Kinderen
alle pijlers
Dochter haat zichzelf (6)
zaterdag 30 maart 2019 22:55
Help.. ik heb even wat bemoedigende woorden nodig. Ben behoorlijk aangeslagen door incident met dochterlief eerder op de avond. Ik ga morgen bekijken waar ik ondersteuning/hulp kan vragen, maar tot die tijd moet ik ook even van me afschrijven. Wellicht zijn ervaringsdeskundigen hier met tips?
Mijn dochter is een wat zwaarmoedig, slim en gevoelig meisje. Temperamentvol, maar toont op school tegelijkertijd een hoog aanpassingsvermogen (laat niet zien dat ze bepaalde lesstof allang beheerst, laat vriendjes de baas over haar spelen, ..). Ze is een kat uit de boom kijker, wacht met iets te doen tot ze snapt hoe het moet en doet het dan in 1 keer goed (of doet het niet; agv faalangst vermoed ik). Weegt eerst risico’s af voordat ze ergens aan begint en houdt niet van veranderingen of grote groepen mensen (vooral als zij ze niet kent). Ze heeft lieve vrienden, en hoewel ze vaak wat geremder is in haar gedrag, kan ze echt lol met haar vrienden hebben en haar vrienden zijn ook echt gek op haar.
De laatste tijd heeft ze vaker woedeaanvallen. Zegt dan dat wij haar niet begrijpen. Een enkele keer heeft ze gezegd dat zij zichzelf lelijk vind, en onlangs zei ze toen ze zich verveelde zelfs dat ze dood wilde. Ook heeft ze wel eens gezegd dat ze zich alleen voelt op school omdat haar vrienden andere interesses hebben. Ik ben hiervan geschrokken en het in de gaten gaan houden, maar omdat het slechts incidenten leken, ze veel speelafspraakjes heeft, en het daarna stil bleef hielden we het op uitspraken in “the heat of the moment”.
Vanavond echter vertelde ze dat ze zichzelf haat. Dat ze zichzelf lelijk vind (wil ook nooit op de foto en dat is de reden zegt ze nu), en dat als ze “weer eens iets doms heeft gedaan” zichzelf doodwenst. Toen we erover spraken en ik haar in alle veiligheid haar eigen gedachten zonder oordeel liet ventileren (hoe aangeslagen ik ook was), werd ze van het ene op het andere moment heel dwingend en eiste ze van me dat ik bevestigde dat ze lelijk is. Ze werd steeds bozer toen ik aangaf dat ik dat anders zag (met respect naar haar mening toe), en ze begon fysiek te dreigen. Een heel gedoe, waarbij ik rustig ben gebleven terwijl het me zo pijn deed dat mijn lieve, kleine kind van 6 met dit soort zware thema’s bezig is. Ze is nooit onbevangen geweest. En ik en mijn vriend maken ons inmiddels echt zorgen.
Herkennen jullie dit gedrag? Heeft iemand hier ervaring mee? Ze is zo anders dan haar vrienden, de kinderen uit onze buurt of de kinderen van mijn vriendenkring..
(Kleine aanvullingen op een inmiddels lang verhaal: ik kan me niet voorstellen dat ze wordt gepest. Niets wijst daarop; ze lijkt goed te liggen in de klas. Verder lijken de kenmerken van hoogsensitiviteit op haar geschreven te zijn.. )
Mijn dochter is een wat zwaarmoedig, slim en gevoelig meisje. Temperamentvol, maar toont op school tegelijkertijd een hoog aanpassingsvermogen (laat niet zien dat ze bepaalde lesstof allang beheerst, laat vriendjes de baas over haar spelen, ..). Ze is een kat uit de boom kijker, wacht met iets te doen tot ze snapt hoe het moet en doet het dan in 1 keer goed (of doet het niet; agv faalangst vermoed ik). Weegt eerst risico’s af voordat ze ergens aan begint en houdt niet van veranderingen of grote groepen mensen (vooral als zij ze niet kent). Ze heeft lieve vrienden, en hoewel ze vaak wat geremder is in haar gedrag, kan ze echt lol met haar vrienden hebben en haar vrienden zijn ook echt gek op haar.
De laatste tijd heeft ze vaker woedeaanvallen. Zegt dan dat wij haar niet begrijpen. Een enkele keer heeft ze gezegd dat zij zichzelf lelijk vind, en onlangs zei ze toen ze zich verveelde zelfs dat ze dood wilde. Ook heeft ze wel eens gezegd dat ze zich alleen voelt op school omdat haar vrienden andere interesses hebben. Ik ben hiervan geschrokken en het in de gaten gaan houden, maar omdat het slechts incidenten leken, ze veel speelafspraakjes heeft, en het daarna stil bleef hielden we het op uitspraken in “the heat of the moment”.
Vanavond echter vertelde ze dat ze zichzelf haat. Dat ze zichzelf lelijk vind (wil ook nooit op de foto en dat is de reden zegt ze nu), en dat als ze “weer eens iets doms heeft gedaan” zichzelf doodwenst. Toen we erover spraken en ik haar in alle veiligheid haar eigen gedachten zonder oordeel liet ventileren (hoe aangeslagen ik ook was), werd ze van het ene op het andere moment heel dwingend en eiste ze van me dat ik bevestigde dat ze lelijk is. Ze werd steeds bozer toen ik aangaf dat ik dat anders zag (met respect naar haar mening toe), en ze begon fysiek te dreigen. Een heel gedoe, waarbij ik rustig ben gebleven terwijl het me zo pijn deed dat mijn lieve, kleine kind van 6 met dit soort zware thema’s bezig is. Ze is nooit onbevangen geweest. En ik en mijn vriend maken ons inmiddels echt zorgen.
