Gezondheid
alle pijlers
Vriend heeft longkanker
zaterdag 9 februari 2019 om 11:58
Eerste kerstdag werd mijn vriend verkouden met veel hoesten erbij. Verkoudheid ging over, hoesten niet en dat werd steeds pijnlijker. Halverwege januari voelde hij met een hoestbui een knak bij zijn ribben. Mijn vriend ging gelijk naar de huisarts, die stuurde hem door naar het ziekenhuis voor een foto.
Conclusie was een gebroken rib en ze zagen iets bij zijn longen wat ze niet vertrouwden.
Vriend kreeg een scan en vorige week hebben we echt het meest verschrikkelijke nieuws gekregen.
Longkanker met uitzaaiingen naar oa zijn rib, daarom is die ook gebroken, stukje lymfe, lever en er zit een plekje bij zijn heup. Arts zei gelijk dat hij dit niet kon genezen, alleen maar tijd rekken.
Onze wereld is ingestort, onze toekomst plannen die we samen hadden kunnen we niet meer uitvoeren. Het is allemaal zo onwerkelijk, we leven in een complete nachtmerrie.
Zonder behandeling geeft de arts hem een half jaar, met behandeling kan het met een paar maanden tot paar jaar gerekt worden, mits het aanslaat.
Dinsdag krijgt hij zijn eerste chemo en maandag krijgen we te horen of hij ook immunotherapie erbij krijgt.
Ik ben zo bang voor alles wat komen gaat, dat ik hem zie aftakelen en dat het moment gaat komen dat ik mijn grote liefde moet gaan missen Geen idee hoe ik dit allemaal moet gaan doen. We proberen nu nog zoveel mogelijk te genieten en leuke dingen te doen zolang het nog kan.
Conclusie was een gebroken rib en ze zagen iets bij zijn longen wat ze niet vertrouwden.
Vriend kreeg een scan en vorige week hebben we echt het meest verschrikkelijke nieuws gekregen.
Longkanker met uitzaaiingen naar oa zijn rib, daarom is die ook gebroken, stukje lymfe, lever en er zit een plekje bij zijn heup. Arts zei gelijk dat hij dit niet kon genezen, alleen maar tijd rekken.
Onze wereld is ingestort, onze toekomst plannen die we samen hadden kunnen we niet meer uitvoeren. Het is allemaal zo onwerkelijk, we leven in een complete nachtmerrie.
Zonder behandeling geeft de arts hem een half jaar, met behandeling kan het met een paar maanden tot paar jaar gerekt worden, mits het aanslaat.
Dinsdag krijgt hij zijn eerste chemo en maandag krijgen we te horen of hij ook immunotherapie erbij krijgt.
Ik ben zo bang voor alles wat komen gaat, dat ik hem zie aftakelen en dat het moment gaat komen dat ik mijn grote liefde moet gaan missen
Geen idee hoe ik dit allemaal moet gaan doen. We proberen nu nog zoveel mogelijk te genieten en leuke dingen te doen zolang het nog kan.
zondag 21 juli 2019 om 16:23
Lieve Pinkwombat,
Leven duurt erg kort en dood lijkt vreselijk lang. De leegte die ontstaat bij de dood van een naaste lijkt er een van een grote shock. Ongeloof en ontkenning. Dit kan toch niet gebeurd zijn. Zomaar ineens is alles anders. De kleinste gebaren kunnen een gevoel oproepen. Liefde lijkt nergens meer heen te kunnen. Dood is zo definitief. Niets is ooit meer hetzelfde en wat bekend leek lijkt nu zo vreemd. De wereld met alles erin ziet er anders uit. Ongrijpbaar en mistig. Rauw en van alle poespas en ruis verlost zie je alles heel scherp. Dat is pijnlijk maar ook mooi.
De liefde die je voor hem voelde kan nu naar jouzelf, heb jezelf lief op de manier dat je hem liefhad. Hou de liefde levend. Hou jezelf levend.
