Gezondheid
alle pijlers
Jong en Burn-out deel 2
maandag 19 juni 2017 15:58
Hier schrijven we verder over onze ervaringen rond burn-out.
Deel één werd gestart door ingeb84 en kan je hier vinden:
gezondheid/jong-en-burnout/list_messages/238113
Iedereen op dit topic kent het gevoel dat je lange teksten niet kunt lezen door de 'mist' in je hoofd, door vermoeidheid of nog een andere reden. Je hoeft je dus zeker niet te excuseren als je niet alles leest of niet altijd op iedereen reageert.
Deel één werd gestart door ingeb84 en kan je hier vinden:
gezondheid/jong-en-burnout/list_messages/238113
Iedereen op dit topic kent het gevoel dat je lange teksten niet kunt lezen door de 'mist' in je hoofd, door vermoeidheid of nog een andere reden. Je hoeft je dus zeker niet te excuseren als je niet alles leest of niet altijd op iedereen reageert.
Always believe that something wonderful is about to happen.
woensdag 30 januari 2019 14:41
Hoi Allemaal,
T is alweer een tijd terug dat ik iets heb geschreven hier. Laatste maanden waren druk en hectisch.
Momenteel zit ik nog steeds thuis en ben gestart met EMDR therapie. Nu 1 sessie gehad en ben benieuwd naar de volgende sessie. Ik vond het wel pittig en heel erg vermoeiend.
Het gaat nog een beetje op en af. Merk dat ik weer meer van dingen kan genieten en ook steeds meer weer kan ondernemen. Al wordt ik nog regelmatig even terug gefloten als ik weer te veel heb gedaan, dan ben ik echt super moe en ook weer wat down.
De laatste keer heb ik bij de bedrijfsarts aangegeven niet meer terug te willen naar mijn oude functie. Het aan het bed staan, onregelmatige diensten etc. Is te vermoeiend voor mij en zorgt voor stres. De bedrijfsarts gaf aan dat er over een tijd bekeken moet worden of dat ik dit medisch nodig heb of niet. Dat was nu nog te vroeg om te beoordelen. Al heb ik de laatste jaren altijd al moeite gehad met onregelmatig werken, dus ga er vanuit dat dit wel goed gaat komen. 2019 wordt het jaar voor mij met veel veranderingen en hopelijk een passende nieuwe baan voor mij.
Succes allemaal!
Liefs
T is alweer een tijd terug dat ik iets heb geschreven hier. Laatste maanden waren druk en hectisch.
Momenteel zit ik nog steeds thuis en ben gestart met EMDR therapie. Nu 1 sessie gehad en ben benieuwd naar de volgende sessie. Ik vond het wel pittig en heel erg vermoeiend.
Het gaat nog een beetje op en af. Merk dat ik weer meer van dingen kan genieten en ook steeds meer weer kan ondernemen. Al wordt ik nog regelmatig even terug gefloten als ik weer te veel heb gedaan, dan ben ik echt super moe en ook weer wat down.
De laatste keer heb ik bij de bedrijfsarts aangegeven niet meer terug te willen naar mijn oude functie. Het aan het bed staan, onregelmatige diensten etc. Is te vermoeiend voor mij en zorgt voor stres. De bedrijfsarts gaf aan dat er over een tijd bekeken moet worden of dat ik dit medisch nodig heb of niet. Dat was nu nog te vroeg om te beoordelen. Al heb ik de laatste jaren altijd al moeite gehad met onregelmatig werken, dus ga er vanuit dat dit wel goed gaat komen. 2019 wordt het jaar voor mij met veel veranderingen en hopelijk een passende nieuwe baan voor mij.
Succes allemaal!
Liefs
donderdag 31 januari 2019 20:46
Hier gaat het langzaam ook weer steeds wat beter.
Januari was een drukke maand met de laatste examens van mijn opleiding, verjaardagen en gewoon werken.
Inmiddels ben ik geslaagd voor mijn opleiding en begin ik morgen met mijn nieuwe baan. Omdat januari zo druk was heb ik besloten in februari echt een stap terug te nemen, en me alleen te focussen op werk. Dat vergt voorlopig wel energie genoeg
Daarnaast merk ik dat de dagen weer wat langer worden, dat zorgt er ook voor dat ik wat meer energie heb.
