Gezondheid
alle pijlers
Vriend heeft longkanker
zaterdag 9 februari 2019 om 11:58
Eerste kerstdag werd mijn vriend verkouden met veel hoesten erbij. Verkoudheid ging over, hoesten niet en dat werd steeds pijnlijker. Halverwege januari voelde hij met een hoestbui een knak bij zijn ribben. Mijn vriend ging gelijk naar de huisarts, die stuurde hem door naar het ziekenhuis voor een foto.
Conclusie was een gebroken rib en ze zagen iets bij zijn longen wat ze niet vertrouwden.
Vriend kreeg een scan en vorige week hebben we echt het meest verschrikkelijke nieuws gekregen.
Longkanker met uitzaaiingen naar oa zijn rib, daarom is die ook gebroken, stukje lymfe, lever en er zit een plekje bij zijn heup. Arts zei gelijk dat hij dit niet kon genezen, alleen maar tijd rekken.
Onze wereld is ingestort, onze toekomst plannen die we samen hadden kunnen we niet meer uitvoeren. Het is allemaal zo onwerkelijk, we leven in een complete nachtmerrie.
Zonder behandeling geeft de arts hem een half jaar, met behandeling kan het met een paar maanden tot paar jaar gerekt worden, mits het aanslaat.
Dinsdag krijgt hij zijn eerste chemo en maandag krijgen we te horen of hij ook immunotherapie erbij krijgt.
Ik ben zo bang voor alles wat komen gaat, dat ik hem zie aftakelen en dat het moment gaat komen dat ik mijn grote liefde moet gaan missen Geen idee hoe ik dit allemaal moet gaan doen. We proberen nu nog zoveel mogelijk te genieten en leuke dingen te doen zolang het nog kan.
Conclusie was een gebroken rib en ze zagen iets bij zijn longen wat ze niet vertrouwden.
Vriend kreeg een scan en vorige week hebben we echt het meest verschrikkelijke nieuws gekregen.
Longkanker met uitzaaiingen naar oa zijn rib, daarom is die ook gebroken, stukje lymfe, lever en er zit een plekje bij zijn heup. Arts zei gelijk dat hij dit niet kon genezen, alleen maar tijd rekken.
Onze wereld is ingestort, onze toekomst plannen die we samen hadden kunnen we niet meer uitvoeren. Het is allemaal zo onwerkelijk, we leven in een complete nachtmerrie.
Zonder behandeling geeft de arts hem een half jaar, met behandeling kan het met een paar maanden tot paar jaar gerekt worden, mits het aanslaat.
Dinsdag krijgt hij zijn eerste chemo en maandag krijgen we te horen of hij ook immunotherapie erbij krijgt.
Ik ben zo bang voor alles wat komen gaat, dat ik hem zie aftakelen en dat het moment gaat komen dat ik mijn grote liefde moet gaan missen
Geen idee hoe ik dit allemaal moet gaan doen. We proberen nu nog zoveel mogelijk te genieten en leuke dingen te doen zolang het nog kan.
wat mooi!
donderdag 25 juli 2019 om 23:32
Prachtige speech, recht uit jouw hart. Rust in vrede lieve Edwin. En jij PW, probeer jij de komende dagen maar eens heel weinig te doen behalve goed voor jouzelf te zorgen. Even geen moeten in het huishouden, geen druk op de ketel met zaken regelen, al kom je daar niet geheel onderuit, elke dag een beetje niets hoeft in 1 keer af. 
Wees lief voor jouzelf!
Wees lief voor jouzelf!
donderdag 25 juli 2019 om 23:34
donderdag 25 juli 2019 om 23:39
Lieve lieve Pink,
Ik zag gisteren dit topic en heb hem helemaal door gelezen. Ik vond het moeilijk om te reageren, omdat ik niet goed wist wat ik wilde zeggen. Maar ik wilde nu toch graag reageren omdat het mij zo ontzettend aangrijpt en ik tot nu toe steeds aan je gedacht heb. Ik heb vreselijk gehuild bij alles wat je schreef. Wat moet jij ondragelijk veel pijn en verdriet hebben. Ik leef heel erg met je mee. Dit is denk ik het ergste wat je kunt meemaken, het verliezen van je geliefde waar je zielsveel van houd. Liefde is zo mooi maar kan ook vreselijk veel pijn doen.
