Jong en Burn-out deel 2

Vienna, wat cool dat je weer paard gereden hebt en dat het goed ging! Gefeliciteerd! Lijkt me een heerlijk gevoel om te ontdekken dat dat alweer een beetje gaat.

Hoe is het bij jou verder? Al een besluit genomen over de psychiater?

Rianne, ik hoop dat het werk goed bevalt!

Hier gaat het best goed! Wel nog erg met ups en downs, maar nog wel met een stijgende lijn Ik merk dat ik makkelijker herstel als ik een keer over mijn grenzen gegaan ben, dat vind ik zo fijn om te merken!

Gisteren had ik een afspraak bij de bedrijfsarts. Die was gelukkig ook tevreden. Ik ga het werken op kantoor langzaam opbouwen, nu werk ik 3 dagen op kantoor, in september ga ik 4 proberen, en ik oktober 5. De overige dagen werk ik nu thuis. Als alles goed gaat (daar durf ik nog niet echt over na te denken, maar zou superfijn zijn!) ben ik dan half november ongeveer weer fulltime aan het werk. Ik ben zo benieuwd of het gaat lukken! Stiekem houd ik er wel rekening mee dat ik waarschijnlijk niet alle opbouw zal halen en het misschien een maand uitloopt ofzo, maar zelfs dan zou ik al heel blij zijn! Dat de bedrijfsarts daar al over begon vond ik wel motiverend in ieder geval

Ook heb ik gister met de HR en leidinggevende afspraken gemaakt over watvoor werk ik ga doen komende tijd, om aan de arbeidskundige te tonen dat ik mijn eigen werk best kan doen, alleen nu nog niet zo lang. Echt heel erg fijn dat ze zoveel mee denken en helpen om zo goed mogelijk te herstellen. Ik kan het werk dan binnenkort dan wat gaan afwisselen met verschillende klusjes, dat is erg fijn! Wat ik nu doe is opzich ook best leuk, maar wel een beetje saai . Alhoewel het perfect is voor nu, zolang ik nog niet zoveel kan.

En, ik mag toch nog een weekje op vakantie! De arbeidskundige had me geadviseerd niet op vakantie te gaan, omdat ik dan bijna een maand zou missen van de 3 maanden die ik heb om opbouw te laten zien. Daar had hij gelijk in natuurlijk, maar ik baalde wel behoorlijk dat we daarom niet op vakantie zouden kunnen.
Gelukkig vonden zowel mijn leidinggevende als de HR als de bedrijfsarts het wel erg belangrijk dat ik even weg zou gaan, dus zo kunnen we toch nog even weg . Nu dus maar keihard vakantieplannen maken, want we gaan over 1,5 week al weg:hihi:.

Gisteravond zijn mijn man en ik nog een stukje gaan fietsen naar de ijssalon een paar dorpen verderop. En het ging gewoon goed! Ik was wel echt moe na de tijd, en ben vroeg naar bed gegaan, maar het is wel gelukt en het was gezellig:) Dat soort dingen kan ik nu echt 10x zoveel meer van genieten als voor mijn burnout, grappig is dat.

Gaat best goed hier eigenlijk, bedenk ik me nu alas ik alles zo opschrijf. Fijn! Ik merk wel dat ik echt een stuk moeier ben als voorheen aan het eind van de dag nu het harder gaat met de opbouw, maar dat hoort bij de opbouw denk ik. Het word in ieder geval niet steeds erger, dus dat is fijn. Ik probeer goed naar mezelf te luisteren in ieder geval. Een heel goede oefening vwb de grenzen direct!

Gele suikerspin, hoe gaat het bij jou? Gaat het nog goed op de dagbesteding en bij de therapie?

@Vienna29 Nou snap het wel een beetje, zowel het boos worden als je er daarna schuldig over voelen. Honger doet veel met een mens sorry Het is ergens ook wel een beetje egoïstisch vind ik dan om niks te bewaren voor de ander, maar daar heeft ieder zn eigen visie op. Klinkt ook alsof je gewoon een hele nare dag had gehad en alles er even uit kwam, hopelijk komt het weer snel goed tussen jullie.

@Rodelimo Wat goed zeg zo te lezen! Dat je ook lekker met vakantie gaat en weer stukken kan fietsen, leuk dat je meer kan en ook meer kan genieten.

@Gele Suikerspin Jammer dat het niet zo goed gaat met je, ik herken het eenzaam zijn heel erg. Nieuwe contacten komen inderdaad niet zo leven binnenlopen en het kost veel moeite en energie om nieuwe contacten op te bouwen.

Ik heb wel alles gelezen van iedereen, maar ben veel ook weer kwijt nu. Misschien lees ik het zo nog even over en reageer ik weer. Het staat op de andere pagina.

Zelf voel ik me een beetje vreemd vooral laatste 2 weken en gestrest ook. Ik push mezelf om meer te doen, heb mijn fiets laten repareren en ben lid van de sportschool geworden. Dit komt toch door het bezoek aan het UWV, moest ook gisteren met de bus naar het GGZ. Was echt al heel lang niet meer alleen verder dan 3 straten van mijn huis geweest, dus het was heel gek en was er ook heel zenuwachtig voor. Zowel de reis als de intake. Fietste door mijn dorp naar het busstation en het was echt heel vreemd om al die dingen zo te zien, die zo dichtbij zijn, maar waar ik nooit meer kom. Wat ik wel vreemd vond bij het GGZ was dat er werd gezegd dat hun mij ook niet zullen gaan helpen met naar buiten gaan. Dus daarover voel ik me een beetje hulpeloos, want als ik voor mijn straatvrees daar niet terecht kan, waar dan wel Ik schaam me vooral over het gesprek, ik voel me alsof ik niet goed genoeg heb kunnen uitleggen waar ik mee geholpen wil worden en ik nu niet 'ziek' genoeg overkom om hulp te krijgen. Ik ga toch heel snel doen alsof het wel beter gaat dan dat het gaat uit een soort stress reactie. Hij begon ook over medicatie, waar ik van schrok. Heeft iemand hier daar ervaring mee? Ik zat eerst bij een minder grote instelling, waar mijn vorige psycholoog zat en voor mijn gevoel ben ik nu bij de grote pillenfabriek terecht gekomen. Voel me ook nog steeds het meest van de tijd bij mijn gevoel verwijderd en denk vaak aan woorden van vroeger van me niet aan mogen stellen en gewoon doorgaan. Wat ik nu ook dus probeer en opzich wel werkt, jammer alleen dat ik nog steeds vrij weinig liefde voel hierbij. Af en toe, maar meest van de tijd niet.