Veel sterkte Pink
Leven duurt erg kort en dood lijkt vreselijk lang. De leegte die ontstaat bij de dood van een naaste lijkt er een van een grote shock. Ongeloof en ontkenning. Dit kan toch niet gebeurd zijn. Zomaar ineens is alles anders. De kleinste gebaren kunnen een gevoel oproepen. Liefde lijkt nergens meer heen te kunnen. Dood is zo definitief. Niets is ooit meer hetzelfde en wat bekend leek lijkt nu zo vreemd. De wereld met alles erin ziet er anders uit. Ongrijpbaar en mistig. Rauw en van alle poespas en ruis verlost zie je alles heel scherp. Dat is pijnlijk maar ook mooi.
De liefde die je voor hem voelde kan nu naar jouzelf, heb jezelf lief op de manier dat je hem liefhad. Hou de liefde levend. Hou jezelf levend.
Veel sterkte Pink
Bij herhaaldelijk posten in het ban topic zal een ban volgen.
zondag 21 juli 2019 om 18:10
Ik weet ook niet of je op ideeën zit te wachten, maar anders negeer je me maar. Op de uitvaart van mijn ouder was er een fotograaf. Het had op het moment zelf niet mijn voorkeur, maar achteraf is het soms best prettig om de foto's te bekijken.
leslie knobe wijzigde dit bericht op 21-07-2019 19:35
Reden: Niet zo'n slimme fout
Reden: Niet zo'n slimme fout
1.98% gewijzigd
zondag 21 juli 2019 om 19:06
Ik denk dat je uitvaart had willen schrijven? Er kiezen inderdaad steeds meer mensen voor een uitvaart fotograaf. Ze zijn heel discreet, je hebt nauwelijks door dat ze er zijn. Ik vind foto's mooier en fijner dan een video, wat soms ook kan. Het boek is rustiger, je kunt het makkelijk even pakken..Leslie Knobe schreef: ↑21-07-2019 18:10Ik weet ook niet of je op ideeën zit te wachten, maar anders negeer je me maar. Op de verjaardag van mijn ouder was er een fotograaf. Het had op het moment zelf niet mijn voorkeur, maar achteraf is het soms best prettig om de foto's te bekijken.
zondag 21 juli 2019 om 19:17
Lieve pink.
Beetje late reactie, maar ben in het buitenland. Vreselijk om te lezen dat je man nu overleden is. Gecondoleerd lieve meid.
Wat erg voor je dat je hem nu al moet missen. Ben zelf ook niet gelovig, maar toen mijn ouders zijn overleden had ik de eerste dagen heel sterk het gevoel dat ze nog in de buurt waren. Ik praatte tegen de sterren en de wolken. Het hielp me wel. Net als het schrijven van een dagboek.
Ik wens je heel veel kracht de komende tijd.
Beetje late reactie, maar ben in het buitenland. Vreselijk om te lezen dat je man nu overleden is. Gecondoleerd lieve meid.
Wat erg voor je dat je hem nu al moet missen. Ben zelf ook niet gelovig, maar toen mijn ouders zijn overleden had ik de eerste dagen heel sterk het gevoel dat ze nog in de buurt waren. Ik praatte tegen de sterren en de wolken. Het hielp me wel. Net als het schrijven van een dagboek.
Ik wens je heel veel kracht de komende tijd.
zondag 21 juli 2019 om 19:33
Ja, ik bedoelde natuurlijk uitvaart, bedankt dat je me er op wijst.ambra schreef: ↑21-07-2019 19:06Ik denk dat je uitvaart had willen schrijven? Er kiezen inderdaad steeds meer mensen voor een uitvaart fotograaf. Ze zijn heel discreet, je hebt nauwelijks door dat ze er zijn. Ik vind foto's mooier en fijner dan een video, wat soms ook kan. Het boek is rustiger, je kunt het makkelijk even pakken..
