Gezondheid
alle pijlers
Vriend heeft longkanker
zaterdag 9 februari 2019 om 11:58
Eerste kerstdag werd mijn vriend verkouden met veel hoesten erbij. Verkoudheid ging over, hoesten niet en dat werd steeds pijnlijker. Halverwege januari voelde hij met een hoestbui een knak bij zijn ribben. Mijn vriend ging gelijk naar de huisarts, die stuurde hem door naar het ziekenhuis voor een foto.
Conclusie was een gebroken rib en ze zagen iets bij zijn longen wat ze niet vertrouwden.
Vriend kreeg een scan en vorige week hebben we echt het meest verschrikkelijke nieuws gekregen.
Longkanker met uitzaaiingen naar oa zijn rib, daarom is die ook gebroken, stukje lymfe, lever en er zit een plekje bij zijn heup. Arts zei gelijk dat hij dit niet kon genezen, alleen maar tijd rekken.
Onze wereld is ingestort, onze toekomst plannen die we samen hadden kunnen we niet meer uitvoeren. Het is allemaal zo onwerkelijk, we leven in een complete nachtmerrie.
Zonder behandeling geeft de arts hem een half jaar, met behandeling kan het met een paar maanden tot paar jaar gerekt worden, mits het aanslaat.
Dinsdag krijgt hij zijn eerste chemo en maandag krijgen we te horen of hij ook immunotherapie erbij krijgt.
Ik ben zo bang voor alles wat komen gaat, dat ik hem zie aftakelen en dat het moment gaat komen dat ik mijn grote liefde moet gaan missen Geen idee hoe ik dit allemaal moet gaan doen. We proberen nu nog zoveel mogelijk te genieten en leuke dingen te doen zolang het nog kan.
Conclusie was een gebroken rib en ze zagen iets bij zijn longen wat ze niet vertrouwden.
Vriend kreeg een scan en vorige week hebben we echt het meest verschrikkelijke nieuws gekregen.
Longkanker met uitzaaiingen naar oa zijn rib, daarom is die ook gebroken, stukje lymfe, lever en er zit een plekje bij zijn heup. Arts zei gelijk dat hij dit niet kon genezen, alleen maar tijd rekken.
Onze wereld is ingestort, onze toekomst plannen die we samen hadden kunnen we niet meer uitvoeren. Het is allemaal zo onwerkelijk, we leven in een complete nachtmerrie.
Zonder behandeling geeft de arts hem een half jaar, met behandeling kan het met een paar maanden tot paar jaar gerekt worden, mits het aanslaat.
Dinsdag krijgt hij zijn eerste chemo en maandag krijgen we te horen of hij ook immunotherapie erbij krijgt.
Ik ben zo bang voor alles wat komen gaat, dat ik hem zie aftakelen en dat het moment gaat komen dat ik mijn grote liefde moet gaan missen
Geen idee hoe ik dit allemaal moet gaan doen. We proberen nu nog zoveel mogelijk te genieten en leuke dingen te doen zolang het nog kan.
dinsdag 14 mei 2019 om 19:27
Hoi PinkWombat,
Wat een fijn nieuws voor jullie, ik ben heel blij dat de chemo goed werk heeft gedaan. Nu even rust en genieten van elkaar.
Na jouw verhaal over dat jullie ziekenhuis nauw samenwerkt met het AVL bedacht ik mij al dat er is getest op ROS, ALK en MET. Jammer dat je man geen van deze mutaties heeft. Hopelijk heeft hij veel baat bij immunotherapie.
Ik wens jullie een hele fijne mooie liefdevolle en waardevolle tijd
Hoi @Anna, wat fijn om jouw hier wee te lezen. Ik hoop dat het goed met je gaat!
@Selecta, dank je wel voor jouw bijdrage. Ik heb veel geloof in dit soort therapieën. Ik hoop in oktober een steentje te kunnen bijdragen aan nog meer onderzoek want dan ga ik 10 km sponsorlopen voor het KWF
Wat een fijn nieuws voor jullie, ik ben heel blij dat de chemo goed werk heeft gedaan. Nu even rust en genieten van elkaar.
Na jouw verhaal over dat jullie ziekenhuis nauw samenwerkt met het AVL bedacht ik mij al dat er is getest op ROS, ALK en MET. Jammer dat je man geen van deze mutaties heeft. Hopelijk heeft hij veel baat bij immunotherapie.