Januari was een drukke maand met de laatste examens van mijn opleiding, verjaardagen en gewoon werken.
Inmiddels ben ik geslaagd voor mijn opleiding en begin ik morgen met mijn nieuwe baan. Omdat januari zo druk was heb ik besloten in februari echt een stap terug te nemen, en me alleen te focussen op werk. Dat vergt voorlopig wel energie genoeg
Daarnaast merk ik dat de dagen weer wat langer worden, dat zorgt er ook voor dat ik wat meer energie heb.
woensdag 8 mei 2019 18:33
Ik zat van de week nog aan dit topic te denken.
Hier gaat het wel beter gelukkig.
Nadat ik met mijn opleiding klaar was, kon ik gelijk aan de slag in mijn nieuwe functie.
Helaas liep ik al snel tegen een te hoge werkdruk op. Ik voelde mezelf weer slechter worden. Ik nam het werk mee naar huis, sliep slechter, was opgejaagd.
Om lang verhaal kort te houden, uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat dit (nog) niet bij me past. Helaas komt burn-out in de zorg ook veel voor, merk ik wel.
In overleg met werk heb ik mijn ontslag ingediend. Inmiddels had ik contact gehad met 1 van mijn oude werkgevers waar ik een hele fijne tijd heb gehad. Ze zaten te springen om personeel en sinds vorige week werk ik daar weer.
Al met al gaat het wel beter. Nu is het belangrijkste dat ik eerst mijn draai weer ga vinden, en de rust blijf houden, zowel qua werk als privé.
Hier gaat het wel beter gelukkig.
Nadat ik met mijn opleiding klaar was, kon ik gelijk aan de slag in mijn nieuwe functie.
Helaas liep ik al snel tegen een te hoge werkdruk op. Ik voelde mezelf weer slechter worden. Ik nam het werk mee naar huis, sliep slechter, was opgejaagd.
Om lang verhaal kort te houden, uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat dit (nog) niet bij me past. Helaas komt burn-out in de zorg ook veel voor, merk ik wel.
In overleg met werk heb ik mijn ontslag ingediend. Inmiddels had ik contact gehad met 1 van mijn oude werkgevers waar ik een hele fijne tijd heb gehad. Ze zaten te springen om personeel en sinds vorige week werk ik daar weer.
Al met al gaat het wel beter. Nu is het belangrijkste dat ik eerst mijn draai weer ga vinden, en de rust blijf houden, zowel qua werk als privé.
zondag 12 mei 2019 13:02
Hier gaat het na 3,5 jaar herstel beter. Ik kom echt van niet kunnen wandelen, fietsen, autorijden, koken, sociaal, zelfs een jaar kon ik niet meer zelfstandig wonen.
Naar nu gelukkig weer dingen ondernemen. Niet volledig hersteld nog. Maar gelukkig wat levenskwaliteit terug
Dit duurde erg lang. Ik kon pas na 2 jaar weer auto rijden en nog steeds niet verder weg als 30 minuten auto rijden.
Ook bios lukt soms weer en koken.
Werk nog steeds niet. Voor mezelf zorgen en enigszins sociaal en klusjes (medicatie ophalen, huis enzo) zijn voor mij een fulltime klus.
Want moet tussen door nog steeds herstellen.
Zijn er nog mensen van mijn tijd in dit forum? Als je het leuk vind een update te geven. Leuk!
Zo niet, ook oké. Alles is goed in dit topic.
Veel sterkte en geluk aan iedereen
Naar nu gelukkig weer dingen ondernemen. Niet volledig hersteld nog. Maar gelukkig wat levenskwaliteit terug
Dit duurde erg lang. Ik kon pas na 2 jaar weer auto rijden en nog steeds niet verder weg als 30 minuten auto rijden.
Ook bios lukt soms weer en koken.
Werk nog steeds niet. Voor mezelf zorgen en enigszins sociaal en klusjes (medicatie ophalen, huis enzo) zijn voor mij een fulltime klus.
