Kinderen
alle pijlers
Abortus of alleenstaand moederschap?
zondag 2 augustus 2009 om 06:42
Hallo forumlezers,
Ik zit in een moeilijke situatie. Maar heb al gelezen op internet dat ik niet de enige ben. Toch vraag ik jullie om raad of advies...
Op dit moment ben ik 6 weken zwanger. Ik ben 34 en heb al 2 kinderen van 8 en 10 jaar oud uit een vorig huwelijk, die ik grotendeels alleen opvoed.
Mijn vriend heeft nooit een kinderwens gehad, maar ook nooit iets hieraan gedaan qua sterilisatie ofzo. Omdat ik niet tegen de hormonen kon ben ik 3 maanden geleden gestopt met de pil (spiraaltje had ik ook al geprobeerd). Mijn vriend zou zich laten steriliseren. Helaas komt dit dus te laat.
Hij wilt nu dat ik een abortus laat plegen. Hij zegt dat hij zielsgelukkig is met mij en mijn 2 kinderen, maar wilt niet een kind van zichzelf erbij. Hij noemt mij onverantwoordelijk als ik het kindje wel zou willen houden. Waarom hij het kindje niet wilt is omdat hij schulden heeft (die hij makkelijk af kon en kan betalen), wilt reizen, al veel mensen heeft verloren waar hij veel van hield, te groot leeftijdsverschil met mijn andere kinderen en angst heeft voor het onbekende. Ik vind dit geen redenen om abortus te laten plegen, ben zelfs altijd tegen abortus geweest indien je zelf voor een kind kunt zorgen (en het niet tijdens een verkrachting, one-nightstand of op tienerleeftijd is verwekt). Dit kind is uit een relatie en liefde ontstaan. Als ongelukje, maar niet totaal ongewenst door mij.
Op dit moment is hij vertrokken, hij heeft al zijn spullen verhuisd en woont nu bij een vriend. Hij zal het kind ook niet willen erkennen. We zijn dus al in een fase dat het uit is en ik heb weinig illusies dat dit zal veranderen.
Omdat ik begin dit jaar mijn eigen bedrijfje (zonder baan ernaast) ben gestart zit ik financieel nog niet rooskleurig. Mijn bedrijf loopt nog niet zo goed dat ik ervan kan leven. Mijn (ex)vriend wilt mij het komende jaar nog wel deels financieel steunen, totdat ik het alleen redt (ik zal er niet totaal van kunnen rondkomen). Maar dat is toch al iets.
Toch is de keus om een baby alleen op te voeden erg groot. Ik voed mijn 2 kinderen al 4 jaar alleen op en dit is best zwaar. Daarnaast heb ik 1,5 jaar geleden een burn-out gehad.
Ik had gehoopt dat mijn vriend zou bijdraaien en beseffen dat we met onze liefde alles konden overwinnen, maar die hoop is nu wel weg.
Mijn ouders zeggen mij te willen steunen, maar mijn moeders gezondheid is ook niet optimaal en ik wil eigenlijk nooit iemand tot last zijn. Ik ben een volwassen vrouw en vind dat je bij je keuzes de consequenties moet aanvaarden.
Het punt is dat naast het verdriet van een relatie die kapot is ik nu dus ook nog de keus moet maken van het houden of weghalen van dit kindje.
Wil ik dit alleen en kan ik dit aan?
En als ik een abortus laat doen, kan ik dat mezelf ooit vergeven?
Liefs Fleur
ps indien jullie verdere vragen hebben zal ik deze graag beantwoorden.
Ik zit in een moeilijke situatie. Maar heb al gelezen op internet dat ik niet de enige ben. Toch vraag ik jullie om raad of advies...
Op dit moment ben ik 6 weken zwanger. Ik ben 34 en heb al 2 kinderen van 8 en 10 jaar oud uit een vorig huwelijk, die ik grotendeels alleen opvoed.
Mijn vriend heeft nooit een kinderwens gehad, maar ook nooit iets hieraan gedaan qua sterilisatie ofzo. Omdat ik niet tegen de hormonen kon ben ik 3 maanden geleden gestopt met de pil (spiraaltje had ik ook al geprobeerd). Mijn vriend zou zich laten steriliseren. Helaas komt dit dus te laat.
Hij wilt nu dat ik een abortus laat plegen. Hij zegt dat hij zielsgelukkig is met mij en mijn 2 kinderen, maar wilt niet een kind van zichzelf erbij. Hij noemt mij onverantwoordelijk als ik het kindje wel zou willen houden. Waarom hij het kindje niet wilt is omdat hij schulden heeft (die hij makkelijk af kon en kan betalen), wilt reizen, al veel mensen heeft verloren waar hij veel van hield, te groot leeftijdsverschil met mijn andere kinderen en angst heeft voor het onbekende. Ik vind dit geen redenen om abortus te laten plegen, ben zelfs altijd tegen abortus geweest indien je zelf voor een kind kunt zorgen (en het niet tijdens een verkrachting, one-nightstand of op tienerleeftijd is verwekt). Dit kind is uit een relatie en liefde ontstaan. Als ongelukje, maar niet totaal ongewenst door mij.
Op dit moment is hij vertrokken, hij heeft al zijn spullen verhuisd en woont nu bij een vriend. Hij zal het kind ook niet willen erkennen. We zijn dus al in een fase dat het uit is en ik heb weinig illusies dat dit zal veranderen.
Omdat ik begin dit jaar mijn eigen bedrijfje (zonder baan ernaast) ben gestart zit ik financieel nog niet rooskleurig. Mijn bedrijf loopt nog niet zo goed dat ik ervan kan leven. Mijn (ex)vriend wilt mij het komende jaar nog wel deels financieel steunen, totdat ik het alleen redt (ik zal er niet totaal van kunnen rondkomen). Maar dat is toch al iets.
Toch is de keus om een baby alleen op te voeden erg groot. Ik voed mijn 2 kinderen al 4 jaar alleen op en dit is best zwaar. Daarnaast heb ik 1,5 jaar geleden een burn-out gehad.
Ik had gehoopt dat mijn vriend zou bijdraaien en beseffen dat we met onze liefde alles konden overwinnen, maar die hoop is nu wel weg.
Mijn ouders zeggen mij te willen steunen, maar mijn moeders gezondheid is ook niet optimaal en ik wil eigenlijk nooit iemand tot last zijn. Ik ben een volwassen vrouw en vind dat je bij je keuzes de consequenties moet aanvaarden.
Het punt is dat naast het verdriet van een relatie die kapot is ik nu dus ook nog de keus moet maken van het houden of weghalen van dit kindje.
Wil ik dit alleen en kan ik dit aan?
En als ik een abortus laat doen, kan ik dat mezelf ooit vergeven?
