Gezondheid
alle pijlers
Jong en Burn-out deel 2
maandag 19 juni 2017 15:58
Hier schrijven we verder over onze ervaringen rond burn-out.
Deel één werd gestart door ingeb84 en kan je hier vinden:
gezondheid/jong-en-burnout/list_messages/238113
Iedereen op dit topic kent het gevoel dat je lange teksten niet kunt lezen door de 'mist' in je hoofd, door vermoeidheid of nog een andere reden. Je hoeft je dus zeker niet te excuseren als je niet alles leest of niet altijd op iedereen reageert.
Deel één werd gestart door ingeb84 en kan je hier vinden:
gezondheid/jong-en-burnout/list_messages/238113
Iedereen op dit topic kent het gevoel dat je lange teksten niet kunt lezen door de 'mist' in je hoofd, door vermoeidheid of nog een andere reden. Je hoeft je dus zeker niet te excuseren als je niet alles leest of niet altijd op iedereen reageert.
Always believe that something wonderful is about to happen.
dinsdag 4 september 2018 21:35
Welkom Mariska, ik lees net terug over je hartkloppingen, dat klinkt erg vervelend. Heb er zelf ook ervaring mee en het is erg vervelend en ontspannen word ook erg lastig ermee. Zelf heb ik veel baat gehad bij youtube ontspannings en meditatie oefeningen, wellicht kan het je helpen. Je eigen psycholoog die vertrouwt is, is misschien wel net zo fijn als je het rijden niet erg vind.
Ik heb erg drukke tijden gehad laatste weken. Ik ben psychisch en lichamelijk vrij onwel geworden, we gaan zelfs een nieuwe diagnose stellen binnenkort. Ik voel me snel onrustig en kan moeilijk genieten of me concentreren meer. Ik heb veel hulp vanuit mijn omgeving, daar ben ik blij mee, maar het herstel gaat langzaam. Ik lijk ook veel last te hebben van het weer, de warmte was echt erg, maar zoals vandaag klam en vochtig is ook niet alles.
Ik heb erg drukke tijden gehad laatste weken. Ik ben psychisch en lichamelijk vrij onwel geworden, we gaan zelfs een nieuwe diagnose stellen binnenkort. Ik voel me snel onrustig en kan moeilijk genieten of me concentreren meer. Ik heb veel hulp vanuit mijn omgeving, daar ben ik blij mee, maar het herstel gaat langzaam. Ik lijk ook veel last te hebben van het weer, de warmte was echt erg, maar zoals vandaag klam en vochtig is ook niet alles.
woensdag 5 september 2018 06:30
Is de terugreis goed verlopen Mariska? Zou idd overwegen om naar je oude psycholoog te gaan (als een half uur extra reizen te overbruggen is).
Spinaziebietje: Vervelende dat je je niet lekker voelt. Heb je de indruk dat het een specifieke oorzaak heeft? Wat bedoel je met nieuwe diagnose stellen? Fijn dat je zoveel hulp krijgt uit je omgeving. Geef het herstel (geef jezelf) de tijd om te herstellen. Het komt goed, gewoon rustig aan en kleine stapjes vooruit. Misschien is het prettig om een energiecijfer bij te houden. In mijn moeilijkste periode deed ik dat ook met een korte uitleg, dan valt op dat je toch stappen voorwaarts maakt en dat geeft motivatie.
Heb van mijn man een Chinese fitbit gekregen. Veel interessanter dan gedacht. De 10.000 stappen haal ik makkelijk en ook mijn hartslag en bloeddruk zijn ok.. Mijn slaappatroon daarentegen daar is nog werk aan, slechte slaapkwaliteit en slaap heel licht. Ook laat hij zien als je moe bent en rust nodig hebt, het is een beetje een extra toets om te zien of ik mezelf goed genoeg aanvoel.
Spinaziebietje: Vervelende dat je je niet lekker voelt. Heb je de indruk dat het een specifieke oorzaak heeft? Wat bedoel je met nieuwe diagnose stellen? Fijn dat je zoveel hulp krijgt uit je omgeving. Geef het herstel (geef jezelf) de tijd om te herstellen. Het komt goed, gewoon rustig aan en kleine stapjes vooruit. Misschien is het prettig om een energiecijfer bij te houden. In mijn moeilijkste periode deed ik dat ook met een korte uitleg, dan valt op dat je toch stappen voorwaarts maakt en dat geeft motivatie.
Heb van mijn man een Chinese fitbit gekregen. Veel interessanter dan gedacht. De 10.000 stappen haal ik makkelijk en ook mijn hartslag en bloeddruk zijn ok.. Mijn slaappatroon daarentegen daar is nog werk aan, slechte slaapkwaliteit en slaap heel licht. Ook laat hij zien als je moe bent en rust nodig hebt, het is een beetje een extra toets om te zien of ik mezelf goed genoeg aanvoel.
Always believe that something wonderful is about to happen.
woensdag 5 september 2018 13:38
Ik kom ook even het topic binnenstampen, hallo! Ik lees al een tijdje mee, maar vind het toch een beetje spannend om te mee te gaan schrijven, uit angst voor herkenning. Ik vind het 'fijn' om te lezen dat ik niet de enige ben die kampt met de typische klachten van een burnout, maar natuurlijk niet fijn dat jullie ze ook hebben. Zelf kamp ik al ruim een half jaar met o.a. een burnout en het herstel gaat me niet vlot genoeg. In mijn omgeving ken ik niemand die een burnout heeft meegemaakt. Het lijkt me fijn om hier af en toe mee te schrijven, ik ga mijn best doen af en toe even hoi te zeggen. 
Op het moment is mijn grootste obstakel en frustratie mijn zeer beperkte energie. Het lukt me ongeveer twee uur iets te doen buiten de deur met andere mensen dan mijn vriend. Ook in mijn eigen huis en eigen omgeving is het niet veel langer. Ik vind dit zo vervelend, ik wil zo graag meer kunnen, en mijn leven oppakken, maar het lukt gewoon niet. Is direct ook een mooie uitdaging om mee om te gaan natuurlijk..
