Kinderen
alle pijlers
dochter(6) geen vriendjes...
woensdag 3 november 2010 om 10:43
Ik heb drie kinderen.
M'n middelste is een meisje van 6 die in groep 3 zit.
Op zich gaat het heel goed op school, ze vindt het leren leuk.
Alleen is zij elke dag heel verdrietig omdat volgens haar zeggen niemand met haar wil spelen. Toen ze nog in groep 1-2 zat speelde dit soms ook al, maar wel minder.
Nu wil echter niemand met haar spelen op het schoolplein in de pauzes (inmiddels rennen ze gewoon weg als zij eraan komt lopen om het te vragen)
Ze zegt dat ze daarom maar alleen gaat spelen.
Ook wordt zij nooit uitgekozen om mee te lopen met verjaardagstraktaties, of verjaardagsfeestjes. Zo nu en dan mag ze een 'vriendenboek' invullen, maar het is steevast de laatste bladzijde.
Begrijp mij niet verkeerd, ze hoeft echt geen popi jopi te zijn, maar ze wordt er zelf zo enorm verdrietig van...
Gisteravond toen ik haar naar bed bracht was ht ook hartverscheurend, met dikke tranen vertelde ze dat ze: Ik begríjp het maar niet mama, niemand wil met mij spelen, ik denk dan de hele dag na over wat ik dan kan vragen, waarop ze vast geen nee zullen zeggen, maar ze zeggen nogsteeds nee! Ik wil zo graag een vriendinnetje'.
Ze heeft nu ook steeds vaker 's ochtend last van buikpijn en/of misselijkheid, volgens mij puur door deze situatie. (hoewel het niet dagelijks is, over het algemeen gaat ze vrolijk naar school)
Ze wordt nog niet echt gepest gelukkig, maar ik kan mij voorstellen dat het wel hierop uitdraait als we een paar groepen verder zijn...
Een paar weken geleden heb ik het aangekaart bij de juf. (wat ik dan heel frappant vind is dat het lijkt of de juf er nog nooit van gehoord heeft, terwijl er in haar eindrapport van groep 2 al een opmerking over stond als aandachtspunt...is er dan geen overdracht?)
Zij zou er even naar kijken, maar haar eindconclusie was dat haar niets opgevallen was.
Ik heb het toen laten rusten om de situatie verder aan te kijken.
Maar m'n dochter blijft er verdrietig over.
Wie weet hoe 6-7 jarigen vriendschap beleven?
Soms denk ik dat zij al 'teveel' vriendschap verwacht, terwijl leeftijdsgenootjes nog in een fase zitten waarin je elke dag van vriendin wisselt, of is die periode al voorbij?
M'n dochter is een heel gevoelig typje, kinderen lijken dat haarfijn aan te voelen. Als ik soms op een afstandje kijk dan hoor je vaak dingen als: Ik nodig jou lekker niet uit op mijn feestje!
Is dat ook nog iets wat bij de leeftijd hoort? Of gaat dit al richting bewust pesten?
Haar oudere broer had in groep 3 precies dezelfde problemen maar bleek hoogbegaafd, nu hij op een andere school zit gaat het super en heeft hij zelf eindelijk vriendjes, maar ik heb dus geen referentiekader hoe het hoort op die leeftijd...
En wie heeft er tips hoe het nu verder aan kan pakken?
Nog een keer naar de juf? Zou het wat zijn om samen met mijn dochter naar de juf te gaan? (wil het haar niet nog moeilijker maken..)
Edit: m'n dochtertje is een echte 'pleaser' zal zichzelf wegcijferen om anderen te plezieren, verder heeft ze geen afwijkende dingen waar kinderen als snel een punt van zouden kunnen maken (als een bril of overgewicht oid)
M'n middelste is een meisje van 6 die in groep 3 zit.
Op zich gaat het heel goed op school, ze vindt het leren leuk.