Liefs Fleur
ps indien jullie verdere vragen hebben zal ik deze graag beantwoorden.
maandag 3 augustus 2009 om 10:06
Voordat het een discussie wordt van of mijn kinderen iets verliezen of krijgen. Ik heb schatten van kinderen die een groot hart hebben, net als ik. We hebben ook ruimte in huis en hart genoeg, dus ze verliezen niets.
Op dit moment vindt ik dat ook de kwestie niet.
Ze hebben alles wat hun hartje begeerd, kilo's LEGO, Nintendo en Wii, aandacht, kleding, eten. Ik denk dat wij vroeger niet eens zoveel hadden. Zijn we ook niet slechter van geworden.
Natuurlijk loop ik eraan te denken of ik het als moeder wel allemaal goed doe en hoe ik het beter had kunnen doen. Is dat niet iets typisch moederlijks? Sorry voor eininjoo, maar ik begrijp dat je dit gevoel ook nooit hebt ervaren, dus trek ik me jouw mening minder aan. Ik ben niet helemaal anti-abortus, anders zou ik deze vraag ook niet op het forum plaatsen. Ik wil al mijn kinderen een goede toekomst bieden, zo ook dit ongeboren kind. Daarnaast denk ik ALTIJD aan anderen en denk ik dus ook aan de wens van de vader in dit geval. Helaas zou ik willen dat ik in dit geval wist wat IK zou willen in deze huidige situatie.
Ik heb net huilend het nummer van de abortuskliniek gezocht voor een gesprek.
Ik vraag me nu op dit moment af:
1. wil ik een baby wel alleen?
2. als ik een abortus doe, kom ik daar dan overheen?
3. hoe bereid ik eten voor mijn kinderen en heb ik straks een leuke vakantie met hun als ik me zoals nu de hele dag kotsmisselijk voel?
4. ik kan pas na de vakantie (waar de kinderen zich op verheugen) abortus plegen, dan ben ik al langer als 9 weken zwanger...kan ik het dan nog wel als ik een hartje zie kloppen?
Ik ben misschien niet ongewenst zwanger, ik ben ongewenst "alleen zwanger"...
Op dit moment vindt ik dat ook de kwestie niet.
Ze hebben alles wat hun hartje begeerd, kilo's LEGO, Nintendo en Wii, aandacht, kleding, eten. Ik denk dat wij vroeger niet eens zoveel hadden. Zijn we ook niet slechter van geworden.
Natuurlijk loop ik eraan te denken of ik het als moeder wel allemaal goed doe en hoe ik het beter had kunnen doen. Is dat niet iets typisch moederlijks? Sorry voor eininjoo, maar ik begrijp dat je dit gevoel ook nooit hebt ervaren, dus trek ik me jouw mening minder aan. Ik ben niet helemaal anti-abortus, anders zou ik deze vraag ook niet op het forum plaatsen. Ik wil al mijn kinderen een goede toekomst bieden, zo ook dit ongeboren kind. Daarnaast denk ik ALTIJD aan anderen en denk ik dus ook aan de wens van de vader in dit geval. Helaas zou ik willen dat ik in dit geval wist wat IK zou willen in deze huidige situatie.
Ik heb net huilend het nummer van de abortuskliniek gezocht voor een gesprek.
Ik vraag me nu op dit moment af:
1. wil ik een baby wel alleen?
2. als ik een abortus doe, kom ik daar dan overheen?
3. hoe bereid ik eten voor mijn kinderen en heb ik straks een leuke vakantie met hun als ik me zoals nu de hele dag kotsmisselijk voel?
4. ik kan pas na de vakantie (waar de kinderen zich op verheugen) abortus plegen, dan ben ik al langer als 9 weken zwanger...kan ik het dan nog wel als ik een hartje zie kloppen?
Ik ben misschien niet ongewenst zwanger, ik ben ongewenst "alleen zwanger"...
maandag 3 augustus 2009 om 10:10
quote:Fleur2010 schreef op 03 augustus 2009 @ 10:06:
Voordat het een discussie wordt van of mijn kinderen iets verliezen of krijgen. Ik heb schatten van kinderen die een groot hart hebben, net als ik. We hebben ook ruimte in huis en hart genoeg, dus ze verliezen niets.
Op dit moment vindt ik dat ook de kwestie niet.
Ze hebben alles wat hun hartje begeerd, kilo's LEGO, Nintendo en Wii, aandacht, kleding, eten. Wat ik al schreef: het gaat niet alleen over het financiele aspect, maar als jij nu al 'n burnout hebt gehad, hoe zie je het je dan voor je met zorg over 3 kinderen ipv 2? Dát verliezen ze, de kans op 'n relaxte onbezorgde moeder als je op alle fronten de eindjes aan elkaar moet knopen, vooral wat energie/aandacht etc. betreft.
Voordat het een discussie wordt van of mijn kinderen iets verliezen of krijgen. Ik heb schatten van kinderen die een groot hart hebben, net als ik. We hebben ook ruimte in huis en hart genoeg, dus ze verliezen niets.
Op dit moment vindt ik dat ook de kwestie niet.
Ze hebben alles wat hun hartje begeerd, kilo's LEGO, Nintendo en Wii, aandacht, kleding, eten. Wat ik al schreef: het gaat niet alleen over het financiele aspect, maar als jij nu al 'n burnout hebt gehad, hoe zie je het je dan voor je met zorg over 3 kinderen ipv 2? Dát verliezen ze, de kans op 'n relaxte onbezorgde moeder als je op alle fronten de eindjes aan elkaar moet knopen, vooral wat energie/aandacht etc. betreft.
maandag 3 augustus 2009 om 10:18
Ja, dat is ook de grootste reden dat ik abortus overweeg. Ik wil en heb nooit iemand tekort willen doen, vooral niet mijn kinderen.
Op een gegeven moment heeft mijn perfectionisme tegen me gewerkt. Ik werkte 4 dagen, had mijn kinderen gedwongen 4 dagen op de opvang, we aten om 8 uur 's avonds...geen ideale situatie waar ik te lang mee doorging en me steeds minder blij mee begon te voelen. Vandaar mijn eigen bedrijf. Ik kan dit beter combineren met mijn kids, werk veel thuis en voel me er ook erg blij mee. Ik zou daarnaast nog best 2 dagen buitenshuis kunnen werken met een vaste baan.
Op een gegeven moment heeft mijn perfectionisme tegen me gewerkt. Ik werkte 4 dagen, had mijn kinderen gedwongen 4 dagen op de opvang, we aten om 8 uur 's avonds...geen ideale situatie waar ik te lang mee doorging en me steeds minder blij mee begon te voelen. Vandaar mijn eigen bedrijf. Ik kan dit beter combineren met mijn kids, werk veel thuis en voel me er ook erg blij mee. Ik zou daarnaast nog best 2 dagen buitenshuis kunnen werken met een vaste baan.
maandag 3 augustus 2009 om 10:24
quote:Fleur2010 schreef op 03 augustus 2009 @ 10:06:
Ik ben niet helemaal anti-abortus, anders zou ik deze vraag ook niet op het forum plaatsen.