Hoe gaan jullie ermee om als er een activiteit, zoals een feestje of een afspraak, aankomt, waar je heel erg graag naartoe wilt, maar waarvan je weet dat het je heel veel energie gaat kosten en je niet de hele tijd erbij kunt zijn? Een aantal maanden geleden heb ik tickets gekocht voor een feest waar ik heel graag heen wou, met de gedachte dat ik tegen die tijd wel wat meer hersteld zou zijn en hopelijk een uur of drie heen kon gaan. Nu is het evenement over drie weken, maar ik denk niet dat ik het langer dan een of twee uur zou redden voordat ik helemaal overprikkeld ben en vind het knetterspannend. Ik heb echter al zo veel leuke dingen het laatste half jaar moeten laten schieten omdat het niet ging, dat het me ook wel heel leuk lijkt om weer eens de deur uit te gaan 's avonds en dan vooral dit evenement. Ook al moet ik daarna dagen herstellen, ik wil zo graag weer even ''leven'' en iets doen uit mijn ''oude'' leven. Hoe doen jullie dat? Laat je veel dingen schieten? Ga je wel, maar korter? Of misschien nog wel iets heel anders?
Op het moment is mijn grootste obstakel en frustratie mijn zeer beperkte energie. Het lukt me ongeveer twee uur iets te doen buiten de deur met andere mensen dan mijn vriend. Ook in mijn eigen huis en eigen omgeving is het niet veel langer. Ik vind dit zo vervelend, ik wil zo graag meer kunnen, en mijn leven oppakken, maar het lukt gewoon niet. Is direct ook een mooie uitdaging om mee om te gaan natuurlijk..
Hoe gaan jullie ermee om als er een activiteit, zoals een feestje of een afspraak, aankomt, waar je heel erg graag naartoe wilt, maar waarvan je weet dat het je heel veel energie gaat kosten en je niet de hele tijd erbij kunt zijn? Een aantal maanden geleden heb ik tickets gekocht voor een feest waar ik heel graag heen wou, met de gedachte dat ik tegen die tijd wel wat meer hersteld zou zijn en hopelijk een uur of drie heen kon gaan. Nu is het evenement over drie weken, maar ik denk niet dat ik het langer dan een of twee uur zou redden voordat ik helemaal overprikkeld ben en vind het knetterspannend. Ik heb echter al zo veel leuke dingen het laatste half jaar moeten laten schieten omdat het niet ging, dat het me ook wel heel leuk lijkt om weer eens de deur uit te gaan 's avonds en dan vooral dit evenement. Ook al moet ik daarna dagen herstellen, ik wil zo graag weer even ''leven'' en iets doen uit mijn ''oude'' leven. Hoe doen jullie dat? Laat je veel dingen schieten? Ga je wel, maar korter? Of misschien nog wel iets heel anders?
woensdag 5 september 2018 13:52
Voor mij ook heel veel herkenning.
Lees al even mee maar nog niks gepost.
Ben een tijdje uit de running geweest en probeer het nu weer op te bouwen, qua werk, sport enz.
Het gebrek aan energie, heel herkenbaar Tortilla, daar loopt bij mij eigenlijk alles op vast.
Ik ben helaas bijna nooit meer klachtenvrij (wel betere periodes) en ik vind dat met periodes heel frustrerend.
Ook snel overprikkeld, veel moe, reïntegratie gaat moeizaam en in mijn vrije tijd ben ik eigenlijk te moe om iets leuks voor mezelf te doen, wat ik júist zo mis...
Ik kom een andere keer even uitgebreider reageren, (slechte dag) maar in ieder geval veel herkenning
Lees al even mee maar nog niks gepost.
Ben een tijdje uit de running geweest en probeer het nu weer op te bouwen, qua werk, sport enz.
Het gebrek aan energie, heel herkenbaar Tortilla, daar loopt bij mij eigenlijk alles op vast.
Ik ben helaas bijna nooit meer klachtenvrij (wel betere periodes) en ik vind dat met periodes heel frustrerend.
Ook snel overprikkeld, veel moe, reïntegratie gaat moeizaam en in mijn vrije tijd ben ik eigenlijk te moe om iets leuks voor mezelf te doen, wat ik júist zo mis...
Ik kom een andere keer even uitgebreider reageren, (slechte dag) maar in ieder geval veel herkenning
yesss wijzigde dit bericht op 05-09-2018 15:48
21.23% gewijzigd
woensdag 5 september 2018 15:10
Welkom tortilla en yesss!
Ik zou dan denk ik toch het cancelen en in plaats van dat feest iets anders, kleiners gaan doen. Lunchen met je vriend. Naar de bios. Of iets anders waar je ook van kunt genieten. Maar wat niet op een 8,9,10 qua spannend en energie kost, ligt.
Klote. Erg frustrerend. Maar de frustratie kost ook weer kostbare energie. Dus beter het laten gaan en iets anders leuks gaan doen!
Ik zou dan denk ik toch het cancelen en in plaats van dat feest iets anders, kleiners gaan doen. Lunchen met je vriend. Naar de bios. Of iets anders waar je ook van kunt genieten. Maar wat niet op een 8,9,10 qua spannend en energie kost, ligt.
Klote. Erg frustrerend. Maar de frustratie kost ook weer kostbare energie. Dus beter het laten gaan en iets anders leuks gaan doen!
donderdag 6 september 2018 10:20
Dit inderdaad.Gele_Suikerspin schreef: ↑05-09-2018 15:10Klote. Erg frustrerend. Maar de frustratie kost ook weer kostbare energie. Dus beter het laten gaan en iets anders leuks gaan doen!
Welkom tortilla en yess!
@gele_suikerspin: fijn dat je weer een beetje aan het opkrabbelen bent! Hopelijk helpen de medicijnen.
@Mariska: ik zou ook overwegen naar de oude psycholoog te gaan, dat kost je misschien ook wat minder energie omdat je het al 'kent' zegmaar. Hoop dat het een beetje helpt allemaal! En zorg dat je nu rust, uit je vorige posts bleek dat je idd precies een type bent dat tegen een BO aanloopt. Verantwoordelijkheidsgevoel, gedreven, het idee hebben onmisbaar te zijn. Maar niemand is dat: de wereld draait ook door als jij werkt aan je herstel
@spinaziebietje: he bah, vervelend dat je je zo voelt. Sterkte, ik hoop dat een nieuwe diagnose perspectief biedt
@vienna: handig, zo'n fitbit! Fijn ook om bevestiging te krijgen op hoe je je voelt, we lijken onszelf snel te vergeten. Heb je je uren nog kunnen verminderen op je werk, zodat je minder uren zou moeten werken in herstel?
