Jong en Burn-out deel 2

Hee Misslotus, gezellig dat je meeschrijft! Dat niet alles onthouden is een bekend fenomeen hier helaas
Wat fijn dat je inmiddels weer thuis bent! Lijkt me heerlijk, om toch bij je vriend en op je eigen plek te zijn. Lekker dat jullie ook samen nog even weg gaan. Gee om even echt tijd voor elkaar te hebben

Vienna, jeetje! Wat heb jij een waardeloze familie, als ze zelfs gaan dreigen met rechtszaken... Als je ergens op dit moment geen energie voor hebt... Denk je dat ze dat dreigement ook echt waar gaan maken, of is er nog wel overleg mogelijk?
Lukt het jezelf wel om je een beetje af te leiden en af en toe tot rust te kunnen komen/ slapen? Ik hoop het. Heel veel sterkte daarmee in ieder geval!

Een beetje afleiding: https://9gag.com/gag/anjjL0z

Hier gaat het opzich redelijk, al ben ik nog altijd erg op zoek naar een goed ritme. Ik ben de hele tijd behoorlijk moe, maar of dat nu "goed" is omdat ik dan aan het uitbouwen ben, of slecht omdat ik dan te ver ga vind ik erg moeilijk te bepalen. Blijft heel lastig vind ik!

Afgelopen weekend hadden we bezoek van mijn oom en tante (de worteltjestaart viel goed in de smaak trouwens ). Het was erg gezellig, maar ook behoorlijk intensief. Ik heb met mijn tante en zus een tijdje staan praten over mijn situatie nu, de situatie in het verleden en hoe mijn tante daar ook altijd erg veel last van gehad heeft, op een vergelijkbare manier als hoe ik nu last heb van mijn vroegere thuissituatie. Het was echt heel erg fijn om daarover te kunnen praten met haar, omdat zij zich zo goed kan inleven in mijn situatie (en ze is de zus van mijn moeder, die de grootste veroorzaker is van mijn probleem, dus kent die ook goed). Dat gesprek heeft mij bepaalde dingen doen beseffen (beetje vaag, maar anders word ik wel heel herkenbaar) die mij helpen verder te komen, maar me ook doen beseffen dat ik bepaalde dingen moet gaan loslaten en daar waarschijnlijk nooit antwoorden/ oplossingen voor ga krijgen.

Het was zo fijn om daar met een "ervaringsdeskundige" over te praten, maar het heeft er ook behoorlijk ingehakt. Ik was de dag erna Zo enorm moe! EN nog steeds eigenlijk wel. Bizar hoe dat ook fysiek zo sterk kan doorwerken. Vandaag gaat het al wel weer wat beter, heb vannacht lig weer gewoon geslapen, maar alsnog voelt mijn hoofd gewoon "vol" en ben ik nog veel sneller moe als normaal.
Ik ben er nog niet helemaal uit hoe ik dit nu het beste kan afsluiten/verwerken. Voor nu houd het me nog behoorlijk bezig in ieder geval!

Hi Vienna,

Ik heb je een PB gestuurd, ivm de privacy. Hij blijft bij mij echter steeds in mijn postvak uit staan, dus ik hoop dat je hem ontvangen hebt.
Mocht het niet zo zijn probeer ik het nog eens

Hallo lieve meiden hier,

Wat een familie stress en ellende lees ik hier. Wat vervelend voor je Vienna. De dreiging van een rechtszaak is erg vervelend. En als het daartoe komt brengt je dat alleen maar extra spanning en stress. Been there done that twice. Over andere zaken en het was niet te vermijden maar dat was een stressvolle tijd.

Gaat het goed met de coach? En zijn de kosten nog te dragen voor je? Wat werkte jij veel uren zeg. Heb je al antwoord van het CGG of ze je kunnen helpen?

Rodelimo het klinkt erg herkenbaar ook al ga je niet in op de details. Ik heb ook een moeilijke ingewikkelde relatie met mijn moeder. Dat komt eigenlijk niet van vroeger uit want mijn opvoeding was echt wel goed en liefdevol. Maar het is vooral te wijten aan hoe mijn moeder zich keer op keer gedraagt als ze bij me komt. Ze neemt mijn huishouden over vanaf de minuut dat ze binnen komt, brengt altijd hopen zooi en spullen mee voor mij en mijn dochter waarvan ik 90 % van die spullen niet wil. Dat heb ik al heel vaak aan gegeven, boos geworden, spullen mee terug gegeven, spullen in de container gegooid maar ze blijft het doen.
Doordat mijn ouders zo ver wonen blijven ze ook altijd slapen als ze komen en dan vaak 2-3 nachten en ik trek dat helemaal niet door mijn moeders gedrag en de mate waarin ik mij daaraan irriteer. Het ligt ook deels aan mij hoor. Ik heb de afgelopen jaren zoveel irritatie opgebouwd dat ik nog maar weinig van haar kan verdragen. Ik geef het wel altijd aan maar haar gedrag verandert gewoon niet.

Met mijn broers en zussen begin ik ook een beetje klaar te raken. Zoals ik eerder al schreef vind ik de bezoekjes nogal van een kant komen. Ik rij altijd voor feestjes en bijeenkomsten terug naar mijn oude woonplaats. En in vijf jaar tijd is het gros 1 keer deze kant op gereden. 1 broer is twee keer gekomen en that's it. Ik vind dit echt niet leuk en geef ook telkens aan dat zij ook onze kant op kunnen komen als ik weer een opmerking krijg waarom ik de laatste tijd zo weinig kom. Voor mijn burn out reed ik elke 6-8 weken die kant op voor een dag en nacht. Maar dat ga ik dus niet meer doen want ik ben mezelf mede daardoor zo hard voorbij gelopen.

Ik ben nog steeds op vakantie en kom lekker tot rust op de Veluwe. Het is hier lekker rustig en prikkelarm. Door elk raam dat ik kijk zie ik bos/bomen. En ik hoef natuurlijk amper wat hier. Zal wel weer even wennen zijn als ik donderdag weer thuis kom. Volgende week weer naar mijn werk. Ik heb er zin in om ook weer verder op te bouwen en langzaamaan mijn eigenlijke werk weer te gaan doen.

Ik vraag me wel geregeld af of dit werk nog wel echt bij me past. En ik ga dit werk niet voor eeuwig blijven doen. Maar nu ik een dag minder ga werken komt het voor nu wel goed.

Hi Mevrouwstippel! Wat fijn dat je zo van je vakantie kunt genieten! Het klinkt alsof de vakantie je veel rust en ontspanning gegeven heeft. Lijkt me ook een goed teken dat je zin hebt om weer aan de slag te gaan!
Succes vandaag met de terugreis en alles inpakken enzo!

Oh, dat lijkt me ook enorm lastig, als je moeder langskomt en zich zo dominant gedraagt! Lastig ook om er wat van te zeggen, omdat het ook goed bedoeld is (ga ik vanuit dan iig
Dat je er steeds minder geduld voor hebt in de jaren herken ik goed. Ik kon er eerst nog wel omheen leven, en opmerkingen van haar van me af laten glijden. Maar na al die jaren, en helemaal nu ik er zelf zo mee bezig ben kan ik dat echt niet meer, bijna tot in het onredelijke af niet. Heb je voor jezelf nu wel een manier gevonden om ermee om te kunnen gaan?
Vriendinnenuitjes dan plannen omdat je dan toch oppas hebt, of veel uitjes met haar oid?

Ja, dat je op die manier baalt van je broers en zussen snap ik wel. Maar als ze dan vragen waarom je niet meer zoveel langskomt en je legt het uit, begrijpen ze het dan? Of ze bij jou uitnodigt in plaats van in jouw oude woonplaats? Maar lastig... zijn toch discussies waar je niet op zit te wachten en alleen energie kosten!

Vienna, wat een geruststelling dat de psychiater ook met dezelfde diagnose komt lijkt me! Fijn om van verschillende hulpverleners tegelijk grofweg hetzelfde te horen te krijgen. Ik kan me voorstellen dat dat je erg sterkt in het volgen van je behandelplan, een soort verzekering dat je op de goede weg bent!

Wauw, dat is echt bizar, een jaar wachttijd! Dat er dan nog iemand aan zo'n traject begint... Echt bizar!
Wel erg fijn dat ze je een soort richtlijn heeft kunnen geven waar je aan moet werken voor je weer terug zou kunnen gaan werken, zonder in dezelfde situatie terecht te komen. Is dat ook ongeveer in lijn met waar je met de coach aan werkt?

Heerlijk dat je man achter je staat vwb de behandeling bij de coach! Dan ziet hij vast ook het positief effect wat die gesprekken hebben!

En top van de verzekering! Dat scheelt ook weer een hoop stress lijkt me, dat je daar uitsluitsel over gekregen hebt!

Hier gaat het ook goed! Ik heb geloof ik nu een ritme gevonden waar ik me goed bij voel, maar toch ook een beetje mee kan uitbouwen.
Ik werk nu 3 dagen in de week op kantoor, en 2 dagen thuis. Op dit moment 3 uur per dag. Dat dat nu lukt is wel heel fijn! Ik merk alleen dat ik qua concentratie echt nog ver weg ben van hoe het voorheen was. Ik heb erg veel moeite met focussen, en dan met 1 ding bezig blijven. Dat vind ik nog wel lastig om mee om te kunnen gaan, want voorheen kon ik me enorm goed focussen.

Gister had ik het afsluitend gesprek bij mijn psycholoog. Dit was de BGGZ, waar ik helaas niet meer als 14 behandelingen kon krijgen. Nu moet ik dus door naar de specialistische GGZ. Eigenlijk een puur administratieve verzekeringskwestie, want bij de specialistische GGZ krijg je langer vergoeding (is opgezet voor langdurige klachten).
Wel erg jammer, want ik had echt een goed gevoel bij mijn andere psycholoog! Hij was gister in het afsluitend gesprek erg positief, en zag het helemaal goed komen met mij. Uiteindelijk dan, want hij was er wel eerlijk over dat het een lang proces zal zijn. Nouja, als het eindresultaat maar goed is
Hij zei ook dat die concentratie vanzelf weer goed komt, maar dat dat samen met de energie gewoon weer langzaam moet groeien. Wel een geruststelling!

Ik kan gelukkig volgende week vrijdag al terecht voor een eerste gesprek bij de SGGZ, dus dat is heel fijn!

