Kinderen
alle pijlers
Borstvoeding: ik zit er een beetje doorheen. Tips?
zondag 24 mei 2020 om 08:44
Hoi,
3 weken geleden ben ik bevallen van een heel mooi meisje, 4 weken te vroeg.
Op dit moment zoek ik wat steun en antwoorden bij het borstvoeden. Iets wat me tot nu toe zwaar valt. Maar ik vind het zo fijn voor mijn meisje dat ze die geborgenheid en troost in de bv kan vinden, daarom wil ik doorzetten met evt wat aanpassingen.
Ik vind het helemaal niet die magische ervaring die ik verwacht had en ervaar het eerder als een gevangenis.
In eerste instantie kreeg ze de melk niet zelfstandig op gang, waardoor we de kraamweek doorgebracht hebben in een cyclus van proberen te voeden, kolven, vingervoeden. Iets dat 1,5 uur per rondje in beslag nam.
Toen schoot mijn productie omhoog, had voldoende om de hele straat te voeden. Vanaf dat moment is ze eigenlijk volledig aan de borst en hebben we de kolf weggebracht.
Ik voel me best schuldig dat ik er nog steeds geen fijn gevoel bij heb.
Waar dat door komt: pijnlijke borsten, pijnlijke toeschietreflexen. Baby heeft heel veel kramp, melk opgeven, winderigheid, en huilt soms uuuuuren achter elkaar en werkelijk niks helpt. Dan wil ze alleen maar drinken drinken drinken. Dan voelt het echt alsof ze mijn borsten mishandelt. Maar het is de enige manier om haar rustiger te krijgen.
Mijn man en ik hebben haar op de slaapkamer in een cosleeper. Dus we zijn beiden wakker als zij wil eten, ze is een pittige tante. En momenteel doet ze per borst 20 tot 25 minuten. Als ze elke 2 uur wil eten, wat vaak zo is op rustige nachten, dan blijven er dus blokjes van 1 uur slapen per keer over. We slapen beiden nu niet meer dan 1-3 uur per nacht. En overdag lukt het smiddags soms om er nog 1 uurtje bij te pakken.
Hoe normaal is het dat het zo loopt? Dit gaat mij in elk geval opbreken als dit nog weken tot maanden zo doorgaat.
Ik zit er gewoon doorheen en merk een stressreactie bij mezelf bij ieder huiltje omdat ik dan denk: neeeee niet weer borstvoeden! Nu ben ik weer bang dat ik daardoor de productie ga belemmeren. Ik heb enorm last van kraamtranen gehad en merk nog steeds dat ik mentaal niet veel kan hebben. Veel huilen, moeheid, stress, en zelfs gedachten over dat ik haar niet kan geven wat ze nodig heeft, de band kwijtraken e.d. Het verbetert, maar op bv vlak niet.
Maar dan oplossingen?
Ik zou graag willen kunnen afwisselen met mijn man. Even niet de enige zijn die haar voortdurend aan mijn lijf gekluisterd heeft. Maar als je kolft kun je in mijn ogen net zo goed de baby aanleggen? Dan moet je er toch uit voor kolven. En wanneer kolf je dan zonder haar eten op dat moment af te pakken? Hoe lang kunnen je borsten zonder kolven of voeden snachts?
Flesvoeding zou een optie kunnen zijn. Maar ben bang dat de krampen daarmee nog erger worden. En als ik genoeg melk heb, waarom zou ik haar die geborgenheid afpakken?
Wie kan hier wat zinnigs in zeggen, adviseren? Iets waarmee ik wat meer balans kan creeeren voor mij en mijn man?
3 weken geleden ben ik bevallen van een heel mooi meisje, 4 weken te vroeg.
Op dit moment zoek ik wat steun en antwoorden bij het borstvoeden. Iets wat me tot nu toe zwaar valt. Maar ik vind het zo fijn voor mijn meisje dat ze die geborgenheid en troost in de bv kan vinden, daarom wil ik doorzetten met evt wat aanpassingen.
Ik vind het helemaal niet die magische ervaring die ik verwacht had en ervaar het eerder als een gevangenis.
In eerste instantie kreeg ze de melk niet zelfstandig op gang, waardoor we de kraamweek doorgebracht hebben in een cyclus van proberen te voeden, kolven, vingervoeden. Iets dat 1,5 uur per rondje in beslag nam.
