Kinderen
alle pijlers
Dochter (bijna 4 jaar) draak met eten
maandag 10 februari 2020 om 13:05
Beste allemaal,
Even een topic om mijn hart te luchten en hopelijk wat verfrissende ideeën op te doen.
Onze dochter wordt volgende maand vier jaar en is al tijden een draak met eten. Brood gaat er met hangen en wurgen in en 's avonds gaat het soms wel goed, soms niet. Dat is op zich heel normaal peuter-/ kleutergedrag natuurlijk.
Het punt is, dat ze bloedchagrijnig is als ze honger heeft. Wanneer ze dan wat gegeten heeft, slaat ze om als een blad aan de boom.
We hebben wat geëxperimenteerd met het zetten van een kookwekker. Met brood krijgt ze bijvoorbeeld een half uur en heeft ze haar brood dan nog niet op, dan is het pech, bordje weg. Met avondeten net zo. Alleen gaat ze dan nadat de wekker is gegaan lopen zeuren dat ze toch nog wil eten. En soms geven we toe, omdat we weten dat ze anders maar blijft zeuren. En ik denk dat ik het antwoord al weet, dat we gewoon streng moeten zijn en niet aan haar grillen toegeven.
Is dat echt de enige manier om met het eten om te gaan? Ik weet dat ze van lucht kunnen leven, en soms zijn we daar ook heel makkelijk in. Maar vooral overdag vind ik dit lastig, omdat ik weet dat ze van honger zo chagrijnig wordt en ik daar dus de rest van de dag dan last van heb.
Heeft er iemand tips hoe we hier anders mee om kunnen gaan? We proberen de eetmomenten zo gezellig mogelijk te maken, maar het frustreert af en toe zo enorm. En waarschijnlijk voelt ze dat...
Ik leg haar ook steeds uit dat ze straks op school ook pas iets krijgt als het pauze is. En dat ze niet iets kan eten wanneer zij dat wil. Maar dat is nogal abstract voor haar natuurlijk.
Alvast bedankt voor jullie reactie!
Even een topic om mijn hart te luchten en hopelijk wat verfrissende ideeën op te doen.
Onze dochter wordt volgende maand vier jaar en is al tijden een draak met eten. Brood gaat er met hangen en wurgen in en 's avonds gaat het soms wel goed, soms niet. Dat is op zich heel normaal peuter-/ kleutergedrag natuurlijk.
Het punt is, dat ze bloedchagrijnig is als ze honger heeft. Wanneer ze dan wat gegeten heeft, slaat ze om als een blad aan de boom.
We hebben wat geëxperimenteerd met het zetten van een kookwekker. Met brood krijgt ze bijvoorbeeld een half uur en heeft ze haar brood dan nog niet op, dan is het pech, bordje weg. Met avondeten net zo. Alleen gaat ze dan nadat de wekker is gegaan lopen zeuren dat ze toch nog wil eten. En soms geven we toe, omdat we weten dat ze anders maar blijft zeuren. En ik denk dat ik het antwoord al weet, dat we gewoon streng moeten zijn en niet aan haar grillen toegeven.
Is dat echt de enige manier om met het eten om te gaan? Ik weet dat ze van lucht kunnen leven, en soms zijn we daar ook heel makkelijk in. Maar vooral overdag vind ik dit lastig, omdat ik weet dat ze van honger zo chagrijnig wordt en ik daar dus de rest van de dag dan last van heb.
Heeft er iemand tips hoe we hier anders mee om kunnen gaan? We proberen de eetmomenten zo gezellig mogelijk te maken, maar het frustreert af en toe zo enorm. En waarschijnlijk voelt ze dat...
Ik leg haar ook steeds uit dat ze straks op school ook pas iets krijgt als het pauze is. En dat ze niet iets kan eten wanneer zij dat wil. Maar dat is nogal abstract voor haar natuurlijk.
Alvast bedankt voor jullie reactie!
maandag 10 februari 2020 om 13:45
Tja, waarom moet ze eten als júllie dat willen?
Ik heb een zeer slechte eter, heeft inmiddels een heuse eetstoornis, maar ik heb er vooral nooit een punt van gemaakt.
Dat ik 3 hoofdmaaltijden per dag wil heb ik ook maar ergens aangeleerd, hij wil er maximaal 2. En liefst om 14 uur en 20 uur.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
maandag 10 februari 2020 om 13:45
Als mijn zoon honger heeft, heeft hij niet meer door dat hij honger heeft. Hij wordt dan zo chagrijnig dat hij niets meer wil en ook geen zin meer heeft om te eten. Ik voer hem dan twee hapjes. Met die twee hapjes voelt hij zijn lijf weer en dus ook weer dat hij honger heeft, en daarna eet hij zelf verder zonder gedoe.
maandag 10 februari 2020 om 13:47
Bij mij mogen ze eigenlijk altijd kiezen welke groente ze willen. Ontbijt hebben we ook diverse opties en lunch is wel meestal brood. Het interesseert mij compleet niets als ze niet eten. Ik denk echt dat ze dat aanvoelen. Ik doe ook niets tussendoor geven. Wat wel helpt vind ik, onder het eten maken dingen laten proeven. Ik vroeg dan bv wil jij even proeven of het al gaar is. Dan maak je ze een soort verantwoordelijk en betrek je ze erbij. Moet er paprikapoeder bij? Denk je dat het pittiger moet? Etc. Gewoon zoals je met een vriendin zou koken. Ze zaten ook vaak op het aanrecht te klooien met het eten. Ze eten nu echt alles. Vinden niet alles lekker maar proberen het wel.
maandag 10 februari 2020 om 13:47
Hetzelfde bij die van ons, alleen moesten die twee hapjes vaak echt onder dwang toen hij peuter/kleuter was. Dat voorkwam ik dus liever.Pandax schreef: ↑10-02-2020 13:45Als mijn zoon honger heeft, heeft hij niet meer door dat hij honger heeft. Hij wordt dan zo chagrijnig dat hij niets meer wil en ook geen zin meer heeft om te eten. Ik voer hem dan twee hapjes. Met die twee hapjes voelt hij zijn lijf weer en dus ook weer dat hij honger heeft, en daarna eet hij zelf verder zonder gedoe.
maandag 10 februari 2020 om 13:48
Ja ze gaat twee dagen naar het kdv. Daar gaat eten in het algemeen prima. Zien eten doet eten. Hoewel hier thuis haar zusje van 16 maanden in 20 minuten twee boterhammen (!!) naar binnen werkt en ik uiteraard ook gewoon mee eet...Morgenstond_ schreef: ↑10-02-2020 13:20Gaat ze eigenlijk naar de opvang? Hoe gaat het eten daar? Misschien heeft school qua structuur en sociale invloed wel een goede invloed op haarAls iedereen gaat eten om 10:00, dat ze het dan ook doet.
Maar het lijkt me ook wel irritant hoor. Mijn zoontje die ook volgende maand 4 wordt was altijd een goede eter, maar doet de laatste tijd wat moeilijker. Zegt bijvoorbeeld dat hij een appel wil, en zodra deze in stukjes is (op zijn verzoek) wil hij hem niet meer.
Ik verwacht ook wel een goede invloed van school hierop. Maar thuis zou het ook zo leuk zijn als ze gewoon eens vrolijk mee eet.
Irritant hè, dat ze zo wispelturig zijn in eten en hoe je het aanbiedt. Ook de boterham soms: "dubbel mama!"... "nee, stukjes!!!"
Ja doei...
maandag 10 februari 2020 om 13:56
Herkenbaar, dat ze niet meer weet dat ze honger heeft. Een half jaar geleden was dit bij het opstaan drama. Huilbuien... Gillen... Niks willen drinken of eten. Pas na een beker melk kwam ze weer tot zichzelf.Eze schreef: ↑10-02-2020 13:35Een van mijn kinderen kon (kan) er heel slecht tegen als hij honger heeft. Hij heeft dan ook niet meer door dat hij honger heeft en wil echt niet meer eten. De oplossing is, heel simpel, hem vaker eten geven. Druiven of rozijntjes werken goed als we eigenlijk al te laat zijn.
