Kinderen
alle pijlers
17 Jaar en zwanger?!
maandag 15 juni 2009 om 14:54
Ik ga ook niet verder in dit topic voordat er een testuitslag is.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik toch een beetje twijfels heb omdat daar echt totaal niet op gereageerd wordt (na meerdere reacties daarover).
Shoot me,als ik ongelijk heb,
Over tienermoeders.
Ik vind het ook niet altijd even prettig als er een groot vooroordeel geplakt word.
Ik was zelf een tienermoeder en hoewel het niet altijd van een leien dakje ging.
Ik heb het wel toen met mijn ex(inmiddels) samen gedaan!
En zonder extra hulp hebben we volledig voor ons kind gezorgd en opgevoed.En dat is een prima stukje levenswerk geworden!
Maar..helaas zijn er ook schrijnende gevallen waarbij het niet zo lekker gaat,dus het vooroordeel snap ik wel.
Ik vind wel dat je echt een gat in je ontwikkeling krijgt als je al zo jong een kind krijgt.
Want dan al voor de rest van je leven die grote verantwoordelijkheid en zorgen te moeten hebben is een hele opgave.
En ik zeg eerlijk...mijn jaren van onbevangenheid die ik mis gelopen ben,is nog altijd een gemis.
Maar goed,ik heb daar een schat van een dochter voor terug gekregen.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik toch een beetje twijfels heb omdat daar echt totaal niet op gereageerd wordt (na meerdere reacties daarover).
Shoot me,als ik ongelijk heb,
Over tienermoeders.
Ik vind het ook niet altijd even prettig als er een groot vooroordeel geplakt word.
Ik was zelf een tienermoeder en hoewel het niet altijd van een leien dakje ging.
Ik heb het wel toen met mijn ex(inmiddels) samen gedaan!
En zonder extra hulp hebben we volledig voor ons kind gezorgd en opgevoed.En dat is een prima stukje levenswerk geworden!
Maar..helaas zijn er ook schrijnende gevallen waarbij het niet zo lekker gaat,dus het vooroordeel snap ik wel.
Ik vind wel dat je echt een gat in je ontwikkeling krijgt als je al zo jong een kind krijgt.
Want dan al voor de rest van je leven die grote verantwoordelijkheid en zorgen te moeten hebben is een hele opgave.
En ik zeg eerlijk...mijn jaren van onbevangenheid die ik mis gelopen ben,is nog altijd een gemis.
Maar goed,ik heb daar een schat van een dochter voor terug gekregen.
maandag 15 juni 2009 om 15:40
Dat klopt Iry.....onbevangheid krijgen we niet meer terug....hoewel....
Ik moet zeggen dat het best wel kicken was om door mijn zoon (die net een jaar zijn rijbewijs heeft) weggebracht en opgehaald te worden omdat mijn vriend en ik, eens lekker uit wilde en beide de Bob niet wilde zijn. Wat een luxe......
Ik moet zeggen dat het best wel kicken was om door mijn zoon (die net een jaar zijn rijbewijs heeft) weggebracht en opgehaald te worden omdat mijn vriend en ik, eens lekker uit wilde en beide de Bob niet wilde zijn. Wat een luxe......
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
maandag 15 juni 2009 om 15:46
Lieve TO ik hoop dat je snel zekerheid krijgt. Ik vind het juist knap dat je nu al bedenkt wat je mogelijkheden zouden zijn. Ik zou ook nu al alles analyseren, omdat je nu eenmaal de hele dag denkt aan de eventuele zwangerschap en de gevolgen daarvan.
Volgens mij heeft ze meerdere malen gezegd te wachten met de test tot 2 weken na de laatste gemeenschap???
Volgens mij heeft ze meerdere malen gezegd te wachten met de test tot 2 weken na de laatste gemeenschap???
maandag 15 juni 2009 om 15:55
Jaaaa. iry....
En wat dacht je van hun muziek keuze, allemaal bij mij uit de kast (tijdelijk) gejat.
En ik weet ook nog dat ik een keer met ze naar de efteling ben gegaan en 13 keer achter elkaar (er was amper een rij) in de vogelrock (achtbaan) ben geweest omdat ik hem zo geweldig vond (door het donker, allemaal lichtjes enzo). Mijn kinderen waren het na 10 keer al zat, hihi.
Maar goed....laten we maar even afwachten.
En wat dacht je van hun muziek keuze, allemaal bij mij uit de kast (tijdelijk) gejat.
En ik weet ook nog dat ik een keer met ze naar de efteling ben gegaan en 13 keer achter elkaar (er was amper een rij) in de vogelrock (achtbaan) ben geweest omdat ik hem zo geweldig vond (door het donker, allemaal lichtjes enzo). Mijn kinderen waren het na 10 keer al zat, hihi.
Maar goed....laten we maar even afwachten.
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
maandag 15 juni 2009 om 15:56
Ik vind het niet knap om je druk te gaan maken over zaken die nog geen zekerheid hebben.
Ik begrijp dat ze niet overtijd is?
Maar slechts speculeert over het feit dat haar pil niet betrouwbaar zou zijn.
Als je op alle zaken vooruit gaat lopen in je leven ,krijg je het pittig.
Ik vind dat eerlijk gezegd niet zo slim.
Het hele gebeuren is wel verpakt in een mooi verhaal.
Maar feit is,er is nog niets aan de hand.
Een conclusie trekken uit vage zwangerschaps kwaaltjes die er al zouden zijn als je net bevrucht kan zijn....is niet echt een nuchtere kijk.
Klinkt misschien bot en zo bedoel ik het niet,maar wel als wake- up call dat er nog geen reden is om je nu al druk te gaan maken over de toekomst als je zwanger bent.
Ik begrijp dat ze niet overtijd is?
Maar slechts speculeert over het feit dat haar pil niet betrouwbaar zou zijn.