Oh, Vienna, wat balen dat je zo'n slechte dag had! Als er dan een ding teveel is, komen er meteen een hoop dingen nog bij is mijn ervaring. Ik kan me goed voorstellen dat als je de hele dag herrie aan je hoofd hebt, je man lekker uit is waar je zelf ook bij had willen zijn en het confronterend is dat je dat nog niet kan en je realiseert hoe lang je al ziek bent je even ontploft en moet huilen.

Ik moest stiekem wel lachen om je stukje wat je geschreven had over het eten Ookal is het dan helemaal niet grappig eigenlijk. Hoe reageerde je man? Heb je hem later nog wel je excuses gemaakt?
Het is mij ook een aantal keer overkomen. Dan probeerde mijn man zo goed zijn best te doen, maar was hij net even de laatste in een grote rij prikkels en ontplofte ik tegenover hem. Ik voelde me toen ook zo schuldig! Ook een heel rare ervaring, want ik ben normaal gesproken eigenlijk heel rustig en uit mijn emoties nooit heel expressief. Heel raar om jezelf dan zo te zien en dan te denken van: 'Wat doe ik nu?".

Ik hoop dat het inmiddels wat beter gaat met je, en dat je buren klaar zijn met de omheining. Het is vandaag zo heerlijk tuinvakantie-weer!

Ikibun, wat goed dat je ondanks je angsten meer probeert te bewegen en buiten te komen! Heb je van de GGZ instelling inmiddels wel een behandelplan oid gehad?
Misschien heb ik het tussendoor gemist, maar heb je ook al een soort conclusie/ opbouwplan van het UWV gehad?
Ik had eerst ook altijd erg last van het afzwakken van klachten in zo'n spreekuur. Het is me langzaam gelukt dat niet meer te doen, vooral door te denken: "als zij niet weten wat er precies mis is met mij kunnen ze er ook niets aan doen". Maar het voelt toch erg moeilijk om jezelf kwetsbaar en "zwak" op te stellen... Maar het is wel heel belangrijk om de goede hulp te krijgen!

Ik heb wel ervaring met medicatie. Mij heeft het in het begin erg goed geholpen tegen het piekeren en angsten (oa om weer naar buiten te gaan). Ik was er eerst erg op tegen (en als het niet meer nodig is stop ik er direct mee), maar uiteindelijk is het denk ik wel een goede stap geweest om ermee te beginnen.

Ik ben gisteren samen met mijn man uit eten geweest in de kerk! Haha, echt heel bijzonder. Er is hier in de buurt een kerk omgebouwd tot restaurant, maar echt heel mooi, met respect voor alle oude details. Was echt tof, en lekker

Vandaag ben ik naar het werk geweest. Het was wel gezellig, maar ik heb echt geen concentratie vandaag! Het werk ging dan ook voor geen meter, maargoed. Ik ben in ieder geval geweest.

Morgen heb ik een familiedag... Opzich wel leuk, maar ook wel erg druk, en aan de andere kant van het land. Ik vind het stiekem behoorlijk vervelend (vooral omdat we afgelopen zondag pas hiervan hoorde), omdat er nu weer een weekend (en evt maandag) aan energie op gaat aan familie ipv aan dingen die ik zelf leuk vind, terwijl we er 2 weken geleden nog een familieweekend hadden. En nog altijd voel ik me schuldig om dit te denken . Die grenzen he, zo frustrerend!

Nu ga ik een ijsje halen, daar vind ik het wel weer voor!

Rodelimo goed hoor dat je naar werk ben geweest. Ben benieuwd hoe je familiedag je vergaat. Andere kant van het land is niet niks, oppassen dat je rustig aan doet, zo'n dag kan echt slopend zijn, vooral omdat je niet 1-2-3 weg kan.

Nog een vraagje over de medicijnen. Slik je die nog steeds? En heb je er bijwerkingen van gehad? Ik hoor wisselende ervaringen hierover. Het is vorig jaar ook ter sprake gekomen en toen is het me sterk afgeraden uit mijn omgeving en ook door een andere specialist. Nu sprak ik er gisteren een vriend van me over en die zei al meteen van niet doen, die mensen eindigen nooit goed. Ken ook wel iemand die nu een soort kasplantje is en die vroeger leuk en spontaan was. Heb ook wel eens gelezen dat een huisdier nemen nog beter werkt dan medicatie, dus een hond of een vriendje denk ik aan Zo'n pug hondje lijkt me wel wat, kan alleen later weer lastig zijn met werk en vakanties natuurlijk. Zou het niet erg vinden om zon typisch iemand te worden die dan s zondags op het strand met de hond uit gaat waaien Net wel naar yoga geweest voor het eerst in de nieuwe sportschool, was wel leuk en de dame die het geeft kwam ook meteen een praatje maken. De sportschool ligt aan de rand van ons 'bos' en door het mooie weer gingen we dan buiten yoga doen, dat was echt heel leuk, ondanks ik heel moe was.