Ik wens jullie een hele fijne mooie liefdevolle en waardevolle tijd
Hoi @Anna, wat fijn om jouw hier wee te lezen. Ik hoop dat het goed met je gaat!
@Selecta, dank je wel voor jouw bijdrage. Ik heb veel geloof in dit soort therapieën. Ik hoop in oktober een steentje te kunnen bijdragen aan nog meer onderzoek want dan ga ik 10 km sponsorlopen voor het KWF
dinsdag 14 mei 2019 om 19:30
Pff, ondanks het goede nieuws is het toch best moeilijk.
Ik kwam thuis van werk en mijn man was niet vrolijk merkte ik. Tijdens het eten begint hij toch ineens te huilen. Ik begreep er niets van.
Hij heeft veel nagedacht vandaag zei hij, en hij vind het aan de ene kant wel fijn dat hij even geen behandelingen meer heeft maar aan de andere kant beseft hij dat niet helemaal. Dat hij naar huis wordt gestuurd en over 3 maanden ziet het ziekenhuis hem wel weer een x terug. En wat hij nu moet gaan doen de hele dag.
Pfff
dit had ik even niet aan zien komen. Ik snap het eigenlijk ook wel, vanaf het moment dat we dit te horen kregen is het een rollercoaster geweest, hij werd met alle urgentie geholpen overal en alles ging zo snel, ik geloof dat de eerste chemo er al in ging toen we het nog geen 2 weken wisten. En nu is het ineens: tot over 3 maanden. Heel apart toch wel.
Ik snap het wel maar aan de andere kant denk ik van pff help hem, opereer hem, haal die kanker uit zijn lichaam!
Daarnaast heeft hij ook weer pijn in zijn keel, nek en zijn rug, en zijn heup niet te vergeten. Dus ik snap dat ook totaal niet, hoe kan hij nou zoveel pijn hebben overal als het niet groeit?
Ik kwam thuis van werk en mijn man was niet vrolijk merkte ik. Tijdens het eten begint hij toch ineens te huilen. Ik begreep er niets van.
Hij heeft veel nagedacht vandaag zei hij, en hij vind het aan de ene kant wel fijn dat hij even geen behandelingen meer heeft maar aan de andere kant beseft hij dat niet helemaal. Dat hij naar huis wordt gestuurd en over 3 maanden ziet het ziekenhuis hem wel weer een x terug. En wat hij nu moet gaan doen de hele dag.
Pfff
dit had ik even niet aan zien komen. Ik snap het eigenlijk ook wel, vanaf het moment dat we dit te horen kregen is het een rollercoaster geweest, hij werd met alle urgentie geholpen overal en alles ging zo snel, ik geloof dat de eerste chemo er al in ging toen we het nog geen 2 weken wisten. En nu is het ineens: tot over 3 maanden. Heel apart toch wel. Ik snap het wel maar aan de andere kant denk ik van pff help hem, opereer hem, haal die kanker uit zijn lichaam!
Daarnaast heeft hij ook weer pijn in zijn keel, nek en zijn rug, en zijn heup niet te vergeten. Dus ik snap dat ook totaal niet, hoe kan hij nou zoveel pijn hebben overal als het niet groeit?
dinsdag 14 mei 2019 om 20:30
Pinkbat, je kan het draaien of keren maar in het lichaam van jouw man spelen zich processen af. Bij iedereen trouwens. Maar die chemo, die doet waarschijnlijk, behalve die kwaadaardige cellen bestrijden, ook nog andere dingen. Daarom niet noodzakelijk slechte dingen, maar die behandeling heeft zijn invloed. Zonder dat die tumor in al die andere organen zit, kunnen die arme organen ook wel afzien van al wat er door het lichaam van jouw man is gegaan. Dus het is best mogelijk dat hij daarom vreemde dingen voelt.
En zijn dagen vullen, daar zal hij zelf wat voor moeten vinden denk ik. Hebben jullie een tuin en houdt hij ervan om daarin te werken? Hebben jullie een hond? Eventueel wandelingen samen met dat beest zijn voor beiden goed. Is er mogelijkheid van eenvoudig vrijwilligerswerk, iets als de bibliotheek? Want, dat is natuurlijk voor een relatief jonge mens, ook nog een probleem: hij moet zich nog een beetje nuttig voelen. Of in een klas gaan helpen bij kinderen die bijvb leesmoeilijkheden hebben. Als een mens zich mentaal goed (of beter) voelt, dan is dat een eerste stap om lichamelijk ook redelijk (tot zeer goed) te functioneren.
