Gezondheid
alle pijlers
Nog steeds chronische pijnen
zaterdag 29 december 2018 om 22:05
woensdag 20 februari 2019 om 15:27
Ik wou hem 1 seconde van de trap gooien en toen bedacht ik me dat het een goede reden was voor kleurrijker bloemenbehang. Maar dit is maar het topje van de ijsberg, dus die puberteit mag wel snel voorbij zijn.
Hij heeft mijn valentijnsboeket 3 keer omgegooid, het water zo over de kaart heen die Regenboog geschreven heeft. Mijn eerste Valentijnskaart van hem.
Van de week hing mijn jas over de eetkamerstoel, en die gooide hij om tegen mijn glazen tafel met nagellakjes en glitterpotjes, die potjes zijn niet zo zwaar, dus whoppaaa door de woonkamer heen.
Hij begint hels te miauwen als de andere kat, Regenboog, of ik de deur uitgaan.
Maarja, ik heb zelf die kat genomen. En ze zeggen dat dieren op hun baasjes lijken! Ga ik GGZ Breburg toch een keer gelijk geven! Mijn oudste kat is een prima normale kat. Toen ik voor het eerst bij hun kwam had ik die al “ja het valt allemaal wel mee, als je maar goede hulp krijgt”. Ze wisten zelf alleen niet wat dat was. En die goede hulp is ook niet gekomen. En tja.. ja die tweede kat is daar ook alleen maar een weerspiegeling van.
woensdag 20 februari 2019 om 15:48
YellowLemon schreef: ↑20-02-2019 14:27Over behang gesproken.. ik kan ook aan de slag
En ik weet ook al wat ik erachter plak.
Later is nu
woensdag 20 februari 2019 om 16:15
Yellow - wat een lieverd 
Ik mis mijn ‘house wreckers’. Ze moesten weg omdat mijn zoon allergisch bleek. Gelukkig krijgen we regelmatige updates en hebben ze het goed.
Enne... je hoort er hier helemaal bij hoor! Wat Nartjie, Dreamer en Cesium (en vast nog iemand, maar ja: geheugen is niet meer zo goed) zeiden: ik reageer ook niet op alles. Heb ook niet het idee dat iemand dat hier verwacht. En ik maak ook heel weinig mee. Je leven verandert helaas ingrijpend door ziekte. Ik vind het fijn de updates van anderen te lezen en mee te leven, zelfs al reageer ik niet op elke update van iedereen.
Ik mis mijn ‘house wreckers’. Ze moesten weg omdat mijn zoon allergisch bleek. Gelukkig krijgen we regelmatige updates en hebben ze het goed.
Enne... je hoort er hier helemaal bij hoor! Wat Nartjie, Dreamer en Cesium (en vast nog iemand, maar ja: geheugen is niet meer zo goed) zeiden: ik reageer ook niet op alles. Heb ook niet het idee dat iemand dat hier verwacht. En ik maak ook heel weinig mee. Je leven verandert helaas ingrijpend door ziekte. Ik vind het fijn de updates van anderen te lezen en mee te leven, zelfs al reageer ik niet op elke update van iedereen.
woensdag 20 februari 2019 om 16:36
Ik moet ook zeggen, ik heb er niet alleen hier last van. Maar ook in het echte leven...Doro75 schreef: ↑20-02-2019 16:15Yellow - wat een lieverd
Ik mis mijn ‘house wreckers’. Ze moesten weg omdat mijn zoon allergisch bleek. Gelukkig krijgen we regelmatige updates en hebben ze het goed.
Enne... je hoort er hier helemaal bij hoor! Wat Nartjie, Dreamer en Cesium (en vast nog iemand, maar ja: geheugen is niet meer zo goed) zeiden: ik reageer ook niet op alles. Heb ook niet het idee dat iemand dat hier verwacht. En ik maak ook heel weinig mee. Je leven verandert helaas ingrijpend door ziekte. Ik vind het fijn de updates van anderen te lezen en mee te leven, zelfs al reageer ik niet op elke update van iedereen.