Ik ga het even aanpassen.
zondag 21 juli 2019 om 20:59
Een uitvaart fotograaf zat ik ook aan te denken. Lijkt me ‘fijn’ om later iets te hebben wat je kan terug kijken.
En sowieso, van die hele uitvaart zelf krijg je weinig mee. Je bent met jezelf en je emoties bezig en de rest gaat wat aan je voorbij.
Van de uitvaart van mijn vader kan ik me bijv. totaal niet herinneren wie er waren, hoe de zaal was ingedeeld, etc. Wij als familie zaten namelijk eersterangs en om nou even ongegeneerd naar achter te loeren wie er allemaal waren, daar was de setting gewoon niet geschikt voor.
En ik weet ook niet of er nog mensen gaan spreken, maar misschien kan het opgenomen worden, zodat je het op een later moment nog eens kan terugluisteren.
Waar ik persoonlijk wel een beetje van ‘schrok’ was dat je man vrijdagnacht overleden is, en jullie vanmiddag pas naar het uitvaartcentrum konden. Begrijp ik goed dat jullie hem in de tussentijd helemaal niet weer gezien hebben of bij hem zijn geweest?
Misschien is dit wel normaal in de grote stad, maar in ons kleine dorpje is dat dus niet zo.
Mijn vader is 6 uur overleden in het ziekenhuis in de stad, en voor 12 uur was hij al door de uitvaartondernemer opgehaald en opgebaard in ons dorp. Eigenlijk nooit bij stil gestaan dat dit best snel is, en dat het dus ook heel anders kan.
En sowieso, van die hele uitvaart zelf krijg je weinig mee. Je bent met jezelf en je emoties bezig en de rest gaat wat aan je voorbij.
Van de uitvaart van mijn vader kan ik me bijv. totaal niet herinneren wie er waren, hoe de zaal was ingedeeld, etc. Wij als familie zaten namelijk eersterangs en om nou even ongegeneerd naar achter te loeren wie er allemaal waren, daar was de setting gewoon niet geschikt voor.
En ik weet ook niet of er nog mensen gaan spreken, maar misschien kan het opgenomen worden, zodat je het op een later moment nog eens kan terugluisteren.
Waar ik persoonlijk wel een beetje van ‘schrok’ was dat je man vrijdagnacht overleden is, en jullie vanmiddag pas naar het uitvaartcentrum konden. Begrijp ik goed dat jullie hem in de tussentijd helemaal niet weer gezien hebben of bij hem zijn geweest?
Misschien is dit wel normaal in de grote stad, maar in ons kleine dorpje is dat dus niet zo.
Mijn vader is 6 uur overleden in het ziekenhuis in de stad, en voor 12 uur was hij al door de uitvaartondernemer opgehaald en opgebaard in ons dorp. Eigenlijk nooit bij stil gestaan dat dit best snel is, en dat het dus ook heel anders kan.
zondag 21 juli 2019 om 23:18
Pink, ik hoop dat het je 'goed' heeft gedaan, jouw man terug te zien. Ligt hij mooi?
Blijf je nog lang bij je ouders slapen? En dan ga je naar het nieuwe huis. In een bepaald opzicht - versta me niet verkeerd - is het misschien goed dat jouw man hier niet meer met jou heeft geleefd, dan kun je niet pijn hebben van die herinneringen. Het oude huis is nu weg en in het nieuwe moet jij een nieuwe start nemen. Zoals iemand schreef, een tweede hoofdstuk in jouw leven, en dat zal zeker niet het makkelijkste worden. Maar met de goede herinneringen aan jouw lieve echtgenoot, met de steun van je familie en vrienden, (en een héél klein beetje van ons) gaat dat na een tijd lukken, daar ben ik zeker van. Maar in eerste instantie moet de wonde helen. Ik wens je aanvaarding, lieve Pink.
