Kinderen
alle pijlers
Botsing met puber
zondag 21 september 2008 om 22:34
Na deze zomervakantie is mijn jongste naar de eerste klas van de middelbare school gegaan.
Met het openen van de schoolpoorten heeft hij besloten dat hij groot en stoer is, en dat uit zich in eigenwijsheid, niet luisteren en altijd het laatste woord willen hebben, en alles spreekt hij tegen.
Elk weerwoord begint met 'maar' op verontwaardigde toon en gaat vergezeld van een verongelijkt gezicht.
Zoekt aansluiting bij raddraaiers uit de klas en wil 's avonds de straat op.
De eerste week was ik verrast, de tweede week raakte ik geïrriteerd, en vanavond ben ik ontploft.
Het is een overgang, hij is onzeker, hij krijgt allemaal nieuwe indrukken, wisselen van lokaal, een docent per vak, een locker, hij is brugklasser, een zware tas, huiswerk en een vol rooster.
Ik weet het allemaal best, en hou er ook rekening mee.
Geeft hem tips, niet dat hij ze moet volgen, ik zeg hem: hou het in gedachten, en neem het in overweging. Ik denk dat je er iets aan kan hebben, maar jíj moet dat ook vinden.
Agenda en huiswerk. Hij gaat er (naar mijn mening) te nonchalant mee om.
Is spullen steeds kwijt, terwijl we samen overal een vaste plek voor bedacht hebben.
Hij is al diverse malen spullen vergeten in te pakken en mee te nemen, ik heb hem al meerdere keren net op het nippertje terug kunnen halen omdat zijn brood nog op het aanrecht lag.
Ik heb hem opgedragen zijn tas 's avonds in te pakken, omdat het 's morgens opzoeken van de spullen niet handig is.
Daar had hij helemaal geen zin in, maar ik heb gezegd dat het MOEST, omdat in de voorgaande weken er steeds stress om was in de ochtend.
Stampend verdween hij naar boven, elke tree van de trap moest het ontgelden en de lamp schudde aan het plafond toen hij door zijn kamer liep.
Ik heb dit genegeerd.
Het stampen werd erger, en ondertussen hoorde ik dat hij met zijn boeken aan het gooien was.
Ik ben naar hem toe gegaan om te vragen wat de reden van die herrie was en het bleek dat hij een schrift kwijt was, zo schreeuwde hij mij toe.
Ik probeer hem al drie weken ertoe te bewegen zijn schoolspullen bij elkaar in zijn bureau te bewaren, maar nog steeds lag alles door het hele huis verspreid.
Ik heb hem gezegd dat vanaf NU hij van mij instrukties krijgt, die hij gaat opvolgen, of hij dat nou wil of niet.
Zo heb ik hem het huis door gedirigeerd: alle schoolspullen verzamelen, en meenemen naar zijn kamer.
Daar hebben we stapels gemaakt en soort bij soort in de kast gelegd.
Ook dit ging gooiend en smijtend, dus heb ik hem gezegd dat als er iets stuk zou gaan hierdoor, hij zelf een nieuw exemplaar zou moeten betalen.
Het schrift dat hij niet vinden kon, was hierna nog niet boven water gekomen.
Ondertussen nog steeds maar vloeken en tieren, en ik ben beneden nog overal gaan zoeken, maar niks te vinden.
Uiteindelijk bleek het schrift in zijn bed te liggen, tussen zijn dekbed.
Dat was niet zijn schuld, hij had het daar niet neergelegd.
Wie dan wel? vroeg ik, inmiddels al aardig tegen het kookpunt, Ik soms? Dát beweer ik niet, dát maak jij ervan. Hij wilde weglopen, waarbij hij bijna een glazen vitrine kast omver liep.
Toen ben ik uit mijn vel gesprongen: "Kom jij eens terug, jij kleine kl**tzak.... heb ik geroepen.
Hij begon te huilen: "Ja, noem me maar een kl**tzak, want dat ben ik toch? Ik kan niks, ik doe niks goed, enz. enz.
