Dochter anders?

24-02-2020 18:24 51 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik heb meer kinderen die ouder zijn. Mijn dochter van 4 is anders. Ik begrijp haar niet altijd goed. Maak me steeds meer zorgen. Op school gaat het ook niet goed, vooral op sociaal gebied. Ik zeg altijd tegen mezelf en mijn man ieder kind is anders niks aan de hand als geruststelling voor mezelf vooral. Laatst een gesprek met praktijkondersteuner en die zei dat ik mijn gevoel niet moet negeren. Dat veel moeders het altijd al wisten als er iets met hun kind is.

Is dat zo gebleken bij jullie dat je al vanaf jongs af aan voelde dat er iets was en het bleek wel of niet zo te zijn?
In wat is ze anders dan?
Nee. Ik zat er precies naast, dus mijn moederinstinct werkt niet op dat vlak.
Alle reacties Link kopieren
ja, luister naar je gevoel. als kind ondersteuning nodig heeft logopedie ergotherapie etc. hoe vroeger je begint hoe beter.

wat denk jij wat er scheelt bij je kind
Alle reacties Link kopieren
Wat bedoel je met ik begrijp haar niet. Doe eens een voorbeeld?
Wat gaat er niet goed op school?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
Je kan je via de huisarts laten doorverwijzen naar een audiologische centrum in een academisch ziekenhuis.

Hier wordt dan alles getest, ogen, oren, spraak, taal, algehele achterstand, autisme, iq, taalontwikkelingsstoornis (TOS) enz.

Weet jij veel of ze niet goed kan zien of niet alles hoort en daardoor dingen mist. Of is er iets anders aan de hand dan hoor je dat daar ook. Wil je niet gelijk een ‘stempel’ dan meld je op die afdeling in het ziekenhuis dat je niet wil dat de resultaten naar de huisarts, GGD en school wordt gestuurd maar alleen naar jou.
Alle reacties Link kopieren
Waarin is ze "anders"?
Alle reacties Link kopieren
Bij mij wel al heel snel dat gevoel en klopt ook.Ook bij andere kinderen "zie"ik dat overigens vaak al op jonge leeftijd. Maar daar ben ik natuurlijk voorzichtig mee met uitspreken. Volg je gevoel. Testen etc is een lange weg voor je duidelijkheid hebt en een plan hoe je de weg gaat bewandelen evt. Je kind is nog vrij jong wat testen betreft maar de deskundigen merken en zien al wel veel .Succes met wat er ook wel of niet aan de hand is :volg je gevoel
Een dag zonder latte anais, is als een vrieskist zonder ais.
Moeilijk in te schatten zonder detail. Hoe bedoel je dat ze 'anders' is? Kan je daarover uitweiden?
Alle reacties Link kopieren
Ik had toen ik zwanger was al sterk het gevoel dat er iets mis was.
Toen zoon vier was kreeg hij de diagnose autisme en iets later ook DCD.
Ik zou zeggen; luister naar je gevoel.
Alle reacties Link kopieren
Op een heel ander vlak dan dat jij denk ik bedoeld:

In mijn zwangerschap merkte ik iets waarvan ik dacht "dit klopt niet". Kind had constant de hik. Aangekaart, maar werd weggewuifd. Enkele weken na de geboorte bleek kind een aantal problemen in de mond te hebben en niet goed te kunnen slikken. Dat zorgde voor... de hik. Hij heeft nog steeds heel vaak de hik, maar sinds het probleem is aangepakt wel een heel stuk minder.
Ik werk met gezinnen die een kind/kinderen hebben met een beperking/psychische aandoening etc en 9 van de 10 keer vertellen ouders (voornamelijk de moeders, eigenlijk) dat ze al heel snel het gevoel hadden dat iets niet klopte. Sommigen met veel spijt dat ze daar niet naar hebben geluisterd. Weet niet of deze bijdrage je helpt, TO, maar wat ik dus wil zeggen is luister naar je moederinstinct.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb mij heel veel zorgen gemaakt om mijn oudste kind. Ik vond haar kwetsbaar ( te) en ben altijd bang geweest dat ze gepest zou worden. Op de basisschool en VO had ze niet veel vriendinnen en vrienden.
Nu is het een volwassen vrouw, heeft een vriend, leuke vrienden en een hele leuke baan.
Ik heb spijt van al die jaren dat ik me zorgen gemaakt heb. Mijn kind deed de dingen op haar manier en op haar tijd.
Alle reacties Link kopieren
noctua schreef:
24-02-2020 19:02
Ik werk met gezinnen die een kind/kinderen hebben met een beperking/psychische aandoening etc en 9 van de 10 keer vertellen ouders (voornamelijk de moeders, eigenlijk) dat ze al heel snel het gevoel hadden dat iets niet klopte. Sommigen met veel spijt dat ze daar niet naar hebben geluisterd. Weet niet of deze bijdrage je helpt, TO, maar wat ik dus wil zeggen is luister naar je moederinstinct.
Autisme is natuurlijk geen psychische aandoening of verstandelijke beperking maar ben het wel met je eens.
Let’s go Brandon!
In welke manier is je dochter anders?
havermout1 schreef:
24-02-2020 19:13
Autisme is natuurlijk geen psychische aandoening of verstandelijke beperking maar ben het wel met je eens.
Het valt tegenwoordig allemaal onder de noemer hersenaandoeningen.
Voor ik iets schrijf, ben ik benieuwd wat TO geconstateerd heeft.
havermout1 schreef:
24-02-2020 19:13
Autisme is natuurlijk geen psychische aandoening of verstandelijke beperking maar ben het wel met je eens.
Waar haal je autisme vandaan? Dat wordt trouwens wel gezien als een psychiatrische stoornis.
anoniem_176786 wijzigde dit bericht op 24-02-2020 19:28
20.49% gewijzigd
havermout1 schreef:
24-02-2020 19:13
Autisme is natuurlijk geen psychische aandoening of verstandelijke beperking maar ben het wel met je eens.
Autisme is wel een psychische aandoening.
Alle reacties Link kopieren
esther55 schreef:
24-02-2020 18:33
Je kan je via de huisarts laten doorverwijzen naar een audiologische centrum in een academisch ziekenhuis.