Blijf je nog lang bij je ouders slapen? En dan ga je naar het nieuwe huis. In een bepaald opzicht - versta me niet verkeerd - is het misschien goed dat jouw man hier niet meer met jou heeft geleefd, dan kun je niet pijn hebben van die herinneringen. Het oude huis is nu weg en in het nieuwe moet jij een nieuwe start nemen. Zoals iemand schreef, een tweede hoofdstuk in jouw leven, en dat zal zeker niet het makkelijkste worden. Maar met de goede herinneringen aan jouw lieve echtgenoot, met de steun van je familie en vrienden, (en een héél klein beetje van ons) gaat dat na een tijd lukken, daar ben ik zeker van. Maar in eerste instantie moet de wonde helen. Ik wens je aanvaarding, lieve Pink.
zondag 21 juli 2019 om 23:56
Zo, de rouwkaarten zijn klaar, vandaag hebben we ze ontvangen, is een hele mooie kaart geworden. Ze zijn gelijk vandaag ook op de bus gedaan, dus morgen liggen ze in de bus bij iedereen.
Ik ben vanochtend een stukje wezen wandelen hier in de buurt. Ik ben naar een plekje toegelopen waar ik in het begin met mijn man heb gelopen. Ik was er naderhand nooit meer geweest, dus dat was wel even moeilijk, maar vind toch fijn dat ik het wel gedaan heb, er kwamen meerdere herinneringen boven dan ik verwacht had. Ben ook tegen hem gaan praten, tegen de lucht, de wolken en de zon. Geen idee waarom, hij hoort het toch niet, maar toch voelt het goed aan. Ergens hoop je toch dat hij ergens op me neerkijkt en het allemaal meekrijgt. Ik weet in ieder geval wel dat de hemel er een engel bij heeft, en dat ik nu de beste beschermengel heb die ik me maar kan wensen.
Ik ben vandaag ook met mijn moeder en schoonzus naar mijn man gegaan. Het was heel raar om hem te zien vond ik. Hij had wel mooi zijn trouwpak aan en zijn bril op. Echter zijn haar zat voor geen meter! Dat was heel burgerlijk opzij gekamd, ik zei nog van jeetje hij lijkt nu wel zo’n nette kantoor vent! Dus ik heb even met wat gel zijn haar geperfectioneerd zoals hij het altijd had zitten. Echter zijn mond vond ik nog wat raar staan. Maar de begrafenisondernemer zei dat ze dat heel moeilijk kunnen veranderen omdat de mond van binnenuit wordt gehecht, zodat die niet open valt. Dus nouja het is niet anders dan. Zal je net zien, was ik bezig met zijn haar, verloor ik bijna mijn evenwicht, lag ik bijna languit over mijn man heen! Haha, hebben we wel om moeten lachen.
Ondanks dat ik het raar vond om hem zo te zien vond ik het wel fijn om bij hem te zijn. Ik heb ook de vingerafdrukken gekregen dus dat is ook fijn.
Piepp, klopt, hij is vrijdagnacht overleden en vandaag hebben we hem voor het eerst weer gezien. We hadden hem gisteren ook wel kunnen zien, alleen toen lag hij er nog net zo bij als toen hij overleed. Dus met zijn ogen half open en zijn mond helemaal open. Er werd gezegd dat het wel netter is als ze hem aankleden en hem even wassen en verzorgen. We hadden dus wel de keuze.
En ik heb nagedacht over een afscheidsfotograaf. De fotograaf die onze bruiloft verzorgde was een vroegere vriend van mijn man, hij komt dus ook op de crematie. Ik heb hem vanavond gebeld met de vraag of hij een mooie foto van mijn man zou willen maken vlak voordat de kist dichtgaat. En dat wil hij graag doen, voor de rest hoeft het van mij niet. Als ik maar nog een foto van hem heb.
Ik had vanavond met een vriend afgesproken, was wel heel fijn om het verhaal te vertellen wat er allemaal gebeurd is de afgelopen tijd.
Iemand op dit forum vroeg of ik niet nog een gesprek wilde met de behandeld arts. Deze vraag is mij ook gesteld in het ziekenhuis, de nacht dat mijn man overleed. Ik moest daar even over nadenken maar ik zou het inderdaad wel heel fijn vinden. Kijken hoe de arts tegen het afgelopen half jaar aankijkt. Toen wij gesprek met de arts hadden over dat de arts hem naar revalidatiekliniek wilde sturen had ik eigenlijk verwacht dat hij zou zeggen dat ze niets meer konden doen voor mijn man en dat hij een levensverwachting van een maand zou hebben. Uiteindelijk heeft mijn man die maand niet eens gehaald. Je kan mij echt niet vertellen dat de arts dit niet aan zag komen. Ik schiet er verder niets mee op maar is denk ik wel goed voor de verwerking en afsluiting.
Ik ben vanochtend een stukje wezen wandelen hier in de buurt. Ik ben naar een plekje toegelopen waar ik in het begin met mijn man heb gelopen. Ik was er naderhand nooit meer geweest, dus dat was wel even moeilijk, maar vind toch fijn dat ik het wel gedaan heb, er kwamen meerdere herinneringen boven dan ik verwacht had. Ben ook tegen hem gaan praten, tegen de lucht, de wolken en de zon. Geen idee waarom, hij hoort het toch niet, maar toch voelt het goed aan. Ergens hoop je toch dat hij ergens op me neerkijkt en het allemaal meekrijgt. Ik weet in ieder geval wel dat de hemel er een engel bij heeft, en dat ik nu de beste beschermengel heb die ik me maar kan wensen.
Ik ben vandaag ook met mijn moeder en schoonzus naar mijn man gegaan. Het was heel raar om hem te zien vond ik. Hij had wel mooi zijn trouwpak aan en zijn bril op. Echter zijn haar zat voor geen meter! Dat was heel burgerlijk opzij gekamd, ik zei nog van jeetje hij lijkt nu wel zo’n nette kantoor vent! Dus ik heb even met wat gel zijn haar geperfectioneerd zoals hij het altijd had zitten. Echter zijn mond vond ik nog wat raar staan. Maar de begrafenisondernemer zei dat ze dat heel moeilijk kunnen veranderen omdat de mond van binnenuit wordt gehecht, zodat die niet open valt. Dus nouja het is niet anders dan. Zal je net zien, was ik bezig met zijn haar, verloor ik bijna mijn evenwicht, lag ik bijna languit over mijn man heen! Haha, hebben we wel om moeten lachen.
Ondanks dat ik het raar vond om hem zo te zien vond ik het wel fijn om bij hem te zijn. Ik heb ook de vingerafdrukken gekregen dus dat is ook fijn.
Piepp, klopt, hij is vrijdagnacht overleden en vandaag hebben we hem voor het eerst weer gezien. We hadden hem gisteren ook wel kunnen zien, alleen toen lag hij er nog net zo bij als toen hij overleed. Dus met zijn ogen half open en zijn mond helemaal open. Er werd gezegd dat het wel netter is als ze hem aankleden en hem even wassen en verzorgen. We hadden dus wel de keuze.
En ik heb nagedacht over een afscheidsfotograaf. De fotograaf die onze bruiloft verzorgde was een vroegere vriend van mijn man, hij komt dus ook op de crematie. Ik heb hem vanavond gebeld met de vraag of hij een mooie foto van mijn man zou willen maken vlak voordat de kist dichtgaat. En dat wil hij graag doen, voor de rest hoeft het van mij niet. Als ik maar nog een foto van hem heb.
Ik had vanavond met een vriend afgesproken, was wel heel fijn om het verhaal te vertellen wat er allemaal gebeurd is de afgelopen tijd.
