Kinderen
alle pijlers
Corrigerende tik
dinsdag 12 november 2019 om 19:32
Maar die stijl hoeft dus niet bij elk kind de juiste te zijn.
dinsdag 12 november 2019 om 19:35
Nee dat klopt. Zo heb ik absoluut geen ervaring met drift en durf echt niet met zekerheid te zeggen dat ik daar rustig en beheerst mee om zou gaan. De kans dat ik een driftkikker aan een arm aan de deurpost hang is beslist aanwezig, ik heb een enorme hekel aan driftige kinders.herfstappeltaart schreef: ↑12-11-2019 19:32Maar die stijl hoeft dus niet bij elk kind de juiste te zijn.
Maar goed, dat weet ik dus niet.
.
dinsdag 12 november 2019 om 19:36
Mijn vader draaide mijn oor erbij om en dat deed heel erg veel zeer, knalrood oor en het bleef nagloeien.herfstappeltaart schreef: ↑12-11-2019 19:31Nou mijn moeder pakte mij ook wel eens bij mijn oor hoor.Zo'n pijn deed dat niet.
Gewoon om de wens dat ik zou luisteren wat kracht bij te zetten.
Ander referentiekadertje dus
Vaders zijn in de regel ook wat sterker dan moeders vrees ik....
.
dinsdag 12 november 2019 om 19:39
Dat deed mijn moeder niet inderdaad. Gewoon even de oorschelp vastpakken en heen en weer schudden " wil je nu eens even heel snel luis-te-ren!"
dinsdag 12 november 2019 om 19:42
Hoe is de relatie met je vader in je latere leven geweest? Als ik dat mag vragen.
dinsdag 12 november 2019 om 20:21
Mijn moeder gaf mij weleens een ouderwetse schop onder mijn hol en ik moet zeggen dat het meer effect had dan de oeverloze preken daar werd ik nou kierewiet van en wat ik echt mishandeling vond dat was als ze door het huis aan het tieren was als ik iets had uitgevroten.
Vreselijk!
Geef mij 100x liever een mep of schop dan hebben we dat tenminste gehad en komt de boodschap ook aan.
Maar mijn moeder had er zelf altijd spijt van als ze mij fysiek corrigeerde omdat zij zelf ook werd geslagen door haar ouders maar dan heel extreem, totdat de striemen aan haar lijf stonden.
Mijn vader daarentegen uitte zich nooit fysiek omdat hij bang was voor zijn eigen kracht mijn vader is 2 meter 10 en ook behoorlijk in de breedte. Hij was meer van het uitdelen van straffen wat opzich ookwel goed werkte.
Voor beiden valt wat te zeggen.
Waar ik persoonlijk wat minder mee heb zijn ouders die alles tot in de puntjes uit willen beredeneren met hun kind die zich vreselijk misdraagt.
Het resultaat daarvan is inderdaad strontirritante kinderen die de boel terroriseren thuis en op school.
Je bewijst je kind daar echt geen dienst mee vaak.
Vreselijk!
Geef mij 100x liever een mep of schop dan hebben we dat tenminste gehad en komt de boodschap ook aan.
Maar mijn moeder had er zelf altijd spijt van als ze mij fysiek corrigeerde omdat zij zelf ook werd geslagen door haar ouders maar dan heel extreem, totdat de striemen aan haar lijf stonden.
Mijn vader daarentegen uitte zich nooit fysiek omdat hij bang was voor zijn eigen kracht mijn vader is 2 meter 10 en ook behoorlijk in de breedte. Hij was meer van het uitdelen van straffen wat opzich ookwel goed werkte.
Voor beiden valt wat te zeggen.
Waar ik persoonlijk wat minder mee heb zijn ouders die alles tot in de puntjes uit willen beredeneren met hun kind die zich vreselijk misdraagt.
Het resultaat daarvan is inderdaad strontirritante kinderen die de boel terroriseren thuis en op school.