Alleen is zij elke dag heel verdrietig omdat volgens haar zeggen niemand met haar wil spelen. Toen ze nog in groep 1-2 zat speelde dit soms ook al, maar wel minder.
Nu wil echter niemand met haar spelen op het schoolplein in de pauzes (inmiddels rennen ze gewoon weg als zij eraan komt lopen om het te vragen)
Ze zegt dat ze daarom maar alleen gaat spelen.
Ook wordt zij nooit uitgekozen om mee te lopen met verjaardagstraktaties, of verjaardagsfeestjes. Zo nu en dan mag ze een 'vriendenboek' invullen, maar het is steevast de laatste bladzijde.
Begrijp mij niet verkeerd, ze hoeft echt geen popi jopi te zijn, maar ze wordt er zelf zo enorm verdrietig van...
Gisteravond toen ik haar naar bed bracht was ht ook hartverscheurend, met dikke tranen vertelde ze dat ze: Ik begríjp het maar niet mama, niemand wil met mij spelen, ik denk dan de hele dag na over wat ik dan kan vragen, waarop ze vast geen nee zullen zeggen, maar ze zeggen nogsteeds nee! Ik wil zo graag een vriendinnetje'.
Ze heeft nu ook steeds vaker 's ochtend last van buikpijn en/of misselijkheid, volgens mij puur door deze situatie. (hoewel het niet dagelijks is, over het algemeen gaat ze vrolijk naar school)
Ze wordt nog niet echt gepest gelukkig, maar ik kan mij voorstellen dat het wel hierop uitdraait als we een paar groepen verder zijn...
Een paar weken geleden heb ik het aangekaart bij de juf. (wat ik dan heel frappant vind is dat het lijkt of de juf er nog nooit van gehoord heeft, terwijl er in haar eindrapport van groep 2 al een opmerking over stond als aandachtspunt...is er dan geen overdracht?)
Zij zou er even naar kijken, maar haar eindconclusie was dat haar niets opgevallen was.
Ik heb het toen laten rusten om de situatie verder aan te kijken.
Maar m'n dochter blijft er verdrietig over.
Wie weet hoe 6-7 jarigen vriendschap beleven?
Soms denk ik dat zij al 'teveel' vriendschap verwacht, terwijl leeftijdsgenootjes nog in een fase zitten waarin je elke dag van vriendin wisselt, of is die periode al voorbij?
M'n dochter is een heel gevoelig typje, kinderen lijken dat haarfijn aan te voelen. Als ik soms op een afstandje kijk dan hoor je vaak dingen als: Ik nodig jou lekker niet uit op mijn feestje!
Is dat ook nog iets wat bij de leeftijd hoort? Of gaat dit al richting bewust pesten?
Haar oudere broer had in groep 3 precies dezelfde problemen maar bleek hoogbegaafd, nu hij op een andere school zit gaat het super en heeft hij zelf eindelijk vriendjes, maar ik heb dus geen referentiekader hoe het hoort op die leeftijd...
En wie heeft er tips hoe het nu verder aan kan pakken?
Nog een keer naar de juf? Zou het wat zijn om samen met mijn dochter naar de juf te gaan? (wil het haar niet nog moeilijker maken..)
Edit: m'n dochtertje is een echte 'pleaser' zal zichzelf wegcijferen om anderen te plezieren, verder heeft ze geen afwijkende dingen waar kinderen als snel een punt van zouden kunnen maken (als een bril of overgewicht oid)
woensdag 3 november 2010 om 10:51
Wat vervelend voor haar zeg. Ik vind het trouwens wel de taak van de juf om een oogje in het zeil te houden.
Ik ben het eens met - jemig wat een lange naam - Machutookunbietjemeerzijn. Misschien kan je haar om sport doen. Is goed voor het zelfvertrouwen, en misschien heeft ze met de kinderen daar wel een klik.
Ik ben het eens met - jemig wat een lange naam - Machutookunbietjemeerzijn. Misschien kan je haar om sport doen. Is goed voor het zelfvertrouwen, en misschien heeft ze met de kinderen daar wel een klik.
woensdag 3 november 2010 om 10:55
Kan je zelf n iet een speeldate regelen? Je hebt vast wel een beetje zocht op wat voor kindjes in de klas wat meer bij je dochter zouden passen, en dan met de ouder op het schoolplein iets afspreken? Eventueel waar je zelf bij bent, zodat je kunt observeren wat er voor wisselwerking is tussen jouw dochter en het andere kind.
woensdag 3 november 2010 om 10:56
kanjertraining?
Hoe gaat het verder in de klas? Wordt ze ook gepest? Is het steeds een bepaald groepje dat haar afwijst? Ik kan me eerlijk gezegd niet voorstellen dat iedereen haar wegstuurt. Vaak is het een klein groepje popi meiden die de toon zetten (ja ook al in groep 3).
Probeer samen met de juf desnoods, te kijken met welke kinderen er wel een klik kan zijn en handel daarnaar. Bijvoorbeeld om haar naast een ander kind te laten zitten, de populaire groep wat uit elkaar te halen, opdrachtjes samen te laten doen etc.
Hoe gaat het verder in de klas? Wordt ze ook gepest? Is het steeds een bepaald groepje dat haar afwijst? Ik kan me eerlijk gezegd niet voorstellen dat iedereen haar wegstuurt. Vaak is het een klein groepje popi meiden die de toon zetten (ja ook al in groep 3).
Probeer samen met de juf desnoods, te kijken met welke kinderen er wel een klik kan zijn en handel daarnaar. Bijvoorbeeld om haar naast een ander kind te laten zitten, de populaire groep wat uit elkaar te halen, opdrachtjes samen te laten doen etc.
woensdag 3 november 2010 om 10:57
Wat moet dit ontzettend verdrietig zijn voor je dochter en jou als moeder 
.
Speelt hoogbegaafdheid bij haar niet? Ik zou een gesprek aangaan met de juf. Hoe gedraagt ze zich in de klas? Hoe reageren andere kinderen op haar? Mijn dochter van 5 (bijna 6) zit ook in groep 3 en ze heeft één vriendinnetje waar ze veel mee speelt en een aantal waar ze dan wel en dan geen vriendin mee is. Er hoeft maar iets te gebeuren en ze vinden elkaar even niet meer lief. Kinderen kunnen op die leeftijd al best gemeen zijn valt me soms op. Inderdaad zoiets als "ik nodig je lekker niet uit"etc.
Ik zou dus navragen en observeren. Is er geen enkel kindje waar ze een beetje een klik mee heeft? Heeft zwe zelf voorkeuren?
Heel veel succes!
.Speelt hoogbegaafdheid bij haar niet? Ik zou een gesprek aangaan met de juf. Hoe gedraagt ze zich in de klas? Hoe reageren andere kinderen op haar? Mijn dochter van 5 (bijna 6) zit ook in groep 3 en ze heeft één vriendinnetje waar ze veel mee speelt en een aantal waar ze dan wel en dan geen vriendin mee is. Er hoeft maar iets te gebeuren en ze vinden elkaar even niet meer lief. Kinderen kunnen op die leeftijd al best gemeen zijn valt me soms op. Inderdaad zoiets als "ik nodig je lekker niet uit"etc.
Ik zou dus navragen en observeren. Is er geen enkel kindje waar ze een beetje een klik mee heeft? Heeft zwe zelf voorkeuren?
Heel veel succes!
woensdag 3 november 2010 om 10:57
woensdag 3 november 2010 om 11:00
Ik kan me voorstellen dat je hart breekt als je haar zo verdrietig ziet. Ik denk dat h et belangrijk is dat ze voelt dat ze met haar verdriet bij jou kan komen en dat jij haar gevoelens daarover serieus neemt dus niet weg wuift. Maar probeer haar daarna ook anders naar de situatie te laten kijken.
Kun je niet zelf wat na schoolse afspraakjes regelen desnoods door een moeder te bellen en te vragen?
Kun je niet zelf wat na schoolse afspraakjes regelen desnoods door een moeder te bellen en te vragen?
woensdag 3 november 2010 om 11:01
mijn zoon (groep 4) is een einzelganger, hij heeft wel vriendjes, maar geen één zit bij hem in de klas, maar hij doet aan een teamsport en daar heeft hij echt heel leuk contact met de andere jongens. Met één daarvan heeft hij ook echt een vriendschap, ze zoeken elkaar op, op het veld en thuis.
Als jouw dochter er zo verdrietig over is, moet je denk wel stappen gaan ondernemen, denk eens aan kinesiologie, dat is er ook om kinderen zich wat beter in hun vel te laten zitten.
Maar praten met de juf (zonder dochter) is natuurlijk nooit een verkeerd iets.
Als jouw dochter er zo verdrietig over is, moet je denk wel stappen gaan ondernemen, denk eens aan kinesiologie, dat is er ook om kinderen zich wat beter in hun vel te laten zitten.
Maar praten met de juf (zonder dochter) is natuurlijk nooit een verkeerd iets.
woensdag 3 november 2010 om 11:02
quote:tilalia2 schreef op 03 november 2010 @ 10:55:
Kan je zelf n iet een speeldate regelen? Je hebt vast wel een beetje zocht op wat voor kindjes in de klas wat meer bij je dochter zouden passen, en dan met de ouder op het schoolplein iets afspreken? Eventueel waar je zelf bij bent, zodat je kunt observeren wat er voor wisselwerking is tussen jouw dochter en het andere kind.
Dat zou ik eens kunnen proberen, hoewel mij opvalt dat veel moeders de keuze aan hun kind overlaten.
M'n dochter had zich al een strategie aangenomen, aangezien er nooit iemand buitenschooltijd met haar wil spelen, ging ze het op een gegeven moment aan de ouders vragen. Die moeders zeiden dan meestal, ja hoor, als marietje dat ook wil is dat prima.
Waarop Marietje dan zei; Nee, dat wil ik niet.
Dan gaat de moeder weer, nou ja ze hoeft niet met iemand te spelen waar ze niet mee wil spelen hé!
Ook nadat ik mij ermee had bemoeit en de situatie had uitgelegd bleven de moeders bij hun standpunt...
Kan je zelf n iet een speeldate regelen? Je hebt vast wel een beetje zocht op wat voor kindjes in de klas wat meer bij je dochter zouden passen, en dan met de ouder op het schoolplein iets afspreken? Eventueel waar je zelf bij bent, zodat je kunt observeren wat er voor wisselwerking is tussen jouw dochter en het andere kind.
Dat zou ik eens kunnen proberen, hoewel mij opvalt dat veel moeders de keuze aan hun kind overlaten.
M'n dochter had zich al een strategie aangenomen, aangezien er nooit iemand buitenschooltijd met haar wil spelen, ging ze het op een gegeven moment aan de ouders vragen. Die moeders zeiden dan meestal, ja hoor, als marietje dat ook wil is dat prima.
Waarop Marietje dan zei; Nee, dat wil ik niet.
Dan gaat de moeder weer, nou ja ze hoeft niet met iemand te spelen waar ze niet mee wil spelen hé!
Ook nadat ik mij ermee had bemoeit en de situatie had uitgelegd bleven de moeders bij hun standpunt...
woensdag 3 november 2010 om 11:03
Wat ontzettend sneu voor je dochter, en voor jou als moeder. (en haar vader natuurlijk) Ik sluit mij aan bij mijn voorgangers over clubjes etc.
Ik zou ook nog een keer naar juf gaan, zonder haar erbij trouwens. Het moet haar toch ook opvallen? Ik zou ook vragen of ze het aandachtspunt in haar rapport wel heeft gelezen, en hoe het zit met overdracht.
Heb je toevallig vriendinnen/buren met kinderen in dezelfde leeftijd? Dat ze daar eens mee kan spelen?
Ik zou ook nog een keer naar juf gaan, zonder haar erbij trouwens. Het moet haar toch ook opvallen? Ik zou ook vragen of ze het aandachtspunt in haar rapport wel heeft gelezen, en hoe het zit met overdracht.
Heb je toevallig vriendinnen/buren met kinderen in dezelfde leeftijd? Dat ze daar eens mee kan spelen?
woensdag 3 november 2010 om 11:03
[quote]schuddebuikje schreef op 03 november 2010 @ 10:57:
Wat moet dit ontzettend verdrietig zijn voor je dochter en jou als moeder.
Speelt hoogbegaafdheid bij haar niet? Ik zou een gesprek aangaan met de juf. Hoe gedraagt ze zich in de klas? Hoe reageren andere kinderen op haar?
Hoe kom je daar nou bij??
Wat moet dit ontzettend verdrietig zijn voor je dochter en jou als moeder
.Speelt hoogbegaafdheid bij haar niet? Ik zou een gesprek aangaan met de juf. Hoe gedraagt ze zich in de klas? Hoe reageren andere kinderen op haar?
Hoe kom je daar nou bij??
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
woensdag 3 november 2010 om 11:05
quote:StabiloBoss schreef op 03 november 2010 @ 10:58:
O en het komt goed.
Als haar kring groter wordt (door hobbies, of als ze groter wordt, meer vrijheid), komt ze vanzelf mensen tegen waar ze wel aansluiting bij vindt.
Dit vind ik zo'n onzin! Het komt niet vanzelf goed, want op deze manier leert het meiske nooit hoe je op normale manier met elkaar omgaat. Als ze zich nu al zorgen maakt over wat ze dan wel moet zeggen of vragen om erbij te mogen staan, dan is het nu het moment om in te grijpen.
Het kan heel goed zijn dat het meisje zelf niet helemaal doorheeft hoe leuk met elkaar omgaan werkt. En dat de andere kinderen daarop reageren. Daarom denk ik dat het raadzaam is om als ouder zelf te kijken hoe je kind omgaat met andere kinderen. Want wie weet is er wel iets wat je kan veranderen aan het sociale gedrag van het kind.
Ik spreek uit ervaring, trouwens. Buitensluiten is de voorbode van pesten. En pesten ligt echt niet altijd aan de pesters, dat kan ook sociale onhandigheid van de gepeste zijn.
O en het komt goed.
Als haar kring groter wordt (door hobbies, of als ze groter wordt, meer vrijheid), komt ze vanzelf mensen tegen waar ze wel aansluiting bij vindt.
Dit vind ik zo'n onzin! Het komt niet vanzelf goed, want op deze manier leert het meiske nooit hoe je op normale manier met elkaar omgaat. Als ze zich nu al zorgen maakt over wat ze dan wel moet zeggen of vragen om erbij te mogen staan, dan is het nu het moment om in te grijpen.
Het kan heel goed zijn dat het meisje zelf niet helemaal doorheeft hoe leuk met elkaar omgaan werkt. En dat de andere kinderen daarop reageren. Daarom denk ik dat het raadzaam is om als ouder zelf te kijken hoe je kind omgaat met andere kinderen. Want wie weet is er wel iets wat je kan veranderen aan het sociale gedrag van het kind.
Ik spreek uit ervaring, trouwens. Buitensluiten is de voorbode van pesten. En pesten ligt echt niet altijd aan de pesters, dat kan ook sociale onhandigheid van de gepeste zijn.
woensdag 3 november 2010 om 11:05
quote:plukjepulk schreef op 03 november 2010 @ 11:02:
[...]
Dat zou ik eens kunnen proberen, hoewel mij opvalt dat veel moeders de keuze aan hun kind overlaten.
M'n dochter had zich al een strategie aangenomen, aangezien er nooit iemand buitenschooltijd met haar wil spelen, ging ze het op een gegeven moment aan de ouders vragen. Die moeders zeiden dan meestal, ja hoor, als marietje dat ook wil is dat prima.
Waarop Marietje dan zei; Nee, dat wil ik niet.
Dan gaat de moeder weer, nou ja ze hoeft niet met iemand te spelen waar ze niet mee wil spelen hé!
Ook nadat ik mij ermee had bemoeit en de situatie had uitgelegd bleven de moeders bij hun standpunt...
Nou ja, daar ben ik het ook wel mee eens eigenlijk.
Hoewel wij als kind van Ma juist mensen moesten vragen om te komen spelen, die anders geen vrienden hadden.
Wist m'n moeder veel dat zelfs die niet doodgevonden wilden worden met mij, de schaakkneus.
[...]
Dat zou ik eens kunnen proberen, hoewel mij opvalt dat veel moeders de keuze aan hun kind overlaten.
M'n dochter had zich al een strategie aangenomen, aangezien er nooit iemand buitenschooltijd met haar wil spelen, ging ze het op een gegeven moment aan de ouders vragen. Die moeders zeiden dan meestal, ja hoor, als marietje dat ook wil is dat prima.
Waarop Marietje dan zei; Nee, dat wil ik niet.
Dan gaat de moeder weer, nou ja ze hoeft niet met iemand te spelen waar ze niet mee wil spelen hé!
Ook nadat ik mij ermee had bemoeit en de situatie had uitgelegd bleven de moeders bij hun standpunt...
Nou ja, daar ben ik het ook wel mee eens eigenlijk.
Hoewel wij als kind van Ma juist mensen moesten vragen om te komen spelen, die anders geen vrienden hadden.
Wist m'n moeder veel dat zelfs die niet doodgevonden wilden worden met mij, de schaakkneus.
woensdag 3 november 2010 om 11:07
quote:plukjepulk schreef op 03 november 2010 @ 11:02:
[...]
Ook nadat ik mij ermee had bemoeit en de situatie had uitgelegd bleven de moeders bij hun standpunt...ik snap je wel, maar ik heb ook begrip voor de moeders in deze. Ik zou ook geen kind mee naar huis willen nemen als mijn zoon duidelijk aangeeft niet met hem of haar te willen spelen. Dan zit ik met een onbekend verdrietig kind thuis en een nukkige zoon.
[...]
Ook nadat ik mij ermee had bemoeit en de situatie had uitgelegd bleven de moeders bij hun standpunt...ik snap je wel, maar ik heb ook begrip voor de moeders in deze. Ik zou ook geen kind mee naar huis willen nemen als mijn zoon duidelijk aangeeft niet met hem of haar te willen spelen. Dan zit ik met een onbekend verdrietig kind thuis en een nukkige zoon.
woensdag 3 november 2010 om 11:08
quote:Veronicas schreef op 03 november 2010 @ 10:53:
Scouting! Sámen dingen doen, omgangsvormen, rituelen, ontdekken, het creëert ècht een band tussen kinderen!Hier kan ik me bij aansluiten. Ik geef zelf leiding aan een groep Welpen (zijn tussen de 7 en 10 jaar oud) en bij ons valt er nooit iemand buiten de boot. Ook spelen de kinderen samen buiten scouting om, hoor ik vaak.
Scouting! Sámen dingen doen, omgangsvormen, rituelen, ontdekken, het creëert ècht een band tussen kinderen!Hier kan ik me bij aansluiten. Ik geef zelf leiding aan een groep Welpen (zijn tussen de 7 en 10 jaar oud) en bij ons valt er nooit iemand buiten de boot. Ook spelen de kinderen samen buiten scouting om, hoor ik vaak.
