De vriendin van onze dochter grrr....

12-05-2020 22:09 98 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hi

Onze dochter van 6 noemt X haar beste vriendin van school. Ze hebben dezelfde interesses, gaan gelijk op. Kortom ze delen veel. Dat is leuk om te zien.

Vanmiddag is die vriendin komen spelen bij dochter. Mijn moeder paste op.
Nu hoor ik van man dat dochter erg moest huilen in bed. Ze hadden geknutseld op haar kamer en X had alle glitters opgemaakt. Nu vertelde dochter ook dat X boos wordt op haar als zij haar zin niet krijgt. Of dat X op het plein dan samen met enkele jongens gaat plagen op het moment dat dochter zegt dat ze het niet leuk vind.
Mijn moeder heeft niks doorgehad. Zij zei nog: ik heb er geen kind aan gehad.

Maar achteraf horen we dus dat dochter aantal keren grens heeft aangegeven maar dat X toch doorgaat.
Mjn man is behoorlijk nuchter maar gaf nu aan dat hij de indruk heeft dat X behoorlijk manipulatief is. Dochter vertelde hem dat wanneer zij aangeeft niet meer mee te willen spelen, X boos gaat gillen en past stopt als dochter doet wat zij wil. Dochter schikt in maar baalt achteraf enorm.

Nu vind ik dit erg lastig.
Ik heb een nare tijd gehad op school. Ik probeer daardoor niet te gevoelig te reageren maar ik wil het ook serieus nemen.
Mijn dochter was erg verdrietig. We hebben haar voor nu op het hart gedrukt dat als het niet werkt als zij er iets van zegt ze maar naar ouder/juf/oppas moet gaan. Dochter gaf aan dat ze dan bang is voor X dat die dan boos wordt..

Ik wil dit komende week met de juf even bespreken. Wat zij hiervan ziet. Hoe zij dit ziet en inschat etc.
Man en ik hebben ook de optie besproken om eventueel te eisen dat dochter na zomer, in groep 3, niet bij X wordt ingedeeld. Want: of het lukt haar om meer en meer tegen X op te boxen. Of ze heeft er veel hinder en last van en lukt haar niet voldoende.

X speelt niet zoveel met andere kinderen. Wil alleen maar met onze dochter spelen. En ik ben bang dat X onze dochter straks meetrekt. Onze dochter is erg lief en zacht. Ze is conflictvermijdend en gevoelig.

Man zei al: stuur onze dochter op karate. Daar is ze absoluut het typ niet voor. Die durft dan echt niet een ander een klap te verkopen. Dat is niet haar aard. Al zie ik wel dat we dochter kunnen proberen te bekrachtigen door haar assertiever te maken.

Wat te doen??
Alle reacties Link kopieren
shala91 schreef:
12-05-2020 22:47
Mijn dochter is vijf (bijna zes) en is de levende definitie van 'deurmat' in haar "vriendinnengroepje". Ze vragen haar er bijvoorbeeld bij om buiten te spelen en besluiten dan zonder haar te betrekken om bij een van de anderen binnen te spelen. Ik merk dat ik het niet zo goed kan uitleggen maar ze komt in ieder geval niet voor zichzelf op. Deze acht afgelopen weken heeft ze met één vriendinnetje gespeeld en toen bloeide ze helemaal op. Één dag school en haar hele opgebouwde zelfvertrouwen is door de plee...
Aan jou dus de schone taak om je best te doen veel meer en vaker speelafspraken één op één voor je dochter te regelen.

TO: mijn zoon zit al jaren op karate en daar gaat het niet om slaan en geslagen worden. Ze vechten nooit, sparren wel eens. Ik denk dat je een verkeerd beeld hebt van karate. Of misschien verschilt het per school.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
Alle reacties Link kopieren
Best een lastige situatie dit.

Wat je zou kunnen doen is een regel dat met een kindje maar 1x per week mag worden gespeeld. Zo heb ik het ook gedaan na een negatieve ervaring.

Op die manier leren ze meer kinderen kennen en wordt de vriendschap geen obsessie.

Teveel met hetzelfde kind spelen escaleert sneller.
Alle reacties Link kopieren
Nee er zijn meer signalen dan 2. Dochter verteld niet veel over school maar heb desondanks wel vaker gemerkt/gehoord/gezien tijdens spelen dat X graag bepaald.