Je bewijst je kind daar echt geen dienst mee vaak.
dinsdag 12 november 2019 om 21:08
Oh, ik zeg niet, dat ik het altijd gemakkelijk vindherfstappeltaart schreef: ↑12-11-2019 18:39Het is nu natuurlijk ook weer niet zo dat alle kinderen volgzame schatjes zijn he.
Ik had een megadriftige kleuter in huis die af en toe het bloed vanonder mijn nagels haalde.
Opvoeden is niet makkelijk en vereist een heleboel zelfkennis die je soms als (jonge) moeder nog niet hebt.
Ik kan me de wanhoop best voorstellen. Soms ben je als opvoeder ook gewoon ten einde raad en uitgeput.
Ik ken genoeg jonge moeders die soms de deur uit gaan en het kind even dumpen of bij vader achterlaten omdat ze anders niet voor zichtzelf instaan. En dan zijn dat nog de verstandige.
Ik heb alleen geen enkele drang om mijn kind pijn te doen
en ik vind het ook bizar, dat mijn ouders dat blijkbaar wel hadden.
dinsdag 12 november 2019 om 21:08
Ik verwoordde het verkeerd: ik bedoel bescheiden over de invloed die je hebt middels je opvoeding.
Jij lijkt een verband te suggereren tussen jouw opvoeding en hoe jouw kinderen zich gedragen. En dat dat te maken heeft met hoe goed jij het hebt aangepakt.
Daarin mogen mensen wat mij wel wat bescheidener worden, omdat ik denk dat die opvoeding zoveel invloed niet heeft.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
dinsdag 12 november 2019 om 21:11
mijn manier van opvoeden is:als iets niet stuk mag, zet ik het weg. Of inderdaad, kijk even sameniones schreef: ↑12-11-2019 18:50Ik was niet altijd voor rede vatbaar toen ik klein was. Ik weet nog dat ik niet aan een zilveren fotolijstje mocht komen, waarin een foto van mijzelf in zat. Ik zal iets van 5 zijn geweest of zo. Ma wilde dat ik er niet aan kwam omdat ze bang was dat ik het zou laten vallen of zo. Maar ik was stik nieuwsgierig en moest en zou het bekijken. En ….. KLEBENG! kapot! Nu denk ik, had ons ma het mij nu even laten bekijken in haar nabij zijn, in háár handen. Dan was dat lijstje nog heel geweest.
Ik begreep haar verboden ook niet altijd. Ze kon het wel uitleggen, maar ik nam het niet aan. Ik zou heus niet vallen/knoeien/kapot laten vallen/ enz. Wel dus.... Ik was eigenwijs.
Ook speelde ik vaak op plaatsen waar ik niet mocht komen. Omdat er bijvoorbeeld de andere kinderen speelden, omdat er meer ruimte was, omdat we ons er konden verstoppen. Ons ma wilde dat niet hebben, die vond dat gevaarlijk. En dan kon ik er een voor mijn oren krijgen. Of als ik een grote mond open trok. Dat kon ik als kind ook goed.
en als mijn kinderen buiten ergens heen gingen, waar ze niet heen mochten. Dan verspeelden ze daarmee de vrijheid om buiten te spelen. Want, die kun je dan blijkbaar niet aan. Blijk maar lekker binnen spelen.
dinsdag 12 november 2019 om 21:13
nee joh, geen preken, dat slaat ook nergens op (pun intended) gewoon even uitleggen, dat als je naar de snelweg wandelt, je dus niet meer buiten mag spelen. Wat je kunt het niet aan.Tintelfris schreef: ↑12-11-2019 20:21Mijn moeder gaf mij weleens een ouderwetse schop onder mijn hol en ik moet zeggen dat het meer effect had dan de oeverloze preken daar werd ik nou kierewiet van en wat ik echt mishandeling vond dat was als ze door het huis aan het tieren was als ik iets had uitgevroten.
Vreselijk!