Ik had na de operatie ook echt even mijn tijd nodig voortijd ik mijn maatschappelijk werkster letterlijk gewoon binnen in mijn huis kon laten. Terwijl ik een goede band heb met die vrouw en zei word betaald om er voor mij te zijn. Ik vertrouw haar al 2 jaar... En toen was ze er vorige week en toen zei ze dat meteen haar hele werkdag weer leuk was doordat ze bij mij langs kon komen.
Ik vind het moeilijk om naar buiten te gaan, gewoon naar de supermarkt of een kruidvat. Gewoon het idee van gezien worden, terwijl ik zelf niet meer weet wat ik met dit ik wezen aan moet.
woensdag 20 februari 2019 om 16:51
Dat laatste herken ik.YellowLemon schreef: ↑20-02-2019 16:36Ik moet ook zeggen, ik heb er niet alleen hier last van. Maar ook in het echte leven...
Ik had na de operatie ook echt even mijn tijd nodig voortijd ik mijn maatschappelijk werkster letterlijk gewoon binnen in mijn huis kon laten. Terwijl ik een goede band heb met die vrouw en zei word betaald om er voor mij te zijn. Ik vertrouw haar al 2 jaar... En toen was ze er vorige week en toen zei ze dat meteen haar hele werkdag weer leuk was doordat ze bij mij langs kon komen.
Ik vind het moeilijk om naar buiten te gaan, gewoon naar de supermarkt of een kruidvat. Gewoon het idee van gezien worden, terwijl ik zelf niet meer weet wat ik met dit ik wezen aan moet.
anoniem_640b06aa65580 wijzigde dit bericht op 22-02-2019 18:11
18.79% gewijzigd
woensdag 20 februari 2019 om 17:54
woensdag 20 februari 2019 om 18:19
Dat is zo herkenbaar van het bij de dag leven. Ik heb heel lang überhaupt geen dromen meer uit durven spreken... of hebben... Dan zat ik bij de gemeente en dan vroegen ze hoe ik mijn toekomst voor me zag. En dan was mijn antwoord echt gewoon “dat weet ik niet. Ze hebben me zo geleerd om met de dag te leven of hoogstens 1 of 2 weken vooruit te kijken omdat het anders zo overweldigend wordt”.cesium24 schreef: ↑20-02-2019 16:51Dat laatste herken ik vooral. Het idee ook dat mensen denken dat mijn situatie inmiddels wel eens verbeterd mag zijn.
Terug naar normaal, maar dat is er niet meer. En dan opperen ze, goedbedoeld, dat ik toch lid kan worden van “ noem het maar op”.
Niet kunnen begrijpen dat ik bij de dag leef, noodgedwongen. Ik word nerveus van afspraken, bang dat ik weer af moet zeggen.
Van de week durfde ik wel voor het eerst tegen Regenboog te zeggen van... Weet je, ik wilde altijd op mijn 26 ofzo aan kinderen beginnen... En dat is natuurlijk al lang en breed van de baan. Maar op mijn 30e ongeveer mijn 1e. Dan hebben we 5 jaar om fatsoenlijke banen te vinden, misschien nog wel een toffe reis te maken als het erin zou zitten. Mijn huis is toch geschikt om een klein gezinnetje in te hebben. En toen zei ik ook meteen “shit dit is voor het eerst in ik denk wel 2 jaar dat ik...”
Maar tegelijkertijd heb ik het gevoel gehad dat ik nog nooit eerder zo opgegeten ben van verdriet.
Ik voel me zo’n aansteller, maar die dag bij de eerste hulp heeft er ook echt ingehakt. Dat waar ik psychisch last van heb, er gewoon voor zorgt dat zo’n arts compleet schijt krijgt aan normale communicatie vormen, want zijn tijd is schaars.
woensdag 20 februari 2019 om 19:17
Hallo~
Ik ben vanmiddag naar spv-er geweest. Ga wss een groepstherapie/psycho-educatie autisme doen. Spannend, maar denk ook wel nuttig.