Bij het UWV is er uit gekomen dat ik in elk geval tot het einde van het jaar mijn uitkering houd zoals het nu is en dan vind er weer herkeuring plaats. Vanaf februari zou ik namelijk in de WIA of WW komen. Er is weinig qua plan, ik kan als ik wil een UWV in mijn omgeving bellen om samen te kijken naar mogelijkheden om langzaam aan op te bouwen. Ik denk nu wel na over werk, maar denk dat ik tot half augustus me eerst ga richten op meer naar buiten gaan, sport en mijn omgeving wat vergroten. Ik heb voor werk ook nog wat connecties uit het verleden natuurlijk, dus wil ook wat moet verzamelen om daar contact mee te leggen. En bovendien zal ik dan ook in het openbaar iets moeten gaan afspreken met diegene voor koffie of thee.

Van GGZ nog geen behandelplan, heb komende week nog een gesprek en dan einde van de week komt er een behandelplan.

Ikibun, ik gebruik de medicijnen nu nog steeds. Bij deze medicatie is het niet aan te raden het te gebruiken voor een korte periode, aangezien er meestal ong. 6 weken overheen gaat voordat het ingewerkt is, en je als je wil stoppen het dus ook weer moet afbouwen. Ik dacht dat er doorgaans geadviseerd wordt het minstens een jaar te gebruiken.
Mij heeft de medicatie goed geholpen, met name in het begin van mijn burn out. Ik had erg veel last van angsten, piekeren en paniekaanvallen, wat me enorm veel energie kostte. Ik heb toen de medicatie gekregen tegen die klachten, zodat ik mijn energie kon gebruiken om wat te kunnen ondernemen.
Heb er in het begin veel bijwerkingen van gehad, maar na een week of 6 was dat aardig over. Ik heb het idee dat mijn stemming wel wat vlakker is dan voorheen, maar dat bespaard me nu nog erg veel energie die anders in stemmingswisselingen zouden zitten. Ik denk dus dat dat wel goed is.
Ik ga wel proberen te stoppen als ik weer "gewoon" functioneer, want zonder pillen vind ik altijd beter als met!

Als een hond een optie was geweest had ik ook veel liever een hond gehad, maarja, dat moet maar net praktisch haalbaar zijn hea . Als het echter mogelijk is en je hebt de energie om hem op te voeden en uit te laten en je kan het later regelen met je werk zou ik het zeker niet laten! Lijkt me fijn om zo'n maatje te hebben.

Wel tof dat je naar yoga geweest bent!

Fijn dat je nog tot eind van het jaar de tijd gehad hebt om tot jezelf te kunnen komen. Geeft ook wel wat rust denk ik?

Vienna, wat jammer dat je je nog niet zo heel goed voelt. Heb je een beetje teveel gedaan/ afspraken gehad de laatste tijd? Of "gewoon" een fase van de burnout? Misschien weet de huisarts wel raad. Ik hoop in ieder geval voor je dat je gauw weer iets meer energie krijgt!

Wat goed dat je de discipline hebt om iedere dag een stukje te schrijven! Ik had mezelf dat ook voorgenomen vorig jaar, maar ik heb het geloof ik 2 dagen vol gehouden . Wel jammer, want ik had het nu toch graag teruggelezen om de vooruitgang te zien:).
Iedere dag iets positiefs opschrijven heb ik wel gedaan. Echt leerzaam vond ik, zeker als je jezelf verdrietig voelt om het terug te kunnen lezen.

Hier is het weekend redelijk goed verlopen. Het familiefeestje zaterdag is me toch nog wel meegevallen gelukkig. Het was best gezellig. We zijn wel veel later erheen gegaan als de bedoeling was en korter gebleven, maargoed. Ik ben wel geweest! Het meest fijne was dat de persoon bij wie het was net nieuwe buren hadden gekregen, met een ontzettend lieve kat . Zo schattig! Ik heb me op een gegeven moment dus gewoon teruggetrokken naar een rustig stukje van de tuin, met de kat, en heb daar rustig samen gezeten. Heel rustgevend!

Zondag was ik wel heel erg moe, dus al met al was het toch wat veel denk ik. Heb dus ook eigenlijk niets gedaan, want ik was zo moe, maar ook zo instabiel en schrikachtig.

Nu gaat het gelukkig weer wat beter, al ben ik nog steeds heel moe. Heb heel de dag het gevoel dat ik aan het dromen ben ofzo. Morgen heb ik weer een afspraak bij de psycholoog, dus dan zal ik eens even vragen hoe ik daar nu mee om moet gaan, of dat het aan mijn ritme kan liggen ofzo.

Verder eigenlijk alles rustig hier.... Hoe is het bij jullie inmiddels?

Hallo lieve allemaal,

Hier ben ik ook weer eens.

Het gaat best wel goed met mij. Er is een enorme omslag te merken in mijn stress level en verdriet sinds de operatie van mijn man gelukt is. Ik voel me zoveel lichter en minder gespannen. Ja, het medische traject komt er nu wel aan. En dat zal ook ingrijpend zijn maar op één of andere manier sta ik er veel sterker in.

Ik zit nu op 10 uur werken per week en kan daar ook nog een paar leuke dingen/sociale afspraken naast hebben zonder overprikkeld te raken of dood vermoeid. Af en toe ga ik toch nog wel over mijn grens heen maar dat voel ik gelijk en met een stapje terug te doen herstel ik dan ook weer sneller. Ik weet nog goed hoe radeloos ik me nog maar ruim 6 weken geleden voelde en dat ik me afvroeg hoe dit ooit weer goed moest komen met mij. Het heeft lang geduurd maar ik zie weer licht aan het einde van de tunnel.