Met mij gaat het wel oke. Ik heb nu een paar dagen weer fulltime gewerkt en dat ging, maar was ook erg vermoeiend. Werk daarom bewust de rest van de week thuis en ook weer minder uren. Wel start ik binnenkort echt bij de nieuwe opdrachtgever, en dat is ook nog eens dichter bij huis
. Ik merk dat het me wat spanning geeft, maar dat is vooral gezonde spanning omdat het nieuwe mensen en een nieuwe werkomgeving is.Wat wel veel spanning geeft is de situatie van mijn broer, zijn relatie is uit gegaan en broer zit nu met enorm liefdesverdriet. Hij heeft veel aan mij als steun via whatsapp en ik merk dat ik me druk om hem maak want ik vind het zo sneu.
Het nee zeggen gaat wel oke, ik blijf het lastig vinden maar probeer erop te letten. Ik forceer me ook op open communicatie, dus openlijk spreken over mijn persoonlijke zorgen en twijfels. En bovenal: problemen laten bij mensen die het kunnen oplossen en het niet op mezelf betrekken. Nu merk ik dat collega's dat alsnog doen, maar ik blijf nee zeggen. Komt misschien wat onbetrokken over soms, maar het helpt mij echt niet om me druk te gaan maken over dingen waar ik niks van weet en geen invloed op heb
vrijdag 7 september 2018 20:11
Hey Mariska: klinkt als een heel constructief gesprek dat je bij de huisarts hebt gehad. Het is inderdaad heel verwarrend dat je nu leuke dingen moet doen. En toch je hebt het nodig. Zie het als de mogelijkheid om op te laten. Je bent nu helemaal leeg en er moet weer energie in en dat krijg je door leuke dingen te doen. Wat ik heel prettig vond is een lijstje maken met energielekken en energiegevers. Dan gaf het 'leuke dingen doen' bij meer een doel.
Welkom Tortilla en Yess.
Fijn dat jullie komen meeschrijven.
Tortilla: gebrek aan energie en makkelijk overprikkeld zijn jammer genoeg typisch BO. Energie komt heel langzaam weer terug, neem de tijd. Heb je inzicht in de zaken die je energie geven of bij kwijt geraakt? Wat betreft afspraken, in het begin van mijn BO ging ik bijna nergens heen en moest ik overal nee op zeggen. Langzaamaan wordt het meer, voor zaken die ik heel leuk vind heb ik overprikkeling wel over. Misschien dat je wel naar feestje kunt gaan maar ervoor en erna rekening mee houden. Meer rust nemen en op andere afspraken nee zeggen.
Yess: wat tof dat je weer aan het opbouwen bent met werkt, sport etc. Energie is idd een frustrerende drempel. Ben zelf ook wel bang voor eventuele blijvende (rest)klachten. Probeer het postief te zien als zijnde BO maakt dat ik anders in het leven sta en dat zo mijn klachten wel steeds minder gaan worden en uiteindelijk verdwijnen.
Pijnboompitje: knap dat je een aantal dagen fulltime hebt kunnen werken Goed zeg dat het nee-zeggen zo vlot verloopt. Denk niet dat je onbetrokken lijkt. Daarvoor ben je net veel te betrokken met je werk.
Lief dat je klaarstaat voor je broer.
Welkom Tortilla en Yess.
Fijn dat jullie komen meeschrijven.
Tortilla: gebrek aan energie en makkelijk overprikkeld zijn jammer genoeg typisch BO. Energie komt heel langzaam weer terug, neem de tijd. Heb je inzicht in de zaken die je energie geven of bij kwijt geraakt? Wat betreft afspraken, in het begin van mijn BO ging ik bijna nergens heen en moest ik overal nee op zeggen. Langzaamaan wordt het meer, voor zaken die ik heel leuk vind heb ik overprikkeling wel over. Misschien dat je wel naar feestje kunt gaan maar ervoor en erna rekening mee houden. Meer rust nemen en op andere afspraken nee zeggen.
Yess: wat tof dat je weer aan het opbouwen bent met werkt, sport etc. Energie is idd een frustrerende drempel. Ben zelf ook wel bang voor eventuele blijvende (rest)klachten. Probeer het postief te zien als zijnde BO maakt dat ik anders in het leven sta en dat zo mijn klachten wel steeds minder gaan worden en uiteindelijk verdwijnen.
Pijnboompitje: knap dat je een aantal dagen fulltime hebt kunnen werken
Goed zeg dat het nee-zeggen zo vlot verloopt. Denk niet dat je onbetrokken lijkt. Daarvoor ben je net veel te betrokken met je werk. Lief dat je klaarstaat voor je broer.
Always believe that something wonderful is about to happen.
donderdag 13 september 2018 09:34
Hoe gaat het bij iedereen?
Hier een beetje wiebelig. Goede dagen gehad en ook mindere. Er gebeurt veel hier, ik zit dus niet echt in rustig vaar water. Ik probeer mijn ritme te vinden maar er komen ook rare dingen tussendoor. Mijn irritatie level zit nu heel hoog. Ik zou bij wijze van spreke iemand over de toonbank kunnen trekken
Ik moet ook ongesteld worden dus misschien speelt dat ook mee. Vooral dat deze maatschappij continue naar een ander wijst word ik zo moe van, apotheker wijst naar huisarts, huisarts wijst naar apotheek, begeleider wijst naar coach, coach wijst naar begeleider. Uwv wijst naar werkgever, werkgever wijst naar uwv.
Dat soort dingen. Zo word het mij niet duidelijk wat er nu moet gebeuren als iedereen geen antwoord geeft. Zucht. Komt allemaal wel goed. Maar ben er even klaar mee.
Hier een beetje wiebelig. Goede dagen gehad en ook mindere. Er gebeurt veel hier, ik zit dus niet echt in rustig vaar water. Ik probeer mijn ritme te vinden maar er komen ook rare dingen tussendoor. Mijn irritatie level zit nu heel hoog. Ik zou bij wijze van spreke iemand over de toonbank kunnen trekken
Ik moet ook ongesteld worden dus misschien speelt dat ook mee. Vooral dat deze maatschappij continue naar een ander wijst word ik zo moe van, apotheker wijst naar huisarts, huisarts wijst naar apotheek, begeleider wijst naar coach, coach wijst naar begeleider. Uwv wijst naar werkgever, werkgever wijst naar uwv.Dat soort dingen. Zo word het mij niet duidelijk wat er nu moet gebeuren als iedereen geen antwoord geeft. Zucht. Komt allemaal wel goed. Maar ben er even klaar mee.
donderdag 13 september 2018 09:48
Kan mij soms ook storen aan artsen, net als bij psychologen trouwens. Zodra er meerdere diagnoses door elkaar lopen kunnen ze hier in mijn ervaring erg slecht mee om gaan. En kunnen ze ook iets voorschrijven wat dan een andere diagnose schaat. Omdat ze alles in hokjes doen. Eerst pakken we dit aan, dan dat. Sorry, mijn irritatie level ligt hoog zoals ik al zei 
En ook de, de klachten zijn nu over, je kunt stoppen met het medicijn!
