Gezondheid
alle pijlers
Vriend heeft longkanker
zaterdag 9 februari 2019 om 11:58
Eerste kerstdag werd mijn vriend verkouden met veel hoesten erbij. Verkoudheid ging over, hoesten niet en dat werd steeds pijnlijker. Halverwege januari voelde hij met een hoestbui een knak bij zijn ribben. Mijn vriend ging gelijk naar de huisarts, die stuurde hem door naar het ziekenhuis voor een foto.
Conclusie was een gebroken rib en ze zagen iets bij zijn longen wat ze niet vertrouwden.
Vriend kreeg een scan en vorige week hebben we echt het meest verschrikkelijke nieuws gekregen.
Longkanker met uitzaaiingen naar oa zijn rib, daarom is die ook gebroken, stukje lymfe, lever en er zit een plekje bij zijn heup. Arts zei gelijk dat hij dit niet kon genezen, alleen maar tijd rekken.
Onze wereld is ingestort, onze toekomst plannen die we samen hadden kunnen we niet meer uitvoeren. Het is allemaal zo onwerkelijk, we leven in een complete nachtmerrie.
Zonder behandeling geeft de arts hem een half jaar, met behandeling kan het met een paar maanden tot paar jaar gerekt worden, mits het aanslaat.
Dinsdag krijgt hij zijn eerste chemo en maandag krijgen we te horen of hij ook immunotherapie erbij krijgt.
Ik ben zo bang voor alles wat komen gaat, dat ik hem zie aftakelen en dat het moment gaat komen dat ik mijn grote liefde moet gaan missen Geen idee hoe ik dit allemaal moet gaan doen. We proberen nu nog zoveel mogelijk te genieten en leuke dingen te doen zolang het nog kan.
Conclusie was een gebroken rib en ze zagen iets bij zijn longen wat ze niet vertrouwden.
Vriend kreeg een scan en vorige week hebben we echt het meest verschrikkelijke nieuws gekregen.
Longkanker met uitzaaiingen naar oa zijn rib, daarom is die ook gebroken, stukje lymfe, lever en er zit een plekje bij zijn heup. Arts zei gelijk dat hij dit niet kon genezen, alleen maar tijd rekken.
Onze wereld is ingestort, onze toekomst plannen die we samen hadden kunnen we niet meer uitvoeren. Het is allemaal zo onwerkelijk, we leven in een complete nachtmerrie.
Zonder behandeling geeft de arts hem een half jaar, met behandeling kan het met een paar maanden tot paar jaar gerekt worden, mits het aanslaat.
Dinsdag krijgt hij zijn eerste chemo en maandag krijgen we te horen of hij ook immunotherapie erbij krijgt.
Ik ben zo bang voor alles wat komen gaat, dat ik hem zie aftakelen en dat het moment gaat komen dat ik mijn grote liefde moet gaan missen
Geen idee hoe ik dit allemaal moet gaan doen. We proberen nu nog zoveel mogelijk te genieten en leuke dingen te doen zolang het nog kan.
maandag 22 juli 2019 om 12:12
Lieve Pink, ik snap dat je dit denkt. Ik weet echter van de arts van mijn vader dat het erg moeilijk is om het verloop van de ziekte te voorspellen.PinkWombat schreef: ↑21-07-2019 23:56Iemand op dit forum vroeg of ik niet nog een gesprek wilde met de behandeld arts. Deze vraag is mij ook gesteld in het ziekenhuis, de nacht dat mijn man overleed. Ik moest daar even over nadenken maar ik zou het inderdaad wel heel fijn vinden. Kijken hoe de arts tegen het afgelopen half jaar aankijkt. Toen wij gesprek met de arts hadden over dat de arts hem naar revalidatiekliniek wilde sturen had ik eigenlijk verwacht dat hij zou zeggen dat ze niets meer konden doen voor mijn man en dat hij een levensverwachting van een maand zou hebben. Uiteindelijk heeft mijn man die maand niet eens gehaald. Je kan mij echt niet vertellen dat de arts dit niet aan zag komen. Ik schiet er verder niets mee op maar is denk ik wel goed voor de verwerking en afsluiting.