Ik voelde in elk bericht wat je schreef je pijn, verdriet, maar ook de diepe liefde voor je man Edwin. Ik vind je zo sterk, en zo ongelofelijk dapper hoe je dit allemaal doorstaat. En ik vind het onwijs goed en dapper van je dat je de speech hebt voorgedragen, het is een prachtige speech, echt een heel mooi eerbetoon aan je lieve Edwin. Ik weet zeker dat hij het van boven heeft meegekregen en dat hij ontzettend trots op je is, en heel dankbaar is dat jij zijn vrouw bent/was. Ik wilde dat ik iets voor je kon doen. Ik ken je niet, maar ik had je graag een troostende knuffel gegeven. Dus bij deze geef ik je een virtuele knuffel.
Lieve Pink, het verdriet, de pijn en de leegte die je nu voelt zijn onbeschrijfelijk. Ik hoop heel erg dat je het geluk weer gaat vinden ooit. Ik wens je het allerbeste toe, en heel veel liefde, warmte en troost van de mensen om je heen. Heel veel sterkte voor nu en de komende tijd
Ik ga ook kaarsjes voor je branden en leef heel erg met je mee.
Ik zag gisteren dit topic en heb hem helemaal door gelezen. Ik vond het moeilijk om te reageren, omdat ik niet goed wist wat ik wilde zeggen. Maar ik wilde nu toch graag reageren omdat het mij zo ontzettend aangrijpt en ik tot nu toe steeds aan je gedacht heb. Ik heb vreselijk gehuild bij alles wat je schreef. Wat moet jij ondragelijk veel pijn en verdriet hebben. Ik leef heel erg met je mee. Dit is denk ik het ergste wat je kunt meemaken, het verliezen van je geliefde waar je zielsveel van houd. Liefde is zo mooi maar kan ook vreselijk veel pijn doen.
Ik voelde in elk bericht wat je schreef je pijn, verdriet, maar ook de diepe liefde voor je man Edwin. Ik vind je zo sterk, en zo ongelofelijk dapper hoe je dit allemaal doorstaat. En ik vind het onwijs goed en dapper van je dat je de speech hebt voorgedragen, het is een prachtige speech, echt een heel mooi eerbetoon aan je lieve Edwin. Ik weet zeker dat hij het van boven heeft meegekregen en dat hij ontzettend trots op je is, en heel dankbaar is dat jij zijn vrouw bent/was. Ik wilde dat ik iets voor je kon doen. Ik ken je niet, maar ik had je graag een troostende knuffel gegeven. Dus bij deze geef ik je een virtuele knuffel.
Lieve Pink, het verdriet, de pijn en de leegte die je nu voelt zijn onbeschrijfelijk. Ik hoop heel erg dat je het geluk weer gaat vinden ooit. Ik wens je het allerbeste toe, en heel veel liefde, warmte en troost van de mensen om je heen. Heel veel sterkte voor nu en de komende tijd
Ik ga ook kaarsjes voor je branden en leef heel erg met je mee.
donderdag 25 juli 2019 om 23:42
Meid, wat heb je dit allemaal goed gedaan. Ik stel me zo voor dat je moe zult zijn. Misschien stort je wel even in elkaar nu dit ook weer achter de rug is. Dat lijkt me niet meer dan normaal. De leegte die hij achter laat zal groot zijn. Neem vooral de tijd om te rouwen en laat je ouders en vrienden jou nu maar even opvangen.
Veel sterkte Pink
Veel sterkte Pink
Bij herhaaldelijk posten in het ban topic zal een ban volgen.
donderdag 25 juli 2019 om 23:49
Heel goed dat je afscheid hebt kunnen nemen van jouw lieve Edwin op de manier hoe jij het wilde. Dat is ook belangrijk voor de verwerking van alles. Je bent het afgelopen half jaar in een rollercoaster terecht gekomen. Dan leef je een beetje op automatische piloot en dan doe je de dingen die erg vermoeiend zijn maar dan merk je dat je alles kan voor je geliefde. Dat heb jij gedaan voor jouw lieve Edwin en daar mag je trots op zijn.
vrijdag 26 juli 2019 om 00:59
Dag Edwin, het gaat je goed en wees maar een beschermengeltje op de schouder van je lieve vrouw. 