Waarom zeg je dat dan wel in je OP?
Je kunt niet een beetje voor zijn hoor. Je bent voor óf tegen, want hoe dan ook is abortus een mooi woord voor het beëindigen van leven. Niet een beetje maar helemaal. Je kunt stellen dat je abortus geen voorbehoedsmiddel vindt, maar even heel eerlijk, dat is het voor jou nu toch ook?
Advocaat van de duivel: Waarom is abortus voor bijvoorbeeld jou wel 'geoorloofd' en voor een ander niet? Zijn jouw redenen om het te doen zwaarder dan die van een ander? Het komt er hoe dan ook en altijd op neer dat je een kind niet wil hebben. Punt.
Als jij eigenlijk tegen abortus bent dan vind ik jouw beweegredenen om het toch te doen, veel minder zwaar dan bijvoorbeeld die van een 14-jarig verkracht meisje, om maar even wat te noemen. Jij bent volwassen, je hebt al kinderen, je hebt spullen e.d. je kent de klappen van de zweep en waar twee kinderen leven kunnen er ook drie leven.
Maar ook jij overweegt je kind niet te krijgen, omdat je je kind (kort door de bocht gesteld) niet hebben wil.
En dat is de reden voor eigenlijk alle abortussen zo'n beetje.
Je verschilt dus in niks van anderen die ook die beslissing nemen.
En nogmaals, wat mij betreft heb je daar gelijk in. Ik hecht enorm aan het 'baas in eigen buik' principe. Maar niet roepen dat je tegen bent en nu toch weer niet helemaal, omdat het jou in dit geval misschien wel goed uit zou komen.
En ik denk, en dat meen ik - zoals alles in mijn postings - heel serieus, dat jij, als iemand die veel moeite zegt te hebben met abortus, het dus niet moet doen. Omdat je er - denk ik, én je weerstand tegen abortus in aanmerking genomen - kapot aan zou gaan. Want het is niet voor niks voor mij een heet hangijzer dit, en ik hak er niet voor niks zo op. Een abortus is afschuwelijk en dat weet ik uit eigen ervaring. En ik ben nog wel een voorstander, iets wat jij zegt niet te zijn.
Mijn hele verhaal is dus puur een poging om jou te doordringen van het blijven bij je gevoel en je principes, als die voor jou zo zwaar wegen. Omdat je er anders misschien écht last van gaat krijgen.
Ik ben niet helemaal anti-abortus, anders zou ik deze vraag ook niet op het forum plaatsen.
Waarom zeg je dat dan wel in je OP?
Je kunt niet een beetje voor zijn hoor. Je bent voor óf tegen, want hoe dan ook is abortus een mooi woord voor het beëindigen van leven. Niet een beetje maar helemaal. Je kunt stellen dat je abortus geen voorbehoedsmiddel vindt, maar even heel eerlijk, dat is het voor jou nu toch ook?
Advocaat van de duivel: Waarom is abortus voor bijvoorbeeld jou wel 'geoorloofd' en voor een ander niet? Zijn jouw redenen om het te doen zwaarder dan die van een ander? Het komt er hoe dan ook en altijd op neer dat je een kind niet wil hebben. Punt.
Als jij eigenlijk tegen abortus bent dan vind ik jouw beweegredenen om het toch te doen, veel minder zwaar dan bijvoorbeeld die van een 14-jarig verkracht meisje, om maar even wat te noemen. Jij bent volwassen, je hebt al kinderen, je hebt spullen e.d. je kent de klappen van de zweep en waar twee kinderen leven kunnen er ook drie leven.
Maar ook jij overweegt je kind niet te krijgen, omdat je je kind (kort door de bocht gesteld) niet hebben wil.
En dat is de reden voor eigenlijk alle abortussen zo'n beetje.
Je verschilt dus in niks van anderen die ook die beslissing nemen.
En nogmaals, wat mij betreft heb je daar gelijk in. Ik hecht enorm aan het 'baas in eigen buik' principe. Maar niet roepen dat je tegen bent en nu toch weer niet helemaal, omdat het jou in dit geval misschien wel goed uit zou komen.
En ik denk, en dat meen ik - zoals alles in mijn postings - heel serieus, dat jij, als iemand die veel moeite zegt te hebben met abortus, het dus niet moet doen. Omdat je er - denk ik, én je weerstand tegen abortus in aanmerking genomen - kapot aan zou gaan. Want het is niet voor niks voor mij een heet hangijzer dit, en ik hak er niet voor niks zo op. Een abortus is afschuwelijk en dat weet ik uit eigen ervaring. En ik ben nog wel een voorstander, iets wat jij zegt niet te zijn.
Mijn hele verhaal is dus puur een poging om jou te doordringen van het blijven bij je gevoel en je principes, als die voor jou zo zwaar wegen. Omdat je er anders misschien écht last van gaat krijgen.
maandag 3 augustus 2009 om 11:05
quote:eleonora schreef op 03 augustus 2009 @ 10:24:
[...]
Maar ook jij overweegt je kind niet te krijgen, omdat je je kind (kort door de bocht gesteld) niet hebben wil.
En dat is de reden voor eigenlijk alle abortussen zo'n beetje.
Je verschilt dus in niks van anderen die ook die beslissing nemen.
En nogmaals, wat mij betreft heb je daar gelijk in. Ik hecht enorm aan het 'baas in eigen buik' principe. Maar niet roepen dat je tegen bent en nu toch weer niet helemaal, omdat het jou in dit geval misschien wel goed uit zou komen.
Ik vind dit heel moeilijk. De beslissing. Het is niet zo dat ik het kindje niet zou willen. Ik zou het dolgraag willen, maar in een normale relatie met een lieve vriend die me kan helpen aan het eind van de zwangerschap en met wie je dingen kunt delen.
Ik zou straks 3 kinderen hebben met 2 verschillende vaders die er zelf voor kiezen om niet naar hun kinderen om te kijken.
Ik weet heel goed hoe het nog voelt om je baby in je buik te voelen bewegen, hoe ze roken toen ze net geboren waren, hoe die handjes om mijn vingers klemden. Zoiets zul je nooit vergeten!
Ik heb dus inderdaad altijd hard geroepen dat ik NOOIT abortus zou doen (behalve bij verkrachting).
Het is alleen dat ik wel twijfel of dit de juiste situatie is waarin het kindje geboren zou moeten worden.
In principe is het zo dat ik me wel schik in de situatie. Maar wat is de beste keus voor iedereen?