Ik ben erg bezig met structurele veranderingen aanbrengen in mijn leven om meer balans te krijgen tussen werk en privé en om meer rust en tijd voor mezelf in te bouwen. Want als ik gewoon alles weer opbouw en op dezelfde voet verder ga dan vrees ik dat ik in de toekomst weer de mist in zal gaan. Zo heb ik na maanden twijfelen en wikken en wegen en praten met mijn man aangegeven op mijn werk dat ik structureel minder wil gaan werken. Gelukkig staan ze daar helemaal achter en is daar ook werkinhoudelijk geen bezwaar tegen. Ik ga in de toekomst 2,5 dag werken ipv 3,5 dag. Zo komt er meer rust thuis en voor mijn dochter en blijf ik tijd houden voor yoga en sport en gewoon ook even rust nemen wanneer ik het nodig heb. Ik ga pas terug in contracturen wanneer ik die uren heb opgebouwd en ook inhoudelijk mijn eigenlijke werk weer doe. Dat gaat allemaal in overleg met mijn leidinggevende.

Ook voor wat betreft familie maak ik andere keuzes. Wij hebben langs beide kanten een aantal broers en zussen. Ik uit een gezin van 5 en mijn man van 3 kinderen. Dat geeft de nodige feestjes en familiale verplichtingen. Maar door een verhuizing 5 jaar geleden wonen mijn man en ik beiden ongeveer in het midden van onze families. Naar mijn familie is de reisafstand (enkele reis) 2,5 uur en naar zijn familie 1 uur 45 minuten. Ik heb lang geprobeerd op zoveel mogelijk feestjes en bij zoveel mogelijk familie gelegenheden te zijn. Met name bij mijn familie. Daar ben ik sinds januari mee gestopt. En een paar maanden geleden kwam bij mij het besef dat die bezoekjes met name vanuit mij/ons kwamen. Mijn ouders komen om de paar maanden maar blijven dan ook een paar nachten, waar ik overigens horendol van wordt. De relatie met mijn moeder is niet zo goed doordat ze zich voortdurend met alles bemoeit en ik me vooral irriteer aan haar aanwezigheid. Maar mijn broers en zus zijn allen maar 1 keer bij ons geweest in de afgelopen 5 jaar.
Ik ben er op dat vlak dus klaar mee, het moet van twee kanten komen en anders maar niet. Ik ga dus nu alleen naar familie aangelegenheden als ik/wij dat zien zitten en daar zin in hebben. Ik schrijf er nu heel makkelijk over maar dit onderwerp wordt regelmatig besproken bij de psycholoog. Het gaat namelijk gepaard met schuldgevoel, leren grenzen aangeven, me toch verplicht voelen en mijn moeder die hun ongenoegen hierover blijft uiten. Maar ik weet dat ik het niet meer wil zoals het was. Het kostte me teveel tijd en energie die ik in mezelf en ons gezin wil stoppen.

Vienna wat naar dat je je weer zo rot voelt. Ik hoop voor jou dat je ook binnenkort licht aan het einde van de tunnel gaat zien. Wel heel fijn dat je weer paard hebt gereden, wat een mijlpaal. Jeeeijjj van de koelkast. Net handig van het co-hondschap. Ik heb een vaste oppasvriendin in de buurt die dol is op mijn hond dus ik kan haar altijd vragen voor een dagje of weekendje weg. En als zij niet kan heb ik een pension waar we ook weleens gebruik van maken. Maar meestal nemen we onze hond gewoon mee.

Rodelimo wat fijn dat je in een stijgende lijn zit. Ik herken veel in wat je schrijft. Top dat je toch op vakantie gaat. Al iets leuks kunnen vinden? Ik kreeg altijd keuze stress van vakanties uitzoeken. Zoveel aanbod en de wens om de beste deal/vakantie te vinden.
Wij hebben sinds een jaar een stacaravan op een camping op de Veluwe. En daar hebben we zo onwijs veel plezier van. Ik heb in augustus 3 weken vakantie en ik ben heel erg blij dat ik dan even niets hoef. En daarna weer met goede moed verder re integreren.

Ikibun wat lastig van je straatvrees. Lijkt me erg goed dat je eerst gaat proberen wat meer buiten te komen en je activiteiten uit te breiden. Die yoga sessie klinkt aardig rustgevend zo aan de rand van het bos. Probeer wel goed aan te geven bij de GGZ waar je hulp nodig bij denkt te hebben en wat al je klachten zijn. Het lijkt me heel belangrijk dat je de passende hulp krijgt. En fijn dat je uitkering voor nu even safe zit. Dat lijkt me ook zoveel stress geven om daarover in te zitten.

Mevrouwstippel, wat fijn dat je nu zo'n grote verbetering merkt nadat je voor jezelf die beslissing genomen hebt en de operatie van jouw man goed gegaan is. Heerlijk! Lijkt me alsof er een last van je afvalt.
2 maanden terug had ik ook ongeveer zo'n ervaring. In mijn omgeving is echt een baby-boom aan de gang, waardoor ik zelf ook erg aan het nadenken was van: wil ik dat ook? wanneer zou ik dat dan willen? Mijn man is er nog helemaal niet aan toe zegt hij, zou dat nog komen? In dat geval, wat wil ik dan?
Ik vond het echt heel lastig, en ongemerkt ging toch heel veel van mijn energie erin zitten.
Op een geven moment hebben mijn man en ik er nog eens echt goed over gepraat, een gesprek wat voor mij toch wel erg veel duidelijk maakte vwb wat ik zelf wil. Op basis van dat gesprek heb ik het voor mijzelf een voor mij goede beslissing kunnen nemen. Dit geeft me nu zoveel rust en energie! Ik wist niet dat je ongemerkt zoveel energie kan verliezen aan zoiets wat in je hoofd spookt. Ik begrijp dan ook goed hoe blij je waarschijnlijk bent dat jij ook een beslissing gemaakt hebt!