Ik heb er spijt van dat ik dat gezegd heb, en dat heb ik ook gezegd, maar wel met een maar....waarom luistert hij niet naar wat ik te zeggen heb. Ik zeg het om hem te helpen, niet om hem dwars te zitten. En waarom, als dingen niet lukken, komt hij niet naar me toe, dan zoeken we een oplossing. Waarom alles zo op laten lopen tot het een probleem is geworden. En dan nog: heeft hij werkelijk een probleem, dan kan dat ook verholpen worden.
Het is niet nodig dat hij zichzelf zo overstuur maakt om een schrift, hij doet het zichzelf zo aan.
Dan denk ik jij kleine kl**tzak, en ik weet dat het niet goed is, maar ik ben ook driftig en dan zeg ik het toch.
Ik schiet echt niet gauw uit mijn slof.
Maar als ik dat nu al heb na amper een maand middelbare school.
Ik heb echt het gevoel dat ik er bij hem bovenop moet zitten om hem in het gareel te houden, omdat hij me binnen de kortste keren ontglipt.
Zijn er meer pubermoeders hier?
Herkenning?
Met het openen van de schoolpoorten heeft hij besloten dat hij groot en stoer is, en dat uit zich in eigenwijsheid, niet luisteren en altijd het laatste woord willen hebben, en alles spreekt hij tegen.
Elk weerwoord begint met 'maar' op verontwaardigde toon en gaat vergezeld van een verongelijkt gezicht.
Zoekt aansluiting bij raddraaiers uit de klas en wil 's avonds de straat op.
De eerste week was ik verrast, de tweede week raakte ik geïrriteerd, en vanavond ben ik ontploft.
Het is een overgang, hij is onzeker, hij krijgt allemaal nieuwe indrukken, wisselen van lokaal, een docent per vak, een locker, hij is brugklasser, een zware tas, huiswerk en een vol rooster.
Ik weet het allemaal best, en hou er ook rekening mee.
Geeft hem tips, niet dat hij ze moet volgen, ik zeg hem: hou het in gedachten, en neem het in overweging. Ik denk dat je er iets aan kan hebben, maar jíj moet dat ook vinden.
Agenda en huiswerk. Hij gaat er (naar mijn mening) te nonchalant mee om.
Is spullen steeds kwijt, terwijl we samen overal een vaste plek voor bedacht hebben.
Hij is al diverse malen spullen vergeten in te pakken en mee te nemen, ik heb hem al meerdere keren net op het nippertje terug kunnen halen omdat zijn brood nog op het aanrecht lag.
Ik heb hem opgedragen zijn tas 's avonds in te pakken, omdat het 's morgens opzoeken van de spullen niet handig is.
Daar had hij helemaal geen zin in, maar ik heb gezegd dat het MOEST, omdat in de voorgaande weken er steeds stress om was in de ochtend.
Stampend verdween hij naar boven, elke tree van de trap moest het ontgelden en de lamp schudde aan het plafond toen hij door zijn kamer liep.
Ik heb dit genegeerd.
Het stampen werd erger, en ondertussen hoorde ik dat hij met zijn boeken aan het gooien was.
Ik ben naar hem toe gegaan om te vragen wat de reden van die herrie was en het bleek dat hij een schrift kwijt was, zo schreeuwde hij mij toe.
Ik probeer hem al drie weken ertoe te bewegen zijn schoolspullen bij elkaar in zijn bureau te bewaren, maar nog steeds lag alles door het hele huis verspreid.
Ik heb hem gezegd dat vanaf NU hij van mij instrukties krijgt, die hij gaat opvolgen, of hij dat nou wil of niet.
Zo heb ik hem het huis door gedirigeerd: alle schoolspullen verzamelen, en meenemen naar zijn kamer.
Daar hebben we stapels gemaakt en soort bij soort in de kast gelegd.
Ook dit ging gooiend en smijtend, dus heb ik hem gezegd dat als er iets stuk zou gaan hierdoor, hij zelf een nieuw exemplaar zou moeten betalen.
Het schrift dat hij niet vinden kon, was hierna nog niet boven water gekomen.
Ondertussen nog steeds maar vloeken en tieren, en ik ben beneden nog overal gaan zoeken, maar niks te vinden.
Uiteindelijk bleek het schrift in zijn bed te liggen, tussen zijn dekbed.
Dat was niet zijn schuld, hij had het daar niet neergelegd.
Wie dan wel? vroeg ik, inmiddels al aardig tegen het kookpunt, Ik soms? Dát beweer ik niet, dát maak jij ervan. Hij wilde weglopen, waarbij hij bijna een glazen vitrine kast omver liep.
Toen ben ik uit mijn vel gesprongen: "Kom jij eens terug, jij kleine kl**tzak.... heb ik geroepen.
Hij begon te huilen: "Ja, noem me maar een kl**tzak, want dat ben ik toch? Ik kan niks, ik doe niks goed, enz. enz.
Ik heb er spijt van dat ik dat gezegd heb, en dat heb ik ook gezegd, maar wel met een maar....waarom luistert hij niet naar wat ik te zeggen heb. Ik zeg het om hem te helpen, niet om hem dwars te zitten. En waarom, als dingen niet lukken, komt hij niet naar me toe, dan zoeken we een oplossing. Waarom alles zo op laten lopen tot het een probleem is geworden. En dan nog: heeft hij werkelijk een probleem, dan kan dat ook verholpen worden.
Het is niet nodig dat hij zichzelf zo overstuur maakt om een schrift, hij doet het zichzelf zo aan.
Dan denk ik jij kleine kl**tzak, en ik weet dat het niet goed is, maar ik ben ook driftig en dan zeg ik het toch.
Ik schiet echt niet gauw uit mijn slof.
Maar als ik dat nu al heb na amper een maand middelbare school.
Ik heb echt het gevoel dat ik er bij hem bovenop moet zitten om hem in het gareel te houden, omdat hij me binnen de kortste keren ontglipt.
Zijn er meer pubermoeders hier?
Herkenning?
zondag 21 september 2008 om 23:03
Of er moet ineens een werkstuk uit geprint worden een avond van te voren en dan is de inkt op en dan verwachten ze dat je zomaar inkt hebt liggen, terwijl je al tijden aangeeft dat de inkt op raakt en dat ze nieuwe moeten gaan halen.
Nu kan ineens moeders bij de buren gaan vragen of er even wat uitgeprint mag worden pfff want zelf durven ze niet.
Nu kan ineens moeders bij de buren gaan vragen of er even wat uitgeprint mag worden pfff want zelf durven ze niet.
zondag 21 september 2008 om 23:14
zondag 21 september 2008 om 23:21
Je kunt hem ook op z'n bek laten gaan? Ipv alles voor te willen zijn? Dan leert ie toch echt sneller hoor.
En je kind voor kleine klootzak uitschelden als alles wijst op verwarring en onzekerheid...en jij het blijkbaar niet meer kan aankan. Dan laat je jezelf wel een beetje kennen al snap ik dat het menselijk is.
En je kind voor kleine klootzak uitschelden als alles wijst op verwarring en onzekerheid...en jij het blijkbaar niet meer kan aankan. Dan laat je jezelf wel een beetje kennen al snap ik dat het menselijk is.
zondag 21 september 2008 om 23:24
Hahahaha, dames, ik moet zooooooooo om jullie verhalen lachen! Ik krijg er helemaal zin van in de puberteit, hahaha. (Tegen die tijd kan ik het monster wel killen natuurlijk, maar zo om te lezen is het ook wel erg aandoenlijk hoor. Puberjochies zijn zo schattig in al hun onredelijkheid, onhandigheid en irritantheid.)
Am Yisrael Chai!
zondag 21 september 2008 om 23:38
Blij dat jij mij wél " vet " vindt , Milo ; mijn kinderen al lang niet meer .
Hoe ik dat zo zeker weet ? Ik heb de proef op de som genomen in een hippe winkel .
Ik heb een trui opgehouden " kijk eens , vind je dát wat ? " en ogenrollen en " tsssssk, nee tuurlijk niet " was mijn deel .
Ik schoot - gepokt en gemazeld als ik ben - een uberhippe verkoper aan en verzocht hem zoon bij te staan met zijn modieuze uptodate inzichten én ( fluisterend ) of hij even de trui aan wilde prijzen .
En ja hoor.............
Elk kledingstuk waar ik blij van werd werd afgekeurd . Ik maak me daar al lang niet meer druk om ; het moet wasbaar en enigszins betaalbaar zijn .
Tip om alsnog een hele leuke moeder gevonden te worden om mee te winkelen ?