Ik zie trouwens het probleem niet meteen ‘eten wanneer zij wil’ to. Op zich is het heel gezond om te eten als je honger hebt, en niet omdat er toevallig een bord voor je neus staat. Pas als een kind honger niet goed herkent, wordt het een issue.
Op de kleuterschool eten ze nog vrij vaak (ontbijt, om tien uur alweer fruit en 12:15 lunch op de school van mijn kinderen), dus daar zou ik me niet te druk om maken.
Je hebt wel gelijk hoor, dat eten wanneer je trek hebt goed is. Alleen het punt is, dat zodra je het bord weghaalt ze gaat miepen dat ze toch wel nog eten wil. En dat gaat me toch net even te ver. Als je niet oplet zit je zo anderhalf uur aan tafel, omdat je bezig kunt blijven met bord weghalen en toch weer terugzetten.
Bij haar is het echt een machtsstrijd aan het worden, ze wil haar zin krijgen.
En dat is er nu een beetje ingeslopen, en ik wil voorkomen dat zij de hele dag gaat bepalen. Want ze kan na het weigeren tijdens de lunch gerust 20 minuten later zeggen dat ze honger heeft.
Als ik alleen haar thuis zou hebben zou ik iets meer in haar ritme willen meegaan. Ik heb alleen ook nog een meisje van 16 maanden thuis, die wel echt honger krijgt rond de huidige eetmomenten. En om nou twee keer aan tafel te zitten voor de lunch.
We eten overigens rond dezelfde tijdstippen als ze op het kdv eten. En daar eet ze dus twee broodjes zonder zeuren.
maandag 10 februari 2020 om 14:14
Je zou het denken inderdaad, dat ze op een gegeven moment alle trucjes wel doorhebben.despie schreef: ↑10-02-2020 13:41Haha, herkenbaar van een hele tijd geleden, dat ze het eten op mijn bord wilde hebben. Soms als ik de puf ervoor heb, pas ik omgekeerde psychologie toe met een knipoog: nee, dit mag jij niet hebben, of: dit lust jij niet!
Je zou toch denken dat ze daar nu niet meer in zou trappen
Ok, dus je geeft na het eetmomenten nog wel het restje van wat ze niet op hebben gegeten? Zorgt dat er niet voor dat je de halve dag bij wijze van spreken aan tafel zit..?
Ja, ik laat wat nog op het bord van kind ligt gewoon liggen en als kind erom vraagt na etenstijd maak ik het even warm en serveer ik het opnieuw. Het verschil is dan wel dat ik niet weer met kind aan tafel ga zitten, aangezien ik nog meer te doen heb dan inderdaad de halve dag aan tafel zitten.
Meestal blijf ik wel in het zicht, hoor. Keuken opruimen, iets in de woonkamer doen, als ik een boek aan het lezen ben wil ik nog wel eens aan tafel erbij schuiven, maar ik besteed verder geen aandacht aan het feit dat kind aan het eten is.
maandag 10 februari 2020 om 14:18
Ik wil toch..., dat was ook een vaste uitspraak van mijn kinddespie schreef: ↑10-02-2020 13:56Herkenbaar, dat ze niet meer weet dat ze honger heeft. Een half jaar geleden was dit bij het opstaan drama. Huilbuien... Gillen... Niks willen drinken of eten. Pas na een beker melk kwam ze weer tot zichzelf.
Je hebt wel gelijk hoor, dat eten wanneer je trek hebt goed is. Alleen het punt is, dat zodra je het bord weghaalt ze gaat miepen dat ze toch wel nog eten wil. En dat gaat me toch net even te ver. Als je niet oplet zit je zo anderhalf uur aan tafel, omdat je bezig kunt blijven met bord weghalen en toch weer terugzetten.
Bij haar is het echt een machtsstrijd aan het worden, ze wil haar zin krijgen.
En dat is er nu een beetje ingeslopen, en ik wil voorkomen dat zij de hele dag gaat bepalen. Want ze kan na het weigeren tijdens de lunch gerust 20 minuten later zeggen dat ze honger heeft.