Waar ik persoonlijk wat minder mee heb zijn ouders die alles tot in de puntjes uit willen beredeneren met hun kind die zich vreselijk misdraagt.
Het resultaat daarvan is inderdaad strontirritante kinderen die de boel terroriseren thuis en op school.
Je bewijst je kind daar echt geen dienst mee vaak.
en dat laatste is gewoon bewezen niet waar, uit onderzoek blijkt, dat kinderen die op school de boel terroriseren, de kinderen zijn die thuis te veel slaag krijgen. Dat zijn kleine vaatjes dynamiet, die frustratie moet eruit. Ze gaan dan naar klasgenoten doen, wat hun ouders doen.
Beetje wat een middelgrote hond doen naar een kleinere hond. Als hij een snauw van de top dog kreeg
dinsdag 12 november 2019 om 21:26
Ik kreeg vroeger ook weleens een tik.
Ik werd daar wel degelijk erg bang en onzeker van.
Mijn kinderen worden nooit gemept, getikt of bij de oren gegrepen. Er is altijd een andere manier om het op te lossen.
Ze mogen hier een mega tantrum hebben of uit hun stekker gaan. Ik ben er voor ze. Ik ga ze niet hun zin geven, maar ik toon wel begrip dat ze iets niet leuk vinden.
Mijn peuter bijt soms. Ja, dan ben ik heel streng. Maar daar hoef ik niet voor te schreeuwen en ik hoef zeker niet te meppen. Of haar af te branden, omdat ze gedrag vertoont wat ik niet wil. Leert peuter volgens mij alleen maar van dat agressie en geweld normale reacties zijn.
Ik werd daar wel degelijk erg bang en onzeker van.
Mijn kinderen worden nooit gemept, getikt of bij de oren gegrepen. Er is altijd een andere manier om het op te lossen.
Ze mogen hier een mega tantrum hebben of uit hun stekker gaan. Ik ben er voor ze. Ik ga ze niet hun zin geven, maar ik toon wel begrip dat ze iets niet leuk vinden.
Mijn peuter bijt soms. Ja, dan ben ik heel streng. Maar daar hoef ik niet voor te schreeuwen en ik hoef zeker niet te meppen. Of haar af te branden, omdat ze gedrag vertoont wat ik niet wil. Leert peuter volgens mij alleen maar van dat agressie en geweld normale reacties zijn.
dinsdag 12 november 2019 om 21:44
Er zal een verschil zitten tussen kinderen die compleet afgetuigd worden thuis en kinderen die een milde corrigerende mep krijgen.lilalinda schreef: ↑12-11-2019 21:13nee joh, geen preken, dat slaat ook nergens op (pun intended) gewoon even uitleggen, dat als je naar de snelweg wandelt, je dus niet meer buiten mag spelen. Wat je kunt het niet aan.
en dat laatste is gewoon bewezen niet waar, uit onderzoek blijkt, dat kinderen die op school de boel terroriseren, de kinderen zijn die thuis te veel slaag krijgen. Dat zijn kleine vaatjes dynamiet, die frustratie moet eruit. Ze gaan dan naar klasgenoten doen, wat hun ouders doen.
Beetje wat een middelgrote hond doen naar een kleinere hond. Als hij een snauw van de top dog kreeg
Mijn observatie is dat kinderen die zijn opgevoed met het laatste meer respect en fatsoen in hun mars hebben.
Het is een verschil van dag en nacht als je het vergelijkt met koters die een opvoeding mee krijgen dat ze overal inspraak in hebben en altijd een weerwoord klaar mogen hebben als zij worden gecorrigeerd.
Dat trekt zich door tot de strijd willen aangaan met juffen en meesters en als ze hun zin niet krijgen een tantrum gooien omdat ze van binnen behoefte hebben aan grenzen en geen slappe opvoeding waarin er met een kind gesproken wordt alsof het je mentale gelijke is.
