dat waarschijnlijk niet goed kan omdat ik vroeger mijzelf alleen gehecht heb aan dieren (mn de katten die ik thuis had, die echt mijn basis waren), ook mijn emoties alleen kan uitten bij dieren.

Ze adviseerde me om dus te denken over hoe ik dit nu in mijn dagelijks leven kan doen, om dan dmv dieren mijn emoties uit het verleden te kunnen verwerken.
Ik denk wel dat dat iets is wat me nog behoorlijk dwars zit, want sinds die sessie ben ik er in mijn hoofd erg veel mee bezig.
Ik heb ook geen idee hoe ik het moet gaan aanpakken. Ik zou supergraag een huisdier hebben, maar zowel mijn man als ik zijn allergisch voor katten, en een hond is echt lastig met werk. Lastig.

Hoe is het bij jullie?

Hoi rodelimo, heel veel sterkte bij het uwv! Is het niet wat voor jou om dat paarden therapie te doen? Dat hoor je wel vaker, therapie via een paard.

Wat goed dat je de escitolapam hebt afgebouwd, was dit erg moeilijk?

Ik voor het eerst weer in het buitenland op vakantie. Gaat tot nu toe goed. Wel vandaag een rustdag en ik voel van alles in mijn lijf, spierpijn. Maar tot nu toe positief en blij dat dit lukt, word je wereld toch groter van.

Ik denk dan ook dat iets niet kunnen het ergste is, de optie niet hebben zeg maar. Ik hoor mijn omgeving vaak van, naast drukke baan schoonmaken lukt ons ook niet, of af en toe niet douchen is niet erg. Alleen de optie hebben en dat je zelf kunt kiezen is het grote verschil. Als je er voor kiest om niet te douchen, prima. Maar als jou lijf de keuze maakt door vermoeidheid is frustrerender en voelt naar.

Hopelijk kunnen wij uiteindelijk alles weer kiezen, wel/niet op vakantie, wel/niet auto rijden, gewoon omdat we het zelf kiezen en niet ons lijf of psyche voor ons.

Sterkte aan iedereen.

Hallo,

Vorig jaar juni ben ik ingestort. Na 10 maanden ben ik in veel opzichten veranderd. Uiteindelijk ben ik blij dat ik mogen lijden heb. Toen mensen dit 10 maanden geleden vertelden dat ik mijn burnout als een nieuwe start moet zien, er beter uit zou komen ik geloofde ze niet. Sinds enkele weken ben ik ook terug 2 dagen per week aan het werken bij een nieuwe werkgever. Super job, toffe collega's en een werkgever die in mij gelooft na mijn burnout en tijd geeft om rustig op te bouwen. Allemaal super he doch en dat had ik wel verwacht maar telkens doet het toch wat pijn als ik eens wat angstig ben. Dan bromt men buik en sta ik slapper op mijn benen. Ik blijf er rustig onder en laat de golf passeren. Het is zoals de hond van Pavlov. Sommige dingen moet ik 10 keer gedaan hebben om geen druk meer te voelen en de ene dag gaat dat beter dan de andere. Het is telkens weet hetzelfde. Angst om teveel te doen, angst om moe te zijn, angst om het niet aan te kunnen. Een souvenir van mijn burnout... ik voel me 90% van de tijd fit, pieker haast niet meer en geniet meer dab ooit van het leven. Ik denk dat ik even door die zure appel moet? Niet?

Vienna 29, fijn dat jij mijn verhaal begreep. Sommige mensen in mijn omgeving snappen het verschil niet. Tussen kiezen en gedwongen worden. Het gaat stap voor stap zeker goed met ons komen! En van alles wat wij u doen/kunnen genieten wij waarschijnlijk intenser, dat is de winst.

Heel raar, meteen naar 19 uur. Niet akkoord mee gaan. De zin bij mijn werk kan dat alleen maar, valt mijn mond echt open. Ik vind dat van een bedrijf/werkgever echt heel raar. Nar. Natuurlijk kun jij ook eerst met één uur beginnen. En kunnen zij dat ook faciliteren. Blijf bij je eigen, niet gaan stressen hierom. Je gaat alleen het aantal uur werken wat past voor jou! Hopelijk steunen de huisarts en specialist jou hierin.

Tox, dat is een lastige, slappe benen, maag overstuur en ook angst kunnen een signaal van je lichaam zijn om het juiste rustiger aan te doen. Jij kunt dit als enige aanvoelen. Door de zure appel heen bijten is toch juist wat ons burnout heeft gemaakt? Dat lijkt mij dus geen optie. Luister naar lijf, je wilt te snel.

