Gezondheid
alle pijlers
moeder heeft kanker
dinsdag 4 augustus 2009 om 13:56
mijn moeder heeft kanker. We hebben dit vrijdag te horen gekregen, en vanmiddag gesprek over eventueel een behandeling.
Waar ik tegen aanloop is dat ze net doet alsof er niks aan de hand is, en zo ontzettend sterk is.
Ik vind het moeilijk om hiermee om te gaan, want ik zou haar graag willen troosten.
Ik weet nietzo goed wat ik met mn gevoelens aan moet........Met haar erover praten of juist niet...
Waar ik tegen aanloop is dat ze net doet alsof er niks aan de hand is, en zo ontzettend sterk is.
Ik vind het moeilijk om hiermee om te gaan, want ik zou haar graag willen troosten.
Ik weet nietzo goed wat ik met mn gevoelens aan moet........Met haar erover praten of juist niet...
maandag 10 augustus 2009 om 20:19
maandag 10 augustus 2009 om 23:40
Hai Aafke,
Wat rot dat het tussen jullie even niet lekker gaat. Ik herken het, je bent vooral bezig met je moeder, haar ziekte en wil als je thuis bent nog even je verhaal kwijt. Bij mij was het gelukkig niet zo, en iedereen reageert natuurlijk anders op situaties. Neemt niet weg dat je je vriend nu nodig hebt en hij zijn mening maar even in de koelkast moet zetten. Heb je geen familie waarmee je als je thuis bent even kan bellen? Of een vriendin? (tis maar een meedenkertje hoor) En vergeet ook jezelf niet, er komt nog een zware tijd voor je aan, nou weet ik van mezelf dat ik een soort oerkracht had in die periode, maar het is voor jezelf soms ook belangrijk om even een stapje terug te doen. Verder hoop ik dat je vriend een beetje bijdraait en wens ik je veel sterkte en kracht toe de komende tijd.
Wat rot dat het tussen jullie even niet lekker gaat. Ik herken het, je bent vooral bezig met je moeder, haar ziekte en wil als je thuis bent nog even je verhaal kwijt. Bij mij was het gelukkig niet zo, en iedereen reageert natuurlijk anders op situaties. Neemt niet weg dat je je vriend nu nodig hebt en hij zijn mening maar even in de koelkast moet zetten. Heb je geen familie waarmee je als je thuis bent even kan bellen? Of een vriendin? (tis maar een meedenkertje hoor) En vergeet ook jezelf niet, er komt nog een zware tijd voor je aan, nou weet ik van mezelf dat ik een soort oerkracht had in die periode, maar het is voor jezelf soms ook belangrijk om even een stapje terug te doen. Verder hoop ik dat je vriend een beetje bijdraait en wens ik je veel sterkte en kracht toe de komende tijd.
maandag 10 augustus 2009 om 23:41
Voor je vriend is het ook moeilijk en hij gaat toch ook nog wel diverse keren met je mee naar het ziekenhuis. Af en toe is het dan wel lekker om even je gedachten verzetten.
Uitzaaiingen in de lever is natuurlijk niet zo best. Ik had een vriendin met darmkanker en uitzaaiingen in de lever, longen en buikvlies. Zij wilde geen behandeling en heeft 8 maanden nog geleefd. Ik hoop dat de chemo bij je moeder goed aanslaat en wie weet leeft ze dan langer dan een jaar. Sterkte iig.
Uitzaaiingen in de lever is natuurlijk niet zo best. Ik had een vriendin met darmkanker en uitzaaiingen in de lever, longen en buikvlies. Zij wilde geen behandeling en heeft 8 maanden nog geleefd. Ik hoop dat de chemo bij je moeder goed aanslaat en wie weet leeft ze dan langer dan een jaar. Sterkte iig.
maandag 10 augustus 2009 om 23:42
dinsdag 11 augustus 2009 om 11:11
Mn moeder is in 1 week 5 kg afgevallen. Das niet zo mooi.
Ik zei vanochtend toen ik haar in het ziekehuis belde: ik denk aan je, en toen zei ze nu hangen we weer op hoor... net alsof ze het niet aankan als ik dat zeg. We hebben er niks aan als je dat zegt zei ze... Het komt zo afstandelijk over.... ik neem het haar niet kwalijk hoor, maar ik heb haar ook nodig.