Want moet tussen door nog steeds herstellen.
Zijn er nog mensen van mijn tijd in dit forum? Als je het leuk vind een update te geven. Leuk!
Zo niet, ook oké. Alles is goed in dit topic.
Veel sterkte en geluk aan iedereen
donderdag 16 mei 2019 17:09
Hee Gele Suikerspin,
Bij mij beetje hetzelfde. Niet volledig hersteld nog, nog niet halverwege, maar wel zover dat ik blij met mijn leven ben. Nog steeds wel 75% op de bank vermoedelijk, maar wel met eigen bedrijfje, liefde, een rijk sociaal leven, leuk huissie met vriend en momenteel ook mantelzorg voor mijn zieke vader, dat is heel fijn dat ik nu aan mobiliteit en stabiliteit zoveel gewonnen heb dat dat ook kan.
Hopelijk zit er nog meer in, het gaat wel langzaam. Maar ik herken het suikerspin, dat je allang blij bent als je weer een soort van leven hebt
Succes allemaal!! Bij de meesten duurt het niet zo lang hoor, niet ontmoedigd raken
Bij mij beetje hetzelfde. Niet volledig hersteld nog, nog niet halverwege, maar wel zover dat ik blij met mijn leven ben. Nog steeds wel 75% op de bank vermoedelijk, maar wel met eigen bedrijfje, liefde, een rijk sociaal leven, leuk huissie met vriend en momenteel ook mantelzorg voor mijn zieke vader, dat is heel fijn dat ik nu aan mobiliteit en stabiliteit zoveel gewonnen heb dat dat ook kan.
Hopelijk zit er nog meer in, het gaat wel langzaam. Maar ik herken het suikerspin, dat je allang blij bent als je weer een soort van leven hebt
Succes allemaal!! Bij de meesten duurt het niet zo lang hoor, niet ontmoedigd raken
donderdag 16 mei 2019 17:40
Fijn te horen Tigri! Ik keek nu toevallig net online.
Haha, ja... Bij de meesten duurt een burn-out niet zo lang als bij mij ook. Ik heb dan ook wel wat meer als 'gewoon' een burnout. En ik denk jij ook. Daar kunnen wij niks aan doen. Veel sterkte! En hopelijk krijgen we nog iets meer levens kwaliteit
Haha, ja... Bij de meesten duurt een burn-out niet zo lang als bij mij ook. Ik heb dan ook wel wat meer als 'gewoon' een burnout. En ik denk jij ook. Daar kunnen wij niks aan doen. Veel sterkte! En hopelijk krijgen we nog iets meer levens kwaliteit
zondag 2 juni 2019 23:29
Ik heb onlangs 2 jaar thuis gezeten met een burn-out.. eigenlijk al een langere tijd overspannen vanwege werkdruk en een hele slechte relatie. Vervolgens individuele en groepstherapie gehad en EMDR. Medicatie voor de ADD en de diagnose borderline en PTSS gekregen. Op een gegeven moment was ik sterk genoeg om de relatie te verbreken en ook weer te gaan sporten en in mijzelf te investeren. Veel gesprekken met de psycholoog en zelf ook proberen op een andere manier te kijken naar dingen.
Ik ben toen gaan solliciteren en vond een leuk bedrijf met een functie die me aansprak. En na 2 jaar thuis gezeten te hebben ben ik daar 40 uur per week begonnen, zonder dit langzaam op te bouwen. Ik merk dat het voor mij belangrijk is om onder de mensen te komen en mij ook belangrijk te voelen in deze maatschappij. Met een uitkering thuis op de bank werd ik nog ongelukkiger van binnen. Ook legde ik mijzelf allemaal taken op die ik “moest” doen omdat ik toch niet werkte. Super frustrerend. En ik had spontaan last van iedereen die voor mijn deur parkeerde en die wat lawaai maakte. Tja als je veel thuis bent ga je ineens veel op andere dingen letten.
