Schildklier vraag

Het is een forum hier, geen artsenpraktijk of ziekenhuis.

Als je vriendin twijfelt moet ze naar haar arts gaan en niet jou een topic laten openen op een forum.

Volgens mij vraag je wel om een diagnose, lees je eigen tekst nog maar eens.

Terug naar de huisarts.

Als ze klachten heeft weer terug.

Of neem een andere huisarts.



Meer opties zijn er niet.



Wat denk je dat dit forum toe kan voegen?

Het lijkt mij zomaar zo dat zowel de huisarts als de internist hier jaren voor gestudeerd hebben.

Waarom zou jij het beter weten?

quote:rawfoodje schreef op 10 februari 2015 @ 15:40:

Ik weet het niet beter. Vandaar deze vragen hier.

Maar okay. Laat maar.

Terug naar -andere- (huis)arts wellicht.Of accepteren (en blij zijn!), dat ze geen schuldklierproblemen heeft.

Wat voor de een te hoge waardes zijn, daar voelt een ander zich juist goed bij. En omgekeerd.

Mijn internist hield vast aan de standaard waarden, mijn huisarts stond gelukkig open voor hoe ik me bij die waardes voelde. Maar als je een huisarts hebt die daar niet voor open staat......

Succes!

tja, je kan het ook anders zien. mijn waardes van schildklier zijn ook hoog. weet even niet hoeveel en ik word gelijk aan de pillen gezet. en mijn waardes worden nu elke 3 maanden gecontroleerd.

Is je vriendin trouwens niet zelf in staat om dit te regelen met een arts?

Waarom doe jij dit?

Als de HA en INTERNIST zeggen dat het goed, dan is het goed. Zij hebben jaren op school gezeten om dat te kunnen beoordelen. Zij weten echt wel waar ze het over hebben.

Doodstaren op bloedwaardes en googles naar doemsanario's helpt niet.

quote:Natas1988 schreef op 10 februari 2015 @ 16:24:

Als de HA en INTERNIST zeggen dat het goed, dan is het goed. Zij hebben jaren op school gezeten om dat te kunnen beoordelen. Zij weten echt wel waar ze het over hebben.

Doodstaren op bloedwaardes en googles naar doemsanario's helpt niet.





Bij de schildklier gaat dit helaas niet altijd op. Er zijn veel patiënten die niet voldoen aan het standaardbeeld en al erge klachten hebben terwijl de bloedwaarden nog aangeven dat je bijna geen klachten zou kunnen hebben.



TO bij deze waarden is het volgens de richtlijn de bedoeling dat je over 3 maanden (zoiets, weet het even niet meer precies) weer bloed laat prikken. Blijven de waarden over een bepaalde tijd fout dan kan gestart worden met medicatie als er nog klachten zijn om te kijken of dat verbetering geeft. Dat wachten komt omdat de schildklier vaak uit zichzelf weer aan het werk gaat en de waarden normaliseren.

Een knobbel in de keel schrik ik wel van. Ik ben zelf ook subklinisch en moest hier juist erg op controleren. Heeft je vriendin dit wel duidelijk aangegeven bij de arts? Er gaat natuurlijk ook van alles rond en met een beetje keelpijn kan er ook fanalen gaan zwellen in je keel en kan je ook lastig slikken. Heeft de arts hier een beetje aan gevoeld? ZO ja en hij zegt dat alles in orde is zou ik hier gewoon in vertrouwen hoor. Anders misschien een second opinion aanvragen als je vriendin het echt niet vertrouwt. Of nog even terug.

Rawfoodje: Ze noemen het subklinisch wanneer je bloedwaarden iets buiten de normen vallen maar nog niet zover dat ze aangeven dat er iets echt niet meer werkt. In mijn geval is de T4 verhoogd.

Het is een beetje lastig omdat de normaal waarden erg in discussie zijn. Per persoon heb je andere normaal waarden. Als dat dus allemaal binnen een vast gebied moet vallen...

Daarnaast is er een discussie over mensen die subklinisch zijn. Vaak lijken dit toch wel de mensen met de meeste klachten te zijn (heb ik van horen zeggen hoor. Mijn moeder heeft een schildklier afwijking en heeft mij besproken met haar internist ivm twijfel over behandelplan. Heb zelf nog geen doorverwijzing)

De vraag is dus of meteen behandelen handig is: kans is dat je schildklier dan kapot gaat en niet meer aan het werk gaat. Daarom geeft de richtlijn aan eerst even te wachten zodat de schildklier de kans krijgt om zelf weer aan de gang te gaan. Als de waarden subklinisch blijven kn meestal geprobeerd worden of medicijnen helpen.