Wat als het kindje geboren is en ineens mijn exvriend toch voor de deur staat? Dan blijf ik dus altijd verbonden met hem. En zou ik dat wel willen?
Het is dus niet zo dat ik een abortus overweeg omdat het me beter uit zou komen, want ik heb nog nooit voor makkelijke wegen gekozen in het leven.
[...]
Maar ook jij overweegt je kind niet te krijgen, omdat je je kind (kort door de bocht gesteld) niet hebben wil.
En dat is de reden voor eigenlijk alle abortussen zo'n beetje.
Je verschilt dus in niks van anderen die ook die beslissing nemen.
En nogmaals, wat mij betreft heb je daar gelijk in. Ik hecht enorm aan het 'baas in eigen buik' principe. Maar niet roepen dat je tegen bent en nu toch weer niet helemaal, omdat het jou in dit geval misschien wel goed uit zou komen.
Ik vind dit heel moeilijk. De beslissing. Het is niet zo dat ik het kindje niet zou willen. Ik zou het dolgraag willen, maar in een normale relatie met een lieve vriend die me kan helpen aan het eind van de zwangerschap en met wie je dingen kunt delen.
Ik zou straks 3 kinderen hebben met 2 verschillende vaders die er zelf voor kiezen om niet naar hun kinderen om te kijken.
Ik weet heel goed hoe het nog voelt om je baby in je buik te voelen bewegen, hoe ze roken toen ze net geboren waren, hoe die handjes om mijn vingers klemden. Zoiets zul je nooit vergeten!
Ik heb dus inderdaad altijd hard geroepen dat ik NOOIT abortus zou doen (behalve bij verkrachting).
Het is alleen dat ik wel twijfel of dit de juiste situatie is waarin het kindje geboren zou moeten worden.
In principe is het zo dat ik me wel schik in de situatie. Maar wat is de beste keus voor iedereen?
Wat als het kindje geboren is en ineens mijn exvriend toch voor de deur staat? Dan blijf ik dus altijd verbonden met hem. En zou ik dat wel willen?
Het is dus niet zo dat ik een abortus overweeg omdat het me beter uit zou komen, want ik heb nog nooit voor makkelijke wegen gekozen in het leven.
maandag 3 augustus 2009 om 11:12
Heel veel sterkte met jouw keuze.
Ik denk wel dat het belangrijk is niet tegen belangrijke waarden van jezelf in te gaan. Daar krijg je spijt van en wanneer dat betekent dat je het wel of niet weg laat halen, is dat oké voor jou. Ik ben het daarom ook eens met eleonora.
Wanneer je bij de abortuskliniek een gesprek hebt, ga dan ook een gesprek aan bij de FIOM om van twee kanten informatie te 'horen' en onderzoek dus meerdere mogelijkheden om jezelf en je gezin (hoe groot ook) een goede toekomst te kunnen geven.
Ik denk wel dat het belangrijk is niet tegen belangrijke waarden van jezelf in te gaan. Daar krijg je spijt van en wanneer dat betekent dat je het wel of niet weg laat halen, is dat oké voor jou. Ik ben het daarom ook eens met eleonora.
Wanneer je bij de abortuskliniek een gesprek hebt, ga dan ook een gesprek aan bij de FIOM om van twee kanten informatie te 'horen' en onderzoek dus meerdere mogelijkheden om jezelf en je gezin (hoe groot ook) een goede toekomst te kunnen geven.
maandag 3 augustus 2009 om 11:16
quote:Fleur2010 schreef op 03 augustus 2009 @ 10:06:
Voordat het een discussie wordt van of mijn kinderen iets verliezen of krijgen. Ik heb schatten van kinderen die een groot hart hebben, net als ik. We hebben ook ruimte in huis en hart genoeg, dus ze verliezen niets. Op dit moment vindt ik dat ook de kwestie niet. Ze hebben alles wat hun hartje begeerd, kilo's LEGO, Nintendo en Wii, aandacht, kleding, eten. Ik denk dat wij vroeger niet eens zoveel hadden. Zijn we ook niet slechter van geworden.Ze krijgen een moeder erbij, die alleen zwanger is en alleen voor de opvoeding van twee kinderen plus baby komt te staan, financieel niet goed zit omdat de vader(s) niet meewerken of dit slechts tijdelijk willen doen, en een startende onderneming plus burn out verleden. Het gaat niet om Lego in ninentendo, het gaat om jou.quote:
Natuurlijk loop ik eraan te denken of ik het als moeder wel allemaal goed doe en hoe ik het beter had kunnen doen. Is dat niet iets typisch moederlijks? Sorry voor eininjoo, maar ik begrijp dat je dit gevoel ook nooit hebt ervaren, dus trek ik me jouw mening minder aan. Ik ben niet helemaal anti-abortus, anders zou ik deze vraag ook niet op het forum plaatsen. Ik wil al mijn kinderen een goede toekomst bieden, zo ook dit ongeboren kind. Daarnaast denk ik ALTIJD aan anderen en denk ik dus ook aan de wens van de vader in dit geval. Helaas zou ik willen dat ik in dit geval wist wat IK zou willen in deze huidige situatie.
Ik heb net huilend het nummer van de abortuskliniek gezocht voor een gesprek.Tja, dit gaat het dus niet worden, als je al huilend belt dan kijk je naar abortus nog voor de vorm, het idee dat je alles hebt overwogen, maar wees eerlijk: jij gaat geen abortus laten doen.quote:
Ik vraag me nu op dit moment af:
1. wil ik een baby wel alleen?
2. als ik een abortus doe, kom ik daar dan overheen?
3. hoe bereid ik eten voor mijn kinderen en heb ik straks een leuke vakantie met hun als ik me zoals nu de hele dag kotsmisselijk voel?
4. ik kan pas na de vakantie (waar de kinderen zich op verheugen) abortus plegen, dan ben ik al langer als 9 weken zwanger...kan ik het dan nog wel als ik een hartje zie kloppen?Wat een dikke BS dat het pas na 9 weken kan, dit is opzettelijk het uistellen, zodat je straks een echo hebt en dan is de keuze al gemaakt: dan kun je het helemaal niet meer over je hart verkrijgen. Ik denk dat je beter kunt ophouden met doen alsof je abortus echt serieus overweegt, want het is voor iedereen wel duidelijk te lezen, dat je hier helemaal niet achter staat.quote:Ik ben misschien niet ongewenst zwanger, ik ben ongewenst "alleen zwanger"...Heel fijn. Fijn voor iemand, die eigenlijk niet vader wilde worden, fijn voor je relatie, die nu kapot eraan is gegaan en top voor jouw situatie en je gezin.