Neem één kledingstuk minder mee naar de kassa dan je van plan bent om te kopen en zeg dan als je op het punt van betalen staat ; ' vond je die .... écht zo leuk ? Nou, vooruit , ga maar halen "
Hoe ik dat zo zeker weet ? Ik heb de proef op de som genomen in een hippe winkel .
Ik heb een trui opgehouden " kijk eens , vind je dát wat ? " en ogenrollen en " tsssssk, nee tuurlijk niet " was mijn deel .
Ik schoot - gepokt en gemazeld als ik ben - een uberhippe verkoper aan en verzocht hem zoon bij te staan met zijn modieuze uptodate inzichten én ( fluisterend ) of hij even de trui aan wilde prijzen .
En ja hoor.............
Elk kledingstuk waar ik blij van werd werd afgekeurd . Ik maak me daar al lang niet meer druk om ; het moet wasbaar en enigszins betaalbaar zijn .
Tip om alsnog een hele leuke moeder gevonden te worden om mee te winkelen ?
Neem één kledingstuk minder mee naar de kassa dan je van plan bent om te kopen en zeg dan als je op het punt van betalen staat ; ' vond je die .... écht zo leuk ? Nou, vooruit , ga maar halen "
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 21 september 2008 om 23:51
zondag 21 september 2008 om 23:53
quote:blijfgewoonbianca schreef op 21 september 2008 @ 23:38:
Tip om alsnog een hele leuke moeder gevonden te worden om mee te winkelen ?
Neem één kledingstuk minder mee naar de kassa dan je van plan bent om te kopen en zeg dan als je op het punt van betalen staat ; ' vond je die .... écht zo leuk ? Nou, vooruit , ga maar halen "Fantastisch !! Serious goed om gelachen
Tip om alsnog een hele leuke moeder gevonden te worden om mee te winkelen ?
Neem één kledingstuk minder mee naar de kassa dan je van plan bent om te kopen en zeg dan als je op het punt van betalen staat ; ' vond je die .... écht zo leuk ? Nou, vooruit , ga maar halen "Fantastisch !! Serious goed om gelachen
maandag 22 september 2008 om 00:00
maandag 22 september 2008 om 00:11
quote:Gaeta schreef op 22 september 2008 @ 00:00:
Perel,
buiten al de herkenning en glimlach die het teweeg brengt, ik snap je frustratie omdat je door wilt dringen en omdat jij weet dat je het beter weet en hem wilt behoeden en beschermen etc. Maar hij zoekt zijn eigen weg en doet dat op zijn manier. Die ongetwijfeld anders is dan de jouwe .
Oké, nou ik dit weer lees word ik makkelijker vanaf morgen of over een paar weken. Dank je Gaeta.
Want ja, ik deed het vroeger eigenlijk ook allemaal zelf. Leren, tas inpakken, brood smeren. En de rest!
Perel,
buiten al de herkenning en glimlach die het teweeg brengt, ik snap je frustratie omdat je door wilt dringen en omdat jij weet dat je het beter weet en hem wilt behoeden en beschermen etc. Maar hij zoekt zijn eigen weg en doet dat op zijn manier. Die ongetwijfeld anders is dan de jouwe .
Oké, nou ik dit weer lees word ik makkelijker vanaf morgen of over een paar weken. Dank je Gaeta.
Want ja, ik deed het vroeger eigenlijk ook allemaal zelf. Leren, tas inpakken, brood smeren. En de rest!
maandag 22 september 2008 om 02:49
heb de reacties niet gelezen dus misschien ben ik mosterd.
maar wat je van hem verwacht, namelijk dat hij luistert en al die andere verwachtingen die je beschrijft van hem, die gaan de komende 5 jaar niet uitkomen met een beetje pech.
hij is aan het puberen. en daar hoort dit gedrag bij. niet dat je dat moet goedkeuren, maar ontploffen heeft echt geen enkele zin en er bovenop zitten werkt alleen maar averrechts.
hij zoekt grenzen, die moet je geven. neutraal en objectief. als hij ze overschrijdt, geef je consequenties. help hem waar het kan, maar hij zal zelf moeten leren dat zijn eigen gedrag consequenties heeft. anders leert hij dat nooit.