Als je op alle zaken vooruit gaat lopen in je leven ,krijg je het pittig.
Ik vind dat eerlijk gezegd niet zo slim.
Het hele gebeuren is wel verpakt in een mooi verhaal.
Maar feit is,er is nog niets aan de hand.
Een conclusie trekken uit vage zwangerschaps kwaaltjes die er al zouden zijn als je net bevrucht kan zijn....is niet echt een nuchtere kijk.
Klinkt misschien bot en zo bedoel ik het niet,maar wel als wake- up call dat er nog geen reden is om je nu al druk te gaan maken over de toekomst als je zwanger bent.
maandag 15 juni 2009 om 16:01
quote:TheEmpress schreef op 15 juni 2009 @ 10:05:
[...]
Pardon???? Jij zegt daar heel wat zeg! Ik vind dit echt schokkend, Jij vindt 17 jaar te jong om voor een kind te kunnen zorgen dus moet ze maar bij haar huisarts naar een overtijdbehandeling informeren???? Hier zakt echt mijn broek van af. Wat een arrogantie. Komt het misschien ook in je botte hoofd op dat een meisje van 17 dezelfde gevoelens heeft als die van een volwassen vrouw?? Als zij zwanger is, dan is het een kindje wat in haar groeit, haar zoon of dochter. Nog buiten alle gevoelens die zij heeft zijn er ook nog de morele zaken, Niet iedereen denkt licht over zwangerschapsafbreking, zoals jij. Het is je kind dat in je groeit!!!!! Bovendien doe jij alsof leeftijd een alles bepalende factor is, dat een tienerzwangerschap per definitie gedoemd is te mislukken. Excuseer me zeer, maar ik word KOTS misselijk van reacties zoals die van jou. Gatver.
Wanneer een jong meisje zwanger is, is dat net zo goed haar kindje, en als dat gewenst is, ook al is het niet gepland, is dat prima. Er zullen heel wat aanpassingen moeten komen in je leven, maar dat komt allemaal weer op zijn pootjes terecht.
Pardon??? Ben jij een beetje gefrustreerd of hoe zit het? Unsure MOET van mij helemaal niks. Ik vind 17 jaar inderdaad te jong om een kind op de wereld te zetten. Dat is MIJN mening en dat mag ik dus zeggen.
Ik zeg hier tegen Unsure wat ik tegen mijn eigen dochter zou zeggen als ze met 17 jaar zwanger thuiskomt (God verhoede). En begrijp me goed, ik zeg ook helemaal nergens dat TO niet in staat zou zijn om voor een kind te zorgen. Ik zeg alleen dat ze op deze leeftijd gewoon voor zichzelf zou mogen kiezen ondanks het foutje met de antibiotica.
Maar jammer dat je nou KOTSMISSELIJK van mij geworden bent want ik blijf alsnog bij mijn mening en ik zal iedere zwangere
17-jarige meid die hier zo'n dilemma neerplempt ditzelfde advies geven. Of jouw broek daar nou van afzakt of niet.
Maar misschien is het handig als Unsure even een test doet zodat we weten waar we over praten..
[...]
Pardon???? Jij zegt daar heel wat zeg! Ik vind dit echt schokkend, Jij vindt 17 jaar te jong om voor een kind te kunnen zorgen dus moet ze maar bij haar huisarts naar een overtijdbehandeling informeren???? Hier zakt echt mijn broek van af. Wat een arrogantie. Komt het misschien ook in je botte hoofd op dat een meisje van 17 dezelfde gevoelens heeft als die van een volwassen vrouw?? Als zij zwanger is, dan is het een kindje wat in haar groeit, haar zoon of dochter. Nog buiten alle gevoelens die zij heeft zijn er ook nog de morele zaken, Niet iedereen denkt licht over zwangerschapsafbreking, zoals jij. Het is je kind dat in je groeit!!!!! Bovendien doe jij alsof leeftijd een alles bepalende factor is, dat een tienerzwangerschap per definitie gedoemd is te mislukken. Excuseer me zeer, maar ik word KOTS misselijk van reacties zoals die van jou. Gatver.
Wanneer een jong meisje zwanger is, is dat net zo goed haar kindje, en als dat gewenst is, ook al is het niet gepland, is dat prima. Er zullen heel wat aanpassingen moeten komen in je leven, maar dat komt allemaal weer op zijn pootjes terecht.
Pardon??? Ben jij een beetje gefrustreerd of hoe zit het? Unsure MOET van mij helemaal niks. Ik vind 17 jaar inderdaad te jong om een kind op de wereld te zetten. Dat is MIJN mening en dat mag ik dus zeggen.
Ik zeg hier tegen Unsure wat ik tegen mijn eigen dochter zou zeggen als ze met 17 jaar zwanger thuiskomt (God verhoede). En begrijp me goed, ik zeg ook helemaal nergens dat TO niet in staat zou zijn om voor een kind te zorgen. Ik zeg alleen dat ze op deze leeftijd gewoon voor zichzelf zou mogen kiezen ondanks het foutje met de antibiotica.
Maar jammer dat je nou KOTSMISSELIJK van mij geworden bent want ik blijf alsnog bij mijn mening en ik zal iedere zwangere
17-jarige meid die hier zo'n dilemma neerplempt ditzelfde advies geven. Of jouw broek daar nou van afzakt of niet.
Maar misschien is het handig als Unsure even een test doet zodat we weten waar we over praten..
maandag 15 juni 2009 om 16:12
Maar dat is wel erg uit jou refentiekader charlotte.
Zou je het niet haar keuze willen laten zijn?
Ik zou mijn dochter aanhoren en alle ins en outs samen met haar bekijken,maar zij kiest.
Is een totale ander discussie eigenlijk,
maar ik zou de keuze van mijn dochter niet willen beinvloeden met mijn mening op dit gebied.