Alsof het allemaal nog niet genoeg is heeft mn broertje toen hij gister bij haar uit het ziekehuis wegkwam een botsing gehad. Hij mankeert gelukkig niks, maar heeft geen auto om naar haar toe te gaan. Hij kan met mn vader meerijden, maar wat een ongelukkige timing. Ben allang blij dat hem niks mankeerd....
Ik zei vanochtend toen ik haar in het ziekehuis belde: ik denk aan je, en toen zei ze nu hangen we weer op hoor... net alsof ze het niet aankan als ik dat zeg. We hebben er niks aan als je dat zegt zei ze... Het komt zo afstandelijk over.... ik neem het haar niet kwalijk hoor, maar ik heb haar ook nodig.
Alsof het allemaal nog niet genoeg is heeft mn broertje toen hij gister bij haar uit het ziekehuis wegkwam een botsing gehad. Hij mankeert gelukkig niks, maar heeft geen auto om naar haar toe te gaan. Hij kan met mn vader meerijden, maar wat een ongelukkige timing. Ben allang blij dat hem niks mankeerd....
dinsdag 11 augustus 2009 om 11:39
Heeft je moeder nog wel trek? Mijn moeder had alleen maar trek in kleine dingetjes olijven, kaassoesjes, een haring dat soort dingen. We namen dan ook iedere dag iets voor haar mee waar ze echt zin in had. Kan me helemaal voorstellen dat het moeilijk voor je is ook het telefoon geprek met je moeder. Moeders (tenminste mijn ervaring) willen hun kind niet overstuur maken of laten zien dat ze eigenlijk doodsbang zijn. Soms was mijn moeder erg opstandig en dan deed ze tegen iedereen narrig, soms genoot ze gewoon van onze aanwezigheid en wilde ze alleen leuke dingen horen en soms kon ze zich laten gaan en huilen en vertellen hoeveel angst ze had. En het is helemaal niet gek hoor dat je zo denkt en dat je haar nodig hebt. Het is voor je moeder alleen een heftige strijd zowel geestelijk en lichamelijk en soms hebben ze juist al die energie even voorzichzelf nodig, hoe moeilijk dat dan ook is op dat moment voor jou. Dat je je irriteert aan je vriend vind ik wel begrijpelijk maar hij staat een stuk verder weg van je moeder als jou. Hij beleefd het heel anders als dat jij het doet. Hoe graag je ook het begrip zou willen soms is dat erg moeilijk voor een partner. Neemt niet weg dat dit vooral voor jou een hele zware tijd is en je voor jezelf ook die tijd moet nemen, voor jou en je moeder. En als jij graag wilt praten en je wilt uiten probeer er dan een zoals ik gisteren al aangaf alternatief voor te vinden. Voor mij heeft het ook enorm geholpen dat ik mij ei na een lange dag in het zhuis kwijt kon. Ben blij dat je broer niks heeft, sjee zeg het komt ook allemaal tegelijk dat soort dingen zal je altijd zien. En ik geloof dat Dare in het begin van het topic al de suggestie aan je deed, het boek vertel eens mam, een aanrader om dat samen met je moeder in te vullen, voor jou later kan het heel dierbaar zijn. Ik weet zeker dat je moeder heel veel van je houd en trots op je is al voel je je op dit soort momenten misschien even klote en wil je van haar horen dat ze het fijn vind dat je aan haar denkt. Een knuf deze kant.
dinsdag 11 augustus 2009 om 16:33
kreeg net een kadootje van een vriendin: het boek mam vertel eens... is dat nou toevallig. Wel erg emotioneel geworden.... als de tijd daar is zal ik het aan mn moeder geven. Nu is het goede moment nog niet.
Vanavond weer naar haar op bezoek. Ik zou graag wat lekkers mee willen nemen, maar ze vind momenteel nergens wat aan...
Neem wel elke keer een bakje met druiven, aardbeien of perzik mee.
Vanavond weer naar haar op bezoek. Ik zou graag wat lekkers mee willen nemen, maar ze vind momenteel nergens wat aan...
Neem wel elke keer een bakje met druiven, aardbeien of perzik mee.
dinsdag 11 augustus 2009 om 23:31
Hoi Aafke,
Ik wil je even laten weten dat ik erg met je meeleef.