Mijn moeder zit momenteel al 25 jaar thuis. Wat begon als een burn-out ( wat ze in die tijd nauwelijks kende) is nu toch wel een zware manische depressie geworden. Ik ben dan ook van mening dat als je jezelf niet tijdig bij elkaar raapt en in de slachtofferrol blijft zitten de kans van slagen minimaal is om uit deze vicieuze cirkel te komen. Als ik nu op visite bij haar kom en zeg “ hee mam zullen we even een ijsje halen? Dan is het antwoord “ nee daar heb ik geen kracht voor ik ben vandaag al een blokje om geweest” en dat is natuurlijk wel sneu om als dochter zijnde te horen en je eigen moeder niet te kunnen motiveren..
Helaas is het wat het is en hoop ik dat iedereen vooruit gaat. Ook kleine stapjes zijn uiteraard stapjes..
Ik ben toen gaan solliciteren en vond een leuk bedrijf met een functie die me aansprak. En na 2 jaar thuis gezeten te hebben ben ik daar 40 uur per week begonnen, zonder dit langzaam op te bouwen. Ik merk dat het voor mij belangrijk is om onder de mensen te komen en mij ook belangrijk te voelen in deze maatschappij. Met een uitkering thuis op de bank werd ik nog ongelukkiger van binnen. Ook legde ik mijzelf allemaal taken op die ik “moest” doen omdat ik toch niet werkte. Super frustrerend. En ik had spontaan last van iedereen die voor mijn deur parkeerde en die wat lawaai maakte. Tja als je veel thuis bent ga je ineens veel op andere dingen letten.
Mijn moeder zit momenteel al 25 jaar thuis. Wat begon als een burn-out ( wat ze in die tijd nauwelijks kende) is nu toch wel een zware manische depressie geworden. Ik ben dan ook van mening dat als je jezelf niet tijdig bij elkaar raapt en in de slachtofferrol blijft zitten de kans van slagen minimaal is om uit deze vicieuze cirkel te komen. Als ik nu op visite bij haar kom en zeg “ hee mam zullen we even een ijsje halen? Dan is het antwoord “ nee daar heb ik geen kracht voor ik ben vandaag al een blokje om geweest” en dat is natuurlijk wel sneu om als dochter zijnde te horen en je eigen moeder niet te kunnen motiveren..
Helaas is het wat het is en hoop ik dat iedereen vooruit gaat. Ook kleine stapjes zijn uiteraard stapjes..
woensdag 12 juni 2019 22:39
Nee dat klopt helemaal. Maar ook vaak heeft ze nog niks gedaan en is ze al enkele dagen niet buiten geweest en is de koelkast erg leeg en dan lukt het me ook niet om haar mee naar buiten te krijgen terwijl ik echt mijn oprechte best doe. Maar daar tegenover staat wel dat ze continue klaagt dat ze ook maar “alleen” is en geen partner of vriendinnen heeft. Tja en alle mannen op de datingsites zijn suf terwijl ze toch echt zelf niet wilt afspreken. Ze zit letterlijk de hele dag op de bank en leest een boekje. Ik heb contact met haar hulpverlener van “ wij Eindhoven” en de “ GGzE” maar zij lijken maar niet te begrijpen dat dit nooit beter wordt. Ik ken mijn moeder ook niet anders.. als iemand nog tips heeft, altijd welkom!Gele_Suikerspin schreef: ↑03-06-2019 00:07Tip, overleg een activiteit eerder. Dan had je moeder niet gewandeld die dag, maar waarschijnlijk gezellig met jou een ijsje gedaan.
Je kunt niet voor haar bepalen natuurlijk waar ze per dag haar energie aan besteed.
zondag 30 juni 2019 11:43
Hej iedereen..
Ook ik ben sinds 2 maanden in de burn out/ overspannen geraakt. Ik werkte 6 dagen per week (5 stage, en 1 bijbaan in shell) en ging op het eind van mijn stageperiode aan en daarmee eindelijk na 4 jaar alsnog een mbo4 diploma.
Ik ben namelijk al 33 jaar maar had alsnog een voltijdsopleiding gevolgd op mn 29ste door bij mijn ouders terug te gaan wonen en radicaal overnieuw te beginnen.