Ook echt superknap dat je beslissingen gemaakt hebt vwb je werk en familie! Goed bezig! Ik kan me voorstellen dat zo'n grote familie heel veel tijd kost, jeetje. Zeker als alles altijd maar van een kant komt, dan wordt het nu hoog tijd voor de andere kant om er meer energie in te steken! Goed dat je nu voor jezelf beslist hebt hoe je daarmee om wil gaan in de toekomst!

Ik kan me helemaal indenken dat het makkelijk gezegd, maar helemaal niet makkelijk gedaan is. Mijn bedrijfsarts vergeleek het met karrensporen. Dat je nu eigenlijk een nieuw spoor aan het maken bent, maar dat het heel makkelijk is om in het ingereden spoor terug te vallen. Dat probeer ik mezelf voor te houden. (maar ook bij mij gingen de laatste 3 sessies bij de psycholoog precies over dit onderwerp ) Maar het is wel heel goed dat je het wel doet!

Oh, heerlijk zo'n stacaravan! Gaan jullie eigenlijk ook vaak in weekends nog terug daarheen? De veluwe is ook echt heel mooi, daar kan je je goed vermaken!
We gaan naar het Sauerland. Wel lekker even weg, maar niet al te ver rijden. We hebben een huisje geboekt daar, zodat ik wel 's middags nog even kan slapen. In eerste instantie zouden we gaan kamperen, maar dat zag ik toch nog niet zitten voor een week, dat kost me teveel van mijn rust.
Op de foto's zie ik veel schattige dorpjes met vakwerkhuisjes enzo . Die vind ik zo tof! We gaan ter plekke kijken wat we gaan doen, ook afhankelijk van het weer.
Ik heb er van de ene kant erg veel zin in, maar ben ook best wel nerveus. Nerveus voor dingen als: Zal het me lukken mijn grenzen te herkennen en aan te geven, hoe gaat het als ik de hele dag met iemand samen ben (veel prikkels), zou ik daar genoeg rust kunnen vinden? Het zal allemaal wel goed komen, maar ik ben toch erg bang om te ver over mijn grenzen te gaan, omdat ik me superschuldig voel tegenover mijn man omdat ik al zo weinig kan qua wandelingen maken of fietsen (normaal hebben we altijd fysiek heel actieve vakanties). Dat zal echt even wennen worden.

Maar het lijkt me wel heerlijk om even een week tijd voor elkaar te hebben, zonder dat ik mijn aandacht/ energie zo moet verdelen. Nu komt mijn man nog wel eens wat aandacht tekort 's avonds, omdat ik mijn energie dan overdag al verbruikt heb en eigenlijk alleen naar bed wil... Vind ik zo lullig voor hem! Maargoed, nu hebben we een week om samen leuke dingen te doen

Hahaha ja ik snap wat je schrijft over het vakantie uitzoeken mevrouw stippel . Ik krijg ook altijd veel commentaar van man omdat ik altijd eerst alle beschikbare huisjes/hotels/campings van het gebied gezien wil hebben voor we boeken. Hij zegt dan: "Ja, maar deze is toch gewoon goed, dus laten we die boeken?". Wat ook zo is natuurlijk, maar ik heb toch altijd de neiging om eindeloos door te zoeken. Meestal komt het erop neer dat ik ga zoeken, 5 opties openzet, en dat hij dan kiest welke van die 5 hij het leukst vind. Leuk om te lezen dat ik niet de enige ben, haha

Wat fijn dat het langzaam weer beter gaat Vienna! Het kost ook echt vreselijk veel energie denk ik, die coachingssessies... Wel goed om te lezen dat je daardoor wel de kans krijgt om verder te komen, ookal is het enorm moeilijk. Ga je nu nog elke week naar de coach? Kan je man je ook goed helpen door daar over te praten samen?
Heerlijk dat je maandag weer gaat paardrijden! Dat is wel echt iets om naar uit te zien!

Hier gaat het redelijk. Ik heb in het weekend en begin van de week volgens mij echt een beetje teveel gedaan, dus ik ben nu behoorlijk gaar.
Maandag had ik een gesprek met de HR dame op het werk, om over het arbeidskundigrapport te praten en nog wat andere administratieve dingen. Het kwam op een gegeven moment echter op mijn werkzaamheden voor ik uitviel. Ik heb alles aan haar verteld, en daar schrok ze wel een beetje van geloof ik. Hoe dat allemaal gegaan is, managementtechnisch, maar ook wat ik allemaal gedaan had voor werkzaamheden.
Ik merkte na het gesprek al dat ik vreselijk moe was, maar 's avonds kon ik ook helemaal niet slapen omdat ik zo gestressed/gefrustreerd was. Ik schrok er wel een beetje van, want ik dacht dat ik dat allemaal inmiddels wel achter me gelaten had. (heb erover gepraat met het werk (praktische aanpassingen zijn al gedaan, thuis, met de POH)
De psycholoog zei gister echter dat het waarschijnlijk gewoon tijd kost om dat te verwerken, en dat het niet iets was om me zorgen over te maken.

Wel was ik uiteindelijk dinsdagavond een stukje gaan fietsen met mijn man, omdat ik helemaal gefrustreerd werd van mijn eigen frustraties . Dat heb ik denk ik een beetje overdreven (hoewel het heerlijk was om mijn frustratie eruit te fietsen!), dus gister was ik echt net zo'n vaatdoek oeps. Vandaag gaat het al wel iets beter, maar nog altijd voel ik me behoorlijk slapjes.
Toen ik dat gister aan de psycholoog vertelde moest hij wel lachen, maar raadde me toch aan om het voorlopig even te laten bij rustig fietsen en wandelen. Denk dat dat wel een goed idee is, want hier moet ik nu wel heel lang van herstellen.

