Kinderen
alle pijlers
Borstvoedingsvraag aan ingeleide vrouwen.
dinsdag 10 juni 2008 om 15:53
Even mijn eigen topic omhoog gehaald. Ik ben inmiddels 29 weken in verwachting van nummer 2 en het is al bekend dat ik met 38 weken óf ingeleid óf keizergesneden ga worden.
Weer geen weeën en oxytocine dus. Nu weer geen zichtbare aders. Maar ook geen kind met medische indicatie die meteen kunstgevoed hoeft te worden.
Wat ik eigenlijk zoek is iemand met een glazen bol die mij kan vertellen wat ik kan verwachten van de borstvoeding deze keer.
En ik wil graag weten wat jullie zouden doen.
1. Hoe kan ik het opstarten (waar ik eigenlijk helemaal niet in geloof, maar ik wil het toch proberen voor mijn eigen gemoedsrust) van de borstvoeding het beste aanpakken?
1a Moet ik behalve aanleggen ook meteen beginnen met kolven?
1b Hoe vaak?
1c Meteen vanaf het begin alle dom periodon en neusspray gebruiken?
1d Hoe lang moet ik de voeding de kans geven om op gang te komen?
Ik zit erg met deze vragen in mijn maag. Het stuit me ook tegen de borst ( ) om mijn kindje moedwillig geen eten te geven, de eerste dagen. (Zo voelt het - aangezien ik ervan uitga dat ik nu weer geen melk produceer).
Ohja, en túúrlijk ga ik nog een afspraak maken met lactatiekundige in het ziekenhuis, nog voor de bevalling. Die schijnt erg fijn te zijn en is dus ook in de buurt.
Iemand? Help?
Dag moeders,
Mijn bevalling was een rommeltje, de eerste 5 centimeter ontsluiting heb ik niet gevoeld, paar dagen over gedaan. Daarna zijn mijn vliezen handmatig gebroken door de vk (ik was 41w1d) en kon het feest beginnen.
Dacht ik...maar mijn lijf snapte er niets van, mijn weeën deden (behalve @#$%pijn) helemaal niets. Dus ben ik aan het infuus gegaan. Na enige uren persweeën tegenhouden had ik genoeg ontsluiting, waarna het infuus uitging. Helaas hielden mijn persweeën er toen ook mee op. Met wilskracht, twee zusters, mijn man en een gyneacoloog met een vacuümpomp is mijn zoon er uiteindelijk een half uurtje later toch gekomen.
Toen ik mijn zoon tweeënhalf uur later (hij had geen topstart, maar er verder weinig last van gehad, goddank) zag, had hij al gegeten. Medisch, dus kunstvoeding. Ik hem ook meteen aangelegd, deed hij prima. Ook ben ik begonnen met kolven.
Toen ik nog zwanger was, heb ik de Medela In Style advanced gekocht. Ik heb ouderschapsverlof opgenomen om zo op mijn gemakje borstvoeding te kunnen geven. Ik wilde dat een jaar volhouden. Ik was een redelijke borstvoedingsmaffioso, bij de opmerking 'Ik ga het wel proberen' had ik al zoiets van: 'Hoezo proberen??? Dat is iets wat je DOET'. Helemaal klaar ervoor dus.
In ieder geval, na een paar dagen mocht mijn zoon naar huis. Het aanleggen ging nog prima, maar hij kreeg toen bij elke voeding nog kv. Het kolven lukte nog niet, maar dat hoorde je vaker. Ook had ik geen stuwing gehad. Toen mijn zoon thuis was, huilde hij alleen nog maar van de honger, was hij teveel afgevallen en werd hij zeer boos op mijn borst. Geen melk. Kan gebeuren, doen we er een week over in plaats van twee dagen om de boel op gang te brengen.
Mijn zoon kreeg vingervoeding, ik kolfde iedere drie uur. Lactatiekundige ingeschakeld. Brandnetelthee, bietensap, neusspray, anijs, massage, volledige bedrust, ontspannen (haha) dom peridon, voetreflex (op een gegeven moment ga je best ver...) ALLES geprobeerd. En niets. De lactatiekundige zei dat ik met deze kunstgrepen een liter melk zou moeten hebben en dat ze het ook niet wist. Dus ben ik (nog een week later) gestopt.
Inmiddels is mijn zoon vijf maanden en hij doet het prima met kunstvoeding. Ik dacht dat ik het ook wel redelijk verwerkt had, maar ik zit er nu nog bij te huilen.