Hier wordt dan alles getest, ogen, oren, spraak, taal, algehele achterstand, autisme, iq, taalontwikkelingsstoornis (TOS) enz.

Weet jij veel of ze niet goed kan zien of niet alles hoort en daardoor dingen mist. Of is er iets anders aan de hand dan hoor je dat daar ook. Wil je niet gelijk een ‘stempel’ dan meld je op die afdeling in het ziekenhuis dat je niet wil dat de resultaten naar de huisarts, GGD en school wordt gestuurd maar alleen naar jou.

Dit idd. En bij mij klopte het niet pluis gevoel wel. Dus ik zou zeker wat doen met je gevoel.
koko67 schreef:
24-02-2020 19:11
Ik heb mij heel veel zorgen gemaakt om mijn oudste kind. Ik vond haar kwetsbaar ( te) en ben altijd bang geweest dat ze gepest zou worden. Op de basisschool en VO had ze niet veel vriendinnen en vrienden.
Nu is het een volwassen vrouw, heeft een vriend, leuke vrienden en een hele leuke baan.
Ik heb spijt van al die jaren dat ik me zorgen gemaakt heb. Mijn kind deed de dingen op haar manier en op haar tijd.
Maar er zijn vast ook moeders die dachten dat er iets mis was, terwijl er niks aan de hand was.

Ik snap mijn dochter van 5 ook vaak niet, er is soms lastig contact mee te krijgen. Ze heeft ook geen vriendinnetjes op school. Maar volgens de orthopedagoog is ze toch echt gewoon normaal. Ze is alleen anders dan ik. En dat mag natuurlijk.

Maar goed, ik heb het dus wel uitgezocht en dat zou ik jou ook aanraden. Je hebt niets te verliezen, behalve dan je eeuwige twijfel of alles wel goed is met je dochter.
Alle reacties Link kopieren
koko67 schreef:
24-02-2020 19:11
Ik heb mij heel veel zorgen gemaakt om mijn oudste kind. Ik vond haar kwetsbaar ( te) en ben altijd bang geweest dat ze gepest zou worden. Op de basisschool en VO had ze niet veel vriendinnen en vrienden.
Nu is het een volwassen vrouw, heeft een vriend, leuke vrienden en een hele leuke baan.
Ik heb spijt van al die jaren dat ik me zorgen gemaakt heb. Mijn kind deed de dingen op haar manier en op haar tijd.
Dit herken ik zeer. Mijn eigen angsten projecteerde ik, verwarde het met 'instinct' maar dat was het niet.
Maakte wel dat ik me zorgen maakte om hele normale dingen die ik in mijn hoofd groot maakte.
Zo'n spijt van. Mijn kinderen zijn hele leuke zelfstandige volwassenen geworden en ik zag maar beren op de weg. Er waren geen beren.
Alle reacties Link kopieren
permis schreef:
24-02-2020 19:35
Dit herken ik zeer. Mijn eigen angsten projecteerde ik, verwarde het met 'instinct' maar dat was het niet.
Maakte wel dat ik me zorgen maakte om hele normale dingen die ik in mijn hoofd groot maakte.
Zo'n spijt van. Mijn kinderen zijn hele leuke zelfstandige volwassenen geworden en ik zag maar beren op de weg. Er waren geen beren.
Ja, ik projecteerde ook. Ik kon mij niet voorstellen dat ze gelukkig was zonder een sliert vrienden, zonder een behoorlijk uitgaansleven.
Nu weet ik dat dat iets was waar ik als puber erg gelukkig van werd. Mijn dochter niet.
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat de meeste ouders veel nadenken over hun kinderen, alert zijn op hun gedrag en gevoelens en daarmee geneigd zijn zich dingen af te vragen over hun kinderen. Blijkt er dan later iets ‘mis’ te zijn, dan heb je dat aangevoeld. Is er niks ‘mis’, dan vergeet je dat weer.
Alle reacties Link kopieren
koko67 schreef:
24-02-2020 19:39
Ja, ik projecteerde ook. Ik kon mij niet voorstellen dat ze gelukkig was zonder een sliert vrienden, zonder een behoorlijk uitgaansleven.
Nu weet ik dat dat iets was waar ik als puber erg gelukkig van werd. Mijn dochter niet.
Nou, wat een herkenning! Hier precies hetzelfde.
Heeft me echt lang gekost om écht te realiseren. Zo jammer.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven