Gezondheid
alle pijlers
Pijn in rug/ flanken bij wakker worden; nieren?
dinsdag 27 november 2012 om 21:10
Ik heb regelmatig pijn in mijn rug (bij mijn flanken) als ik wakker word. Vaak moet ik dan (nodig) plassen en heb ik dan ook een beetje pijn in mijn onderbuik. Als ik dan ben gaan plassen is het vaak na een kwartiertje wel weer over geloof ik.
Nu vroeg ik me af of die rugpijn ook door iets aan de nieren kan komen?
Dit vooral omdat een alternatief arts ooit iets heeft gezegd over dat het bij mn nier(en) niet helemaal goed zat, en een osteopaat voelde daar ook spanning geloof ik.
Nu heb ik laatst een bloed/ urineonderzoek gehad bij een alternatieve kliniek wegens bepaalde lichamelijke klachten die ik heb en daar kwamen bepaalde bloedwaardes uit die als ik opzoek op internet wat dat inhoudt, ook weer kunnen wijzen op een verslechterde nierfunctie. Zo is mijn hemaglobine wat aan de lage kant (12,7 en 7,88....weet niet wat wat is...) en mijn kalium wat aan de hoge kant (4,56, is nog binnen de marges volgens mij maar t was wel iets aan de hoge kant zei de behandelaar).
Verder zou ik een grote hormonale disbalans hebben.
Ik heb verder al mijn hele leven lang last van ontzettend vaak naar de WC moeten (vooral plassen). En dan bedoel ik dus echt meer dan 15-20 keer per etmaal. Ik kan soms gaan en nog geen 5 min later moet ik gewoon weer (de laatste tijd heb ik dit vooral savonds/ snachts als ik op bed lig).
Dit vaak moeten plassen heb ik echt al van kleuter af aan of eerder (weet nog dat ik er toen op onderzocht ben of ik geen blaasontsteking had, maar dat was het niet. En weet nog dat ouders van een klasgenootje waar ik toen logeerde mij betichtte van grote mensen afluisteren, omdat ik zo vaak naar beneden kwam om te plassen). Het is heel irritant. Want bijv. op een festival al vantevoren een uur in de rij voor een voorstelling gaan staan omdat je er anders niet meer inkomt is voor mij vaak geen doen.
Ik moet tegen die tijd alweer plassen (zeker als ik aan het bier ben), of net als het begint.
Mijn urine is btw vaak gewoon waterachtig of heel lichtgeel. Alleen mijn ochtendurine is wat donkerder en stinkt meer.
Heeft heel vaak moeten plassen ook iets met de nieren te maken en zoja wat dan? Wat werkt er dan niet goed of te goed?
Of ligt dit vrijwel altijd aan een te kleine blaas of te overgevoelige blaas of zo?
Mijn urine is btw ook getest bij dat onderzoek vorige week.
Mijn urinewaarden waren: dichtheid 1025, PH 5, proteine 1 of 14 (kan handschrift niet lezen) en hemaglobine 44 (was ongesteld dus er zat wat bloed in mn urine, daar zal dit wel vandaan komen). T was geen ochtendurine en ik had al ontbeten.
Als ik op internet kijk is de PH dus iets te zuur.
Herkent iemand de klachten van rugpijn in de flanken (bij het wakker worden en dan vooral als je moet plassen)? Ik zat te denken dat het misschien urine is die terugloopt naar de nieren, dat ik daar dan rugpijn van krijg?? Al is dat volgens mij nogal iets ernstigs dus zal het dat ook niet zo snel zijn
En herkent iemand het ontzettend vaak moeten plassen? Heeft het bij jou een oorzaak en zoja welke?
Nu vroeg ik me af of die rugpijn ook door iets aan de nieren kan komen?
Dit vooral omdat een alternatief arts ooit iets heeft gezegd over dat het bij mn nier(en) niet helemaal goed zat, en een osteopaat voelde daar ook spanning geloof ik.
Nu heb ik laatst een bloed/ urineonderzoek gehad bij een alternatieve kliniek wegens bepaalde lichamelijke klachten die ik heb en daar kwamen bepaalde bloedwaardes uit die als ik opzoek op internet wat dat inhoudt, ook weer kunnen wijzen op een verslechterde nierfunctie. Zo is mijn hemaglobine wat aan de lage kant (12,7 en 7,88....weet niet wat wat is...) en mijn kalium wat aan de hoge kant (4,56, is nog binnen de marges volgens mij maar t was wel iets aan de hoge kant zei de behandelaar).
Verder zou ik een grote hormonale disbalans hebben.
Ik heb verder al mijn hele leven lang last van ontzettend vaak naar de WC moeten (vooral plassen). En dan bedoel ik dus echt meer dan 15-20 keer per etmaal. Ik kan soms gaan en nog geen 5 min later moet ik gewoon weer (de laatste tijd heb ik dit vooral savonds/ snachts als ik op bed lig).
Dit vaak moeten plassen heb ik echt al van kleuter af aan of eerder (weet nog dat ik er toen op onderzocht ben of ik geen blaasontsteking had, maar dat was het niet. En weet nog dat ouders van een klasgenootje waar ik toen logeerde mij betichtte van grote mensen afluisteren, omdat ik zo vaak naar beneden kwam om te plassen). Het is heel irritant. Want bijv. op een festival al vantevoren een uur in de rij voor een voorstelling gaan staan omdat je er anders niet meer inkomt is voor mij vaak geen doen.
Ik moet tegen die tijd alweer plassen (zeker als ik aan het bier ben), of net als het begint.
Mijn urine is btw vaak gewoon waterachtig of heel lichtgeel. Alleen mijn ochtendurine is wat donkerder en stinkt meer.
Heeft heel vaak moeten plassen ook iets met de nieren te maken en zoja wat dan? Wat werkt er dan niet goed of te goed?
Of ligt dit vrijwel altijd aan een te kleine blaas of te overgevoelige blaas of zo?
Mijn urine is btw ook getest bij dat onderzoek vorige week.
Mijn urinewaarden waren: dichtheid 1025, PH 5, proteine 1 of 14 (kan handschrift niet lezen) en hemaglobine 44 (was ongesteld dus er zat wat bloed in mn urine, daar zal dit wel vandaan komen). T was geen ochtendurine en ik had al ontbeten.
Als ik op internet kijk is de PH dus iets te zuur.
Herkent iemand de klachten van rugpijn in de flanken (bij het wakker worden en dan vooral als je moet plassen)? Ik zat te denken dat het misschien urine is die terugloopt naar de nieren, dat ik daar dan rugpijn van krijg?? Al is dat volgens mij nogal iets ernstigs dus zal het dat ook niet zo snel zijn
En herkent iemand het ontzettend vaak moeten plassen? Heeft het bij jou een oorzaak en zoja welke?
vrijdag 7 december 2012 om 18:33
ik heb even met verwondering dit topic gelezen. In het begin hoopte ik vooral op wat herkenning.
Aangezien ook ik heel veel moet plassen, en niet elke dag, maar 75% van de dagen zit ik tussen de 11 en de 20 keer op de wc (ook s'nachts). En dan heb ik nog niet eens over de rugpijn die ik dan de hele dag heb.
Ik kan je niet verder helpen, heb ook het idee dat je het liever zelf uitzoekt op google dan gelooft in wat een HA of iemand anders met kennis tegen je zegt.
Ik heb een verwijde urineleider en daar ben ik met pure toeval achtergekomen (a.s. maandag een kijkoperatie). Ik loop nu dan ook bij een uroloog, en 1 van de 1e dingen die ik moest doen (overigens waren ook mijn bloed en urine normaal) was een plas- en drinkdagboek bij houden.
1 tip, hou dat eens een paar dagen bij, alle hoeveelheden die je drinkt opschrijven, met de tijden erbij. Alles wat je eruit plast (wel plassen in een maatbeker) opschrijven met de tijden erbij.
Geloof me het geeft inzicht in je drink- en plaspatroon, waardoor bijv de HA ook kan zien hoeveel je drinkt en wat je eruit plast. En niet al te onbelanrijk of je plasjes niet te klein zijn.
Succes.
Aangezien ook ik heel veel moet plassen, en niet elke dag, maar 75% van de dagen zit ik tussen de 11 en de 20 keer op de wc (ook s'nachts). En dan heb ik nog niet eens over de rugpijn die ik dan de hele dag heb.
Ik kan je niet verder helpen, heb ook het idee dat je het liever zelf uitzoekt op google dan gelooft in wat een HA of iemand anders met kennis tegen je zegt.
Ik heb een verwijde urineleider en daar ben ik met pure toeval achtergekomen (a.s. maandag een kijkoperatie). Ik loop nu dan ook bij een uroloog, en 1 van de 1e dingen die ik moest doen (overigens waren ook mijn bloed en urine normaal) was een plas- en drinkdagboek bij houden.
1 tip, hou dat eens een paar dagen bij, alle hoeveelheden die je drinkt opschrijven, met de tijden erbij. Alles wat je eruit plast (wel plassen in een maatbeker) opschrijven met de tijden erbij.
Geloof me het geeft inzicht in je drink- en plaspatroon, waardoor bijv de HA ook kan zien hoeveel je drinkt en wat je eruit plast. En niet al te onbelanrijk of je plasjes niet te klein zijn.
Succes.
zaterdag 8 december 2012 om 01:15
quote:bea1981 schreef op 07 december 2012 @ 18:33:
ik heb even met verwondering dit topic gelezen. In het begin hoopte ik vooral op wat herkenning.
Aangezien ook ik heel veel moet plassen, en niet elke dag, maar 75% van de dagen zit ik tussen de 11 en de 20 keer op de wc (ook s'nachts). En dan heb ik nog niet eens over de rugpijn die ik dan de hele dag heb.