Aangeven dat iets niet mag en gevolgen eraan verbinden bij ongehoorzaamheid vind ik verder een prima opvoedmethode.
dinsdag 12 november 2019 om 21:54
Ja, dat mag je zeker.
Het was moeizaam. Na de scheiding van mijn ouders ging hij in de slachtofferrol omdat mijn moeder hem verlaten had. Toen het weer wat beter met hem ging stortte hij zich los in allerlei sociale gebeurens en kreeg een nieuwe vriendin. Ik heb in die tijd wel eens met hem geprobeerd te praten over wat er vroeger gebeurde maar ik kreeg geen poot aan de grond. Vroeger was vroeger en daar stond een streep onder.
Toen ik 25 jaar oud was is hij overleden dus we hebben er nooit meer over kunnen praten. Het was wel goed zo, het was voor mij ook het einde van veel frustratie, ik wilde zo graag een goede relatie met hem!
Ik moet wel zeggen, voor zijn verdediging (een beetje), hij was een kampkind. Heeft als kleintje in een Jappenkamp gezeten. Nu ik groot en wijs(zer) ben weet ik dat hij niet anders kon, ik probeer hem te vergeven.
.
dinsdag 12 november 2019 om 21:58
Oh zo, excuus voor het verkeerd opvatten.Solomio schreef: ↑12-11-2019 21:08Ik verwoordde het verkeerd: ik bedoel bescheiden over de invloed die je hebt middels je opvoeding.
Jij lijkt een verband te suggereren tussen jouw opvoeding en hoe jouw kinderen zich gedragen. En dat dat te maken heeft met hoe goed jij het hebt aangepakt.
Daarin mogen mensen wat mij wel wat bescheidener worden, omdat ik denk dat die opvoeding zoveel invloed niet heeft.
Ja dat ben ik deels wel met je eens, daarom schrijf ik ook vaak van (op)voeden. Natuurlijk heeft mijn aanwezigheid invloed, ik heb ze een basis, heel veel liefde, normen en waarden meegegeven én ik leef voor. Natuurlijk doet dat iets, dat kan niet anders. Daar komt bij dat ik geloof dat kinderen hun ouders uitzoeken met een reden maar dat is een andere discussie.
Dat laatste wat je schrijft vind ik dan weer wél een taak van ouders, oog hebben voor de eigenheid van een kind en het niet door klapdeuren willen proppen waar het niet tussen past. Ik denk in die zin dat ouders vaker een negatievere invloed hebben dan persé een positieve...
.
dinsdag 12 november 2019 om 22:03
Heb jij zoveel meppende ouders in je kennissenkring? Of is je referentiekader behoorlijk summier?Tintelfris schreef: ↑12-11-2019 21:44Er zal een verschil zitten tussen kinderen die compleet afgetuigd worden thuis en kinderen die een milde corrigerende mep krijgen.
Mijn observatie is dat kinderen die zijn opgevoed met het laatste meer respect en fatsoen in hun mars hebben.
Ik denk heel veel eigen input in je postings te lezen.
En weer die "als je ze niet af en toe mept krijg je verwende rotkoters"
Niet best.
Heel niet best.
.
dinsdag 12 november 2019 om 22:10
Jij leest niet best.
En je verdraaid mijn woorden.
Ook niet opperbest.
dinsdag 12 november 2019 om 23:26
Tja, ik ben én niet streng en ook niet consequent. Je zult mij NOOIT 'omdat ik het zeg' horen zeggen tegen mijn kind. Of 'ik tel tot 3..' afschuwelijk vind ik dat.