Weer terug van vakantie, nu een paar dagen helemaal niks gepland. Ik ben benieuwd of ik nog instort, dat de vermoeidheid er nog uit komt of niet. Ik ga het per dag bekijken. Ik ga vandaag lekker rommelen in huis, filmpje kijken en gewoon alleen doen wat ik wil. Wel spelen op de achtergrond de loonsanctie, bezwaar enzo, werkgever gedoe. Werkgever blijft nog steeds dwars liggen. Gelukkig zijn er nu ook meerdere professionels die tegen de werkgever aan lopen, dus ligt het officieel niet alleen aan mij. Zo draaien ze het natuurlijk. Dus fijn dat anderen ook het gedrag als raar zien. Geeft rust en ik laat ze nu maar kletsen en controleer daarna altijd bij onpartijdig iemand hoe het juridisch zit. Tot nu toe ligt de werkgever mij continu verkeerd voor. Doet mij best verdriet. Dat iemand zo in de eigen tunnel van eigen belang zit en ten koste van een ziek persoon overal overheen walst. Wel is dit wat altijd al zo was. En waar ik juist mede burnout door ben geraakt. Ik heb werkgever al vanaf het begin een bulldozer genoemt. (niet in gezicht)

Vakantie was top! Heel fijn dat dat weer lukte. Ik kon meer doen dan verwacht, het leuke is dat dingen nu ook energie geven ipv alleen maar nemen, dat was zeker de eerste 2 jaar continu zo. Alles koste alleen maar veel energie. En leverde niks op.

Wel 2 dagen rust genomen. Uitzicht op balkon was ook mooi.

Wel wennen nu weer thuis, is hier heel broeierig warm, daar blijven de huizen veel koeler, mijn oude huissie is zo benauwd. Dat valt tegen.

Hi Gele Suikerspin! Leuk van je te horen! Wat fijn dat het zo goed ging op vakantie en dat je ervan hebt kunnen genieten!

Ik herken wat je schrijft. Ik vond het zo fijn om te ervaren de eerste keer, dat iets weer energie gaf ipv kostte! Heel fijn dat jij dat ook ervaart!

Goed dat je wat rustdagen hebt gepland . Even rustig terug thuis komen en alles opstarten en je plekje weer even vinden. Ik hoop dat dit je goed afgegaan is.

Wat balen van je werkgever… Heeft het UWV je werkgever een loonsanctie opgelegd? Echt vervelend dat het je zoveel gedoe oplevert en zoveel energie kost daardoor.
Een geluk bij een ongeluk dat ze zich ook zo gedragen tegen andere instanties, dan weet je in ieder geval zeker dat zij ook weten dat het niet aan jou ligt.
Zo weet je iig wel zeker dat je nooit meer hier terug wil keren, al zou het fysiek gaan.

Wat je schrijft over kunnen kiezen of je iets doet herken ik ook. Ik vind het fijn om te merken dat ik steeds vaker wel de keus heb, maar zeker de eerste 1,5 jaar, phoe!
Heb je wel het idee dat het jou ook steeds wat beter afgaat? Of, dat je iig op goede dagen de mogelijkheid hebt om kleine dingen te kunnen kiezen?

De Escitalopram afbouwen viel mij echt heel erg mee eigenlijk! Het opbouwen was echt een drama bij mij, dus ik zag er best wel tegenop. Maar ik heb het nu afgebouwd over een periode van 2,5 maand ong. (van 10mg naar 0) en dat was echt goed te doen.
Ik merk wel dat ik nu wat instabieler ben, meer emoties voel (ik heb gister gehuild bij een serie voor het eerst in jaren:$), en alles veel helderder zie ofzo. Lastig uit te leggen. Maar meer alsof ik nu echt meedoe aan het leven, ipv alleen als toeschouwer meedoen.
Nadat ik helemaal gestopt was heb ik wel nog 2 weken ong last gehad van duizeligheid en misselijkheid, en dat ik ook echt heel erg moest wennen aan mijn emoties, maar nu is dat voorbij en gaat het heel goed eigenlijk .
Echt 1000x makkelijker als verwacht!

Paardentherapie heb ik ook weleens over nagedacht idd… Maar eigenlijk nu je het zegt in combinatie hiermee zou het best wel een idee zijn… ik ga er eens naar kijken. Bedankt voor de tip!