Lieve Pink, wat een ontzettend mooie warme en liefdevolle speech en dankjewel dat je die met ons wilt delen. Ik ben blij dat je terugkijkt op een mooie uitvaart waarin zoveel mensen hebben laten zien dat hij belangrijk voor hen was.
Nu breekt er een nieuw tijdperk aan waarin je gaat rouwen en opnieuw je plekje in het leven moet vinden. Maar doe dat op je eigen tempo en op de manier die voor jou goed voelt.
Ik wens je veel kracht en liefde van je naasten toe en wat fijn dat zoveel mensen hier hun hart getoond hebben en met je hebben meegeleefd en gelezen.
Liefs
Lieve Pink, wat een ontzettend mooie warme en liefdevolle speech en dankjewel dat je die met ons wilt delen. Ik ben blij dat je terugkijkt op een mooie uitvaart waarin zoveel mensen hebben laten zien dat hij belangrijk voor hen was.
Nu breekt er een nieuw tijdperk aan waarin je gaat rouwen en opnieuw je plekje in het leven moet vinden. Maar doe dat op je eigen tempo en op de manier die voor jou goed voelt.
Ik wens je veel kracht en liefde van je naasten toe en wat fijn dat zoveel mensen hier hun hart getoond hebben en met je hebben meegeleefd en gelezen.
Liefs
vrijdag 26 juli 2019 om 01:40
Wat kan ik nog toevoegen aan alles wat iedereen al gezegd heeft lieve Pink?
Helemaal niks vrees ik, maar weet dat ook ik aan je dacht vandaag.
Je bent een kanjer! Ik hoop dat er ruimte komt om te rouwen, te huilen, want zo sterk als je vandaag was (herkenbaar) hoef je niet altijd te zijn.
Hele dikke knuffel!!
Helemaal niks vrees ik, maar weet dat ook ik aan je dacht vandaag.
Je bent een kanjer! Ik hoop dat er ruimte komt om te rouwen, te huilen, want zo sterk als je vandaag was (herkenbaar) hoef je niet altijd te zijn.
Hele dikke knuffel!!
Nog eentje dan!
vrijdag 26 juli 2019 om 07:15
Lieve Pink, wat fijn dat het afscheid nemen is gelukt op de manier die jij wenste.
Voor wat betreft dat emotioneel zijn; het kan zijn dat nu met het besef ook de emoties gaan komen, maar het kan ook maar zo dat die emoties nu nog niet of zelfs helemaal niet meer komen. Soms leven mensen tijdens een ziekteperiode in een soort roes, en komen de emoties later. Maar de emoties kunnen tijdens de ziekteperiode ook al zo intens doorleeft zijn, dat er na het afscheid juist weer ruimte ontstaat voor andere dingen. Er zijn geen regels waar jouw hart en hoofd zich aan moeten houden tijdens afscheid nemen en rouw en niets is gepast of ongepast. Laat het dus maar gewoon gebeuren zoals het komt of niet komt, in de wetenschap dat dat OK is.
Voor wat betreft dat emotioneel zijn; het kan zijn dat nu met het besef ook de emoties gaan komen, maar het kan ook maar zo dat die emoties nu nog niet of zelfs helemaal niet meer komen. Soms leven mensen tijdens een ziekteperiode in een soort roes, en komen de emoties later. Maar de emoties kunnen tijdens de ziekteperiode ook al zo intens doorleeft zijn, dat er na het afscheid juist weer ruimte ontstaat voor andere dingen. Er zijn geen regels waar jouw hart en hoofd zich aan moeten houden tijdens afscheid nemen en rouw en niets is gepast of ongepast. Laat het dus maar gewoon gebeuren zoals het komt of niet komt, in de wetenschap dat dat OK is.
vrijdag 26 juli 2019 om 07:39
Lieve Pink, je mag trots zijn op jezelf en op Edwin. Je hebt hem een mooi einde gegeven en je schrijft zo liefdevol en warm over je man, dat ik afgaande op het scherm zeker weet dat jullie liefde heel groot was. (en ook al is hij nu overleden, de liefde tussen jullie bestaat nog steeds)
Voel je niet schuldig over niet emotiobeel zijn bij het afscheid. Ik denk dat het een copingmechanisme is om zo'n beladen dag door te komen. Tijdens zijn laatste fase draaide het allemaal om je man (terecht) en nu komt de tijd van rouw. Vreselijke periode, maar je kan het PW!
Je doet het goed.
Voel je niet schuldig over niet emotiobeel zijn bij het afscheid. Ik denk dat het een copingmechanisme is om zo'n beladen dag door te komen. Tijdens zijn laatste fase draaide het allemaal om je man (terecht) en nu komt de tijd van rouw. Vreselijke periode, maar je kan het PW!
Je doet het goed.
vrijdag 26 juli 2019 om 07:45
Lieve Pink. Wat een liefdevolle speech was dat! Fijn dat het een mooi afscheid is geweest. Je mag trots zijn op jezelf.
Nu begint het rouwen pas echt, tenminste dat is onze ervaring. Alles is voorbij en het lichaam is er niet meer. Het leven gaat door, maar voor jou is dat anders. Neem echt de tijd om alles te verwerken en om je leven opnieuw in de richten zonder je geliefde Edwin. Dat zal niet gemakkelijk zijn. Maar gaat je lukken, met vallen en opstaan. Hij is bij je. Doe het op jouw manier en op jouw tempo.
Nu begint het rouwen pas echt, tenminste dat is onze ervaring. Alles is voorbij en het lichaam is er niet meer. Het leven gaat door, maar voor jou is dat anders. Neem echt de tijd om alles te verwerken en om je leven opnieuw in de richten zonder je geliefde Edwin. Dat zal niet gemakkelijk zijn. Maar gaat je lukken, met vallen en opstaan. Hij is bij je. Doe het op jouw manier en op jouw tempo.
vrijdag 26 juli 2019 om 09:10
vrijdag 26 juli 2019 om 09:16
vrijdag 26 juli 2019 om 11:14
Goede morgen, Pink.
De dag na de begrafenis, vreemd he. Jouw man is herleid tot een hoop as, jammer dat je zijn lichaam niet meer tastbaar kan aanraken.
Die speech ... wow! Waarom ben ik niet verbaasd over die speech van jou! Ik lees een vrouw die verdriet heeft, absoluut. Maar ik lees ook veerkracht en drive om niet de verslagen vrouw te blijven. En dat is knap. Maar je moet het kunnen, je moet daar de juiste persoonlijkheid voor hebben. En die heb jij vast en zeker. Als ik in contact kom met iemand die geconfronteerd wordt met een overlijden dan zeg ik altijd: 'ik wens je aanvaarding en ik wens je ook dat je over een tijd toch nog plezier in het leven zal hebben.'
Want 'aanvaarding' ... er is eigenlijk geen andere mogelijkheid dan te aanvaarden, als men niet-aanvaardt, wordt men bitter en blijft het overlijden nog steeds een feit. Zo een proces heeft men niet altijd in hand, maar daar maak ik mij bij jou geen zorgen over. Waarmee ik niet wil zeggen dat ik jouw verdriet minimaliseer!
En dat 'plezier in het leven', is er iets mooiers dat men een mens kan wensen? Ik heb altijd eindeloos veel respect voor mensen die een zwaar verdriet in hun rugzak meesleuren, maar er toch nog maken wat er van te maken valt. In de eerste plaats voor de mensen zelf, maar ook voor hun omgeving. Ik vind het jammer dat mensen (kiezen ze waarschijnlijk niet zelf voor) blijven 'hangen' in hun verdriet, het verdriet an-sich als het ware koesteren. Maar daarvoor ben ik bij jou helemaal niet bang, je gaat je Edwin meenemen op je verdere levenspad en de positieve invloed die hij in zijn te korte leven op jou heeft gehad, dat maakt van jou nog een veel rijkere Pink!