Nou is mijn vraag, in een ander topic las ik dat je geen oxytocine aanmaakt als je bevalling niet vanzelf begint. Oxytocine heb je ook nodig bij de borstvoeding.
Dus: hebben moeders met een ingeleide bevalling dan ook zo'n moeite gehad met de borstvoeding? Of is dat óók al niet de reden?
Weer geen weeën en oxytocine dus. Nu weer geen zichtbare aders. Maar ook geen kind met medische indicatie die meteen kunstgevoed hoeft te worden.
Wat ik eigenlijk zoek is iemand met een glazen bol die mij kan vertellen wat ik kan verwachten van de borstvoeding deze keer.
En ik wil graag weten wat jullie zouden doen.
1. Hoe kan ik het opstarten (waar ik eigenlijk helemaal niet in geloof, maar ik wil het toch proberen voor mijn eigen gemoedsrust) van de borstvoeding het beste aanpakken?
1a Moet ik behalve aanleggen ook meteen beginnen met kolven?
1b Hoe vaak?
1c Meteen vanaf het begin alle dom periodon en neusspray gebruiken?
1d Hoe lang moet ik de voeding de kans geven om op gang te komen?
Ik zit erg met deze vragen in mijn maag. Het stuit me ook tegen de borst ( ) om mijn kindje moedwillig geen eten te geven, de eerste dagen. (Zo voelt het - aangezien ik ervan uitga dat ik nu weer geen melk produceer).
Ohja, en túúrlijk ga ik nog een afspraak maken met lactatiekundige in het ziekenhuis, nog voor de bevalling. Die schijnt erg fijn te zijn en is dus ook in de buurt.
Iemand? Help?
Dag moeders,
Mijn bevalling was een rommeltje, de eerste 5 centimeter ontsluiting heb ik niet gevoeld, paar dagen over gedaan. Daarna zijn mijn vliezen handmatig gebroken door de vk (ik was 41w1d) en kon het feest beginnen.
Dacht ik...maar mijn lijf snapte er niets van, mijn weeën deden (behalve @#$%pijn) helemaal niets. Dus ben ik aan het infuus gegaan. Na enige uren persweeën tegenhouden had ik genoeg ontsluiting, waarna het infuus uitging. Helaas hielden mijn persweeën er toen ook mee op. Met wilskracht, twee zusters, mijn man en een gyneacoloog met een vacuümpomp is mijn zoon er uiteindelijk een half uurtje later toch gekomen.
Toen ik mijn zoon tweeënhalf uur later (hij had geen topstart, maar er verder weinig last van gehad, goddank) zag, had hij al gegeten. Medisch, dus kunstvoeding. Ik hem ook meteen aangelegd, deed hij prima. Ook ben ik begonnen met kolven.
Toen ik nog zwanger was, heb ik de Medela In Style advanced gekocht. Ik heb ouderschapsverlof opgenomen om zo op mijn gemakje borstvoeding te kunnen geven. Ik wilde dat een jaar volhouden. Ik was een redelijke borstvoedingsmaffioso, bij de opmerking 'Ik ga het wel proberen' had ik al zoiets van: 'Hoezo proberen??? Dat is iets wat je DOET'. Helemaal klaar ervoor dus.
In ieder geval, na een paar dagen mocht mijn zoon naar huis. Het aanleggen ging nog prima, maar hij kreeg toen bij elke voeding nog kv. Het kolven lukte nog niet, maar dat hoorde je vaker. Ook had ik geen stuwing gehad. Toen mijn zoon thuis was, huilde hij alleen nog maar van de honger, was hij teveel afgevallen en werd hij zeer boos op mijn borst. Geen melk. Kan gebeuren, doen we er een week over in plaats van twee dagen om de boel op gang te brengen.
Mijn zoon kreeg vingervoeding, ik kolfde iedere drie uur. Lactatiekundige ingeschakeld. Brandnetelthee, bietensap, neusspray, anijs, massage, volledige bedrust, ontspannen (haha) dom peridon, voetreflex (op een gegeven moment ga je best ver...) ALLES geprobeerd. En niets. De lactatiekundige zei dat ik met deze kunstgrepen een liter melk zou moeten hebben en dat ze het ook niet wist. Dus ben ik (nog een week later) gestopt.
Inmiddels is mijn zoon vijf maanden en hij doet het prima met kunstvoeding. Ik dacht dat ik het ook wel redelijk verwerkt had, maar ik zit er nu nog bij te huilen.
