Kinderen
alle pijlers
Dreumes topic II
dinsdag 15 mei 2018 om 13:21
Deel 2!Je kind is 1 jaar oud geworden en sinds enige tijd gebeuren er allemaal zaken waarvan je van de ene verbazing in de andere valt. Brabbelen, kruipen, slopen, lopen..
Hier kan je je verhalen en vragen kwijt. Bijvoorbeeld over:
- Eten
- Kleding
- Speelgoed
- Slapen
- Vervoer
- Uitstapjes
Laten we wel onthouden dat elke dreumes zich anders ontwikkeld. Van alle zaken die ze zich eigen maken kunnen ze er maar één per keer afhandelen
Dus als jou kleine nog niet loopt maak je dan niet druk 
vrijdag 22 juni 2018 om 19:59
vrijdag 22 juni 2018 om 20:20
In dit topic had ik het nog niet gedeeldMaartje2016 schreef: ↑22-06-2018 19:59Heb ik iets gemist? Ben je zwanger?
In dat geval: gefeliciteerd!!!
. Maar ja, heel pril nog: 4 weken nu.
vrijdag 22 juni 2018 om 20:36
Wat relatief veel pnd hier. Hier nog eentje hoor.... ik werd psychotisch als bijwerking van medicijnen tegen een hele vroege zwangerschapsvergiftiging. Hel! Ik probeerde hulp te zoeken op momenten dat ik nog enigszins bij mn positieven was, maar liep tegen een muur op bij de hulpverlening, afschuwelijk was dat. En ik was een gevaar voor mezelf en de baby door de psychoses.
Uiteindelijk toch zelf er doorheen geworsteld tot een inleiding met 38wk. Daarna nog zeker een jaar depri geweest. En altijd een hekel aan "de zorg" gehouden. (dit is de korte versie die misschien wat erg simpel lijkt, maar we hebben wel meer geprobeerd om hulp te zoeken, maar niet gekregen).
Voordeel is wel dat dochter een heeeeele goede band met haar vader heeft, zullen we maar als positieve noot aandragen
En nog een positieve afsluiter: gefeliciteerd 1-Aapje!!!!!!!
Uiteindelijk toch zelf er doorheen geworsteld tot een inleiding met 38wk. Daarna nog zeker een jaar depri geweest. En altijd een hekel aan "de zorg" gehouden. (dit is de korte versie die misschien wat erg simpel lijkt, maar we hebben wel meer geprobeerd om hulp te zoeken, maar niet gekregen).
Voordeel is wel dat dochter een heeeeele goede band met haar vader heeft, zullen we maar als positieve noot aandragen
En nog een positieve afsluiter: gefeliciteerd 1-Aapje!!!!!!!
vrijdag 22 juni 2018 om 20:48
Ik ben nu heel erg blij dat ik het overleefd heb, want we hebben flink gevaarlijke situaties gehad (midden op een drukke tweebaansweg stilstaan en echt niet meer kùnnen bewegen, totaal van de wereld). Maar ik reageer nu op een vervelend boze manier als ik tegen een klein zorg-muurtje oploop en dingen niet (zo snel of goed of...) gaan als ik zou willen. De hakken meteen goed in het zand zeg maar. Ook terwijl die best wel aardige assistente van het bloedlab of noem maar wat er echt niets aan kan doen. Een vervelende karakter-eigenschap van me geworden, maar ik krijg hem niet meer uitgebannen. Ik haat de mensen die me dit aangedaan hebben en die me dus ook een fijne eerste tijd met de baby hebben ontnomen, want zo zie ik het ook. Ik vroeg om hulp en kreeg het gewoonweg niet.
vrijdag 22 juni 2018 om 20:54
Aapje gefeliciteerd
@pnd. Ik heb vanaf begin af aan al aangegeven bij de wijkverpleegkundige dat ik me niet voelde zoals het hoorde voor mijn idee. Van alles geprobeerd om er op tijd bij te zijn, maar heeft niet zo mogen wezen. Ik heb me wel altijd verantwoordelijk gevoeld voor de zorg van dochter en ook gedaan, maar ik was een elastiekje op spanning de hele dag, weken en maanden lang. M'n stress level schoot omhoog als ze niet de fles goed dronk, of eerder wakker werd en ging huilen en zo maar door.
Ik heb me er nooit voor geschaamd en er open over gepraat. Sommige mensen herkenden die gevoelens van onder de dekens kruipen en pas eronder weg komen als het allemaal beter is. Het verbaasde mij toen ook dat zoveel mensen het herkennen, misschien niet als pnd maar depressieve gevoelens.
Ergste vond ik dat ik dacht dat ik nooooooooiiiittt meer gelukkig ging zijn en hoe kon dat nou met zo'n lieve man en mooie dochter.
Gelukkig is het met hulp allemaal weer beter geworden, maar ben dus nog wel aan de medicijnen. Het is voor mij of geen tweede kindje meer en gaan afbouwen of wel een kindje en dan preventief blijven gebruiken. Keuzes....pfff
@pnd. Ik heb vanaf begin af aan al aangegeven bij de wijkverpleegkundige dat ik me niet voelde zoals het hoorde voor mijn idee. Van alles geprobeerd om er op tijd bij te zijn, maar heeft niet zo mogen wezen. Ik heb me wel altijd verantwoordelijk gevoeld voor de zorg van dochter en ook gedaan, maar ik was een elastiekje op spanning de hele dag, weken en maanden lang. M'n stress level schoot omhoog als ze niet de fles goed dronk, of eerder wakker werd en ging huilen en zo maar door.
Ik heb me er nooit voor geschaamd en er open over gepraat. Sommige mensen herkenden die gevoelens van onder de dekens kruipen en pas eronder weg komen als het allemaal beter is. Het verbaasde mij toen ook dat zoveel mensen het herkennen, misschien niet als pnd maar depressieve gevoelens.
Ergste vond ik dat ik dacht dat ik nooooooooiiiittt meer gelukkig ging zijn en hoe kon dat nou met zo'n lieve man en mooie dochter.
Gelukkig is het met hulp allemaal weer beter geworden, maar ben dus nog wel aan de medicijnen. Het is voor mij of geen tweede kindje meer en gaan afbouwen of wel een kindje en dan preventief blijven gebruiken. Keuzes....pfff
vrijdag 22 juni 2018 om 20:59
Maar waarom kreeg je die niet dan?ShaunTheSheep schreef: ↑22-06-2018 20:48Ik ben nu heel erg blij dat ik het overleefd heb, want we hebben flink gevaarlijke situaties gehad (midden op een drukke tweebaansweg stilstaan en echt niet meer kùnnen bewegen, totaal van de wereld). Maar ik reageer nu op een vervelend boze manier als ik tegen een klein zorg-muurtje oploop en dingen niet (zo snel of goed of...) gaan als ik zou willen. De hakken meteen goed in het zand zeg maar. Ook terwijl die best wel aardige assistente van het bloedlab of noem maar wat er echt niets aan kan doen. Een vervelende karakter-eigenschap van me geworden, maar ik krijg hem niet meer uitgebannen. Ik haat de mensen die me dit aangedaan hebben en die me dus ook een fijne eerste tijd met de baby hebben ontnomen, want zo zie ik het ook. Ik vroeg om hulp en kreeg het gewoonweg niet.
vrijdag 22 juni 2018 om 21:16
Kortweg was het een kastje-naar-de-muur-verhaal.
En niet iedereen nam me serieus; het zou wel liggen aan... [vul maar wat onzin in als hormonen, werk, stress, etc].