Over het aangeven van grenzen en het leven naar je grenzen kon hij niet zoveel concreets zeggen. Opzich logisch natuurlijk, want het is een gevoelskwestie, maar ik vind het erg irritant dat er geen "standaarden" voor zijn. Hij raadde me aan mezelf te zien als het dashboard van een auto, waar ook lampjes gaan branden als de olie (energie) op is, waar je dan actie op moet ondernemen. En vooral dat ik moest luisteren naar mijn lijf. Dat vind ik echt zo moeilijk! Ik krijg wel signalen, maar ik heb echt geen idee wat ik ermee moet. Dat was een uitzoekproces om jezelf te leren kennen, volgens de psycholoog. Dat is dus ook meteen mijn opdracht om aan te werken voor de komende tijd (ivm vakantie heb ik over een maand pas weer een gesprek).

Nu dus nog maar even uitrusten voor de vakantie. Het huisje zit bij een boerderij, en er wordt geadverteerd met de vele knuffelbare katten die daar wonen. Dat lijkt me wel wat, haha!

Hoi allemaal, heb jullie verhalen gelezen, maar er blijft niks hangen Ben kapot, inclusief koortslip, heb vrijdag echt te lang en te veel doorgetrokken. Moest s ochtends vroeg naar GGZ en was echt zo moe. Laatste 1,5 week zo actief opeens, heb donderdag de hele dag thuis gezeten ook met spierpijn en vermoeidheid, proberen op te laden voor vrijdag. Is wel gelukt een beetje, kon op het gesprek goed functioneren en de rest vd dag proberen wakker te blijven voor het ritme, is ook gelukt, maar zaterdag dus als een zombie wakker geworden. Pff pieker nu veel, ben moe, hoofdpijn, mis sommige mensen die op vakantie zijn. Gesprek bij GGZ was dus goedgegaan, ze hebben een posttraumatische stress stoornis vastgesteld, ik krijg een goede behandeling die heel goed werkt schijnt alleen is de wachttijd een jaar, intussen gaan we cognitieve gedragstherapie doen en kan ik eventueel als ik wil Prozac slikken voor mijn angsten en ook verslavingstherapie volgen voor het gamen. Er werd gezegd dat de Prozac me wel bij 4 dingen kan helpen, zowel de depressie, angsten en paniek en de eetbuien, ben wel een beetje bang voor eventuele bijwerkingen en weet dat dit medicijn heel goed kan helpen, maar ook dingen heel erg erger kan maken. Er zijn mensen die er zwaar suïcidaal op zijn geworden en tegelijk zijn er mensen bij wie het wonderen doet. Ben geneigd om het wel een kans te geven, mijn eetprobleem en het piekeren houden me hele dagen bezig al veel jaar, zou veel energie kunnen besparen als dat wat minder wordt en me meer zou kunnen richten op leuke dingen. Maar vind het wel eng, ook schijnt je libido laag te worden er van en dat terwijl ik juist een partner probeer te vinden en het al niet al te hoog is momenteel.

Wel prettig dat je ziekteperiode verlengd is Vienna en je je knappe arts heb mogen zien, leuke jongens kunnen een vervelende dag een stuk leuker maken. Assertiviteit blijft een lastig ding, denk dat veel BO mensen dit herkennen. Het voorbeeld wat je noemt is wel heel extreem

Rodelimo, herken dat wel met mannen ja haha, die het gewoon goed vinden, maar katten bij deze zijn zeker wel een plus, goed gekozen Dat karrenspoorverhaal herken ik wel een beetje, dat is een van de redenen dat ik misschien aan Prozac ga, omdat je hersenen tijd nodig hebben om een nieuw spoor aan te maken is me verteld. Die frustraties eruit fietsen herken ik wel, haha is wel lekker even, je komt er wel weer van bij

Fijne zondag nog allemaal

Hi!

Even kort, want ik heb hier alleen mijn telefoon om op te typen.

Hoe was het paardrijden Vienna? Heb je genoten?

Ik ben nu op vakantie. Dat gaat beter als ik had verwacht moet ik zeggen! Het is echt heerlijk om weg te zijn, en veel tijd samen te hebben in een rustige omgeving. Kan het jullie echt aanraden om hierheen te gaan, heerlijk rustig!
Er is hier zelfs maar heel sporadisch mobiel internet, heel goed voor de prikkels, haha.

Vandaag met de gondel naar de top van de berg geweest. Normaal zouden we de berg opgelopen zijn, maar dit was voor nu een heel fijn alternatief! Prachtig uitzicht:)
Zo doen we 's ochtends wat, en kan ik 's middags slapen en mijn man fietsen. Een goed ritme voor nu!
Morgen gaan we de rodelbaan uitproberen, ben benieuwd!

Ga volgende week als ik weer terug ben weer verder reageren! Mijn telefoon doet erg raar, dus ik hoop dat ik dit kan versturen :p

Hoop dat jullie ook een goed weekend gehad hebben!

Hihi grappig om te lezen

Hallo lieve dames,

Ik reageer voor nu alleen maar even op Vienna, Ikibun en Rodelimo want volgens mij hebben de andere mee schrijvers de afgelopen tijd niet meer gereageerd. Hopelijk is dat een teken dat het wat beter gaat.

Ikibun wat fijn dat je een goed gesprek bij de GGZ hebt gehad. Klinkt als een flink behandelplan wat ze in petto hebben. Ik hoop dat je je er zelf ook in kan vinden. Over wel of geen medicatie zou je daar nog wat extra gesprekken over kunnen voeren. Zodat je ook je angsten en weerstand tegen medicatie kan bespreken en een goede afweging kan maken. Omdat je nog meer klachten hebt buiten de burn out zou het je misschien kunnen helpen maar het is een keuze die je zelf zult moeten maken.
Is je moeheid weer wat bij getrokken sinds zaterdag? Ik hoop het voor je.