Herkennen jullie dit gedrag? Heeft iemand hier ervaring mee? Ze is zo anders dan haar vrienden, de kinderen uit onze buurt of de kinderen van mijn vriendenkring..
(Kleine aanvullingen op een inmiddels lang verhaal: ik kan me niet voorstellen dat ze wordt gepest. Niets wijst daarop; ze lijkt goed te liggen in de klas. Verder lijken de kenmerken van hoogsensitiviteit op haar geschreven te zijn.. )
dinsdag 2 april 2019 06:29
_horizon_ schreef: ↑01-04-2019 23:31Nogmaals dank voor alle steun en tips, echt heel fijn.
Heb woensdag een afspraak bij de ha, en net de juf gemaild.
Ik houd de tip voor een hsp coach in mijn achterhoofd. Eerst even de reguliere weg; alle opties/oorzaken staan natuurlijk ook nog open. Een aantal maanden geleden heb ik zelf een paar gesprekken gehad met een psycholoog/coach voor een totaal andere reden. Zij is hoogbegaafd (en hoogsensitief) en doet volgens mij ook eea met kinderen. Heb dat ook evt nog achter de hand als mijn gevoel aangeeft dat de reguliere route onvoldoende goed loopt. (Zij stipte overigens destijds op basis van mijn verhalen een keer terloops aan of ik wel eens had nagedacht dat mijn zoon hb zou kunnen zijn. Ik verklaarde haar toen subtiel voor gek..).
Een psycholoog of een coach is nogal een wereld van verschil. Ik zou nevernooitniet mijn kinderen overlaten aan een coach zonder wetenschappelijke of therapeutische basis!
dinsdag 2 april 2019 06:59
Eens. Maar er zijn ook coaches met een therapeutische achtergrond weet ik uit eigen ervaring. Ik hecht veel belang aan de juiste scholing.Bedjeindezon schreef: ↑02-04-2019 06:29Een psycholoog of een coach is nogal een wereld van verschil. Ik zou nevernooitniet mijn kinderen overlaten aan een coach zonder wetenschappelijke of therapeutische basis!
woensdag 3 april 2019 18:36
Korte update: vandaag bij ha geweest en doorverwijzing gekregen naar kinderpsycholoog. Heb mijn ha hoog zitten en hij de betreffende psycholoog dus daar ga ik even op af. Over circa twee weken hebben we afspraak.
Ondertussen ook contact met school gehad. Zij herkenden het beeld niet; vonden juist dat het de afgelopen tijd zo lekker ging met hem. Interessant dus. Ze gaat het wat beter in de gaten houden en hebben afgesproken in contact te blijven.
Even afwachten dus..
Ondertussen ook contact met school gehad. Zij herkenden het beeld niet; vonden juist dat het de afgelopen tijd zo lekker ging met hem. Interessant dus. Ze gaat het wat beter in de gaten houden en hebben afgesproken in contact te blijven.
Even afwachten dus..
woensdag 3 april 2019 18:40
Ik zou echt in de regulier weg eerst zaken uitsluiten voor je met een kind met dit zelfbeeld en somber gedachten direct aan de HSP gaat. Voor hetzelfde geldt is zij knetter depressief of is er iets anders aan de hand. Haar klachten zijn te ernstig om eerst het alternatieve circuit in te gaan. Die kant kan je altijd nog op.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 9 april 2019 21:13
Dit is voor mij heel herkenbaar, zoon vertoont op school vooral sociaal wenselijk gedrag (woorden van de psycholoog), maar dit vergt veel (te veel) van hem waardoor er thuis voornamelijk heel veel verdriet, en neerslachtige gevoelens naar boven komen. Wij hebben het traject met diagnose al even achter de rug, dus weten hoe en waarom, nu is het vooral een zaak van de school nog helemaal mee te krijgen. Hopelijk krijgen jullie snel meer te weten, is de eerste afspraak al achter de rug?_horizon_ schreef: ↑03-04-2019 18:36Korte update: vandaag bij ha geweest en doorverwijzing gekregen naar kinderpsycholoog. Heb mijn ha hoog zitten en hij de betreffende psycholoog dus daar ga ik even op af. Over circa twee weken hebben we afspraak.
Ondertussen ook contact met school gehad. Zij herkenden het beeld niet; vonden juist dat het de afgelopen tijd zo lekker ging met hem. Interessant dus. Ze gaat het wat beter in de gaten houden en hebben afgesproken in contact te blijven.
Even afwachten dus..
donderdag 11 april 2019 14:22
Thnx.inin schreef: ↑09-04-2019 21:13Dit is voor mij heel herkenbaar, zoon vertoont op school vooral sociaal wenselijk gedrag (woorden van de psycholoog), maar dit vergt veel (te veel) van hem waardoor er thuis voornamelijk heel veel verdriet, en neerslachtige gevoelens naar boven komen. Wij hebben het traject met diagnose al even achter de rug, dus weten hoe en waarom, nu is het vooral een zaak van de school nog helemaal mee te krijgen. Hopelijk krijgen jullie snel meer te weten, is de eerste afspraak al achter de rug?
Nee, maandag zijn we aan de beurt. Zonder dochter eerst. Dat wilde ik graag; al is het alleen om even te overleggen hoe ik het gesprek ga aankondigen zonder het al te beladen te maken. Ze lijkt nu net ineens natuurlijk heel lekker in haar vel te zitten.. Zal je net zien.. wel nog af en toe uitspraak dat ze zichzelf lelijk vindt.
vrijdag 8 november 2019 10:38
Na lange radiostilte even een update.
Voor de zomervakantie leek er een positief stijgende lijn. Op school werden activiteiten uitgezet om haar extra uit te dagen en ze reageerde hier heel positief op. En ze heeft een enkele coachingsgesprekken gehad die haar goed hebben geholpen. Hadden besloten om het aan te kijken tot het nieuwe schooljaar.
Nu het schooljaar een paar weken bezig is, zijn er andere, nieuwe zorgen voor in de plaats gekomen. Ze is erg gefocused op schermpjes en niet (goed) te interesseren in andere dingen. (Ook al gelden er strakke afspraken over schermtijd). Geen zin in school, klaagt soms over buikpijn en eten is een heel gedoe geworden (was vroeger nooit zo). Ze kan nog steeds veel lol hebben, maar over het algemeen is ze zwaar op de hand. Krijgen nu ook wel opmerkingen van anderen die het soms wat lastig vinden om daar mee om te gaan.
Heb me verder ingelezen in kenmerken van hoogbegaafdheid, en we hebben besloten om haar daar op te laten testen. We herkennen veel. Het blijft knagen en we willen daar duidelijkheid over. Heb school geinformeerd en zij steunen het idee. Juf gaf aan op dit moment ook signalen te zien die die kant op wijzen.
Vind het best spannend. Ik hoop aan de ene kant dat we het mis hebben, vooral voor haar. Aan de andere kant hoop ik op bevestiging; dat we niet gek zijn en signalen goed interpreteren. Dat er iets aan de hand is en dsat er een verklaring is dat ik het opvoeden met tijd en wijlen zwaarder vind dan ouders om me heen; ook al doe ik het met liefde en vind ik dat ik het meest fantastische kind op aarde heb.
Voor de zomervakantie leek er een positief stijgende lijn. Op school werden activiteiten uitgezet om haar extra uit te dagen en ze reageerde hier heel positief op. En ze heeft een enkele coachingsgesprekken gehad die haar goed hebben geholpen. Hadden besloten om het aan te kijken tot het nieuwe schooljaar.
Nu het schooljaar een paar weken bezig is, zijn er andere, nieuwe zorgen voor in de plaats gekomen. Ze is erg gefocused op schermpjes en niet (goed) te interesseren in andere dingen. (Ook al gelden er strakke afspraken over schermtijd). Geen zin in school, klaagt soms over buikpijn en eten is een heel gedoe geworden (was vroeger nooit zo). Ze kan nog steeds veel lol hebben, maar over het algemeen is ze zwaar op de hand. Krijgen nu ook wel opmerkingen van anderen die het soms wat lastig vinden om daar mee om te gaan.
Heb me verder ingelezen in kenmerken van hoogbegaafdheid, en we hebben besloten om haar daar op te laten testen. We herkennen veel. Het blijft knagen en we willen daar duidelijkheid over. Heb school geinformeerd en zij steunen het idee. Juf gaf aan op dit moment ook signalen te zien die die kant op wijzen.
Vind het best spannend. Ik hoop aan de ene kant dat we het mis hebben, vooral voor haar. Aan de andere kant hoop ik op bevestiging; dat we niet gek zijn en signalen goed interpreteren. Dat er iets aan de hand is en dsat er een verklaring is dat ik het opvoeden met tijd en wijlen zwaarder vind dan ouders om me heen; ook al doe ik het met liefde en vind ik dat ik het meest fantastische kind op aarde heb.
_horizon_ wijzigde dit bericht op 08-11-2019 11:08
4.29% gewijzigd
vrijdag 8 november 2019 11:27
Heeft ze op school, in een nieuwe klas, nog steeds voldoende uitdaging? Hoe ziet school dit? Ziet school haar ook als een kind dat extra uitdaging nodig heeft?
Als het voor alle partijen duidelijk is dat een kind slim is en uitdaging nodig heeft, dan heb ik zelf weleens twijfels aan de toegevoegde waarde van een IQtest. Meestal komt hier dan een bevestigend beeld uit en dan ben je nog geen stap verder.
Ik herken je zorgen wel, hier ook een dochter, die altijd wel een beetje zal blijven worstelen. Bij haar maken goede vrienden een groot verschil: ze heeft nu een goede vriend en vriendin (beiden niet hoogbegaafd, wel een etiket en niet-standaard manier van denken). Ook kan ze veel kwijt in haar muziek (ze speelt een instrument en in een orkest). Misschien is dat wat voor je dochter (interesse moet er wel zijn natuurlijk).
Als het voor alle partijen duidelijk is dat een kind slim is en uitdaging nodig heeft, dan heb ik zelf weleens twijfels aan de toegevoegde waarde van een IQtest. Meestal komt hier dan een bevestigend beeld uit en dan ben je nog geen stap verder.
Ik herken je zorgen wel, hier ook een dochter, die altijd wel een beetje zal blijven worstelen. Bij haar maken goede vrienden een groot verschil: ze heeft nu een goede vriend en vriendin (beiden niet hoogbegaafd, wel een etiket en niet-standaard manier van denken). Ook kan ze veel kwijt in haar muziek (ze speelt een instrument en in een orkest). Misschien is dat wat voor je dochter (interesse moet er wel zijn natuurlijk).
vrijdag 8 november 2019 11:45
Mijn dochter heeft het etiket en is inderdaad nog geen stap verder. School heeft niet de kennis om passend onderwijs te bieden en als school die kennis wel zou hebben, dan hebben ze niet de tijd, de gelegenheid, noch de motivatie. Haar etiket heeft aan de problemen die ze ervaart niets veranderd. Het heeft wel ons en haar begrip van de situatie veranderd. Het is makkelijker om haar te steunen nu we weten wat de oorzaak is.