Maar inderdaad ik zal met dochter aan de slag moeten. Haar laten ontdekken hoe zij hier mee om kan gaan en wat voor haar werkt.

Dat man en ik bespreken dat ze naar ander klas kan is omdat we over paar maanden die kans hebben. Daarna zijn de klassen ingedeeld waar ze tm groep 8 mee doen. En nee ik ga niet telkens wisselen. Maar nu heb ik die optie wel.

En ook weerbaar maken heeft een max.
Ik was zeer weerbaar maar kon niet op tegen zoveel geweld.
Bij mij is zeer veel weg gewuifd en ontkent.

Ik snap goed dat ik dit vanuit perspectief 6 jarige moet zien. Dat ze dingen totaal verkeerd kan interpreteren. Er 2 kanten van een verhaal zijn.
Maar ik weet ook dat dochter niet om alles bij mij komt. En dat ze heus ruzie heeft met mensen. Schreeuwen etc. Hoort erbij.

Maar dit ik vind ik gewoon van een andere orde. Dat X ook andere kinderen tegen mijn dochter opzet. Zich tegen dochter keert zodra dochter juist een grens trekt. Dochter geeft in omdat zij zich dan gedwongen voelt.
Alle reacties Link kopieren
mabelle schreef:
12-05-2020 23:17


Maar dit ik vind ik gewoon van een andere orde. Dat X ook andere kinderen tegen mijn dochter opzet. Zich tegen dochter keert zodra dochter juist een grens trekt.
Kom op zeg, dat vriendinnetje is nog maar 6 jaar en heeft nog e.e.a. te leren.
Jij maakt er een slecht kind van, zwaar overdreven.
Je helpt je dochtertje door te luisteren en af en toe kort met haar te bespreken/ oefenen hoe ze een grens kan aangeven. Verder niet groter maken dan het is hoor. De meisjes zijn nog erg klein en het vriendinnetje moet ook nog veel leren.

Niet zo zwaar en groot maken!
mabelle schreef:
12-05-2020 23:17
En ook weerbaar maken heeft een max.
Ik was zeer weerbaar maar kon niet op tegen zoveel geweld.
Bij mij is zeer veel weg gewuifd en ontkent.
Maar ben je dan niet bang om je eigen verleden te projecteren op je dochter? Het komt op mij over alsof je er nu voor wil zorgen dat dit bij jouw dochter nóóit zal gaan gebeuren. En dat je vanuit die angst een beetje uit de bocht vliegt nu. Er is toch geen sprake van geweld nu? Of het wegwuiven of zelfs ontkennen van zeer veel incidenten?

Er hebben best veel anderen gereageerd die het allemaal wel mee vinden vallen en vinden dat jij het te groot maakt. Je lijkt daar helemaal niet door opgelucht, maar bijt je er in vast dat het Echt Allemaal Heel Erg Is. Ik vind dat zorgelijk. Heb je je eigen verleden kunnen verwerken?
Kinderen op karate doen voor dit soort sociale situaties begrijp ik nooit zo. Ze moet juist leren verbaal haar mannetje te staan. Ze kan dingen toch niet met een karatetrap oplossen? Ja, misschien ontwikkelt een kind ook zelfvertrouwen of weerbaarheid op karate, dat weet ik niet. Maar puur aan de karate zelf heb je niet zo veel.

Dochter moet leren niet bang te zijn voor conflict en dat mensen je soms gewoon maar even niet aardig vinden als je voet bij stuk houdt. Dat is belangrijker dan karate.

En niet je eigen jeugd projecteren.
Alle reacties Link kopieren
Waarom zou X nog bij jullie moeten komen spelen?

Op 't schoolplein en in de klas heb je er weinig zeggenschap over.
Maar in je eigen huis bepaal je zelf wie binnenkomt.

En da's niet een hyper-bazig kind dat je kind ongelukkig maakt.


Ik zou andere vriendschappen meer stimuleren.
En toevallig altijd net naar de winkel, zwemmen, ... moeten als X wil komen.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik (juf) vind het niet gek om dit met de juf te bespreken hoor! Die kan er dan toch op letten? Misschien kan ze je geruststellen, of ze kan je dochter (en dat andere meisje) ondersteunen.