8 wegen geleden echter sloeg het noodlot toe. Op een dag die heel druk was op stage dacht ik thuis lekker verder te gaan met series en programma's kijken (game of thrones was weer net begonnen dus ja..) en toen ik erna nog voetbal wou kijken kreeg ik om 21:15 ineens een steek in mn zij en licht gevoel in mijn hoofd. Ik dacht direct het ergste.. schoot in een paniekaanval die ik tot dan nog nooit zo had ervaren en heb zelfs 112 gebeld.
Uiteindelijk bleek er niks aan de hand te zijn volgens nader onderzoek op de huisartsenpost. Maar de angst was geboren.
In de dagen erna bleef ik last houden van symptomen als duizeligheid, slechter slapen, concentratievermindering en overprikkeling.
Steeds meer ging ik zoeken naar verklaringen op internet, urenlang google afgezocht wat misschien alles nog wel verergert heeft en de huisartsdeur platgelopen.
Hun namen als eerste het woord overwerkt in de mond.. En ze hebben een punt. Wanneer ik de symptomen bekijk kan ik bij overspannenheid/ burn out zo'n beetje alles wegvinken. Het enige wat ik nog wel heb is enige energie om 's ochtends op te staan en bijvoorbeeld een stuk wandelen of een kleine boodschap doen is geen probleem.
Onbekende winkels zoals een grote Real in Duitsland echter zorgde laatst voor grote overprikkeling en paniek.
Inmiddels onderzoek gehad van de neuroloog, geen uitvalverschijnselen (dus hij verdenkt ook geen letsel in de vorm van CVA (hier ligt mijn angst, want mijn hoofd functioneert niet zoals het hoort, het schrijven van dit bericht is al een hele opgave).
Groot screening bloedonderzoek was volledig ok.
22 juli komt nog een uitslag MRI. Ook hier verwacht ik dat alles ok zal zijn.
Ik denk toch overspannen... maar wat ik het akelig..
Moeite hebben met autorijden. Niet meer naar tv's en computers kunnen kijken zonder je ogen te knijpen omdat je voelt dat het teveel is.
Niet meer kunnen lezen omdat je er hoofdpijn van krijgt.
Je werktaken niet meer kunnen uitvoeren omdat concentratie ook hoofdpijn geeft..
Wat is het akelig om dit mee te maken... en de angst en de zorgen of het goedkomt??
Ook ik ben sinds 2 maanden in de burn out/ overspannen geraakt. Ik werkte 6 dagen per week (5 stage, en 1 bijbaan in shell) en ging op het eind van mijn stageperiode aan en daarmee eindelijk na 4 jaar alsnog een mbo4 diploma.
Ik ben namelijk al 33 jaar maar had alsnog een voltijdsopleiding gevolgd op mn 29ste door bij mijn ouders terug te gaan wonen en radicaal overnieuw te beginnen.
8 wegen geleden echter sloeg het noodlot toe. Op een dag die heel druk was op stage dacht ik thuis lekker verder te gaan met series en programma's kijken (game of thrones was weer net begonnen dus ja..) en toen ik erna nog voetbal wou kijken kreeg ik om 21:15 ineens een steek in mn zij en licht gevoel in mijn hoofd. Ik dacht direct het ergste.. schoot in een paniekaanval die ik tot dan nog nooit zo had ervaren en heb zelfs 112 gebeld.
Uiteindelijk bleek er niks aan de hand te zijn volgens nader onderzoek op de huisartsenpost. Maar de angst was geboren.
In de dagen erna bleef ik last houden van symptomen als duizeligheid, slechter slapen, concentratievermindering en overprikkeling.
Steeds meer ging ik zoeken naar verklaringen op internet, urenlang google afgezocht wat misschien alles nog wel verergert heeft en de huisartsdeur platgelopen.
Hun namen als eerste het woord overwerkt in de mond.. En ze hebben een punt. Wanneer ik de symptomen bekijk kan ik bij overspannenheid/ burn out zo'n beetje alles wegvinken. Het enige wat ik nog wel heb is enige energie om 's ochtends op te staan en bijvoorbeeld een stuk wandelen of een kleine boodschap doen is geen probleem.