Artsen weten het helaas ook niet. Ieder mens is anders, iedere kanker is net weer anders (ook al gaat het allemaal om longkanker) en ieder lichaam reageert anders op eventuele behandelingen. Een buurman van ons gaf aan dat de behandeling aansloeg (dat had de arts hem verteld) waardoor de artsen hem toch minimaal nog wel een jaar gaven waarna hij een maand later al overleed. Een buurman kreeg te horen dat hij nog een jaar ongeveer had en stierf 5 jaar later. Een familielid van een collega was opgegeven ging naar het avl en overleed hierdoor met dank aan immuuntherapie ruim 4 jaar later dan verwacht, en niet aan de kanker. Mijn vader krijgt ook immuuntherapie en onze arts geeft geen tijd door. Hij zei dat bij sommige mensen de therapie niet werkt, bij andere maanden en bij weer anderen jaren. Mijn vader kan morgen overlijden of 100 worden met kanker, dat weten ze echt niet. Soms kan de kanker zelfs jaren tot stilstand komen waardoor iemand opeens niet meer achteruit gaat. Alle mensen die ik net opgenoemd heb kregen de diagnose longkanker stadium 4. Hierdoor zie je al het enorme verschil in hoe de ziekte verloopt.
Ik zou als ik jou was zeker wel dat afrondende gesprek hebben aangezien dat zeker wel prettig aan kan voelen maar verwacht niet dat de arts precies wist hoe alles zou gaan verlopen. Mijn vaders arts vindt het ook naar dat ze niet meer kunnen zien, weten en doen maar helaas is dat nu eenmaal zo. De wetenschap blijft vooruitgaan maar toch worden artsen nog steeds regelmatig verrast door het verloop van iemands ziektebeeld.
maandag 22 juli 2019 om 15:08
Ik zou inderdaad niet te lang wachten om die vriend foto's van je man te laten maken. Bij mijn man ging de kist een dag eerder dicht omdat hij niet meer toonbaar was door de medicatie die hij kreeg tegen de hersentumor. Dat versnelde het proces van toonbaar naar niet meer toonbaar.
Verder weer heel veel sterkte voor nu, tijdens de uitvaart en alle tijd daarna. Neem alsjeblieft de tijd om te rouwen anders heb je kans dat het je later inhaalt.
Verder weer heel veel sterkte voor nu, tijdens de uitvaart en alle tijd daarna. Neem alsjeblieft de tijd om te rouwen anders heb je kans dat het je later inhaalt.
maandag 22 juli 2019 om 18:11
Dat lijkt mij inderdaad verschrikkelijk. Ik neem aan dat de arts wel had kunnen wijzen op het feit dat dit soms gebeurt. Verder geen idee hoe groot de kans hierop is.
In ieder geval gecondoleerd Pinkwombat, ik hoop dat het in ieder geval een mooie liefdevolle uitvaart wordt
dinsdag 23 juli 2019 om 14:26
Pink, een hele dikke 
van een meelezer.
Ik wil je heel veel sterkte en kracht wensen voor nu en voor alles wat nog komen gaat.
Ik wens je een mooi en waardig afscheid donderdag. Ik hoop dat je heel veel lieve mensen om je heen hebt.
Ik sluit me aan bij wat al eerder is geschreven: als je foto's van je man wilt laten maken, dat zo snel mogelijk doen.
Een afrondend / evaluerend gesprek met de arts(en) zou ik zeker aangaan. Ik vond dat ontzettend waardevol na het overlijden van mijn dochter. Ik raad wel aan om dat niet meteen te doen, maar even te wachten tot de emoties een beetje gezakt zijn. Het is heel prettig om op een rustige manier nog een keer al je vragen te kunnen stellen en te horen wat de arts te zeggen heeft, op een moment dat je daar ook daadwerkelijk goed naar kunt luisteren.
van een meelezer.Ik wil je heel veel sterkte en kracht wensen voor nu en voor alles wat nog komen gaat.
Ik wens je een mooi en waardig afscheid donderdag. Ik hoop dat je heel veel lieve mensen om je heen hebt.
Ik sluit me aan bij wat al eerder is geschreven: als je foto's van je man wilt laten maken, dat zo snel mogelijk doen.
Een afrondend / evaluerend gesprek met de arts(en) zou ik zeker aangaan. Ik vond dat ontzettend waardevol na het overlijden van mijn dochter. Ik raad wel aan om dat niet meteen te doen, maar even te wachten tot de emoties een beetje gezakt zijn. Het is heel prettig om op een rustige manier nog een keer al je vragen te kunnen stellen en te horen wat de arts te zeggen heeft, op een moment dat je daar ook daadwerkelijk goed naar kunt luisteren.
dinsdag 23 juli 2019 om 15:33
dinsdag 23 juli 2019 om 22:17
Duufje:
Dag Pink, alsof wat je meemaakt en het-zorgen-dat-alles-goed-wordt-geregeld-want-dat-verdient-ie, allemaal nog niet zwaar genoeg is, zit je ook nog met die loden warmte, die het lichamelijk voor jou ook niet gemakkelijker maakt.
Ben je nog opnieuw naar je man gaan goeiedag zeggen? En zijn de foto's al gemaakt? Zelfs nu, nu we ons niet meer moeten afvragen hoe het met je man is, denk ik nog heel dikwijls aan je, Pink. En nu is de vraag; hoe is het met haar man, vervangen door: hoe zou het met Pink zijn.
We sturen je allemaal positieve energie en heel veel troost.
Dag Pink, alsof wat je meemaakt en het-zorgen-dat-alles-goed-wordt-geregeld-want-dat-verdient-ie, allemaal nog niet zwaar genoeg is, zit je ook nog met die loden warmte, die het lichamelijk voor jou ook niet gemakkelijker maakt.
Ben je nog opnieuw naar je man gaan goeiedag zeggen? En zijn de foto's al gemaakt? Zelfs nu, nu we ons niet meer moeten afvragen hoe het met je man is, denk ik nog heel dikwijls aan je, Pink. En nu is de vraag; hoe is het met haar man, vervangen door: hoe zou het met Pink zijn.
We sturen je allemaal positieve energie en heel veel troost.
dinsdag 23 juli 2019 om 23:17
Ach wat lief dat jullie nog steeds zo aan me denken.
Gisteren hebben we het rouwboeket besteld, ben heel benieuwd hoe dat eruit komt te zien. Vandaag ben ik inderdaad weer even naar mijn man geweest, samen met schoonzus en schoonvader dit keer. Mijn man lag er nog net zo bij als zondag, ik zag geen verandering. Het was nog steeds fijn om bij hem te zijn maar ik merk wel dat ik toe ben aan afscheid nemen. Ik kijk een soort van uit naar donderdag, hoe raar dat ook klinkt. Ben nu 2x bij hem geweest sinds hij overleden is, dat is fijn, maar het is ook raar. Je ziet dat hij dood is, dus ik ben ergens ‘blij’ dat donderdag het definitieve afscheid is, en dat ik daarna kan beginnen met rouwen. Beetje lastig onder woorden te brengen maar hoop dat jullie me begrijpen.
We hebben daarna nog even gezeten met de uitvaartondernemer en die raadde het, net als jullie, af om fotos te maken. Donderdag kan hij er heel anders uitzien dan nu. Ik heb zelf fotos gemaakt met mijn telefoon en ik denk dus maar dat ik het verder zo laat.
Uitvaartondernemer heeft ook meerdere malen aan mij gevraagd of ik een toespraak wil houden. Telkens nee gezegd, het zou niet eens in me opkomen. En ineens vanmiddag dacht ik: zal ik het toch wel doen?
Echt geen idee of het mij gaat lukken qua emotie, maar als dat me gaat lukken... we verwachten tussen de 75 en 100 man! Pff weet echt niet of ik wel voor zo’n grote groep durf te spreken! Spreken voor groepen vermeed ik altijd het liefst zoveel mogelijk. De uitvaartondernemer wil het ook wel voor me doen, echter is het wel een verhaaltje van mij richting mijn man dus ik vind dat ik de enige ben die dit kan oplezen. Zit nogal in dubio wat te doen hiermee. Iemand ervaring mee?
Gisteren hebben we het rouwboeket besteld, ben heel benieuwd hoe dat eruit komt te zien. Vandaag ben ik inderdaad weer even naar mijn man geweest, samen met schoonzus en schoonvader dit keer. Mijn man lag er nog net zo bij als zondag, ik zag geen verandering. Het was nog steeds fijn om bij hem te zijn maar ik merk wel dat ik toe ben aan afscheid nemen. Ik kijk een soort van uit naar donderdag, hoe raar dat ook klinkt. Ben nu 2x bij hem geweest sinds hij overleden is, dat is fijn, maar het is ook raar. Je ziet dat hij dood is, dus ik ben ergens ‘blij’ dat donderdag het definitieve afscheid is, en dat ik daarna kan beginnen met rouwen. Beetje lastig onder woorden te brengen maar hoop dat jullie me begrijpen.
We hebben daarna nog even gezeten met de uitvaartondernemer en die raadde het, net als jullie, af om fotos te maken. Donderdag kan hij er heel anders uitzien dan nu. Ik heb zelf fotos gemaakt met mijn telefoon en ik denk dus maar dat ik het verder zo laat.
Uitvaartondernemer heeft ook meerdere malen aan mij gevraagd of ik een toespraak wil houden. Telkens nee gezegd, het zou niet eens in me opkomen. En ineens vanmiddag dacht ik: zal ik het toch wel doen?
Echt geen idee of het mij gaat lukken qua emotie, maar als dat me gaat lukken... we verwachten tussen de 75 en 100 man! Pff weet echt niet of ik wel voor zo’n grote groep durf te spreken! Spreken voor groepen vermeed ik altijd het liefst zoveel mogelijk. De uitvaartondernemer wil het ook wel voor me doen, echter is het wel een verhaaltje van mij richting mijn man dus ik vind dat ik de enige ben die dit kan oplezen. Zit nogal in dubio wat te doen hiermee. Iemand ervaring mee?
dinsdag 23 juli 2019 om 23:23
Lieve Pink,
volgens mij kun je prima een toespraak houden, je schrijft hier met zo veel liefde over hem, dat kun je vast ook pratend overbrengen.
En je mag emotioneel zijn / worden, vraag of er evt iemand naast je komt staan om het over te nemen als het echt niet lukt. Glas water bij de hand.
Maar de keuze is uiteraard aan jou, je keuze zal gerespecteerd worden.
Ik wens je een waardevolle uitvaart toe!
Dikke knuffel,
Nienke
volgens mij kun je prima een toespraak houden, je schrijft hier met zo veel liefde over hem, dat kun je vast ook pratend overbrengen.
En je mag emotioneel zijn / worden, vraag of er evt iemand naast je komt staan om het over te nemen als het echt niet lukt. Glas water bij de hand.
Maar de keuze is uiteraard aan jou, je keuze zal gerespecteerd worden.
Ik wens je een waardevolle uitvaart toe!