Vienna wat fijn dat het paardrijden goed ging en dat je een ervaren instructeur hebt. Had jij nu ook een eigen paard?
Heb je de indruk dat je coach je voldoende handvaten kan geven? En zijn de kosten nog te dragen?
Ken je het blog JongBurnout? Daar heb ik wel eens artikelen op gelezen. Ook erg herkenbaar.

Rodelimo dat klinkt als een fijne rustgevende omgeving en ik vind vakwerkhuisjes ook zo mooi. Sowieso hou ik van verschillende bouwstijlen en zit ik vaak naar huizen en gebouwen te kijken als ik in een nieuwe stad of omgeving ben. Geniet van je vakantie.

Hier gaat het echt goed. Ik zit inmiddels op 2 x 5 uur werken en 1 x 2,5 uur thuis. Maar wat ik belangrijker vind is dat ik weer met meer plezier naar mijn werk ga en daarna niet helemaal instort. Ik ben er wel moe van maar niet meer kapot zoals in het begin. Vanaf donderdagmiddag heb ik vakantie en ga ik gelijk na mijn werk naar de Veluwe. Man en kinderen zijn daar al. Dat is wel even een dingetje om zo ver te rijden maar maandagavond is het me ook gelukt om alleen terug naar huis te rijden. Het was lang geleden dat ik nog zo ver alleen heb gereden maar het was wel rustig op de weg. En dan heb ik lekker 3 weken vakantie in het vooruitzicht.

Na mijn vakantie zal het wel even opletten geblazen zijn qua grenzen en inspanning en ontspanning afwisselen. Want dan gaan we langzaam verder met uren en taken opbouwen op mijn werk en gaat het vruchtbaarheidstraject starten. Maar ik heb er goede hoop op dat de positieve trend zich gaat voortzetten. Ik krijg weer vertrouwen in mijn lichaam en geest en dat ik weer beter ga worden.

Ik ben ook bezig met gezond eten en veel wandelen omdat ik toch wat kilotjes die ik eraan heb gegeten tijdens de BO er weer af wil krijgen. Wandelen kan ik mooi in de bossen achter de stacaravan.

Heb je al uitsluitsel over de extra uitkering van de verzekering? Ik hoop het voor je Vienna. Zou fijn zijn.

Wat leuk om een eigen paard te hebben. Fijn dat het rijden weer een beetje gaat. Wanneer ga je weer?

Rodelimo heeft de vakantie je goed gedaan? Fijn dat je er toch nog even tussenuit kon.

Goed om te lezen mevrouw Stippel wat ben jij goed bezig zeg! Ga vooral zo door, blijf op jezelf letten en geniet vooral Was zelf even ingezakt met gezond eten en mijn energie niveau en humeur is echt te merken er aan. Ben wel actiever geworden en weer voor het eerst in tijden in de stad geweest. Ga wellicht ook naar de dagopvang een dag in de week op een boerderij, kan misschien wel wat worden denk ik. Het enige is dat ze erg christelijk zijn, niks op tegen, maar heb het daar niet zo mee, maar duurt sowieso nog even, moet eerst nog langs de huisarts ervoor om het te bespreken.

Hi allemaal!

Ik ben ook weer terug van vakantie! Het was echt superfijn om even in een andere omgeving te zijn, en veel tijd te hebben samen met mijn man. Ik heb nog niet zoveel energie, dus we hebben steeds een halve dag wat gedaan, daarna kon ik slapen en dan 's avonds nog wat spelletjes, een wandeling of lezen ofzo. Echt heerlijk!
Het rodelen was ook echt cool! Je ging ongeveer 40 km/h, niet heel hard, maar zo dicht bij de grond toch wel een leuke snelheid. Het was ook zo leuk om naast de baan te zitten en naar iedereen te kijken. Echt iedereen werd weer kind in die baan, haha. Zo leuk om al dat enthousiasme en fanatisme te zien!
En we hebben natuurlijk genoten van de duitse taarten

We zaten in een heel klein dorpje (zonder mobiel internet ontvangst zelfs, haha), in een huisje bij een boerderij. De knuffelkat was er helaas niet meer, mar er waren nu wel pasgeboren schaapjes. Zo schattig! Ze waren helemaal aan het springen en bokken enzo, kan er echt eindeloos naar kijken .

Het is me uiteindelijk echt enorm meegevallen. Ik zag er best wel tegenop eerst, omdat ik niet echt goed kon inschatten hoe die vakantie nu moest, met mijn lage energielevel. Het was natuurlijk wel erg confronterend dat ik niet kon doen wat we normaal gesproken graag doen (lange wandelingen maken, fietstochten maken, een dag rondlopen in een stad, etc), maar toen ik me daar een beetje overheen gezet had kon ik ook goed genieten van het aangepaste programma, al voelde ik me wel vreselijk lui .
We hebben zelfs nog kleine wandelingen kunnen maken (gelukkig hadden ze ook 4 km routes), dat viel me alles mee!
Ik kan het jullie goed aanraden zo'n vakantie

Nu ben ik weer terug thuis, dat is ook wel weer even wennen. Ik merk wel dat het allemaal wel een beetje vermoeiend geweest is allemaal, dus ik moet wel weer een beetje uitrusten. Vandaag heb ik dan ook niet gewerkt, maar uitgerust. Morgen weer een poging om aan het werk te gaan!
Vandaag heb ik voornamelijk langs de wei gezeten ij de paardjes. Dat is toch echt heerlijk ontspannend:). Ik was alleen een beetje aan het stoeien met het veulentje, en die heeft een paar keer goed in mijn pols gehapt. Hij bijt nog niet hard, maar het word zo langzaam aan toch wel blauw . Dat ging voor de vakantie nog wat beter, haha.
Hij groeit nu echt heel hard, het verbaasde me hoe groot hij geworden was in dat weekje dat we weg waren. Hij is opeens ook gras gaan eten enzo . Langzaam word het een echt paardje.