Subklinisch houdt heel simpel dus in dat je bloedwaarden aangeven dat er ergens (tijdelijk) iets niet goed gaat, maar je valt nog niet buiten de grenswaarden en hebt dus nog geen echte schildklier afwijking.

Je schildklier en je hormonen worden beïnvloed door omstandigheden en de rest van je lichaam. Als er elders iets niet goed gaat/is gegaan kan er dan tijdelijk even iets niet kloppen in de waarden.



Nog geen reden tot paniek dus. Ik zou je vriendin gewoon het plekje op haar keel in de gaten laten houden. Als er iets verandert gewoon even terug. Als de waarden bij de controle nog afwijken en ze heeft klachten kan ze misschien iets van medicatie proberen, maar dat is natuurlijk verder aan de arts.

Zou wel gewoon de arts vertrouwen hierin. Klinkt alsof hij/zij wel verstand van zaken heeft. Over hoeveel tijd moet je vriendin weer bloedprikken en op controle?

Bij mij is het weer een beetje een ander geval. Ik ben zonder het door te hebben gehad (ben het type van niet miepen maar doorgaan. Heb ook een behoorlijk hoge pijngrens) al ruim 6 jaar ziek en steeds zieker geworden. In januari vorig jaar barste de bom en was ik er klaar mee. Zo moe als ik mij voelde leek me toch niet zo normaal voor een persoon van 22. Tuurlijk ik was student, maar energie om te gaan stappen had ik al jaren niet. Ook de studie raakte achter want ik had gewoon geen puf.

naar de huisarts en bloed geprikt. Ik had een ernstig b12 en vitamine d tekort. Ik wist toen dat ik niet gewoon student was en ben op mijn klachten gaan letten: buikpijn, extreme vermoeidheid, insomnia, erge migraine, geen energie, benauwd, trillende handen, lichtvlekken in mijn oog, etc..



Verder gezocht nar de oorzaak. Kwam gewoon genoeg buiten en zou via mijn eten genoeg b12 binnen moeten krijgen.

Toen bleek eind juni dat ik coeliakie heb. Mijn lichaam valt zichzelf aan als ik gluten eet. Omdat ik al zo lang ongemerkt ziek was en gewoon gluten was blijven eten waren mijn darmen behoorlijk aangetast. Nam geen vitaminen en mineralen en geen voedingsstoffen meer op.

We dachten dat nu de oorzaak gevonden was alles wel goed zou komen! De meesten voelen zich na een half jaar glutenvrij dieet al een heel stuk beter, maar helaas voel ik me tot nu toe alleen maar slechter. De vermoeidheid wordt steeds erger en ik heb moeite met concentreren. Slapen gaat ook nog steeds erg slecht. Ik ben doodmoe maar ik ga in bed liggen en ben meteen klaar wakker. Veel van de klachten zijn wel verminderd en verdwenen met het handelen van de tekorten, maar de grote klachten zijn gebleven. Nog steeds veel buikpijn. ben inmiddels dus op een nog strenger dieet en mag ook geen lactose meer. Helpt wel wat, maar niet genoeg. Ik ben onderzocht op IBD maar daar kwam niets uit. Begin december waren mijn schildklier waarden fout, maar niet fout genoeg. Ik heb afgesproken dat ik eind februari weer ga prikken. Als ze an niet verbeterd zijn wil ik naar een internist en medicijnen proberen.



Ben dit jaar een tweede studie begonnen naast mijn eerste (die is bijna klaar) en wil niet meer aanmodderen. Inmiddels ben ik erachter dat ik ook astma heb en daar moet ik dagelijks voor puffen. Helpt wel iets, maar ook nog niet genoeg.