Sterkte; het is niet makkelijk
Sterkte; het is niet makkelijk
vrijdag 8 november 2019 13:05
Dank voor de reacties!
Zomervakantie ging (best) goed. Moest wel soms behoorlijk stimuleren om van de bank te komen. Kind geniet altijd van onze vakantie periodes; en wij ook. Het lukt ons altijd om leuke dingen te doen die aansluiten bij ieders interesses. Normaal gaan we zo lang mogelijk weg met de tent, lekker hele dag buiten. Deze zomer is er echter een pup bijgekomen waardoor we niet zo lang wegkonden. Dochter is echter helemaal gek met de hond, en ik geloof ook dat dit echt goed voor haar is. (Onvoorwaardelijke liefde/steun, vaker buiten komen, gekke voorvallen, etc).
Ze houdt veel van vrij zwemmen, en heeft deze zomer ook veel gezwommen. Meestal met vriendjes/vriendinnen. Hebben natuurwater praktisch voor de deur. Zwemles is gestopt, dat vond ze heel leuk, maar was 1 op 1 (en van korte duur want had heel snel haar diploma gehaald). Zijn met haar aan het nadenken over een vervolg; maar voel aan mijn water dat lessen in groepsverband voor haar geen succes zijn.. (net als hockey en karate)
Het is soms moeilijk om echt met haar verbinding te maken. Krijg dan reacties als “waarom wil je dat weten?” of “dat ga ik je niet vertellen”.![🙄]()
Kan op simpele vragen zijn als “hoe was het op school?”, maar ook op de wat diepere vragen. Wel zuigt ze alle info op als we gesprekken voeren over hoe dingen werken. En weet ze ze tot in detail na te vertellen, ook al is het jaren geleden. Omdat ze zo’n moeilijke prater is, vind ik het heel moeilijk inschatten wat ze wel of niet kan. Ze verbaast me regelmatig met dingen die ze al weet of kan, maar een goed beeld krijg ik niet. Daarom wil ik ook zo graag de bevestiging of ik het in de hoek van hoogbegaafdheid moet zoeken.
We hebben overigens een hele vernieuwende school met veel mogelijkheden. Mocht dit etiketje eruit komen (ik hoop het voor haar niet) dan zullen de zorgen niet voorbij zijn, maar ik geloof er wel in dat we in een buurt wonen waar veel mogelijkheden zijn voor goede begeleiding. School wil ook mee denken, en ik geloof in de goede intenties van de juf. We hebben volgende week weer een gesprek.
En uitsluiten kan ik het niet, maar pesten lijkt me niet aan de orde. Dochter is de grootste en sterkste van de klas. Is behoorlijk strong-willed en vanuit dat karakter zeker geen vlieg aan de muur. (Wel erg sensitief en wil niet teveel opvallen). In een workshop waarin ze elkaar complimenten moesten geven werd gezegd dat ze haar zo lief en grappig vinden. En ik zie het ook niet terug in de interacties tussen de kinderen; ze heeft ook een paar hele trouwe, diepe vriendschappen.
Die vrienden accepteren haar volledig; ik zie ook dat ze heel vloeiend de dingen van haar overpakken die zij soms lastig vindt (bijv zelf iets bestellen bij de ijsboer), maar haar ook uitdagen (“ik geloof er niets van dat je geen pasta meer lust, want vroeger lustte je dat wel. Wat is er aan de hand?”). Andersom doet zij hetzelfde.
Zomervakantie ging (best) goed. Moest wel soms behoorlijk stimuleren om van de bank te komen. Kind geniet altijd van onze vakantie periodes; en wij ook. Het lukt ons altijd om leuke dingen te doen die aansluiten bij ieders interesses. Normaal gaan we zo lang mogelijk weg met de tent, lekker hele dag buiten. Deze zomer is er echter een pup bijgekomen waardoor we niet zo lang wegkonden. Dochter is echter helemaal gek met de hond, en ik geloof ook dat dit echt goed voor haar is. (Onvoorwaardelijke liefde/steun, vaker buiten komen, gekke voorvallen, etc).
Ze houdt veel van vrij zwemmen, en heeft deze zomer ook veel gezwommen. Meestal met vriendjes/vriendinnen. Hebben natuurwater praktisch voor de deur. Zwemles is gestopt, dat vond ze heel leuk, maar was 1 op 1 (en van korte duur want had heel snel haar diploma gehaald). Zijn met haar aan het nadenken over een vervolg; maar voel aan mijn water dat lessen in groepsverband voor haar geen succes zijn.. (net als hockey en karate)
Het is soms moeilijk om echt met haar verbinding te maken. Krijg dan reacties als “waarom wil je dat weten?” of “dat ga ik je niet vertellen”.
Kan op simpele vragen zijn als “hoe was het op school?”, maar ook op de wat diepere vragen. Wel zuigt ze alle info op als we gesprekken voeren over hoe dingen werken. En weet ze ze tot in detail na te vertellen, ook al is het jaren geleden. Omdat ze zo’n moeilijke prater is, vind ik het heel moeilijk inschatten wat ze wel of niet kan. Ze verbaast me regelmatig met dingen die ze al weet of kan, maar een goed beeld krijg ik niet. Daarom wil ik ook zo graag de bevestiging of ik het in de hoek van hoogbegaafdheid moet zoeken. We hebben overigens een hele vernieuwende school met veel mogelijkheden. Mocht dit etiketje eruit komen (ik hoop het voor haar niet) dan zullen de zorgen niet voorbij zijn, maar ik geloof er wel in dat we in een buurt wonen waar veel mogelijkheden zijn voor goede begeleiding. School wil ook mee denken, en ik geloof in de goede intenties van de juf. We hebben volgende week weer een gesprek.