Ik kan je niet verder helpen, heb ook het idee dat je het liever zelf uitzoekt op google dan gelooft in wat een HA of iemand anders met kennis tegen je zegt.
Ik heb een verwijde urineleider en daar ben ik met pure toeval achtergekomen (a.s. maandag een kijkoperatie). Ik loop nu dan ook bij een uroloog, en 1 van de 1e dingen die ik moest doen (overigens waren ook mijn bloed en urine normaal) was een plas- en drinkdagboek bij houden.
1 tip, hou dat eens een paar dagen bij, alle hoeveelheden die je drinkt opschrijven, met de tijden erbij. Alles wat je eruit plast (wel plassen in een maatbeker) opschrijven met de tijden erbij.
Geloof me het geeft inzicht in je drink- en plaspatroon, waardoor bijv de HA ook kan zien hoeveel je drinkt en wat je eruit plast. En niet al te onbelanrijk of je plasjes niet te klein zijn.
Succes.
Opzich wil dat best eens doen, dat urine bijhouden, maar heb wel zoiets van 'Wat kan ik ermee?'.
Sowieso, wat kan ik er zelf mee; na drinken moet je meestal plassen....dat is logisch....hooguit dat ik dan weet dat ik altijd 3 uur na iets drinken moet plassen en daar dan rekening mee kan houden of zo. Maar volgens mij is het bij mij veel wisselender: soms moet ik 10 keer achter elkaar terwijl ik dan niet meer of minder heb gedronken dan een andere dag.
Maar ook wbt wat een arts ermee kan. Als straks uit de urinetest blijkt dat deze ook normaal is, dan ben ik dus bij een professional geweest (de huisarts) en is het 'klaar'.
Als ik dan NOG eens terugkom, maar dan met een ANDERE 'klacht': namelijk dat ik al mijn hele leven zoveel plas (wat overigens niet zozeer een klacht is, want ik heb het al mijn hele leven. Tis alleen vervelend maar tis nu eenmaal zo) dan denkt mijn huisarts ook 'Ja en? Je nieren zijn toch goed, wat wil je nu dan weer, wat denk je nu weer te hebben?'. ZEKER als ik aankom met een heel dagboek dat ik mijn urine 'eens heb bijgehouden', dan lijk ik helemaal een hypochonder.
Hoe zie je dat voor je dan? Dat ik naar de huisarts ga en zeg 'Ja ik was hier vorige week nog voor mijn nieren. Maar ik heb nog iets: ik plas veel en heb het eens heeeelemaal bijgehouden met een maatbeker en dagboek, en het valt me op dat ik vaak moet plassen als ik ervoor gedronken heb
Dan denkt hij toch ook 'Ookeeeeeee die is wel heeeeeel erg obsessed bezig....eerst denkt ze dat er iets mis is met dr nieren, waar weer niks aan de hand bleek te zijn, en nu gelooft ze het nog niet en komt ze weer met veel plassen aanzetten.' of hij denkt 'Ja, en? Wat is je vraag? Dat je veel moet plassen, nou dat moeten sommige mensen, maar dat is verder geen ramp. Dat moet je al je hele leven dus zo zit jij nu eenmaal in elkaar. Je nieren zijn gewoon goed en je urine was ook goed, dus wat wil je dan dat ik doe' ?
En dit zeg ik niet omdat ik niet naar de huisarts WIL maar omdat ik niet om elk dingetje naar de huisarts wil stappen....ik denk gewoon dat hij hier niet zoveel mee kan en dat veel plassen niet iets is wat veel kwaad kan meestal (nu mn nieren zijn gecheckt).
Natuurlijk is er een kans dat ik net als jij verwijde urineleiders heb, maar die kans lijkt me niet zo groot (dat lijkt me wel erg toevallig) en ik kan gewoon niet simpelweg nu tegen de huisarts zeggen dat ik weer een onderzoek wil naar of ik geen verwijde urineleider heb (of een andere oorzaak voor mijn vele plasklachten).
Sorry maar dan word ik echt als hypochonder gezien, en ik vind zelf ook dat ik beter alleen naar de huisarts kan gaan als ik een klacht heb die echt 'ernstig' is, of iets wat echt verontrustend is (zoals ik die bloedwaarden icm eiwit in de urine toch wel verontrustend genoeg vond om nader onderzoek naar te laten doen).
ik heb even met verwondering dit topic gelezen. In het begin hoopte ik vooral op wat herkenning.
Aangezien ook ik heel veel moet plassen, en niet elke dag, maar 75% van de dagen zit ik tussen de 11 en de 20 keer op de wc (ook s'nachts). En dan heb ik nog niet eens over de rugpijn die ik dan de hele dag heb.
Ik kan je niet verder helpen, heb ook het idee dat je het liever zelf uitzoekt op google dan gelooft in wat een HA of iemand anders met kennis tegen je zegt.
Ik heb een verwijde urineleider en daar ben ik met pure toeval achtergekomen (a.s. maandag een kijkoperatie). Ik loop nu dan ook bij een uroloog, en 1 van de 1e dingen die ik moest doen (overigens waren ook mijn bloed en urine normaal) was een plas- en drinkdagboek bij houden.
1 tip, hou dat eens een paar dagen bij, alle hoeveelheden die je drinkt opschrijven, met de tijden erbij. Alles wat je eruit plast (wel plassen in een maatbeker) opschrijven met de tijden erbij.
Geloof me het geeft inzicht in je drink- en plaspatroon, waardoor bijv de HA ook kan zien hoeveel je drinkt en wat je eruit plast. En niet al te onbelanrijk of je plasjes niet te klein zijn.
Succes.
Opzich wil dat best eens doen, dat urine bijhouden, maar heb wel zoiets van 'Wat kan ik ermee?'.
Sowieso, wat kan ik er zelf mee; na drinken moet je meestal plassen....dat is logisch....hooguit dat ik dan weet dat ik altijd 3 uur na iets drinken moet plassen en daar dan rekening mee kan houden of zo. Maar volgens mij is het bij mij veel wisselender: soms moet ik 10 keer achter elkaar terwijl ik dan niet meer of minder heb gedronken dan een andere dag.
Maar ook wbt wat een arts ermee kan. Als straks uit de urinetest blijkt dat deze ook normaal is, dan ben ik dus bij een professional geweest (de huisarts) en is het 'klaar'.
Als ik dan NOG eens terugkom, maar dan met een ANDERE 'klacht': namelijk dat ik al mijn hele leven zoveel plas (wat overigens niet zozeer een klacht is, want ik heb het al mijn hele leven. Tis alleen vervelend maar tis nu eenmaal zo) dan denkt mijn huisarts ook 'Ja en? Je nieren zijn toch goed, wat wil je nu dan weer, wat denk je nu weer te hebben?'. ZEKER als ik aankom met een heel dagboek dat ik mijn urine 'eens heb bijgehouden', dan lijk ik helemaal een hypochonder.
Hoe zie je dat voor je dan? Dat ik naar de huisarts ga en zeg 'Ja ik was hier vorige week nog voor mijn nieren. Maar ik heb nog iets: ik plas veel en heb het eens heeeelemaal bijgehouden met een maatbeker en dagboek, en het valt me op dat ik vaak moet plassen als ik ervoor gedronken heb
Dan denkt hij toch ook 'Ookeeeeeee die is wel heeeeeel erg obsessed bezig....eerst denkt ze dat er iets mis is met dr nieren, waar weer niks aan de hand bleek te zijn, en nu gelooft ze het nog niet en komt ze weer met veel plassen aanzetten.' of hij denkt 'Ja, en? Wat is je vraag? Dat je veel moet plassen, nou dat moeten sommige mensen, maar dat is verder geen ramp. Dat moet je al je hele leven dus zo zit jij nu eenmaal in elkaar. Je nieren zijn gewoon goed en je urine was ook goed, dus wat wil je dan dat ik doe' ?
En dit zeg ik niet omdat ik niet naar de huisarts WIL maar omdat ik niet om elk dingetje naar de huisarts wil stappen....ik denk gewoon dat hij hier niet zoveel mee kan en dat veel plassen niet iets is wat veel kwaad kan meestal (nu mn nieren zijn gecheckt).
Natuurlijk is er een kans dat ik net als jij verwijde urineleiders heb, maar die kans lijkt me niet zo groot (dat lijkt me wel erg toevallig) en ik kan gewoon niet simpelweg nu tegen de huisarts zeggen dat ik weer een onderzoek wil naar of ik geen verwijde urineleider heb (of een andere oorzaak voor mijn vele plasklachten).
Sorry maar dan word ik echt als hypochonder gezien, en ik vind zelf ook dat ik beter alleen naar de huisarts kan gaan als ik een klacht heb die echt 'ernstig' is, of iets wat echt verontrustend is (zoals ik die bloedwaarden icm eiwit in de urine toch wel verontrustend genoeg vond om nader onderzoek naar te laten doen).
zaterdag 8 december 2012 om 08:07
Zoals ik al eerder volgens mij wil je niet geholpen worden en zoek je het liever zelf uit.
Succes met het zelf uitzoeken.
Nog 1 tip voor het plas/drinkdagboek, het gaat erop dat je ziet hoeveel je eruit plast. Als je elke keer 25 ml plast is dat niet gezond, maar als je elke keer tussen de 150 a 500 ml plast is het al een stuk beter. De HA of uroloog kan hierdoor al een flink aantal dingen wegstrepen, zoals bij mij dat ik bijv GEEN overactieve blaas heb.
Succes met je eigenwijsheid en met het zelf uitdokteren van wat je wel of niet hebt.
Succes met het zelf uitzoeken.