Een kind is voor mij een gelijkwaardig mens, zoals mijn partner en ik, niets minder omdat het jonger is. Mijn kind wordt dus met respect behandeld. Ook bij driftbuien, die waren er als peuter doorlopend. Ja, er zijn regels, want ik ben een opvoeder, en een kind moet nog dingen leren. Maar kind mag daar álles over vragen en ik geef over alles uitleg. Er worden ook regels aangepast als ze er heel erg van baalt, er is altijd ruimte voor overleg. Ik schreeuw nooit, verhef nooit mijn stem. En ik ben héél temperamentvol, dus dit gaat gewoon op wilskracht. Ik communiceer wel heel duidelijk, en mijn eigen grenzen zijn ook heel duidelijk, ben niet bepaald type deurmat. Dit straal ik ook uit, dat hoef ik dus niet met allemaal machtsvertoon duidelijk te maken. Ik kan niet anders zeggen dan dat het er heel harmonieus aan toegaat hier thuis, ik vind opvoeden op dit moment echt niet zwaar.
Maar.
Ik ben het wel met Solomio eens dat niet elk kind hetzelfde nodig heeft. Ik heb weleens kinderen ontmoet die taalkundig veel minder ontwikkeld waren en veel meer fysiek georienteerd en die konden helemaal niets met mijn aanpak. Geen idee hoe ik daar mee om zou gaan als dat mijn kinderen waren.
Maar geweld en dreigen en onnodig autoritair gedrag keur ik altijd af. Ik zoe daar geen heil in, bij geen enkel kind.
Een kind is voor mij een gelijkwaardig mens, zoals mijn partner en ik, niets minder omdat het jonger is. Mijn kind wordt dus met respect behandeld. Ook bij driftbuien, die waren er als peuter doorlopend. Ja, er zijn regels, want ik ben een opvoeder, en een kind moet nog dingen leren. Maar kind mag daar álles over vragen en ik geef over alles uitleg. Er worden ook regels aangepast als ze er heel erg van baalt, er is altijd ruimte voor overleg. Ik schreeuw nooit, verhef nooit mijn stem. En ik ben héél temperamentvol, dus dit gaat gewoon op wilskracht. Ik communiceer wel heel duidelijk, en mijn eigen grenzen zijn ook heel duidelijk, ben niet bepaald type deurmat. Dit straal ik ook uit, dat hoef ik dus niet met allemaal machtsvertoon duidelijk te maken. Ik kan niet anders zeggen dan dat het er heel harmonieus aan toegaat hier thuis, ik vind opvoeden op dit moment echt niet zwaar.
Maar.
Ik ben het wel met Solomio eens dat niet elk kind hetzelfde nodig heeft. Ik heb weleens kinderen ontmoet die taalkundig veel minder ontwikkeld waren en veel meer fysiek georienteerd en die konden helemaal niets met mijn aanpak. Geen idee hoe ik daar mee om zou gaan als dat mijn kinderen waren.
Maar geweld en dreigen en onnodig autoritair gedrag keur ik altijd af. Ik zoe daar geen heil in, bij geen enkel kind.
woensdag 13 november 2019 om 06:12
Uit onderzoek blijkt echt, dat jouw observaties onjuist zijnTintelfris schreef: ↑12-11-2019 21:44Er zal een verschil zitten tussen kinderen die compleet afgetuigd worden thuis en kinderen die een milde corrigerende mep krijgen.
Mijn observatie is dat kinderen die zijn opgevoed met het laatste meer respect en fatsoen in hun mars hebben.
Het is een verschil van dag en nacht als je het vergelijkt met koters die een opvoeding mee krijgen dat ze overal inspraak in hebben en altijd een weerwoord klaar mogen hebben als zij worden gecorrigeerd.
Dat trekt zich door tot de strijd willen aangaan met juffen en meesters en als ze hun zin niet krijgen een tantrum gooien omdat ze van binnen behoefte hebben aan grenzen en geen slappe opvoeding waarin er met een kind gesproken wordt alsof het je mentale gelijke is.
Aangeven dat iets niet mag en gevolgen eraan verbinden bij ongehoorzaamheid vind ik verder een prima opvoedmethode.
woensdag 13 november 2019 om 06:56
Wow ik vind hier wel wat van.
Ik vind het vooral van weinig creativiteit getuigen als je écht niets anders weet te verzinnen dan een ‘corrigerende tik’ om je grenzen aan te geven. Onwetendheid vind ik er ook uit spreken. En onmacht.