Grootste uitdaging voor mij blijft nu om de balans te houden. Niet teveel doen, maar ook zeker niet te weinig. Wel zei de psycholoog dat ik ongeveer 70-80% van mijn energie moest gebruiken op een dag. Zo dat ik een reserve opbouw, een soort buffer. Ik probeer dat vol te houden, maar het is soms toch wel erg verleidelijk om toch net even meer te doen als ik denk dat ik dat kan, waardoor ik de volgende dag weer instort . Echt een uitdaging voor mij!

Positief dat het steeds een klein beetje beter gaat Vienna! Fijn! Lijkt me inderdaad heerlijk om te zien dat er eigenlijk best wel veel leuke dingen zijn om te doen

Ik had je afgelopen weekend nog een PB gestuurd, maar ik weet niet of die weer verloren gegaan is in het forum ergens... Soms doet mijn postvak zo vreemd!

Nee, de psycholoog had niet echt veel tips vwb de energie helaas... Wat hij wel aanraadde was om bij het plannen van de dag uit te gaan van ongeveer 70% van je energie, niet 100%. Het hoeft niet altijd op zeg maar. Mocht er gedurende de dag dan toch iets zijn waardoor je die laatste 30% ook nodig hebt dan is dat zo, maar anders 'spaar' je die in feite. Eigenlijk zoals een rekening bij een bank zeg maar. Vond ik wel een goede tip, omdat ik zelf toch ook altijd gauw de neiging heb om zoveel mogelijk te doen. Met geld gaat het me wel goed af, maar met energie is toch wat anders .
Ik merk nu wel dat ik me 's avonds nog een stuk beter voel als ik die manier aanhoud, dat is echt top! Ik kan het je wel aanraden in ieder geval

Qua beweging houd ik nog altijd op zijn aanraden de regel aan: "Je moet nog wel kunnen praten, maar niet meer kunnen zingen". Op deze manier ga ik in mijn enthousiasme ook niet te hard/ te ver. Werkt best goed eigenlijk!

Ja, ik ben best wel een beetje nerveus voor vrijdag! Ik ben heel benieuwd of ik met deze psycholoog ook een goede klik heb, en of ze niet ineens op een heel andere manier verder wil als mijn vorige psycholoog. Spannend!

Ik ben nu vooral bezig met opbouwen. Met werk (ik werk nu al 3,5 uur per dag, 3 dagen op het werk en 2 thuis ), met bewegen (elke week kan ik iets verder fietsen) en langzaam probeer ik me weer in wat drukkere plekken te begeven.
Dat laatste gaat nog niet zo heel erg goed helaas. Ik heb heel veel last van mensenmassa's en veel prikkels en geluiden. Nooit gedacht dat dat zoveel energie zou vreten!
Ook op het werk is het nog altijd heel erg lastig om me te concentreren. Hebben jullie daar ook zo'n last van? Ik word soms echt gek van mezelf, dan kan ik mijn aandacht er nog geen 2 minuten bijhouden. Dat gaat wel in vlagen, soms gaat het goed, soms helemaal niet. De psycholoog zegt dat dat vanzelf weer goed gaat, maar van mij mag het wel wat sneller .
Datzelfde geldt voor gesprekken. Ik wist niet dat die zoveel energie kosten! Dat is dus nog even oefenen en opbouwen.

Ik merk wel dat ik zo langzaam aan wel echt aan mijn grens zit van wat ik nu kan zeg maar. Tot nu toe ging het opbouwen vrij soepel, maar nu is het een beetje op het randje. Gelukkig heb ik wel de vrijheid om een beetje te spelen met de opbouw, dus evt een week langer 3,5 uur te werken ipv er weer een stap bij te doen. Ik ben wel blij dat mijn leidinggevende en HR dat ook erg aanmoedigen, om het vooral niet te forceren. Zelf vind ik het nog weleens lastig om nu te bepalen of dit echt een grens is, of dat het bij de opbouw hoort om moe te zijn? Best ingewikkeld vind ik!

Ook heb ik onverwachts dit weekend mijn moeder nog gezien. Ze kwam met mijn vader koffie drinken. Ik dacht, vooruit laten we het nog eens proberen, wellicht kan ik dit nu al. Maar nee. Ze zijn maar 1,5 uur geweest, maar ik ben er nu nog moe van! Daarna moest ik ook keihard huilen, ondanks dat er toen niets vervelends voorgevallen was. Het blijft toch erg lastig allemaal .
Maargoed, dit was een goede test, en ik ben er dus nog niet klaar voor. De komende tijd ga ik dus volhouden om niets af te spreken. Dat is voor mij op dit moment gewoon echt te moeilijk.

Mevrouwstippel, ben je goed teruggekomen van vakantie? Intussen ook weer begonnen met werk?

Hallo Vienna en Rodelimo
Jullie zijn op dit moment de enige actieve schrijvers dus ik richt me maar even tot jullie.
Ik hoop wel dat het met de anderen ook redelijk gaat.

Rodelimo ik vind het altijd fijn dat je zo uitgebreid schrijft en je posts bevatten ook telkens zo veel tips. Hoe jij het aanpakt en wat de psycholoog je mee geeft. Dank daarvoor. Ik hoop dat je een klik hebt met de nieuwe psycholoog.

Vienna wat heerlijk dat er ook bij jou een positieve lijn is. En super dat de verzekering het gaat bij passen. Wat zit er dan toch veel verschil tussen België en Nederland. Ik krijg het eerste jaar mijn loon 100% door betaald gelukkig.