Verder ging het wel, ook wel redelijke dag gehad verder.
Nu lekker met bak thee op de bank.
Ik ben vanmiddag naar spv-er geweest. Ga wss een groepstherapie/psycho-educatie autisme doen. Spannend, maar denk ook wel nuttig.
Verder ging het wel, ook wel redelijke dag gehad verder.
Nu lekker met bak thee op de bank.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
donderdag 21 februari 2019 om 09:11
Goedemorgen,
Het hele kiespijnverhaal zat me toch niet helemaal lekker, dus ik heb een bevriende tandarts het verhaal nog maar even voorgelegd. Hij vindt dat ik het twee weken de tijd moet geven. Dus we wachten af.
Zometeen weer eens met mijn oma naar het ziekenhuis, en daarna verplichte rust.
We gaan komend weekend drie dagen weg en dat zullen behoorlijk intensieve dagen worden.
Het hele kiespijnverhaal zat me toch niet helemaal lekker, dus ik heb een bevriende tandarts het verhaal nog maar even voorgelegd. Hij vindt dat ik het twee weken de tijd moet geven. Dus we wachten af.
Zometeen weer eens met mijn oma naar het ziekenhuis, en daarna verplichte rust.
We gaan komend weekend drie dagen weg en dat zullen behoorlijk intensieve dagen worden.
donderdag 21 februari 2019 om 09:13
Ik word er nog net niet nerveus van, maar ik vind het wel moeilijk. Zo is er hier in stad een leuk project om te koken voor buitenlandse studenten, éénmalig op een vrijdag. Ik zou me zó graag aanmelden, maar wie zegt dat het me die dag lukt? Moet ik dan een dag ervoor vrij nemen.. dus ik meld me niet aan en vind het hartstikke jammer.cesium24 schreef: ↑20-02-2019 16:51Dat laatste herken ik vooral. Het idee ook dat mensen denken dat mijn situatie inmiddels wel eens verbeterd mag zijn.
Terug naar normaal, maar dat is er niet meer. En dan opperen ze, goedbedoeld, dat ik toch lid kan worden van “ noem het maar op”.
Niet kunnen begrijpen dat ik bij de dag leef, noodgedwongen. Ik word nerveus van afspraken, bang dat ik weer af moet zeggen.
Bij andere afspraken met meerdere personen, zeg ik altijd dat ik hoop te komen, maar dat ik ook op het laatste moment af kan zeggen. Daarom vul ik dan ook meestal niet de datumprikker in, zodat ze geen rekening hoeven te houden met wanneer ik wel of niet kan.
Goedemorgen iedereen
Later is nu
donderdag 21 februari 2019 om 09:16
Herkenbaar.Dreamer schreef: ↑21-02-2019 09:13Ik word er nog net niet nerveus van, maar ik vind het wel moeilijk. Zo is er hier in stad een leuk project om te koken voor buitenlandse studenten, éénmalig op een vrijdag. Ik zou me zó graag aanmelden, maar wie zegt dat het me die dag lukt? Moet ik dan een dag ervoor vrij nemen.. dus ik meld me niet aan en vind het hartstikke jammer.
Bij andere afspraken met meerdere personen, zeg ik altijd dat ik hoop te komen, maar dat ik ook op het laatste moment af kan zeggen. Daarom vul ik dan ook meestal niet de datumprikker in, zodat ze geen rekening hoeven te houden met wanneer ik wel of niet kan.
Goedemorgen iedereen
Ik hou tegenwoordig ook een slag om de arm met afspreken en voel me steeds minder schuldig als ik dan definitief afzeg. Dat neemt niet weg dat ik het zelf wel heel rot vind.