Toen schoot mijn productie omhoog, had voldoende om de hele straat te voeden. Vanaf dat moment is ze eigenlijk volledig aan de borst en hebben we de kolf weggebracht.
Ik voel me best schuldig dat ik er nog steeds geen fijn gevoel bij heb.
Waar dat door komt: pijnlijke borsten, pijnlijke toeschietreflexen. Baby heeft heel veel kramp, melk opgeven, winderigheid, en huilt soms uuuuuren achter elkaar en werkelijk niks helpt. Dan wil ze alleen maar drinken drinken drinken. Dan voelt het echt alsof ze mijn borsten mishandelt. Maar het is de enige manier om haar rustiger te krijgen.
Mijn man en ik hebben haar op de slaapkamer in een cosleeper. Dus we zijn beiden wakker als zij wil eten, ze is een pittige tante. En momenteel doet ze per borst 20 tot 25 minuten. Als ze elke 2 uur wil eten, wat vaak zo is op rustige nachten, dan blijven er dus blokjes van 1 uur slapen per keer over. We slapen beiden nu niet meer dan 1-3 uur per nacht. En overdag lukt het smiddags soms om er nog 1 uurtje bij te pakken.
Hoe normaal is het dat het zo loopt? Dit gaat mij in elk geval opbreken als dit nog weken tot maanden zo doorgaat.
Ik zit er gewoon doorheen en merk een stressreactie bij mezelf bij ieder huiltje omdat ik dan denk: neeeee niet weer borstvoeden! Nu ben ik weer bang dat ik daardoor de productie ga belemmeren. Ik heb enorm last van kraamtranen gehad en merk nog steeds dat ik mentaal niet veel kan hebben. Veel huilen, moeheid, stress, en zelfs gedachten over dat ik haar niet kan geven wat ze nodig heeft, de band kwijtraken e.d. Het verbetert, maar op bv vlak niet.
Maar dan oplossingen?
Ik zou graag willen kunnen afwisselen met mijn man. Even niet de enige zijn die haar voortdurend aan mijn lijf gekluisterd heeft. Maar als je kolft kun je in mijn ogen net zo goed de baby aanleggen? Dan moet je er toch uit voor kolven. En wanneer kolf je dan zonder haar eten op dat moment af te pakken? Hoe lang kunnen je borsten zonder kolven of voeden snachts?
Flesvoeding zou een optie kunnen zijn. Maar ben bang dat de krampen daarmee nog erger worden. En als ik genoeg melk heb, waarom zou ik haar die geborgenheid afpakken?
Wie kan hier wat zinnigs in zeggen, adviseren? Iets waarmee ik wat meer balans kan creeeren voor mij en mijn man?
maandag 25 mei 2020 om 08:54
Dankjewel dames, ik voel me er vandaag echt weer even door gesteund. Op dit moment heb ik voor mijn gevoel nog niet alle trucs uit de kast gehaald om de handdoek vwb borstvoeding in de ring te gooien. Maar ik heb een nr van een lactatiedeskundige met keurmerk die ik zo even ga bellen.
Ik merk ook een verband tussen zittend voeden en erger huilen. Dan gaat er misschien toch iets niet helemaal goed. Dus tot ik daarnaar kan laten meekijken voed ik vooral weer liggend.
Vannacht heb ik haar weer in bed laten slapen. Maar ik heb het dekbed achtewege gelaten. Heb een katoenen gebreide ledikantdeken van haar gebruikt en een pyjama aan gedaan. Had het in de 2e helft van de nacht erg koud, maar zij en mijn man sliepen heerlijk!
Gisteravond was drama met haar. Van half 5 tot 10 gehuild en niks geslapen. Dus na de voeding van half 10 (einde half 11) sliep ze tot 2 uur. Ik heb toen ook als een blok geslapen, en wat is dat weer eens lekker!!
Toch vind ik het nog steeds eng. Dochter kan al prima zelfstandig op haar zij rollen en wurmt zich dan lekker tegen mijn buik en borsten aan. Dus na de 2 uur voeding heb ik weer liggen piekeren tot 4 uur. En toen toch nog 1,5 uur erbij kunnen pakken.