Voordat het een discussie wordt van of mijn kinderen iets verliezen of krijgen. Ik heb schatten van kinderen die een groot hart hebben, net als ik. We hebben ook ruimte in huis en hart genoeg, dus ze verliezen niets. Op dit moment vindt ik dat ook de kwestie niet. Ze hebben alles wat hun hartje begeerd, kilo's LEGO, Nintendo en Wii, aandacht, kleding, eten. Ik denk dat wij vroeger niet eens zoveel hadden. Zijn we ook niet slechter van geworden.Ze krijgen een moeder erbij, die alleen zwanger is en alleen voor de opvoeding van twee kinderen plus baby komt te staan, financieel niet goed zit omdat de vader(s) niet meewerken of dit slechts tijdelijk willen doen, en een startende onderneming plus burn out verleden. Het gaat niet om Lego in ninentendo, het gaat om jou.quote:
Natuurlijk loop ik eraan te denken of ik het als moeder wel allemaal goed doe en hoe ik het beter had kunnen doen. Is dat niet iets typisch moederlijks? Sorry voor eininjoo, maar ik begrijp dat je dit gevoel ook nooit hebt ervaren, dus trek ik me jouw mening minder aan. Ik ben niet helemaal anti-abortus, anders zou ik deze vraag ook niet op het forum plaatsen. Ik wil al mijn kinderen een goede toekomst bieden, zo ook dit ongeboren kind. Daarnaast denk ik ALTIJD aan anderen en denk ik dus ook aan de wens van de vader in dit geval. Helaas zou ik willen dat ik in dit geval wist wat IK zou willen in deze huidige situatie.
Ik heb net huilend het nummer van de abortuskliniek gezocht voor een gesprek.Tja, dit gaat het dus niet worden, als je al huilend belt dan kijk je naar abortus nog voor de vorm, het idee dat je alles hebt overwogen, maar wees eerlijk: jij gaat geen abortus laten doen.quote:
Ik vraag me nu op dit moment af:
1. wil ik een baby wel alleen?
2. als ik een abortus doe, kom ik daar dan overheen?
3. hoe bereid ik eten voor mijn kinderen en heb ik straks een leuke vakantie met hun als ik me zoals nu de hele dag kotsmisselijk voel?
4. ik kan pas na de vakantie (waar de kinderen zich op verheugen) abortus plegen, dan ben ik al langer als 9 weken zwanger...kan ik het dan nog wel als ik een hartje zie kloppen?Wat een dikke BS dat het pas na 9 weken kan, dit is opzettelijk het uistellen, zodat je straks een echo hebt en dan is de keuze al gemaakt: dan kun je het helemaal niet meer over je hart verkrijgen. Ik denk dat je beter kunt ophouden met doen alsof je abortus echt serieus overweegt, want het is voor iedereen wel duidelijk te lezen, dat je hier helemaal niet achter staat.quote:Ik ben misschien niet ongewenst zwanger, ik ben ongewenst "alleen zwanger"...Heel fijn. Fijn voor iemand, die eigenlijk niet vader wilde worden, fijn voor je relatie, die nu kapot eraan is gegaan en top voor jouw situatie en je gezin.
maandag 3 augustus 2009 om 11:25
quote:joomlala schreef op 03 augustus 2009 @ 08:18:
Rollergirl..
Je kan alles nu negatief gaan benaderen. Zo ben ik niet, dus haal ik het positieve eruit. Zij moet verder, en nu kun je in zak en as gaan zitten..wel..dat zal je helpen.Doen alsof je kunt leven van de lucht, dat dergelijke dingen geen spanningen met zich mee brengen en dat de liefde alles zal overwinnen is gewoon niet realistisch. Dan benader ik de zaken niet negatief, maar realistisch. Ik weet dat veel viva vrouwen roepen, dat je desnoods in je auto moet gaan wonen met liefde wordt een kind wel groot. Sorry, maar ik doe niet mee aan zulke irreele onzin.quote:Met andere woorden rollergirl..als je een burnout hebt gehad, kun je geen sterk mens zijn??Nee niet met andere woorden, trek even geen conclusies voor een ander. Als je een burn out hebt gehad moet je serieus rekening houden met je eigen beperkingen betreft stress en andere spanningen. Ze heeft een eigen bedrijf, staat er nu alleen voor omdat haar vriend ervan door is (stress om relatiebreuk), ze is zwanger en heeft al twee kinderen en dat vindt ze al best zwaar. Er komt alleen maar meer bij en ze heeft een burn out verleden. Blijf realistisch.quote:Ik denk ook dat ze heel goed weet wat ze wil, en dat maakt haar sterk.Sorry, ze wilde ongepland zwanger worden en haar relatie verliezen!? Is dat heel goed weten wat je wilt en is dat als volwassen vrouw sterk, om jezelf in zo'n situatie te manoevreren? De anti conceptie over boord gooien voordat je een alternatief hebt? Ja, heel sterk.quote:Ze zal het zwaar krijgen ja..dat zal ze heel oed beseffen, amar soms maak je keuze's in je leven, en die zullen niet altijd makkelijk zijn, maar daar zal je mee moeten dealen.Daarmee gaat ze dus een shit situatie voor zichzelf en haar kinderen creeeren.quote:En niet iedereen heeft een vent achter zich staan, en toch hordes kinderen hebben en werken cq eigen bedrijf hebben. Dus ja..je kan dat best redden..Omdat anderen ook fouten maken moet je ze maar nadoen? Het 'best redden' lijkt me geen leuke uitgangspositie in het leven.quote:Toch vind ik dat je moet doen wat je hart je ingeeft, anders krijg je SPIJT!!Tuurlijk, lekker egoistisch.quote:
En rollergirl, dat jij zegt dat dan alles vanzelf goedkomt?? Dat maak jij ervan..
Ga jij je nu maar fijn kwaad maken, dan kom je er ook.. Heel grappig, gelukkig kan jij erom lachen dit soort dingen. Ik vind het dieptriest, als je het allemaal zo goed weet ga dan helpen!quote:
Fleur..nogmaals, ik wens je veels terkte wijsheid en kracht toe, met wat je ook gaat doen.
Ik ga een nintendo DS kopen. Wat is dit nou weer een blode opmerking!?
Rollergirl..