Haha Vienna, ik begrijp je helemaal met de badkamer! Mij heeft het nu ong 1,5 week gekost om een beetje te wennen aan de nieuwe deuren, maar dat heeft me behoorlijk veel energie gekost! Nu alleen nog een deurknop voor op de voordeur en dan is alles weer in orde .
Zeker als je nog een badkamer moet uitzoeken zou ik idd lekker wachten tot je je er fijn bij voelt.

Een co-hond? Daar heb ik nog nooit van gehoord, ga ik even googelen. Zou wel tof zijn zoiets idd! Ik ga het opzoeken, dankjewel voor de tip!

Succes bij de artsen deze week! 19 uur is erg spannend, dat kan ik me voorstellen. Zie je dat zelf wel zitten?

Dat dagschema en die regelmaat is voor mij ook nog superbelangrijk. Ik merk ook echt dat als ik een paar dagen niet slaap ’s middags, of laat naar bed ga, of afspraken heb dat ik helemaal ondersteboven ben. Zolang ik mijn schema heb gaat het goed, maar anders…

Voel je je inmiddels wel weer wat beter na het weekendje? Komt jouw man uit Nederland? Wel gezellig, zo’n weekendje! En fijn ook dat je ervan hebt kunnen genieten .

De WIA keuring afgelopen week viel me opzich wel mee. Ik had me er vooraf best wel druk om gemaakt, en toen ik er in de wachtkamer zat had ik echt hartkloppingen zo’n beetje. (idioot eigenlijk, aangezien ik waarschijnlijk ivm hoeveelheid werkuren toch geen WIA krijg )

Het gesprek zelf viel me mee, al vond ik het wel erg lastig om uit te leggen in zo’n korte tijd wat er allemaal gebeurd is, het verloop van de ziekte en wat ik nu kan. Na het gesprek was ik ook echt helemaal leeg, ik wist niets meer en kwam echt niet meer uit mijn woorden. Ik vind dat soort gesprekken toch behoorlijk confronterend en vermoeiend.
Gelukkig was man mee, dus die kon soms wat toelichten en heeft mij daarna naar huis gebracht .
Nu wachten op de afspraak met de arbeidsdeskundige...

Afgelopen weekend heb ik dus ook eigenlijk niets meer gedaan. Gelukkig was het mooi weer voor met een kleedje en een boek in de tuin op het gras, dus dat was mijn voornaamste weekendactiviteit .

Ik merk dat het mooie weer mijn schema wel behoorlijk overhoop gooit. Onze slaapkamer ligt in een dakkapel, die wordt in de zomer superheet. ’s Middags slapen is daardoor erg lastig, maar ik merk wel dat dat direct een aanslag op mijn energie is. Nouja, gelukkig wordt het deze week wat koeler, dan kan ik hopelijk wel weer ’s middags slapen .

Hebben jullie ook een leuk weekend gehad? Lekker genoten van het mooie weer?

Ohh Vienna, ik had helemaal jouw 2e bericht gemist. Wat balen dat het even wat minder goed gaat!

Wat vervelend van die autorit… Je hebt het wel goed opgelost onder de omstandigheden!

Heb je misschien onbewust toch veel stress voor het beginnen met werken?

Ja, ik herken wel wat je schrijft over vermoeidheid bij een activiteit. Zeker toen ik nog geen idee had wat mijn lijf mij probeerde te vertellen overkwam me dat vaak. Dan dacht ik dat iets prima zou gaan, maar uiteindelijk bleek dan toch dat het helemaal niet ging.
Bijvoorbeeld met een familieweekend, waar ik toch echt al mijn planning aangepast had aan mijn energie, maar toch niet genoeg. Of een wandeling, die toch niet bleek te gaan halverwege, of een fietstocht(je) waar ik halverwege toch echt even moest zitten.

Of in een restaurant, als we ’s avonds wat gaan eten. Dan lijkt het van tevoren echt een goed, haalbaar idee, maar stort ik halverwege het hoofdgerecht echt in. Dan zie ik het echt niet aankomen. (Dit overkomt me nog wel)

Inmiddels overkomt het me minder vaak, maar vorige week had ik het ook in de auto. Normaal gaat dat goed, maar vorige week was druk thuis en had ik donderdagmiddag blijkbaar minder energie over als gedacht. Er was onverwacht een file op weg naar huis en dat kon ik echt niet hebben, dat was net iets te veel, en was ik ook in paniek. Ook even gestopt en daarna ging het wel weer een beetje. Maar wat was ik blij dat ik thuis was.