Onbekende winkels zoals een grote Real in Duitsland echter zorgde laatst voor grote overprikkeling en paniek.
Inmiddels onderzoek gehad van de neuroloog, geen uitvalverschijnselen (dus hij verdenkt ook geen letsel in de vorm van CVA (hier ligt mijn angst, want mijn hoofd functioneert niet zoals het hoort, het schrijven van dit bericht is al een hele opgave).
Groot screening bloedonderzoek was volledig ok.
22 juli komt nog een uitslag MRI. Ook hier verwacht ik dat alles ok zal zijn.
Ik denk toch overspannen... maar wat ik het akelig..
Moeite hebben met autorijden. Niet meer naar tv's en computers kunnen kijken zonder je ogen te knijpen omdat je voelt dat het teveel is.
Niet meer kunnen lezen omdat je er hoofdpijn van krijgt.
Je werktaken niet meer kunnen uitvoeren omdat concentratie ook hoofdpijn geeft..
Wat is het akelig om dit mee te maken... en de angst en de zorgen of het goedkomt??
woensdag 3 juli 2019 18:35
Ik heb laatste pagina helemaal gelezen. Jullie berichtjes geven me gelukkig wat hoop en vertrouwen. Om te lezen dat je van helemaal niks meer kunnen weer terug een avondje naar de bios of autorijden weer kan is echt heel fijn om te lezen wanneer je deze onzichtbare klachten hebt. Wat is het toch akelig naar om dit te ervaren. Hopelijk zijn jullie er ook nog. Je zoekt toch een beetje steun bij je lotgenoten merk ik steeds.
woensdag 3 juli 2019 22:42
Ja dat heb ik ook, ik zit helaas nog middenin een burn-out en ik merk dat ik het erg fijn vind om met mensen te praten die in dezelfde situatie zitten als mij.Dennis089 schreef: ↑03-07-2019 18:35Ik heb laatste pagina helemaal gelezen. Jullie berichtjes geven me gelukkig wat hoop en vertrouwen. Om te lezen dat je van helemaal niks meer kunnen weer terug een avondje naar de bios of autorijden weer kan is echt heel fijn om te lezen wanneer je deze onzichtbare klachten hebt. Wat is het toch akelig naar om dit te ervaren. Hopelijk zijn jullie er ook nog. Je zoekt toch een beetje steun bij je lotgenoten merk ik steeds.
Vooral omdat burn-out in mijn directe omgeving niet voorkomt en het voor mij dus lastiger is om daar herkenning en begrip uit te kunnen halen.
Maar wat is het een zware en moeilijke weg zeg.. pff..
Ik heb een aantal verhalen van jullie teruggelezen en ben blij om te zien dat er écht een lichtpuntje is aan het einde van deze tunnel.
donderdag 4 juli 2019 08:58
Ik heb vandaag mijn laatste echte volle dag op stage. En daarmee is ook de dag aangebroken waarop ik moet stoppen met temazepam.
Ik heb het 5 weken lang dagelijks genomen 10mg voor slapen. Ik hoop dat het meevalt en ik geen of weinig last krijg.. Ik kan er zo weinig over vinden...
Ik gebruikte het iom huisartse om niet uit te vallen en de 40u te kunnen blijven draaien voor m'n diploma. Maar nu dat binnen is moet ik vanavond zonder slapen. Helppp....
Ik heb het 5 weken lang dagelijks genomen 10mg voor slapen. Ik hoop dat het meevalt en ik geen of weinig last krijg.. Ik kan er zo weinig over vinden...