Je kan alles nu negatief gaan benaderen. Zo ben ik niet, dus haal ik het positieve eruit. Zij moet verder, en nu kun je in zak en as gaan zitten..wel..dat zal je helpen.Doen alsof je kunt leven van de lucht, dat dergelijke dingen geen spanningen met zich mee brengen en dat de liefde alles zal overwinnen is gewoon niet realistisch. Dan benader ik de zaken niet negatief, maar realistisch. Ik weet dat veel viva vrouwen roepen, dat je desnoods in je auto moet gaan wonen met liefde wordt een kind wel groot. Sorry, maar ik doe niet mee aan zulke irreele onzin.quote:Met andere woorden rollergirl..als je een burnout hebt gehad, kun je geen sterk mens zijn??Nee niet met andere woorden, trek even geen conclusies voor een ander. Als je een burn out hebt gehad moet je serieus rekening houden met je eigen beperkingen betreft stress en andere spanningen. Ze heeft een eigen bedrijf, staat er nu alleen voor omdat haar vriend ervan door is (stress om relatiebreuk), ze is zwanger en heeft al twee kinderen en dat vindt ze al best zwaar. Er komt alleen maar meer bij en ze heeft een burn out verleden. Blijf realistisch.quote:Ik denk ook dat ze heel goed weet wat ze wil, en dat maakt haar sterk.Sorry, ze wilde ongepland zwanger worden en haar relatie verliezen!? Is dat heel goed weten wat je wilt en is dat als volwassen vrouw sterk, om jezelf in zo'n situatie te manoevreren? De anti conceptie over boord gooien voordat je een alternatief hebt? Ja, heel sterk.quote:Ze zal het zwaar krijgen ja..dat zal ze heel oed beseffen, amar soms maak je keuze's in je leven, en die zullen niet altijd makkelijk zijn, maar daar zal je mee moeten dealen.Daarmee gaat ze dus een shit situatie voor zichzelf en haar kinderen creeeren.quote:En niet iedereen heeft een vent achter zich staan, en toch hordes kinderen hebben en werken cq eigen bedrijf hebben. Dus ja..je kan dat best redden..Omdat anderen ook fouten maken moet je ze maar nadoen? Het 'best redden' lijkt me geen leuke uitgangspositie in het leven.quote:Toch vind ik dat je moet doen wat je hart je ingeeft, anders krijg je SPIJT!!Tuurlijk, lekker egoistisch.quote:
En rollergirl, dat jij zegt dat dan alles vanzelf goedkomt?? Dat maak jij ervan..
Ga jij je nu maar fijn kwaad maken, dan kom je er ook.. Heel grappig, gelukkig kan jij erom lachen dit soort dingen. Ik vind het dieptriest, als je het allemaal zo goed weet ga dan helpen!quote:
Fleur..nogmaals, ik wens je veels terkte wijsheid en kracht toe, met wat je ook gaat doen.
Ik ga een nintendo DS kopen. Wat is dit nou weer een blode opmerking!?
maandag 3 augustus 2009 om 11:26
Beste Rollergirl, heb jij zelf ergens problemen mee?
Ik vraag advies, het liefst van vrouwen die zelf hiermee ervaring hebben.
Ik vind het echt niet erg om harde meningen te horen, maar met woorden als BS en "fijn voor je gezin...", sorry dat gaat nergens over. Daarnaast jouw tekst dat het om de kinderen en mij draait, niet om Nintendo etc. Ik ben natuurlijk niet achterlijk. Dat snap ik ook wel!
Ik heb het idee dat er 2 kampen nu ontstaan en dat is jammer. Zo heb ik weinig aan het forum.
Graag serieuze reacties en geen rancuneuze onzin.
Ik vraag advies, het liefst van vrouwen die zelf hiermee ervaring hebben.
Ik vind het echt niet erg om harde meningen te horen, maar met woorden als BS en "fijn voor je gezin...", sorry dat gaat nergens over. Daarnaast jouw tekst dat het om de kinderen en mij draait, niet om Nintendo etc. Ik ben natuurlijk niet achterlijk. Dat snap ik ook wel!
Ik heb het idee dat er 2 kampen nu ontstaan en dat is jammer. Zo heb ik weinig aan het forum.
Graag serieuze reacties en geen rancuneuze onzin.
maandag 3 augustus 2009 om 11:47
Nee, ik heb nergens problemen mee. Waar ik wel echt pissig van wordt, is een volwassen vrouw die bewust stopt met anti conceptie en dan zichzelf en haar gezin in zo'n situatie manoevreert. Je wist de je vriend geen kind wilde en dat blijkt dus. Ben ik dan de enige die dit echt een ernstige situatie vindt!? Ik kan niet tegen reacties als: je bent sterk (terwijl je een verleden hebt om rekening mee te houden) of kijk maar even op toeslagen.nl. Sorry, dat vind ik echt schokkend, het gaat er toch niet om hoeveel geld je straks kan vangen als alleenstaande moeder met eigen bedrijf? Maar blijkbaar is dat normaal, zulke opmerkingen.
Daarnaast denk ik dat je eerlijk moet zijn tegenover jezelf en forummers hier, ik zie het niet gebeuren dat jij een abortus laat doen. Houd dan ook op met het te overwegen, het lijkt er nu op dat je het voor de vorm doet, zodat je tegen je ex-vriend kunt zeggen, dat je het serieus hebt overwogen en zelfs een gesprek hebt gehad in een kliniek. Houd je jezelf en hem daar niet een beetje mee voor de gek?
Daarnaast denk ik dat je eerlijk moet zijn tegenover jezelf en forummers hier, ik zie het niet gebeuren dat jij een abortus laat doen. Houd dan ook op met het te overwegen, het lijkt er nu op dat je het voor de vorm doet, zodat je tegen je ex-vriend kunt zeggen, dat je het serieus hebt overwogen en zelfs een gesprek hebt gehad in een kliniek. Houd je jezelf en hem daar niet een beetje mee voor de gek?
maandag 3 augustus 2009 om 11:51
Ik vind dat Rollergirl zinnige bijdragen levert!
Kijk, die (ex)vriend doet er niet meer toe, wat je ook kiest, want die relatie is om zeep.
Maar die andere 2 kinderen zijn er wel en is jouw keus in hun belang? Hoe zie jij 't je voor je als je nu leuke dingen doet met deze 2 die niet veel in leeftijd verschillen en volgend jaar zit je klem doordat er 'n baby bij is gekomen? Dan wordt de onbezorgde jeugd die je je 2 kinderen nu kunt bieden, toch 'n stuk minder. Laat staan als je ook nog 'n terugval krijgt met je burnout verleden; het leven zal er alleen maar stressvoller en drukker op worden.
Kijk, die (ex)vriend doet er niet meer toe, wat je ook kiest, want die relatie is om zeep.
Maar die andere 2 kinderen zijn er wel en is jouw keus in hun belang? Hoe zie jij 't je voor je als je nu leuke dingen doet met deze 2 die niet veel in leeftijd verschillen en volgend jaar zit je klem doordat er 'n baby bij is gekomen? Dan wordt de onbezorgde jeugd die je je 2 kinderen nu kunt bieden, toch 'n stuk minder. Laat staan als je ook nog 'n terugval krijgt met je burnout verleden; het leven zal er alleen maar stressvoller en drukker op worden.
maandag 3 augustus 2009 om 11:53
quote:Fleur2010 schreef op 03 augustus 2009 @ 11:05:
[...]
Het is dus niet zo dat ik een abortus overweeg omdat het me beter uit zou komen, want ik heb nog nooit voor makkelijke wegen gekozen in het leven.
Even alle andere bezwaren daargelaten; natuurlijk kies je er wel voor (als je er voor kiest) om het kindje weg te laten halen omdat het je niet goed uitkomt.
Je zegt het zelf al; je hebt dan drie kinderen van twee verschillende vaders die niet omkijken naar hun kinderen en dan ben jij degene die er voor opdraait. Voor letterlijk alles.
En het geeft ook helemaal niks als je dat niet wil. Ik vind het althans een prima reden. Maar je ziet nu dus dat abortus een oplossing zou zijn die ook jij, die alleen voor abortus is in geval van verkrachting en dus in dit geval niet op jou van toepassing, wel eens voor zo'n zelfde abortus zou kunnen kiezen. Omdat dat - in jouw optiek en dat is ook de enige optiek waarmee je rekening hoeft te houden - beter is voor iedereen. Maar hoe je het ook wendt of keert, hoe je het ook noemt, ook jij kiest dan voor een definitieve oplossing voor je probleem, omdat je dat probleem niet wil hebben. Hoe fraai je het ook verpakt.
En daarom wijs ik je op je eigen woorden, op je angst om niet met je eigen beslissing om te kunnen gaan, als je tóch voor een abortus kiest. Want dat doe je dan omdat je geen andere oplossing ziet maar het gaat totaal tegen je gevoel en principes in want jij vindt dat abortus alleen een optie is in geval van verkrachting.
Dus ik denk dat jij heel ongelukkig gaat worden als je dan toch voor abortus gaat.
[...]
Het is dus niet zo dat ik een abortus overweeg omdat het me beter uit zou komen, want ik heb nog nooit voor makkelijke wegen gekozen in het leven.
Even alle andere bezwaren daargelaten; natuurlijk kies je er wel voor (als je er voor kiest) om het kindje weg te laten halen omdat het je niet goed uitkomt.
Je zegt het zelf al; je hebt dan drie kinderen van twee verschillende vaders die niet omkijken naar hun kinderen en dan ben jij degene die er voor opdraait. Voor letterlijk alles.
En het geeft ook helemaal niks als je dat niet wil. Ik vind het althans een prima reden. Maar je ziet nu dus dat abortus een oplossing zou zijn die ook jij, die alleen voor abortus is in geval van verkrachting en dus in dit geval niet op jou van toepassing, wel eens voor zo'n zelfde abortus zou kunnen kiezen. Omdat dat - in jouw optiek en dat is ook de enige optiek waarmee je rekening hoeft te houden - beter is voor iedereen. Maar hoe je het ook wendt of keert, hoe je het ook noemt, ook jij kiest dan voor een definitieve oplossing voor je probleem, omdat je dat probleem niet wil hebben. Hoe fraai je het ook verpakt.
En daarom wijs ik je op je eigen woorden, op je angst om niet met je eigen beslissing om te kunnen gaan, als je tóch voor een abortus kiest. Want dat doe je dan omdat je geen andere oplossing ziet maar het gaat totaal tegen je gevoel en principes in want jij vindt dat abortus alleen een optie is in geval van verkrachting.
Dus ik denk dat jij heel ongelukkig gaat worden als je dan toch voor abortus gaat.
maandag 3 augustus 2009 om 11:58
quote:Rollergirl schreef op 03 augustus 2009 @ 11:47:
ik zie het niet gebeuren dat jij een abortus laat doen.
Hee, dat heb ik dus precies andersom.
Ik denk dus dat er, ondanks de principiële bezwaren, best wel eens juist wél voor een abortus gekozen zou kunnen worden.
Ik heb juist het gevoel dat daar nu regelrecht op wordt aangestuurd, vooral vanwege de bezwaren van de twee vaders, drie kinderen en het er alleen voor staan e.d.
ik zie het niet gebeuren dat jij een abortus laat doen.
Hee, dat heb ik dus precies andersom.
Ik denk dus dat er, ondanks de principiële bezwaren, best wel eens juist wél voor een abortus gekozen zou kunnen worden.
Ik heb juist het gevoel dat daar nu regelrecht op wordt aangestuurd, vooral vanwege de bezwaren van de twee vaders, drie kinderen en het er alleen voor staan e.d.
maandag 3 augustus 2009 om 11:59
Het gaat er idd niet om 'hoeveel geld je kunt vangen als alleenstaande moeder met eigen bedrijf'.
Het ging er mij om dat ze hierdoor (met haar burn out verleden) wellicht wel de mogelijkheden ziet of kan creëren om haar gezin te onderhouden op een manier die bij haar past. Hoe klein of hoe groot haar gezin dan ook is.
Het ging er mij om dat ze hierdoor (met haar burn out verleden) wellicht wel de mogelijkheden ziet of kan creëren om haar gezin te onderhouden op een manier die bij haar past. Hoe klein of hoe groot haar gezin dan ook is.
maandag 3 augustus 2009 om 12:07
Fleur, goed dat je de abortuskliniek hebt gebeld.
Uit ervaring weet ik dat het 'beslissingsgesprek' heel neutraal ingestoken wordt en door een professional wordt geleid.
In mijn geval was er wel een betrokken vader, ik ben getrouwd, en de psycholoog hielp ons weer met elkaar te praten. Bij jou dus een andere situatie, maar de psycholoog zal zeker zonder vooroordelen (ws nog minder dan je vriendinnen, want minder betrokken) alles met jou op een rijtje te zetten.
Ik wens je veel sterkte.
Ik heb het gevoel dat je je keuze al gemaakt had. Ik herken wat je schrijf, wat je twijfels zijn.
Uit ervaring weet ik dat het 'beslissingsgesprek' heel neutraal ingestoken wordt en door een professional wordt geleid.
In mijn geval was er wel een betrokken vader, ik ben getrouwd, en de psycholoog hielp ons weer met elkaar te praten. Bij jou dus een andere situatie, maar de psycholoog zal zeker zonder vooroordelen (ws nog minder dan je vriendinnen, want minder betrokken) alles met jou op een rijtje te zetten.
Ik wens je veel sterkte.
Ik heb het gevoel dat je je keuze al gemaakt had. Ik herken wat je schrijf, wat je twijfels zijn.
anoniem_83599 wijzigde dit bericht op 03-08-2009 12:07
Reden: verduidelijking
Reden: verduidelijking
% gewijzigd
maandag 3 augustus 2009 om 12:11
quote:eleonora schreef op 03 augustus 2009 @ 12:06:
[...]
Bedoel ik......
Dat ze een afspraak heeft, betekent dus niet direct dat ze een abortus laat doen. Dus 'bedoel ik' vind ik hier een beetje gek?