Trots op mezelf. En toch maar even verder verbeteren op samen slapen. Het scheelt een hoop stress met het bedje forceren.
Al wil ik wel blijven proberen en wanneer het wel lukt haar in de cosleeper laten slapen. Het zal toch ooit moeten wennen.
Voor nu hebben we een praktische oplossing nodig die meer rust brengt.
Zo ga ik voor het eerst in mijn uppie met baby in de draagdoek een klein rondje door het park. Het enige dat gaat met de bekkenbodem, sinds een paar dagen. Beetje zelfvertrouwen opbouwen lijkt me ook goed.
Dankjewel voor de tips en aanmoediging tot nu toe!
Ik merk ook een verband tussen zittend voeden en erger huilen. Dan gaat er misschien toch iets niet helemaal goed. Dus tot ik daarnaar kan laten meekijken voed ik vooral weer liggend.
Vannacht heb ik haar weer in bed laten slapen. Maar ik heb het dekbed achtewege gelaten. Heb een katoenen gebreide ledikantdeken van haar gebruikt en een pyjama aan gedaan. Had het in de 2e helft van de nacht erg koud, maar zij en mijn man sliepen heerlijk!
Gisteravond was drama met haar. Van half 5 tot 10 gehuild en niks geslapen. Dus na de voeding van half 10 (einde half 11) sliep ze tot 2 uur. Ik heb toen ook als een blok geslapen, en wat is dat weer eens lekker!!
Toch vind ik het nog steeds eng. Dochter kan al prima zelfstandig op haar zij rollen en wurmt zich dan lekker tegen mijn buik en borsten aan. Dus na de 2 uur voeding heb ik weer liggen piekeren tot 4 uur. En toen toch nog 1,5 uur erbij kunnen pakken.
Trots op mezelf. En toch maar even verder verbeteren op samen slapen. Het scheelt een hoop stress met het bedje forceren.
Al wil ik wel blijven proberen en wanneer het wel lukt haar in de cosleeper laten slapen. Het zal toch ooit moeten wennen.
Voor nu hebben we een praktische oplossing nodig die meer rust brengt.
Zo ga ik voor het eerst in mijn uppie met baby in de draagdoek een klein rondje door het park. Het enige dat gaat met de bekkenbodem, sinds een paar dagen. Beetje zelfvertrouwen opbouwen lijkt me ook goed.
Dankjewel voor de tips en aanmoediging tot nu toe!
maandag 25 mei 2020 om 08:56
Oh en ze slaapt dus niet op een aankleedkussen hoor. Ik krijg haar in bed al niet eens een halve meter van me vandaan.
Weet niet wie het vroeg maar poepen en plassen doet ze als een tierelier en volgens consultatiebureau was ze inmiddels ook meer dan goed aan het aankomen.
Snachts verschonen we nog iedere voeding haar luier omdat die dan echt zwaar van de plas is en vaak ook oranje gele dunne poep.
Weet niet wie het vroeg maar poepen en plassen doet ze als een tierelier en volgens consultatiebureau was ze inmiddels ook meer dan goed aan het aankomen.
Snachts verschonen we nog iedere voeding haar luier omdat die dan echt zwaar van de plas is en vaak ook oranje gele dunne poep.
maandag 25 mei 2020 om 10:13
Dat ligt niet persé aan de borstvoeding. Ik stond de dag nadien alweer naast mijn bed en darde de godganse dag heen en weer tussen twee afdelingen. Ik werd 's nachts 2x wakker gemaakt voor het kolven, en ik had enorme productie. Maar het is niet nadelig geweest voor mijn herstel.
maandag 25 mei 2020 om 10:31
Heel herkenbaar! Hier waren de eerste 4 weken ook ontzettend zwaar want zware bevalling voor zowel mij als de baby, bv duurde elke keer minstens 1,5 uur en om de 3 uur, baby hapte niet goed aan, het deed echt veel pijn en elke nacht max 3-4 slaap...
Maar inmiddels gaat het heel goed met de bv en is het wel fijn en makkelijk. Dus als je door wilt gaan; er is hoop.
Wat bij mij heeft geholpen is:
1) accepteren dat mijn leven op het moment om de voedingen en de slaapjes draait maar ook dat het een fase is en het niet mijn hele leven zo gaat blijven.
2) voeden met tepelhoedje
3) voedingen beperken tot 2x20 minuten en daarna bijvoeden met cup/fles. Dit was niet helemaal de wens van de bv-politie maar werkte voor mij en de baby het beste. Na 8 weken was baby goed gegroeid en wat “robuuster” en zijn we gestopt met Bijvoeden en het lukte baby nu wel om goed te drinken.
4) baby in een draagdoek en hem dan ook door partner laten dragen zodat je zelf een langer dutje kan doen.
Maar inmiddels gaat het heel goed met de bv en is het wel fijn en makkelijk. Dus als je door wilt gaan; er is hoop.
Wat bij mij heeft geholpen is:
1) accepteren dat mijn leven op het moment om de voedingen en de slaapjes draait maar ook dat het een fase is en het niet mijn hele leven zo gaat blijven.
2) voeden met tepelhoedje
3) voedingen beperken tot 2x20 minuten en daarna bijvoeden met cup/fles. Dit was niet helemaal de wens van de bv-politie maar werkte voor mij en de baby het beste. Na 8 weken was baby goed gegroeid en wat “robuuster” en zijn we gestopt met Bijvoeden en het lukte baby nu wel om goed te drinken.
4) baby in een draagdoek en hem dan ook door partner laten dragen zodat je zelf een langer dutje kan doen.
maandag 25 mei 2020 om 10:58
Mollebol1 schreef: ↑25-05-2020 08:54Dankjewel dames, ik voel me er vandaag echt weer even door gesteund. Op dit moment heb ik voor mijn gevoel nog niet alle trucs uit de kast gehaald om de handdoek vwb borstvoeding in de ring te gooien. Maar ik heb een nr van een lactatiedeskundige met keurmerk die ik zo even ga bellen.
Ik merk ook een verband tussen zittend voeden en erger huilen. Dan gaat er misschien toch iets niet helemaal goed. Dus tot ik daarnaar kan laten meekijken voed ik vooral weer liggend.
Vannacht heb ik haar weer in bed laten slapen. Maar ik heb het dekbed achtewege gelaten. Heb een katoenen gebreide ledikantdeken van haar gebruikt en een pyjama aan gedaan. Had het in de 2e helft van de nacht erg koud, maar zij en mijn man sliepen heerlijk!
Gisteravond was drama met haar. Van half 5 tot 10 gehuild en niks geslapen. Dus na de voeding van half 10 (einde half 11) sliep ze tot 2 uur. Ik heb toen ook als een blok geslapen, en wat is dat weer eens lekker!!
Toch vind ik het nog steeds eng. Dochter kan al prima zelfstandig op haar zij rollen en wurmt zich dan lekker tegen mijn buik en borsten aan. Dus na de 2 uur voeding heb ik weer liggen piekeren tot 4 uur. En toen toch nog 1,5 uur erbij kunnen pakken.
Trots op mezelf. En toch maar even verder verbeteren op samen slapen. Het scheelt een hoop stress met het bedje forceren.
Al wil ik wel blijven proberen en wanneer het wel lukt haar in de cosleeper laten slapen. Het zal toch ooit moeten wennen.
Voor nu hebben we een praktische oplossing nodig die meer rust brengt.
Zo ga ik voor het eerst in mijn uppie met baby in de draagdoek een klein rondje door het park. Het enige dat gaat met de bekkenbodem, sinds een paar dagen. Beetje zelfvertrouwen opbouwen lijkt me ook goed.
Dankjewel voor de tips en aanmoediging tot nu toe!
Fijn dat je een lactatiekundige hebt gevonden! Ik denk dat het je, qua voeden, heel veel rust kan geven. Veel plezier op je wandeling, geniet er van
(en het wordt echt beter. Je kan dit!)
maandag 25 mei 2020 om 11:15
Mollebol1 schreef: ↑25-05-2020 08:54Dankjewel dames, ik voel me er vandaag echt weer even door gesteund. Op dit moment heb ik voor mijn gevoel nog niet alle trucs uit de kast gehaald om de handdoek vwb borstvoeding in de ring te gooien. Maar ik heb een nr van een lactatiedeskundige met keurmerk die ik zo even ga bellen. (...)
Heel fijn! Kan ze (/hij) al snel komen? Anders gewoon nog een proberen die gauw tijd heeft!
Vannacht heb ik haar weer in bed laten slapen. Maar ik heb het dekbed achtewege gelaten. Heb een katoenen gebreide ledikantdeken van haar gebruikt en een pyjama aan gedaan. Had het in de 2e helft van de nacht erg koud, maar zij en mijn man sliepen heerlijk!
Goed zo, dat klinkt al veel veiliger! Zelf vond ik altijd dat je buik en borst koud worden, en daar krijg je het dan helemaal koud van. Ik deed een hemdje + shirt met lange mouwen; met voeden shirt omhoog en hemdje naar beneden, en dan zijn buik en decolleté warm en alleen je borst zelf bloot... Je kunt ook een voedingsshirt (met lange mouwen) proberen, bijvoorbeeld van H&M, daar schuif je ahw het middendeel opzij voor een 'gaatje' voor je borst. Sokken hielpen mij ook, met warme voeten kun je meer hebben
(...)
Toch vind ik het nog steeds eng. Dochter kan al prima zelfstandig op haar zij rollen en wurmt zich dan lekker tegen mijn buik en borsten aan. Dus na de 2 uur voeding heb ik weer liggen piekeren tot 4 uur.
En als je haar omhoog schuift, met haar gezicht naast dat van jou? Dat is nog veiliger (en dan kan dat ledikantdekentje ook nog wat hoger).
En toen toch nog 1,5 uur erbij kunnen pakken.
Trots op mezelf. En toch maar even verder verbeteren op samen slapen. Het scheelt een hoop stress met het bedje forceren.
Al wil ik wel blijven proberen en wanneer het wel lukt haar in de cosleeper laten slapen. Het zal toch ooit moeten wennen.
Voor nu hebben we een praktische oplossing nodig die meer rust brengt.
Ja. Slapen is echt zó belangrijk! Dit is de 'weg omhoog', zeg maar. Zelf slapen komt wel.
Zo ga ik voor het eerst in mijn uppie met baby in de draagdoek een klein rondje door het park. Het enige dat gaat met de bekkenbodem, sinds een paar dagen. Beetje zelfvertrouwen opbouwen lijkt me ook goed.
Super! Het is er heerlijk weer voor. En van zon word je vrolijk. Elke dag met frisse moed beginnen, elke dag is een stapje. Hou je taai, het wordt beter!
maandag 25 mei 2020 om 18:04
Wij hebben beide kinderen tot 3 a 4 maanden bij ons in bed gehad en toen was het opeens niet meer nodig en sliepen ze net zo prima in hun eigen bed. Zelf nooit enge situaties gehad, maar ik was dan ook niet uitgeput en sliep heel licht. In jouw geval zou ik idd jezelf als eskimo aankleden en een dun lakentje/dekentje over jullie heen en baby eventueel in een slaapzakje als dat te koud voor haar mocht zijn. Hier sliepen ze ook heerlijk als ze maar bij mij mochten zijn.
Het leven is niet eerlijk
maandag 25 mei 2020 om 18:25
Gebruik je een kruikje in de cosleeper? Omdat je schrijft dat ze lekker tegen jou aan gaat liggen? Misschien zoekt ze de warmte op. Probeer eens een warm bedje in combinatie met een doek waar jouw geur in hangt (bijv een shirt waar je in geslapen hebt). Dat kan ook helpen met slapen in eigen bedje.
Wow, wat zie jij er vandaag geweldig uit!
maandag 25 mei 2020 om 18:34
Ik herken jouw mindset en welbevinden van toen ik mijn eerste kreeg. Ik had toen ook best wat stress. Vooral als ze huilde. En doordat ik zo weinig sliep, hield ik deze mindset in stand. Maar bij de tweede viel ik juist altijd als een blok in slaap na de borstvoeding. Ik was me er toen steeds heel erg bewust van de rustgevende hormonen die vrij kwamen tijdens/vlak na de toeschietreflex. Probeer daar maar eens op te letten.... als het goed is voel je jezelf ontspannen na de tsr. (Maar dat moet je dus wel toelaten) .
dinsdag 26 mei 2020 om 13:36