Nog 1 tip voor het plas/drinkdagboek, het gaat erop dat je ziet hoeveel je eruit plast. Als je elke keer 25 ml plast is dat niet gezond, maar als je elke keer tussen de 150 a 500 ml plast is het al een stuk beter. De HA of uroloog kan hierdoor al een flink aantal dingen wegstrepen, zoals bij mij dat ik bijv GEEN overactieve blaas heb.
Succes met je eigenwijsheid en met het zelf uitdokteren van wat je wel of niet hebt.
zaterdag 8 december 2012 om 10:19
Gwenni, aan het vele plassen is wel degelijk iets te doen. Het is een bekend probleem (je huisarts zal het echt wel herkennen) en er zijn goede therapieën/trainingen voor. Als je er echt af wilt (dát is namelijk wel belangrijk!), dan kan je huisarts je doorverwijzen.
Ik ben het met Bea eens dat een plasdagboek (dat is meestal ook de eerste stap van een huisarts) verhelderend kan werken, het kan met name info geven over je blaasinhoud.
Ik ben het met Bea eens dat een plasdagboek (dat is meestal ook de eerste stap van een huisarts) verhelderend kan werken, het kan met name info geven over je blaasinhoud.
zaterdag 8 december 2012 om 15:35
quote:bea1981 schreef op 08 december 2012 @ 08:07:
Zoals ik al eerder volgens mij wil je niet geholpen worden en zoek je het liever zelf uit.
Succes met het zelf uitzoeken.
Nog 1 tip voor het plas/drinkdagboek, het gaat erop dat je ziet hoeveel je eruit plast. Als je elke keer 25 ml plast is dat niet gezond, maar als je elke keer tussen de 150 a 500 ml plast is het al een stuk beter. De HA of uroloog kan hierdoor al een flink aantal dingen wegstrepen, zoals bij mij dat ik bijv GEEN overactieve blaas heb.
Succes met je eigenwijsheid en met het zelf uitdokteren van wat je wel of niet hebt.
Zucht. Ja, en als ik wel naar de huisarts ga dan word ik door andere mensen (inclusief de huisarts) weer afgeschilderd als hypochonder, dus wat ik ook doe, het is voor bepaalde groepen mensen toch nooit goed.
Als ik niet naar de huisarts ga omdat ik zelf gewend ben aan het vele plassen en niet denk dat het iets heel ernstigs is (nieren is nu zo'n beetje uitgesloten) dan ben ik weer iemand die met haar leven speelt en eigenwijs is dat ze nooooooit hulp zoekt (zoals gezegd: ik zoek echt wel hulp voor dingen waar ik echt veel last van heb/ ernstig zijn/ die reden zijn tot ongerustheid.)
Als ik WEL naar de huisarts ga voor het vele plassen (terwijl ik net geweest ben voor mijn nieren, en terwijl veel plassen geen enorm groot probleem is voor mij) dan ben ik weer iemand die 'denkt dat ze van alles mankeert' en voor elk wissewasje naar de huisarts rent (terwijl ik alleen ga als ik echt ergens heel erg mee zit/ iets ernstig is/ iets aanleiding is tot ongerustheid). '
Als ik een goede band had met mijn huisarts en mijn huisarts iemand was die je niet meteen gek vind als je daar een paar keer binnen twee weken op de stoep staat, dan was ik meteen gegaan. Maar ik moet gewoon voorzichtig zijn bij mijn huisarts, dus dan wacht ik liever even af tot dit consult in zijn herinnering is 'gezakt'.
In ieder geval bedankt voor je tips. Ga er nog wel wat mee doen (sowieso dagboek voor mezelf bijhouden).
Zoals ik al eerder volgens mij wil je niet geholpen worden en zoek je het liever zelf uit.
Succes met het zelf uitzoeken.
Nog 1 tip voor het plas/drinkdagboek, het gaat erop dat je ziet hoeveel je eruit plast. Als je elke keer 25 ml plast is dat niet gezond, maar als je elke keer tussen de 150 a 500 ml plast is het al een stuk beter. De HA of uroloog kan hierdoor al een flink aantal dingen wegstrepen, zoals bij mij dat ik bijv GEEN overactieve blaas heb.
Succes met je eigenwijsheid en met het zelf uitdokteren van wat je wel of niet hebt.
Zucht. Ja, en als ik wel naar de huisarts ga dan word ik door andere mensen (inclusief de huisarts) weer afgeschilderd als hypochonder, dus wat ik ook doe, het is voor bepaalde groepen mensen toch nooit goed.
Als ik niet naar de huisarts ga omdat ik zelf gewend ben aan het vele plassen en niet denk dat het iets heel ernstigs is (nieren is nu zo'n beetje uitgesloten) dan ben ik weer iemand die met haar leven speelt en eigenwijs is dat ze nooooooit hulp zoekt (zoals gezegd: ik zoek echt wel hulp voor dingen waar ik echt veel last van heb/ ernstig zijn/ die reden zijn tot ongerustheid.)
Als ik WEL naar de huisarts ga voor het vele plassen (terwijl ik net geweest ben voor mijn nieren, en terwijl veel plassen geen enorm groot probleem is voor mij) dan ben ik weer iemand die 'denkt dat ze van alles mankeert' en voor elk wissewasje naar de huisarts rent (terwijl ik alleen ga als ik echt ergens heel erg mee zit/ iets ernstig is/ iets aanleiding is tot ongerustheid). '
Als ik een goede band had met mijn huisarts en mijn huisarts iemand was die je niet meteen gek vind als je daar een paar keer binnen twee weken op de stoep staat, dan was ik meteen gegaan. Maar ik moet gewoon voorzichtig zijn bij mijn huisarts, dus dan wacht ik liever even af tot dit consult in zijn herinnering is 'gezakt'.
In ieder geval bedankt voor je tips. Ga er nog wel wat mee doen (sowieso dagboek voor mezelf bijhouden).
zaterdag 8 december 2012 om 15:37
Maar Gwenni, je dènkt toch dat je van alles mankeert? Je schuift het weg onder "interesse in de werking van het menselijk lichaam" maar als het puur interesse zou zijn dan zouden niet iedere keer die horrorstories en wat-als verhalen in je topics opduiken. Dan zou je je geen zorgen maken over wat er zou gaan gebeuren als je inderdaad aandoening X, afwijking Y of ziekte Z onder de leden zou hebben.
zaterdag 8 december 2012 om 15:58
quote:Chartreuse schreef op 08 december 2012 @ 15:37:
Maar Gwenni, je dènkt toch dat je van alles mankeert? Je schuift het weg onder "interesse in de werking van het menselijk lichaam" maar als het puur interesse zou zijn dan zouden niet iedere keer die horrorstories en wat-als verhalen in je topics opduiken. Dan zou je je geen zorgen maken over wat er zou gaan gebeuren als je inderdaad aandoening X, afwijking Y of ziekte Z onder de leden zou hebben.
Als ik me werkelijk overal zorgen over zou maken, dan zou ik wel wekelijks bij de huisarts zitten....
het enige waar ik nog niet volledig gerust op ben momenteel is dat foutieve uitstrijkje en de gedachte dat het in mijn vagina kan zitten (dat is door de gyneacologen zelf gezegd). En aangezien ik vage klachten heb down there (hele rare geur achterin die daar voorheen niet zit, veranderde afscheiding, voortdurend een bepaald 'gevoel' in mijn onderbuik etc.) maalt het wel een beetje door mijn hoofd dat het wel eens daar zou kunnen zitten en dan al ernstiger is dan het uitstrijkje zegt (aangezien dit regelmatig voorkomt).
Natuurlijk kunnen die vage klachten ook door de focus erop komen of zo (die buikpijn enzo dan) maargoed.
xIk ben niet iemand die bij elk hoofdpijntje denkt dat het meteen een hersentumor is. Ik kan rustig pagina's lezen over ernstige ziektes zonder ze met huiver te lezen omdat ik bang ben dat ik ze misschien ook krijg.
En wbt de visusklachten: mijn ogen zijn grondig onderzocht, dan geloof ik ook wel dat het probleem daar niet zit als daar steeds niet uitkomt en zie ik er ook geen nut in om me nog een keer te laten doorverwijzen naar een oogarts. Wel denk ik dan dat het iets neurologisch en/of endocrinologisch is (ook omdat ik psychisch al onderzocht ben, therapieeen heb gehad en de klachten ZO ernstig zijn dat ik uberhaupt niet geloof dat ze volledig psychisch zijn).
En dat ze het ws misschien wel nooit zullen vinden omdat niemand dezelfde klachten heeft als ik en mijn klachtenbeeld bij geen enkele bekende ziekte past. En het is nog zo'n on-ontgonnen gebied, hersenen en hormonen e.d.
Als ik een ECHTE hypochonder was, dan was ik heel anders aan het denken. Dan was ik aan het denken dat het wel aan mijn ogen lag, maar ze gewoon iets over het hoofd zagen. Dan was ik aan het denken dat het vast door een hersentumor kwam, door een hersenbloeding, of dat ik uiteindelijk vast dood zou gaan.
Dus ja het is bij mij echt interesse. Ik vind het leuk om verbanden te zoeken. En ik blijf eeuwig op zoek naar het antwoord op wat mijn visusklachten zijn (logisch, als je iets hebt wat je leven zo bepaald, steeds erger wordt en je steeds verder beperkt). Maar dat is niet iets waar ik continu mee bezig ben. Wel met die visusklachten, maar niet met googlen erover of theorieen bedenken. Ik doe ook regelmatig een halfjaar of zo niks, alleen maar balen DAT ik het heb. Maar daar gaat het ook niet van over/ word het ook niet beter van.
En het is verveling. Ik heb weinig sociaal leven, geen zekerheden door die visusklachten (en uitstrijkje e.d.) en weinig te doen overdag. Dus heb dit nu als 'hobby' opgepakt om dagelijks in dit forum te zitten. Tis afleiding, tis zoeken naar meer zekerheden, tis nieuwe kleine vragen beantwoord zien etc.
Het lijkt misschien hypochondrisch dat ik hier zo vaak zit, maar is het niet.
Gezond om hier dagelijks te zitten is het idd ook niet. Het is niet gezond dat ik geen leven heb naast hele dagen op internetfora door te brengen. Ik baal er zelf ook van, doe zelf ook liever leuke dingen buitenshuis met vrienden. Maar als je niet veel vrienden hebt en weinig geld en een gezondheid die je beperkt (ik loop er continu tegenaan dat ik zo weinig zie) dan loopt dat dus allemaal niet zo. Lezen of TV kijken vind ik met mijn visusklachten niet fijn, opruimen kan ik mezelf niet toe zetten (ook al weer n beetje vanwege mijn visusklachten....ja ik weet t lijkt n excuus voor alles, maar als je gewoon zo weinig ziet dan heb je er met elke activiteit last van, krijg je er dus angst door of ergernis, kosten dingen je meer moeite en zijn dingen om die redenen niet meer leuk.)
Het zou fijn zijn als ik niet dagelijks angst en stress heb vanwege die visusklachten. Dat ik er nog beter mee om kon gaan. Maar zeker omdat het steeds achteruit blijft gaan, lukt dat niet echt.
Heb er therapie voor gehad maar dat helpt niet. Enige wat ze daar zeggen is 'dat ik het los moet laten' en 'dat ik moet genieten van wat ik nog wel kan'. Dingen die ik zelf ook wel kan bedenken en die zo simpel dus niet werken.
Als ik geniet van iets, weet ik ook dat het morgen over kan zijn. Ik geniet daardoor niet meer van het moment zelf -zoals sommige andere mensen misschien wel doen- maar krijg er juist een kramp van in mijn maag. Als ik denk 'wauw wat heb jij mooie ogen' of 'wauw wat is het hier mooi' dan wil ik vaker van die mooie ogen genieten, of vaker dat mooie landschap zien. Maar ik krijg dan dus een klomp in mn maag omdat ik weet dat het morgen over kan zijn.
Ik probeer nog wel steeds nieuwe dingen als het ff kan, tegen beter weten in. Telkens hopend dat t toch leuk wordt. Maar ik loop er toch elke keer opnieuw weer tegenaan. Laatst naar de bios geweest en zie gewoon hele delen film niet goed. Dat is balen. Dat is schrikken. Maarja toch maar weer doorgaan.
Volgende keer zal ik waarschijnlijk gewoon weer gaan, t toch weer proberen. En er weer tegenaan lopen.
Tis gewoon klote dat ik nooit eens iets doe wat daadwerkelijk 'meevalt' qua hoeveel last ik van mijn klachten heb. Dat ik eens iets doe waar ik daadwerkelijk nog een beetje lol bij heb.
Maar Gwenni, je dènkt toch dat je van alles mankeert? Je schuift het weg onder "interesse in de werking van het menselijk lichaam" maar als het puur interesse zou zijn dan zouden niet iedere keer die horrorstories en wat-als verhalen in je topics opduiken. Dan zou je je geen zorgen maken over wat er zou gaan gebeuren als je inderdaad aandoening X, afwijking Y of ziekte Z onder de leden zou hebben.
Als ik me werkelijk overal zorgen over zou maken, dan zou ik wel wekelijks bij de huisarts zitten....
het enige waar ik nog niet volledig gerust op ben momenteel is dat foutieve uitstrijkje en de gedachte dat het in mijn vagina kan zitten (dat is door de gyneacologen zelf gezegd). En aangezien ik vage klachten heb down there (hele rare geur achterin die daar voorheen niet zit, veranderde afscheiding, voortdurend een bepaald 'gevoel' in mijn onderbuik etc.) maalt het wel een beetje door mijn hoofd dat het wel eens daar zou kunnen zitten en dan al ernstiger is dan het uitstrijkje zegt (aangezien dit regelmatig voorkomt).
Natuurlijk kunnen die vage klachten ook door de focus erop komen of zo (die buikpijn enzo dan) maargoed.
xIk ben niet iemand die bij elk hoofdpijntje denkt dat het meteen een hersentumor is. Ik kan rustig pagina's lezen over ernstige ziektes zonder ze met huiver te lezen omdat ik bang ben dat ik ze misschien ook krijg.
En wbt de visusklachten: mijn ogen zijn grondig onderzocht, dan geloof ik ook wel dat het probleem daar niet zit als daar steeds niet uitkomt en zie ik er ook geen nut in om me nog een keer te laten doorverwijzen naar een oogarts. Wel denk ik dan dat het iets neurologisch en/of endocrinologisch is (ook omdat ik psychisch al onderzocht ben, therapieeen heb gehad en de klachten ZO ernstig zijn dat ik uberhaupt niet geloof dat ze volledig psychisch zijn).
En dat ze het ws misschien wel nooit zullen vinden omdat niemand dezelfde klachten heeft als ik en mijn klachtenbeeld bij geen enkele bekende ziekte past. En het is nog zo'n on-ontgonnen gebied, hersenen en hormonen e.d.
Als ik een ECHTE hypochonder was, dan was ik heel anders aan het denken. Dan was ik aan het denken dat het wel aan mijn ogen lag, maar ze gewoon iets over het hoofd zagen. Dan was ik aan het denken dat het vast door een hersentumor kwam, door een hersenbloeding, of dat ik uiteindelijk vast dood zou gaan.
Dus ja het is bij mij echt interesse. Ik vind het leuk om verbanden te zoeken. En ik blijf eeuwig op zoek naar het antwoord op wat mijn visusklachten zijn (logisch, als je iets hebt wat je leven zo bepaald, steeds erger wordt en je steeds verder beperkt). Maar dat is niet iets waar ik continu mee bezig ben. Wel met die visusklachten, maar niet met googlen erover of theorieen bedenken. Ik doe ook regelmatig een halfjaar of zo niks, alleen maar balen DAT ik het heb. Maar daar gaat het ook niet van over/ word het ook niet beter van.
En het is verveling. Ik heb weinig sociaal leven, geen zekerheden door die visusklachten (en uitstrijkje e.d.) en weinig te doen overdag. Dus heb dit nu als 'hobby' opgepakt om dagelijks in dit forum te zitten. Tis afleiding, tis zoeken naar meer zekerheden, tis nieuwe kleine vragen beantwoord zien etc.
Het lijkt misschien hypochondrisch dat ik hier zo vaak zit, maar is het niet.
Gezond om hier dagelijks te zitten is het idd ook niet. Het is niet gezond dat ik geen leven heb naast hele dagen op internetfora door te brengen. Ik baal er zelf ook van, doe zelf ook liever leuke dingen buitenshuis met vrienden. Maar als je niet veel vrienden hebt en weinig geld en een gezondheid die je beperkt (ik loop er continu tegenaan dat ik zo weinig zie) dan loopt dat dus allemaal niet zo. Lezen of TV kijken vind ik met mijn visusklachten niet fijn, opruimen kan ik mezelf niet toe zetten (ook al weer n beetje vanwege mijn visusklachten....ja ik weet t lijkt n excuus voor alles, maar als je gewoon zo weinig ziet dan heb je er met elke activiteit last van, krijg je er dus angst door of ergernis, kosten dingen je meer moeite en zijn dingen om die redenen niet meer leuk.)
Het zou fijn zijn als ik niet dagelijks angst en stress heb vanwege die visusklachten. Dat ik er nog beter mee om kon gaan. Maar zeker omdat het steeds achteruit blijft gaan, lukt dat niet echt.
Heb er therapie voor gehad maar dat helpt niet. Enige wat ze daar zeggen is 'dat ik het los moet laten' en 'dat ik moet genieten van wat ik nog wel kan'. Dingen die ik zelf ook wel kan bedenken en die zo simpel dus niet werken.
Als ik geniet van iets, weet ik ook dat het morgen over kan zijn. Ik geniet daardoor niet meer van het moment zelf -zoals sommige andere mensen misschien wel doen- maar krijg er juist een kramp van in mijn maag. Als ik denk 'wauw wat heb jij mooie ogen' of 'wauw wat is het hier mooi' dan wil ik vaker van die mooie ogen genieten, of vaker dat mooie landschap zien. Maar ik krijg dan dus een klomp in mn maag omdat ik weet dat het morgen over kan zijn.
Ik probeer nog wel steeds nieuwe dingen als het ff kan, tegen beter weten in. Telkens hopend dat t toch leuk wordt. Maar ik loop er toch elke keer opnieuw weer tegenaan. Laatst naar de bios geweest en zie gewoon hele delen film niet goed. Dat is balen. Dat is schrikken. Maarja toch maar weer doorgaan.
Volgende keer zal ik waarschijnlijk gewoon weer gaan, t toch weer proberen. En er weer tegenaan lopen.
Tis gewoon klote dat ik nooit eens iets doe wat daadwerkelijk 'meevalt' qua hoeveel last ik van mijn klachten heb. Dat ik eens iets doe waar ik daadwerkelijk nog een beetje lol bij heb.
zaterdag 8 december 2012 om 21:58
quote:gwenni schreef op 08 december 2012 @ 15:58:
[...]
Het zou fijn zijn als ik niet dagelijks angst en stress heb vanwege die visusklachten. Dat ik er nog beter mee om kon gaan. Maar zeker omdat het steeds achteruit blijft gaan, lukt dat niet echt.
Heb er therapie voor gehad maar dat helpt niet. Enige wat ze daar zeggen is 'dat ik het los moet laten' en 'dat ik moet genieten van wat ik nog wel kan'. Dingen die ik zelf ook wel kan bedenken en die zo simpel dus niet werken.