Wij hebben afgelopen vrijdag te horen gekregen dat mijn moeder een tumor in haar ruggenwervel heeft. Niet te opereren. Dit is een uitzaaiing van de borstkanker die ze 15 jaar geleden overwonnen heeft.
Behandeling is nog onduidelijk, ze gaat eerst beginnen met 13 bestralingen en dn is het afwachten.
Ook mijn moeder doet of er niks aan de hand is. Ik mocht niet eerder terug komen van vakantie (was op vakantie toen ik het nieuws kreeg). Dat heb ik natuurlijk wel gedaan.
Ook wil ze eigenlijk geen hulp, ook niet in het huishouden, terwijl ze verschikkelijke rugpijn heeft door dat ding.
Moeilijk, moeilijk, vooral het machteloos moeten afwachten en niks kunnen doen.
Heel veel sterkte.
Ik wil je even laten weten dat ik erg met je meeleef.
Wij hebben afgelopen vrijdag te horen gekregen dat mijn moeder een tumor in haar ruggenwervel heeft. Niet te opereren. Dit is een uitzaaiing van de borstkanker die ze 15 jaar geleden overwonnen heeft.
Behandeling is nog onduidelijk, ze gaat eerst beginnen met 13 bestralingen en dn is het afwachten.
Ook mijn moeder doet of er niks aan de hand is. Ik mocht niet eerder terug komen van vakantie (was op vakantie toen ik het nieuws kreeg). Dat heb ik natuurlijk wel gedaan.
Ook wil ze eigenlijk geen hulp, ook niet in het huishouden, terwijl ze verschikkelijke rugpijn heeft door dat ding.
Moeilijk, moeilijk, vooral het machteloos moeten afwachten en niks kunnen doen.
Heel veel sterkte.
woensdag 12 augustus 2009 om 22:12
aafke,
wat een moeillijke tijd. Ik snap dat je haar zelf ook nodig hebt. Ik herken me heel erg in het stukje wat je schrijft over dat je haar belde.
Toen mijn vader zo ziek was belde ik hem ook op en zei dat ik van hem hield en zo blij was dat ik weer met hem kon praten. Toen wilde hij ook ophangen. Daar heb ik ook even flink over zitten huilen, maar dat is zijn manier. Nu het weer wat beter gaat, praten we ook niet. Maar als er dan iets te sprake komt over emoties dan kapt hij het af. Ik heb me er een beetje bij neergelegd.
Ik wens je het allerbeste in deze rottijd.
wat een moeillijke tijd. Ik snap dat je haar zelf ook nodig hebt. Ik herken me heel erg in het stukje wat je schrijft over dat je haar belde.
Toen mijn vader zo ziek was belde ik hem ook op en zei dat ik van hem hield en zo blij was dat ik weer met hem kon praten. Toen wilde hij ook ophangen. Daar heb ik ook even flink over zitten huilen, maar dat is zijn manier. Nu het weer wat beter gaat, praten we ook niet. Maar als er dan iets te sprake komt over emoties dan kapt hij het af. Ik heb me er een beetje bij neergelegd.
Ik wens je het allerbeste in deze rottijd.
vrijdag 14 augustus 2009 om 11:37
gister geprek in umcg gehad, en ze zijn er nog niet helemaal 100% zeker van de tumor in de darm zit, het kan ook nog wel eens de long zijn, en dat dan de tumor in de darm een uizaaing is.
Zodra ze dit weten krijgt ze chemo.
Ze is nog steeds erg sterk. Ze bedankte ons gister toen we mee waren geweest naar het gesprek, ik zei dat hoeft toch niet???
Vanmiddag weer naar haar op bezoek...
Zodra ze dit weten krijgt ze chemo.
Ze is nog steeds erg sterk. Ze bedankte ons gister toen we mee waren geweest naar het gesprek, ik zei dat hoeft toch niet???
Vanmiddag weer naar haar op bezoek...
vrijdag 14 augustus 2009 om 17:12
Jeetje wat een ongelovelijk rotnieuws!!! Wel herkenbaar wat je zegt over het sterk zijn. Mijn moeder (vorig jaar geopereerd aan een tumor in haar endeldarm, daarvoor is ze eerst bestraald en daarna kreeg ze chemo) is ook zo sterk. Gelukkig reageerden wij op dezelfde manier, dezelfde sarcastische geintjes etc.