Vind ik nogal een behoorlijke gevoelskwestie,wel of niet een zwangerschap afbreken,daarom staat haar gevoel boven alles.
En niet mijn mening.
Zou je het niet haar keuze willen laten zijn?
Ik zou mijn dochter aanhoren en alle ins en outs samen met haar bekijken,maar zij kiest.
Is een totale ander discussie eigenlijk,
maar ik zou de keuze van mijn dochter niet willen beinvloeden met mijn mening op dit gebied.
Vind ik nogal een behoorlijke gevoelskwestie,wel of niet een zwangerschap afbreken,daarom staat haar gevoel boven alles.
En niet mijn mening.
maandag 15 juni 2009 om 16:28
quote:iry schreef op 15 juni 2009 @ 15:56:
Ik vind het niet knap om je druk te gaan maken over zaken die nog geen zekerheid hebben.
Ik begrijp dat ze niet overtijd is?
Maar slechts speculeert over het feit dat haar pil niet betrouwbaar zou zijn.
Als je op alle zaken vooruit gaat lopen in je leven ,krijg je het pittig.
Ik vind dat eerlijk gezegd niet zo slim.
Het hele gebeuren is wel verpakt in een mooi verhaal.
Maar feit is,er is nog niets aan de hand.
Een conclusie trekken uit vage zwangerschaps kwaaltjes die er al zouden zijn als je net bevrucht kan zijn....is niet echt een nuchtere kijk.
Klinkt misschien bot en zo bedoel ik het niet,maar wel als wake- up call dat er nog geen reden is om je nu al druk te gaan maken over de toekomst als je zwanger bent.
Precies!
En ook bij mij blijft wel een fake optie in het achterhoofd. Vind het heel vreemd dat er over van allerlei dingen wel nagedacht wordt, die totaal niet of nog niet aan de orde zijn. Maar de pure feiten: getest is er nog niet dus je weet nog niets wordt totaal aan voorbij gegaan! Dat maakt dat fake niet uitgesloten is bij mij.
Ik vind het niet knap om je druk te gaan maken over zaken die nog geen zekerheid hebben.
Ik begrijp dat ze niet overtijd is?
Maar slechts speculeert over het feit dat haar pil niet betrouwbaar zou zijn.
Als je op alle zaken vooruit gaat lopen in je leven ,krijg je het pittig.
Ik vind dat eerlijk gezegd niet zo slim.
Het hele gebeuren is wel verpakt in een mooi verhaal.
Maar feit is,er is nog niets aan de hand.
Een conclusie trekken uit vage zwangerschaps kwaaltjes die er al zouden zijn als je net bevrucht kan zijn....is niet echt een nuchtere kijk.
Klinkt misschien bot en zo bedoel ik het niet,maar wel als wake- up call dat er nog geen reden is om je nu al druk te gaan maken over de toekomst als je zwanger bent.
Precies!
En ook bij mij blijft wel een fake optie in het achterhoofd. Vind het heel vreemd dat er over van allerlei dingen wel nagedacht wordt, die totaal niet of nog niet aan de orde zijn. Maar de pure feiten: getest is er nog niet dus je weet nog niets wordt totaal aan voorbij gegaan! Dat maakt dat fake niet uitgesloten is bij mij.
maandag 15 juni 2009 om 16:30
Wel of geen zwangerschap afbreken is een keuze die elke vrouw (hoe oud ook) voor dr zelf moet kunnen maken. Dat is je recht zelfs! Alle opties en mogelijheden moet je voor ogen houden en je eventueel over informeren als je niet alle ins and outs weet. Maar de uiteindelijke keuze is aan de vrouw zelf.
maandag 15 juni 2009 om 16:37
maandag 15 juni 2009 om 16:43
Echt Charlotte?
Ieder zorgt voor zijn kind op zijn eigen manier natuurlijk en met de beste intentie's.
Toch vind ik dat je in deze kwestie je kind geen richting op mag duwen.
Stel dat ze de keuze van jou richting neemt,maar achteraf spijt/last of wat dan ook krijgt?
Lijkt mij zeer zwaar voor de verstandhouding.
In dit geval valt er niet in een richting te duwen (vind ik)
Wel samen goed de situatie onder de loep nemen.
ik zou bv haar wel goed informeren over alle gevolgen,voor en nadelen,haar gevoel aanhoren en proberen haar zelf in kaart te laten brengen wat de keuzes precies inhouden.
Maar echt..ik zou het pad niet willen/durven betreden haar in een richting te duwen.
Ieder zorgt voor zijn kind op zijn eigen manier natuurlijk en met de beste intentie's.
Toch vind ik dat je in deze kwestie je kind geen richting op mag duwen.
Stel dat ze de keuze van jou richting neemt,maar achteraf spijt/last of wat dan ook krijgt?
Lijkt mij zeer zwaar voor de verstandhouding.
In dit geval valt er niet in een richting te duwen (vind ik)
Wel samen goed de situatie onder de loep nemen.
ik zou bv haar wel goed informeren over alle gevolgen,voor en nadelen,haar gevoel aanhoren en proberen haar zelf in kaart te laten brengen wat de keuzes precies inhouden.
Maar echt..ik zou het pad niet willen/durven betreden haar in een richting te duwen.
maandag 15 juni 2009 om 16:53
quote:Unsure17 schreef op 14 juni 2009 @ 15:50:
Hey hallo dames!
Goed. Waar moet ik beginnen. Ik weet mijngod nog aan toe niet meer wat ik moet denken en voelen. Ik zal bij het begin beginnen.
Op dinsdag 12 Mei voelde ik me niet zo lekker. Licht in me hoofd, keelpijn - alles. Na de hele nacht niet te hebben kunnen slapen ben ik de volgende dag naar de huisarts gegaan. Amandelontsteking, jippie. Goed, daarvoor kon ik bij de apotheek een antibioticakuur van een week ophalen (2 pillen op een dag) en daardoor ben ik op woensdagmiddag met deze kuur begonnen. Dit ook netjes afgemaakt en weer hersteld van de ontsteking.