Ehm, zo simpel is het dus wél. Alleen; dat vergt werk. Dat vergt een besluit nemen, daar voor gaan staan en werk. Het is een hele simpele optelsom van feiten omtrent hoe een mens functioneert qua emoties, geest, handelen etc. Het dóen is niet simpel, klopt. Maar iets in me schreeuwt dan ook dat het daadwerkelijk investeren in doen niet iets is wat je hardcore gedaan hebt.
Net zoals het een (onbewuste) keuze is om in een gedragpatroon te zitten om aandacht te geven aan wat niet is, aan het negatieve, afbreuk koesteren, is het een keuze om aandacht te geven aan wat wél is, aan het positieve, groei koesteren. Zoals (pjuk) Dr. Phil dan placht te stellen; "kan me niet schelen hoe plat je de pannekoek maakt, er zijn altijd 2 kanten". Je kunt vinden van de man wat je wilt, maar een uitspraak die een enorme krachtige waarheid bevat. Dat jij de ene kant van die pannekoek als levensmotto hanteert, betekent niet dat er geen andere kant mogelijk is.
En ja, daar zul je vaak genoeg in het leven voor moeten werken. Soms kneiterhard voor moeten werken. De gein is dat het resultaat echter zo groots is, dat de pijn van het werken in het niet valt daarbij. En waarbij het patroon waarin je nu zit en van roept "ja maar dat kan ook niet anders" verbleekt als je kijkt naar beleving van levenskwaliteit, genot en plezier.
Focus op wat niet is of kan is een succesrecept om op termijn de grootste rasoptimist vanzelf een keer depressief te krijgen. Dan doet het er niet meer toe voor die persoon dat er tegenover elke 1 "kan niet" 100 mogelijkheden staan. Met als gevolg dat op een sterfbed de persoon terug kijkt op, ja op wat eigenlijk? Een levenslange obsessie met/wrok rondom wat niet was en/of kon. Als die persoon op datzelfde sterfbed ligt, zelfde feitelijke mogelijkheden maar geleefd met een focus op wat hij wel had en kon, hoe zal die terug kijken? Stukken contenter en veel belangrijker; het leven tot dat moment was een stuk aangenamer in beleving. Het is jouw leven, aan jou wat je ervan maakt. Jij bent echt degene die uiteindelijk enorme sleutels in handen hebt met enorme invloed op hoe jij het leven ervaart.
Betwijfel gezien de lijn in postings of je er voor open staat, maar och ik ben zot. Theoretisch zou ik heel makkelijk mezelf kunnen verzuipen in het leven oneerlijk vinden, verdrinkend in de zee van wat ik fysiek niet kan. Diep zelfmedelijden hebben met mezelf toen de boodschap begon in te zinken die mij herhaaldelijk werd meegegeven op mijn verjaardag in een buitenlands IC-bed, dat er nu toch echt rekening mee gehouden moest gaan worden dat ik inderdaad met type van mijn aandoening van doen heb waarbij de gemiddelde levensverwachting in zou houden dat ik aardig aan het opschieten ben.
Alleen; het heeft geen nut. Want het resultaat is dat het alleen maar enorm pijnlijke, heftige, negatieve emoties oproepen en een cirkel van zelfopgelegde beperking van levenskwaliteit die altijd beperkender zal zijn dan mijn gezondheid me ooit kan opleggen. Geen grotere gevangenis dan diegene die men zichzelf oplegt. Dan rest er maar 1 optie; een zo verdomd geweldig mogelijk leven maken met alles wat ik wél kan. Wat wél mogelijk is. Actief streven naar alles wat voor mij levenskwaliteit inhoudt, in vormen die voor mij haalbaar zijn. Rouwen om wat was mag en moet soms, maar wentelen in en blijven hangen is alleen maar onnodige extra ellende veroorzaken. Soms zelfs even vervloeken dat ik weet dat er maar 1 optie is en ik die ook wel haal omdat het op zo'n moment niet zo voelt en die verdomde wetenschap, blegh. Dus dan is het schop onder mijn kont, keuzes overzien en ja; een bewuste keuze maken om bijeen te rapen en te léven met wat wél is. Feitelijk veranderen mijn fysieke mogelijkheden niet, wel is het een totaal andere wereld van ervaren van levenskwaliteit, levensgenot en plezier.
Anders tegen zaken aankijken doet enorm veel. Jij denkt in het negatieve. Idem dito met hele epistel over waarom je vergoeilijkt dat je forumt en internet en je zo vastbijt in het negatieve medische cirkeltje. Natuurlijk is het over het algemeen een geweldige vrijheid om alles maar te kunnen. Of dat nu fysiek is, financieel of wat dan ook. Gelukkig is dat echter allesbehalve een absoluut vereiste om een gelukkig leven te leiden. Zo kun jij bijv. duidelijk computerskills voor van alles en nog wat gebruiken. Die zet je nu in voor je verstoppen van confrontatie met ontevredenheid over hoe je het leven inricht en vastbijten in een soort van obsessie met allerlei vaag fysiek gebeuren, maar kun je ook voor veel andere dingen inzetten. Een opleiding, vrijwilligerswerk, onderdeel van opbouwen en onderhouden van sociale basis etc. etc.
Geld; het kan makkelijk zijn maar ook weer zoiets wat absoluut geen absoluut vereiste hoeft te zijn om een sociaal leven te kunnen hebben of buiten de deur te komen. Een visuele beperking is zeker niet ideaal, maar het is ook geen onoverkomelijk gegeven voor het hebben van tig activiteiten, hobbies etc. Heel hard gezegd; je kunt beter nú leren hoe je het leven gaat inrichten zodat je weer echt kunt gaan leven en genieten i.p.v. dat verstoppen, blijven hangen en ontevredenheid van nu. Nu is er nog een heel stuk visie. Een geweldig iets wat je kunt inzetten in het aanleren van nieuwe skills waar je nog jaren of decennia profijt van kunt hebben als je inderdaad gelijk hebt dat het alleen maar minder wordt. Nu zitten wachten lost niets op, behalve vaster gaan zitten in het negatieve patroon met negatief resultaat en steeds lastiger worden om eruit te komen. Je bent een jonge meid, je zult het er mee moeten doen. Dan is het toch beter vandaag jezelf bij de lurven te pakken en er wat van te maken dan morgen, volgend jaar of over 10 jaar. In jezelf investeren dus en focus op wat wél is en wél kan. Dagbesteding is daarbij imho een enorm belangrijke basissteen. Dus niet langer maar hangen in het "kan dit en dat niet, dus moet wel forumhangen en met onderwerpen die me negativiteit opleveren blijven hangen", maar jezelf bij de lurven pakken. Nagaan bij jezelf wat je wél kunt, wat je talenten zijn, wat je zoekt in het leven en hoe je die dingen op elkaar gaat afstellen en haalbaar gaat maken. En dan doen. Vallen en opstaan en niets minder van jezelf accepteren en verwachten dat je er iets van maakt wat jij schaart onder levenskwaliteit. Desnoods met ondersteuning (want uiteindelijke werk zul je altijd zelf moeten blijven doen uiteindelijk) en jezelf 1038448 oprapend, maar ga ervoor. Immers zolang als er ook maar enige behoorlijke levenskwaliteit is of mogelijk is, ben je het dan niet aan jezelf verschuldigd om dat na te streven?
Jij hebt in het leven veel meer sleutels in hoe je dingen ervaart dan je momenteel beseft, laat staan erkent. Makkelijk is het lang niet altijd, maar zeg nu zelf; het "alternatief" is toch geen optie om zo dan maar de rest van het leven door te medderen? Er valt weinig te verliezen maar een verdomde hoop te winnen. En ja, zo simpel werkt het dus wel uiteindelijk.
[...]
Het zou fijn zijn als ik niet dagelijks angst en stress heb vanwege die visusklachten. Dat ik er nog beter mee om kon gaan. Maar zeker omdat het steeds achteruit blijft gaan, lukt dat niet echt.
Heb er therapie voor gehad maar dat helpt niet. Enige wat ze daar zeggen is 'dat ik het los moet laten' en 'dat ik moet genieten van wat ik nog wel kan'. Dingen die ik zelf ook wel kan bedenken en die zo simpel dus niet werken.
Ehm, zo simpel is het dus wél. Alleen; dat vergt werk. Dat vergt een besluit nemen, daar voor gaan staan en werk. Het is een hele simpele optelsom van feiten omtrent hoe een mens functioneert qua emoties, geest, handelen etc. Het dóen is niet simpel, klopt. Maar iets in me schreeuwt dan ook dat het daadwerkelijk investeren in doen niet iets is wat je hardcore gedaan hebt.
Net zoals het een (onbewuste) keuze is om in een gedragpatroon te zitten om aandacht te geven aan wat niet is, aan het negatieve, afbreuk koesteren, is het een keuze om aandacht te geven aan wat wél is, aan het positieve, groei koesteren. Zoals (pjuk) Dr. Phil dan placht te stellen; "kan me niet schelen hoe plat je de pannekoek maakt, er zijn altijd 2 kanten". Je kunt vinden van de man wat je wilt, maar een uitspraak die een enorme krachtige waarheid bevat. Dat jij de ene kant van die pannekoek als levensmotto hanteert, betekent niet dat er geen andere kant mogelijk is.
En ja, daar zul je vaak genoeg in het leven voor moeten werken. Soms kneiterhard voor moeten werken. De gein is dat het resultaat echter zo groots is, dat de pijn van het werken in het niet valt daarbij. En waarbij het patroon waarin je nu zit en van roept "ja maar dat kan ook niet anders" verbleekt als je kijkt naar beleving van levenskwaliteit, genot en plezier.