Nou is mijn vraag, in een ander topic las ik dat je geen oxytocine aanmaakt als je bevalling niet vanzelf begint. Oxytocine heb je ook nodig bij de borstvoeding.
Dus: hebben moeders met een ingeleide bevalling dan ook zo'n moeite gehad met de borstvoeding? Of is dat óók al niet de reden?
woensdag 11 maart 2009 om 19:27
Die 100cc per voeding is dus blijkbaar niet de norm...Het was haar antwoord op mijn vraag wat ik zou 'moeten halen' na de kraamweek.
Waarschijnlijk wilde zij duidelijk te maken dat blij zijn met 7cc niet echt zoden aan de dijk zet en dat ik dan moet stoppen met tegen de bierkaai vechten.
Maar jullie snappen dat ik dit dus volgende week in de groep ga gooien...mocht ik moeten gaan kolven.
Waarschijnlijk wilde zij duidelijk te maken dat blij zijn met 7cc niet echt zoden aan de dijk zet en dat ik dan moet stoppen met tegen de bierkaai vechten.
Maar jullie snappen dat ik dit dus volgende week in de groep ga gooien...mocht ik moeten gaan kolven.
woensdag 11 maart 2009 om 19:30
woensdag 11 maart 2009 om 19:36
quote:pixymama schreef op 11 maart 2009 @ 19:27:
Die 100cc per voeding is dus blijkbaar niet de norm...Het was haar antwoord op mijn vraag wat ik zou 'moeten halen' na de kraamweek.
Waarschijnlijk wilde zij duidelijk te maken dat blij zijn met 7cc niet echt zoden aan de dijk zet en dat ik dan moet stoppen met tegen de bierkaai vechten.
Maar jullie snappen dat ik dit dus volgende week in de groep ga gooien...mocht ik moeten gaan kolven.
Ik vind 100 cc per kolfbeurt echt heel veel, zeker na 6 dagen. Maar goed, wie weet wat voor redenen ze ervoor heeft.
7 cc voedt een babymaagje niet echt, dat klopt. Je kan het naast de kv wèl aan je kindje geven, trouwens: ook in 7 cc zitten antistoffen enzo. Bovendien heb je het dan niet voor niets uit je boezem geperst.
Sterkte! Ik hoop voor je dat het lukt, en wat er ook gebeurt, dat je daarmee zelf goed kan leven. Geen hekel krijgen aan je boezem, die kan het ook niet helpen.
Die 100cc per voeding is dus blijkbaar niet de norm...Het was haar antwoord op mijn vraag wat ik zou 'moeten halen' na de kraamweek.
Waarschijnlijk wilde zij duidelijk te maken dat blij zijn met 7cc niet echt zoden aan de dijk zet en dat ik dan moet stoppen met tegen de bierkaai vechten.
Maar jullie snappen dat ik dit dus volgende week in de groep ga gooien...mocht ik moeten gaan kolven.
Ik vind 100 cc per kolfbeurt echt heel veel, zeker na 6 dagen. Maar goed, wie weet wat voor redenen ze ervoor heeft.
7 cc voedt een babymaagje niet echt, dat klopt. Je kan het naast de kv wèl aan je kindje geven, trouwens: ook in 7 cc zitten antistoffen enzo. Bovendien heb je het dan niet voor niets uit je boezem geperst.
Sterkte! Ik hoop voor je dat het lukt, en wat er ook gebeurt, dat je daarmee zelf goed kan leven. Geen hekel krijgen aan je boezem, die kan het ook niet helpen.
woensdag 11 maart 2009 om 19:46
quote:pixymama schreef op 11 maart 2009 @ 19:42:
Heb het natúúrlijk ook iedere keer aan 'm gegeven. De Nutrilon fingerfeedde (ofzoiets) mijn man, mijn eigen spul gaf ik 'm.
Bedankt!
Ach, eigenlijk is het ook niet zó belangrijk. Als m'n baby het maar doet.Tuurlijk is dat het belangrijkst. Maar ik snap heel goed dat als jij graag bv wilt geven en je doet er van alles voor en het lukt niet, dat je daar dan stevig verdrietig over kan zijn. Nog maar en niet zenuwachtig over maken, want dat helpt niet. Sterkte!
Heb het natúúrlijk ook iedere keer aan 'm gegeven. De Nutrilon fingerfeedde (ofzoiets) mijn man, mijn eigen spul gaf ik 'm.
Bedankt!