Iemand op dit forum vroeg of ik niet nog een gesprek wilde met de behandeld arts. Deze vraag is mij ook gesteld in het ziekenhuis, de nacht dat mijn man overleed. Ik moest daar even over nadenken maar ik zou het inderdaad wel heel fijn vinden. Kijken hoe de arts tegen het afgelopen half jaar aankijkt. Toen wij gesprek met de arts hadden over dat de arts hem naar revalidatiekliniek wilde sturen had ik eigenlijk verwacht dat hij zou zeggen dat ze niets meer konden doen voor mijn man en dat hij een levensverwachting van een maand zou hebben. Uiteindelijk heeft mijn man die maand niet eens gehaald. Je kan mij echt niet vertellen dat de arts dit niet aan zag komen. Ik schiet er verder niets mee op maar is denk ik wel goed voor de verwerking en afsluiting.
maandag 22 juli 2019 om 07:20
Pink, het klinkt misschien een beetje naar, maar ik wil het wel even met je delen. Je schrijft over het maken van een foto voordat de kist dichtgaat. Ik weet niet of de kist wordt gesloten vlak voor de dienst of al eerder maar niet alle lichamen blijven “mooi” tot het einde. Het zou zonde zijn als je dan uiteindelijk geen “goede” foto zou hebben. Misschien iets om te overwegen om de foto sowieso eerder ook al een keer te laten maken.
Sorry, het klinkt heel rot maar ik zeg het met de beste bedoelingen.
Sorry, het klinkt heel rot maar ik zeg het met de beste bedoelingen.
maandag 22 juli 2019 om 07:39
Lieve Pink,wat doe je het goed! Dat klinkt zo raar om te zeggen want je hebt geen keus en doet wat je moet doen,maar naast het onmenselijke verdriet klinkt er ook zoveel kracht uit je post.
Fijn dat je het haar van je man nog even hebt kunnen doen en zelfs daar nog even om hebt kunnen lachen.
Niks geks aan praten tegen de zon,lucht en wolken,ik praat ook tegen de foto van schoonvader.Of als iets even niet lukt,vraag ik of ie even kan helpen.Dat geeft toch een stukje troost op een manier.
Bovenstaande over de foto wilde ik je ook nog zeggen,het lichaam van je man gaat wel veranderen dus misschien kun je dat toch wat eerder doen.
Of praat er even over met de uitvaartverzorger.
Het gesprek met de arts lijkt mij een goede beslissing,alles is bij jullie in zo'n sneltreinvaart gegaan dat het mij fijn lijkt als je dat nog eens rustig kunt nabespreken.
Ik wens je vandaag weer veel kracht en liefde van je naasten
Fijn dat je het haar van je man nog even hebt kunnen doen en zelfs daar nog even om hebt kunnen lachen.
Niks geks aan praten tegen de zon,lucht en wolken,ik praat ook tegen de foto van schoonvader.Of als iets even niet lukt,vraag ik of ie even kan helpen.Dat geeft toch een stukje troost op een manier.
Bovenstaande over de foto wilde ik je ook nog zeggen,het lichaam van je man gaat wel veranderen dus misschien kun je dat toch wat eerder doen.
Of praat er even over met de uitvaartverzorger.
Het gesprek met de arts lijkt mij een goede beslissing,alles is bij jullie in zo'n sneltreinvaart gegaan dat het mij fijn lijkt als je dat nog eens rustig kunt nabespreken.
Ik wens je vandaag weer veel kracht en liefde van je naasten
maandag 22 juli 2019 om 07:53
Kennis had een armband met vingerafdruk en naam laten maken na overlijden familielid.PinkWombat schreef: ↑21-07-2019 09:23Ik ken dat nummer wel, is wel echt een heel mooi nummer inderdaad!
Ja, ik heb ook gevraagd om vingerafdrukken, die krijgen wij vanmiddag mee. Weet alleen nog niet wat ik ermee wil doen. Zijn er nog meer dingen die ik nog zou kunnen doen? Ik heb nu dus een plukje haar en zijn vingerafdruk vanmiddag.
maandag 22 juli 2019 om 08:04
Pink, een gesprek met de arts zou ik je ook aanraden om te doen.