Focus op wat niet is of kan is een succesrecept om op termijn de grootste rasoptimist vanzelf een keer depressief te krijgen. Dan doet het er niet meer toe voor die persoon dat er tegenover elke 1 "kan niet" 100 mogelijkheden staan. Met als gevolg dat op een sterfbed de persoon terug kijkt op, ja op wat eigenlijk? Een levenslange obsessie met/wrok rondom wat niet was en/of kon. Als die persoon op datzelfde sterfbed ligt, zelfde feitelijke mogelijkheden maar geleefd met een focus op wat hij wel had en kon, hoe zal die terug kijken? Stukken contenter en veel belangrijker; het leven tot dat moment was een stuk aangenamer in beleving. Het is jouw leven, aan jou wat je ervan maakt. Jij bent echt degene die uiteindelijk enorme sleutels in handen hebt met enorme invloed op hoe jij het leven ervaart.
Betwijfel gezien de lijn in postings of je er voor open staat, maar och ik ben zot. Theoretisch zou ik heel makkelijk mezelf kunnen verzuipen in het leven oneerlijk vinden, verdrinkend in de zee van wat ik fysiek niet kan. Diep zelfmedelijden hebben met mezelf toen de boodschap begon in te zinken die mij herhaaldelijk werd meegegeven op mijn verjaardag in een buitenlands IC-bed, dat er nu toch echt rekening mee gehouden moest gaan worden dat ik inderdaad met type van mijn aandoening van doen heb waarbij de gemiddelde levensverwachting in zou houden dat ik aardig aan het opschieten ben.
Alleen; het heeft geen nut. Want het resultaat is dat het alleen maar enorm pijnlijke, heftige, negatieve emoties oproepen en een cirkel van zelfopgelegde beperking van levenskwaliteit die altijd beperkender zal zijn dan mijn gezondheid me ooit kan opleggen. Geen grotere gevangenis dan diegene die men zichzelf oplegt. Dan rest er maar 1 optie; een zo verdomd geweldig mogelijk leven maken met alles wat ik wél kan. Wat wél mogelijk is. Actief streven naar alles wat voor mij levenskwaliteit inhoudt, in vormen die voor mij haalbaar zijn. Rouwen om wat was mag en moet soms, maar wentelen in en blijven hangen is alleen maar onnodige extra ellende veroorzaken. Soms zelfs even vervloeken dat ik weet dat er maar 1 optie is en ik die ook wel haal omdat het op zo'n moment niet zo voelt en die verdomde wetenschap, blegh. Dus dan is het schop onder mijn kont, keuzes overzien en ja; een bewuste keuze maken om bijeen te rapen en te léven met wat wél is. Feitelijk veranderen mijn fysieke mogelijkheden niet, wel is het een totaal andere wereld van ervaren van levenskwaliteit, levensgenot en plezier.
Anders tegen zaken aankijken doet enorm veel. Jij denkt in het negatieve. Idem dito met hele epistel over waarom je vergoeilijkt dat je forumt en internet en je zo vastbijt in het negatieve medische cirkeltje. Natuurlijk is het over het algemeen een geweldige vrijheid om alles maar te kunnen. Of dat nu fysiek is, financieel of wat dan ook. Gelukkig is dat echter allesbehalve een absoluut vereiste om een gelukkig leven te leiden. Zo kun jij bijv. duidelijk computerskills voor van alles en nog wat gebruiken. Die zet je nu in voor je verstoppen van confrontatie met ontevredenheid over hoe je het leven inricht en vastbijten in een soort van obsessie met allerlei vaag fysiek gebeuren, maar kun je ook voor veel andere dingen inzetten. Een opleiding, vrijwilligerswerk, onderdeel van opbouwen en onderhouden van sociale basis etc. etc.
Geld; het kan makkelijk zijn maar ook weer zoiets wat absoluut geen absoluut vereiste hoeft te zijn om een sociaal leven te kunnen hebben of buiten de deur te komen. Een visuele beperking is zeker niet ideaal, maar het is ook geen onoverkomelijk gegeven voor het hebben van tig activiteiten, hobbies etc. Heel hard gezegd; je kunt beter nú leren hoe je het leven gaat inrichten zodat je weer echt kunt gaan leven en genieten i.p.v. dat verstoppen, blijven hangen en ontevredenheid van nu. Nu is er nog een heel stuk visie. Een geweldig iets wat je kunt inzetten in het aanleren van nieuwe skills waar je nog jaren of decennia profijt van kunt hebben als je inderdaad gelijk hebt dat het alleen maar minder wordt. Nu zitten wachten lost niets op, behalve vaster gaan zitten in het negatieve patroon met negatief resultaat en steeds lastiger worden om eruit te komen. Je bent een jonge meid, je zult het er mee moeten doen. Dan is het toch beter vandaag jezelf bij de lurven te pakken en er wat van te maken dan morgen, volgend jaar of over 10 jaar. In jezelf investeren dus en focus op wat wél is en wél kan. Dagbesteding is daarbij imho een enorm belangrijke basissteen. Dus niet langer maar hangen in het "kan dit en dat niet, dus moet wel forumhangen en met onderwerpen die me negativiteit opleveren blijven hangen", maar jezelf bij de lurven pakken. Nagaan bij jezelf wat je wél kunt, wat je talenten zijn, wat je zoekt in het leven en hoe je die dingen op elkaar gaat afstellen en haalbaar gaat maken. En dan doen. Vallen en opstaan en niets minder van jezelf accepteren en verwachten dat je er iets van maakt wat jij schaart onder levenskwaliteit. Desnoods met ondersteuning (want uiteindelijke werk zul je altijd zelf moeten blijven doen uiteindelijk) en jezelf 1038448 oprapend, maar ga ervoor. Immers zolang als er ook maar enige behoorlijke levenskwaliteit is of mogelijk is, ben je het dan niet aan jezelf verschuldigd om dat na te streven?
Jij hebt in het leven veel meer sleutels in hoe je dingen ervaart dan je momenteel beseft, laat staan erkent. Makkelijk is het lang niet altijd, maar zeg nu zelf; het "alternatief" is toch geen optie om zo dan maar de rest van het leven door te medderen? Er valt weinig te verliezen maar een verdomde hoop te winnen. En ja, zo simpel werkt het dus wel uiteindelijk.
when you wish upon a star...
zondag 9 december 2012 om 01:30
quote:madamemicmac schreef op 08 december 2012 @ 19:39:
Beetje flauw hoe je op bea reageert. Jij opent een topic en zij neemt de moeite om op je te reageren. En dan brand je haar af...
Ik brand haar helemaal niet af. Dan lees je me verkeerd. Ik ben blij met haar tips, dat zeg ik ook. Maar zij zet een vinnige statement in haar post: 'maar jij bent toch eigenwijs en zoekt het liever zelf uit'. Dan denk ik hoezo dat nou weer. Beetje flauw en voorbarig.
Ik ben meteen naar de huisarts gegaan (na t weekend) voor die bloeduitslagen (nadat hier aangeraden werd dat met die waarden wel te doen). En ook normaalgesproken ga ik écht wel naar de huisarts als er iets ernstig mis is etc.
Ik ben helemaal niet iemand die tot in de oneindigheid door blijft lopen met kwaaltjes en er niks aan doet. Integendeel: ik vraag raad op forums, en ik raadpleeg een huisarts als ik denk dat t nodig is.
Verder:
Haar tips gaan over het vele plassen. Dat vele plassen heb ik er in mijn OP voor de volledigheid bijgezet omdat het heel MiSSCHIEN wat te maken kon hebben met die nieren.
Nu blijkt uit onderzoek dat mijn nieren goed zijn. Dat vele plassen vind ik vervelend, maar is bijzaak. Ik moet al mijn hele leven veel plassen en nu een ernstig probleem is uitgesloten zie ik geen acute nood om daarmee naar de huisarts te hobbelen (ook omdat huisarts me dan niet meer serieus neemt). Ik zou het best WILLEN -je kan dingen immers maar uitgezocht en opgelost hebben, wie weet helpt er iets tegen het vele plassen- maar ik heb een huisarts die me dan niet meer serieus neemt, zo voel ik dat. Ik voel me bezwaard om (nu al) te gaan en aangezien het niet iets ernstigs is, wacht ik er liever even mee.
DAT heb ik gezegd.
En dat is geen afbranden.
Beetje flauw hoe je op bea reageert. Jij opent een topic en zij neemt de moeite om op je te reageren. En dan brand je haar af...
Ik brand haar helemaal niet af. Dan lees je me verkeerd. Ik ben blij met haar tips, dat zeg ik ook. Maar zij zet een vinnige statement in haar post: 'maar jij bent toch eigenwijs en zoekt het liever zelf uit'. Dan denk ik hoezo dat nou weer. Beetje flauw en voorbarig.
Ik ben meteen naar de huisarts gegaan (na t weekend) voor die bloeduitslagen (nadat hier aangeraden werd dat met die waarden wel te doen). En ook normaalgesproken ga ik écht wel naar de huisarts als er iets ernstig mis is etc.
Ik ben helemaal niet iemand die tot in de oneindigheid door blijft lopen met kwaaltjes en er niks aan doet. Integendeel: ik vraag raad op forums, en ik raadpleeg een huisarts als ik denk dat t nodig is.
Verder:
Haar tips gaan over het vele plassen. Dat vele plassen heb ik er in mijn OP voor de volledigheid bijgezet omdat het heel MiSSCHIEN wat te maken kon hebben met die nieren.
Nu blijkt uit onderzoek dat mijn nieren goed zijn. Dat vele plassen vind ik vervelend, maar is bijzaak. Ik moet al mijn hele leven veel plassen en nu een ernstig probleem is uitgesloten zie ik geen acute nood om daarmee naar de huisarts te hobbelen (ook omdat huisarts me dan niet meer serieus neemt). Ik zou het best WILLEN -je kan dingen immers maar uitgezocht en opgelost hebben, wie weet helpt er iets tegen het vele plassen- maar ik heb een huisarts die me dan niet meer serieus neemt, zo voel ik dat. Ik voel me bezwaard om (nu al) te gaan en aangezien het niet iets ernstigs is, wacht ik er liever even mee.