De moed en het geduld niet opgeven, er is een eerste kaap goed genomen! Ik begrijp dat jullie vooruit willen, maar nu zal het zijn: zachtjes aan, dan breekt het lijntje niet.
Ik blijf jullie volgen en wens jullie een leuke vakantie (welke richting gaat het?) en een terugkomst met volledig opgeladen batterijen!
Liefs uit België
En zijn dagen vullen, daar zal hij zelf wat voor moeten vinden denk ik. Hebben jullie een tuin en houdt hij ervan om daarin te werken? Hebben jullie een hond? Eventueel wandelingen samen met dat beest zijn voor beiden goed. Is er mogelijkheid van eenvoudig vrijwilligerswerk, iets als de bibliotheek? Want, dat is natuurlijk voor een relatief jonge mens, ook nog een probleem: hij moet zich nog een beetje nuttig voelen. Of in een klas gaan helpen bij kinderen die bijvb leesmoeilijkheden hebben. Als een mens zich mentaal goed (of beter) voelt, dan is dat een eerste stap om lichamelijk ook redelijk (tot zeer goed) te functioneren.
De moed en het geduld niet opgeven, er is een eerste kaap goed genomen! Ik begrijp dat jullie vooruit willen, maar nu zal het zijn: zachtjes aan, dan breekt het lijntje niet.
Ik blijf jullie volgen en wens jullie een leuke vakantie (welke richting gaat het?) en een terugkomst met volledig opgeladen batterijen!
Liefs uit België
dinsdag 14 mei 2019 om 20:39
Allereerst: gefeliciteerd want dit was de beste uitslag die er momenteel uit kon komen! Een periode van betrekkelijke rust is aangebroken en het verbaasd mij niet dat je man juist dan zijn emoties gaat voelen.
Het kan natuurlijk ook deels overkomen als: we kunnen er nu verder niks meer aan doen succes verder. Als je behandelingen volgt kun je het gevoel hebben er actief bezig mee te zijn. Bezig met vechten, bezig met bestrijden. Vergeet beide niet dat zijn lichaam en jullie beide geesten daar alsnog mee bezig zijn. Alleen de echte drukte is er van af, jij gaat wellicht weer werken en hij zit thuis.
Sowieso is het bekend van chemo's dat ze stemmingswisselingen kunnen "veroorzaken".
Ik heb het even gemist maar hebben jullie vanuit het ziekenhuis begeleiding met bv maatschappelijk werk?
Het kan natuurlijk ook deels overkomen als: we kunnen er nu verder niks meer aan doen succes verder. Als je behandelingen volgt kun je het gevoel hebben er actief bezig mee te zijn. Bezig met vechten, bezig met bestrijden. Vergeet beide niet dat zijn lichaam en jullie beide geesten daar alsnog mee bezig zijn. Alleen de echte drukte is er van af, jij gaat wellicht weer werken en hij zit thuis.
Sowieso is het bekend van chemo's dat ze stemmingswisselingen kunnen "veroorzaken".
Ik heb het even gemist maar hebben jullie vanuit het ziekenhuis begeleiding met bv maatschappelijk werk?
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
dinsdag 14 mei 2019 om 20:41
Dit is een volkomen normale reactie die je vaak ziet. Mensen gaan van het ene onderzoek naar het andere en vervolgens van behandeling tot behandeling en worden ineens naar hun gevoel losgelaten. Je ziet dan heel vaak een dip ontstaan. Wellicht is het voor hem van belang om toch wat begeleiding in te schakelen. Er zijn psychologen die zeer ervaren zijn op dit gebied. Bij het AVL lopen ze sowieso rond en anders kan je ze hier vinden: https://www.verwijsgidskanker.nl/zorgaa ... psycholoog
Verder zijn er ook inloophuizen waar mensen veel steun ervaren, mocht hij hier behoefte aan hebben. Hier wordt ook laagdrempelig psychologische begeleiding aangeboden https://www.ipso.nl/
Verder zijn er ook inloophuizen waar mensen veel steun ervaren, mocht hij hier behoefte aan hebben. Hier wordt ook laagdrempelig psychologische begeleiding aangeboden https://www.ipso.nl/
donderdag 23 mei 2019 om 07:25
Nou het gaat niet zo goed helaas. Afgelopen maandag hadden we gesprek in het ziekenhuis voor de bestraling van zijn heup. De arts stelde voor om de hele week te gaan bestralen, elke dag. Nou prima.