Vienna, wat goed om te lezen dat het goed gaat met het paardrijden! Dat lijkt me heerlijk om te merken! Fijn ook dat jouw instructeur al ervaring heeft met mensen met een burnout. Dat lijkt me heerlijk, dat je jezelf niet hoeft te verklaren en hij er rekening mee houdt. Fijn!
Wat knap dat je zelfs naar een foodtruckfestival geweest bent! Dat lijkt me een hele uitdaging. Was het wel leuk?

Goed dat je zo'n uitgebreid onderzoek gehad hebt. Lijkt me een heel fijn idee dat er iemand met verstand naar jouw situatie gekeken heeft, en al die andere diagnoses uitgesloten heeft. Weet je in ieder geval waar je je op moet focussen!
Een werkverslaving? Houdt dat in dat je te loyaal naar je werkgever toe bent oid? Of niet wil stoppen met werk tot alles echt af is? Ik kan me voorstellen dat je daar wel een beetje raar van op kijkt inderdaad, al past het natuurlijk goed bij burnout:).
Ga je nu met de psychiater ook een behandelplan opstellen om je hiermee te helpen?

Heeft de verzekering inmiddels al gereageerd? Ik hoop voor je op een goed resultaat!

Mevrouwstippel, wat fijn dat het zo goed gaat bij jou! je klinkt heel positief in ieder geval. Zo fijn ook dat je nu ook echt plezier hebt in het opbouwen van werk! Volgens mij kost het werk automatisch al minder energie als je er met een positief gevoel heen kunt gaan . Ik hoop voor je dat je dat na de vakantie weer zo kunt voortzetten!

Hoe bevalt het inmiddels op vakantie? Heb je al veel kunnen lopen/ uitrusten?

Ikibun, goed om te lezen dat je steeds iets meer kunt ondernemen! Het klinkt tof, dagbesteding op een boerderij! Lijkt me heerlijk, met alle dieren zijn, en helpen op de boerderij. Ik hoop voor je dat het iets wordt!

Het is hier inderdaad erg rustig! Ik hoop dat dat betekend dat het met iedereen goed gaat, of iedereen op vakantie is.

Hee, dankjewel voor de tips Vienna! Ik heb bijna geen kennis van paarden, dus soms begrijp ik ze ook niet geloof ik. Handig om zoiets te weten!
Ik heb op internet wel naar info daarover gezocht, maar hoe je paardengedrag moet interpreteren kon ik niet echt vinden... Als je nog meer tips hebt hoor ik het graag!

Het blijft wel echt schattig, dat veulentje. Ondanks dat hij nu inderdaad echt heel hard groeit. Het is echt grappig om te zien dat hij steeds vanalles probeert, qua eten, maar ook in combinatie met de andere paardjes. Soms is het echt een kleuter, dan begint hij aan de staart van de een van de andere paarden te trekken en hoopt hij dat ze achter hem aan gaan rennen . En als het hem dan toch te spannend wordt gauw bij zijn moeder schuilen, haha.

Ja, het werk opbouwen gaat redelijk, al is het behoorlijk wennen zo na de vakantie moet ik zeggen! Ik ben wel 3x naar mijn werk gegaan en dat ging redelijk goed voor ongeveer 2,5 uur per dag. Ik heb nu naast mijn andere opdracht ook een wat interessantere opdracht gehad, dus dat motiveert ook . Die eerste opdracht was heel goed voor weer een beetje te beginnen en op het werk te zijn, maar ik merk dat ik wat meer uitdaging nu toch ook wel weer heel leuk vind! Een goed teken denk ik
Thuis heb ik deze week nog niet gewerkt, ik was steeds zo moe! Volgende week weer proberen om alle dagen te werken.

Morgen ga ik een worteltjestaart bakken. Dat vind ik wel spannend, want tot nu toe werd ik altijd gek van dingen bereiden die meer als 3 ingrediënten bevatten. Dat is wel al een tijdje geleden, dus ik ga het nog eens proberen. Morgen krijgen we bezoek, dus dan kunnen die hem mooi helpen opeten:)

Wauw, dan werkte jij wel echt heel erg veel! Dan kom je ook aardig in de buurt van de beurshandelaren enzo. Wat vond je man daarvan? Zou hij je straks ook goed kunnen helpen in het beheersen van uren? Een goed voornemen om voortaan meer tijd te nemen voor privé, en gewoon je contracturen te werken Een smartphone van het werk heb ik gelukkig niet, maar ik moest mezelf ook altijd beheersen om de webmail even te checken.
Vooral het steeds denken aan werk, of erover praten herken ik goed. Ik denk dat mijn man op een gegeven moment bijna mijn werk had kunnen overnemen, hij wist toch alles al . Nu heb ik mezelf dan ook voorgenomen om alleen als hij thuiskomt even te praten over hoe het was, maar zo gauw hij begint met koken het er niet meer over te hebben. Inhoudelijk in ieder geval .

Ik merk wel dat ik nu ik weer meer ga werken mezelf er wel steeds vaker weer op betrap op 's nachts als ik wakker ben denken over werk (dan bedenk ik altijd de beste oplossingen ). Gelukkig lukt het me wel steeds beter om dan mezelf te overtuigen dat ik er pas over mag denken als ik in de auto stap 's ochtends, maar ik begrijp precies wat je bedoeld.
Kan je over deze dingen ook goed praten met de burn-out coach?

Ga je nu ook een behandeling volgen bij de CGG?

De verzekering houdt het spannend! Ik hoop voor je dat je inmiddels duidelijkheid hebt.

Hebben jullie nog leuke weekendplannen? Hoe is de vakantie MevrouwStippel?

Verwijderd ivm herkenbaarheid