Ach, eigenlijk is het ook niet zó belangrijk. Als m'n baby het maar doet.Tuurlijk is dat het belangrijkst. Maar ik snap heel goed dat als jij graag bv wilt geven en je doet er van alles voor en het lukt niet, dat je daar dan stevig verdrietig over kan zijn. Nog maar en niet zenuwachtig over maken, want dat helpt niet. Sterkte!
woensdag 11 maart 2009 om 19:51
woensdag 11 maart 2009 om 20:44
Pixy, grappig dat jij het niet zo als een probleem hebt beschouwd dat je overal om moest vragen, en ik wel. En waarom ik het wel als een probleem beschouw? Ik denk dat Elska hier wel het levende voorbeeld van is, sorry Elska, dat ik je hier even voor "misbruik". Want, terecht in mijn ogen, ging Elska er vanuit dat bv geven de norm is en dat men op de verloskamers / kraamafdeling alles ervoor zal doen om de bv te laten slagen. Helaas is de keiharde werkelijkheid dat het niemand in dat hele ziekenhuis ook maar ene fuk interesseert of jouw individuele bv lukt. Het interesseert ze wel of je kind honger heeft en gevoed moet worden en voor het ziekenhuis telt dan de snelste oplossing. Hop, met geweld dat kind aan de tiet. Ach, nog honger? Flesje Nutrilon is zo gemaakt.
En wat Elska schrijft geldt voor meer moeders, lijkt mij. Je eerste kind is nogal ingrijpend, en als je dan ook nog een enorm heftige bevalling achter de rug hebt dan komt er genoeg op je af. Ik vind dat je dan van een bv-gecertificeerd ziekenhuis moet kunnen verwachten wat Elska verwachtte.
En wat Elska schrijft geldt voor meer moeders, lijkt mij. Je eerste kind is nogal ingrijpend, en als je dan ook nog een enorm heftige bevalling achter de rug hebt dan komt er genoeg op je af. Ik vind dat je dan van een bv-gecertificeerd ziekenhuis moet kunnen verwachten wat Elska verwachtte.
Inad en ik zijn echt twee verschillende personen.
woensdag 11 maart 2009 om 21:27
quote:elska schreef op 11 maart 2009 @ 19:18:
Ik wist wel heel zeker dat ik bv wilde gaan geven, maar op alle problemen die er bij de bevalling en het herstel kwamen kijken, was ik echt niet voorbereid. Ik had vooraf ook niet goed genoeg aangegeven dat ik bv wilde gaan geven (naief als ik was, dacht ik dat ze dat vanzelf ook wel zouden snappen, want dat is toch de norm?!?) en heb zeker tijdens de eerste dagen niet genoeg op mijn strepen gestaan. Helemaal niet, kan ik wel zeggen. Ik ben normaal niet op mijn mondje gevallen, maar was zo overdonderd door het hele gebeuren (en high van de morfine) dat ik alles maar heb laten gebeuren zoals zij het wilden. Ik heb wel om een kolf gevraagd maar toen werd me gezegd dat "het toch goed ging met de bv" (terwijl dochter toen al elke 3 uur kv kreeg) en dat de baby de boel maar op gang moest brengen. Tegen de tijd dat ik thuis kwam durfde ik niet eens meer aan te leggen en ben ik full time gaan kolven (gelukkig zag de kraamhulp het nu daar wel van in en heb ik in elk geval nog 2 maanden gedeeltelijk bv kunnen geven) Nou ja, erg jammer allemaal, en dit gebeurt me hopelijk geen tweede keer!
Elska, ik vind het ongelofelijk hoeveel onze verhalen op elkaar lijken. Ook ingeleid na 42 weken, geeindigd in een keizersnede en borstvoeding die niet goed liep vanwege (vooral) slechte begeleiding. Uiteindelijk nog een week of 12 fulltime gekolfd maar dochter daar nooit helemaal mee kunnen voeden.
Ik dacht ook goed voorbereid te zijn op borstvoeding geven. En dat was misschien ook wel zo, als alles op de normale manier was verlopen. Maar het ging helaas niet zoals ik had gehoopt. De bevalling eindigde met een keizersnede, dochter op de highcare en ik drie verdiepingen daarboven op de kraamafdeling. Dan wordt borstvoeding een stuk gecompliceerder en daar was ik niet op voorbereid. Net zoals Elska was ik in eerste instantie te overdonderd. Dochter is om 21:16 geboren, ik heb haar rond middernacht even gezien en de volgende ochtend toen ik wakker werd had ze haar eerste flesje kunstvoeding al op. Na twee dagen (!) heb ik zelf om een kolf gevraagd. En dit was ook in een bv-gecertificeerd ziekenhuis.