Ze heeft er geen traan om gelaten, zij doodleuk bij de bestralingsarts dat er wel ergere dingen op de wereld zijn Ja ook die arts zat even met haar mond vol tanden, haha!
Maar zo is ze dus. De hele tijd zo geweest, net als andere ouders andere mensen troosten omdat zij zo'n verdriet hebben. Het zal wel een soort overlevingsmechanisme zijn denk ik. Het is vandaag precies een jaar geleden dat ze werd geopereerd en daar hadden we het dan vandaag ook even over, over alles wat het met haar en ons allemaal heeft gedaan. Dat ze pas een paar weken geleden een traan erom heeft gelaten, maar dat iets anders eigenlijk de aanleiding was voor die tranen.
Sommige mensen zijn gewoon zo. En je mag best laten weten dat je het er moeilijk mee hebt hoor. Ondanks dat ze kanker heeft is ze nog steeds je moeder. Mijn moeder wilde juist dat ik alles zou zeggen. Ze is niet ineens van heel dun glas zeg maar
Wat betreft je vriend, geef maar eens duidelijk bij hem aan wat jij wilt, als het alleen maar een arm om je heen is als je het even moeilijk hebt, of een luisterend oor, zeg dat dan.
Ik merkte het zelf met mijn man, die wist niet wat ik nodig had, dat kan hij ook niet weten, hij kan niet in mijn hoofd kijken. Zeg het maar gewoon tegen hem. En anders bel je een vriendin als je daar wel alles aan kwijt kan. Dat is niet erg, we gaan er allemaal op een andere manier mee om.
Sterkte hoor! Dit is één van de meest rotste berichten die je maar kan horen...
Ze heeft er geen traan om gelaten, zij doodleuk bij de bestralingsarts dat er wel ergere dingen op de wereld zijn Ja ook die arts zat even met haar mond vol tanden, haha!
Maar zo is ze dus. De hele tijd zo geweest, net als andere ouders andere mensen troosten omdat zij zo'n verdriet hebben. Het zal wel een soort overlevingsmechanisme zijn denk ik. Het is vandaag precies een jaar geleden dat ze werd geopereerd en daar hadden we het dan vandaag ook even over, over alles wat het met haar en ons allemaal heeft gedaan. Dat ze pas een paar weken geleden een traan erom heeft gelaten, maar dat iets anders eigenlijk de aanleiding was voor die tranen.
Sommige mensen zijn gewoon zo. En je mag best laten weten dat je het er moeilijk mee hebt hoor. Ondanks dat ze kanker heeft is ze nog steeds je moeder. Mijn moeder wilde juist dat ik alles zou zeggen. Ze is niet ineens van heel dun glas zeg maar
Wat betreft je vriend, geef maar eens duidelijk bij hem aan wat jij wilt, als het alleen maar een arm om je heen is als je het even moeilijk hebt, of een luisterend oor, zeg dat dan.
Ik merkte het zelf met mijn man, die wist niet wat ik nodig had, dat kan hij ook niet weten, hij kan niet in mijn hoofd kijken. Zeg het maar gewoon tegen hem. En anders bel je een vriendin als je daar wel alles aan kwijt kan. Dat is niet erg, we gaan er allemaal op een andere manier mee om.
Sterkte hoor! Dit is één van de meest rotste berichten die je maar kan horen...
zondag 16 augustus 2009 om 21:34
dolphine: stertke! wij wachten nog op de chmo.
Vandaag een heerlijke dag gehad. Mn vriend en ik hebben haar om elf uur opgehaald uit t ziekenhuis en zijn tot 13.00 gebleven. Toen kon ze even rusten en even samen met mn vader zijn. Rond 16.00 zijn we weer gekomen en mn broertje ook.
We hebben lekker patat gehaald en rond 19.30 heeft mn vader haar weer naar t ziekenhuis gebracht. deze dag pakken ze ons niet meer af........
Vandaag een heerlijke dag gehad. Mn vriend en ik hebben haar om elf uur opgehaald uit t ziekenhuis en zijn tot 13.00 gebleven. Toen kon ze even rusten en even samen met mn vader zijn. Rond 16.00 zijn we weer gekomen en mn broertje ook.