Dikke knuffel,
Nienke
dinsdag 23 juli 2019 om 23:27
Kan me voorstellen dat je dit lastig vindt om van tevoren te beslissen. Ik vraag me van mezelf ook af of ik dat zou kunnen. Misschien een heel gek idee hoor (en geen ervaring mee), maar zou je het wellicht ook van tevoren kunnen inspreken? En dat ze dat dan laten horen terwijl er foto's van jullie samen worden vertoond? Dan kun je altijd nog vlak voordat de uitvaart begint beslissen om het toch 'live' te doen.
Vind het ook helemaal niet raar dat je 'uitkijkt' naar donderdag. Je leven staat nu stil. Je kunt je dan ook helemaal op jezelf gaan richten, terwijl je nu natuurlijk voornamelijk met je man bezig bent en het zorgen dat hij een mooi afscheid krijgt.
Vind het ook helemaal niet raar dat je 'uitkijkt' naar donderdag. Je leven staat nu stil. Je kunt je dan ook helemaal op jezelf gaan richten, terwijl je nu natuurlijk voornamelijk met je man bezig bent en het zorgen dat hij een mooi afscheid krijgt.
dinsdag 23 juli 2019 om 23:28
Ik sluit me aan bij nienkejj, ik denk dat je een hele mooie toespraak kan houden voor je man.
Nog een tip als je het gaat doet: lees van tevoren de tekst een paar keer door en lees het daarna een paar keer hardop. Door het een paar keer hardop te lezen weet je beter wat er komt en word je minder overvallen door je eigen emoties (tenminste, dit werkte heel goed voor mij en andere mensen in mijn omgeving)
Nog een tip als je het gaat doet: lees van tevoren de tekst een paar keer door en lees het daarna een paar keer hardop. Door het een paar keer hardop te lezen weet je beter wat er komt en word je minder overvallen door je eigen emoties (tenminste, dit werkte heel goed voor mij en andere mensen in mijn omgeving)
dinsdag 23 juli 2019 om 23:29
Lieve PinkWombat,
Ik heb nog niet gereageerd in je topic, maar wel vanaf het begin meegelezen.
Ik wil je als eerste condoleren met dit enorme verlies en daarbij zeggen dat je het geweldig doet! Er is geen goed of fout maar ik heb grote bewondering voor je.
Wat je vraag betreft om te spreken op de uitvaart. Ik heb ervaring hiermee. Het is al ruim 10 jaar geleden maar ik weet het nog wel.
Bij mijn vader heeft de uitvaartonderneemster het woordje gedaan, mijn moeder leefde toen nog, en heb ik een gedichtje voorgelezen. Met mijn zus naast me.
En bij mijn moeder heb ik zelf het woordje gedaan, ook met mijn zus naast me.
Misschien wil jouw vader wel naast je staan?
Het is zeker niet makkelijk maar achteraf viel het mee en ben ik blij dat ik het gedaan heb.
Ik wens je heel veel kracht toe, zoals ik je lees ben je een krachtig mens, en hoop ik dat de uitvaart heel mooi is en precies gaat zoals je het voor ogen hebt.
En ik weet zeker dat heel veel lezers van dit topic donderdag aan je denken, waaronder ikzelf.
Ik heb nog niet gereageerd in je topic, maar wel vanaf het begin meegelezen.
Ik wil je als eerste condoleren met dit enorme verlies en daarbij zeggen dat je het geweldig doet! Er is geen goed of fout maar ik heb grote bewondering voor je.
Wat je vraag betreft om te spreken op de uitvaart. Ik heb ervaring hiermee. Het is al ruim 10 jaar geleden maar ik weet het nog wel.
Bij mijn vader heeft de uitvaartonderneemster het woordje gedaan, mijn moeder leefde toen nog, en heb ik een gedichtje voorgelezen. Met mijn zus naast me.
En bij mijn moeder heb ik zelf het woordje gedaan, ook met mijn zus naast me.
Misschien wil jouw vader wel naast je staan?
Het is zeker niet makkelijk maar achteraf viel het mee en ben ik blij dat ik het gedaan heb.
Ik wens je heel veel kracht toe, zoals ik je lees ben je een krachtig mens, en hoop ik dat de uitvaart heel mooi is en precies gaat zoals je het voor ogen hebt.
En ik weet zeker dat heel veel lezers van dit topic donderdag aan je denken, waaronder ikzelf.
bartjes wijzigde dit bericht op 23-07-2019 23:31
0.19% gewijzigd
dinsdag 23 juli 2019 om 23:31
Ik wilde toen mijn man overleden was ook zelf een soort van levensloop vertellen in het crematorium. Mijn familie en vrienden vonden dat geen goed idee. Zij kennen mij door en door en wisten dat de rest van de dienst dan langs me heen gegaan zou zijn en ik er alleen maar tegenop zou zien en zenuwachtig zou zijn als ik aan de beurt was om te spreken. Dus mijn broer heeft dat voor mij gedaan. Was voor mij wel een goede beslissing want ik heb echt alles mee gemaakt van zijn uitvaart ( lees opgezogen). Ik was relaxter toen ik eenmaal de beslissing had gemaakt om het aan mijn broer over te laten. Maar dat is voor iedereen anders. Voel je vooral niet schuldig als je besluit om dit niet te doen.
woensdag 24 juli 2019 om 00:06
Pink, ik snap heel goed wat je bedoelt met dat je eraan toe bent om afscheid te nemen en te rouwen. Is niet raar dat je dat zo voelt.
Wat de toespraak bereft, ik kon het niet op de crematie van mijn vader. Bij geen enkele begrafenis of crematie heb ik gesproken. Ik durf dat niet ten overstaan van zoveel mensen. Je kunt het ook op papier zetten wat je zou willen zeggen en het door iemand anders laten voorlezen. Wat Blondie zegt.
Ook ik denk aan je.
Wat de toespraak bereft, ik kon het niet op de crematie van mijn vader. Bij geen enkele begrafenis of crematie heb ik gesproken. Ik durf dat niet ten overstaan van zoveel mensen. Je kunt het ook op papier zetten wat je zou willen zeggen en het door iemand anders laten voorlezen. Wat Blondie zegt.
Ook ik denk aan je.
woensdag 24 juli 2019 om 00:08
Ik wilde het ook voorstellen: spreek het in. Ben onlangs bij een begrafenis geweest waarbij de zoon de tekst aan zijn overleden moeder ook vooraf had ingesproken. Is een mooi midden tussen het zelf live vertellen en het laten voorlezen. Maar inderdaad, daar doe je mee wat je zelf wil en (emotioneel) kan. Maar zoals ik jou 'heb leren kennen' 
ga jij dat wel kunnen en zelfs ook nog goed doen. Maar de beslissing ligt helemaal bij jou. Dat van jouw vader, wat iemand schrijft, die jou steunt en letterlijk naast je staat, dat vind ik een ontroerend voorstel. Maar ook jouw vader moet dat aankunnen, ze zullen ook immens verdriet hebben.
En, Pink, denk niet dat wij je verkeerd verstaan als je schrijft dat je uitkijkt naar donderdag. Ook in deze fase kun je niet blijven hangen. Er altijd maar 1 weg en dat is: vooruit.
Liefs!
ga jij dat wel kunnen en zelfs ook nog goed doen. Maar de beslissing ligt helemaal bij jou. Dat van jouw vader, wat iemand schrijft, die jou steunt en letterlijk naast je staat, dat vind ik een ontroerend voorstel. Maar ook jouw vader moet dat aankunnen, ze zullen ook immens verdriet hebben.En, Pink, denk niet dat wij je verkeerd verstaan als je schrijft dat je uitkijkt naar donderdag. Ook in deze fase kun je niet blijven hangen. Er altijd maar 1 weg en dat is: vooruit.
Liefs!
woensdag 24 juli 2019 om 00:24