De zorg in mijn oude woonplaats was niet echt goed op elkaar afgestemd zeg maar.
vrijdag 22 juni 2018 om 22:05
Wat heftig Shaun! Bij de vrouw in mijn omgeving is dat (gelukkig) beter gegaan: een vriendin van haar herkende de signalen van een psychose, en meldde dat aan de nieuwe vader. Die is gaan googlen, heeft de HA gebeld, en binnen een dag is ze opgenomen. Daardoor is ze ook relatief snel weer uit die psychose gekomen, maar de nasleep duurt nog steeds (en kan ook nog wel even duren, wat ik van haar begreep). Wat ontzettend naar dat jij zelf doorhad dat het mis ging, maar het alsnog niet opgepakt werd 
.
.
zaterdag 23 juni 2018 om 00:30
Gefeliciteerd aapje!!!! Voel je je goed?
Ik wilde nog even zeggen dat ik het echt een heel fijn topic vind hier. Iedereen benaderd elkaar met respect ongeacht het verhaal. Heel fijn!
@Shaun, Wat verdrietig dat het zo is gelopen, Heel heftig voor jullie. Heb je inmiddels wel goede hulp om bepaalde zaken te verwerken of is dat niet (meer/nog niet) nodig?
Ik wilde nog even zeggen dat ik het echt een heel fijn topic vind hier. Iedereen benaderd elkaar met respect ongeacht het verhaal. Heel fijn!
@Shaun, Wat verdrietig dat het zo is gelopen, Heel heftig voor jullie. Heb je inmiddels wel goede hulp om bepaalde zaken te verwerken of is dat niet (meer/nog niet) nodig?
zaterdag 23 juni 2018 om 08:02
Ah gefeliciteerd snowgirl, wat fijn!
@shaun: wat heftig! Helaas hoor ik vaker dat soort wal-en-schipverhalen. Daar zouden ze toch wat aan moeten doen.
@hier: de dienst begon om 5:30 maar hij heeft wel de nacht doorgeslapen in zijn tentje in een eigen kamer in een ander huis dus ik mag niet klagen. Hij is nu bezig met hele voorzichtige stapjes hier. Thuis banjert hij al rond maar in een vreemd huis is dat kennelijk nog te eng en ik wou dat hij nog niet mobiel was, want dit huis is echt heel leuk ingericht met allemaal glazen tafeltjes en kaarsen en bijzondere snuisterijen enzo die allemaal precies op grijphoogte van een dreumes staan. Dus heb het druk! Maar ze hebben hier ook een paard, 2 ezels, 3 kippen en 2 katten en dat vindt hij echt het einde. En vandaag gaan we lekker naar de dierentuin met een grote speeltuin dus dan kan hij los 
Hij speelt nu even met zijn kinderstoel dus kan ff snel koffie naarbinnen gieten
@shaun: wat heftig! Helaas hoor ik vaker dat soort wal-en-schipverhalen. Daar zouden ze toch wat aan moeten doen.
@hier: de dienst begon om 5:30 maar hij heeft wel de nacht doorgeslapen in zijn tentje in een eigen kamer in een ander huis dus ik mag niet klagen. Hij is nu bezig met hele voorzichtige stapjes hier. Thuis banjert hij al rond maar in een vreemd huis is dat kennelijk nog te eng
en ik wou dat hij nog niet mobiel was, want dit huis is echt heel leuk ingericht met allemaal glazen tafeltjes en kaarsen en bijzondere snuisterijen enzo die allemaal precies op grijphoogte van een dreumes staan. Dus heb het druk! Maar ze hebben hier ook een paard, 2 ezels, 3 kippen en 2 katten en dat vindt hij echt het einde. En vandaag gaan we lekker naar de dierentuin met een grote speeltuin dus dan kan hij los Hij speelt nu even met zijn kinderstoel dus kan ff snel koffie naarbinnen gieten
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
Het lijkt inderdaad een soort taboe, je 'hoort' nou eenmaal op die roze wolk te zitten.