Waarom zijn de klachten over denk je, doooor dat medicijn natuurlijk. Grrrrr
En ook de, de klachten zijn nu over, je kunt stoppen met het medicijn!
Waarom zijn de klachten over denk je, doooor dat medicijn natuurlijk. Grrrrr
donderdag 13 september 2018 10:35
Daev83, voor instanties hoef je absoluut niet bang te zijn. Zelfs als mensen hun kinderen slaan, proberen ze de kids thuis te houden. Wel gaan ze dan kijken hoe dit te voorkomen. Ze zijn er absoluut voor om kinderen bij ouders en andersom te houden.
Misschien eens bellen met veilig thuis, dit kan anoniem. Dan word je waarschijnlijk gerustgesteld. Ze zijn absoluut niet verwijtend.
Als je toegeeft dat je het niet meer trekt, kan dat voordelen hebben. Het wijkteam kan dan meedenken en je bijvoorbeeld tijdelijk huishoudelijke ondersteuning geven, of ze kunnen kijken dat de kinderen 1x per maand een dagje naar een ander gezin kunnen. Niet omdat jij het fout doet. Maar zodat jij die dag even rust kunt nemen.
Mijn advies met jou klachten is, contact opnemen met veilig thuis. Voor je eigen geruststelling, anoniem advies vragen wat er gebeurt als een moeder een burnout krijgt. Je angst is namelijk niet reëel.
Contact opnemen met het wijkteam. Geef aan dat je het even niet meer trekt. Vraag hulp.
Afspraak bedrijfsarts maken.
Afspraak huisarts maken.
Ik mag geen diagnose stellen. Maar ja, ik denk dat je overspannen bent of zelfs al een burnout hebt.
Onderstaande test vind ik erg objectief. Als je in het oranje of rood zit, echt afspraak bedrijfsarts, huisarts, wijkteam maken.
https://www.mijnkwartier.nl/online-zelf ... st-bent%2F
Misschien eens bellen met veilig thuis, dit kan anoniem. Dan word je waarschijnlijk gerustgesteld. Ze zijn absoluut niet verwijtend.
Als je toegeeft dat je het niet meer trekt, kan dat voordelen hebben. Het wijkteam kan dan meedenken en je bijvoorbeeld tijdelijk huishoudelijke ondersteuning geven, of ze kunnen kijken dat de kinderen 1x per maand een dagje naar een ander gezin kunnen. Niet omdat jij het fout doet. Maar zodat jij die dag even rust kunt nemen.
Mijn advies met jou klachten is, contact opnemen met veilig thuis. Voor je eigen geruststelling, anoniem advies vragen wat er gebeurt als een moeder een burnout krijgt. Je angst is namelijk niet reëel.
Contact opnemen met het wijkteam. Geef aan dat je het even niet meer trekt. Vraag hulp.
Afspraak bedrijfsarts maken.
Afspraak huisarts maken.
Ik mag geen diagnose stellen. Maar ja, ik denk dat je overspannen bent of zelfs al een burnout hebt.
Onderstaande test vind ik erg objectief. Als je in het oranje of rood zit, echt afspraak bedrijfsarts, huisarts, wijkteam maken.
https://www.mijnkwartier.nl/online-zelf ... st-bent%2F
donderdag 13 september 2018 10:59
En eerlijk zijn naar je omgeving. Creëer een cirkel van een aantal mensen die je vertrouwd. Bv de huisarts, je man, een vriendin, een familie lid, de bedrijfsarts.
Het is moeilijk maar wees echt eerlijk. Laat je echte zelf aan een aantal mensen zien. Ze zullen je juist meer waarderen, iedereen heeft zo zijn zwaktes en dat maakt jou een mens. En zullen je graag helpen.
Het is moeilijk maar wees echt eerlijk. Laat je echte zelf aan een aantal mensen zien. Ze zullen je juist meer waarderen, iedereen heeft zo zijn zwaktes en dat maakt jou een mens. En zullen je graag helpen.
donderdag 13 september 2018 13:19
Ik heb helaas geen kinderen. Wel een burnout. Iedereen hier in dit topic heeft (signalen van) een burnout.
Ik heb veilig thuis eens moeten bellen ivm een situatie bij mijn buren en ze gingen hier heel zorgvuldig mee om. Meer bezorgd ook om de ouders. Hun doel is absoluut niet om ouders en kinderen te scheiden. Eerder om dit te voorkomen en de helpende hand te bieden. Ook bemoeien ze zich niet snel met de manier van opvoeden. Ze weten heel goed dat in sommige culturen, veel nee helpen in het huishouden en laat buiten spelen van jonge kinderen bij een bepaalde cultuur bv horen. En dat er dus verschillende manieren van opvoeden zijn.
Ik had een negatiever beeld door media over jeugdzorg maar dat ik helemaal omgedraaid.
Ik heb veilig thuis eens moeten bellen ivm een situatie bij mijn buren en ze gingen hier heel zorgvuldig mee om. Meer bezorgd ook om de ouders. Hun doel is absoluut niet om ouders en kinderen te scheiden. Eerder om dit te voorkomen en de helpende hand te bieden. Ook bemoeien ze zich niet snel met de manier van opvoeden. Ze weten heel goed dat in sommige culturen, veel nee helpen in het huishouden en laat buiten spelen van jonge kinderen bij een bepaalde cultuur bv horen. En dat er dus verschillende manieren van opvoeden zijn.
Ik had een negatiever beeld door media over jeugdzorg maar dat ik helemaal omgedraaid.
donderdag 13 september 2018 16:19
Hoi!
Ik ben eigenlijk nieuw bij dit forum, maar dit onderwerp spreekt mij zeer aan. Ik zit namelijk sinds iets meer dan een jaar thuis vanwege een burn-out. Ik heb hele diepe perioden gekend, waar ik eigenlijk continu moe was, niet uit bed of van de bank kwam, en niemand anders dan mijn vriend of familie wilde zien. Ik heb ook allemaal lichamelijke symptomen gehad zoals verschillende ontstekingen, veel ziek/verkouden zijn, buikklachten als ik te moe werd en ook hartkloppingen/overslaan van slagen (zoals fam1977 schreef). Sinds kort gaat het eigenlijk een stukje beter, sinds ik naar een holistisch arts ben geweest. Hij heeft geconstateerd dat ik bijnieruitputting had en me daardoor steeds zo moe voelde, en ook daardoor niet kon opladen. Hij heeft me behandeld met acupunctuur en verschillende supplementen en ik heb het idee dat nu eindelijk het herstel is ingezet!
Maar al die tijd heb ik heel erg het contact met "lotgenoten" gemist. Ik weet het, er zijn genoeg fora en groepen waar je online contact met elkaar kan hebben, maar ik wil graag face-to-face contact hebben zodat je echt de steun van elkaar voelt en ook ervaringen kunt uitwisselen. Ik weet niet of jullie dit herkennen?
Zo ja, ik heb inmiddels maar het heft in eigen hand genomen en op Facebook zo'n (besloten) groep opgericht. Het is nog heel erg in de beginnende fase, maar mocht iemand er ook behoefte aan hebben, kom er eens kijken! Het heet "Burn-out? Burn-inn!". Dit is geen reclame, zo bedoel ik het absoluut niet want ik verdien er niks aan, maar ik ben gewoon op zoek naar mensen met wie ik kan praten!
Ik ben eigenlijk nieuw bij dit forum, maar dit onderwerp spreekt mij zeer aan. Ik zit namelijk sinds iets meer dan een jaar thuis vanwege een burn-out. Ik heb hele diepe perioden gekend, waar ik eigenlijk continu moe was, niet uit bed of van de bank kwam, en niemand anders dan mijn vriend of familie wilde zien. Ik heb ook allemaal lichamelijke symptomen gehad zoals verschillende ontstekingen, veel ziek/verkouden zijn, buikklachten als ik te moe werd en ook hartkloppingen/overslaan van slagen (zoals fam1977 schreef). Sinds kort gaat het eigenlijk een stukje beter, sinds ik naar een holistisch arts ben geweest. Hij heeft geconstateerd dat ik bijnieruitputting had en me daardoor steeds zo moe voelde, en ook daardoor niet kon opladen. Hij heeft me behandeld met acupunctuur en verschillende supplementen en ik heb het idee dat nu eindelijk het herstel is ingezet!
Maar al die tijd heb ik heel erg het contact met "lotgenoten" gemist. Ik weet het, er zijn genoeg fora en groepen waar je online contact met elkaar kan hebben, maar ik wil graag face-to-face contact hebben zodat je echt de steun van elkaar voelt en ook ervaringen kunt uitwisselen. Ik weet niet of jullie dit herkennen?
Zo ja, ik heb inmiddels maar het heft in eigen hand genomen en op Facebook zo'n (besloten) groep opgericht. Het is nog heel erg in de beginnende fase, maar mocht iemand er ook behoefte aan hebben, kom er eens kijken! Het heet "Burn-out? Burn-inn!". Dit is geen reclame, zo bedoel ik het absoluut niet want ik verdien er niks aan, maar ik ben gewoon op zoek naar mensen met wie ik kan praten!
vrijdag 14 september 2018 02:00
Welkom Grietje! Heftig he, wat BO en bijnieruitputting lichamelijk met je doen. Fijn dat je een behandelaar gevonden hebt die je begrijpt en helpt. Mag ik vragen welke supplementen je neemt?
Heb zelf ook gezocht naar lotgenoten. Dit forum heeft mij altijd veel geholpen. Na veel zoeken heb ik BO-wandelingen gevonden (in BE), dat zijn vrijwilligers met ervaring of op dit moment een BO die ongeveer 1 keer per maand een wandeling organiseren. We beginnen met een kort voorstelrondje en daarna maken we een wandeling (niet te ver) en als afsluiting iets drinken. Het is een heel prettige manier om met elkaar om te gaan en door de wandeling is het iets makkelijker om met elkaar te praten. Wat ik weleens een nadeel vind aan mensen rechtstreeks te ontmoeten is dat er soms heel negatieve mensen tussen kunnen zitten. Bij een BO-wandeling zat eens iemand met een zware depressie (niet de depressief gerelateerde klachten die bij BO horen) en dat maakte alles heel zwaarmoedig. Ook op de revalidatie merk ik soms een wedstrijdje om ter zieks en zieligs. Weet ook niet goed of het echt te vermijden is, maar misschien wel iets waar je rekening mee kunt houden. Succes alvast met je lotgenoten groep!. Heel leuk dat je dit opstart.
Gele Suikerspin: Kan mij voorstellen dat je irritatie-niveau hoog is als je zo weinig duidelijkheid krijgt van je behandelaars. Kun je niet 'gewoon' een antwoord eisen? Bij mij is de huisarts mijn hoofdbehandelaar en als ik het echt niet meer weet, dan lost zij het op. Ook bizar dat ze een combinatie-diagnose te moeilijk is. Heel vaak hoort het toch bij elkaar? De specialist zei hierover:' let niet teveel op de diagnoses, de behandeling lijkt heel erg op elkaar en daar kun beter mee bezig zijn'. (had het met haar over BO, CVS, fybro, bijnieruitputting en EDS). Daar had ze wel een punt. Vind het zelf ook prettiger om op de behandeling te focussen.
Vandaag naar werk geweest. Ben eindelijk bezig met opstarten van werken. Nu bezig met praktische zaken op het werk te regelen (zoals laptop) en nieuwe regelgeving op het werk onder de knie te krijgen. Vanaf oktober krijg ik daadwerkelijk taken. Ben blij dat het eindelijk als 'echt' opstarten voelt, maar wat is dit vermoeiend. Kwam thuis en ben meteen in slaap gevallen (wat maakt dat ik nu wakker ben).
Hoe is het verder met iedereen? Rodelimo weer terug van vakantie?
Heb zelf ook gezocht naar lotgenoten. Dit forum heeft mij altijd veel geholpen. Na veel zoeken heb ik BO-wandelingen gevonden (in BE), dat zijn vrijwilligers met ervaring of op dit moment een BO die ongeveer 1 keer per maand een wandeling organiseren. We beginnen met een kort voorstelrondje en daarna maken we een wandeling (niet te ver) en als afsluiting iets drinken. Het is een heel prettige manier om met elkaar om te gaan en door de wandeling is het iets makkelijker om met elkaar te praten. Wat ik weleens een nadeel vind aan mensen rechtstreeks te ontmoeten is dat er soms heel negatieve mensen tussen kunnen zitten. Bij een BO-wandeling zat eens iemand met een zware depressie (niet de depressief gerelateerde klachten die bij BO horen) en dat maakte alles heel zwaarmoedig. Ook op de revalidatie merk ik soms een wedstrijdje om ter zieks en zieligs. Weet ook niet goed of het echt te vermijden is, maar misschien wel iets waar je rekening mee kunt houden. Succes alvast met je lotgenoten groep!. Heel leuk dat je dit opstart.