En uitsluiten kan ik het niet, maar pesten lijkt me niet aan de orde. Dochter is de grootste en sterkste van de klas. Is behoorlijk strong-willed en vanuit dat karakter zeker geen vlieg aan de muur. (Wel erg sensitief en wil niet teveel opvallen). In een workshop waarin ze elkaar complimenten moesten geven werd gezegd dat ze haar zo lief en grappig vinden. En ik zie het ook niet terug in de interacties tussen de kinderen; ze heeft ook een paar hele trouwe, diepe vriendschappen.
Die vrienden accepteren haar volledig; ik zie ook dat ze heel vloeiend de dingen van haar overpakken die zij soms lastig vindt (bijv zelf iets bestellen bij de ijsboer), maar haar ook uitdagen (“ik geloof er niets van dat je geen pasta meer lust, want vroeger lustte je dat wel. Wat is er aan de hand?”). Andersom doet zij hetzelfde.
_horizon_ wijzigde dit bericht op 08-11-2019 13:35
10.50% gewijzigd
vrijdag 8 november 2019 13:17
In de hoop wat meer verbinding te kunnen maken, leer ik nu van haar Minecraft spelen 
. Als tegenprestatie heb ik haar uitgedaagd om samen iets leren zonder schermpje. Ze heeft toen bedacht dat we samen een bepaald muziekinstrument kunnen leren bespelen. Het mailtje naar een docent voor proefles heb ik uiteraard al verstuurd; en ik ben nog even aan het wachten op het antwoord.
Oh ja, vwb de coachingsgesprekken, die werden vanuit het ouder-kindcentrum georganiseerd. En de test die we gaan doen is van een bureau waar ik een heel goed gevoel over heb. Ze kijken niet alleen naar de uitslag van de intelligentie-test, maar ze gaan haar oa ook observeren. Elementen als zelfvertrouwen, faalangst etc worden in deze lijn mee genomen.
. Als tegenprestatie heb ik haar uitgedaagd om samen iets leren zonder schermpje. Ze heeft toen bedacht dat we samen een bepaald muziekinstrument kunnen leren bespelen. Het mailtje naar een docent voor proefles heb ik uiteraard al verstuurd; en ik ben nog even aan het wachten op het antwoord.Oh ja, vwb de coachingsgesprekken, die werden vanuit het ouder-kindcentrum georganiseerd. En de test die we gaan doen is van een bureau waar ik een heel goed gevoel over heb. Ze kijken niet alleen naar de uitslag van de intelligentie-test, maar ze gaan haar oa ook observeren. Elementen als zelfvertrouwen, faalangst etc worden in deze lijn mee genomen.
_horizon_ wijzigde dit bericht op 08-11-2019 16:53
0.48% gewijzigd
voor iedereen met zorgen over haar kinderen.
vrijdag 8 november 2019 13:38
Gamen is haar passie
, daar kan je uren gesprekken over voeren... Verder is er niets waar ze zo met vuur over kan praten. Heb idd ook wel eens aan iets met paarden gedacht. Ze zegt heel resoluut dat ze dat niet wil. Ze reageert wel “enthousiast” over een kind-hond training. Maar daar moeten we nog een jaartje op wachten.
dinsdag 12 november 2019 11:25
Of leren (een game?) te programmeren? Dan zit ze wel op een scherm, maar op een heel andere manier. Er zit al een groot gedeelte van haar interessegebied in. Bovendien is IT geen verkeerde skill.
Leren schaken kan ook erg intensief zijn. Daar moet je toch echt wel een goed stel hersens voor hebben hoor
Leren schaken kan ook erg intensief zijn. Daar moet je toch echt wel een goed stel hersens voor hebben hoor
dinsdag 10 december 2019 11:29
Update: Het gesprek met het bureau dat getest heeft moet nog plaats vinden, maar ik heb al wel het concept verslag binnen. Ze is getest mbv de WISC V en er was veel variatie tussen de scores. Op de verbale index scoorde ze 135. Op de andere indexen hoog gemiddeld en gemiddeld. Ik heb een hoop vragen (die ik volgende week kan stellen), maar de bevestiging dat we in de juiste richting denken is fijn. Er is nu een aanknopingspunt.
Ben me ondertussen verder aan het inlezen, en ze voldoet aan veel van de beschrijvingen van onderpresteren/disharmonisch profiel. Inclusief afname van interesses, verminderde werkhouding en doorzettingsvermogen, faalangst en laag zelfbeeld...
Voel me tussen opgelucht en boos in. Boos op mezelf, op school. Dat het zo ver heeft moeten komen. Dat ik niet eerder op mijn gevoel durfde te vertrouwen; mn uit angst om als “curling moeder” te worden aangezien. Maar ook opgelucht omdat we nu aan de slag kunnen, en omdat ik vertrouwen heb in ons als gezin, in school en in de mogelijkheden hier in de buurt. Ik neem de eerdere reacties ter harte dat een testuitslag niets hoeft te veranderen, maar ik zie dit nu wel even als een “nieuwe start”.
Ik heb nu nog geen concrete vragen; moet het even laten bezinken en wat meer kennis opdoen. Maar tips of opmerkingen zijn natuurlijk altijd welkom!
Ben me ondertussen verder aan het inlezen, en ze voldoet aan veel van de beschrijvingen van onderpresteren/disharmonisch profiel. Inclusief afname van interesses, verminderde werkhouding en doorzettingsvermogen, faalangst en laag zelfbeeld...
Voel me tussen opgelucht en boos in. Boos op mezelf, op school. Dat het zo ver heeft moeten komen. Dat ik niet eerder op mijn gevoel durfde te vertrouwen; mn uit angst om als “curling moeder” te worden aangezien. Maar ook opgelucht omdat we nu aan de slag kunnen, en omdat ik vertrouwen heb in ons als gezin, in school en in de mogelijkheden hier in de buurt. Ik neem de eerdere reacties ter harte dat een testuitslag niets hoeft te veranderen, maar ik zie dit nu wel even als een “nieuwe start”.
Ik heb nu nog geen concrete vragen; moet het even laten bezinken en wat meer kennis opdoen. Maar tips of opmerkingen zijn natuurlijk altijd welkom!
dinsdag 10 december 2019 11:56
Probeer niet teveel in boosheid en/of schuldgevoel te vervallen. Je dochter is pas 6 en jullie zijn er dus heel vroeg bij. Wellicht heeft het testbureau ook een aantal goede tips voor jullie._horizon_ schreef: ↑10-12-2019 11:29Update: Het gesprek met het bureau dat getest heeft moet nog plaats vinden, maar ik heb al wel het concept verslag binnen. Ze is getest mbv de WISC V en er was veel variatie tussen de scores. Op de verbale index scoorde ze 135. Op de andere indexen hoog gemiddeld en gemiddeld. Ik heb een hoop vragen (die ik volgende week kan stellen), maar de bevestiging dat we in de juiste richting denken is fijn. Er is nu een aanknopingspunt.
Ben me ondertussen verder aan het inlezen, en ze voldoet aan veel van de beschrijvingen van onderpresteren/disharmonisch profiel. Inclusief afname van interesses, verminderde werkhouding en doorzettingsvermogen, faalangst en laag zelfbeeld...
Voel me tussen opgelucht en boos in. Boos op mezelf, op school. Dat het zo ver heeft moeten komen. Dat ik niet eerder op mijn gevoel durfde te vertrouwen; mn uit angst om als “curling moeder” te worden aangezien. Maar ook opgelucht omdat we nu aan de slag kunnen, en omdat ik vertrouwen heb in ons als gezin, in school en in de mogelijkheden hier in de buurt. Ik neem de eerdere reacties ter harte dat een testuitslag niets hoeft te veranderen, maar ik zie dit nu wel even als een “nieuwe start”.
Ik heb nu nog geen concrete vragen; moet het even laten bezinken en wat meer kennis opdoen. Maar tips of opmerkingen zijn natuurlijk altijd welkom!
dinsdag 10 december 2019 13:03
Mijn dochter is getest met 7,5 jaar, ze had toen een tiq van 140. Ze is nu 10 en ik heb niet het idee dat we er iets mee opgeschoten zijn door haar te laten testen. Behalve dat we nu zo ongeveer weten wat de oorzaak van haar verdriet is.
Ze is na de test van school gewisseld; en hoewel die school zeker stukken liefdevoller en socialer is, past het onderwijs nog steeds niet. Ik wilde ook geen curlingmoeder zijn of een helicopterouder of wat ouders nog meer fout doen, maar het lijkt een catch22. Als ik het gesprek niet aan ga met school, krijgt kind geen ander onderwijs en is kind altijd boos, heeft ze nachtmerries en heeft ze ongelukjes. Als ik het gesprek wèl aan ga verandert er kortdurend iets, leeft kind weer even op, tot het momentum bij de leraar weer wegzakt, kind weer in haar stressreacties vervalt en ik wéér de zeurouder moet uithangen.
Ik heb dit jaar besloten dat ik het niet meer doe. Ik ga niet meer praten op school, niet meer subtiel en tactvol proberen de leraar over te halen kind ander onderwijs te bieden. Ik ben de belichaming van wat leraren verschrikkelijk vinden in ouders, denk ik, dus ik ga kijken of we het gewoon kunnen accepteren. Dat dochter kan accepteren dat dit het is en kan proberen om haar lol in andere dingen te vinden. En dat ik kan accepteren dat het nuttiger is om mijn energie te steken in het ondersteunen van mijn kind in het doorkomen van haar schooltijd, dan om mijn energie te steken in het vruchteloos proberen op te lossen van het probleem.
Ik dacht ook dat als er een oorzaak is, het daarna alleen nog een kwestie is van de oplossing op touw zetten, van samen met school aan de slag. Maar in mijn ervaring is dat niet zo. Er is geen oplossing, behalve wat hap snap dingen die alleen maar plaats vinden als sluitpost, als er toevallig even niets is wat méér aandacht vraagt.
Ik hoop uiteraard dat dit voor jullie niet het geval is; dat dit het begin is van een oplossing en dat jullie dochter straks weer zonnig en gelukkig is. Maar mocht dat niet het geval blijken: ploeter niet te lang door. Sterkte.