We hebben lekker patat gehaald en rond 19.30 heeft mn vader haar weer naar t ziekenhuis gebracht. deze dag pakken ze ons niet meer af........
maandag 24 augustus 2009 om 20:51
Hoi Aafke,
Weten jullie intussen al wat meer? hoe is het nu met je moeder?
De mijne heeft de eerste reeks bestralingen goed doorstaan. Ze doet nog steeds net of er niks aan de hand is en voelt zich tot nu toe goed.
Ik zelf heb het vandaag wat moeilijker, emoties zitten hoog en dan is het toch moeilijk dat er niemand is om tegenaan te praten. Maar goed moet door voor mijn moeder en voor mijn zoontje, dus ik ga er weer voor, na net ff een potje flink gehuild te hebben.
Weten jullie intussen al wat meer? hoe is het nu met je moeder?
De mijne heeft de eerste reeks bestralingen goed doorstaan. Ze doet nog steeds net of er niks aan de hand is en voelt zich tot nu toe goed.
Ik zelf heb het vandaag wat moeilijker, emoties zitten hoog en dan is het toch moeilijk dat er niemand is om tegenaan te praten. Maar goed moet door voor mijn moeder en voor mijn zoontje, dus ik ga er weer voor, na net ff een potje flink gehuild te hebben.
maandag 24 augustus 2009 om 21:08
mn moeder heeft de 1e chemokuur gehad. Het is een zeer agressieve tumot zei de arts.
maar ze heeft de 1e chemo tot nu toe goed doorstaan. ze is (nog) niet misselijk alleen erg moe. ze slaapt erg veel.
het is af en toe nog steeds alsof ik het niet besef.
aan het einde van de week mag ze naar huis todat ze de volgende kuur krijgt...'
ze toont nog steeds geen emotie....
bij mij gaat het best redelijk maar ik denk dat de klap nog moet komen....
maar ze heeft de 1e chemo tot nu toe goed doorstaan. ze is (nog) niet misselijk alleen erg moe. ze slaapt erg veel.
het is af en toe nog steeds alsof ik het niet besef.
aan het einde van de week mag ze naar huis todat ze de volgende kuur krijgt...'
ze toont nog steeds geen emotie....
bij mij gaat het best redelijk maar ik denk dat de klap nog moet komen....
vrijdag 28 augustus 2009 om 22:05
zaterdag 29 augustus 2009 om 10:40
vreselijk bericht aafke.. getver. Kan me voorstellen dat je je te pletter geschrokken bent. Probeer te genieten van elk moment dat je hebt. Meid.. wat moet er allemaal niet door je heen gaan. Ik zeg wel dat je moet genieten van elk moment, en dat moet je ook doen natuurlijk, maar wat moet dat moeilijk zijn.
zaterdag 29 augustus 2009 om 22:00
ze ligt nog steeds int ziekenhuis (al 6 weken). Ik ga elke dag op bezoek smiddags of savonds... en ik bel elke ochtend en savonds nog even voor t slapen gaan.
toch heb ik het gevoel dat ik meer moet doen op een of andere manier, maar wat? als ze me vraagt iets mee te nemen doe ik dat, als ze me vraagt iets te doen dan doe ik dat, en toch heb ik een soort "regel" gevoel... alsof ik vanalles moet regelen....vaag.....
toch heb ik het gevoel dat ik meer moet doen op een of andere manier, maar wat? als ze me vraagt iets mee te nemen doe ik dat, als ze me vraagt iets te doen dan doe ik dat, en toch heb ik een soort "regel" gevoel... alsof ik vanalles moet regelen....vaag.....
zondag 30 augustus 2009 om 00:55
Ik heb dat ook hoor Aafke, als ik jou zo hoor doe je evenveel als ik en het voelt gewoon alsof het niet genoeg is. Aan de andere kant wil ik namelijk ook niet betuttelen en vraag ik ook heel vaak aan mn moeder wat zij wil. Ik hou de agenda bij voor het ziekenhuisbezoek maar bel haar altijd s morgens op en zeg wie er die dag willen komen en vraag of ze dat goed vind.
En Aafke.. je bent in gedachten 24 uur per dag bij haar, dus je doet wel heel veel meer dan alle practische zaken.
En Aafke.. je bent in gedachten 24 uur per dag bij haar, dus je doet wel heel veel meer dan alle practische zaken.