Gele Suikerspin: Kan mij voorstellen dat je irritatie-niveau hoog is als je zo weinig duidelijkheid krijgt van je behandelaars. Kun je niet 'gewoon' een antwoord eisen? Bij mij is de huisarts mijn hoofdbehandelaar en als ik het echt niet meer weet, dan lost zij het op. Ook bizar dat ze een combinatie-diagnose te moeilijk is. Heel vaak hoort het toch bij elkaar? De specialist zei hierover:' let niet teveel op de diagnoses, de behandeling lijkt heel erg op elkaar en daar kun beter mee bezig zijn'. (had het met haar over BO, CVS, fybro, bijnieruitputting en EDS). Daar had ze wel een punt. Vind het zelf ook prettiger om op de behandeling te focussen.
Vandaag naar werk geweest. Ben eindelijk bezig met opstarten van werken. Nu bezig met praktische zaken op het werk te regelen (zoals laptop) en nieuwe regelgeving op het werk onder de knie te krijgen. Vanaf oktober krijg ik daadwerkelijk taken. Ben blij dat het eindelijk als 'echt' opstarten voelt, maar wat is dit vermoeiend. Kwam thuis en ben meteen in slaap gevallen (wat maakt dat ik nu wakker ben).
Hoe is het verder met iedereen? Rodelimo weer terug van vakantie?
Always believe that something wonderful is about to happen.
vrijdag 14 september 2018 12:34
Goedemiddag,
Niet nieuw hier wel even veranderd van naam.
Kreeg het idee dat mensen rondom mijn werk meer dingen wisten als dat ik verteld had. Dat kan of de arbo arts geweest zijn die wat meer verteld heeft als dat mocht van mij. Of er is hier nog iemand op het forum waarvan ik al een vermoede had dat ik haar ken. Zij is overigens niet actief hier.
Maar goed, zijn nog meerdere redenen en met deze naam kunnen ze geen link leggen. De andere naam dacht ik ook van niet, maar goed.
Lekker rommelig verhaal allemaal. Dat is hoe mijn hoofd zich de laatste dagen gedraagt. Erg lastig. Het voelt als zo'n sla centrifuge.
Voor degene die zich afvragen wie ik was, degene waar nu alleen nog maar puntjes in de berichten staan. Dat account word zsm geanonimiseerd.
Niet nieuw hier wel even veranderd van naam.
Kreeg het idee dat mensen rondom mijn werk meer dingen wisten als dat ik verteld had. Dat kan of de arbo arts geweest zijn die wat meer verteld heeft als dat mocht van mij. Of er is hier nog iemand op het forum waarvan ik al een vermoede had dat ik haar ken. Zij is overigens niet actief hier.
Maar goed, zijn nog meerdere redenen en met deze naam kunnen ze geen link leggen. De andere naam dacht ik ook van niet, maar goed.
Lekker rommelig verhaal allemaal. Dat is hoe mijn hoofd zich de laatste dagen gedraagt. Erg lastig. Het voelt als zo'n sla centrifuge.
Voor degene die zich afvragen wie ik was, degene waar nu alleen nog maar puntjes in de berichten staan. Dat account word zsm geanonimiseerd.
vrijdag 14 september 2018 14:00
Hee Vienna, ja ik ben weer terug van vakantie. De vakantie was echt tof. We hebben veel gewandeld, wat echt verbazingwekkend goed ging! Ben ik zo blij mee
Toen ik terugkwam ben ik echter wel in een behoorlijke emotionele chaos beland. (daarom heb ik eigenlijk ook nog niet geschreven hier)
Na mijn vakantie had ik een gesprek met mijn manager + HR. Naar mijn idee ging alles na ons vorige gesprek (in juni en juli) echt veel beter, kan ik me beter concentreren, heb ik meer output etc.
In dit gesprek vorige week bleek echter dat het bedrijf mijn mening niet deelt, en dat ze ook niet denken dat ik dat nog binnen afzienbare tijd ga verbeteren. Heel anders dan er in juli gezegd werd.
Het was echt een klap voor mij.... Ik had het niet verwacht, omdat er alleen dingen ten goede veranderd zijn tov de vorige keer.
Maargoed, het loopbaantraject, wat eerst enkel oriëntatie zou zijn, wordt nu dus omgezet in intern of extern solliciteren.
Ik vind het nog altijd moeilijk te accepteren. Het komt niet overeen met hoe ik de situatie zelf zie, en ook niet met hoe mijn direct leidinggevende dat ziet. Die was ook erg verbaasd toen ik hem daarover vertelde en kon zich er ook niet in herkennen.
Zelf vind ik het een heel lastig punt. Ik vond het al lastig om te accepteren om minder uur dan 40 te gaan werken (of als reintegratiedoel te stellen), maar nu heb ik het idee dat ik dat net had geaccepteerd en nu is er weer dit. Minder uur als 40 uur per week in deze functie (heel misschien 32) is echter niet mogelijk volgens het bedrijf. Maar 32 is voor mij nu gewoon nog niet haalbaar met de behandeling erbij.
Ik heb het idee dat het echt zoveel beter gaat al als een half jaar geleden, maar het is gewoon niet genoeg
.
Ben nu dus ook best wel behoorlijk van slag. Heb deze week de psycholoog, bedrijfsarts, loopbaancoach, manager, HR en leidinggevende hierover gesproken. Nu moet ik denk ik voornamelijk alles laten bezinken.
Het idee dat ik nu gewoon niet goed genoeg meer ben voor mijn eigen werk, wat ik eerst makkelijk kon, maakt me heel verdrietig. Ik vind het heel moeilijk te accepteren dat alles wat er gebeurd is toch zoveel impact heeft op mij dat het er ook de komende (paar jaar volgens de psycholoog) tijd ervoor zorgt dat ik dat allemaal niet meer kan.
Allemaal dingen die ik natuurlijk ergens in mijn achterhoofd wel vreesde, maar nu het werkelijkheid word toch behoorlijk hard aankomen.