Ze is na de test van school gewisseld; en hoewel die school zeker stukken liefdevoller en socialer is, past het onderwijs nog steeds niet. Ik wilde ook geen curlingmoeder zijn of een helicopterouder of wat ouders nog meer fout doen, maar het lijkt een catch22. Als ik het gesprek niet aan ga met school, krijgt kind geen ander onderwijs en is kind altijd boos, heeft ze nachtmerries en heeft ze ongelukjes. Als ik het gesprek wèl aan ga verandert er kortdurend iets, leeft kind weer even op, tot het momentum bij de leraar weer wegzakt, kind weer in haar stressreacties vervalt en ik wéér de zeurouder moet uithangen.
Ik heb dit jaar besloten dat ik het niet meer doe. Ik ga niet meer praten op school, niet meer subtiel en tactvol proberen de leraar over te halen kind ander onderwijs te bieden. Ik ben de belichaming van wat leraren verschrikkelijk vinden in ouders, denk ik, dus ik ga kijken of we het gewoon kunnen accepteren. Dat dochter kan accepteren dat dit het is en kan proberen om haar lol in andere dingen te vinden. En dat ik kan accepteren dat het nuttiger is om mijn energie te steken in het ondersteunen van mijn kind in het doorkomen van haar schooltijd, dan om mijn energie te steken in het vruchteloos proberen op te lossen van het probleem.
Ik dacht ook dat als er een oorzaak is, het daarna alleen nog een kwestie is van de oplossing op touw zetten, van samen met school aan de slag. Maar in mijn ervaring is dat niet zo. Er is geen oplossing, behalve wat hap snap dingen die alleen maar plaats vinden als sluitpost, als er toevallig even niets is wat méér aandacht vraagt.
Ik hoop uiteraard dat dit voor jullie niet het geval is; dat dit het begin is van een oplossing en dat jullie dochter straks weer zonnig en gelukkig is. Maar mocht dat niet het geval blijken: ploeter niet te lang door. Sterkte.
dinsdag 10 december 2019 15:27
Wat enorm verdrietig Pandax. En wat moet dat pijn doen als ouder. Zoveel kansen, mogelijkheden en dan misgrijpen omdat het systeem niet voldoet.
Waarom lukt het school niet? En zijn er meer hoogbegaafden kinderen op deze school met soortgelijke problemen?
Heb onlangs schrijnende verhalen in een nederlandse docu gezien van kinderen die van school zijn gehaald en nu thuisonderwijs krijgen. Omdat er geen andere oplossing meer leek te zijn. Wat een machteloosheid ;(
Misschien ben ik naief; maar ik heb juist een powerboost gekregen om de juiste omstandigheden/plek voor dochter te vinden. Ik ben er ook wel bang voor dat dochter nu even extra aandacht krijgt en dat het daarna verslapt (dat is precies wat er is gebeurt eind vorig jaar-begin van dit jaar). Maar de school is zo betrokken, heeft zelf verklaringen aangedragen die wij eerder niet zagen en denkt echt mee. Ik geloof in de oprechtheid, en de juf heeft behoorlijke kennis in hoogbegaafdheid getoond. Maar ja, er is en blijft een docententekort, zeker in de regio waar ik woon. Deze docenten moeten ook maar roeien met de riemen die ze hebben en mijn dochter is niet de enige in de klas. Als de aanpak verslapt, dan zou ik dat in ons geval daar aan wijten. En ik geloof bij deze juf erin dat als we dat ter sprake brengen, ze dat niet ziet als kritiek, maar als voedingsbodem om samen opnieuw verder plannen te maken. Maar ja, ik loop op de zaken vooruit.. Wat ik bedoel te zeggen is dat ik hoop en vertrouwen heb. (dat zou overigens anders zijn als ik nog in mijn geboortedorp zou wonen.)
Waarom lukt het school niet? En zijn er meer hoogbegaafden kinderen op deze school met soortgelijke problemen?
Heb onlangs schrijnende verhalen in een nederlandse docu gezien van kinderen die van school zijn gehaald en nu thuisonderwijs krijgen. Omdat er geen andere oplossing meer leek te zijn. Wat een machteloosheid ;(
Misschien ben ik naief; maar ik heb juist een powerboost gekregen om de juiste omstandigheden/plek voor dochter te vinden. Ik ben er ook wel bang voor dat dochter nu even extra aandacht krijgt en dat het daarna verslapt (dat is precies wat er is gebeurt eind vorig jaar-begin van dit jaar). Maar de school is zo betrokken, heeft zelf verklaringen aangedragen die wij eerder niet zagen en denkt echt mee. Ik geloof in de oprechtheid, en de juf heeft behoorlijke kennis in hoogbegaafdheid getoond. Maar ja, er is en blijft een docententekort, zeker in de regio waar ik woon. Deze docenten moeten ook maar roeien met de riemen die ze hebben en mijn dochter is niet de enige in de klas. Als de aanpak verslapt, dan zou ik dat in ons geval daar aan wijten. En ik geloof bij deze juf erin dat als we dat ter sprake brengen, ze dat niet ziet als kritiek, maar als voedingsbodem om samen opnieuw verder plannen te maken. Maar ja, ik loop op de zaken vooruit.. Wat ik bedoel te zeggen is dat ik hoop en vertrouwen heb. (dat zou overigens anders zijn als ik nog in mijn geboortedorp zou wonen.)
dinsdag 10 december 2019 16:35
Mijn ervaring is dat de school enorm veel uitmaakt. Op de vorige school voelde ik mij een zeurouder, op de huidige school heb ik dat gevoel nog nooit gehad en worden wij als ouders in alles betrokken en -belangrijk!- serieus genomen. Natuurlijk gaat niet alles goed (zoals dat op geen enkele school het geval is), maar ik heb blije zoon thuis, die al twee jaar met plezier naar school gaat (en een school die mijn suggesties serieus neemt).Pandax schreef: ↑10-12-2019 13:03Mijn dochter is getest met 7,5 jaar, ze had toen een tiq van 140. Ze is nu 10 en ik heb niet het idee dat we er iets mee opgeschoten zijn door haar te laten testen. Behalve dat we nu zo ongeveer weten wat de oorzaak van haar verdriet is.