Pixymania, het klinkt alsof het helemaal goed gaat komen met jou! 100cc per borst heb ik trouwens ook nooit gehaald met kolven hoor. Ontzettend veel succes alvast!
Ik wist wel heel zeker dat ik bv wilde gaan geven, maar op alle problemen die er bij de bevalling en het herstel kwamen kijken, was ik echt niet voorbereid. Ik had vooraf ook niet goed genoeg aangegeven dat ik bv wilde gaan geven (naief als ik was, dacht ik dat ze dat vanzelf ook wel zouden snappen, want dat is toch de norm?!?) en heb zeker tijdens de eerste dagen niet genoeg op mijn strepen gestaan. Helemaal niet, kan ik wel zeggen. Ik ben normaal niet op mijn mondje gevallen, maar was zo overdonderd door het hele gebeuren (en high van de morfine) dat ik alles maar heb laten gebeuren zoals zij het wilden. Ik heb wel om een kolf gevraagd maar toen werd me gezegd dat "het toch goed ging met de bv" (terwijl dochter toen al elke 3 uur kv kreeg) en dat de baby de boel maar op gang moest brengen. Tegen de tijd dat ik thuis kwam durfde ik niet eens meer aan te leggen en ben ik full time gaan kolven (gelukkig zag de kraamhulp het nu daar wel van in en heb ik in elk geval nog 2 maanden gedeeltelijk bv kunnen geven) Nou ja, erg jammer allemaal, en dit gebeurt me hopelijk geen tweede keer!
Elska, ik vind het ongelofelijk hoeveel onze verhalen op elkaar lijken. Ook ingeleid na 42 weken, geeindigd in een keizersnede en borstvoeding die niet goed liep vanwege (vooral) slechte begeleiding. Uiteindelijk nog een week of 12 fulltime gekolfd maar dochter daar nooit helemaal mee kunnen voeden.
Ik dacht ook goed voorbereid te zijn op borstvoeding geven. En dat was misschien ook wel zo, als alles op de normale manier was verlopen. Maar het ging helaas niet zoals ik had gehoopt. De bevalling eindigde met een keizersnede, dochter op de highcare en ik drie verdiepingen daarboven op de kraamafdeling. Dan wordt borstvoeding een stuk gecompliceerder en daar was ik niet op voorbereid. Net zoals Elska was ik in eerste instantie te overdonderd. Dochter is om 21:16 geboren, ik heb haar rond middernacht even gezien en de volgende ochtend toen ik wakker werd had ze haar eerste flesje kunstvoeding al op. Na twee dagen (!) heb ik zelf om een kolf gevraagd. En dit was ook in een bv-gecertificeerd ziekenhuis.
Pixymania, het klinkt alsof het helemaal goed gaat komen met jou! 100cc per borst heb ik trouwens ook nooit gehaald met kolven hoor. Ontzettend veel succes alvast!
woensdag 11 maart 2009 om 21:33
quote:TessTan schreef op 11 maart 2009 @ 21:27:
[...]
=ixymania, het klinkt alsof het helemaal goed gaat komen met jou! 100cc per borst heb ik trouwens ook nooit gehaald met kolven hoor. Ontzettend veel succes alvast!
Met zo'n naam kom ik er in ieder geval wel! Maar dat geeft helaas toch geen garanties. De vorige keer zou het ook helemaal goedgekomen moeten zijn met mijn inzet, maar daar dachten mijn melkklieren toch heul anders over.
@ Smollie
Ik ben er zo erg van overtuigd dat je zelf verantwoordelijk bent voor dingen. Je moet het niet van anderen af laten hangen. Sommige mensen noemen dat neurotisch
[...]
=ixymania, het klinkt alsof het helemaal goed gaat komen met jou! 100cc per borst heb ik trouwens ook nooit gehaald met kolven hoor. Ontzettend veel succes alvast!
Met zo'n naam kom ik er in ieder geval wel! Maar dat geeft helaas toch geen garanties. De vorige keer zou het ook helemaal goedgekomen moeten zijn met mijn inzet, maar daar dachten mijn melkklieren toch heul anders over.
@ Smollie
Ik ben er zo erg van overtuigd dat je zelf verantwoordelijk bent voor dingen. Je moet het niet van anderen af laten hangen. Sommige mensen noemen dat neurotisch
woensdag 11 maart 2009 om 21:38
Wat ik trouwens niet begrijp: 'de volgende ochtend toen ik wakker werd': ook een 'nieuwe moeder' weet toch dat je kind minstens iedere drie uur moet eten? En als je borstvoeding gaat geven, dat dat dus bij jou moet? Dus dan zet je toch een wekker of laat je je waarschuwen door een zuster?
(Maar ik ben nogal een bijter, denk ik - ik ben toen gewoon zelf met de rolstoel naar boven gegaan om 3 uur 's nachts. De zuster wilde me door laten slapen 'omdat ik het nog druk genoeg ging krijgen'. Duh! Dat is nou eenmaal zo als je een pasgeboren baby hebt. Ik ben nou moeder, er is iemand afhankelijk van mij. Wat nou doorslapen?! - daar was ik wél verontwaardigd over.)
(Maar ik ben nogal een bijter, denk ik - ik ben toen gewoon zelf met de rolstoel naar boven gegaan om 3 uur 's nachts. De zuster wilde me door laten slapen 'omdat ik het nog druk genoeg ging krijgen'. Duh! Dat is nou eenmaal zo als je een pasgeboren baby hebt. Ik ben nou moeder, er is iemand afhankelijk van mij. Wat nou doorslapen?! - daar was ik wél verontwaardigd over.)
woensdag 11 maart 2009 om 21:39
Hoe ik daar nu weer bij kom....
Tja, je melkklieren moeten inderdaad ook gewoon meewerken. En dat is iets waar je helaas (weinig tot) geen invloed op hebt.
Wat ik me trouwens afvroeg, als je wordt ingeleid of een geplande keizersnede krijgt, heeft het dan zin om een paar dagen ervoor al een aantal keren kort te kolven om zodoende de productie op gang te brengen?
Tja, je melkklieren moeten inderdaad ook gewoon meewerken. En dat is iets waar je helaas (weinig tot) geen invloed op hebt.
Wat ik me trouwens afvroeg, als je wordt ingeleid of een geplande keizersnede krijgt, heeft het dan zin om een paar dagen ervoor al een aantal keren kort te kolven om zodoende de productie op gang te brengen?
woensdag 11 maart 2009 om 21:44
Pixymama, ik moet je het antwoord op die vraag schuldig blijven... Ik weet het gewoonweg niet waarom ik dat niet heb gedacht. Op dat moment was ik nog echt van de wereld en letterlijk en figuurlijk verdoofd. Het kwam gewoon niet in me op ofzo? Ik weet het echt niet. Nu zou ik ook zeggen, 'dan ga je er toch gewoon naar toe'. Het klinkt misschien stom, maar op dat moment had ik ook nog totaal niet het idee moeder te zijn. Ik had dochter maar heel even gezien.
woensdag 11 maart 2009 om 21:47
O ja, nu schiet me weer te binnen dat dochter door de bevalling hoofdpijn had en misselijk was dus dat ze haar ook zouden laten slapen. Maar goed, dan nog. Ik had inderdaad assertiever kunnen/moeten zijn.
Mijn hele verhaal staat ook nog ergens in dit topic. Ik ga nu teveel schrijf en typfouten maken dus ik ga maar eens naar bed!
Mijn hele verhaal staat ook nog ergens in dit topic. Ik ga nu teveel schrijf en typfouten maken dus ik ga maar eens naar bed!
woensdag 11 maart 2009 om 21:47
quote:TessTan schreef op 11 maart 2009 @ 21:44:
Pixymama, ik moet je het antwoord op die vraag schuldig blijven... Ik weet het gewoonweg niet waarom ik dat niet heb gedacht. Op dat moment was ik nog echt van de wereld en letterlijk en figuurlijk verdoofd. Het kwam gewoon niet in me op ofzo? Ik weet het echt niet. Nu zou ik ook zeggen, 'dan ga je er toch gewoon naar toe'. Het klinkt misschien stom, maar op dat moment had ik ook nog totaal niet het idee moeder te zijn. Ik had dochter maar heel even gezien.
Wel heel erg balen, dat het dan zo gelopen is. Gelukkig heeft je kindje nog 12 weken van jou kunnen eten!
Mijn eerste woorden toen ik zoon op mijn buik had waren: 'Nu zijn we papa en mama.' Dus ik had dat gevoel wél meteen. Misschien dat dat scheelt.