De bedrijfsarts zegt dat ik vooral moet kijken naar wat ik wel kan, ipv niet, dus dat gaat ik de komende tijd dus proberen.
Ik vind het echter wel supermoeilijk om nu op mijn werk te zitten in de wetenschap dat mijn werk volgens het bedrijf dus niet goed genoeg is, maar ik het nu wel moet blijven doen tot er wat anders is. Het maakt ook dat ik me weer net zo voel als eerst. Moe, weinig concentratie, angst.
En nu elke dag geconfronteerd worden met een plek waar ik wel graag zou blijven, maar waar ik weet dat ik binnenkort weg moet maakt het niet beter.
De bedrijfsarts adviseerde om over een vaststellingsovereenkomst te praten met werkgever als ik voel dat ik er echt niet meer tegen kan, maarja....
Nou goed, het is ingewikkeld allemaal iig.
Ik ga later ook reageren op jullie allemaal!
Toen ik terugkwam ben ik echter wel in een behoorlijke emotionele chaos beland. (daarom heb ik eigenlijk ook nog niet geschreven hier)
Na mijn vakantie had ik een gesprek met mijn manager + HR. Naar mijn idee ging alles na ons vorige gesprek (in juni en juli) echt veel beter, kan ik me beter concentreren, heb ik meer output etc.
In dit gesprek vorige week bleek echter dat het bedrijf mijn mening niet deelt, en dat ze ook niet denken dat ik dat nog binnen afzienbare tijd ga verbeteren. Heel anders dan er in juli gezegd werd.
Het was echt een klap voor mij.... Ik had het niet verwacht, omdat er alleen dingen ten goede veranderd zijn tov de vorige keer.
Maargoed, het loopbaantraject, wat eerst enkel oriëntatie zou zijn, wordt nu dus omgezet in intern of extern solliciteren.
Ik vind het nog altijd moeilijk te accepteren. Het komt niet overeen met hoe ik de situatie zelf zie, en ook niet met hoe mijn direct leidinggevende dat ziet. Die was ook erg verbaasd toen ik hem daarover vertelde en kon zich er ook niet in herkennen.
Zelf vind ik het een heel lastig punt. Ik vond het al lastig om te accepteren om minder uur dan 40 te gaan werken (of als reintegratiedoel te stellen), maar nu heb ik het idee dat ik dat net had geaccepteerd en nu is er weer dit. Minder uur als 40 uur per week in deze functie (heel misschien 32) is echter niet mogelijk volgens het bedrijf. Maar 32 is voor mij nu gewoon nog niet haalbaar met de behandeling erbij.
Ik heb het idee dat het echt zoveel beter gaat al als een half jaar geleden, maar het is gewoon niet genoeg
. Ben nu dus ook best wel behoorlijk van slag. Heb deze week de psycholoog, bedrijfsarts, loopbaancoach, manager, HR en leidinggevende hierover gesproken. Nu moet ik denk ik voornamelijk alles laten bezinken.
Het idee dat ik nu gewoon niet goed genoeg meer ben voor mijn eigen werk, wat ik eerst makkelijk kon, maakt me heel verdrietig. Ik vind het heel moeilijk te accepteren dat alles wat er gebeurd is toch zoveel impact heeft op mij dat het er ook de komende (paar jaar volgens de psycholoog) tijd ervoor zorgt dat ik dat allemaal niet meer kan.
Allemaal dingen die ik natuurlijk ergens in mijn achterhoofd wel vreesde, maar nu het werkelijkheid word toch behoorlijk hard aankomen.
De bedrijfsarts zegt dat ik vooral moet kijken naar wat ik wel kan, ipv niet, dus dat gaat ik de komende tijd dus proberen.
Ik vind het echter wel supermoeilijk om nu op mijn werk te zitten in de wetenschap dat mijn werk volgens het bedrijf dus niet goed genoeg is, maar ik het nu wel moet blijven doen tot er wat anders is. Het maakt ook dat ik me weer net zo voel als eerst. Moe, weinig concentratie, angst.
En nu elke dag geconfronteerd worden met een plek waar ik wel graag zou blijven, maar waar ik weet dat ik binnenkort weg moet maakt het niet beter.
De bedrijfsarts adviseerde om over een vaststellingsovereenkomst te praten met werkgever als ik voel dat ik er echt niet meer tegen kan, maarja....
Nou goed, het is ingewikkeld allemaal iig.
Ik ga later ook reageren op jullie allemaal!
vrijdag 14 september 2018 14:31
rodelimo, dit had ik ook niet zien aankomen. Dikke voor jou.
Je komt over als een geweldig en vooral ook warme persoon. Blijf jezelf alsjeblieft op die manier zien. Als een waardevol, mooi mens
Praktische, je mag een second opinion bedrijfsarts aanvragen sinds dit jaar mag dat.
Ook kun je een onafhankelijk arbeidsdeskundig onderzoek eisen. Hier heb je recht op.
Je werk kan dit namelijk niet beslissen.
Een arbeidsdeskundige (betaald door werkgever) kan alleen advies uitbrengen.
Mocht bovenstaande niet lukken of helpen, kun je een deskundigheidsoordeel uwv aanvragen. Volgens mij 300 euro ofzo.
Maar snap dat dit allemaal bakken met energie kost!
Vooral emotioneel. En als je voor je rechten op wilt komen ook juridisch.
Je kunt je natuurlijk afvragen of jij je in de toekomst nog prettig gaat voelen in een bedrijf die zo met het herstelde personeel omgaat.
Heb je voor jezelf dingen die je rust geven? Heel veel sterkte
voor jou.Je komt over als een geweldig en vooral ook warme persoon. Blijf jezelf alsjeblieft op die manier zien. Als een waardevol, mooi mens
Praktische, je mag een second opinion bedrijfsarts aanvragen sinds dit jaar mag dat.
Ook kun je een onafhankelijk arbeidsdeskundig onderzoek eisen. Hier heb je recht op.
Je werk kan dit namelijk niet beslissen.
Een arbeidsdeskundige (betaald door werkgever) kan alleen advies uitbrengen.
Mocht bovenstaande niet lukken of helpen, kun je een deskundigheidsoordeel uwv aanvragen. Volgens mij 300 euro ofzo.
Maar snap dat dit allemaal bakken met energie kost!
Vooral emotioneel. En als je voor je rechten op wilt komen ook juridisch.
Je kunt je natuurlijk afvragen of jij je in de toekomst nog prettig gaat voelen in een bedrijf die zo met het herstelde personeel omgaat.