Goed, ik ben een workaholic en een week daarop moest ik voor een aantal besprekingen richting de andere kant van het land. Dat is doorgaans geen probleem, want mijn vriend en co-ondernemer woont daar - en dan blijf ik daar meestal ook slapen.
Alleen... hoe onverantwoordelijk ook - ik wist niet dat het gebruik van antibiotica en de pil niet goed samenging. Dat de pil daardoor niet meer betrouwbaar is. Na 10 dagen was ik weer thuis, mijn slaapkamer als een ravage achtergelaten - besloot ik deze toch maar eens op te ruimen. En de opmerking van de moeder van mijn vriend had me ook een idee in het hoofd gehaald: Ze had namelijk iets verteld over lichte, middelmatige en zwarte pilsoorten. Ik vroeg me daarbij af of de lichte versie (die ik bleek te hebben) minder veilig is dan een zware. Gevolg: Ik ging de bijsluiter lezen. Ineens stuitte ik op antibiotica; Dat was niet veilig. Ik kon mijn ogen niet geloven. Was dit waar? Of vatte ik het verkeerd op? Dus, daarom heb ik de huisarts gebeld en die bevestigde dit. De combinatie van antibiotica en de pil is onveilig. En ook de eerste 2 weken na deze antibiotica is het gebruik van de pil niet veilig. Gemengde gevoelens gingen door me heen, vooral ontstaan door alle vragen die in mijn hoofd rondzwierven. Ik was namelijk op woensdag 20 Mei gestopt met de antibioticakuur, ben op 25 Mei bij mijn vriend aangekomen en hier tot 3 Juni gebleven. Die datums liggen precies in die 2 weken. ...
Verdomme, ik voel me zo onverantwoordelijk.
Maargoed. Ik weet natuurlijk nog niet eens óf ik uberhaupt zwanger ben. Daar kom ik zo op. Mijn vriend en ik zijn al langere tijd samen... we hebben echt degelijk toekomstplannen. Ja, dat kan - voor iemand van 17. Fantaseren over kinderen deden we vaak genoeg (hij is btw 19), alleen dat wil niet zeggen dat je ze op deze leeftijd echt wilt - ik bedoel, carriere maken stond bij ons op nummer 1. In die 10 dagen hebben we, om het maar zacht uit te drukken, meer dan eens gevreeen. Best veel eigenlijk, maargoed... kan toch?
Het probleem is. Ik weet niet of jullie in voorspellende dromen geloven... ikzelf wel, mijn vriend ook. Hij vertelde me dat hij 3 voorspellende dromen had gehad over dat ik zwanger was. Dat in de afgelopen weken... Maargoed. Ik wist het allemaal niet. Ik las het later pas.
Even kijken. Waar ben ik gebleven. Ik had dus een vermoeden. Ik had direct besloten om het hem te vertellen. Eerlijkheid boven alles, klaar. Gezien hij dit weekend bij mij was heb ik het hem vrijdag ook direct verteld. We hebben een goed gesprek gehad en al besloten dat, mocht ik wel zwanger zijn, dat we het kindje houden.
Gezien ik in een boers, vrij gereformeerd dorp woon heb ik besloten de zwangerschapstest online te bestellen. Als het goed is krijg ik deze een dezer dagen binnen. Het was een setje van 3 geloof ik... en dan met urine dat je in zo'n dingetje moest doen. Het gekke was, toen ik vannochtend half lag te slapen... ik was wakker maar ook weer niet, zag ik ineens alles voor me: Hoe de post kwam, hoe ik die pakte en openmaakte - etc. etc. Van de envolop met drukrondjes (van die luchtrondjes zegmaar...) echt raar... En de test gaf positief.
Alleen kijk... de meeste van jullie zullen denken: Ach meis, wacht toch rustig af. Als jullie toch zo gelukkig samen zijn en alles, toekomstplannen hadden - beide kinderen willlen - waar maak je je dan druk om. Doe die test en kijk wat eruit komt. Ben je zwanger, dan ben je zwanger... en anders niet.
Alleen ik weet het gewoon niet meer. Ik begrijp mijn eigen gevoel niet. Ik ben 17, geestelijk ouder... maar dan nog. Ik zit wel met een opleiding én christelijke ouders.
Ik wil gewoon weten waar ik aan toe ben. Ik voel me zwaar... moe zegmaar. Vermoeid. Ik heb regelmatig hoofdpijn, ben licht in me hoofd. Vaag gevoel in me maagstreek. Ik eet het ene moment niets en het andere moment heel veel. (lees: vreetbuien) Ik ben niet direct misselijk... ja, als ik iets eet. Daar reageer ik niet geweldig op (of als ik er aan denk, haha) ...
Verder heb ik natuurlijk al wat online rondgekeken. Alle websites spreken elkaar tegen of zijn zo lekker algemeen. Ik weet gewoon niet wat ik moet. Toevallig moet ik morgen voor een enkelcontrole naar de huisarts en dan stip ik dit onderwerp ook wel ff aan. Al is het om gerust gesteld te worden. Ik weet niet eens wat ik wil horen. Het komt wel goed? Wil ik dat horen? Ik wil weten waar ik aan toe ben, maar eigenlijk kunnen jullie lezers mij dat waarschijnlijk ook niet bieden.
Ik heb een aantal lijstjes gevonden online met symtomen. Sinds die, laten we zeggen onveilige seks, heb ik ineens overal puistjes. Met van dat witte spul erin. Iets waar ik alweer een hele tijd vanaf was. Evenals die krampen in mijn onderbuik. Het hongergevoel, maar toch misselijk achtig zijn. Dus zegmaar... Misselijk alsin, vervelend gevoel. Niet alsin: Ik moet overgeven! Geef me die emmer. Alhoewel, ik geef toe dat ik nu een enorme drang heb om ff naar die wc te lopen...