Eisen om naar een andere klas te gaan vind ik te zwaar. Met ‘eisen’ is de toon meteen gezet, en bovendien lees ik niet dat er al aan gewerkt is. Als het probleem hardnekkig is en je dochter heeft er aanhoudend last van, en de juf ziet het ook, dan zou je het wel altijd bespreekbaar kunnen maken.
Alle reacties Link kopieren
Dit is thuis gebeurd, Ik vind het ook wel een beetje vreemd om bij kinderen van 6 de hele middag niet op te letten. Misschien doet het probleem zich vooral voor wanneer de gelegenheid daar is.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
Gedeeltelijk herkenbaar verhaal. Ook een dochter van 6 die een beste vriendin heeft die echt zeer manipulatief is en dochter vaak kwetst en boos is als dochter een keer met ander kindje speelt en haar zo beetje gevangen houdt. Maar om dit nu op school weg te leggen zou mij te ver gaan. Bij mij is het meisje altijd welkom en ik speel dan vaak wat mee en bemoei me hier en daar als het echt te ver gaat. Dochter mag ook altijd daar maar is liever thuis omdat ik dat zo spelenderwijs een beetje stuur zonder dat de meiden dat door hebben.
Zo leert ze dat het oké is om voor haar eigen standpunten op te komen en nu (ze spelen al 3 jaar samen) gaat dat ook zelfstandig heel veel beter. En ze speelt ook gewoon met andere kindjes als ze daar zin in heeft en kan er inmiddels mee omgaan dat haar beste vriendinnetje dat lastig vindt.
Soms haalt dat meisje het slechtste in me boven als dochter weer eens flink het deksel op haar neus krijgt van haar maar als dochter haar toch het leukst vindt om mee te spelen ga ik dat niet tegenhouden. Maar ik zeg daarbij wel dat de balans positief uitslaat, dochter heeft vaker plezier en leuke momenten met haar dan ellende. Ze trekt zich ook aan het sterke karakter van dat meisje op. Anders zou ik daar niet zo maar vrede mee hebben.

Is dat bijjouw dochter mss ook zo, dat ze er ook wel dingen uithaalt die goed voor haar zijn?
Dit is hoe kinderen van 6 leren. Die zijn namelijk nog niet zo handig in sociale vaardigheden en leren al doende. Dat geldt voor zowel jouw dochter als het andere meisje. Heb vertrouwen in jouw dochter en laat het haar zelf oplossen (praat met haar en geef haar tips).

Bij pesten moet je ingrijpen, maar ik lees in jouw voorbeelden totaal geen pestgedrag, maar volkomen normaal gedrag voor deze leeftijd. Ik vind het eigenlijk wel heel erg zorgelijk dat je een 6-jarige (!) voor de rest van de schooltijd niet meer bij je dochter in de klas zou willen hebben.

Denk hier nog eens goed over na, want deze gedachte is echt niet oké.
viva-amber schreef:
13-05-2020 06:11
Dit is thuis gebeurd, Ik vind het ook wel een beetje vreemd om bij kinderen van 6 de hele middag niet op te letten. Misschien doet het probleem zich vooral voor wanneer de gelegenheid daar is.
Het lijkt mij juist eerder normaal dat zesjarigen zelfstandig spelen zonder dat er een ouder bij zit. Als mijn zoon lekker aan het spelen is en ik hoor geen rare dingen, dan laat ik ze lekker spelen. De dochter van TO is verdrietig, maar er zijn geen erge dingen gebeurd.
Alle reacties Link kopieren
Kinderen moeten alles leren en dat doen ze op deze manier.
Op het moment dat jouw dochter beter voor zichzelf op leert komen, zal X leren dat doordrammen niet de goede manier is als je iets wil.

Het is vervelend en een naar gevoel, maar het is leren.
Alles komt goed
Ik ben zelf ook gepest op de basisschool en middelbare school en toen mijn zoon naar school ging kwam dit weer erg naar boven. Ik was hyper-alert dat mijn zoon niet gepest mocht worden en zag elk losstaande incident als een bewijs dat dit wel het geval was. Eigenlijk projecteerde ik mijn eigen schooltijd heel erg op zijn ervaringen en mijn eigen emoties op die van mijn zoon. Hij bleek er prima mee om te kunnen gaan als er een keer iets vervelends gebeurde en hechtte er niet zoveel waarde aan als ik vroeger deed. Probeer dus eerst eens te achterhalen hoe jouw dochter erin staat, met een open blik die niet is vertroebeld door jouw eigen schooltijd.