Ze is na de test van school gewisseld; en hoewel die school zeker stukken liefdevoller en socialer is, past het onderwijs nog steeds niet. Ik wilde ook geen curlingmoeder zijn of een helicopterouder of wat ouders nog meer fout doen, maar het lijkt een catch22. Als ik het gesprek niet aan ga met school, krijgt kind geen ander onderwijs en is kind altijd boos, heeft ze nachtmerries en heeft ze ongelukjes. Als ik het gesprek wèl aan ga verandert er kortdurend iets, leeft kind weer even op, tot het momentum bij de leraar weer wegzakt, kind weer in haar stressreacties vervalt en ik wéér de zeurouder moet uithangen.
Ik heb dit jaar besloten dat ik het niet meer doe. Ik ga niet meer praten op school, niet meer subtiel en tactvol proberen de leraar over te halen kind ander onderwijs te bieden. Ik ben de belichaming van wat leraren verschrikkelijk vinden in ouders, denk ik, dus ik ga kijken of we het gewoon kunnen accepteren. Dat dochter kan accepteren dat dit het is en kan proberen om haar lol in andere dingen te vinden. En dat ik kan accepteren dat het nuttiger is om mijn energie te steken in het ondersteunen van mijn kind in het doorkomen van haar schooltijd, dan om mijn energie te steken in het vruchteloos proberen op te lossen van het probleem.
Ik dacht ook dat als er een oorzaak is, het daarna alleen nog een kwestie is van de oplossing op touw zetten, van samen met school aan de slag. Maar in mijn ervaring is dat niet zo. Er is geen oplossing, behalve wat hap snap dingen die alleen maar plaats vinden als sluitpost, als er toevallig even niets is wat méér aandacht vraagt.
Ik hoop uiteraard dat dit voor jullie niet het geval is; dat dit het begin is van een oplossing en dat jullie dochter straks weer zonnig en gelukkig is. Maar mocht dat niet het geval blijken: ploeter niet te lang door. Sterkte.
Mijn andere kinderen zaten op een school, die welwillend was, maar het gewoon niet zag. Ik heb er met terugwerkende kracht spijt van dat ik het zolang heb laten voortduren en niet eerder op zoek ben gegaan naar een andere school (met een dochter, die altijd buikpijn had en ongelukjes). Want, ze bestaan dus wel: scholen die meedenken en kundig zijn (mijn school is een school waar veel kinderen met (taal)achterstanden op zitten, maar ze zijn ook verrassend goed met slimme kinderen).
Ik weet niet of het zo gaat blijven, maar ik geniet nu van een blije, gelukkige zoon (en baal van de schooltijd van mijn andere kinderen, die zoveel minder leuk was).
Als ik jou lees zou ik op zoek gaan naar een andere school (op de vorige basisschool kwam ik altijd gefrustreerd en verdrietig terug van schoolgesprekken, nu juist blij en opgelucht)).
Sterkte voor je dochter (ik herken er mijn dochter een beetje in).
dinsdag 10 december 2019 20:07
Dat van die hapsnap dingen als sluitpost is zo herkenbaar . En dan zitten mijn kinderen op voltijds hb onderwijs. Het is alleen helaas niet zo dat alle hb ers dezelfde noden hebben. Het komt bij mij allemaal heel goed bedoeld maar weinig structureel en onderbouwd over wat ze doen. Plus is absoluut het contact met andere hb kinderen.
Over de wisc v. Die staat bekend om zn variéteit in scores; lees daarover en leg uit aan school dat kind mogelijk wel hb is! Is ze getest door een ervaren tester?
Over de wisc v. Die staat bekend om zn variéteit in scores; lees daarover en leg uit aan school dat kind mogelijk wel hb is! Is ze getest door een ervaren tester?
if we all light up, we can scare away the dark...
dinsdag 10 december 2019 22:20
Heb je leestips? Ben al aan het googelen geslagen en kom wel het eea tegen maar niet erg diepgaand.tatlitatli schreef: ↑10-12-2019 20:07Over de wisc v. Die staat bekend om zn variéteit in scores; lees daarover en leg uit aan school dat kind mogelijk wel hb is! Is ze getest door een ervaren tester?
Wel net een boek van Tessa Kieboom gekocht; en het is net alsof ik daar mijn kind in teruglees. Shockend.
Ze is overigens idd door een goed bureau getest. Zij willen geen uitspraak doen over wel of niet hoogbegaafd omdat daar geen eenduidige definitie over is. Ze kijken vooral naar het leervermogen van het kind en wat het nodig heeft om goed tot ontwikkeling te komen. En mijn inschatting is dat school er net zo in staat. Het etiketje doet er dus niet zo toe; wel is nu duidelijk dat ze op onderdelen veel meer uitgedaagd moet worden, en tegelijkertijd extra handvaten moet krijgen als het gaat om praktisch handelen (overschatting ligt op de loer begrijp ik; hoewel ik op paradoxaal genoeg op basis van wat we thuis zien tevens inschat dat ze op enkele subtesten hoger zou kunnen scoren. Ik denk dat faalangst en demotivatie best invloed gehad kunnen hebben. Maar dat gaan we nog met de tester bespreken.).