Heb je voor jezelf dingen die je rust geven? Heel veel sterkte
vrijdag 14 september 2018 16:36
Hee Gele Suikerspin, dankjewel voor je bericht, lief van je . Bedankt ook voor de praktische tips!
In mijn geval is het jammer dat ik al buiten de 2 jaar ziek zijn zit. Je krijgt na die 2 jaar nog 26 weken extra om jezelf te bewijzen (als mogelijke vooruitgang blijkt uit het wia rapport van de arts het UWV). Ik zit nu halverwege mijn 26 weken zo'n beetje.
Theoretisch gezien heb ik dus nog ongeveer 13 weken om te bewijzen dat ik het echt wel kan. De vraag is nu vooral: "wil ik dat kunnen op de manier hoe mijn werkgever het wil hebben?". Want voordat ik misschien zal voldoen moet ik 32 u/w werken en stressvol werk met deadlines doen, wat ik nu nog niet doe. Wel hetzelfde werk, maar zonder deadlines.
Ik zag het zelf wel zitten om eind van het jaar in 24 uur mijn volledige werk te kunnen doen (incl deadlines), maar 32 uur ga ik echt niet halen.
24 uur is geen optie meer, omdat ik dan niet nuttig zou zijn voor de afdeling.
Maar dan val je daarna in principe onder het gewone ontslagrecht, als ik het goed heb begrepen, dus kunnen ze wel ontslag voor me aanvragen. Of, mocht dat niet werken bij het UWV, een vaststellingsovereenkomst opstellen.
Ik heb hulp hierbij van de vakbond. Gelukkig! Dat had ik eigenlijk veel eerder in moeten schakelen. Zij kunnen evt ook helpen met het WIA gebeuren en mee naar die keuringen. Ook is het nu heel fijn om juridisch advies te krijgen.
Heb met man afgesproken dat hij volgende keer meegaat naar gesprekken met de werkgever. Ik hoop dat dat werkt, want hij is er inmiddels emotioneel ook al behoorlijk bij betrokken natuurlijk. Anders is iemand die er iets verder vanaf staat misschien idd handiger... Ga ik eens over nadenken!
Het is idd zo jammer dat het zoveel energie kost allemaal:(. Ik heb nu ook echt zoiets van: "laat het ajb afgelopen zijn allemaal met het werk, maakt me niet uit hoe!" Terwijl ik weet dat ik toch gewoon nog eens moet doorzetten. Ik word er nu alleen zo moedeloos van.
Juist omdat ik nu redelijk met al dit gedoe om kan gaan weet ik dat het veel beter met me gaat als een jaar geleden bijv. Opzich een goed teken. Maar ik moet nu wel vreselijk oppassen dat dit me niet weer al mijn energie gaat kosten. Ik merk nu al dat ik weer in mijn oude gewoontes verval (veel chocolade eten, veel series kijken, minder graag naar buiten gaan, etc) en dat wil ik echt proberen te voorkomen.
Dan maar een jaar schoonmaakwerk ofzo ipv dit werk, als ik daar tenminste gewoon mijn werk kan doen en daar niet weer ziek van word.
Net ben ik even in het zwembad geweest, dat was wel fijn! Even alle frustratie van me af zwemmen. Ben nu moe, maar voldaan.
Nu maar even mijn boek in duiken!
Fijn weekend vast allemaal!
. Bedankt ook voor de praktische tips!In mijn geval is het jammer dat ik al buiten de 2 jaar ziek zijn zit. Je krijgt na die 2 jaar nog 26 weken extra om jezelf te bewijzen (als mogelijke vooruitgang blijkt uit het wia rapport van de arts het UWV). Ik zit nu halverwege mijn 26 weken zo'n beetje.
Theoretisch gezien heb ik dus nog ongeveer 13 weken om te bewijzen dat ik het echt wel kan. De vraag is nu vooral: "wil ik dat kunnen op de manier hoe mijn werkgever het wil hebben?". Want voordat ik misschien zal voldoen moet ik 32 u/w werken en stressvol werk met deadlines doen, wat ik nu nog niet doe. Wel hetzelfde werk, maar zonder deadlines.
Ik zag het zelf wel zitten om eind van het jaar in 24 uur mijn volledige werk te kunnen doen (incl deadlines), maar 32 uur ga ik echt niet halen.
24 uur is geen optie meer, omdat ik dan niet nuttig zou zijn voor de afdeling.
Maar dan val je daarna in principe onder het gewone ontslagrecht, als ik het goed heb begrepen, dus kunnen ze wel ontslag voor me aanvragen. Of, mocht dat niet werken bij het UWV, een vaststellingsovereenkomst opstellen.
Ik heb hulp hierbij van de vakbond. Gelukkig! Dat had ik eigenlijk veel eerder in moeten schakelen. Zij kunnen evt ook helpen met het WIA gebeuren en mee naar die keuringen. Ook is het nu heel fijn om juridisch advies te krijgen.
Heb met man afgesproken dat hij volgende keer meegaat naar gesprekken met de werkgever. Ik hoop dat dat werkt, want hij is er inmiddels emotioneel ook al behoorlijk bij betrokken natuurlijk. Anders is iemand die er iets verder vanaf staat misschien idd handiger... Ga ik eens over nadenken!
Het is idd zo jammer dat het zoveel energie kost allemaal:(. Ik heb nu ook echt zoiets van: "laat het ajb afgelopen zijn allemaal met het werk, maakt me niet uit hoe!" Terwijl ik weet dat ik toch gewoon nog eens moet doorzetten. Ik word er nu alleen zo moedeloos van.
Juist omdat ik nu redelijk met al dit gedoe om kan gaan weet ik dat het veel beter met me gaat als een jaar geleden bijv. Opzich een goed teken. Maar ik moet nu wel vreselijk oppassen dat dit me niet weer al mijn energie gaat kosten. Ik merk nu al dat ik weer in mijn oude gewoontes verval (veel chocolade eten, veel series kijken, minder graag naar buiten gaan, etc) en dat wil ik echt proberen te voorkomen.
Dan maar een jaar schoonmaakwerk ofzo ipv dit werk, als ik daar tenminste gewoon mijn werk kan doen en daar niet weer ziek van word.
Net ben ik even in het zwembad geweest, dat was wel fijn! Even alle frustratie van me af zwemmen. Ben nu moe, maar voldaan.
Nu maar even mijn boek in duiken!
Fijn weekend vast allemaal!