en verder, pick your battles. leg niet op elke slak zout, maar bedenk goed welke dingen je wel van hem kan en verwachten en die haalbaar zijn, en welke niet. tuurlijk, school is belangrijk. daarvoor moet hij zijn spullen bij hebben. maar bedenk een manier waarop dit wel lukt, zonder dat jij het hele huis hoeft te onderzoeken op kwijtgeraakte schriften en ruzie met hem krijg.
en het is rot als hij een jaar blijft zitten, maar het is niet het einde van de wereld. zet er een beloningssysteem op wat bij hem past, dat helpt vaak net wat beter dan straffen...
maar wat je van hem verwacht, namelijk dat hij luistert en al die andere verwachtingen die je beschrijft van hem, die gaan de komende 5 jaar niet uitkomen met een beetje pech.
hij is aan het puberen. en daar hoort dit gedrag bij. niet dat je dat moet goedkeuren, maar ontploffen heeft echt geen enkele zin en er bovenop zitten werkt alleen maar averrechts.
hij zoekt grenzen, die moet je geven. neutraal en objectief. als hij ze overschrijdt, geef je consequenties. help hem waar het kan, maar hij zal zelf moeten leren dat zijn eigen gedrag consequenties heeft. anders leert hij dat nooit.
en verder, pick your battles. leg niet op elke slak zout, maar bedenk goed welke dingen je wel van hem kan en verwachten en die haalbaar zijn, en welke niet. tuurlijk, school is belangrijk. daarvoor moet hij zijn spullen bij hebben. maar bedenk een manier waarop dit wel lukt, zonder dat jij het hele huis hoeft te onderzoeken op kwijtgeraakte schriften en ruzie met hem krijg.
en het is rot als hij een jaar blijft zitten, maar het is niet het einde van de wereld. zet er een beloningssysteem op wat bij hem past, dat helpt vaak net wat beter dan straffen...
maandag 22 september 2008 om 06:47
En als je dan weer zucht om je puber, je best doet om hem makkelijker door het schoolleven te loodsen...dan ineens komen ze bij en pakken je vast om te zeggen dat ze toch van je houden ondanks dat je zo kan zeuren....
Herkenbaar van de kleren Bianc.....ik ga mee en hang een beetje tegen een rek aan en laat hem kiezen...trek mn beurs..betaal...en weer naar huis.
Ik heb het opgegeven om mijn keuze te laten merken want ik hed geen zin meer in rollende ogen...zuchten en kreunen omdat ik wel erg onmodieus ben....
Verdwaalde boeken en schriften komen op de plank terecht..en ook zn mp3...agenda...pennen...enz..enz..
Ik ga geen strijd meer maken om alles, ik heb hem de verantwoording gegeven over zijn leren....het maken van huiswerk...het op tijd afhebben van werkstukken want ik had geen zin in elke dag strijd en dat een jaartje of 5.
Geleerd heeft hij nog steeds niet maar het brengt wel meer rust in huis...
Herkenbaar van de kleren Bianc.....ik ga mee en hang een beetje tegen een rek aan en laat hem kiezen...trek mn beurs..betaal...en weer naar huis.
Ik heb het opgegeven om mijn keuze te laten merken want ik hed geen zin meer in rollende ogen...zuchten en kreunen omdat ik wel erg onmodieus ben....
Verdwaalde boeken en schriften komen op de plank terecht..en ook zn mp3...agenda...pennen...enz..enz..
Ik ga geen strijd meer maken om alles, ik heb hem de verantwoording gegeven over zijn leren....het maken van huiswerk...het op tijd afhebben van werkstukken want ik had geen zin in elke dag strijd en dat een jaartje of 5.
Geleerd heeft hij nog steeds niet maar het brengt wel meer rust in huis...
maandag 22 september 2008 om 08:02
Hoi hoi,
Ff kleine reactie van een VO docente. Hoe het er thuis aan toe gaat, weten we natuurlijk maar al te goed. Maar even een klein hart onder de riem? Zulke 'etters' en 'pubers' zijn het op school niet hoor. Daar zijn ze vaak nog heel netjes en meegaand. En hoor je ze vaak met trots over vader of moeder praten en opscheppen. Ik denk dan altijd: dat zouden je ouders eens moeten weten? Bij deze!