Ik gebruikte het iom huisartse om niet uit te vallen en de 40u te kunnen blijven draaien voor m'n diploma. Maar nu dat binnen is moet ik vanavond zonder slapen. Helppp....
donderdag 4 juli 2019 20:21
Er is een verschil tussen willen en kunnen.BB74 schreef: ↑12-06-2019 22:39Nee dat klopt helemaal. Maar ook vaak heeft ze nog niks gedaan en is ze al enkele dagen niet buiten geweest en is de koelkast erg leeg en dan lukt het me ook niet om haar mee naar buiten te krijgen terwijl ik echt mijn oprechte best doe. Maar daar tegenover staat wel dat ze continue klaagt dat ze ook maar “alleen” is en geen partner of vriendinnen heeft. Tja en alle mannen op de datingsites zijn suf terwijl ze toch echt zelf niet wilt afspreken. Ze zit letterlijk de hele dag op de bank en leest een boekje. Ik heb contact met haar hulpverlener van “ wij Eindhoven” en de “ GGzE” maar zij lijken maar niet te begrijpen dat dit nooit beter wordt. Ik ken mijn moeder ook niet anders.. als iemand nog tips heeft, altijd welkom!
Wellicht KAN jou moeder dit niet. Er is niks mis met meerdere dagen binnen zitten. Ze kan haar boodschappen gewoon laten bezorgen.
Vraag je af of het echt je moeder is, die er problemen mee heeft. Of jij.
Je hoeft niet een oplossing te zoeken voor je moeder. Maar voor jezelf. Jij hebt er namelijk problemen mee. Uit niks blijkt dat jou moeder of haar hulpverlening het als een probleem ziet.
vrijdag 5 juli 2019 16:19
Gisteren eerste nacht zonder temazepam. Na 5 weken heb ik echt tegen dit moment opgezien. De verlichting zit hem dan wel in dat ik nu eindelijk klaar ben. Ik hoef even helemaal niks meer. Het diploma is er.
Over het stoppen, ik ging om 22:00u slapen. Ik probeerde eerst wat Harry Potter te kijken van te voren maar dit lukte niet. Ik kreeg er hoofdpijn van. Ik hoop echt dat ik ooit weer normaal tv/computer gebruik aankan.
Ik viel om 02:00u in slaap en tot 09:00 goed geslapen met een enkele keer wakker worden ofzo.
Vandaag merk ik vooral dat ik nog erger prikkelbaar ben. Ik kan niks meer hebben van geluid en vooral lawaai. Ik had toen straks de neiging om buiten de straatwerkers de huid vol te schelden![🤬]()
:p
Ik zit nu op 43u sinds de laatste temazepam inname (5weken dagelijks 10mg)
In geval van nood heb ik één oxazepam liggen. De rest heb ik aan mam gegeven zodat ik niet in de verleiding kom. Maar ik weet als ik die ene nu zou nemen dan kan ik wss weer een paar dagen extra door deze hel.
Hopelijk ga ik me snel weer beter voelen.
Groetjes,
Dennis
Over het stoppen, ik ging om 22:00u slapen. Ik probeerde eerst wat Harry Potter te kijken van te voren maar dit lukte niet. Ik kreeg er hoofdpijn van. Ik hoop echt dat ik ooit weer normaal tv/computer gebruik aankan.
Ik viel om 02:00u in slaap en tot 09:00 goed geslapen met een enkele keer wakker worden ofzo.
Vandaag merk ik vooral dat ik nog erger prikkelbaar ben. Ik kan niks meer hebben van geluid en vooral lawaai. Ik had toen straks de neiging om buiten de straatwerkers de huid vol te schelden
:pIk zit nu op 43u sinds de laatste temazepam inname (5weken dagelijks 10mg)
In geval van nood heb ik één oxazepam liggen. De rest heb ik aan mam gegeven zodat ik niet in de verleiding kom. Maar ik weet als ik die ene nu zou nemen dan kan ik wss weer een paar dagen extra door deze hel.
Hopelijk ga ik me snel weer beter voelen.
Groetjes,
Dennis
zaterdag 6 juli 2019 09:51
Gelukkig dat je nog redelijk goed geslapen hebt!
Denk je dat die prikkelbaarheid te maken heeft met het stoppen met de temazepam?
Gisteren had ik helaas ook weer een slechte dag, erg emotioneel wat resulteerde in huilbuien en meerdere paniekaanvallen..