Als ik alleen haar thuis zou hebben zou ik iets meer in haar ritme willen meegaan. Ik heb alleen ook nog een meisje van 16 maanden thuis, die wel echt honger krijgt rond de huidige eetmomenten. En om nou twee keer aan tafel te zitten voor de lunch.
We eten overigens rond dezelfde tijdstippen als ze op het kdv eten. En daar eet ze dus twee broodjes zonder zeuren.
Prima, dan ga jij tóch nog weer verder met eten. Ik ging er dan alleen met mijn andere kinderen niet meer bij zitten: het samen aan tafel zitten was voor die maaltijd wel weer klaar, maar als je honger hebt, eet dan vooral.
Het goede nieuws: inmiddels duurt een maaltijd niet meer zo vreselijk lang bij mijn kind. Het slechte nieuws; het heeft wel geduurd tot hij een jaar of acht was.
maandag 10 februari 2020 om 14:53
Eigenlijk wil ik wel samen met mijn kinderen aan tafel eten, maar zelfs voor mij als volwassene zit er een limiet aan hoeveel tijd ik wil wachten op een ik ben klaar - oh, ik wil toch nog meer -kind
. Bij ons blijft iedereen aan tafel zitten tijdens het eten, maar voor een ‘oh, ik wil toch nog aan tafel’ geldt dat niet. Dat draagt namelijk niet echt meer bij aan gezellig samen aan tafel zitten. Als het zo uitkwam, ging ik er wel even bij zitten, als dat niet uitkwam niet.
maandag 10 februari 2020 om 15:22
Hier hetzelfde probleem. Ik stel harde grenzen. Als ze niet wil eten, prima. Dan maar honger. Lost zich vanzelf op.
En ja, lange adem enzo. Maar als je je kinderen laat bepalen hoe zaken lopen in huis, dan krijg je pas echt problemen.
Toevallig gisteren nog haar naar bed gestuurd met honger terwijl ze wist dat we ijs na hadden (lees: bevroren yogurt met fruit). Vanochtend was ze daar nog flink pissig over.
En ja, lange adem enzo. Maar als je je kinderen laat bepalen hoe zaken lopen in huis, dan krijg je pas echt problemen.
Toevallig gisteren nog haar naar bed gestuurd met honger terwijl ze wist dat we ijs na hadden (lees: bevroren yogurt met fruit). Vanochtend was ze daar nog flink pissig over.
maandag 10 februari 2020 om 17:12
eten is een machtsstrijd. Ik ga die niet aan. Eten wanneer wij eten, eet je niet ? Jammer.. volgende keer weer.. Ik bewaar geen eten. Eet je geen lunch ? Dan volgende kans met avondeten etc. Ze gaan vanzelf wel eten. Ik zet geen wekker, aan tafel laten zitten tot het oneindige..
Ik zorgde uiteraard voor eten wat ze normaliter normaal aten en niet te veel tussendoortjes. En als kind niet at ook geen snoep. Verder fruit naar eigen inzicht.
Ik zorgde uiteraard voor eten wat ze normaliter normaal aten en niet te veel tussendoortjes. En als kind niet at ook geen snoep. Verder fruit naar eigen inzicht.
maandag 10 februari 2020 om 17:15
Echt ? Wat een gedoe.. Dan beloon je het kind ook nog eens met het getut en gemiep.
Eten doen we met zijn allen, zonder telefoon, tv of wat dan ook. Als we klaar zijn , zijn we klaar. Eet je niet ? Dan niet.. maar we gaan het dan niet extra gezellig maken aan tafel. Je kan aanschuiven totdat we klaar zijn, als we klaar zijn en je zit nog niet... pech.. morgen nieuwe ronde nieuwe kansen
maandag 10 februari 2020 om 17:16
Exact.. Je kan toch niet aan de gang blijven met dat gedoe? Ik zie het wel om me heen.. afleiden, tablets aan tafel en god weet ik al niet.. Ik deed dat niet.. Dan eet je maar niet.. ajuu.. Ik zit niet ook met een tablet aan tafel als ik er geen zin in heb.DS1971 schreef: ↑10-02-2020 15:22Hier hetzelfde probleem. Ik stel harde grenzen. Als ze niet wil eten, prima. Dan maar honger. Lost zich vanzelf op.
En ja, lange adem enzo. Maar als je je kinderen laat bepalen hoe zaken lopen in huis, dan krijg je pas echt problemen.
Toevallig gisteren nog haar naar bed gestuurd met honger terwijl ze wist dat we ijs na hadden (lees: bevroren yogurt met fruit). Vanochtend was ze daar nog flink pissig over.
maandag 10 februari 2020 om 17:18
Omdat het toch niet te doen is om maar te gaan eten wanneer iedereen wil ? Wij eten niet stipt op de klok maar wel rond bepaalde tijd.. en dan eet je dus..Solomio schreef: ↑10-02-2020 13:45Tja, waarom moet ze eten als júllie dat willen?
Ik heb een zeer slechte eter, heeft inmiddels een heuse eetstoornis, maar ik heb er vooral nooit een punt van gemaakt.
Dat ik 3 hoofdmaaltijden per dag wil heb ik ook maar ergens aangeleerd, hij wil er maximaal 2. En liefst om 14 uur en 20 uur.
maandag 10 februari 2020 om 17:37
Ik begin wel samen maar als ze weleens traag waren zaten ze alleen. Waren ze echt niet aan het eten ging het gewoon weg. Ik ging nooit op: ik wil toch maar wel in. Het is echt weinig voorgekomen maar ik ben daarin heel makkelijk.Eze schreef: ↑10-02-2020 14:53Eigenlijk wil ik wel samen met mijn kinderen aan tafel eten, maar zelfs voor mij als volwassene zit er een limiet aan hoeveel tijd ik wil wachten op een ik ben klaar - oh, ik wil toch nog meer -kind
Bij ons blijft iedereen aan tafel zitten tijdens het eten, maar voor een ‘oh, ik wil toch nog aan tafel’ geldt dat niet. Dat draagt namelijk niet echt meer bij aan gezellig samen aan tafel zitten. Als het zo uitkwam, ging ik er wel even bij zitten, als dat niet uitkwam niet.
maandag 10 februari 2020 om 19:42
Bedankt voor jullie reacties allemaal!
Ik weet niet meer wie het typte, maar ik heb me idd een keer uitgesloofd op haar bord en er een gezichtje van gemaakt. Nou, dat gebeurt dus noooooit weer. Ze was heel blij met haar mooie bord, maar werd woest toen er ook maar iets opgegeten moest: neeeeee! Nu is hij stuk!!!
Ik kan wel eens proberen hoe het gaat om haar weer in haar eentje aan tafel te zetten als ze na de maaltijd toch nog honger heeft.
Het punt is dat ze in het algemeen heel veel moeite heeft met 'oningevulde tijd', zoals tijdens een observatie thuis en op het kdv is gesignaleerd. Thuis gaat ze haar zusje klieren of ander ongewenst gedrag vertonen als ze even moet wachten. Op het kdv heeft ze er ook meer moeite mee dan andere kinderen uit de groep. Het kan best zo zijn dat ze de maaltijd ook als 'wachten' ervaart, bedenk ik me nu.
Zojuist bij het naar bed brengen zei ze zelf letterlijk: ik weet soms niet wat ik wil doen. We hadden het over het eten en wat ik dan van haar verwacht. Food for thought...
En wat betreft wel of niet vaste etenstijden: dat vind ik belangrijk dat ze dat leert. Er is een tijd van eten en een tijd van spelen. Wij bepalen wanneer het etenstijd is. Anders zitten we met twee kinderen idd de halve dag aan tafel. Plus dat ze net als ik nogal hangry kan worden als er niet op tijd wat brandstof in gaat.
Het is wel fijn als ze over een paar jaar ook gezellig aan tafel kan zitten tijdens een etentje en dat ze dan niet komt en gaat wanneer het haar blieft.
Ik weet niet meer wie het typte, maar ik heb me idd een keer uitgesloofd op haar bord en er een gezichtje van gemaakt. Nou, dat gebeurt dus noooooit weer. Ze was heel blij met haar mooie bord, maar werd woest toen er ook maar iets opgegeten moest: neeeeee! Nu is hij stuk!!!
Ik kan wel eens proberen hoe het gaat om haar weer in haar eentje aan tafel te zetten als ze na de maaltijd toch nog honger heeft.
Het punt is dat ze in het algemeen heel veel moeite heeft met 'oningevulde tijd', zoals tijdens een observatie thuis en op het kdv is gesignaleerd. Thuis gaat ze haar zusje klieren of ander ongewenst gedrag vertonen als ze even moet wachten. Op het kdv heeft ze er ook meer moeite mee dan andere kinderen uit de groep. Het kan best zo zijn dat ze de maaltijd ook als 'wachten' ervaart, bedenk ik me nu.
Zojuist bij het naar bed brengen zei ze zelf letterlijk: ik weet soms niet wat ik wil doen. We hadden het over het eten en wat ik dan van haar verwacht. Food for thought...
En wat betreft wel of niet vaste etenstijden: dat vind ik belangrijk dat ze dat leert. Er is een tijd van eten en een tijd van spelen. Wij bepalen wanneer het etenstijd is. Anders zitten we met twee kinderen idd de halve dag aan tafel. Plus dat ze net als ik nogal hangry kan worden als er niet op tijd wat brandstof in gaat.
Het is wel fijn als ze over een paar jaar ook gezellig aan tafel kan zitten tijdens een etentje en dat ze dan niet komt en gaat wanneer het haar blieft.
maandag 10 februari 2020 om 21:04
[quote=despie post_id=30960105 time=1581338889 user_id=172424]
Irritant hè, dat ze zo wispelturig zijn in eten en hoe je het aanbiedt. Ook de boterham soms: "dubbel mama!"... "nee, stukjes!!!"
Ja doei...
[/Quoguete]
Ik zou op zo'n moment die boterham dan gewoon alsnog in stukjes snijden.
Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan. Het omgekeerde wil uiteraard niet.
Irritant hè, dat ze zo wispelturig zijn in eten en hoe je het aanbiedt. Ook de boterham soms: "dubbel mama!"... "nee, stukjes!!!"
Ja doei...
[/Quoguete]
Ik zou op zo'n moment die boterham dan gewoon alsnog in stukjes snijden.
Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan. Het omgekeerde wil uiteraard niet.
maandag 10 februari 2020 om 21:12
En terecht. Waarom doe jij zo moeilijk.
Dat is puur pesten wat jij doet. Jij krijgt lekker geen ijsje nah nah nah nah.
Jij leert haar nu dat het eten dat voor het ijs kwam vies is. Waarom zou je dat willen aanleren?
Ijs is de beloning voor het eten van het vieze eten. Eten inzetten als beloning. Ook al zo slecht.
Je moet vast een bepaalde hoeveelheid eten van jou voordat ze het ijsje zou krijgen. Is je honger en verxadigingsgevoel om zeep helpen. Is het recept voor overgewicht.
In yoghurt en fruit zitten gewoon goede voedingstoffen die je haar nu ontzegt.
maandag 10 februari 2020 om 21:44
Waarom? Omdat ik opvoeder ben en ze gewoon dienen te leren te eten zoals het hoort en een toetje is een extraatje (wat overigens zeker niet standaard is, want als er nou iets is waar niemand in mijn gezin last van heeft, dan is het wel overgewicht).sugarmiss schreef: ↑10-02-2020 21:12En terecht. Waarom doe jij zo moeilijk.
Dat is puur pesten wat jij doet. Jij krijgt lekker geen ijsje nah nah nah nah.
Jij leert haar nu dat het eten dat voor het ijs kwam vies is. Waarom zou je dat willen aanleren?
Ijs is de beloning voor het eten van het vieze eten. Eten inzetten als beloning. Ook al zo slecht.
Je moet vast een bepaalde hoeveelheid eten van jou voordat ze het ijsje zou krijgen. Is je honger en verxadigingsgevoel om zeep helpen. Is het recept voor overgewicht.
In yoghurt en fruit zitten gewoon goede voedingstoffen die je haar nu ontzegt.
Vandaag at ze vergelijkbaar avondeten op met ‘yammie!’.
Heel gek, maar als je kinderen opvoedt, dan gaan ze hun wangedrag aanpassen.