Symptomen zwangerschap Week 1 - 12
(Eerste trimester)
�De menstruatie stopt of wordt erg licht
�Je kunt je misselijk of rusteloos voelen.
�Je borsten zwellen op en kunnen gevoelig zijn
�De tepels en areola (deel rond de tepels) worden donkerder en groter
�Je moet vaker plassen
�Je voelt je moe
�Je kunt verstopt raken en last krijgen van brandend maagzuur
�Je kunt last hebben van regelmatige hoofdpijn
�Je hebt mood swings - Je voelt je boos, verdrietig of heel blij zonder reden
Dat is een van die lijstjes die ik gevonden heb. Dat rusteloze gevole herken ik ook. Ik ben kapot moe, maar echt slapen lukt me niet. Lig aan een stuk te draaien. Plassen... tsja, moeilijk te zeggen. Niet zo erg als bij blaasontsteking. En normaal... daar let ik niet zo op. Als het moet, dna moet het ... hehe. Mijn borsten zijn wel erg gevoelig... alsof ze weer gaan groeien zegmaar. (Ik heb al Cup C... echt wel genoeg...). Of ik een druk voel... ik weet niet niet. Gewoon op me hele borst wel beetje, maar dat zal door het benauwde weer komen. En die stemmingswisselingen.. zoals afsnauwen. Eerst vrolijk zijn en dan ineens kattig doen - ohja. Dat was voor mij ooit ook de reden om met de pil te beginnen. Je kon me de week voor me ongesteldheid afschrijven (chagrijnig, moe en halfziek), de week van me ongesteldheid en de week erna... heerlijk. 3 van de 4 weken per maand ziek. Ik heb eerst een jaartje de prikpil gehad... ging allemaal prima. Ehmm... toen een tijdje niet. Ik werd niet ongesteld en heb toen de normale pil aangevraagd omdat ik die condoom zat was... Dat is nu... wat zou het zijn, 4 maanden geleden. Vorige maand ben ik niet gestopt zegmaar, dus geen stopweek gehouden. Nu over 5 of 6 dagen moet ik weer stoppen met de pil. Alleen... wat moet ik nou doen...
Kan ik die test doen terwijl ik nog niet ongesteld ben? Ik weet daarom ook niet of ik het wel word.
Wat moet ik tegen m'n moeder zeggen? Mama brengt me elke ochtend mijn medicijnen (pil en Concerta voor adhd) dus die weet dat ik aan de pil ben. Die zal raar kijken als ik dat ineens niet meer doe. Pff... Wat moet ik nou?! En kijk ook... als ik nu doorga met de pil slikken en ik ben zwanger... watdan? Is dat niet ongezond voor het kindje? En die medicijnen van mij...
Idg, ik vraag het morgen aan m'n huisarts. Alleen wat ik opzich wel wil weten is... Voel je als vrouw direct dat je zwanger bent? Of ligt dit echt aan de symtomen daar je alert op moet zijn en een test moet doen? Of is dit iets instinctiefs... Want wat dat betreft weet ik niet wat ik moet voelen en of denken. Aan een kant heb ik het gevoel van:
Ja, ik weet dat ik zwanger ben maar ik ontken het en daardoor blijven de symptomen over. Of ik ben zo bang dat ik zwanger ben dat ik me juist zo voel... of ik wil het toch zo graag (want aan een kant wil ik het ook graag!) en ik voel me zwanger. God, ik weet het echt niet meer.
Kunnen jullie mij op de een of andere manier helpen? Ervaringen? Mensen met dezelfde ervaringen? Een steuntje in de rug...
Ik weet, dat of ik nou wel of niet zwanger ben: Het komt allemaal goed. Maarja, ik wil wel eens weten wat de andere ladies ervan vinden.
Mijn vriend heeft een inkomen van rond de 1200 euro... per maand. Opzich redelijk. Maar een gezin daarvan onderhouden is eigenlijk onmogelijk.
Ik kan wel moeilijk doen over ouders. Maar die hebben niets te willen wat dit betreft. Dit is mijn leven en ik moet verder beslissen wat ik wil, en dat heb ik al gedaan...
Achja.. ik hoor het wel!
Alvast bedankt hé!
Liefs,
Na het nog een keer lezen van de OP denk ik ook dat het best kan meevallen met de uitslag. Maar nogmaals: een test geeft pas echte zekerheid.
TO, misschien is het aardig om de OP weer even te kopiëren in de OP? Nu staat het niet zo aardig, dat je als eerste 'bullshit' leest. En je blijft hier toch steeds terugkomen, dus het topic loopt gewoon door.
Hey hallo dames!
Goed. Waar moet ik beginnen. Ik weet mijngod nog aan toe niet meer wat ik moet denken en voelen. Ik zal bij het begin beginnen.
Op dinsdag 12 Mei voelde ik me niet zo lekker. Licht in me hoofd, keelpijn - alles. Na de hele nacht niet te hebben kunnen slapen ben ik de volgende dag naar de huisarts gegaan. Amandelontsteking, jippie. Goed, daarvoor kon ik bij de apotheek een antibioticakuur van een week ophalen (2 pillen op een dag) en daardoor ben ik op woensdagmiddag met deze kuur begonnen. Dit ook netjes afgemaakt en weer hersteld van de ontsteking.
Goed, ik ben een workaholic en een week daarop moest ik voor een aantal besprekingen richting de andere kant van het land. Dat is doorgaans geen probleem, want mijn vriend en co-ondernemer woont daar - en dan blijf ik daar meestal ook slapen.