Pixymama, ik moet je het antwoord op die vraag schuldig blijven... Ik weet het gewoonweg niet waarom ik dat niet heb gedacht. Op dat moment was ik nog echt van de wereld en letterlijk en figuurlijk verdoofd. Het kwam gewoon niet in me op ofzo? Ik weet het echt niet. Nu zou ik ook zeggen, 'dan ga je er toch gewoon naar toe'. Het klinkt misschien stom, maar op dat moment had ik ook nog totaal niet het idee moeder te zijn. Ik had dochter maar heel even gezien.
Wel heel erg balen, dat het dan zo gelopen is. Gelukkig heeft je kindje nog 12 weken van jou kunnen eten!
Mijn eerste woorden toen ik zoon op mijn buik had waren: 'Nu zijn we papa en mama.' Dus ik had dat gevoel wél meteen. Misschien dat dat scheelt.
woensdag 11 maart 2009 om 21:47
Pixy, je bent inderdaad wel een doorbijtertje hoor! Want ik snap TessTan wel. Volgens mij duurde haar bevalling een dag of 5 (toch?) en ik kan me zo voorstellen dat ze daarna zo enorm uitgeput was dat haar eerste zorg haar slaap was, voor haar kind werd tenslotte wel gezorgd.
Dit gaat heel ego klinken, maar toen ik in de kraamweek aan het herstellen was van de keizersnee en ook nog een darminfectie kreeg, dacht ik niet: "ik moet elke 3 uur de wekker zetten want ik moet mijn kind aanleggen". Nee, ik dacht: "laat mij slapen, want ik moet beter worden!". Ik kon me werkelijk alleen op mijzelf richten en had eigenlijk iemand anders nodig die de bv voorop zou stellen. En die iemand was er niet. De verpleging legde haar aan als ze huilde, werkte dat niet, dan kreeg ze kv. En ik was te zwak om te protesteren. Ik weet niet of het bij Tess ook zo was, maar zo was het voor mij.
Dit gaat heel ego klinken, maar toen ik in de kraamweek aan het herstellen was van de keizersnee en ook nog een darminfectie kreeg, dacht ik niet: "ik moet elke 3 uur de wekker zetten want ik moet mijn kind aanleggen". Nee, ik dacht: "laat mij slapen, want ik moet beter worden!". Ik kon me werkelijk alleen op mijzelf richten en had eigenlijk iemand anders nodig die de bv voorop zou stellen. En die iemand was er niet. De verpleging legde haar aan als ze huilde, werkte dat niet, dan kreeg ze kv. En ik was te zwak om te protesteren. Ik weet niet of het bij Tess ook zo was, maar zo was het voor mij.
woensdag 11 maart 2009 om 21:51
quote:elska schreef op 11 maart 2009 @ 21:47:
Pixy, je bent inderdaad wel een doorbijtertje hoor! Want ik snap TessTan wel. Volgens mij duurde haar bevalling een dag of 5 (toch?) en ik kan me zo voorstellen dat ze daarna zo enorm uitgeput was dat haar eerste zorg haar slaap was, voor haar kind werd tenslotte wel gezorgd.
Dit gaat heel ego klinken, maar toen ik in de kraamweek aan het herstellen was van de keizersnee en ook nog een darminfectie kreeg, dacht ik niet: "ik moet elke 3 uur de wekker zetten want ik moet mijn kind aanleggen". Nee, ik dacht: "laat mij slapen, want ik moet beter worden!". Ik kon me werkelijk alleen op mijzelf richten en had eigenlijk iemand anders nodig die de bv voorop zou stellen. En die iemand was er niet. De verpleging legde haar aan als ze huilde, werkte dat niet, dan kreeg ze kv. En ik was te zwak om te protesteren. Ik weet niet of het bij Tess ook zo was, maar zo was het voor mij. Ik weet het, ik ben ook erg streng. Maar het ligt me ook zo na aan het hart - ik ben zo jaloers op vrouwen die wel melk aanmaken en die er zo gemakkelijk mee omgaan (waaronder ik jullie absolúút niet schaar!!!!) en ik zou zo graag willen dat het dit keer anders loopt dat ik soms nogal ongenuanceerd uit de hoek kan komen. Sorry daarvoor, ik wil jullie gevallen helemaal niet bagatelliseren of jullie ergens op aanvallen.
Pixy, je bent inderdaad wel een doorbijtertje hoor! Want ik snap TessTan wel. Volgens mij duurde haar bevalling een dag of 5 (toch?) en ik kan me zo voorstellen dat ze daarna zo enorm uitgeput was dat haar eerste zorg haar slaap was, voor haar kind werd tenslotte wel gezorgd.