Echter maandagmiddag tijdens de eerste bestraling wil mijn man van die plank afkomen waar je op ligt als je bestraald wordt. Echter kan hij dat niet alleen, hij heeft daar hulp bij nodig. Er stonden 2 jonge meiden bij, en i.p.v. dat die hem overeind hielpen, moest hij zichzelf ergens aan optrekken om overeind te komen, hierbij schoot het in zijn rug.
Sindsdien heel veel pijn in zijn onderrug, hij kan amper lopen. Dinsdag is er een arts bijgekomen en die denkt aan een vorm van spit.
Nou, gisteren had hij een soort hik, waarbij zijn hele rug blokkeerde en sindsdien is het drama. Veel meer pijn als maandag en dinsdag.
We moeten over 20 minuten in het ziekenhuis zijn voor bestraling maar dat gaat niet lukken. Hij kan nu helemaal niet meer opstaan
We kunnen zo met het ziekenhuis bellen en dan maar horen hoe nu verder. Als hij echt niet kan opstaan moet hij denk ik opgehaald worden met ambulance ofzo. Ik weet het zelf nu ook ff niet meer
Echter maandagmiddag tijdens de eerste bestraling wil mijn man van die plank afkomen waar je op ligt als je bestraald wordt. Echter kan hij dat niet alleen, hij heeft daar hulp bij nodig. Er stonden 2 jonge meiden bij, en i.p.v. dat die hem overeind hielpen, moest hij zichzelf ergens aan optrekken om overeind te komen, hierbij schoot het in zijn rug.
Sindsdien heel veel pijn in zijn onderrug, hij kan amper lopen. Dinsdag is er een arts bijgekomen en die denkt aan een vorm van spit.
Nou, gisteren had hij een soort hik, waarbij zijn hele rug blokkeerde en sindsdien is het drama. Veel meer pijn als maandag en dinsdag.
We moeten over 20 minuten in het ziekenhuis zijn voor bestraling maar dat gaat niet lukken. Hij kan nu helemaal niet meer opstaan
We kunnen zo met het ziekenhuis bellen en dan maar horen hoe nu verder. Als hij echt niet kan opstaan moet hij denk ik opgehaald worden met ambulance ofzo. Ik weet het zelf nu ook ff niet meer
donderdag 23 mei 2019 om 13:45
Oh bah, wat verschrikkelijk! Het gaat nu even wel snel slechter hè? Kan je man nog wel zitten of ligt hij de hele dag plat? En is het vandaag gelukt met de ambulance?
Als ik in je buurt woon zou ik je met alle liefde helpen om je man in de benen te krijgen, maar met zo'n gevoelige rug is dat ook wel weer erg riskant misschien...
Als ik in je buurt woon zou ik je met alle liefde helpen om je man in de benen te krijgen, maar met zo'n gevoelige rug is dat ook wel weer erg riskant misschien...
vrijdag 24 mei 2019 om 09:31
Wat een hectische dag is het gister geweest zeg. De huisarts was gisterochtend langs gekomen, heeft gekeken en gevoeld. Zij heeft toen een ambulance laten komen en die hebben hem uit huis gehaald met veel pijn en moeite. Mijn man kon echt niet opstaan of zitten, dus ze hebben hem plat moeten spuiten om hem mee te nemen. Uiteindelijk 2 ambulance broeders en een stuk of 4 brandweerlieden stonden in huis, halve huis moeten verbouwen om hem weg te krijgen.
Gistermiddag de hele middag op de spoedeisende hulp geweest, hij had zoveel pijn. Dus ze hebben hem morfine gegeven, en ze hebben een foto kunnen maken. Daarop is te zien dat zijn ruggenwervel is ingezakt op de plek waar een uitzaaiing zit.
De behandelend arts is geweest en die zei dat ze eigenlijk met de rug tegen de muur staan. Dat ze hem morfine kunnen geven, en als dat allemaal niet voldoende helpt, is de laatste maatregel om de hoogste pijnmedicatie te geven, maar dat moet op de IC gebeuren, en bijwerking kan zijn dat je ademhaling ermee stopt.
Dat wil mijn mag nog niet! De arts vertelde er ook nog even bij dat als zijn hart ermee stopt, dat ze hem niet gaan reanimeren ivm zijn slechte rug en deze hele situatie. Begrijpelijk maar dat komt toch even hard binnen. Ze moeten nu een balans zien te vinden in de pijnmedicatie, als dat niet lukt is het eigenlijk klaar...
Uiteindelijk nu met morfine is het redelijk onder controle, hij is uiteindelijk naar de oncologie afdeling gereden. Hij heeft een kamer voor 2 personen maar er ligt niemand naast hem. Hij wilde heel graag dat ik bleef slapen, dat was mogelijk dus ik heb hier ook de nacht doorgebracht. We hebben allebei redelijk oké geslapen gelukkig.
Jeetje wat een hectiek allemaal ineens, en wat gaat het ineens snel. Ik snap er niets van, vorige week werden we nog weggestuurd voor 3 maanden en nu ineens kan het zomaar klaar zijn...
De arts en een neuroloog komen zo langs om te kijken hoe nu verder, maar mijn man kan zich amper bewegen, ben bang dat het helemaal niets gaat worden... het is allemaal zo oneerlijk. Ben bang dat dit het begin van het einde is.
Gistermiddag de hele middag op de spoedeisende hulp geweest, hij had zoveel pijn. Dus ze hebben hem morfine gegeven, en ze hebben een foto kunnen maken. Daarop is te zien dat zijn ruggenwervel is ingezakt op de plek waar een uitzaaiing zit.
De behandelend arts is geweest en die zei dat ze eigenlijk met de rug tegen de muur staan. Dat ze hem morfine kunnen geven, en als dat allemaal niet voldoende helpt, is de laatste maatregel om de hoogste pijnmedicatie te geven, maar dat moet op de IC gebeuren, en bijwerking kan zijn dat je ademhaling ermee stopt.
Dat wil mijn mag nog niet! De arts vertelde er ook nog even bij dat als zijn hart ermee stopt, dat ze hem niet gaan reanimeren ivm zijn slechte rug en deze hele situatie. Begrijpelijk maar dat komt toch even hard binnen. Ze moeten nu een balans zien te vinden in de pijnmedicatie, als dat niet lukt is het eigenlijk klaar...
Uiteindelijk nu met morfine is het redelijk onder controle, hij is uiteindelijk naar de oncologie afdeling gereden. Hij heeft een kamer voor 2 personen maar er ligt niemand naast hem. Hij wilde heel graag dat ik bleef slapen, dat was mogelijk dus ik heb hier ook de nacht doorgebracht. We hebben allebei redelijk oké geslapen gelukkig.
Jeetje wat een hectiek allemaal ineens, en wat gaat het ineens snel. Ik snap er niets van, vorige week werden we nog weggestuurd voor 3 maanden en nu ineens kan het zomaar klaar zijn...
De arts en een neuroloog komen zo langs om te kijken hoe nu verder, maar mijn man kan zich amper bewegen, ben bang dat het helemaal niets gaat worden... het is allemaal zo oneerlijk. Ben bang dat dit het begin van het einde is.
vrijdag 24 mei 2019 om 09:38
Wat heftig en ook herkenbaar. Mijn man is destijds ook uit huis getakeld ik leef echt met jullie mee, het was zo enorm confronterend en zwaar.
Ik weet niet wat ik tegen je kan zeggen, niets wat ik kan schrijven geeft je verlichting. Maar weet dat ik aan jullie denk en meeleef.
Ik weet niet wat ik tegen je kan zeggen, niets wat ik kan schrijven geeft je verlichting. Maar weet dat ik aan jullie denk en meeleef.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
vrijdag 24 mei 2019 om 09:52
Oh bah, wat naar en daarnaast zó herkenbaar... Hier ging het ook een tijdje goed, tumoren stabiel en toen opeens ontzettende pijn in de rug, hoge dosis morfine kwam het doorheen. Vervolgens bedlegerig met een spinaal (ruggenprik). 2 weken later was hij er niet meer. Zo onwerkelijk, rollercoaster. Achteraf nog zoveel willen doen en vooral zeggen. Wat fijn dat je erbij mocht zijn vannacht. Pak alle momenten die je kan! Heel veel sterkte samen.