Heb de hele dag op de bank doorgebracht met wat series en doelloze tv-programma's. Heb aan mezelf gemerkt dat het kijken naar bepaalde categorieën (actie, horror, thrillers) er op dit moment niet meer in zit, het stressniveau in mijn lichaam schiet hiervan echt heel erg omhoog.
Vanmorgen wakker geworden met veel onrust in mijn lijf maar dat is inmiddels alweer ver weggetrokken, hoop op vandaag een betere dag
Denk je dat die prikkelbaarheid te maken heeft met het stoppen met de temazepam?
Gisteren had ik helaas ook weer een slechte dag, erg emotioneel wat resulteerde in huilbuien en meerdere paniekaanvallen..
Heb de hele dag op de bank doorgebracht met wat series en doelloze tv-programma's. Heb aan mezelf gemerkt dat het kijken naar bepaalde categorieën (actie, horror, thrillers) er op dit moment niet meer in zit, het stressniveau in mijn lichaam schiet hiervan echt heel erg omhoog.
Vanmorgen wakker geworden met veel onrust in mijn lijf maar dat is inmiddels alweer ver weggetrokken, hoop op vandaag een betere dag
donderdag 11 juli 2019 15:44
Geen idee of dat kwam door de ontwenning maar kan goed. Ik merkte ook oorsuizen op wat ook een ontwenningsverschijnsel is. Verder niet veel last daarvan gehad en nu dus alweer één week zonder geslapen. Was al bijna vergeten dat ik ze geslikt heb haha.
Gisteren helaas wel een slechtere dag en vandaag ook nog de uitwerkingen daarvan. Ik had mijn diploma uitreiking en maar 2 uur geweest waarvan 1uur het officiële gedeelte met het uitreiken en dat andere uur aan een zijkant gezeten in de foyer. Dus al meer de rust opgezocht. Helaas was het geheel genoeg om me weer te overprikkelen waardoor mijn klachten weer toenamen zoals hoofdpijn, duizeligheid en het gevoel niet mezelf te zijn. Dat gevoel is heel subtiel maar ik merk het wel op. Net of ik in een bubbel zit dan.
Ik had het eerst op een andere site geschreven gisteravond en toen was ik een stuk emotioneler en werd gewoon genegeerd![🙄]()
m.a.w. Op die site kom ik niet meer en aangezien hier ook weinig geschreven wordt.. Misschien toch niet zoveel mensen met burn out klachten wordt het tijd me los te maken.
Ik heb me voorgenomen om weer te beginnen met sporten nu ik ziek thuis zit. Had gelezen dat hardlopen goed is dus hopelijk gaat het helpen en hopelijk komt er snel een einde aan deze ellende... Wat haat ik het om 'ziek' te zijn... Geef me dan liever een gebroken been ofzo dan weet ik teminste dat ik na 8 weken rust weer verder kan met m'n leven.
Gisteren helaas wel een slechtere dag en vandaag ook nog de uitwerkingen daarvan. Ik had mijn diploma uitreiking en maar 2 uur geweest waarvan 1uur het officiële gedeelte met het uitreiken en dat andere uur aan een zijkant gezeten in de foyer. Dus al meer de rust opgezocht. Helaas was het geheel genoeg om me weer te overprikkelen waardoor mijn klachten weer toenamen zoals hoofdpijn, duizeligheid en het gevoel niet mezelf te zijn. Dat gevoel is heel subtiel maar ik merk het wel op. Net of ik in een bubbel zit dan.
Ik had het eerst op een andere site geschreven gisteravond en toen was ik een stuk emotioneler en werd gewoon genegeerd
m.a.w. Op die site kom ik niet meer en aangezien hier ook weinig geschreven wordt.. Misschien toch niet zoveel mensen met burn out klachten wordt het tijd me los te maken.Ik heb me voorgenomen om weer te beginnen met sporten nu ik ziek thuis zit. Had gelezen dat hardlopen goed is dus hopelijk gaat het helpen en hopelijk komt er snel een einde aan deze ellende... Wat haat ik het om 'ziek' te zijn... Geef me dan liever een gebroken been ofzo dan weet ik teminste dat ik na 8 weken rust weer verder kan met m'n leven.