Een overleden persoon verandert inderdaad naarmate de tijd verstrijkt. Dat komt door het proces wat binnen in het lichaam afspeelt. De een verandert sneller dan de ander.
Van mijn vader heb ik zelf foto's genomen met mijn smartphone. En bij het sluiten van de kist heeft een fotograaf nog foto's gemaakt.
Pink, als je vragen hebt over wat dan ook, stel ze gerust. Klinkt misschien raar. Maar ik zat zelf na het overlijden van mijn vader met vragen. Die heb ik gedeeld met mensen en dat deed me goed.
Het is niet gek om hardop te praten. Het is niet bewezen of hij je wel of niet kan horen. Al weet ik zeker dat mijn vader er is en me gehoord heeft.
Een overleden persoon verandert inderdaad naarmate de tijd verstrijkt. Dat komt door het proces wat binnen in het lichaam afspeelt. De een verandert sneller dan de ander.
Van mijn vader heb ik zelf foto's genomen met mijn smartphone. En bij het sluiten van de kist heeft een fotograaf nog foto's gemaakt.
Pink, als je vragen hebt over wat dan ook, stel ze gerust. Klinkt misschien raar. Maar ik zat zelf na het overlijden van mijn vader met vragen. Die heb ik gedeeld met mensen en dat deed me goed.
Het is niet gek om hardop te praten. Het is niet bewezen of hij je wel of niet kan horen. Al weet ik zeker dat mijn vader er is en me gehoord heeft.
maandag 22 juli 2019 om 08:31
Lieve Pink,
Wat vertel je mooi over de verzorging van je man gisteren. Over zijn haar. Heel herkenbaar. Goed dat er ook een moment was dat je kon lachen. Dat hoort er bij. Je gaat er heel goed mee om, vind ik.
Goed idee om een mooie foto van je lieve schat in de kist te bewaren.
Van de rouwdienst van mn vader hebben we een geluidsopname. Die hebben we oa naar zijn broer in Canada gestuurd. Vrijdag bij mn moeder hebben we er nog een stukje van geluisterd. Verdrietig, maar toch doet het goed.
Bij zijn rouwdienst zongen we You Raise Me Up, oa van Josh Groban. Mijn vader was steun en toeverlaat van iedereen en dat lied was hem ten voeten uit.
Wat vertel je mooi over de verzorging van je man gisteren. Over zijn haar. Heel herkenbaar. Goed dat er ook een moment was dat je kon lachen. Dat hoort er bij. Je gaat er heel goed mee om, vind ik.
Goed idee om een mooie foto van je lieve schat in de kist te bewaren.
Van de rouwdienst van mn vader hebben we een geluidsopname. Die hebben we oa naar zijn broer in Canada gestuurd. Vrijdag bij mn moeder hebben we er nog een stukje van geluisterd. Verdrietig, maar toch doet het goed.
Bij zijn rouwdienst zongen we You Raise Me Up, oa van Josh Groban. Mijn vader was steun en toeverlaat van iedereen en dat lied was hem ten voeten uit.
maandag 22 juli 2019 om 09:21
maandag 22 juli 2019 om 11:36
Lieve Pink, ik haak hier even op in. Revalidatie wordt alleen ingezet om de kwaliteit van leven te verbeteren en niet om iemand met een korte levensverwachting nog even flink achter de broek aan te zitten. Daardoor vermoed ik dat de artsen zo’n snel einde waarschijnlijk echt ook nog niet aan zagen komen. Helaas blijft het een heel grillige ziekte die, ondanks alles wat we er inmiddels al over geleerd hebben, toch nog heel veel onverwachte wendingen kan nemen.PinkWombat schreef: ↑21-07-2019 23:56Je kan mij echt niet vertellen dat de arts dit niet aan zag komen.
Los hiervan vind ik het heel fijn om te lezen dat het bezoek aan jouw man gister zo ontspannen is verlopen en dat je ook zo goed voor jezelf zorgt met oa die wandeling en door het praten met die vriend.