Hoe is dan de rest van de dag gisteren verlopen? Er was de crematie, maar is hij uitgestrooid geworden of bewaar je zijn stoffelijke resten thuis, dicht bij jou? En na de dienst, wordt er dan aan de naaste familie en vrienden nog een maaltijd aangeboden (gebeurt in België wel) of gaat iedereen dan onmiddellijk weer weg. Nav de uitvaart van jouw man, begon ik me dat de laatste dagen af te vragen, zouden er verschillen zijn tussen onze twee landen, wat betreft het begraven van hun doden en de ceremonie bij de uitvaart.
Indien ik ongepaste vragen stel Pink, doen of je het niet gezien hebt!
Wanneer begin je terug te werken?
Oneindig veel liefde en respect vanwege Mammezel.
De dag na de begrafenis, vreemd he. Jouw man is herleid tot een hoop as, jammer dat je zijn lichaam niet meer tastbaar kan aanraken.
Die speech ... wow! Waarom ben ik niet verbaasd over die speech van jou! Ik lees een vrouw die verdriet heeft, absoluut. Maar ik lees ook veerkracht en drive om niet de verslagen vrouw te blijven. En dat is knap. Maar je moet het kunnen, je moet daar de juiste persoonlijkheid voor hebben. En die heb jij vast en zeker. Als ik in contact kom met iemand die geconfronteerd wordt met een overlijden dan zeg ik altijd: 'ik wens je aanvaarding en ik wens je ook dat je over een tijd toch nog plezier in het leven zal hebben.'
Want 'aanvaarding' ... er is eigenlijk geen andere mogelijkheid dan te aanvaarden, als men niet-aanvaardt, wordt men bitter en blijft het overlijden nog steeds een feit. Zo een proces heeft men niet altijd in hand, maar daar maak ik mij bij jou geen zorgen over. Waarmee ik niet wil zeggen dat ik jouw verdriet minimaliseer!
En dat 'plezier in het leven', is er iets mooiers dat men een mens kan wensen? Ik heb altijd eindeloos veel respect voor mensen die een zwaar verdriet in hun rugzak meesleuren, maar er toch nog maken wat er van te maken valt. In de eerste plaats voor de mensen zelf, maar ook voor hun omgeving. Ik vind het jammer dat mensen (kiezen ze waarschijnlijk niet zelf voor) blijven 'hangen' in hun verdriet, het verdriet an-sich als het ware koesteren. Maar daarvoor ben ik bij jou helemaal niet bang, je gaat je Edwin meenemen op je verdere levenspad en de positieve invloed die hij in zijn te korte leven op jou heeft gehad, dat maakt van jou nog een veel rijkere Pink!
Hoe is dan de rest van de dag gisteren verlopen? Er was de crematie, maar is hij uitgestrooid geworden of bewaar je zijn stoffelijke resten thuis, dicht bij jou? En na de dienst, wordt er dan aan de naaste familie en vrienden nog een maaltijd aangeboden (gebeurt in België wel) of gaat iedereen dan onmiddellijk weer weg. Nav de uitvaart van jouw man, begon ik me dat de laatste dagen af te vragen, zouden er verschillen zijn tussen onze twee landen, wat betreft het begraven van hun doden en de ceremonie bij de uitvaart.
Indien ik ongepaste vragen stel Pink, doen of je het niet gezien hebt!
Wanneer begin je terug te werken?
Oneindig veel liefde en respect vanwege Mammezel.
vrijdag 26 juli 2019 om 11:35
Lieve Pink,
Wat mooie woorden heb je geschreven en gesproken. Vol liefde.
Edwin zou zo trots op je zijn!
Ik heb veel bewondering voor je moed en veerkracht.
De afgelopen dagen werd je geleefd en nu is het stil en kun je alles wat er gebeurd is voor jezelf op een rijtje zetten. Het grote gemis is er maar ook de mooie herinneringen.
Veel sterkte!
Wat mooie woorden heb je geschreven en gesproken. Vol liefde.
Edwin zou zo trots op je zijn!
Ik heb veel bewondering voor je moed en veerkracht.
De afgelopen dagen werd je geleefd en nu is het stil en kun je alles wat er gebeurd is voor jezelf op een rijtje zetten. Het grote gemis is er maar ook de mooie herinneringen.
Veel sterkte!