De klachten zijn nu: last van gewrichten, extreem vermoeid (het is eerder regel dan uitzondering dat ik op dinsdag en donderdag de hele dag slaap (ik heb dan geen les). Ik ben maar 4-5 uur wakker om te leren en te eten. En dan nog kan ik het nauwelijks bijbenen en stort ik na een ochtend college bijna in elkaar van vermoeidheid), geen energie, snel spierpijn, vaak misselijk, altijd of te koud of bloedheet, verward (haal woorden door elkaar en mijn spelling is afschuwelijk), geen kracht in armen en benen, erg snel last van gewrichten (ben hypermobile en altijd wel snel last gehad, maar nu erger. Heb nu ook verschijnselen van carpal tunnel bij allebei mijn handen), hartkloppingen, haaruitval (al wel iets minder door de b12), ehm... "darmklachten", opgeblazen buik, winderig, erg snel boos en geïrriteerd (gehoord van omgeving, had het zelf niet door. Had ik eerst niet), etc.. Ik ben vast nog van alles vergeten.

Bij mij is het heel lastig te bepalen wat waardoor komt. Een deel van de klachten zal nog komen door het nieuwe dieet. Ik wil niet dingen hoeven weggooien dus maak eerst even de boel op (glutenvrij eten is duur!), maar koop alleen spullen die wel voldoen. De MDL arts heeft al gezegd dat als dit dieet niets doet ik gewoon pech heb en ze niets voor me kan doen. Ik wil dus eigelijk misschien ook wel dat het iets met me schildklier is, dan is er nog wat aan te doen. Ik moest eerst pas na 6 manden weer bloedprikken, mar omdat ik dus al een auto-immuun ziekte heb en aan alle risico factoren voldoe wilde ik eerder. Zeker omdat ik me zo flut voel wil ik niet te lang wachten maar stuur ik eerder aan op het proberen van de medicijnen.



Ik zou je vriendin wel aanraden over een paar maanden de waarden te laten controleren. Als ze dan weer normaal zijn hoeft ze zich er ook niet meer zorgen over te maken. Gewoon even naar de ha bellen en een formulier aanvragen.

quote:rawfoodje schreef op 10 februari 2015 @ 19:32:

Och rennie girl, wat een lijst aan vreselijke klachten.... Ik zie best heel wat overeenkomsten maar jij hebt wel extreem veel last met je mee te dragen. Hoop dat het voor jou ook beter mag worden want dit is meer -over- leven...

Heb je wel voldoende steuntroepen om je heen bij wie je terecht kunt? Dat lijkt me erg belangrijk voor je. Hoewel ik lees dat je een zeer perfectionistische vechter bent en het mogelijk allemaal alleen van zichzelf moet doen....

Dit is je kracht maar ook je valkuil dan.



Haha ja, en dat allemaal in een jaar Vind dat het nu wel genoeg is, mijn lijstje is vol! Maar ik heb gelukkig erg veel steun. Op school houden ze er rekening mee dat ik veel ziek ben. De nieuwe studie is echt mijn droom studie en dat motiveert heel erg om de oude ook even goed af te ronden (na zoveel uitstel zag ik die niet meer zo zitten, maar ja 3 jaar weggooien is zonde). Ik ben aan het proberen of ik een jaar extra stufi kan krijgen omdat ik door ziekte vertraging heb opgelopen. Mijn familie is erg goed. Zij nemen het ook goed serieus. En op school heb ik leuke vrienden die het de vermoeidheid na afloop van een lange dag helemaal waard maken. Ik ben op school altijd vrolijk aan het lachen en aan het kletsen. Het is zelfs zo erg dat meerdere docenten wel twijfelden of ik er echt zo erg aan toe was/ net geloofden dat ik ziek was. Ik draag graag make-up dus er was niets aan me te zien. Een keer zonder en ze waren gelijk weer stil haha.



Ik ben de doktoren inmiddels zat, maar als straks alles onder controle is dan is het al het gedoe wel waard. Ik kom er wel

@renniegirl

Wat naar dat het zo slecht met je gezondheid gaat. Je bent getest op coeliakie schijf je. Heb je wel eens gehoord van FODMAPS? Veel klachten zijn overlappend.

Hier een artikel erover:

http://www.washingtonpost ... c-77759fc1eacc_story.html



@TO wat betreft jouw vriendin, hebben de artsen gekeken naar haar inname van jodium in haar voeding? Een tekort aan jodium kan een goitre veroorzaken. Volgens mij zit in NL jodium in tafelzout en brood, maar als ze dat beide niet zou eten kan dit invloed erop hebben. Just saying. Hoop dat ze uitvindt wat er aan de hand is. Ik zou in haar geval ook niet tevreden zijn dat ik naar huis gestuurd ben en voor een second opinion gaan bij een andere arts.