Dit gaat heel ego klinken, maar toen ik in de kraamweek aan het herstellen was van de keizersnee en ook nog een darminfectie kreeg, dacht ik niet: "ik moet elke 3 uur de wekker zetten want ik moet mijn kind aanleggen". Nee, ik dacht: "laat mij slapen, want ik moet beter worden!". Ik kon me werkelijk alleen op mijzelf richten en had eigenlijk iemand anders nodig die de bv voorop zou stellen. En die iemand was er niet. De verpleging legde haar aan als ze huilde, werkte dat niet, dan kreeg ze kv. En ik was te zwak om te protesteren. Ik weet niet of het bij Tess ook zo was, maar zo was het voor mij. Ik weet het, ik ben ook erg streng. Maar het ligt me ook zo na aan het hart - ik ben zo jaloers op vrouwen die wel melk aanmaken en die er zo gemakkelijk mee omgaan (waaronder ik jullie absolúút niet schaar!!!!) en ik zou zo graag willen dat het dit keer anders loopt dat ik soms nogal ongenuanceerd uit de hoek kan komen. Sorry daarvoor, ik wil jullie gevallen helemaal niet bagatelliseren of jullie ergens op aanvallen.
woensdag 11 maart 2009 om 21:53
Wat Elska zegt dus.
Pixymama, mijn bevalling is op zo'n gekke manier gelopen dat ik op het laatst het idee had dat het een beetje buiten mij om ging. Dochter heeft de eerste vier dagen van haar leventje aan allerlei draadjes op de highcare gelegen en ik was de eerste dagen niet in staat om zelf heel vaak naar haar toe te gaan. Op het moment dat mijn dochter in haar bedje mijn kamer op werd gereden had ik pas het idee moeder te worden en toen kwamen bij mij ook pas de tranen. Maar goed, zoals ik al zei, mijn verhaal staat al ergens in dit topic en ik ging naar bed.
Ik ben wel erg benieuwd hoe het nu bij jou gaat!
Pixymama, mijn bevalling is op zo'n gekke manier gelopen dat ik op het laatst het idee had dat het een beetje buiten mij om ging. Dochter heeft de eerste vier dagen van haar leventje aan allerlei draadjes op de highcare gelegen en ik was de eerste dagen niet in staat om zelf heel vaak naar haar toe te gaan. Op het moment dat mijn dochter in haar bedje mijn kamer op werd gereden had ik pas het idee moeder te worden en toen kwamen bij mij ook pas de tranen. Maar goed, zoals ik al zei, mijn verhaal staat al ergens in dit topic en ik ging naar bed.
Ik ben wel erg benieuwd hoe het nu bij jou gaat!
woensdag 11 maart 2009 om 21:55
woensdag 11 maart 2009 om 21:58
quote:TessTan schreef op 11 maart 2009 @ 21:55:
Nog even een toevoeging: borstvoeding was direct na de geboorte inderdaad niet het eerste waar ik aan dacht. Er waren andere prioriteiten; of dochter en ik het er allebei zonder kleerscheuren vanaf gingen brengen.
De druk wordt nu wel erg opgevoerd voor Pixymama! Nogmaals sorry! Ik bedoelde mijn ongenuanceerde en harde veroordeling ook vooral vrouwen die een 'gemakkelijke' of 'normale' bevalling achter de rug hebben. Wat trouwens ook al niet aardig is.
Nog even een toevoeging: borstvoeding was direct na de geboorte inderdaad niet het eerste waar ik aan dacht. Er waren andere prioriteiten; of dochter en ik het er allebei zonder kleerscheuren vanaf gingen brengen.
De druk wordt nu wel erg opgevoerd voor Pixymama! Nogmaals sorry! Ik bedoelde mijn ongenuanceerde en harde veroordeling ook vooral vrouwen die een 'gemakkelijke' of 'normale' bevalling achter de rug hebben. Wat trouwens ook al niet aardig is.
woensdag 11 maart 2009 om 22:04
Maakt niet uit hoor. Ik ben zelf ook weleens jaloers op vrouwen met een bevalling uit het boekje die op dag twee al melk rondspuiten (en dan na drie weken stoppen met borstvoeding omdat het ook wel makkelijk is als manlief 's nachts een voeding kan doen ).
Maar goed, ik hoop dat je melkklieren de druk ook aanvoelen en gewoon gaan werken!
Maar goed, ik hoop dat je melkklieren de druk ook aanvoelen en gewoon gaan werken!