Ik ben goed terug gekomen van vakantie. En mentaal gaat het nog steeds erg goed. Maar lichamelijk ben ik behoorlijk ziek geworden sinds zondag. Voel me behoorlijk beroerd en dus ook niet aan het werk deze week. Ik kom wat uitgebreider schrijven wanneer ik me weer beter voel.

Verwijderd ivm herkenbaarheid

Hallo allen,

Hier ben ik weer. Het gaat iets beter met me. Al voel ik me nog niet tiptop. Ik had een voetinfectie gekregen die binnen no time uitmondde in een behoorlijke ontsteking van mijn grote teen. Ben afgelopen week 3 keer bij de huisarts geweest daarvoor. Eerst om het vast te stellen, daarna om een incisie te maken in mijn teen zodat het wondvocht weg kon en daarna omdat ik van de voorgeschreven antibioticakuur een ontstoken slokdarm dreigde te krijgen. Toen heb ik een andere soort antibiotica gekregen maar inmiddels is mijn slokdarm flink geirriteerd. Eten en drinken gaat dus moeizaam. Sinds gisteren merk ik gelukkig enige verbetering.

Ik ben deze week dus niet op mijn werk geweest en daar voel ik me best een beetje schuldig over. Ik had best wel zin om weer te starten na mijn vakantie en doordat ik me qua burn out klachten zoveel beter voel dan een maand of twee geleden vind ik dat jammer. Maar het is even niet anders.

Nu ben ik aan het beteren en ligt mijn dochter als een ziek vogeltje op de bank. Ze slaapt nu op de bank, wat ze echt werkelijk nooit doet. En moest daarstraks huilen en kermt het uit van de pijn aan haar buik. We gaan zo naar de huisartsenpost. Want haar klachten doen bij mij alarmbelletjes rinkelen over blindedarmontsteking. Hopelijk ben ik gewoon een tikje te bezorgd en is het dat niet. Maar ik wil haar in ieder geval even laten checken.

Misslotus ik had dat in het begin ook dat ik me alleen maar slechter en vermoeider voelde toen ik thuis kwam te zitten. Qua trage gedachten en spraak, ik noemde het mijn hoofd vol watten. Erg herkenbaar hoor. Volgens mij hoort het er echt bij.
Vervelend dat je een schoonfamilie hebt die je grenzen zo niet respecteert dat je er geen contact meer mee wilt.

@Vienna: wat een goed nieuws van de verzekering, fijn voor je!!

@MissLotus: ik merk ook dat als ik moe ben ik moeite met praten heb. Ik maak dan rare zinnen, gebruik verkeerde woorden of kan niet op een bepaald woord komen. Toen mijn BO op zijn ergst was had ik dat de hele dag, net als dat ik toen allemaal klunzige dingen deed. Nu heb ik dat alleen nog maar als ik (te) moe ben.

Mevrouw Stippel: wat heftig die ontsteking in je voet, en dan ook nog de slokdarm erbij. Ik hoop dat de verbetering door blijft zetten. Sterkte!

@Rodelimo: pas goed op jezelf en bouw niet te snel op. Mijn ervaring is dat wanneer je over je grens gaat, dat je dan niet met een keer een paar uurtjes slapen er weer bovenop bent. Ik zit nu ook in een opbouwfase, maar ik heb bijvoorbeeld afgelopen week er niets bij gedaan qua uren omdat ik merkte dat ik echt aan mijn max zat.

Ik heb al weken niets geschreven, dus hier een kleine update.
Ik ben half juli begonnen bij begonnen met een tijdelijke te-integratie plek in mijn eigen regio, zodat ik geen lange reistijd meer heb. Ik kan nu op de fiets naar mijn werk. Ik ben begonnen met 3 x 3 uur, dat heb ik 2 weken gedaan. Daarna gingen we twee weken met vakantie. Vakantie was fijn, maar ook confronterend. Ik blijf in mijn oude valkuilen vallen: te veel willen doen. Maar goed, in de loop van de vakantie het tempo aangepast, minder gedaan en meer rust genomen en toen ging het wel weer.
Na mijn vakantie ben ik 4 x 3 gaan werken. Dus ik zit nu op 12 uur. Het gaat best goed, zo lang ik maar zorg dat ik 's middags geen inspannende dingen doe met mijn hoofd. Dus niet lezen, achter de computer zitten e.d.

Al met al gaat het naar de omstandigheden best goed. Maar ik ben er helaas nog steeds niet helemaal bovenop, en daar wordt ik soms wel verdrietig en moedeloos van. Tegelijkertijd ben ik wel weer wat positiever over de toekomst, omdat het mij inmiddels wel is gelukt om 12 uur te werken, wat eerder steeds niet lukte.

Goed weekend allemaal!

Hi Misslotus, ja, familie, dat is toch wat hea! Op de een of andere manier komt dat vaak naar voren. Lukt het jou wel goed om goed met de situatie om te gaan, dat je je schoonfamilie nu niet ziet? Zorgt het niet voor teveel wrijving tussen jou en je vriend?
Wel keigoed dat je zo voor jezelf gekozen hebt! Dat geeft voor jezelf denk ik ook alweer een stukje rust?

Ik weet eerlijk gezegd niet hoe het traject wat ik ga volgen heet... Maar deze keer was een intake, dus ik verwacht volgende week wel iets van een behandelplan eigenlijk. Mocht ik dan een term hebben zal ik het laten weten!

EMDR heb ik ook gehad, ook om bepaalde situaties uit het verleden te verwerken. Bij mij heeft het echt heel veel effect gehad, en ik merkte na die sessies dat ik ook echt meer energie had. Blijkbaar vreten die "situaties" toch nog wel behoorlijk veel energie!
Ik hoop dat het bij jou ook zo goed gaat werken!
Fijn dat ze je wel echt uitgebreid onderzoeken, als ze ook onderzoek gaan doen naar autisme e.d. Lijkt me heel nuttig om te weten hoe je reageert op bepaalde situaties en hoe je daar eventueel anders mee om kunt leren gaan.

Heerlijk dat je op vakantie geweest bent! Heel fijn en belangrijk om even tijd samen met je vriend door te brengen, een BO en een relatie is soms al lastig genoeg:).
Ik kan me voorstellen dat motorrijden behoorlijk vermoeiend is qua prikkels. Knap dat je dat alweer kan en daarvan kan genieten! NU niet meer teveel erover nadenken hoeveel energie het gekost heeft, maar gewoon genieten van de herinneringen:). Heb je voor volgende keer weer iets beter geleerd wat je wel of niet kunt op het moment.
In het begin vond ik het ook superlastig om te bepalen wat ik nu wel of niet kon. Dat varieerde ook zoveel dat ik er ook echt geen pijl op kon trekken. Dat herken ik goed in je verhaal. Bij mij is het enigste wat helpt het "per dag bekijken". Hoe stom dat ook klinkt in het begin .

Ja, dat van die concentratie herken ik heel erg! Ik heb het ook dat als ik echt moe ben er opeens heel rare zinnen uit mijn mond komen. Of dat ik engelse grammatica gebruik terwijl ik nederlands spreek e.d. . Ook kan ik niet meer op woorden komen, het is dan gewoon echt "leeg" in mijn hoofd, althans zo voelt het. Soms vergeet ik ook gewoon halverwege een zin door te praten, omdat ik vergeet dat ik wat aan het zeggen was. Een heel raar gevoel! Voor mij vooral een teken dat het tijd word om even te gaan liggen.
Concentratie heb ik ook nog niet echt. Op mijn werk ben ik vaak ook meer aanwezig dan echt heel nuttig aan het werk, maar ik kan me gewoon echt niet lang concentreren. Wel merk ik dat het langzaam beter gaat. Ik kan nu alweer redelijk goed C-boeken lezen, ipv volwassen-boeken, eerst kon ik echt alleen tijdschriften, als dat al ging.
Mijn psycholoog zei ook dat dat hetzelfde is als bij de energie, dat moet gewoon langzaam opgebouwd worden en dan komen het terug. Daar probeer ik dan maar op te vertrouwen;).

Wauw, mevrouwstippel, dat klinkt heftig! Ook balen dat je zo'n sterke reactie had op de antibiotica... Hoe gaat het inmiddels? Voel je je weer wat beter?
Nee, daar hoef je je echt niet schuldig over te voelen! Dat zullen ze heus begrijpen . Voel je nu ook een terugslag in je hoeveelheid energie?
Ik had 2 maanden terug mijn tand laten trekken, dat was gaan ontsteken dus antibiotica. Dat had een invloed op mijn energie zeg! Ik kon ineens niets meer. Ik hoop dat dat voor jou niet zo werkt!

Ach, wat zielig voor je dochtertje... Hoe was het bij de huisartstenpost gegaan? Ik hoop voor haar dat het niet echt een blindedarmontsteking was!
Heel veel beterschap samen in ieder geval!

Rianne, wat fijn dat het zo goed lukt om op te bouwen! Heerlijk ook dat het op fietsafstand van je huis is. Maar werk je nu bij een (voor jou) nieuwe werkgever om op te bouwen? Is dat geen heel raar gevoel om tussen de "nieuwe" collega's op te bouwen?
Maar mooi dat het voor jou goed werkt!

Ik ben vrijdag bij de nieuwe psycholoog geweest. Het was een intakegesprek, om te bepalen wat er precies voor hulp nodig is, wat er mis is met mij en hoe we dat gaan aanpakken. Het was een heel aardige vrouw, die me volgens mij ook meteen goed begreep. Echt knap hoe ze dan met wat ik haar vertel een hele beschrijving van mijn persoonlijkheid kan geven!
Ook is het heel erg fijn dat ik nu bij een instelling terecht gekomen ben. Naar aanleiding van dit gesprek ging deze psycholoog overleggen met haar collega psycholoog (die andere specialisaties heeft) en psychiater, om samen te bepalen watvoor therapie er het beste ingezet kan worden. Ik vind het wel een geruststelling dat er meer mensen dan over nagedacht hebben zeg maar . Ook heb ik nu over 3 weken een afspraak bij de psychiater daar om mijn medicatie te laten checken. Echt heel fijn hoe dit allemaal direct opgepakt word!
Ik heb vanaf nu elke week een afspraak met de psycholoog. Ik hoop dat dit niet te intensief gaat zijn, maar ik ben al heel blij dat er direct ruimte was en dat ik dus eigenlijk zo van de ene naar de andere psycholoog door kan!
Ik kijk er echt naar uit om mijn problemen aan te pakken en hopelijk op te lossen, al zal het wel een lastig traject worden ben ik bang...

Verder merk ik nu echt dat ik meer energie begin te krijgen. ZO fijn! Gister ben ik eerst met mijn man een stukje gaan fietsen naar een terrasje een stukje verderop. Daar hebben we gelunched en toen zijn we weer terug gefietst. Zijn we toch bijna 4,5 uur weggeweest en heb ik 22 km gefietst! Daarna was ik wel moe, maar niet zo ontzettend ik-kan-echt-helemaal-niets-meer-moe. Heb wel nog 2 uur geslapen, dat was wel nodig.
's avonds naar een verjaardagsfeestje. Het was best gezellig! Ik moest in het begin wel heel erg wennen aan de hoeveelheid muziek en mensen, maar na een tijdje ging ik me iets meer op mijn gemak voelen gelukkig. Daarna speelden we het spel "cards against humanity". Was echt een supergrappig spel. Een goede gelegenheid om het allemaal vanaf de zijlijn te aanschouwen, dat kost me minder energie .

Vandaag heb ik wel een rustige dag. Man is fietsen, dus ik heb het huis voor mij alleen, best lekker even. Eigenlijk had ik bedacht om koekjes te gaan bakken vandaag, maar dat ga ik toch maar niet doen. Was wel een intensieve dag gister, dus vandaag lekker uitrusten.
Ga zo maar even de hangmat ophangen denk ik .

Vienna, hoe gaat het bij jou?

Hee Vienna, nog gefeliciteerd met je verjaardag! Klinkt alsof je het goed gevierd hebt:)
En wat fijn dat er toch geen rechtszaak komt! Dat scheelt weer een hoop stress lijkt me zo!
Heerlijk ook om lekker even samen weg te gaan. Echt belangrijk om weer wat tot elkaar te komen in een toch lastige situatie als deze. Ik hoop wel voor jullie dat jullie niet vandaag weg zijn, weertechnisch . Veel plezier in ieder geval!
Een hoop positieve dingen in ieder geval, fijn!

Hier gaat het redelijk. Ik geloof dat ik toch wat enthousiast aan het opbouwen geweest ben afgelopen weken. Nu ben ik behoorlijk moe en merk ik dat mijn energie weer heel snel opgaat. Heb deze week dan ook even een stapje terug gedaan door toch maar niet 4x op mijn werk te gaan werken en vandaag weer wat rustiger aan te doen omdat ik vanmiddag weer een afspraak heb met de psycholoog.

Deze week was ook best een beetje een rommelige week, dat helpt ook niet me natuurlijk:)

Zondag kwamen we terug thuis om te ontdekken dat de wasmachine overleden was. Het stonk echt enorm (de trommel had een enorme groef gesleten in het rubber), en er kwam rook uit . Ik ben echt zo blij dat er niet echt iets mis gegaan is! De trommel zat behoorlijk los, lager kapot waarschijnlijk, en alles was superheet.
Nouja, maandag dus maar even naar de winkel en gister is de nieuwe machine bezorgd. We moeten alleen nog even wat aanpassen, omdat deze wasmachine hoger is en dus niet onder het aanrechtblad past. Brrrr, gedoe weer!

Ook kreeg ik deze week de uitslag van het UWV van het deskundigenoordeel wat mijn werkgever had aangevraagd. (om te checken of het UWV ook vond dat ze genoeg gedaan hadden om mij aan het werk te krijgen). Ik was er behoorlijk nerveus voor, want als dat negatief terugkwam betekend dat dat ik ook het 2e spoor zou moeten gaan volgen. Gelukkig was het positief!
Volgende week heb ik het evaluatiegesprek na 3 maanden met de arbeidsdeskundige, en daar was deze uitslag ook erg bepalend voor. Ik ga er nu stiekem een beetje vanuit dat ik gewoon bij mijn eigen werkgever mag blijven reïntegreren.
Ben ik echt heel erg blij mee, want ik heb het daar gewoon naar mijn zin, dus ik wil er helemaal niet weg! Ben nu nog wel een beetje nerveus voor het gesprek volgende week, maar lig iets minder.

Die uitslag was ook weer erg bepalend voor onze vakantie, die hopelijk in oktober is. Als het negatief zou zijn zou i waarschijnlijk niet weg mogen... Ik voel me wel superlullig om nu om vakantie te vragen, terwijl iedereen zo hard bezig is om mij te helpen reïntegreren. Maar ik heb ook wel heel veel zin om even tijd door te kunnen brengen met mijn man, en even niet bezig te zijn met reïntegratie! Ook voel ik me zo schuldig tegenover mijn man, omdat ik in de zomer al onze vakantie niet kon laten doorgaan door mijn reïntegratie, maar nu kan ik er ook nog geen uitsluitsel over geven tot ik dat gesprek gehad heb. Maarja hij is na al die tijd ook wel toe aan een langere vakantie. Brrrr, ik voel me echt in een spagaat. Niet dat mijn werk of man echt druk op mij zetten, maar het voelt stiekem toch wel een beetje zo. Een goede oefening om me niet alles aan te trekken, maar zo lastig!

Vandaag dus een beetje een rustige dag. Ochtend in ieder geval. Vanmiddag heb ik weer een afspraak bij de psycholoog. Ik ben benieuwd of er nu een soort plan is van hoe we het een en ander aan gaan pakken, of dat dit weer een soort intake 2 is ofzo. Ik had nog niet het idee dat ik vorige week alles uitgelegd had, dus daar zou ik zelf ook graag mee verder gaan. Ik ben benieuwd!

Volgende week ga ik dan nog eens proberen om 4x op mijn werk te werken. Ik denk wel dat dat moet lukken, want zonder al de randchaos deze week had het me deze week misschien ook wel gelukt. Wel ga ik niet opbouwen in uren, ik denk dat het handiger is om nog een week 3,5 uur te blijven doen.
Dinsdag heb ik gelukkig weer een afspraak met de bedrijfsarts, lijkt me heel fijn om even te overleggen hoe ik nu het beste verder kan gaan qua opbouw.

Van het weekend heb ik gelukkig nog geen plannen. Lekker rustig! Als het mooi weer is gaan we wel even stukje fietsen oid, maar verder geen plannen. Behalve dan dat man de plek van de wasmachine klaar gaat maken (alle tegels eruit bikken), haha. Maar dat is niet zoveel werk hoop ik .

Hoe gaat het bij jullie? Hebben jullie nog leuke weekendplannen?

Hi Vienna, wat jammer dat het nu weer even wat minder goed gaat! Maar wel echt goed van je dat je je grenzen aangegeven hebt en nu dan ook kan accepteren dat je moet uitrusten (hoe moeilijk ook!!).
Waren de dagen weg voor de rest wel gezellig? Ik hoop dat je ervan hebt kunnen genieten.

Hier gaat het nu echt heel erg met ups en downs. Ik merk dat het ook erg afhangt van wat ik eet, hoeveel spanning ik heb en hoeveel onverwachte dingen er gebeuren.
Deze week was een drukke week qua afspraken. Dinsdag had ik de afspraak met de bedrijfsarts. Deze was positief over hoe ik uren aan het opbouwen ben gelukkig. Ook heeft hij mijn opbouwschema iets aangepast, nu ga ik ipv iedere 2 weken 10% extra werken elke 2 weken een half uur extra werken. Met het percentage werden de stapjes voor mij nu wel erg groot, dat ging nog niet lukken.
Ik werk nu 4x4 uur, en dan op vrijdag nog 2 uur, afhankelijk van hoeveel energie de therapie kost. Gaat al best de goede kant op al zeg ik het zelf! Gisteren had ik dus voor het eerst weer 4 dagen achter elkaar gewerkt, dus dat hebben mijn man en ik goed gevierd met een bak Ben & Jerry's .

Gisteren had ik de 3 maanden evaluatie van de arbeidsdeskundige, waar dus in beslist werd of ik spoor 1 (eigen werkgever), of spoor 2 (andere werkgever) zou moeten gaan volgen. Gelukkig waren mijn werkgever en de arbeidsdeskundige het er over eens dat het spoor 1 blijft voorlopig (en ikzelf natuurlijk ook). Ik ben er erg blij mee, want dat neemt toch een gedeelte onzekerheid weg. Ik kan nu gewoon mijn opbouw voortzetten bij mijn huidige werkgever in mijn eigen functie en dat is ontzettend fijn!

Wel raadde hij me sterk aan om er eens goed over na te denken om 4 dagen te gaan werken. "Een goede balans tussen werk en privé is erg belangrijk en ik heb het idee dat deze bij jou anders uit balans is" zei hij. Hmmm. Misschien heeft hij wel een punt, maar ik vind het lastig te zeggen, omdat het voordat ik instortte wel dusdanig druk was op zowel het werk als thuis en met studie dat het wegalen van een verbouwing en een studie en een functie met veel teveel verantwoordelijkheden van mijn schema ook al wel veel doet.
Maargoed, daar moet ik eens over nadenken. Ik neig nu naar gewoon doorgaan met opbouwen, en als het dan niet verder wil dat aantal uren gaan werken. (wat gelukkig geen probleem is bij mijn werkgever!)

Zometeen weer naar de psycholoog. Het is behoorlijk pittig moet ik zeggen, ondanks dat het geen EMDR meer is. Nu gaat het voornamelijk over mijn emoties toelaten en ervaren. Vind ik echt heel lastig!

Ik ben nu begonnen met het uitzoeken van foto's van de afgelopen 9 jaar. Dat wilde ik al heel lang doen, en het bleef maar in mijn hoofd zitten. Nu heb ik vorig weekend (het is toch heel slecht weer, perfect hiervoor) alle foto's uitgezocht en besteld. Ik ga er een fotoboek van maken, maar dat vind ik offline toch een stuk makkelijker en overzichtelijker als op de computer. Ik moet zeggen dat het me ook erg goed doet! Het is zo fijn om al die positieve ervaringen en leuke herinneringen op te halen! Ik word er erg vrolijk van en het doet me goed om "te weten waar ik het beter worden voor doe" zeg maar. Een aanrader!

Hoe is het verder met iedereen? Het is zo rustig hier de laatste tijd! Ik hoop maar dat iedereen gewoon beter geworden is . Dan hoor ik die positieve verhalen ook graag!

Hallo dames,

Ik ben niet meer heel actief hier maar ik kom nog even aangeven hoe het met mij gaat. Daarna zal ik niet meer mee schrijven maar ik hoop dat jullie ook uit dit diepe dal komen en de toekomst positief tegemoet zien.

Allereerst wat fijn rodelimo dat spoor 1 het plan is. Heel erg fijn voor je. Ik hecht erg veel belang aan rust en me time. Dus ik ben blij dat ik minder ga werken en dat is voor mij ook een bewuste keuze. Maar dat is een keuze die jij zelf moet maken.

Vienna ik hoop dat je weer een beetje uit je dip bent. Een zorg minder dat die nare familieleden afzien van de rechtzaak. Alsnog gefeliciteerd met je verjaardag.

Met mij gaat het goed. Eigenlijk sinds juli al. Ik voel me weer mezelf en ben sinds na mijn vakantie mijn werkuren weer aan het opbouwen. Nu met 2 uur per week en daardoor zit ik de eerste week van oktober op mijn toekomstige contracturen. Daar stoppen we de opbouw en nadat ik beter gemeld wordt ga ik terug in contracturen. Ik ben ook echt inhoudelijk weer bezig met mijn eigen werk en ook weer geleidelijk met cliëntcontact. Het is wel even wennen maar het opbouwen gaat goed en ik kan het goed aan.

Ik wil iedereen in dit topic onwijs bedanken voor de steun en de herkenning. Ik heb er enorm veel aan gehad om hier mee te lezen en te schrijven. Dat is heel erg waardevol geweest. Ik wens jullie toe dat ook jullie op een bepaald moment helemaal het gevoel hebben dat deze nare periode overwonnen is en dat de toekomst jullie weer toe lacht. Het is een diep dal geweest maar ik heb er ook veel van geleerd.

Het ga jullie goed en wie weet tot ziens elders op het forum.

Hoi allemaal,

Heb niet alles gelezen in dit topic, sorry daarvoor. Maar wil toch kort mijn verhaaltje doen als het mag van jullie. Ik zit zelf tegen een burn out aan. Tenminste een paar maanden terug zeker. Veel gezeur op mijn oude locatie, gevolg daarvan was heel veel stress, geen energie meer om iets op te pakken, huilerig, hoofdpijn ( denk door te hoge bloedruk) hartkloppingen.
Sinds April werk ik op een andere locatie en sinds die tijd gaat het wel beter. Minder stress maar nu merk ik dat het zoveel van mij heeft gekost. ochtendje wat doen en daarna moet ik echt de gehele middag niks doen. Nu ook veel gewerkt de laatste tijd en hierdoor weinig tijd voor mij eigen gehad. Daarnaast sinds 11 maanden een relatie en moet zeggen dat het lastig is als je je zelf niet altijd goed voelt. Helaas kent hij mij niet anders.
IK heb geen contact gehad met de huisarts of andere mensen. Wel heb ik vorig jaar coaching gehad om te leren mijn lat minder hoog te leggen.. Iets wat ik nog steeds lastig vind .

Dank je wel Vienna29.

Nee het lukt mijn idd niet om goed op te laden. Daarnaast pas een flat vergadering gehad met situaties wat leek op mijn oude werkplek en was helemaal op janken hoofdpijn en kon bijna niks. Nu na een week gaat het wel weer. Idd perfectionisme heb ik zeker. Dat probeer nu ik te minderen door niet overal proberen te alleen de verantwoordelijkheid er over te dragen. Daarnaast voor mijzelf dat ik thuis 1 ding op een dag hoeft te doen de rest is allemaal extra. Met de coach ook andere dingen besproken waardoor het contact en vertrouwen van mijn kant weg was. Dus laatste stukje oppervlakkig gehouden maar ik wil wel t.z.t. weer een coach zoeken om verder te komen.

Mijn vriend weet dat ik meer tijd nodig heb om bij te komen en hier houd hij zeker rekening mee gelukkig maar. Als ik te moe word , word ik stil en snauwerig hihi. Ik ga dan meestal even op de bank liggen of op bed. Gelukkig heeft hij er geen bewaar tegen.
Ik zal ook zeker niet altijd hier schrijven, maar zal wel soms even kijken of ik hier tips kan vinden. Dank je wel.

Hallo Alemaal,

Momenteel ben ik bezig met het herstel van mijn burnout ben nu 22 jaar. Vind het erg fijn om jullie verhalen en ervaringen te lezen. Zelf heb ik 2 jaar erg last gehad van een burnout. Veel huilbuien, was constant moe en in drukke situaties voelde ik me compleet overprikkeld en kreeg hierdoor een heel naar duizelig gevoel. Het voelde dan alsof ik in 1 klap dronken was ik raakte hierdoor ook helemaal in paniek. Toen de burnout op het ergst was kon ik ook niet meer in slaap komen ik sliep dan pas om 4 uur en moest in de ochtend weer vroeg uit mijn bed om weer naar werk te gaan..
Mijn burnout kwam vooral door mijn karakter eigenschappen ben erg perfectionistisch, te groot verantwoordigheidsgevoel, altijd mezelf pushen, erg onzeker en leg de lat altijd erg hoog voor mijzelf overal in. Zo zit ik er nu alweer over in wat anderen van mijn verhaal gaan denken.. Op het moment zit ik weer thuis en probeer ik weer beter te worden. Ben nu wel via de dokter doorverwezen en krijg cognitieve therapie hoop dat ik me straks weer mezelf ga voelen. Voel me vaak erg eenzaam omdat ik nog niet veel kan doen..