Voor mijzelf is dit een signaal dat ik weer teveel aan het pushen ben, en eigenlijk dingen wil die nog boven mijn grens liggen. (of te lang veel dingen achter elkaar)

En, als het me zo echt overvalt is het bij mij vaak dat ik onderbewust best wel weet dat ik te ver aan het gaan ben, maar het niet wil voelen (omdat het net zo goed gaat, omdat het me niet uitkomt, omdat ik zo klaar ben met die burn-out).

Deze week ga ik dus ook rustig aan doen, heb ik geen afspraken en ga ik proberen mijn ritme weer goed te krijgen. Hopelijk is dat genoeg .

Gaat het vandaag wel weer iets beter? Wellicht zou je eens naar een massagetherapeut kunnen gaan voor de spierpijn? Ik ben er vorig jaar mee begonnen (2 wekelijks een uur) en ga nog regelmatig, het helpt me echt tegen de spanning in mijn spieren. Ik ga altijd in Breda en heb daar een superfijn adres, wellicht is dat voor jou ook in de buurt?:)

Ik hoop voor je dat het iets beter gaat vandaag, en dat je het goed hebt kunnen uitspreken met je man!

Reageer later op jullie...

Vandaag vloog het mij toch even allemaal aan. Ik merkte al dat ik afgelopen dagen over mijn grenzen ging en in een soort doorgaan, niet kunnen stoppen fase zat. Ik wou alles weer zelf kunnen en regelen en pfff. Alle ballen om hoog houden zeg maar. Dat lukt mij gewoon nog niet.

Natuurlijk heeft nare berichten van het werk ook inpakt, dat slaat zelfs op mijn darmen, krijg ik diarree van, en ik begon zelfs te trillen van spanning vandaag.
Dus het doet mij meer als aan de oppervlakte zichtbaar is. Het is ook weer een teken van een werkgever die mij niet ziet en niet wil investeren. Zoals het dus altijd al is geweest en 't kwartje is nog steeds niet gevallen daar. En niet gezien worden is helaas een rode draad in mijn leven. Ook in mijn jeugd niet gezien.

Wat ook niet helpt dat alles in mijn huis 1 voor 1 stuk gaat. Het gaat maar door. Nieuwe dingen regelen, kiezen en kopen kost mij ook veel energie en net als ik hier las heb ik ook moeite met veranderingen, mijn medicatie zwakt het wel af, want paar jaar geleden had ik het veel erger.

Je kunt ook uit zoveel dingen kiezen, neem nu alleen al een koffiezetapparaat

Ik vind het ook gênant dat bv een lamp stuk is en het dan weken duurt voordat het in mijn planning past en lukt qua energie om naar die winkel te gaan. En dat ik zo al 2 jaar bezig ben met nieuwe autoradio die stuk is, dat dat maar niet lukt. Nu gelukkig bijna gelukt. Geen druk maar maby morgen. Fingers crossed. Vind naar zo'n mannen bedrijf gaan ook moeilijker.

Ik haal lampen altijd bij de action, ik vind het namelijk altijd veel te ingewikkeld, warm wit, helder wit, lumen, watt etc etc. Dus koop gewoon dezelfde die ik na jaren testen eindelijk goed heb uitgevogeld qua (sfeer) licht sterkte en kleur

Ik ga maar weer eens een meditatie doen. Word weer tijd lijkt me...

In mijn huis past soms ook zowel een kleine als grote fitting niet, of gaan lampen zoemen, haha, ik heb qua elektra geloof ik een raar huis. Ik krijg zelfs led lampen stuk

Vandaar dat ik altijd dezelfde peertjes koop om gezeik te voorkomen.

Dag allemaal,

Hoogste tijd om weer iets van me te laten horen. Ik was nog wel even verwikkeld in een discussie over burn-out in een andere topic. Maar ik merkte dat sommige opmerkingen die werden gemaakt mij toch wel persoonlijk raakte en heb heel verstandig besloten daar niet verder op in te gaan. Rodelimo ik zag nog wel een paar goede uitspraken van jouw kant voorbij komen!
Hoe gaan jullie verder om met onbegrip over je situatie. Ik merk dat ik dat toch wel steeds lastiger begin te vinden. Ik denk ook al heel snel dat mensen het vast niet begrijpen of misschien vinden dat ik mij aanstel. Maar ja dat is ook een reden dat ik in therapie zit
Ik had gisteren wel een goed gesprek met mijn werkgever, daar lijkt het begrip wel aanwezig te zijn. Al ben ik bij hem juist bang dat hij denkt dat ik straks mijn oude werk niet meer aan zou kunnen.