Bij een kliniek krijg je om te beginnen een grondig gesprek.
Of interpreteer ik jouw 'bedoel ik' niet goed eleonora?
[...]
Bedoel ik......
Dat ze een afspraak heeft, betekent dus niet direct dat ze een abortus laat doen. Dus 'bedoel ik' vind ik hier een beetje gek?
Bij een kliniek krijg je om te beginnen een grondig gesprek.
Of interpreteer ik jouw 'bedoel ik' niet goed eleonora?
maandag 3 augustus 2009 om 12:15
quote:eleonora schreef op 03 augustus 2009 @ 11:58:
[...]
Hee, dat heb ik dus precies andersom.
Ik denk dus dat er, ondanks de principiële bezwaren, best wel eens juist wél voor een abortus gekozen zou kunnen worden.
Ik heb juist het gevoel dat daar nu regelrecht op wordt aangestuurd, vooral vanwege de bezwaren van de twee vaders, drie kinderen en het er alleen voor staan e.d.Principes zijn alleen leuk als ze je leven niet grondig in de war schoppen. Beter 1 principe overboord, dan je leven lang de prijs moeten betalen voor het in stand houden van je principe.
[...]
Hee, dat heb ik dus precies andersom.
Ik denk dus dat er, ondanks de principiële bezwaren, best wel eens juist wél voor een abortus gekozen zou kunnen worden.
Ik heb juist het gevoel dat daar nu regelrecht op wordt aangestuurd, vooral vanwege de bezwaren van de twee vaders, drie kinderen en het er alleen voor staan e.d.Principes zijn alleen leuk als ze je leven niet grondig in de war schoppen. Beter 1 principe overboord, dan je leven lang de prijs moeten betalen voor het in stand houden van je principe.
maandag 3 augustus 2009 om 12:16
Volgens mij kun je best een abortus een plek in je leven geven. Als je maar goed wordt begeleid voor, tijdens en na de ingreep. En als je de oplossing abortus zelf ziet als de "beste", "juiste", "minst slechte", (vul maar in) oplossing voor een ongewenste zwangerschap.
Want deze zwangerschap is ook ongewenst als je zegt:"de zwangerschap is wel gewenst, maar niet alleen". Dan is deze zwangerschap dus niet gewenst want de vader wil niks meer met de a.s. moeder van zijn kind te maken hebben.
Ik ben het met de posters eens die wijzen op de gevolgen voor de 2 kinderen die TO heeft. Je kunt heel "haleluja" achtig gaan praten over hoe fijn kinderen een broertje of zusje vinden en dat alle eindjes best aan elkaar te knope zijn. En dat is soms/meestal ook zo. Maar er zitten toch ook minder positieve kanten aan het krijgen van een baby. Je moet je hele leven weer aanpassen, je kinderen die je al hebt moeten mee in het nieuwe ritme, je blijft voor altijd verbonden aan een man waarmee je dat welicht niet wilt, je gaat er financieel op achteruit (ja, ook met regelingen), het kost vele meer energie om 2 pubers en een dreumes op te voeden dan 2 pubers. Allemaal overwegingen om ook mee te nemen.
Niet dat het de beslissing om de zwangerschap wel of niet af te breken nu gevoelsmatig makkelijker maakt, maar een beetje verstand mag er ook wel doorklinken.
Even om als voorbeeld aan te geven:
Wij hebben besloten, dat ondanks dat wij graag meer kinderen willen (gevoel en wens) we dat niet gaan doen omdat ik door mijn eigen burn out heb gemerkt dat ik de drukte en de stress en de flexibiliteit die dan weer van me wordt verwacht niet kan geven. En dus kiezen wij voor rust en stabiliteit in ons gezin met onze 2 prachtige kinderen. Het kan best, iets besluiten dat tegen je wens/gevoel ingaat omdat je weet dat je gevoel je niet in de juiste richting stuurt.
Maar goed, het is echt alleen TO die kan voelen/beredeneren wat voor haar de beste optie zal zijn. Welke keuze je ook maakt (abortus of 3de kind) regel hulptroepen voor de verwerking van je keuze en voor broodnodige steun. Want je mag verdrietig zijn als je kiest voor abortus, net zo goed als dat je verdrietig mag zijn als je kiest voor een kind van een vader dat het niet wil. Alle emoties zijn legitiem. Die hoef je niet weg te stoppen. Maar om je er helemaal door te laten leiden vind ik zelf persoonlijk onverstandig.
Want deze zwangerschap is ook ongewenst als je zegt:"de zwangerschap is wel gewenst, maar niet alleen". Dan is deze zwangerschap dus niet gewenst want de vader wil niks meer met de a.s. moeder van zijn kind te maken hebben.
Ik ben het met de posters eens die wijzen op de gevolgen voor de 2 kinderen die TO heeft. Je kunt heel "haleluja" achtig gaan praten over hoe fijn kinderen een broertje of zusje vinden en dat alle eindjes best aan elkaar te knope zijn. En dat is soms/meestal ook zo. Maar er zitten toch ook minder positieve kanten aan het krijgen van een baby. Je moet je hele leven weer aanpassen, je kinderen die je al hebt moeten mee in het nieuwe ritme, je blijft voor altijd verbonden aan een man waarmee je dat welicht niet wilt, je gaat er financieel op achteruit (ja, ook met regelingen), het kost vele meer energie om 2 pubers en een dreumes op te voeden dan 2 pubers. Allemaal overwegingen om ook mee te nemen.
Niet dat het de beslissing om de zwangerschap wel of niet af te breken nu gevoelsmatig makkelijker maakt, maar een beetje verstand mag er ook wel doorklinken.
Even om als voorbeeld aan te geven:
Wij hebben besloten, dat ondanks dat wij graag meer kinderen willen (gevoel en wens) we dat niet gaan doen omdat ik door mijn eigen burn out heb gemerkt dat ik de drukte en de stress en de flexibiliteit die dan weer van me wordt verwacht niet kan geven. En dus kiezen wij voor rust en stabiliteit in ons gezin met onze 2 prachtige kinderen. Het kan best, iets besluiten dat tegen je wens/gevoel ingaat omdat je weet dat je gevoel je niet in de juiste richting stuurt.
Maar goed, het is echt alleen TO die kan voelen/beredeneren wat voor haar de beste optie zal zijn. Welke keuze je ook maakt (abortus of 3de kind) regel hulptroepen voor de verwerking van je keuze en voor broodnodige steun. Want je mag verdrietig zijn als je kiest voor abortus, net zo goed als dat je verdrietig mag zijn als je kiest voor een kind van een vader dat het niet wil. Alle emoties zijn legitiem. Die hoef je niet weg te stoppen. Maar om je er helemaal door te laten leiden vind ik zelf persoonlijk onverstandig.