Ff kleine reactie van een VO docente. Hoe het er thuis aan toe gaat, weten we natuurlijk maar al te goed. Maar even een klein hart onder de riem? Zulke 'etters' en 'pubers' zijn het op school niet hoor. Daar zijn ze vaak nog heel netjes en meegaand. En hoor je ze vaak met trots over vader of moeder praten en opscheppen. Ik denk dan altijd: dat zouden je ouders eens moeten weten? Bij deze!
maandag 22 september 2008 om 08:16
Ik werk met pubers (met gedragsproblemen, dus wel een beetje anders). Vergeet niet dat deze periode voor hem heel erg onzeker, nieuw, spannend en onoverzichtelijk is. Wat nu even kan helpen is thuis dagelijks een moment te pakken (half uur/3 kwartier) waarin hij met school bezig moet zijn, huiswerk maken, tas inpakken/uitpakken, een moment waarop je hem kunt helpen met leren of overhoren) dagelijks bij voorkeur op hetzelfde tijdstip. Bij twijfel over de hoeveelhied huiswerk kun je even contact opnemen met school en vragen of ze even over zijn schouder mee kunnen kijken..Is hij klaar, kan hij dingen voor zichzelf doen. Het klinkt heel erg kinedrachtig en je zult verzet krijgen, maar eigenlijk roept hij er gewoon om dat je hem even aan de hand neemt en hem de eerste 3 maanden doorhelpt.. dan kent hij de werkwijze van school en zal het hem beter afgaan.. Zelfstandigheid is het streven maar je zult hem wel de handvatten moeten geven om het zelf te doen.
Misschien kun je hem uitleggen (niet op een moment dat je boos bent, maar samen op een terras achter een warme chocolade melk) dat je snapt dat de overgang moeilijk is, dat er veel van hem verwacht wordt en dat je niet tegen maar met hem bent.. dat er voor jou als ouder ook een andere fase is ingegaan en dat dat voor beide wennen is.. leg het hem uit..
Misschien kun je hem uitleggen (niet op een moment dat je boos bent, maar samen op een terras achter een warme chocolade melk) dat je snapt dat de overgang moeilijk is, dat er veel van hem verwacht wordt en dat je niet tegen maar met hem bent.. dat er voor jou als ouder ook een andere fase is ingegaan en dat dat voor beide wennen is.. leg het hem uit..
maandag 22 september 2008 om 08:31
Het ene kind pikt het wel op en het andere kind niet.
Mijn oudste had baat bij die aanpak....die deed het zoals het moest.
Alles op tijd klaar....haar buro netjes en overzichtelijk....
Mijn zoon is nu 16 en pikt het nog steeds niet op, hij is al die tijd zo makkelijk gebleven.
Waarschuwingen genoeg hoor...van Havo terug gezet naar het VMBO...elke keer te laat met dingen inleveren...gewoon geen zin in school.
Ik hoef niet te vertellen dat het 4 zware jaren waren.
Nu werkt hij 4 dagen en 1 dag naar school en hij is nu de liefste zoon die je maar kan hebben.
Ik vind het jammer want hij kan zo goed leren maar heeft er geen zin in en ik kan/kon praten als brugman maar het kwartje viel niet.
Nu heb ik het overgegeven en zijn we beide gelukkig.....
Mijn oudste had baat bij die aanpak....die deed het zoals het moest.
Alles op tijd klaar....haar buro netjes en overzichtelijk....
Mijn zoon is nu 16 en pikt het nog steeds niet op, hij is al die tijd zo makkelijk gebleven.
Waarschuwingen genoeg hoor...van Havo terug gezet naar het VMBO...elke keer te laat met dingen inleveren...gewoon geen zin in school.
Ik hoef niet te vertellen dat het 4 zware jaren waren.
Nu werkt hij 4 dagen en 1 dag naar school en hij is nu de liefste zoon die je maar kan hebben.
Ik vind het jammer want hij kan zo goed leren maar heeft er geen zin in en ik kan/kon praten als brugman maar het kwartje viel niet.
Nu heb ik het overgegeven en zijn we beide gelukkig.....
maandag 22 september 2008 om 08:31
Eén en al herkenbaarheid!
Hier ook in ieder geval één ding wat echt moet en dat is 's avonds die tas inpakken, is wel zo relaxed ontbijten en wakker worden in de vroege ochtend!
En dat uitprinten van werkstukken... hahaha...sjee, wat een gedeelde smart!
En idd wat een heerlijke reactie Palisander dat geeft de pubermoeders een goed gevoel!
De mijne, een 12-jarig dametje dat inmiddels in de 2de klas zit is al wel wat bijgetrokken.
Waar ze vorig jaar nog zowat achter me ging lopen in de winkelstraat, lopen we nu zo af en toe hand in hand!
Met een zwaar hart en lood in de schoenen laat ik haar steeds meer dingen zelf oplossen, geef haar het vertrouwen dat ik in haar geloof en dat het goed gaat en ik moet zeggen dat het werkt.
Ze wordt al een hele zelfstandige dame en denkt zelfs af en toe voor ipv na..
Dat kwijt raken van spullen blijft haar verantwoording (en is uiteraard 9 van de 10 keer mijn schuld) en soms mag ze dan mijn fiets mee als haar sleutels weer eens verdwenen zijn en dat brood smeren en in de tas stoppen dat doe ik dan nog steeds...
Hier ook in ieder geval één ding wat echt moet en dat is 's avonds die tas inpakken, is wel zo relaxed ontbijten en wakker worden in de vroege ochtend!
En dat uitprinten van werkstukken... hahaha...sjee, wat een gedeelde smart!
En idd wat een heerlijke reactie Palisander dat geeft de pubermoeders een goed gevoel!
De mijne, een 12-jarig dametje dat inmiddels in de 2de klas zit is al wel wat bijgetrokken.
Waar ze vorig jaar nog zowat achter me ging lopen in de winkelstraat, lopen we nu zo af en toe hand in hand!
Met een zwaar hart en lood in de schoenen laat ik haar steeds meer dingen zelf oplossen, geef haar het vertrouwen dat ik in haar geloof en dat het goed gaat en ik moet zeggen dat het werkt.
Ze wordt al een hele zelfstandige dame en denkt zelfs af en toe voor ipv na..
Dat kwijt raken van spullen blijft haar verantwoording (en is uiteraard 9 van de 10 keer mijn schuld) en soms mag ze dan mijn fiets mee als haar sleutels weer eens verdwenen zijn en dat brood smeren en in de tas stoppen dat doe ik dan nog steeds...
maandag 22 september 2008 om 09:12
quote:Palisander schreef op 22 september 2008 @ 08:02:
Hoi hoi,
Ff kleine reactie van een VO docente. Hoe het er thuis aan toe gaat, weten we natuurlijk maar al te goed. Maar even een klein hart onder de riem? Zulke 'etters' en 'pubers' zijn het op school niet hoor. Daar zijn ze vaak nog heel netjes en meegaand. En hoor je ze vaak met trots over vader of moeder praten en opscheppen. Ik denk dan altijd: dat zouden je ouders eens moeten weten? Bij deze!
eensch! ik werk ook in het vo en herken wat palisander zegt. bedenk verder dat je kind op school snel genoeg leert hoe belangrijk het is om zijn zaakjes op orde te hebben. vergeten spullen, onaf huiswerk, daar krijgen ze (in mijn lessen in elk geval) strafwerk of extra werk voor en dat willen ze natuurlijk niet. dus na een paar keer trial en error komt t vanzelf wel in orde.
probeer je kind ook eens te negeren als het op een botsing aankomt. laat m even afreageren op een voetbal ofzo en praat daarna met m, tijdens het eten of voor het naar bed gaan
Hoi hoi,
Ff kleine reactie van een VO docente. Hoe het er thuis aan toe gaat, weten we natuurlijk maar al te goed. Maar even een klein hart onder de riem? Zulke 'etters' en 'pubers' zijn het op school niet hoor. Daar zijn ze vaak nog heel netjes en meegaand. En hoor je ze vaak met trots over vader of moeder praten en opscheppen. Ik denk dan altijd: dat zouden je ouders eens moeten weten? Bij deze!
eensch! ik werk ook in het vo en herken wat palisander zegt. bedenk verder dat je kind op school snel genoeg leert hoe belangrijk het is om zijn zaakjes op orde te hebben. vergeten spullen, onaf huiswerk, daar krijgen ze (in mijn lessen in elk geval) strafwerk of extra werk voor en dat willen ze natuurlijk niet. dus na een paar keer trial en error komt t vanzelf wel in orde.
probeer je kind ook eens te negeren als het op een botsing aankomt. laat m even afreageren op een voetbal ofzo en praat daarna met m, tijdens het eten of voor het naar bed gaan
maandag 22 september 2008 om 09:38
quote:lieverdtie schreef op 21 september 2008 @ 23:03:
Of er moet ineens een werkstuk uit geprint worden een avond van te voren en dan is de inkt op en dan verwachten ze dat je zomaar inkt hebt liggen, terwijl je al tijden aangeeft dat de inkt op raakt en dat ze nieuwe moeten gaan halen.
Nu kan ineens moeders bij de buren gaan vragen of er even wat uitgeprint mag worden pfff want zelf durven ze niet.
wat een herkenning hier ...het hele topic trouwens een en al herkenning.
Toch ook wel fijn om te lezen trouwens hahah en manlief maar zeggen dat het hormonen zijn ( tja weet ik ook wel ) en dat ik rustig moet blijven ( ja weet ik ook maar lukt niet altijd hij ziet hem alleen savonds en is dan de brave zoon natuurlijk)
zoonlief en ik lijken enorm op elkaar ook niet echt een goede combi hoor tijdens pubertijd
het kost me enorm veel energie..veel meer nog als me druk maken maar probeer hem nu idd zelf tegen dingen aan te laten lopen...brood vergeten ...heb het de eerste week nog gebracht daarna...jammer dan heb je honger.
boeken kwijt en in de stress...sorry jouw probleem....
( al betrap ik mezelf er dan nog op dat ik als hij dan niet thuis is ff ga kijken en soms wat beter in het zicht leg...)
pubers...gelukkig gaat het over en dan is nummer 2 allang weer bezig natuurlijk..
Of er moet ineens een werkstuk uit geprint worden een avond van te voren en dan is de inkt op en dan verwachten ze dat je zomaar inkt hebt liggen, terwijl je al tijden aangeeft dat de inkt op raakt en dat ze nieuwe moeten gaan halen.
Nu kan ineens moeders bij de buren gaan vragen of er even wat uitgeprint mag worden pfff want zelf durven ze niet.
wat een herkenning hier ...het hele topic trouwens een en al herkenning.
Toch ook wel fijn om te lezen trouwens hahah en manlief maar zeggen dat het hormonen zijn ( tja weet ik ook wel ) en dat ik rustig moet blijven ( ja weet ik ook maar lukt niet altijd hij ziet hem alleen savonds en is dan de brave zoon natuurlijk)
zoonlief en ik lijken enorm op elkaar ook niet echt een goede combi hoor tijdens pubertijd
het kost me enorm veel energie..veel meer nog als me druk maken maar probeer hem nu idd zelf tegen dingen aan te laten lopen...brood vergeten ...heb het de eerste week nog gebracht daarna...jammer dan heb je honger.
boeken kwijt en in de stress...sorry jouw probleem....
( al betrap ik mezelf er dan nog op dat ik als hij dan niet thuis is ff ga kijken en soms wat beter in het zicht leg...)
pubers...gelukkig gaat het over en dan is nummer 2 allang weer bezig natuurlijk..
maandag 22 september 2008 om 09:50
Fijn om te lezen dat het niet alleen hier zo gaat.
Maar ik heb wel geleerd om haar zelf de dingen te laten oplossen, huiswerk niet gemaakt haar eigen probleem, dat is even wennen maar het heeft geholpen.
In een periode ineens flink gezakt met haar cijfers daar is ze toen zo van geschrokken dat ze nu heel zelfstandig alles op tijd af heeft en zorgt dat ze een planning heeft.
Maar ik heb wel geleerd om haar zelf de dingen te laten oplossen, huiswerk niet gemaakt haar eigen probleem, dat is even wennen maar het heeft geholpen.
In een periode ineens flink gezakt met haar cijfers daar is ze toen zo van geschrokken dat ze nu heel zelfstandig alles op tijd af heeft en zorgt dat ze een planning heeft.