Gele Suikerspin, ik heb niet jouw hele verhaal rond je werkgever mee gekregen, maar heb je met collega's verder wel goed contact?

Vienna wat vervelend dat het nu toch weer slechter gaat. Daaruit blijkt maar weer hoe belangrijk het is om naar je lichaam te blijven luisteren.
Dat gevoel van plotselinge moeheid herken ik ook maar al te goed. Het verbaast mij elke keer weer dat je lichaam van het ene op het andere moment zichzelf zo kan uitschakelen.
Kopjes koffie drinken op het werk is in ieder geval een goed idee voor nu en het opbouwen van die uren dat heeft echt geen haast. Luister naar je man! En je werkgever hoeft het hier niet mee eens te zijn, als jij er nog niet klaar voor bent dan is dat gewoon zo.
Wat ik me wel afvroeg. Wanneer besluit iemand dat je niet meer de diagnose burn-out hebt. Ik kan me namelijk voorstellen dat met een diagnose van fibromyalgie ( ) bepaalde klachten aanwezig zullen blijven.
Oh en heeft je moeder de uitslag al van het onderzoek? Ik duim voor goed nieuws.

Rodelimo fijn dat je het wia gesprek achter de rug hebt. Wanneer moet je weer naar de arbeidsdeskundige?

Ik heb gisteren mijn nieuwe psycholoog ontmoet. Ik had een hele kennismakingssessie verwacht, maar ze had besloten om gewoon door te gaan waar ik gebleven was. Aan de ene kant een beetje raar en ongemakkelijk, maar ik denk dat het wel een goed idee is. Ik was bang hierdoor weer twee of drie weken kwijt te zijn aan 'geneuzel', maar dat vond zij blijkbaar ook niet nodig. Ook omdat ik over vijf weken een maand op vakantie ga en dan dus ook een aardig gat laat vallen.

Om jouw vraag nog te beatwoorden Rodelimo. We gaan kamperen. Auto inpakken en dan richting waar de zon schijnt. Geen idee waar dat gaat zijn, maar we zitten nog in het voorseizoen en dan is er altijd wel plek op een camping voor een tent.
En dat vier weken, tenzij we er al eerder genoeg van hebben. Maar die kans acht ik vrij klein

Hallo allemaal!

Na veel mee lezen toch maar een gebruikersnaam aangemaakt.
Ik heb niet het hele topic doorgelezen, want: moe. Maar het is wel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die tegen bepaalde dingen aan loopt.

Sinds een paar weken zit ik thuis met een burn-out.
Ik ben bij de huisarts geweest en heb een eerste afspraak (na de telefonische intake) gehad bij een coach.

Wat ik mij afvroeg, is hoe hebben jullie geaccepteerd dat je zo moe bent en geen energie hebt voor dingen? Ik weet dat het beter is om rust te nemen, dat doe ik ook wel, maar het kost mij erg veel moeite.
Daarbij lees / hoor ik dat ik vooral dingen zou moeten gaan doen waar ik energie van krijg. Als ik er al de energie voor heb, merk ik dat ik graag dingetjes wil ondernemen met vrienden en vriendinnen. Maar die werken allemaal gewoon dus dat is vaak lastig. 's Avonds ben ik vaak al weer te moe om iets te ondernemen.
Hoe gaan jullie hier mee om?

Alvast bedankt voor het lezen!

Hoi Vienna29, bedankt voor je uitgebreide reactie! Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die tegen dit soort dingen aan loopt. Bedankt ook voor het delen van jou ervaringen met rust nemen of juist niet dus...
Ik ga in ieder geval op mijn gemak dit topic maar door lezen, misschien steek ik er nog wat van op

Vervelend om te lezen dat je met je moeder naar het ziekenhuis moest, ik heb (nog) niet het hele topic gelezen dus weet niet exact wat er speelt, maar wens je wel veel sterkte!

Je zou kunnen kijken of er dagbesteding is in jou wijk, waar je overdag onder de mensen kunt zijn. Al is het alleen een kopje koffie doen. Zo heb ik het opgelost. Of ambulante hulp of een maatje, die overdag wat met jou onderneemt. Op deze manier heb ik het opgelost.

Je kunt dit probleem voorleggen bij het wijkteam in jou buurt. Het is goed zoeken maar er zijn vaak tal van initiatieven.

Zoiets ondernemen is helpend en ook goed ter voorkoming van sociale isolatie en een eventuele depressie. Dus goed daar stappen in de ondernemen.