Mijn moeder is serieus geslagen door haar moeder en ze heeft gezworen dat zelf nooit te doen. Dat is haar gelukt en mij later ook. Ze zei altijd: “angst is niet hetzelfde als respect”. Ze gedroeg zich netjes uit angst en ze herkent het nog steeds feilloos bij ‘brave’ kinderen. “Die wordt mishandeld”, kon ze dan zo ineens zeggen, “die durft geen weerwoord te geven”.
Het is goed om als kind te leren voor je behoeften op te komen. Daar heb je je hele leven profijt van. Leren van je emoties omdat je ouders deze benoemen en daarover praten in plaats van er overheen walsen.
Dat wil niet zeggen dat ik altijd mijn zin kreeg want sommige dingen zijn nu eenmaal gevaarlijk of ongezond. Er waren meer gezinsleden en ook daarom moest iedereen zich gedragen om samen te kunnen leven onder één dak.
Later in je leven kun je toch ook je collega, buurman of partner geen corrigerende tik geven? Je kunt die vaardigheden maar beter jong aangeleerd krijgen. Jong geleerd is oud gedaan.
Ik vind het vooral van weinig creativiteit getuigen als je écht niets anders weet te verzinnen dan een ‘corrigerende tik’ om je grenzen aan te geven. Onwetendheid vind ik er ook uit spreken. En onmacht.
Mijn moeder is serieus geslagen door haar moeder en ze heeft gezworen dat zelf nooit te doen. Dat is haar gelukt en mij later ook. Ze zei altijd: “angst is niet hetzelfde als respect”. Ze gedroeg zich netjes uit angst en ze herkent het nog steeds feilloos bij ‘brave’ kinderen. “Die wordt mishandeld”, kon ze dan zo ineens zeggen, “die durft geen weerwoord te geven”.
Het is goed om als kind te leren voor je behoeften op te komen. Daar heb je je hele leven profijt van. Leren van je emoties omdat je ouders deze benoemen en daarover praten in plaats van er overheen walsen.
Dat wil niet zeggen dat ik altijd mijn zin kreeg want sommige dingen zijn nu eenmaal gevaarlijk of ongezond. Er waren meer gezinsleden en ook daarom moest iedereen zich gedragen om samen te kunnen leven onder één dak.
Later in je leven kun je toch ook je collega, buurman of partner geen corrigerende tik geven? Je kunt die vaardigheden maar beter jong aangeleerd krijgen. Jong geleerd is oud gedaan.
woensdag 13 november 2019 om 07:08
Verwar angst niet met respect!Tintelfris schreef: ↑12-11-2019 21:44Er zal een verschil zitten tussen kinderen die compleet afgetuigd worden thuis en kinderen die een milde corrigerende mep krijgen.
Mijn observatie is dat kinderen die zijn opgevoed met het laatste meer respect en fatsoen in hun mars hebben.
Het is een verschil van dag en nacht als je het vergelijkt met koters die een opvoeding mee krijgen dat ze overal inspraak in hebben en altijd een weerwoord klaar mogen hebben als zij worden gecorrigeerd.
Dat trekt zich door tot de strijd willen aangaan met juffen en meesters en als ze hun zin niet krijgen een tantrum gooien omdat ze van binnen behoefte hebben aan grenzen en geen slappe opvoeding waarin er met een kind gesproken wordt alsof het je mentale gelijke is.
Aangeven dat iets niet mag en gevolgen eraan verbinden bij ongehoorzaamheid vind ik verder een prima opvoedmethode.
Grenzen aangeven kan prima zonder milde corrigerende mep, corrigerende tik, fysieke mishandeling. Mijn moeder zei altijd: “je slaat het er wel in, maar niet uit”.
Waarom mag een kind geen weerwoord geven? Of inspraak krijgen? Dat noem jij serieus een “slappe opvoeding”?
woensdag 13 november 2019 om 07:18
Zo deed ik het ook.DeKenau schreef: ↑12-11-2019 23:26Tja, ik ben én niet streng en ook niet consequent. Je zult mij NOOIT 'omdat ik het zeg' horen zeggen tegen mijn kind. Of 'ik tel tot 3..' afschuwelijk vind ik dat.
Een kind is voor mij een gelijkwaardig mens, zoals mijn partner en ik, niets minder omdat het jonger is. Mijn kind wordt dus met respect behandeld. Ook bij driftbuien, die waren er als peuter doorlopend. Ja, er zijn regels, want ik ben een opvoeder, en een kind moet nog dingen leren. Maar kind mag daar álles over vragen en ik geef over alles uitleg. Er worden ook regels aangepast als ze er heel erg van baalt, er is altijd ruimte voor overleg.
Op advies van ik weet niet meer wie heb ik ooit 1x tegen mijn kind gezegd: omdat ik het zeg.
Past niet bij mij.
Ik heb ook de stellige overtuiging dat als je een regel niet kunt uitleggen dat het dan een slechte regel is.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
woensdag 13 november 2019 om 09:00
Een gezonde dosis angst voor je ouders is niets mis mee je denkt dan wel twee keer na voordat je de mist ingaat.Mermedina schreef: ↑13-11-2019 07:08Verwar angst niet met respect!
Grenzen aangeven kan prima zonder milde corrigerende mep, corrigerende tik, fysieke mishandeling. Mijn moeder zei altijd: “je slaat het er wel in, maar niet uit”.
Waarom mag een kind geen weerwoord geven? Of inspraak krijgen? Dat noem jij serieus een “slappe opvoeding”?
Mijn moeder hoefde mij soms alleen met gesperde ogen aan te kijken en ik wist dat ik mij maar beter kon gedragen.
Haar hele manier van doen en laten dwong gewoon respect af.
En tja ik had ook weleens een grote muil tegen mijn ouders hoor maar toch was er een bepaalde mate van respect en een grens waarvan ik wist dat ik daar niet overheen moest gaan.
Ouders die eindeloos met hun koters proberen te redetwisten als het op opvoeden aankomt vind ik inderdaad slap.
Je kunt niet altijd vriendjes zijn met je koter, soms is het nodig om ferm op te treden en geen tegenspraak te dulden omdat dat alleen maar verzet en gedrein van het kind in de hand werkt.
Mooi voorbeeld is een stampvoetend kind in de supermarkt die de boel op stelten zet en daar achteraan een beschaamde moeder die haar kind tevergeefs probeert te kalmeren door het gesprek aan te gaan.
Hopeloos gewoon!
Wat mijn moeder wel deed is uitleggen waarom iets niet mocht dat vind ik wel belangrijk. En na het drie keer uitgelegd te hebben kreeg ik weleens een mep.
Ik wist dan ook dondersgoed dat het niet mocht en een gesprek waarom ik het dan toch deed had precies averechts gewerkt.
Over zo een ouder loop je toch compleet heen op den duur.
Ik heb een beetje van alles in mijn opvoeding gehad eigenlijk, van uitleggen waarom iets niet mag, tot een ferme tik en ook op andere manieren straffen.
Ben blij met de opvoeding die ik heb genoten.
woensdag 13 november 2019 om 09:14
Gezonde dosis angst....Tintelfris schreef: ↑13-11-2019 09:00Een gezonde dosis angst voor je ouders is niets mis mee je denkt dan wel twee keer na voordat je de mist ingaat.
Dat is een contradictio in terminis.....
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
woensdag 13 november 2019 om 11:36
Ik ken jouw omstandigheden en ouders uiteraard niet, dus kan daar geen mening over hebben.Maar misschien kun je ze wat milder beoordelen door te bedenken dat ook zij waarschijnlijk overmand werden door machteloosheid en uitputting. Niet zozeer door de wens jou pijn te doen.