Alleen... hoe onverantwoordelijk ook - ik wist niet dat het gebruik van antibiotica en de pil niet goed samenging. Dat de pil daardoor niet meer betrouwbaar is. Na 10 dagen was ik weer thuis, mijn slaapkamer als een ravage achtergelaten - besloot ik deze toch maar eens op te ruimen. En de opmerking van de moeder van mijn vriend had me ook een idee in het hoofd gehaald: Ze had namelijk iets verteld over lichte, middelmatige en zwarte pilsoorten. Ik vroeg me daarbij af of de lichte versie (die ik bleek te hebben) minder veilig is dan een zware. Gevolg: Ik ging de bijsluiter lezen. Ineens stuitte ik op antibiotica; Dat was niet veilig. Ik kon mijn ogen niet geloven. Was dit waar? Of vatte ik het verkeerd op? Dus, daarom heb ik de huisarts gebeld en die bevestigde dit. De combinatie van antibiotica en de pil is onveilig. En ook de eerste 2 weken na deze antibiotica is het gebruik van de pil niet veilig. Gemengde gevoelens gingen door me heen, vooral ontstaan door alle vragen die in mijn hoofd rondzwierven. Ik was namelijk op woensdag 20 Mei gestopt met de antibioticakuur, ben op 25 Mei bij mijn vriend aangekomen en hier tot 3 Juni gebleven. Die datums liggen precies in die 2 weken. ...
Verdomme, ik voel me zo onverantwoordelijk.
Maargoed. Ik weet natuurlijk nog niet eens óf ik uberhaupt zwanger ben. Daar kom ik zo op. Mijn vriend en ik zijn al langere tijd samen... we hebben echt degelijk toekomstplannen. Ja, dat kan - voor iemand van 17. Fantaseren over kinderen deden we vaak genoeg (hij is btw 19), alleen dat wil niet zeggen dat je ze op deze leeftijd echt wilt - ik bedoel, carriere maken stond bij ons op nummer 1. In die 10 dagen hebben we, om het maar zacht uit te drukken, meer dan eens gevreeen. Best veel eigenlijk, maargoed... kan toch?
Het probleem is. Ik weet niet of jullie in voorspellende dromen geloven... ikzelf wel, mijn vriend ook. Hij vertelde me dat hij 3 voorspellende dromen had gehad over dat ik zwanger was. Dat in de afgelopen weken... Maargoed. Ik wist het allemaal niet. Ik las het later pas.
Even kijken. Waar ben ik gebleven. Ik had dus een vermoeden. Ik had direct besloten om het hem te vertellen. Eerlijkheid boven alles, klaar. Gezien hij dit weekend bij mij was heb ik het hem vrijdag ook direct verteld. We hebben een goed gesprek gehad en al besloten dat, mocht ik wel zwanger zijn, dat we het kindje houden.
Gezien ik in een boers, vrij gereformeerd dorp woon heb ik besloten de zwangerschapstest online te bestellen. Als het goed is krijg ik deze een dezer dagen binnen. Het was een setje van 3 geloof ik... en dan met urine dat je in zo'n dingetje moest doen. Het gekke was, toen ik vannochtend half lag te slapen... ik was wakker maar ook weer niet, zag ik ineens alles voor me: Hoe de post kwam, hoe ik die pakte en openmaakte - etc. etc. Van de envolop met drukrondjes (van die luchtrondjes zegmaar...) echt raar... En de test gaf positief.
Alleen kijk... de meeste van jullie zullen denken: Ach meis, wacht toch rustig af. Als jullie toch zo gelukkig samen zijn en alles, toekomstplannen hadden - beide kinderen willlen - waar maak je je dan druk om. Doe die test en kijk wat eruit komt. Ben je zwanger, dan ben je zwanger... en anders niet.
Alleen ik weet het gewoon niet meer. Ik begrijp mijn eigen gevoel niet. Ik ben 17, geestelijk ouder... maar dan nog. Ik zit wel met een opleiding én christelijke ouders.
Ik wil gewoon weten waar ik aan toe ben. Ik voel me zwaar... moe zegmaar. Vermoeid. Ik heb regelmatig hoofdpijn, ben licht in me hoofd. Vaag gevoel in me maagstreek. Ik eet het ene moment niets en het andere moment heel veel. (lees: vreetbuien) Ik ben niet direct misselijk... ja, als ik iets eet. Daar reageer ik niet geweldig op (of als ik er aan denk, haha) ...
Verder heb ik natuurlijk al wat online rondgekeken. Alle websites spreken elkaar tegen of zijn zo lekker algemeen. Ik weet gewoon niet wat ik moet. Toevallig moet ik morgen voor een enkelcontrole naar de huisarts en dan stip ik dit onderwerp ook wel ff aan. Al is het om gerust gesteld te worden. Ik weet niet eens wat ik wil horen. Het komt wel goed? Wil ik dat horen? Ik wil weten waar ik aan toe ben, maar eigenlijk kunnen jullie lezers mij dat waarschijnlijk ook niet bieden.
Ik heb een aantal lijstjes gevonden online met symtomen. Sinds die, laten we zeggen onveilige seks, heb ik ineens overal puistjes. Met van dat witte spul erin. Iets waar ik alweer een hele tijd vanaf was. Evenals die krampen in mijn onderbuik. Het hongergevoel, maar toch misselijk achtig zijn. Dus zegmaar... Misselijk alsin, vervelend gevoel. Niet alsin: Ik moet overgeven! Geef me die emmer. Alhoewel, ik geef toe dat ik nu een enorme drang heb om ff naar die wc te lopen...
Symptomen zwangerschap Week 1 - 12
(Eerste trimester)
�De menstruatie stopt of wordt erg licht
�Je kunt je misselijk of rusteloos voelen.
�Je borsten zwellen op en kunnen gevoelig zijn
�De tepels en areola (deel rond de tepels) worden donkerder en groter
�Je moet vaker plassen
�Je voelt je moe
�Je kunt verstopt raken en last krijgen van brandend maagzuur
�Je kunt last hebben van regelmatige hoofdpijn
�Je hebt mood swings - Je voelt je boos, verdrietig of heel blij zonder reden
Dat is een van die lijstjes die ik gevonden heb. Dat rusteloze gevole herken ik ook. Ik ben kapot moe, maar echt slapen lukt me niet. Lig aan een stuk te draaien. Plassen... tsja, moeilijk te zeggen. Niet zo erg als bij blaasontsteking. En normaal... daar let ik niet zo op. Als het moet, dna moet het ... hehe. Mijn borsten zijn wel erg gevoelig... alsof ze weer gaan groeien zegmaar. (Ik heb al Cup C... echt wel genoeg...). Of ik een druk voel... ik weet niet niet. Gewoon op me hele borst wel beetje, maar dat zal door het benauwde weer komen. En die stemmingswisselingen.. zoals afsnauwen. Eerst vrolijk zijn en dan ineens kattig doen - ohja. Dat was voor mij ooit ook de reden om met de pil te beginnen. Je kon me de week voor me ongesteldheid afschrijven (chagrijnig, moe en halfziek), de week van me ongesteldheid en de week erna... heerlijk. 3 van de 4 weken per maand ziek. Ik heb eerst een jaartje de prikpil gehad... ging allemaal prima. Ehmm... toen een tijdje niet. Ik werd niet ongesteld en heb toen de normale pil aangevraagd omdat ik die condoom zat was... Dat is nu... wat zou het zijn, 4 maanden geleden. Vorige maand ben ik niet gestopt zegmaar, dus geen stopweek gehouden. Nu over 5 of 6 dagen moet ik weer stoppen met de pil. Alleen... wat moet ik nou doen...
Kan ik die test doen terwijl ik nog niet ongesteld ben? Ik weet daarom ook niet of ik het wel word.
Wat moet ik tegen m'n moeder zeggen? Mama brengt me elke ochtend mijn medicijnen (pil en Concerta voor adhd) dus die weet dat ik aan de pil ben. Die zal raar kijken als ik dat ineens niet meer doe. Pff... Wat moet ik nou?! En kijk ook... als ik nu doorga met de pil slikken en ik ben zwanger... watdan? Is dat niet ongezond voor het kindje? En die medicijnen van mij...
Idg, ik vraag het morgen aan m'n huisarts. Alleen wat ik opzich wel wil weten is... Voel je als vrouw direct dat je zwanger bent? Of ligt dit echt aan de symtomen daar je alert op moet zijn en een test moet doen? Of is dit iets instinctiefs... Want wat dat betreft weet ik niet wat ik moet voelen en of denken. Aan een kant heb ik het gevoel van:
Ja, ik weet dat ik zwanger ben maar ik ontken het en daardoor blijven de symptomen over. Of ik ben zo bang dat ik zwanger ben dat ik me juist zo voel... of ik wil het toch zo graag (want aan een kant wil ik het ook graag!) en ik voel me zwanger. God, ik weet het echt niet meer.
Kunnen jullie mij op de een of andere manier helpen? Ervaringen? Mensen met dezelfde ervaringen? Een steuntje in de rug...
Ik weet, dat of ik nou wel of niet zwanger ben: Het komt allemaal goed. Maarja, ik wil wel eens weten wat de andere ladies ervan vinden.
Mijn vriend heeft een inkomen van rond de 1200 euro... per maand. Opzich redelijk. Maar een gezin daarvan onderhouden is eigenlijk onmogelijk.
Ik kan wel moeilijk doen over ouders. Maar die hebben niets te willen wat dit betreft. Dit is mijn leven en ik moet verder beslissen wat ik wil, en dat heb ik al gedaan...
Achja.. ik hoor het wel!
Alvast bedankt hé!
Liefs,
Na het nog een keer lezen van de OP denk ik ook dat het best kan meevallen met de uitslag. Maar nogmaals: een test geeft pas echte zekerheid.
TO, misschien is het aardig om de OP weer even te kopiëren in de OP? Nu staat het niet zo aardig, dat je als eerste 'bullshit' leest. En je blijft hier toch steeds terugkomen, dus het topic loopt gewoon door.
maandag 15 juni 2009 om 16:59
Hé Iry, ja ik ben gewoon eerlijk hierin en ik geef dus toe dat ik zeker zou proberen mijn dochter ervan te overtuigen dat een overtijdbehandeling (is m.i. nog wel iets anders dan een abortus) de beste keuze zou zijn.
Toen ik 17 was, had ik ook een vrij serieuze relatie die uiteindelijk bijna 5 jaar duurde. Misschien zouden wij samen in staat zijn geweest een kind op te voeden want ook wij waren best verantwoordelijk en slim enzo. Ook weet ik zeker dat ik dan nu wel gescheiden zou zijn (want uiteindelijk toch verkeerde partnerkeuze en ik veel dingen gemist zou hebben die ik nu wel mee heb mogen maken.
Maar nogmaals, als het mijn dochter overkomt en zij kiest ervoor het kind te houden, zal ik haar natuurlijk steunen en helpen waar ik kan. Maar balen zou ik, dat dan weer wel!
Toen ik 17 was, had ik ook een vrij serieuze relatie die uiteindelijk bijna 5 jaar duurde. Misschien zouden wij samen in staat zijn geweest een kind op te voeden want ook wij waren best verantwoordelijk en slim enzo. Ook weet ik zeker dat ik dan nu wel gescheiden zou zijn (want uiteindelijk toch verkeerde partnerkeuze en ik veel dingen gemist zou hebben die ik nu wel mee heb mogen maken.
Maar nogmaals, als het mijn dochter overkomt en zij kiest ervoor het kind te houden, zal ik haar natuurlijk steunen en helpen waar ik kan. Maar balen zou ik, dat dan weer wel!
maandag 15 juni 2009 om 17:23
quote:floor72 schreef op 15 juni 2009 @ 16:45:
En nee, ik zou mijn dochters ook niet een bepaalde richting uitsturen. Eigen keus. En welke dat ook is, ik zal er altijd voor ze zijn.
Tsja..eens natuurlijk .
Ik ben erg voor eigen keuzes,in alles eigenlijk wel.
Neemt niet weg dat ik mee wil denken en op sommige vlakken meer da bij anderen.
Maar in geval van een zwangerschap (of andere echte gevoelskwesties) zou ik mij zeer neutraal opstellen.
En nee, ik zou mijn dochters ook niet een bepaalde richting uitsturen. Eigen keus. En welke dat ook is, ik zal er altijd voor ze zijn.
Tsja..eens natuurlijk .
Ik ben erg voor eigen keuzes,in alles eigenlijk wel.
Neemt niet weg dat ik mee wil denken en op sommige vlakken meer da bij anderen.
Maar in geval van een zwangerschap (of andere echte gevoelskwesties) zou ik mij zeer neutraal opstellen.
maandag 15 juni 2009 om 18:17
Iry, niet om het een of ander, maar zelfs al stel je je neutraal op dan nog heb je invloed. Jij hebt namelijk ook voor die keus gestaan en je dochter weet wat jij toen hebt gekozen.
Dit is mijn eigen ervaring. Ik ben zelf een ongelukje, dat weet ik en is verder geen issue ofzo, prima relatie met mn ouders. Op gegeven moment dacht ik dat ik zwanger was. Zat toen behoorlijk in de rats maar uiteindelijk was ik gelukkig niet zwanger. Toen heeft heel vaak door mijn hoofd gespeeld: mijn moeder was ongeveer even oud toen en daarvan ben ik het resultaat, stel je voor dat mijn moeder had gekozen voor overtijdbehandeling. Maar aan de andere kant was ik zo ontzettend niet klaar om een kind te krijgen.
Goed, dit is wel erg off topic
Ik wil er alleen mee zeggen dat ik denk dat als een dochter met zoiets bij haar moeder komt, die moeder best een mening mag geven. Want die dochter weet waarschijnlijk wat haar moeder denkt, en een mening geven mag toch ook best? Als je je kind maar niet veroordeelt voor de keuzes die het maakt!
Dit is mijn eigen ervaring. Ik ben zelf een ongelukje, dat weet ik en is verder geen issue ofzo, prima relatie met mn ouders. Op gegeven moment dacht ik dat ik zwanger was. Zat toen behoorlijk in de rats maar uiteindelijk was ik gelukkig niet zwanger. Toen heeft heel vaak door mijn hoofd gespeeld: mijn moeder was ongeveer even oud toen en daarvan ben ik het resultaat, stel je voor dat mijn moeder had gekozen voor overtijdbehandeling. Maar aan de andere kant was ik zo ontzettend niet klaar om een kind te krijgen.
Goed, dit is wel erg off topic
Ik wil er alleen mee zeggen dat ik denk dat als een dochter met zoiets bij haar moeder komt, die moeder best een mening mag geven. Want die dochter weet waarschijnlijk wat haar moeder denkt, en een mening geven mag toch ook best? Als je je kind maar niet veroordeelt voor de keuzes die het maakt!
I only get one shot at life - so I shoot to kill
maandag 15 juni 2009 om 18:46
Maar een mening is iets anders dan je dochter in een richting willen duwen spijker.
En uiteraard heb je invloed.
Door mijn ervaring zal ik bijv. niet zo paniekerig reageren,of ernstig zorgen maken.
Ik weet dat,hoewel niet altijd over rozen (maar is dat leeftijdgebonden?) het wel goed komt.
Ik gun het haar wel anders,dat dan weer wel.
Ik hoop dan ook dat ze verstandiger om gaat met anticonceptie dan ik was.
En uiteraard heb je invloed.
Door mijn ervaring zal ik bijv. niet zo paniekerig reageren,of ernstig zorgen maken.
Ik weet dat,hoewel niet altijd over rozen (maar is dat leeftijdgebonden?) het wel goed komt.
Ik gun het haar wel anders,dat dan weer wel.
Ik hoop dan ook dat ze verstandiger om gaat met anticonceptie dan ik was.
dinsdag 16 juni 2009 om 09:31
He Unsure, wat zei je huisarts gisteren?
Ik geef zelf biologieles aan meiden die maar iets jonger zijn dan jij, dus ik heb al een hoop van dit soort onzekerheden en vragen meegemaakt, mogelijk kan ik je helpen om wat dingen op een rij te zetten, zonder te oordelen over je leeftijd, relatie en moederlijke capaciteiten.
Misschien staat het allemaal al wel ergens in alle posts, maar help me eens om het plaatje compleet te maken:
* wanneer werd je voor het laatst ongesteld?
* en logisch daarop volgend, wanneer moet je dus weer ongesteld worden?
* op welke datum ben je aan die ab-kuur begonnen?
* heb je afgelopen maand diarree gehad en/of gebraakt?
* en op welke dagen heb je sex gehad (zonder condoom)?
Ik geef zelf biologieles aan meiden die maar iets jonger zijn dan jij, dus ik heb al een hoop van dit soort onzekerheden en vragen meegemaakt, mogelijk kan ik je helpen om wat dingen op een rij te zetten, zonder te oordelen over je leeftijd, relatie en moederlijke capaciteiten.
Misschien staat het allemaal al wel ergens in alle posts, maar help me eens om het plaatje compleet te maken:
* wanneer werd je voor het laatst ongesteld?
* en logisch daarop volgend, wanneer moet je dus weer ongesteld worden?
* op welke datum ben je aan die ab-kuur begonnen?
* heb je afgelopen maand diarree gehad en/of gebraakt?
* en op welke dagen heb je sex gehad (zonder condoom)?
