Al 17 mnd niet slapen...ten einde raad

Ik heb hier vaker gepost over onze jongste dochter, nu 17 maanden oud. Hopelijk heeft iemand zin om dit hele epistel door te lezen.

In haar leven heeft onze jongste nooit stelselmatig meer dan 1 of 2 nachten na elkaar doorgeslapen. Op een gegeven moment zaten er echter steeds vaker nachten tussen dat we er om het uur uit moesten. Uiteindelijk werden er in 9 weken tijd 3 oorontstekingen geconstateerd dus toen ze 14 maanden was heeft de KNO arts buisjes geplaatst. De eerste nacht na de ingreep leek het gelijk iets gedaan te hebben want ze sliep klokje rond.

Maar helaas; sindsdien gaat het weer van kwaad tot erger. Op een goede nacht wordt ze ergens tussen 1.00 en 3.30 wakker en slaapt ze na een flesje weer verder. Op een slechte nacht, zoals de afgelopen week, begin het ‘s avonds rond 22.00 uur al. Ze begint meteen te krijsen, ze jammert niet eerst even. Troosten in bed maakt haar alleen maar hysterischer dus meestal pak ik haar dan uit bed en ga met haar zitten schommelen in de schommelstoel. Ze blijft dan doorduimen en soms gaat ze rustig in je armen proberen te slapen maar vaker begint ze te ‘ planken ‘ en huilt door.
De laatste nachten gaan we dan maar naar beneden met haar omdat ze een oudere zus heeft die anders ook wakker wordt. Eenmaal beneden wil ze niet bij je zitten maar rondlopen. Na verloop van tijd begint ze zelfs te spelen dus dan voel ik me behoorlijk genept. Als je dan weer terug naar boven met haar gaat en een flesje geeft, gaat ze meestal wel weer slapen. Tot ze, zoals vanochtend, een aantal uren later weer gillend wakker wordt. Ze wordt nooit gezellig babbelend wakker, het is altijd meteen gillen.

Ik merk dat wij nu beiden richting een soort van inzinking gaan. We kunnen niets meer van elkaar of oudste dochter hebben, verheffen steeds meer onze stem tegen de meiden en ik ben bang dat ik weer depressief wordt (ben ik eerder geweest dus ik ben er beducht voor). Ik heb lang medicatie geslikt en ben daar nu een dik half jaar na behoorlijk knokken vanaf dus ik wil niet zonder meer weer naar die pillen grijpen. Bovendien; dit depressieve gevoel komt niet uit de lucht vallen, ik ben gewoon uitgeput.

Als ik elke nacht nog een fles moet geven om slaap te krijgen; prima, ik doe het (ook al heeft ze het volgens mij echt niet meer nodig). Maar het lijkt niet meer te werken. Nachtlampje, (preventieve) zetpil, weinig prikkels voor het slapengaan, een duidelijk ritueel, badje voor bedtijd, bij ons in bed; allemaal geprobeerd en niets werkt. Soms blijft ze brullen als je haar vasthoudt, soms stopt ze even om daarna weer door te huilen en boos te worden. Je merkt aan alles dat ze eigenlijk wil slapen (ze overstrekt, ze wriemelt in je armen, wisselt wild haar duimpjes af). We blijven in de regel op haar kamertje, houden het donker en praten niet tegen haar.

In haar korte leventje heeft ze nu al 7 antibiotica kuren gehad vanwege oorontstekingen. De KNOarts heeft dus buisjes geplaatst maar sindsdien hebben we alweer 3 ontstekingen gehad. Amandelen wil hij niet knippen. Ik heb ten einde raad een verwijzing naar de kinderarts gekregen en die zei: ach, 7 a 8 oorontstekingen in dit tijdsbestek bij een kind van deze leeftijd is heel normaal. Het is haar zwakke plek; andere kinderen worden verkouden als ze een verlaagde weerstand hebben, zij krijgt oorontstekingen. Geen aanleiding om nader onderzoek te doen. ‘ Ze groeit er wel overheen mevrouw’. En dan sta je weer buiten.
De huisarts zegt: het is gedrag, je moet haar laten huilen. Dat hebben we 1x gedaan; na 45 min kon ik het niet meer. De volgende nacht zaten we bij de huisartsenpost; conclusie: zware middenoorontsteking. Ik kon wel janken dat ik haar zo lang had laten brullen..

Osteopaat zijn we 2x geweest met als resultaat dat de nachten nog tien keer zo erg werden. We zijn nu al een tijdje bezig met homeopatische druppels maar sindsdien lijkt het dus ook verergerd te zijn.

We zijn ten einde raad. Wellicht zit ze nu in een sprongetje, want ze is overdag ook erg huilerig. Maar het punt is dat we eigenlijk nooit een rustige periode hebben gehad. Is het geen oorontsteking, tanden of gewone buikgriep (wat ze rond Oudejaarsdag had) dan zijn het wel oorontstekingen of sprongetjes. We weten niet meer hoe we haar nu op een goede manier kunnen (leren) laten slapen.

Familie woont ver weg of zijn behoorlijk op leeftijd dus je doet ze ook niet zo makkelijk uit voor een nachtje uit logeren, bovendien vind ik het nogal wat om iemand je kind te overhandigen met de gedachte dat zij dus de hele nacht wakker zullen zijn vanwege hun logee. We proberen echt wel af te wisselen (man en ik) maar omdat ze zo hard brult is het meestal zo dat de een de fles maakt en de ander houdt haar alvast rustig. Bovendien merk ik dat we beiden soms in de paniek schieten en dan is het toch fijn om het met zijn twee het hoofd te bieden.
Daarbij: ik merk dat ik zo langzamerhand toch niet meer slaap, in zijn geheel niet: ook als ik haar niet hoor, hoor ik haar, zeg maar.

Laten huilen? Blijven troosten met fles/eruit halen/uren rondlopen of beneden zitten? Toch terug naar de dokter (kinderarts/KNO/consultatiebureau)? Accepteren? Ik weet t niet meer..

Even een update!
Dit weekend heeft onze jongste gelogeerd bij mijn zus. Ze had vrijdagavond de laatste dosis antibiotica gehad en was sinds donderdagochtend eindelijk weer eens haar blije zelf. Toen ze 's nachts begon te huilen bij mijn zus, is mijn zus naar haar toe gegaan en heeft gecheckt of alles in orde was (geen koorts/honger/vieze luier oid), toen dat het geval bleek, heeft ze haar weer teruggelegd, haar gerustgesteld en is weer gegaan. Met een half uurtje, om de zoveel minuten teruggaan, sliep ze weer..En dat ging zaterdag op zondagnacht ook zo.

Mijn zus gaf aan dat zij het, in die 2 nachten bij hen, echt niet als wakker worden van pijn oid ervaarde. En het lukte haar dus wel, wat wij hier thuis nog nooit echt hebben durven doen juist omdat ik altijd bang ben dat ze pijn had, om haar zonder uit haar bedje te halen weer te laten slapen.
Zelf heb ik ook 2 nachten heerlijk 8 uur aan een geslapen (met een half pilletje, dat wel). We haalden jongste gister op en ik merkte aan alles dat zij ook uitgerust was. Meer kletsen, alleen kunnen spelen, gewoon: zichzelf.

En wat denk je? Vannacht sliep ze door..Of dat komende nacht ook zo is, zullen we bezien maar we gaan toch proberen haar enigszins een ritme bij te brengen. En zodra ik het idee heb dat er toch weer een ontsteking zit, meldt ik me bij de KNO-arts. Dan moet die nog maar eens kijken. A.s. donderdag eerst naar die pedogoge, eens even luisteren wat zij zegt.

Het gaat hier eigenlijk heel erg goed...ik durf het bijna niet hardop te zeggen maar sinds de nacht van zondag op maandag slaapt ze door! Ik hoor haar af en toe wel een beetje mompelen oid maar geen gehuil of gekrijs. Ze zit overdag ook veel beter in haar vel nu. Hoop zo dat dit beklijft..