DAT heb ik gezegd.
En dat is geen afbranden.
zondag 9 december 2012 om 07:49
quote:gwenni schreef op 09 december 2012 @ 01:30:
[...]
Verder:
Haar tips gaan over het vele plassen. Dat vele plassen heb ik er in mijn OP voor de volledigheid bijgezet omdat het heel MiSSCHIEN wat te maken kon hebben met die nieren.
Nu blijkt uit onderzoek dat mijn nieren goed zijn. Dat vele plassen vind ik vervelend, maar is bijzaak. Ik moet al mijn hele leven veel plassen en nu een ernstig probleem is uitgesloten zie ik geen acute nood om daarmee naar de huisarts te hobbelen (ook omdat huisarts me dan niet meer serieus neemt). Ik zou het best WILLEN -je kan dingen immers maar uitgezocht en opgelost hebben, wie weet helpt er iets tegen het vele plassen- maar ik heb een huisarts die me dan niet meer serieus neemt, zo voel ik dat. Ik voel me bezwaard om (nu al) te gaan en aangezien het niet iets ernstigs is, wacht ik er liever even mee.
DAT heb ik gezegd.
En dat is geen afbranden.
nog iets waar je heel erg je focus op legt, op je nieren.....heb ik ook maar 1 keer in mijn post gezegt dat mijn nieren niet goed waren????
Neen.
Ik heb namelijk een verwijde urineleider, en dat heeft niets met mijn nieren te maken. Zover ik namelijk weet mankeer ik niets aan mijn nieren (bloed en urine waren goed).
Kortom je klachen kunnen veel verder liggen dan je nieren. (en ik heb wel een idee waar die liggen, maar daar hou ik mijn mond wel over )
En idd wat bliksemse_bende zegt. Wel jezelf verdedigen maar als iemand (pixiedust in dit geval) over de rest uitwijdt, reageer je niet.
succes met alles. dit waren mijn laatste woorden in dit topic.
[...]
Verder:
Haar tips gaan over het vele plassen. Dat vele plassen heb ik er in mijn OP voor de volledigheid bijgezet omdat het heel MiSSCHIEN wat te maken kon hebben met die nieren.
Nu blijkt uit onderzoek dat mijn nieren goed zijn. Dat vele plassen vind ik vervelend, maar is bijzaak. Ik moet al mijn hele leven veel plassen en nu een ernstig probleem is uitgesloten zie ik geen acute nood om daarmee naar de huisarts te hobbelen (ook omdat huisarts me dan niet meer serieus neemt). Ik zou het best WILLEN -je kan dingen immers maar uitgezocht en opgelost hebben, wie weet helpt er iets tegen het vele plassen- maar ik heb een huisarts die me dan niet meer serieus neemt, zo voel ik dat. Ik voel me bezwaard om (nu al) te gaan en aangezien het niet iets ernstigs is, wacht ik er liever even mee.
DAT heb ik gezegd.
En dat is geen afbranden.
nog iets waar je heel erg je focus op legt, op je nieren.....heb ik ook maar 1 keer in mijn post gezegt dat mijn nieren niet goed waren????
Neen.
Ik heb namelijk een verwijde urineleider, en dat heeft niets met mijn nieren te maken. Zover ik namelijk weet mankeer ik niets aan mijn nieren (bloed en urine waren goed).
Kortom je klachen kunnen veel verder liggen dan je nieren. (en ik heb wel een idee waar die liggen, maar daar hou ik mijn mond wel over )
En idd wat bliksemse_bende zegt. Wel jezelf verdedigen maar als iemand (pixiedust in dit geval) over de rest uitwijdt, reageer je niet.
succes met alles. dit waren mijn laatste woorden in dit topic.
zondag 9 december 2012 om 12:59
quote:bliksemse_bende schreef op 09 december 2012 @ 04:03:
En vervolgens wijd je een hele post aan je verdediging dat je toch echt niet afbrandt en neem je, godbetere 't, niet eens de moeite om ook maar één zin te wijden aan de uitgebreide en steekhoudende post van pixiedust. 't Is ook maar net waar je je op focust...
En Pixie maar tikken! TO, vond je de post van Pixiedust te confronterend?
En vervolgens wijd je een hele post aan je verdediging dat je toch echt niet afbrandt en neem je, godbetere 't, niet eens de moeite om ook maar één zin te wijden aan de uitgebreide en steekhoudende post van pixiedust. 't Is ook maar net waar je je op focust...
En Pixie maar tikken! TO, vond je de post van Pixiedust te confronterend?
zondag 9 december 2012 om 13:36
quote:bea1981 schreef op 09 december 2012 @ 07:49:
[...]
nog iets waar je heel erg je focus op legt, op je nieren.....heb ik ook maar 1 keer in mijn post gezegt dat mijn nieren niet goed waren????
Neen.
Ik heb namelijk een verwijde urineleider, en dat heeft niets met mijn nieren te maken. Zover ik namelijk weet mankeer ik niets aan mijn nieren (bloed en urine waren goed).
Kortom je klachen kunnen veel verder liggen dan je nieren. (en ik heb wel een idee waar die liggen, maar daar hou ik mijn mond wel over )
En idd wat bliksemse_bende zegt. Wel jezelf verdedigen maar als iemand (pixiedust in dit geval) over de rest uitwijdt, reageer je niet.
succes met alles. dit waren mijn laatste woorden in dit topic.
Ja natuurlijk leg ik de focus op mijn nieren, daar ging het toch in eerste instantie om? Heb het plassen er in mijn OP bijgezet omdat er misschien MOGELIJK een verband is (ik had zelf ook al wel het idee dat veel plassen meestal niet aan de nieren ligt maar aan de blaas, maar toch).
Toen ging jij verder over het vele plassen, nou prima, dat verwelkom ik, maar ga me dan niet naar mn hoofd slingeren dat ik iemand ben die met haar gezondheid speelt en noooooit advies op volgt van anderen blabla als ik hiermee niet linea recta naar de huisarts spring. Ik ben voor mijn hoofdklacht geweest en ik heb NOOIT aangegeven uberhaupt naar de huisarts te willen gaan voor alleen het vele plassen.
Oja en dat ik niet op de lange post heb gereageerd is omdat het een hele lange post is, en ik dus ook daar wat langer mee bezig ben om iets terug te typen en het was 2u snachts.
(en ter verdediging: ik moet zo weg dus ik kan er nu ook niet op reageren.).
[...]
nog iets waar je heel erg je focus op legt, op je nieren.....heb ik ook maar 1 keer in mijn post gezegt dat mijn nieren niet goed waren????
Neen.
Ik heb namelijk een verwijde urineleider, en dat heeft niets met mijn nieren te maken. Zover ik namelijk weet mankeer ik niets aan mijn nieren (bloed en urine waren goed).
Kortom je klachen kunnen veel verder liggen dan je nieren. (en ik heb wel een idee waar die liggen, maar daar hou ik mijn mond wel over )
En idd wat bliksemse_bende zegt. Wel jezelf verdedigen maar als iemand (pixiedust in dit geval) over de rest uitwijdt, reageer je niet.
succes met alles. dit waren mijn laatste woorden in dit topic.
Ja natuurlijk leg ik de focus op mijn nieren, daar ging het toch in eerste instantie om? Heb het plassen er in mijn OP bijgezet omdat er misschien MOGELIJK een verband is (ik had zelf ook al wel het idee dat veel plassen meestal niet aan de nieren ligt maar aan de blaas, maar toch).
Toen ging jij verder over het vele plassen, nou prima, dat verwelkom ik, maar ga me dan niet naar mn hoofd slingeren dat ik iemand ben die met haar gezondheid speelt en noooooit advies op volgt van anderen blabla als ik hiermee niet linea recta naar de huisarts spring. Ik ben voor mijn hoofdklacht geweest en ik heb NOOIT aangegeven uberhaupt naar de huisarts te willen gaan voor alleen het vele plassen.
Oja en dat ik niet op de lange post heb gereageerd is omdat het een hele lange post is, en ik dus ook daar wat langer mee bezig ben om iets terug te typen en het was 2u snachts.
(en ter verdediging: ik moet zo weg dus ik kan er nu ook niet op reageren.).
zondag 9 december 2012 om 13:38
quote:bliksemse_bende schreef op 09 december 2012 @ 04:03:
En vervolgens wijd je een hele post aan je verdediging dat je toch echt niet afbrandt en neem je, godbetere 't, niet eens de moeite om ook maar één zin te wijden aan de uitgebreide en steekhoudende post van pixiedust. 't Is ook maar net waar je je op focust...
Het was half twee snachts. En als iemand mij aanvalt en het is een korte post dan moet ik daar meteen op reageren ja.
De post van pixiedust is wat langer en er staan wat andere dingen in, dus daar heb ik ook even de tijd nodig voor ik er op reageer.
En vervolgens wijd je een hele post aan je verdediging dat je toch echt niet afbrandt en neem je, godbetere 't, niet eens de moeite om ook maar één zin te wijden aan de uitgebreide en steekhoudende post van pixiedust. 't Is ook maar net waar je je op focust...
Het was half twee snachts. En als iemand mij aanvalt en het is een korte post dan moet ik daar meteen op reageren ja.
De post van pixiedust is wat langer en er staan wat andere dingen in, dus daar heb ik ook even de tijd nodig voor ik er op reageer.
zondag 9 december 2012 om 13:53
zondag 9 december 2012 om 14:01
Dit is geen kutforum. Ik ben niet achterlijk en ook niet gefrustreerd. Zo, dat moest er even uit.