Ik zou jouw zorgen wel even met de juf bespreken, die kan je waarschijnlijk al flink geruststellen.
Alle reacties Link kopieren
Hmmm... ik herken het wel een beetje. Vooral het gevoel dat je zo'n mini manipulator liever bij je kind wilt weghouden.
Mijn dochter had ook zo'n vriendinnetje. Op school en ook zodra ze hier in huis was, meende ze meteen de baas over alles te zijn.
Ik heb wel eens staan afluisteren en hoorde haar dan dingen zeggen als: ''Ik ben hier te gast, dus ik mag kiezen wat we gaan doen!''
of: ''Geef die pop nu aan mij! want jij kan er altijd al mee spelen!''
Ook instrueerde ze mijn dochter om bij mij om koek, snoep, ijs en chips te bedelen, en op een dag wilde ze met een rugtas vol speelgoed van mijn dochter vertrekken.
''Die mag ik lenen'' zei ze.
Ik vroeg aan mijn dochter of zij het daar mee eens was, ''Het moet perse van haar!'' was het antwoord.
Omdat volgens mijn dochter het er in de klas ook vaak zo aan toeging, heb ik het tijdens het 10 minuten gesprek wel aangekaart bij de juf.
Maar bovenal moet je kind inderdaad zelf grenzen leren aangeven en weerbaar worden. Dat lukt niet als alle obstakels of moeilijkheden meteen maar uit de weg worden geruimd.
Maar ik snap je gevoel TO.
Alle reacties Link kopieren
Waarom mogen ze dan alleen boven spelen als X zo’n draak is?
@Pindakaasjes: ging je daar dan het gesprek ook over aan na afloop? Als ik merk dat bepaalde dingen niet zo lekker lopen dan bespreek ik dat wel als het vriendje weg is, of soms als ik echt merk dat er niet leuk gespeeld wordt, zelfs als ze erbij zijn, dan vraag ik ze gezamelijk hoe ze leuker samen kunnen spelen. (gelukkig is dat niet vaak nodig).
Alle reacties Link kopieren
Vergeet niet dat X óók pas 6 is he.

Ik snap wel dat je het in de gaten houdt en ook dat je er wat gevoelig voor het gezien je eigen verleden. Maar pas op dat je je dochter niet als een onschuldig slachtoffer wegzet tegenover een evil genius. Op die leeftijd is het 9 van de 10 keer de combinatie van kinderen die in elkaar iets naar boven haalt. En ze moeten allebei nog heel veel leren qua sociale omgang.
mabelle schreef:
12-05-2020 23:17

Maar dit ik vind ik gewoon van een andere orde. Dat X ook andere kinderen tegen mijn dochter opzet. Zich tegen dochter keert zodra dochter juist een grens trekt. Dochter geeft in omdat zij zich dan gedwongen voelt.
Dan is nu hét moment om je dochter te leren dat ze voor haar eigen mening op mag komen. Ook als anderen het daar niet mee eens zijn. Heeft ze de rest van haar leven plezier van!
Alle reacties Link kopieren
mabelle schreef:
12-05-2020 22:21
Ik snap wat je zegt knopper. En zal heus vaker zo tegen komen. Maar ik baal dat het nu is. Als ze wat ouder was geweest was ze al wat groter, weerbaarder en kon ik haar beter ondersteunen.
nee hoor, als ze ouder is, komt ze in andere situaties en zijn de andere kinderen ook ouder
ga eens met de juf overleggen, als juf ook ween "weerbaarheidsprobleempje" ziet is er wel wat aan te sturen

en...
laat je eigen ervaringen thuis. Of zoek er eens hulp bij. Je projecteert vreselijk en daardoor kun je niet relaxed met de situatie omgaan
Alle reacties Link kopieren
mabelle schreef:
12-05-2020 23:17
Nee er zijn meer signalen dan 2. Dochter verteld niet veel over school maar heb desondanks wel vaker gemerkt/gehoord/gezien tijdens spelen dat X graag bepaald.

Maar inderdaad ik zal met dochter aan de slag moeten. Haar laten ontdekken hoe zij hier mee om kan gaan en wat voor haar werkt.

Dat man en ik bespreken dat ze naar ander klas kan is omdat we over paar maanden die kans hebben. Daarna zijn de klassen ingedeeld waar ze tm groep 8 mee doen. En nee ik ga niet telkens wisselen. Maar nu heb ik die optie wel.