Wat BB zegt: je had op zijn minst kunnen zeggen: Pixie, bedankt maar ik kom er later op terug. Maar nee hoor, je gaat meteen weer in de verdediging terwijl hier mensen zijn die je willen helpen.
Ik denk dat een psycholoog wonderen bij je kan doen. Ga morgen naar de huisarts voor je plasprobleem en vraag naar goede psychologen bij jou in de buurt. Dokter Google bestaat niet.
Wat BB zegt: je had op zijn minst kunnen zeggen: Pixie, bedankt maar ik kom er later op terug. Maar nee hoor, je gaat meteen weer in de verdediging terwijl hier mensen zijn die je willen helpen.
Ik denk dat een psycholoog wonderen bij je kan doen. Ga morgen naar de huisarts voor je plasprobleem en vraag naar goede psychologen bij jou in de buurt. Dokter Google bestaat niet.
zondag 9 december 2012 om 14:06
quote:watchout schreef op 09 december 2012 @ 14:01:
Dit is geen kutforum. Ik ben niet achterlijk en ook niet gefrustreerd. Zo, dat moest er even uit.
Wat BB zegt: je had op zijn minst kunnen zeggen: Pixie, bedankt maar ik kom er later op terug. Maar nee hoor, je gaat meteen weer in de verdediging terwijl hier mensen zijn die je willen helpen.
Ik denk dat een psycholoog wonderen bij je kan doen. Ga morgen naar de huisarts voor je plasprobleem en vraag naar goede psychologen bij jou in de buurt. Dokter Google bestaat niet.
Ik heb al minstens 1 psychiater, twee jaar antidepressiva, 1 maatschappelijk werkster, 1 gestallt-therapeut, 2 psychologen en 1 groepstherapie versleten. Dus ik vrees dat ik niet meer te redden ben. Ik heb nog steeds mijn visusklachten (maarja, misschien probeer ik het ook niet hard genoeg :S).
En ik schrik er nog steeds van als deze achteruit gaan. Of nouja, schrikken. Het geeft me een kramp in mn maag als ik merk dat ik ineens mijn vriend niet meer goed in zijn ogen kan kijken, of merk dat ik de ondertiteling op TV nu echt niet meer kan volgen.
En ja ik probeer dan om gewoon door te kijken, of om te denken 'nou he wat maakt het uit, er zijn ook blinden en die genieten ook van alleen het knuffelen' maar ik kan die pijn/ angst van dat moment (en alle momenten daarna) niet uitschakelen.
Ik word er wel steeds makkelijk in. Maar tja na elke verergering krijg ik wel meteen 300 situaties waarin ik er meer last van heb, en dat is af en toe gewoon simpelweg Kut.
Kan steeds minder, terwijl er officieel niks is (en men dus ook niet geloofd dat ik iets heb).
En hoe 'makkelijker' ik word met mn gevoel wegdrukken, hoe meer ik onecht wordt. Ik voel niks meer. Ik lach wel snel, en maak me minder zorgen om sommige dingen dan anderen want ik heb wel andere dingen om mee bezig te houden, maar t leven is zo oppervlakkig zo.
Dit is geen kutforum. Ik ben niet achterlijk en ook niet gefrustreerd. Zo, dat moest er even uit.
Wat BB zegt: je had op zijn minst kunnen zeggen: Pixie, bedankt maar ik kom er later op terug. Maar nee hoor, je gaat meteen weer in de verdediging terwijl hier mensen zijn die je willen helpen.
Ik denk dat een psycholoog wonderen bij je kan doen. Ga morgen naar de huisarts voor je plasprobleem en vraag naar goede psychologen bij jou in de buurt. Dokter Google bestaat niet.
Ik heb al minstens 1 psychiater, twee jaar antidepressiva, 1 maatschappelijk werkster, 1 gestallt-therapeut, 2 psychologen en 1 groepstherapie versleten. Dus ik vrees dat ik niet meer te redden ben. Ik heb nog steeds mijn visusklachten (maarja, misschien probeer ik het ook niet hard genoeg :S).
En ik schrik er nog steeds van als deze achteruit gaan. Of nouja, schrikken. Het geeft me een kramp in mn maag als ik merk dat ik ineens mijn vriend niet meer goed in zijn ogen kan kijken, of merk dat ik de ondertiteling op TV nu echt niet meer kan volgen.
En ja ik probeer dan om gewoon door te kijken, of om te denken 'nou he wat maakt het uit, er zijn ook blinden en die genieten ook van alleen het knuffelen' maar ik kan die pijn/ angst van dat moment (en alle momenten daarna) niet uitschakelen.
Ik word er wel steeds makkelijk in. Maar tja na elke verergering krijg ik wel meteen 300 situaties waarin ik er meer last van heb, en dat is af en toe gewoon simpelweg Kut.
Kan steeds minder, terwijl er officieel niks is (en men dus ook niet geloofd dat ik iets heb).
En hoe 'makkelijker' ik word met mn gevoel wegdrukken, hoe meer ik onecht wordt. Ik voel niks meer. Ik lach wel snel, en maak me minder zorgen om sommige dingen dan anderen want ik heb wel andere dingen om mee bezig te houden, maar t leven is zo oppervlakkig zo.
zondag 9 december 2012 om 14:10
Gwenni, ik denk echt dat je morgen naar je huisarts moet gaan voor je psychische gesteldheid. Er zijn nog genoeg mogelijkheden over dan de mogelijkheden die jij benoemt en doorlopen hebt.
Heus, je bent wel te redden, echt waar!!!
Edit: en wees niet zo vijandig, hier proberen mensen je te helpen en te sturen. Ik hoop niet dat dit ook de houding is bij je hulpverleners want dan schiet je er inderdaad niets mee op.
Heus, je bent wel te redden, echt waar!!!
Edit: en wees niet zo vijandig, hier proberen mensen je te helpen en te sturen. Ik hoop niet dat dit ook de houding is bij je hulpverleners want dan schiet je er inderdaad niets mee op.
zondag 9 december 2012 om 14:15
Goh, valt het jezelf ook al op Gwenni? Voor vanacht heb je een excuustruus om niet te reageren. En voor vanmiddag? Want de tijd en energie die je toen weer aan dit topic besteed hebt, waar ging die ook alweer naar toe? Precies; negatieve focus. Om je heen schoppen in dit geval en met krachttermen gooien richting een aantal dames die proberen te helpen maar dat in een potentieel confronterende wijze doen.
Diezelfde tijd en energie had je ook kunnen gebruiken voor een positieve focus. Voorbij stappen aan een wrevel, maar je voordeel doen met datgene waar je iets leert, een spiegel herkent, noem maar op waar je een profijt mee kunt doen. Elk forum komt met bruikbaardere en minder bruikbare zaken, aan jou als gebruiker welke focus je daarin hanteert. Bouw je jezelf er mee op en gebruik je tools die je er kunt vinden om het leven te veraangenamen of leg je de focus op waar je het niet mee eens bent, waar je een aanval ervaart of andere negatieve zaken en laat je jezelf daarmee negatief beïnvloeden.
Kijk, mij zal het mijn kont nog niet roesten wat je wel of niet met mijn posting of die van anderen doet. Het is enkel en alleen jouw leven die er positief of negatief door beïnvloed kan worden. Ik vind het jammer dat je voor het negatieve gaat, maar dat is de keuzevrijheid die een ieder heeft. Wat heb jij eigenlijk te verliezen door eens die veilige negativiteit en angst los te laten en voor die andere kant van de pannekoek te gaan?
En nee, dat is geen vivaforum etiquette, maar levens-etiquette. ALS je het al etiquette wilt noemen. Ik noem het zelf liever levenslessen en levenswijsheden. Dit is hanteerbaar in het echte leven. Je weet wel; datgene wat er uiteindelijk alleen maar toe doet als je het hebt over de echt belangrijke zaken zoals levenskwaliteit. Je wordt bovenal gewezen op jouw gedrag in dit topic omdat het eenzelfde patroon is voor hoe jij het jezelf onnodig veel zwaarder maakt wanneer je het hebt over vermeende fysieke gezondheid.
Diezelfde tijd en energie had je ook kunnen gebruiken voor een positieve focus. Voorbij stappen aan een wrevel, maar je voordeel doen met datgene waar je iets leert, een spiegel herkent, noem maar op waar je een profijt mee kunt doen. Elk forum komt met bruikbaardere en minder bruikbare zaken, aan jou als gebruiker welke focus je daarin hanteert. Bouw je jezelf er mee op en gebruik je tools die je er kunt vinden om het leven te veraangenamen of leg je de focus op waar je het niet mee eens bent, waar je een aanval ervaart of andere negatieve zaken en laat je jezelf daarmee negatief beïnvloeden.
Kijk, mij zal het mijn kont nog niet roesten wat je wel of niet met mijn posting of die van anderen doet. Het is enkel en alleen jouw leven die er positief of negatief door beïnvloed kan worden. Ik vind het jammer dat je voor het negatieve gaat, maar dat is de keuzevrijheid die een ieder heeft. Wat heb jij eigenlijk te verliezen door eens die veilige negativiteit en angst los te laten en voor die andere kant van de pannekoek te gaan?
En nee, dat is geen vivaforum etiquette, maar levens-etiquette. ALS je het al etiquette wilt noemen. Ik noem het zelf liever levenslessen en levenswijsheden. Dit is hanteerbaar in het echte leven. Je weet wel; datgene wat er uiteindelijk alleen maar toe doet als je het hebt over de echt belangrijke zaken zoals levenskwaliteit. Je wordt bovenal gewezen op jouw gedrag in dit topic omdat het eenzelfde patroon is voor hoe jij het jezelf onnodig veel zwaarder maakt wanneer je het hebt over vermeende fysieke gezondheid.
when you wish upon a star...