En ook weerbaar maken heeft een max.
Ik was zeer weerbaar maar kon niet op tegen zoveel geweld.
Bij mij is zeer veel weg gewuifd en ontkent.

Ik snap goed dat ik dit vanuit perspectief 6 jarige moet zien. Dat ze dingen totaal verkeerd kan interpreteren. Er 2 kanten van een verhaal zijn.
Maar ik weet ook dat dochter niet om alles bij mij komt. En dat ze heus ruzie heeft met mensen. Schreeuwen etc. Hoort erbij.

Maar dit ik vind ik gewoon van een andere orde. Dat X ook andere kinderen tegen mijn dochter opzet. Zich tegen dochter keert zodra dochter juist een grens trekt. Dochter geeft in omdat zij zich dan gedwongen voelt.
je kunt niet de situatie Om je kind heen altijd maar veranderen, leer je kind met de situaties omgaan
een andere klas zoeken is geen blijvende oplossing
Alle reacties Link kopieren
Ik heb zelf geen kinderen maar zie dit ook bij nichtjes. Die kunnen zo met vriendinnetjes lopen te klieren. En ene keer doet het nichtje het en de volgende keer het vriendinnetje. Dat hoort echt bij het opbouwen van vriendschappen en bij je grenzen aangeven. Soms dan zijn ze beste vriendinnen, soms willen ze elkaar dagen niet zien, om vervolgens weer samen te willen spelen. Ik zou het gewoon even in de gaten houden maar niet gelijk op school bespreken etc.
Alle reacties Link kopieren
Pindakaasjes schreef:
13-05-2020 07:43
Mijn dochter had ook zo'n vriendinnetje. Op school en ook zodra ze hier in huis was, meende ze meteen de baas over alles te zijn.
Ik heb wel eens staan afluisteren en hoorde haar dan dingen zeggen als: ''Ik ben hier te gast, dus ik mag kiezen wat we gaan doen!''
of: ''Geef die pop nu aan mij! want jij kan er altijd al mee spelen!''
Ook instrueerde ze mijn dochter om bij mij om koek, snoep, ijs en chips te bedelen, en op een dag wilde ze met een rugtas vol speelgoed van mijn dochter vertrekken.
Eerlijk gezegd hoor ik deze dingen ook bij mijn dochters vriendinnen hoor. En waarschijnlijk zegt dochter het als zíj daar speelt (en daar de gast is). Ze leren iets nieuws (gasten mogen kiezen/ krijgen als eerste eten/ etc), gaan dat toepassen, maar nog niet altijd in de juiste context. Zo leren ze langzaam wanneer zulke dingen wel/ niet gepast zijn. Net als om snoepjes vragen, hoor ik vriendinnen van dochters echt wel fluisteren, ook die van 9. Je kan er best wat van zeggen, maar echt, het zijn kinderen. Leer ze hoe het moet ipv ze manipulatief te noemen.
florita schreef:
13-05-2020 08:30
Eerlijk gezegd hoor ik deze dingen ook bij mijn dochters vriendinnen hoor. En waarschijnlijk zegt dochter het als zíj daar speelt (en daar de gast is). Ze leren iets nieuws (gasten mogen kiezen/ krijgen als eerste eten/ etc), gaan dat toepassen, maar nog niet altijd in de juiste context. Zo leren ze langzaam wanneer zulke dingen wel/ niet gepast zijn. Net als om snoepjes vragen, hoor ik vriendinnen van dochters echt wel fluisteren, ook die van 9. Je kan er best wat van zeggen, maar echt, het zijn kinderen. Leer ze hoe het moet ipv ze manipulatief te noemen.
Dit. De genoemde dingen vind ik eigenlijk heel normaal. Het zijn jonge kinderen, geen minivolwassenen. Ik heb ook pubers thuis en de pubers, die ik over de vloer doen dat soort dingen echt niet meer. Dus ergens in de tussentijd hebben ze best wat geleerd (wat uiteraard niet betekent dat pubers niet meer te leren hebben).

Het is vooral heel belangrijk dat je je eigen verleden niet op je kind projecteert (andere tijd, ander(e) kind(eren), andere omstandigheden). Bepaal voor jezelf in hoeverre je kind daarmee geholpen is.
Het help misschien al om deze situatie als iets leerzaams te beschouwen i.p.v. rot voor de dochter.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven